περαστικούλια...Quote:
Originally posted by interappted
μεταιχμιακημμανα κα μονη με παιδι που εχει39 πυρετο
ΤΟ ΚΑΗΜΕΝΟ ΤΟ ΜΩΡΟ ΔΕΝ ΦΤΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕ ΤΟ ΓΙΑΒΡΙ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΘΩ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΝΕΡΟ ΝΑ ΠΙΩ Κ Η ΟΥΜΠΑ-ΟΥΜΠΑ ΜΑΝΑ ΝΑ ΤΣΙΡΙΖΕΙ...ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΧΕΙ ΠΥΡΕΤΟ ΚΙ ΕΣΥ ΞΑΠΛΩΝΕΙΣ-ΜΑΝΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.......ΚΙ ΕΚΕΙ ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ,ΤΟ ΠΟΣΟ ΜΕΣΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ..ΣΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΤΗΣ ΛΕΞΗΣ ΓΑΙΔΟΥΡΑ!!!!
ξερεις, το νοιωθω πολυ αυτο που λες, ψιλομοιαζει με τη μανα μου -η ανατροφη της ομως δε θα της επετρεπε να πει \"γαίδούρα\"- αλλά δες το κάπως και αλλιως. Αν εισαι τωρα τσακισμενη απο τις ευθυνες του τετραχρονου και σε αγχει το ποσο αναγκη σε εχει, μπορεις να φανταστεις πώς θα μοιαζει να εχεις μια κορη 29 που να σε χρειαζεται και αυτη και το παιδι της; Πραγματικα καταλαβαινω ποσο δυσκολο ειναι να ξεπερασεις τα απωθημενα που της εχεις, ομως ο,τι εγινε εγινε τοτε παλια οταν σε μεγαλωνε. Τώρα πρεπει καπως να αναπαυτει, εστω απο τις ευθυνες. Κοιτα πως θα μαζεψεις δυναμεις να τα καταφερνεις μονη σου, κάνε της δωρο την αυταρκεια σου και συγχωρα την, ή... ξέχνα την.