AΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ

κι εκει που περνουσα δυσκολα
χτυπαει το τηλ το σηκωνω μιας κ δεν προλαβα ναδω στο σταθερο οτι ηταν αποκρυψη
ηταν ο πατερας μου
δεν το εκλεισα
τον αφησα να πει ετσι χωρις να προλαβω να σκεφτω
εκλαιγε
δεν ηξερα αν ακουγα τον πατερα μου η τον παραλιγο δολοφονο μου παντως ακομα δεν εχω χωνεψει οτι προκειται για τον ιδιο ανθρωπο
εκανα μια ερωτηση:με μισεις τοσο?
μου απαντησε οτι ξερω ποσο μ αγαπα
κι εκει τον σιχαθηκα
απο που να το ξερω???απο τα ραμματα η απο τις κακωσεις????
μου ειπε οτι θα προσπαθησει να αυτοκτονησει
δεν ταραχτηκα !
ελυσε ολα μου τα γιατι
γιατι σκοτωνω τις σχεσεις μου
πως διδαχτηκα την αγαπη
γιατι..γιατι...γιατι..
ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΓΙΑ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΥΤΟΝ
Κ ΓΙΑ ΜΑΝΑ ΜΙΑ ΠΟΥ ΚΑΘΟΤΑΝΕ ΜΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΗΔΗ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ

..Inter,

προσπάθησε να σκέφτεσαι οτι δεν σε αφορά αν σε αγαπά ή αν σε μισεί ο γεννήτωρ..

δεν σε αφορά που η μητέρα επέλεξε να κλείνει τα μάτια της σε όλο αυτό που προετοιμαζόταν και κορυφώθηκε..

δεν σε αφορούν οι αμφιταλαντεύσεις των υπόλοιπων στην οικογένεια.

εκείνοι είναι που μπερδεύονται και δεν μπορούν να αποφασίσουν..


εσύ τις αποφάσεις σου τις πήρες..

σε αφορά οτι το παιδί σου πρέπει να καταλάβει οτι το λατρεύεις και το προστατεύεις

οτι το παιδί πρέπει να βλέπει στα μάτια σου την απόφαση που πήρες να συνεχίσεις τη ζωή σας.

κλείσε τα τηλέφωνα και πείσμωσε..η ζωή σου χάρισε συνέχεια.
άρπαξε την και κλείσε τις τρύπες που μπάζουν.

Αν δεν μπορείς εσύ, δεν μπορεί κανείς girl.. let it go.

Reina για ακομα μια φορα εισαι πολυ ευστοχη
δεν εχω ν ακανω τπτ αλλο απο το να σε ευχαρηστηω που βρισκω κατανοηση κ συμπαρασταση απο ατομα σαν κι εσενα!μου δινεις κουραγιο

είναι γιατί έχω παραπλήσιους δαίμονες να αντιμετωπίσω Inter..

Νιώθω στο πετσί μου τί θα πεί \"γιατί\". Φαίνεται βουνό πιό πολύ από συχνά.
Φέρνω τις σκέψεις μπροστά μου και ασχολούμαι μαζί τους αλλά προσέχω πια μια μικρή διαφορά: για μένα το κάνω, κι αν δεν βγω λάδι, κάτι λάθος έχω κάνει.

Δεν μας προστάτεψαν. Εντάξει λοιπόν. Ας είναι. Εγώ θα ανήκω στους υπερανθρώπους.
Κι εκείνοι ας ανήκουν όπου θέλουν.

Inter,
διάβασα τις δύο πρώτες σελίδες μόνο λόγω έλλειψης χρόνου.
Δεν ξέρω και \'γω τι να πω. Αυτές είναι ακραίες καταστάσεις. Είναι πάρα πολύ επικίνδυνες.
Κουράγιο.
Αν μπορείς να φύγεις από \'κει με κάποιο τρόπο...

Quote:

---

Originally posted by Reina
είναι γιατί έχω παραπλήσιους δαίμονες να αντιμετωπίσω Inter..

Νιώθω στο πετσί μου τί θα πεί \"γιατί\". Φαίνεται βουνό πιό πολύ από συχνά.
Φέρνω τις σκέψεις μπροστά μου και ασχολούμαι μαζί τους αλλά προσέχω πια μια μικρή διαφορά: για μένα το κάνω, κι αν δεν βγω λάδι, κάτι λάθος έχω κάνει.

Δεν μας προστάτεψαν. Εντάξει λοιπόν. Ας είναι. Εγώ θα ανήκω στους υπερανθρώπους.
Κι εκείνοι ας ανήκουν όπου θέλουν.

