ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Αργοπορημενη καλημερα απο την Καλαματα που ειδε ηλιο μετα απο 10 μερες συνεχομενης βροχης.θελω πολλες φορες να γραψω αλλα νιωθω μια απεραντη ψυχολογικη κουραση.Μαλλον φλερταρω στενα με τα λαντοζ ετσι που βλεπω συνεχεια μες την καλη χαρα την υπαλληλο στην ταβερνα που τα παιρνει.
Νιωθω απεραντα μονη να μη χωραω πουθενα,ουτε εδω ουτε στο θεατρο ουτε στην οικογενεια.Το πρωι δεν θελω να παω για δουλεια κ σημερα που ειναι μερα καθαριοτητας δεν εχω κανει τιποτα,εγω που ειμαι μανιακη με την ταχτοποιηση.Ναταλακι μου μονο πλυντηρια εχω βαλει,μη με μαλωσεις,το τριτο τωρα.
Νιωθω κ ενοχες οτι σας παραμελω που δεν παιρνω ουτε ενα τηλ κ ειδικα στη Γιωτα που θελω να μαθω κ για το βιβλιο του αδελφου μου.
Αβουλινι μου θα μου δωσεις μεγαλη χαρα αν καταφερεις να κοψεις το τσιγαρο.Κ εσυ Ελι μου.Τζινακι δεν κανεις κ εσυ μια προσπαθεια τωρα που το εκοψε κ η μαμα,μαζι με τα κοριτσια γιατι με ποιον θα καπνιζεις?Ολοι ανταμα κ ο ψωριαρης χωρια στο μπαλκονι οπως εβγαζα την Αβα στη Θεσσαλονικη?
Ναταλια αυτο με το πολλαπλασιασμα των φωτογραφιων το επαθα καμποσες φορες οταν κατηγοριοποιουσα τις εικονες που εχω αποθηκευσει.ΕπΙπονο πραγματικα.ΤΙς εκανα μετα απο 3-5 για να μην αντιγραφονται κ κρατουσα την αρχικη κ οχι τα αντιγραφα.Καλη συνεχεια στην προσπαθεια των απειρων που εχεις.
Σας φιλω γλυκα ολες!

Γλαυκουλίνι, αχ βρε συ, που έχεις πέσει ψυχολογικά, την ξέρω καλά την κατάσταση που ζεις, μη νομίζεις , την έχω περάσει και εγώ, κάποια στιγμή έφτασα να μην πηγαίνω στη δουλειά και τότε είπα στον εαυτό μου "μέχρι εδώ" και επισκέφτηκα γιατρό, πήρα zoloft για 6 μήνες και ήρθα στα ίσα μου. Δεν προτείνω σε κανέναν να πάρει αντικαταθλιπτικά,απλά για εμένα τότε δεν υπήρχε άλλη μέθοδος...

Γιωτα μου τα εχω ξαναπερασει κ κανω χρονια ομοιοπαθητικη αλλα ειναι η γενικοτερη οικονομικη κατασταση που δεν με βοηθαει καθολου.Προσπαθω να μην παρω χημικα φαρμακα αλλα με σκοτωνει οτι δε βρισκω χαρα πουθενα.Δεν κανω σχεδια κ ονειρα για τιποτα.Αδιαφορω ακομη κ για την επεμβαση που ξερω οτι ψυχολογικα μετα θα ανεβασει.Αυτη την εποχη νιωθω οτι δεν εχω το δικαιωμα να διαθεσω ουτε τα 100 ε την επισκεψη του γιατρου στην Αθηνα + τα αλλα εξοδα φυσικα.

