Δεν μπορεσω ποτε να ξεπερασω την κατθλιψη και να βρω τον ευατο μου
Εστάλη από SM-G900F στο E-Psychology.gr Mobile App
Printable View
Δεν μπορεσω ποτε να ξεπερασω την κατθλιψη και να βρω τον ευατο μου
Εστάλη από SM-G900F στο E-Psychology.gr Mobile App
Γνωρισα πολλουσ σκληρουσ αδιστακτουσ κι οτι χαρακτηρα βαζει ο νουσ μα ολοι τουσ ηταν απατη γτ ολοι μαλακωσανε για μια αγαπη το κατερινακι εγραψε https://youtu.be/vAXGuGVKBGc
Αυτος ο κερατας.....πάντα τελευταίος τα μαθαινει
Καταστρέφω τον εαυτό μου σε μερικά χρόνια δεν ξέρω πως θα έχω καταλήξει...
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
ολα θα πανε καλα
συμφωνω ο πρωτος που το μαθαινει συνηθως ειναι ο πιο ασχετος που υπαρχει
Η απομόνωση από τους άλλους ή μάλλον η απόρριψη ή η εκμετάλλευση μας από τους άλλους. Επειδή όποιος έχει ψυχολογικά προβλήματα ουσιαστικά ζει στο δικό του κόσμο. Ερμηνεύει και συμπεριφερεται προς τους άλλους με βάση τον δικό του διαστρεβλωμένο τρόπο σκέψης. Έτσι παρεξηγει εύκολα ή ενώ είναι με παρέα ζει στην κοσμάρα του με αποτέλεσμα χωρίς να το πάρει είδηση ήδη να έχει απομονωθεί - απομακρυνθεί από τους άλλους. Το ζήτημα είναι πως η κοινωνία εξαρχής και με την πρώτη επαφή μαζί του καταλαβαίνοντας τον ως αδύναμο κρίκο και ως εύκολη λεία θα τον εκμεταλλευθεί. Τα αποτελέσματα αυτής της συναναστροφής θα του αποτελέσουν τραύμα και απωθημένα. Όμως έχει πάρει και μια εμπειρία, ένα κακό μεν μάθημα που τον κάνει όμως σοφοτερο. Η στάση του έναντι των άλλων στο εξής περνάει μέσα και από αυτήν την εμπειρία έστω και αν ακόμη εξακολουθεί να είναι ο ευάλωτος, η εύκολη λεία που ακόμα παλεύει για αυτοβελτίωση. Γι αυτό κάθε τι που σχετίζεται με αυτή την εμπειρία τον κάνει να αντιδρά, να παρεξηγεί, ίσως βάσιμα. Μόνο που η διαστρεβλωση που μπορεί να είναι ΙΨΔ, εμμονές, χαμηλή αυτοεκτίμηση, φόβος, που έχει τις ρίζες στις απαρχές της βιολογικής του ύπαρξης δεν παύει να υπάρχει αν και το άτομο πολεμά μεσα του να την νικήσει. Και δεν είναι καθόλου εύκολο να ξεπεράσει κάτι με τόσο βαθιές ρίζες. Μη μπορώντας να συσχετιστεί με τους άλλους είτε καταντάει μόνος ή με περιπτώσεις ανθρώπων, δηλαδή που δεν διακρίνονται για την ψυχική τους υγεία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο που όμως αποδέχονται το άτομο. Και εδώ οι προστριβές δεν είναι κάτι το άγνωστο. Κάποτε θα βγει εξω με παλιούς γνωστούς ή θα βρεθεί σε μεγάλη παρέα με υγιή άτομα. Αμέσως καταλαβαίνει τη διαφορά, κατακλύζεται από τη θετικότητα που βγάζει αυτή η συναναστροφή. Όμως πρόκειται για περιστασιακες παρεες αφού οι δουλειές, οι αποστάσεις δεν επιτρέπουν, εκ των πραγμάτων δηλαδή, τη συνεχιση της επικοινωνίας αυτής ή την επαφή σε κάπως πιο συχνή βάση. Έτσι η ψυχολογία μετά από ένα διάλειμμα ξανά βρίσκεται στα ίδια. Είναι πολύ άσχημο πράγμα η πόλη να έχει τόσο ωραία μέρη να πας να τα απολαύσεις με παρέα και όμως να μην μπορείς επειδή η ζωή σε θέλει μόνο ή αυτοί που χαρακτηρισα ως περιπτώσεις άμα πας μαζί τους σε τέτοια μέρη προφανώς δεν θα περάσεις ιδιαίτερα καλά.
Γιατι σε καθε μα καθε δουλεια ανεξαιρετως υπαρχει κατα κανονα τουλαχιστον ενας στριμμενος καριολης η μια σκυλα; Απορια το εχω. Λολ. Εχει δουλεψει ποτε κανεις σε περιβαλλον χωρις ουτε ενα τετοιο ατομο; Ειλικρινα απορω, υπαρχει τετοιο;
Πας ωραια και καλα σε μια καινουρια δουλεια, λες τι καλα, τι ωραιο περιβαλλον, τι ωραιοι συναδελφοι, τραλαλα, τελεια. Αμ δε. Αργα η γρηγορα θα πεταχτει μια τσουτσου να σου τα γαμησει ολα. Πρωτα απο ολα σου χαλαει λιγο λιγο τη διαθεση με σχολια, "διορθωσεις" λες και ειναι αφεντικο σου, την αφυψηλου ξινομουτσουνα, αρχιζεις μετα να αποδιδεις εσυ λιγο χειροτερα επειδη σου γαμησαν τη διαθεση, και μετα εκει που αλλιως θα δουλευες μια χαρα τους δινεις πατημα να σε πρηζουν κι αλλο και να αρχισουν να μεταδιδουν παρομοια διαθεση και σχολια σε συναδελφους για σενα. Τι φαση; Κομπλεξ εχουν; Βρισκουν ευκαιρια να το παιζουν αφεντικο και να γουσταρουν; Αχτι εχουν; Γραφει η μουτσουνα μου "θυμα" για τετοια ατομα; Σερβιτορα εισαι γαμωτοχριστοσου, οχι ο προεδρος της χωρας. Ξεκαβαλα λιγο. Αυτο το υφος και το τουπε που εχουν δηλαδη κατι πωλητριες ρουχων η σερβιτορες σε καλα μαγαζια λες και εχουν πολυεθνικες στην ιδιοκτησια τους τι φαση; Το εχετε δει; Λολ.
