Originally Posted by
Epsilon
Καλημέρα. Πολλοί άνθρωποι έχουν καλή σχέση με τη μαμά και την αδερφή τους. Δεν ξέρω αν μπορούμε να τις πούμε favorite person. Εχω την εντύπωση ότι είναι διαφορετική η έννοια για τους οριακούς, ειδάλλως δεν θα είχε μπει ολόκληρος όρος σχετικά. Τέλος πάντων, αυτό είναι το μικρότερο πρόβλημα στις ιστορίες μαζί τους. Εγώ μετά από καιρό ένιωσα για πρώτη φορά την ανάγκη να μην του μιλάω εγώ για λίγες μέρες (δεν ξέρω έπαιξε ρόλο και αυτό το τόπικ και οι συζητήσεις που κάνουμε) και έχω αποφασίσει να μην επικοινωνήσω εγώ ως το τέλος της εβδομάδας, με πρόσχημα το ότι λείπω για διακοπές. Αισθάνομαι κάπως σαν να δούλευα και να πήρα την ετήσια άδειά μου. Μου κάνει εντύπωση γιατί όλο αυτό τον καιρό αν δεν μου έστελνε εκείνος μια μέρα μήνυμα έπεφτα σε μελαγχολία. Αλλά νιώθω σαν να κουράστηκα πολύ. Είμαστε σε καλό επίπεδο ισορροπίας, αλλά το νιώθω κάπως σαν χάρτινο πύργο, που αν πω κάτι "λάθος" θα καταρρεύσει. Εχω νοσταλγήσει το να πάω για καφέ με έναν άνθρωπο που να μην μετράω κάθε λέξη που θα πω και κάθε κίνηση που θα κάνω.