Γλαυκόνι μου, θλιμμένο.. Μπορεί τα φάρμακα να μην τα αποφύγεις, μερικές φορές δεν είναι στο χέρι μας η αποχή από αυτά. Δυστυχώς και στην περίπτωση αυτή το μυαλό μου πάει αναπόφευκτα στο οικονομικό κομμάτι. Γιατί το να πάρεις αυθαίρετα το σκεύασμα που παίρνει η διπλανή, η υπάλληλος, η φίλη, η συγγενής, δεν είναι και το καλύτερο. Αυτές οι ιστορίες θέλουν παρακολούθηση, εξατομίκευση ανάλογα με την περίπτωση και φυσικά χρήματα.
Βλέπω την ομίχλη έξω από το παράθυρό μου και κατακλύζει και την ψυχή μου. Μέχρι στιγμής είμαι στο ένα τσιγάρο και με ζώνουν τα φίδια. Όχι τόσο από στέρηση, όσο από τους λόγους που με οδηγούν στο να κόψω το κάπνισμα. Θέλω μέσα μου να αισθάνομαι νέα, υγιής, αήττητη, ότι εγώ κουμαντάρω τα πάντα, ότι εγώ θα φορέσω τα γυαλιά στους γιατρούς, ότι δεν θα χρειαστεί να το κόψω ποτέ, γιατί είμαι ένας γερός οργανισμός, που αντέχει τα πάντα. Εγωιστικό και ανόητο, θα μου πείτε, αλλά αυτή δεν είναι η ανθρώπινη φύση; Προς το παρόν νιώθω μίζερα. Πόσο αντιφατικό! Γίνεται μία προσπάθεια για την ελευθερία από την καταδυνάστευση, για την ποιότητα ζωής, για την καθαρότητα σώματος, ψυχής και περιβάλλοντος. Πώς είναι δυνατό να χωράει μιζέρια εδώ; Πόσο βαριές είναι πια αυτές οι αλυσίδες του καπνίσματος; Τι πλύση εγκεφάλου μας έχει γίνει ότι μας είναι απαραίτητο για να συνεχίσουμε να ζούμε; Ζηλεύω τους ανθρώπους με δύναμη, με αποφαστιστικότητα, με πυγμή. Αυτούς που κατευθύνουν καταστάσεις και, ακόμη και αν ξεφύγουν κάποια δεδομένη στιγμή, επανέρχονται χωρίς κλάψες, μεμψιμοιρίες και χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Έχω και παραδείγματα. Ο θείος μου, απέχει από το κάπνισμα τρία χρόνια, ο αδελφός μου πέντε, το παρεάκι τρεις μήνες. Όλοι αυτοί υπήρξαν βαρύτατοι καπνιστές. Δε χρησιμοποίησαν καμία μέθοδο, ξύπνησαν μία μέρα και απλώς δεν αγόρασαν τα πακέτα τους. Ούτε έκλαψαν, ούτε χτυπήθηκαν, ούτε τίποτα. Σου μιλούν για την εμπειρία τους και χαμογελούν, σα να είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και πανεύκολο. Εγώ δεν είμαι δυνατή. Προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά. Μόλις σκέφτηκα ότι γλίτωσα αυτές τις δύο μέρες 8 ευρώ, την αξία των τσιγάρων μου. Είναι κι αυτή μια καλή σκέψη... Αλλά θέλω να σταματήσω να το σκέφτομαι, να γίνει αυτόματα, φυσικά και από μόνο του. Θα δείξει...
Πιστεύω πως με το που θα βελτιωθεί λιγάκι ο καιρός θα φτιάξει η διάθεση όλων μας. Δυσκολίες έχουμε παντού και πάντα. Πώς, όμως, να είμαστε καλά με βροχές, χιόνια, λασπόνερα, ομίχλη, καταχνιά;

Έτσι όπως πάμε Γλαύκη μου όλοι στα χάπια ή στα ναρκωτικά θα το γυρίσουμε για να αντέξουμε την σκληρή πραγματικότητα :flaming:
Κουράγιο καλή μου!
Αβούλα μου πως αντέχεις; Εγώ δεν μπορώ να πω ότι σήμερα ήμουν τύπος και υπογραμμός αλλά το παλεύω στο μυαλό μου και καπνίζω με αραιή συχνότητα, 4 τσιγάρα ο απολογισμός για σήμερα άντε να κάνω και ένα πέμπτο τελευταίο. Λάβετε στα υπόψιν ότι πήγα και για κουσκουσοκαφέ και σε τέτοιες περιπτώσεις το τσιγάρο το μπουρλοτιάζω κανονικά! Πήγαμε και σε ένα καφέ που δυστυχώς δεν είχε εξαερισμό και είχε πολύ κάπνα και πολύ ζέστη, το χειρότερο μου! Βέβαια με τόσο αποπνικτική ατμόσφαιρά δεν μπορούσα να καπνίζω και πολύ χιχιχιχι. Κάπνιζα όμως παθητικά στο φουλ :crazy:
Από αύριο θα προσπαθήσω πιο πολύ!

