ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

k εγώ μόλις τώρα αυτό σκεφτόμουν!!!Γιώτααααααααα� �αααα μολόγησέ τα όλα!!!!

Κορίτσια μάλλον με τα νεάκια η Γιώτα εννοεί για το ραντεβού της με τον μεμεδογιατρό χιχιχιχι.

Καλησπέρα κορίτσια!
Πήραμε σειρά σε λαλαγκοκαταστάσεις και έχω μείνει (πόσο πρωτότυπο)! στην απέξω; Τι κατάσταση είναι αυτή; Θα πηδηχτώ από το παράθυρο!

Quote:

---

Originally posted by break
'Έχω μια ψυχολογία στα τάρταρα :( Νιώθω απογοητευμένη που στα 28 μου αποφάσισα να ξαναδώσω πανελλήνιες να περάσω σε μια σχολή που θεωρείτε από τις καλές όσον αφορά την επαγγελματική αποκατάσταση, να την τελειώσω στα 4 χρόνια κ ακόμα να περιμένω από τους γονείς μου!!!!!!!!!

Πλέον δεν μπορώ να κάνω όνειρα για τη ζωή μου.............

---

Είναι όχι μόνο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωσή μας να ονειρευόμαστε και να προσπαθούμε για το καλύτερο. Μπορεί να περνάμε κρίσεις άγχους και απογοήτευσης, είναι ανθρώπινο, αλλά πρέπει να στεκόμαστε ξανά στα πόδια μας. Να αισθανόμαστε τυχεροί, όσοι έχουμε δεκανίκι, ανθρώπους να μας συνδράμουν, οικονομικά ή και οποιονδήποτε τρόπο. Οι περισσότεροι από μας προσπαθήσαμε και συνεχίζουμε να προσπαθούμε και πολλές φορές αισθανόμαστε κορόιδα και ότι όλες οι προσπάθειές μας πέφτουν στο κενό. Δε φταίμε εμείς, αλλά οι εποχή στην οποία ζούμε. Πριν από λίγα χρόνια, όσα καταφέραμε θα ήταν υπεραρκετά. Θα θεωρούμαστε όχι μόνον επαρκείς, αλλά και επιτυχημένες. Τώρα πια πετυχαίνει, με την ευρύτερη πάντα έννοια, μόνον όποιος συνεχίζει να πασχίζει και όποιος τολμά να ονειρεύεται και να ξεπερνά τον εαυτό του.
Στη ζωή κερδίζουν οι αγωνιστές, να το θυμάσαι αυτό! Ψηλά το κεφάλι!

Γειά σου Αβουλίνι. Δεν πειράζει, πήδ@μα να είναι κι ας είναι και από το παράθυρο!:lol:

Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη μου, Τζινάκι, αλλά μετά το ξανασκέφτηκα.. Όχι, είμαστε απαιτητικές! Ακόμη και το πήδ@μα το θέλουμε με τους δικούς μας όρους! :lol:

Έχουμε κανένα νέο από το μέτωπο ή ήταν μία επανάληψη "σε στυλ να μη ξεχνιόμαστε";
http://www.youtube.com/watch?v=dYD54QLTtHE

Είχαμε, είχαμε. Βλέπεις ήταν να μην... ξαναγίνει η αρχή!! :lol:

Κάτι είναι κι αυτό... Απ' το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα!
Μόνο πρόσεχε μην τον αποκαλέσεις έτσι κατά λάθος!
Εύχομαι να πετύχει αυτό το εγχείρημα και να σε κάνει πιο ισορροπημένη. Στη δική μου περίπτωση με έκανε πιο ανισόρροπη, γιατί είναι λεπτές οι ισορροπίες! :shocked2: Το έχασα το παιχνίδι, η κακομοίρα!

Κοριτσάρες μου σας έχω παραμελήσει λίγο γιατί έχω άλλα στο μυαλό μου. Πάλι δεν προλαβαίνω να σας γράψω και να κάνουμε λίγο κουσκουσάκι αλλά υπόσχομαι θα επανέλθω δριμύτερη συντόμως! Σας γλυκοφιλώ!

Φιλάκια Eli.

Φιλάκια, γλυκειά μας Eli!

Και συνεχίζω, Τζίνα μου, εγώ, ο άγγελος των κακών ειδήσεων... Ο προπομπός των κακών συγκυριών... Γιατί μου αρέσει να προειδοποιώ, ώστε να μην κάνουν άλλοι τα δικά μου σφάλματα: Μακρυά, όσο γίνεται και αν γίνεται, από συναισθηματική εμπλοκή! Είναι απαίσιο συναίσθημα να ξαναερωτεύεσαι τον πρώην σου, όταν δεν πρέπει και όταν δεν το έχεις σκοπό. Όταν είναι ανάξιος της αγάπης σου ή κενός συναισθημάτων. Όταν δεν έχει να δώσει τίποτα σε κανέναν, γιατί είναι ικανός να αγαπήσει μόνο τον εαυτό του. Όταν πήγες λιγάκι να παίξεις μαζί του, να πάρεις το αίμα σου πίσω, να τον κάνεις να αισθανθεί έστω και για λίγο πώς είναι να αγαπάς με όλη σου την ψυχή και ο άλλος να αρκείται στο σαρκικό κομμάτι της σχέσης και να ποδοπατά το συναίσθημα.
Κι εκεί που αισθάνεσαι έτοιμη, που είσαι σίγουρη ότι τον ξεπέρασες, που νιώθεις παντοδύναμη, που γελάς με τις εγωιστικές προσπάθειες του άλλου να δώσει μία επίφαση συναισθήματος στη σχέση... εκεί την ξαναπατάς! Βρίσκεσαι και πάλι ερωτευμένη, περισσότερο κι από την πρώτη φορά και ξέρεις πως έχεις μπροστά σου δύο δρόμους: Να φύγεις όσο είναι καιρός, πριν εκτεθείς και πληγωθείς περισσότερο ή να μείνεις και να υποστείς για μία ακόμη φορά τη φθορά και τον εξευτελισμό. Εγώ διάλεξα να φύγω...

Έχεις δίκιο σε όσα λες ʼβα. Εγώ όμως επειδή κουράστηκα με τα πίσω μπρος τόσα χρόνια τώρα ξέρω ακριβώς τι θέλω και πως νοιώθω. Κι αυτό είναι το λαλάγγι και τίποτα παραπάνω!

Μπράβο, Τζίνα μου! Έτσι σε θέλω! Όχι σαν κι εμένα, το χαλβά..
http://www.youtube.com/watch?v=tmhQCmM16F8