---

με εξεφρασες !με μια λεξη θα στο πω!αυτο ειναι σαν να βγηκε απο μεσα μου!

Quote:

---

Originally posted by alexandros3
Inter,
διάβασα τις δύο πρώτες σελίδες μόνο λόγω έλλειψης χρόνου.
Δεν ξέρω και \'γω τι να πω. Αυτές είναι ακραίες καταστάσεις. Είναι πάρα πολύ επικίνδυνες.
Κουράγιο.
Αν μπορείς να φύγεις από \'κει με κάποιο τρόπο...

---

Αλεξανδρε τωρα ειναι στην ψυχιατρικη του κορυδαλλου
καταδικαστηκε 3 χρονια
κι ομςσ ηδη εκανα κινησεις να μετακομμισω πολυ πριν τα 2/3 της ποινης
ευχαριστω για το κουραγιο κ την συμπαρασταση

Quote:

---

Originally posted by Kassi
Ρε συ Τζο τι κακό είναι κι αυτό να προσπαθείς να δείξεις δυνατή όταν όλα σου μέσα ουρλιάζουν;;;Πόσο σε καταλαβαίνω...Να το παίξεις δυνατή γιατί οι άλλοι δεν αντέχουν καταθλιπτικές φυσιογνωμίες...Λοιπόν εγώ βρήκα μια φίλη πουτης λέω το πρόβλημά μου σε γενικές γραμμές και με ενθαρρύνει κιόλας...Πίστευα ότι θα είχε λακήσει αλλά παρεμένει και δείχνει ανθρωπιά........Πάντως ναι είναι δύσκολο να δείχνεις δυνατός σε όλους γιατί όταν σπας γίνεσαι θρίψαλα.....Σπάσε εδώ μέσα που κανείς δεν θα σου πει\"Δεν μπορούμε την κλάψα σου\"...Γιατί καλώς κακώς οι άλλοι θέλουν να ακούνε ότι είσαι μια χαρά και όλα πάνε καλά....Ημουνα ψυχολογικά σκατά και δεν πήγα στην δουλειά..Κάπως το δικαιολόγησα αλλά ξέρω ότι το ******** μου συναίσθημα με πατάει κάτω...Παίρνω αντικαταθλιπτικά και ζω στη μαστούρα και χάνω δουλειές φιλους \"σχέσεις\" από τηνη κόπωση και την αδυναμία που με δέρνει...Δεν παίρνω το χάπι και με τρελαίνει η κατάθλιψη η βουλιμία και η κυκλοθυμία...Ρε πούστη θέλω μια νορμάλ ζωή.......Δεν μπορώ άλλο το ψυχολογικό μου χάλι και δεν μπορώ και αυτούς που είναι τρελή χαρά γεμάτοι και περιμένουν και από εσένα το ίδιο όταν το μέσα έχει πάει περίπατο.........Λοιπόν άρχισα να διαβάζω τώρα με περισσότερες γνώσεις ξανά το βιβλίο του Πάολο Κοέλιο Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει...Η τύπισσα πρέπει να είναι οριακή και ό,τι λέει με αγγίζει και μοιάζει τόσο στη συλλογιστική μου...Πάρε και διάβασέ το..Ίσως σου πει πολλά για τον εαυτό σου που δεν καταλάβαινες.....Όπως τότε που είχα δει την ταινία Girl Interrupted και την ένιωσα στο πετσί μου όπως τότε που διάβαζα για μια οριακή τύπισσα και ταυτίστηκα με ιδέες της και δεν ήξερα για τα οριακά μου στοιχεία....Όμως πως το καταλαβαίνεις ρε συ κι ας μην στο έχουν πει....Πώς πονάς και νιώθεις αυτά που λέει ο άλλος και είναι καθρέφτης σου...Και λες έτσι νιώθω κι εγώ.......Σαν να με ξύπνησε...Λοιπόν αυτή η ταινία με διαφώτισε έχω να πω........και το βιβλίο Η Βερόνικα...Η τύπισσα τα λέει όλα.......Δεν γράφει πουθενά ότι είναι οριακή αλλά πρέπει να είναι δικιά μας.......
Αν δεν σε καταθλίψει αυτό το βιβλίο θα σε βοηθήσει να καταλάβεις τον τροπο σκέψης σου που πολλές φορές τον θεωρείς την μόνη αλήθεια αλλά ίσως άλλοι να έχουν άλλη άποψη....Λοιπόν σπάσε εδώ μέσα..Ξέρω πόσο δυσκολο είναι σε αντίστοιχες καταστάσεις να προσπαθείς να το παίζεις νόρμαλος όταν όλα μέσα σου βράζουν...Να βλέπεις τους άλλους ήρεμους και σχεδόν απαθείς και εσύ να αισθάνεσαι τέτοια ένταση.......Να αισθάνεσαι η ξεκάρφωτη και η τρελή του χωριού....