Καλησπέρα. Πριν λίγο γύρισα σπίτι τάϊσα τα ζωάκια μου και κάθησα να σας γράψω. Στο Σύνταγμα είχε πάρα πολύ κόσμο στις 16.30 που πήγαμε εμείς και δεν είχαν έρθει ακόμα και οι δύο πορείες με πολύ κόσμο που ήταν στην Ομόνοια. Τα ματ ήταν φυσικά παρατεταγμένα έξω από τη Βουλή και κάποια στιγμή γύρω στις 17.00 και κάτι χωρίς να υπάρχουν κουκουλοφόροι, μόνο κάτι νεράτζια τους πέταγε ο κόσμος που και που, άρχισαν να ρίχνουν δακρυγόνα. Αυτό που ισχυρίζεται εκ των υστέρων η αστυνομία ότι έριχναν δακρυγόνα για να διαλύσουν τους κουκουλοφόρους κι όχι τον πολύ κόσμο είναι ψέματα!! Καθόμασταν χωρίς να κάνουμε τίποτα και ξαφνικά άρχισαν να μας γαζώνουν με το ένα δακρυγόνο μετά το άλλο. Τραβηχτήκαμε προς τα κάτω στην Πανεπιστημίου σε απόσταση 200 μέτρα περίπου για να μη μας πιάσουν τα δακρυγόνα. Μετά από 20 λεπτά περίπου ενώ έριχναν συνέχεια στο Σύνταγμα έριξαν και στην Πανεπιστημίου πίσω μας κι έτσι βρεθήκαμε να είμαστε παγιδευμένοι από τα δακρυγόνα. Ολος ο κόσμος άρχισε να βρίζει γιατί το έκαναν καθαρά για να διαλύσουν τον κόσμο. ʼρχισαν να καίνε πολύ τα μάτια μου, η μύτη μου και το δέρμα γύρω από τη μύτη μου. Είχα το κασκώλ αλλά δεν βοηθούσε και δεν κάνει και να τρέξεις κιόλας. Ευτυχώς μία κυρία είχε ένα μπουκαλάκι με μααλόξ μέσα και όσοι βρίσκονταν κοντά της τους έδινε. Πήγαμε και εμείς και μας έδωσε και όπως ήταν το μααλόξ στη χούφτα μου το έριξα όλο στο πρόσωπό μου (πάνε τα ρίμελ, πάνε οι πούδρες, πάνε όλα) και έτσι άρχισε να ηρεμεί σε λίγο το κάψιμο. Η πλάκα είναι ότι αυτό ξεραίνεται και γίνεται κάτασπρο, οπότε στο γυρισμό κυκλοφορούσαμε κάτασπρες σαν το φάντασμα της όπερας. Ο κόσμος είχε νευριάσει τόσο πολύ που, όταν κάποια στιγμή πέρασαν πολλοί αναρχικοί κουκουλοφόροι με μολότωφ πηγαίνοντας προς τη Βουλή, άρχισε να τους χειροκροτεί και να τους παροτρύνει. Δεν περίμενα να πέσουν τόσα πολλά δακρυγόνα γιατί εκτός από το κάψιμο ταράχτηκα κιόλας γιατί έχω κροτοφοβία γι'αυτό και δεν πηγαίνω ποτέ στην εκκλησία την Ανάσταση με τα βαρελώτα. Για όλα αυτά που γίνονται αυτή τη στιγμή στο κέντρο φταίνε οι εντολές που δίνουν στα ματ να φέρονται έτσι κι εξοργίζουν τον κόσμο. Αφού κι εγώ που είμαι φιλειρηνική εξοργίστηκα κι άρχισα να βρίζω με τους υπόλοιπους. Κακώς καίνε τα καταστήματα, τη Βουλή πρέπει να κάψουν!

