Printable View
σκεφτομαι οτι βαρεθηκα να λεω χρονια πολλα σε κοσμο. τωρα τον μαρτιο γιορταζαν πολλοι γνωστοι μου, κι ο αδερφος μου ακομα! νιωθω οτι νοιαζομαι και δινω συνεχως στους αλλους, και κανεις για μενα, αφου τελικα μενω παλι μονος μου. σκατοζωη γαμω την ωρα και τη στιγμη που γεννηθηκα.
ΠΟΤΕ μην κάνεις για το παιδί σου αυτό που μπορεί να κάνει μόνο του.
Απλά βαρέθηκα ...
Σκέφτομαι πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός κ πόσα θέλω να κάνω που πάντα τα αναβάλλω κι οτι θα ερθει μια μερα που θα ξυπνησω κ θα συνειδητοποιησω οτι τελικα δεν εκανα τιποτα κ η ζωη μου περασε φευγαλεα κ εξαφανιστηκε μπροστα στα ματια μου κ ισα που προλαβα να δω καποια πραγματα..
Κάθομαι και σκέφτομαι, ωραία μέρα σήμερα αλλά πολύ αέρας ρε παιδί..
σκεφτομαι πως μπορω να νιωθω πιο γρηγορα ανετα με κοσμο και χωρους που μου ειναι αγνωστοι. γιατι μεχρι να συνηθισουμε ολοι χρειαζομαστε χρονο. αυτον τον χρονο πως μπορω να τον λιγοστεψω ?
σκεφτομαι πως αυτος ο χρονος στην δικη μου ζωη λιγοστευει οταν εχω φροντισει εμενα πριν συνναντησω κοσμο. Καθαρα και ανετα ρουχα , χτενισματαλο. οχι πολυ φαι...
αυτα :)
γιατί οι soon-to-be mothers είναι τόσο εγωκεντρικές? είναι ανασφάλεια?
σκέφτομαι πόσο θέλω να είμαι καλά...όλα είναι τόσο όμορφα στη ζωή μου κι εμένα το μυαλό μου τρελαίνεται...
πρωτα απ ολα με προσπαθεια κ βημα βημα κ θελει κ χρονο αυτη η διαδικασια, δεν γινονται αποτομα τετοιες αλλαγες..επειτα το βασικο ειναι να προσπαθησεις να αγαπησεις οσο περισσοτερο μπορεις τον εαυτο σου κ να νιωθεις ανετος κ γεματος αυτοπεποιθηση ωστε να το περασεις αυτο κ στους αλλους κ να εισαι πιο ανετος μαζι τους αλλα κ αυτοι μαζι σου..!! :)Quote:
Originally Posted by KENO
δε φανταζεσαι ποσο ταυτιζομαι......Quote:
Originally Posted by lilium87
Σκέφτομαι και πάλι το μεγάλο εκείνο άσπρο πανί που καμιά φορά καλύπτει τον κόσμο όλο. Πάνω του όλες οι προβολές.
Τους ανθρώπους που κουνάν το δάχτυλο με ύφος για το δήθεν λίγο.
Μα το θέμα είναι το πολύ. Το πολύ που φούσκωσε το εγώ σαν αερόστατο λευκό και είναι μόνο αυτό η θέα που πιάνει η ματιά τους.
Και μειδιάζω. Αφού είναι σε ανοιχτή θάλασσα που εγώ απλώνω τη δική μου.
Σκέφτομαι εκείνη την ψυχή, τη φτερούγα που της λείπει και άλλο δεν πετάει. Και δε θέλω τίποτα άλλο να της γράψω.
Μόνο να πάω εκεί και να της πιάσω σφιχτά το χέρι, ν’ ακούσουμε το κύμα, να της αφήσω στη χούφτα ένα χάρτινο καράβι..
Σκέφτομαι το τραίνο. Τις ράγες. Το πράσινο. Και τις κερασιές του Λουντέμη που θ’ ανθίσουνε και φέτος.
Σκέφτομαι εσένα. Να μυρίζω το λαιμό σου. Τα εκρηκτικά ζαχαρωτά που θα αφήσουμε να λιώνουνε στη γλώσσα :)
καιρο ειχα να ξαγρυπνησω ετσι και για τετοιο λογο.
To bowling και πόσο γούστο είχαν τα splits. Δεμένη ομάδα, δίχως αρχηγιλίκια. Όλοι χειροκροτάνε όλους. Όλοι εμψυχώνουν όσους δεν το έχουν το strike. Άλλη φορά.:)
Σκέφτομαι ότι όσο μακριά κι αν πάω το μάτι μου, η περιέργειά μου, η ψυχή μου θέλει να γυρίζει στα ίδια τα παλιά τα τετριμμένα, τα μονότονα, τα καταθλιπτικά της μονοπάτια γιατί είναι η ψυχή μου.... άβυσσος....
Καλημέρα σε όλους. Καλή καλή καλή σας μέρα ειλικρινά.