---

Και να φανταστεισ Κασσουλινο μου πωσ οταν το ειχα διαβασει εγω ελεγα πωσ ειναι καταθλιπτικη....ε και ναι...ταυτιζομουν πωσ να το κανουμε...

Ιντερ μου...
Ειναι απιστευτα σκληρο το ποσο ξενοι μπορει να ειναιοι ανθρωποι που μασ φερανε στον κοσμο...
και ποσο μεγαλη ειναι η επιθυμια μασ για μια φυσιολογικη αναμνηση ιασ ισοοροποιημενησ και φισιολογικησ παιδικησ ηλικιασ..

πολυ συχνα κλαιω γι αυτο...

χθεσ...συζητουσαμε με τον Μιχαλη μου...
...του ελεγα πωσ ειμαι πολυ συγκινιμενη...πωσ συχνα ειμαι ετσι και φταιει παντα το ιδιο πραγμα...

σκεφτομαι οοολεσ εκεινεσ τισ φωρεσ... που εχω βρεθει πχ..σε καποιο λεωφορειο.....
...στον δρομο....καπου....να εχω πλανταξει στο κλαμα και να σπαραζω....
...και εκει ξαφνικα να με αγγιζει καποια γιαγια...η παππουσ....καποιοσ μεγαλοσ ανθρωποσ και να μου λεει απλα...

\"παιδι μου..μη κλαισ...μου σπαραζεισ την καρδια...οτι και αν ειναι θα περασει στο λεω εγω...η μανα σου...η γιαγια σου......μη χαλασ τα ματακια σου και αυριο θα ειναι μια αλλη μερα..\"...

...να νιωθω εκεινη την ωρα τα ποδια μου να μαλακωνουν ,και να νιωθω πωσ ειμαι παιδι...και πωσ μου \"χαιδευουν\" το κεφαλι....πωσ με αγκαλιαζουν...με την σιγουρια που κουβαλαει ο χρονοσ...αλλα και η αγαπη για τα παιδια.....ολα τα παιδια ..παιδια τουσ...

ευλογιμενοι να ειναι αυτοι οι ανθρωποι...που με εκαναν να νιωσω εστω για εκεινο το 1 λεπτο...οπωσ ηθελα παντα και παντα θα θελω να νιωθω \"στο σπιτι\"...μα δεν το εβρισκα ποτε...
....και ημαστε ολοι τουσ παιδια τουσ....
....γονεισ ειναι εκεινοι που πονανε για εμασ....οσο αγνωστοι και αν ειναι...

...

εχεις απολυο δικιο Αντουλα ετσι ειναι
εμενα μπορει καποια πραγματα να με σκληριναν κ να με εκαναν αλλο τοσο ευαλωτη
η μονη μου παρηγορια ο γιος μου κ η γατουλα που πριν λιγες μερες αποκτησαμε..η εμπιστυσυνη μου στους ανθρωπους ομως εχει χαθει οριστικα...κ παντα προσπαθω να φανω αισιοδοξη για αυτους αλλα παντα κατι συμβαινει κ η γνωμη μου αλλαζει ριζικα
εχω κλεισει απο το Μαιο τα 30 κ σκεφτομουν οπως εχω γραψει στο forum να παψω να ζω εγκλωβισμενη στα παιδικα μου βιωματα πια
αλλα εκει βρεθηκε ο πατερας μου
δεν με νοιαζει αν ειναι διπολικος η αν εχει σχιζοσυναισθηματικη διαταραχη
κι αλλοι εχουν κι αλλοι ειναι
κ εξαλλου το να μεγαλωσω μαζι του ηταν εγγυηση οτι θα βασανιζομαι ψυχολογικα
πεθανε ο αντρας μου κ η αντιμετωπιση μου ηταν η χειροτερη μπροστα σε ενα πενθος
κι ας μην ημασταν το ζευγαρι-προτυπο
ακομα κ η επιλογη μου να ειμαι με εναν οσο αδυναμο χαρακτηρα σαν αυτο του αντρα μου ειχε τις ριζες του στην ανασφαλεια που μου \"χαρισε\"ο πατερας μου....
κ επειτα αρχισαν τα χαπια κ τα γνωστα
κ αντι να εχω αν οχι μια στηριξη σπο τον πατερα μου εστω μια αδιαφορια
ειχα το ξεσπασμα του
σε ολο του το μεγαλειο
ΜΙΣΟΣ
που τωρα το αποκαλει αγαπη
τι ηθελε???να με γλιτωσει???κι αν ναι με σφυρι????????κ μπροστα στο γιο μου????
κ ποια παιδικα αποθυμενα αποκαλειται κ αυτος???
εμενα τοσα μου φορτωσε αλλα το παιδι μου δεν θελω να εχει καμια σχεση με ολα αυτα
ολες τις ανασφαλειες μου του τις μετατρεπω σε ασφαλεια
κανω ο,τι μπορω
γιατι εχω πληγωθει τοσο κι απο τους 2
κ δεν θελω να το πληγωσω
οσο μπορω