Μου φαίνεται ότι κολλήσατε πάλι όλες τον ιό της κατάθλιψης. Αφού σας έχω πει μόλις βλέπετε τα πρώτα συμπτώματα να παίρνετε αμέσως αντιβίωση!! Δεν σας έχω και κοντά να σας χαστουκίσω μήπως και δείτε αστεράκια και ξεχάσετε τα προβλήματά σας!!
Έβαψα τα μαλλιά της αδερφής μου σήμερα και παραδόξως έγιναν ωραία. Δεν ήταν εύκολο γιατί ήθελε δύο ειδών ανταύγιες, πιο σκούρες και ντεκαπάζ. Και επειδή δεν μπορούσε να κάνει μόνη της τα μπροστά μαλλιά τα έκανα όλα εγώ. Εδώ με το ζόρι και με πολύ βαρεμάρα βάφω τα δικά μου όταν βγαίνουν άσπρες τρίχες κι αυτή ήθελε και διπλές ανταύγιες!! Έβρεχε όση ώρα της πέρναγα τις βαφές και κάθε τόσο ρωτούσα τη μητέρα μου αν σταμάτησε να βρέχει. Κάποια στιγμή μου λέει η αδερφή μου γιατί ρωτάς συνέχεια αν βρέχει και της λέω ρωτάω για να δω αν θα μπορέσω να φύγω τρέχοντας πριν λουστείς και δεις το αποτέλεσμα!:lol: Τελικά μας άρεσε το αποτέλεσμα αλλά δεν ξέρω αν είναι για καλό ή για κακό γιατί νομίζω ότι μόλις βρήκα μπελά και δεν θ'αργήσει να μου ξαναζητήσει να της τα βάψω χιχιχι.

Αρέ Τζίνααααα! Μήπως να γίνεις κομμώτρια;;;:eureka:

Ναι, Dino & Gina salons!:lol:

:lol::lol::lol::lol:

Τζίνα μπορώ να βεβαιώσω αυτά που είπες! Όντως κάτι νεράτζια έπεφταν αλλά τα πρώτα δακρυγόνα έφυγαν έτσι! Κι εμείς εγκλωβιστήκαμε αργότερα γιατί κατεβήκαμε προς Ερμού την ώρα που άρχισαν να βάζουν φωτιές και να τα σπάνε. Είχαμε τα χημικά μπροστά μας και πίσω έβαζαν φωτιές και παίζανε ξύλο. Μαλόξ είχαμε προνοήσει και είχαμε πάρει μαζί μας γιατί ξέραμε και από άλλες πορείες. Όμως δεν το σκέφτηκα σωστά σήμερα κι έβαλα τους φακούς μου αντί για τα γυαλιά μου. Αποτέλεσμα? Τα χημικά κόλλησαν στους φακούς και τώρα τα μάτια μου είναι κοκκινόμαυρα (!) και με παθαίνουν στα κάψιμο! Έχω βάλει κολλύριο και βλέπουμε...Αν είναι και αύριο έτσι θα πάω στο γιατρό στάνταρντ.
P.S. Μαζί με τη βουλή πρέπει να κάψουν και τους "ενοίκους" της.

Αρε κορίτσια τι είναι αυτό βρε παιδί μου να θέλεις να πας σε μία πορεία και να γυρνάς άρρωστος σπίτι! Δεν σας κρύβω ότι φοβάμαι πολύ να κατέβω Σύνταγμα για τον λόγο ότι είμαι άμαθη σε τέτοιες καταστάσεις και δεν ξέρω πως θα αντιδράσω, φοβάμαι μην με πιάσει κάνας πανικός ή κάνα ντελίριο και πετάω και εγώ μολότοφ στους κ@ριόλιδες.
welldah περαστικά σου! Εύχομαι αύριο να είναι καλύτερα τα μάτια σου και να μην χρειαστεί να πας καν στον γιατρό.

Σε ευχαριστώ Eli μου! Και το κακό είναι ότι δεν μπορούσα να βγάλω τους φακούς γιατί έχω πολύυυυυυ μεγάλη μειωπία και δε θα έβλεπα απολύτως τίποτα!
Όσο για το ντελίριο σίγουρα θα σε πιάσει! Εγώ έτοιμη ήμουν να ζητήσω δανεική μολότοφ και να αρχίσω να πετάω!

Welldah η μητέρα μου είχε μαζί της βαζελίνη αλλά δεν μου έκανε τίποτα κι ευτυχώς που το μααλόξ είναι αποτελεσματικό. Εννοείται ότι μαζί με τη Βουλή πρέπει να κάψουν κι αυτούς που είναι μέσα όπως μας έκαψαν κι αυτοί το μέλλον μας. Πρόσεχε τα μάτια σου, βάζε κολλύριο όσο επιτρέπεται και αν αύριο δεις ότι δεν περνάει να πας οπωσδήποτε σε γιατρό να σε δει. Εύχομαι γρήγορα περαστικά σου.

Σας καληνυχτίζω αγωνίστριες μου! Καλή ξεκούραση και εύχομαι αύριο να νιώθετε καλύτερα :)