Πως σκατα γινεται να μην επηρεαζομαι απο την μαλακω;
Οχι τιποτα, εχει παντα οταν με πρηζει την προφαση οτι με διορθωνει/μου μαθαινει τη δουλεια. Να πεις οτι δεν το ειχα ξανακανει...πρωτον αυτο. Και δευτερον δεν ειναι πυρηνικη επιστημη - _-
Η μαλακια ειναι οτι δεν εχω ποκερ φεις. Αμα χαλιεμαι φαινεται στο προσωπο μου. Και εκει της δινω αφορμη εγω αθελα μου...ενω αυτη τις κανει μουλωχτα τις παπαριες της.
.
Πες τα Ναταλία, τα έχω περάσει και εγώ!
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
Καλά τα λες αλλά γιατί βρίζεις τα Θεία; Τί σου φταίει ο Χριστός και τί σου φταίμε εμείς για να μας πετάς στα μούτρα τις βλαστήμιες σου;
Το θεμα ειναι πως το διαχειριζεσαι; Θα ηθελα να εφτανα σε ενα σημειο να μην με επηρεαζει συναισθηματικα ωστε και να μην το βλεπει η αλλη και παιρνει και αλλο αερα αλλα και να ειμαι εγω καλα και να αποδιδω καλα.Quote:
Originally Posted by andreas86
Εχει πετυχει κανεις κατι τετοιο σε αντιστοιχη περιπτωση;
Δεν το διαχειρίζομουνα ποτέ ( τώρα δεν εργάζομαι) και δεν ήταν σε μια δουλειά μονο, αλλά δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ, δεν είχα το θάρρος, γι'αυτό έφτασα εδώ που έφτασα!!
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
Πρεπει να τα γειωνεισ η να λεσ κατι δικο σου ντεμεκ δεν πηρεσ χαμπαρι η να πεισ μια βλακεια εισαι κοντα στα μεγαλα σαλονια του μυαλου
Πες τα πόσο δίκιο έχεις!!Quote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
Εστάλη από Redmi 4X στο E-Psychology.gr Mobile App
Ειναι κανονας να βρεις μαλακα/μαλακω στην δουλεια.Μεχρι σημερα δε μου εχει τυχει να δουλεψω καπου και να μην εχω πλατες,δηλαδη να ξερω καποιον ανωτερο.
Κλασικα ομως οταν δουλευω δεν δημιουργω ποτε προβλημνα σε κανεναν και ειμαι μεσα στην καλη χαρα οπως λεει και η ναταλια,σας αγαπαω ολους ελατε να συνεργαστουμε να βγει η δουλεια να χουμε καλο κλιμα κτλ.Αλλα οντως ΠΑΝΤΑ θα βγει ο μαλακας να μου αρχισει τις μαλακιες παρ ολο που οπως ειπα ειμαι τερας ευγενειας και κανω καλα τη δουλεια.
Μολις με γνωρισουν και με μαθουν με την ευγενικη φατσα και την ορεξη για συνεργασια(μερικες φορες δηλαδη για να κανω τα χατηρια συμφωνω με καποια πραγματα ετσι για να μη χαλασω το κλιμα ενω ξερω οτι δε γινεται σωστα αυτο το κατι) και αρχισουν τις μαλακιες αμεσως αλλαζω υφος,μιλαω κοφτα αποτομα σα να τους δινω εντολη ''οχι δεν θα γινει ετσι'' κτλ.Δηλαδη παυω να ειμαι χαρουμενος συγκαταβατικος και αρχιζω να παιζω το παιχνιδι ''εξουσιας'' τους.Φυσικα ολα τα λεφτα μετα η ΧΑΖΟΦΑΤΣΑ ΤΟΥΣ μολις δουν οτι μου γυρισε το ματι.Μετα αλλαζει η συμπεριφορα τους γιατι καταλαβαινουν οτι αν συνεχισουν τη μαλακια θα κανω φασαρια.
Το προβλημα ειναι οτι δε μπορω να το δωσω σα συμβουλη γιατι προσωπικα με παιρνει να κανω φασαρια οχι
μονο γιατι με αδικουν(αυτο πολλες φορες δεν εχει σημασια δυστυχως) αλλα και γιατι φοβουνται που εχω πλατη να με υποστηριξει οποτε το βουλωνουν μια και καλη και την επομενη φορα ειναι πιο προσεκτικοι στο πως θα μου μιλησουν ή αν θελουν να με ριξουν στη δουλεια,στα ρεπο κτλ.
Δυστυχως η ευγενεια και η διπλωματια δε φτανουν,οσο καλα κι αν τα χειριζεσαι.