Quote:

---

Originally posted by interappted
κι εκει που περνουσα δυσκολα
χτυπαει το τηλ το σηκωνω μιας κ δεν προλαβα ναδω στο σταθερο οτι ηταν αποκρυψη
ηταν ο πατερας μου
δεν το εκλεισα
τον αφησα να πει ετσι χωρις να προλαβω να σκεφτω
εκλαιγε
δεν ηξερα αν ακουγα τον πατερα μου η τον παραλιγο δολοφονο μου παντως ακομα δεν εχω χωνεψει οτι προκειται για τον ιδιο ανθρωπο
εκανα μια ερωτηση:με μισεις τοσο?
μου απαντησε οτι ξερω ποσο μ αγαπα
κι εκει τον σιχαθηκα
απο που να το ξερω???απο τα ραμματα η απο τις κακωσεις????
μου ειπε οτι θα προσπαθησει να αυτοκτονησει
δεν ταραχτηκα !
ελυσε ολα μου τα γιατι
γιατι σκοτωνω τις σχεσεις μου
πως διδαχτηκα την αγαπη
γιατι..γιατι...γιατι..
ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΓΙΑ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΑΥΤΟΝ
Κ ΓΙΑ ΜΑΝΑ ΜΙΑ ΠΟΥ ΚΑΘΟΤΑΝΕ ΜΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΗΔΗ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ

---

Α ρε συ...Τι να πιστέψεις όντως...Μέσα σου τον πονάς που είναι πατέρας σου ή θες να τον συγχωρέσεις για να ξεχάσεις ότι είναι ο παρ\'ολίγο δολοφόνος σου;;;Για να πεις ότι όλα πάνε καλά,ότι κατά βάθος είναι καλός άνθρωπος και η απόδειξη είναι ότι σου ζητάει συγνώμη;;Για να μπορέσεις να συνεχίσεις να ζεις;;;Για να τρέφεσαι και να στέκεσαι σε μια ελπίδα...Ότι κατά βάθος σε αγαπούσε;;;

Από εμένα ξέρω πως κάθε μέρα θα ψάχνω την αποδοχή των γονιών μου είτε λεκτικά τους συγχωρέσω είτε όχι..Και μερικά γιατί θα με καίνε.\"Γιατί δεν με αγαπούσατε;Γιατί σε εμένα η διαταραχή;\"

Και τα αδέρφια σου γιατί θέλουν να τον συγχωρέσεις;;;Αυτός γιατί θέλησε να σε σκοτώσει;;;;Πώς μπορεί κάποιος μετά από κάτι τόσο βαρύ να έχει τα μούτρα και να σου ζητάει συγνώμη;;;Τα πήρα τώρα......

ελα ντε
καθε μερα βλεπω στον υπνο μου οτι βγαινει απο τον κορυδαλλο γιατι θσ βγει μολις εκτισει τα 2/3 της ποινης του δλδ στα 2 χρονια κ οτι ερχεται στο σπιτι τον υποδεχονται ολοι με χαρα κ εγω ειμαι η κακια που δεν συγχωρω
αντι να εχει τυψεις αυτος πως γινεται να μεταφερονται σε εμενα??????????????????????????
δεν μπορω να περιγραψω ουτε πως ειμαι ουτε πως νιωθω
παντα θα ειμαι το κακο παιδι μου φαινεται
απο διπολικο πατερα 1 στα 3 παιδια βγαινουν με διαταραχη
αυτη ελαχε να ειμαι εγω
κι εν μερει το προτιμω απο το να το ειχαν τα αδρεφια μου
εγω μπορω να το πολεμαω ασχετα αν πεφτω αρκετες φορες στα ταρταρα..
κ τωρα που δεν μπορω απο αμυνα κ μονο να το σκεφτω τοσο ωριμα κ ηρεμα οπως πρεπει
εχει στοιχειωθει ο υπνος μου!ξυπναω κ φοβαμαι οτι θα ειναι εδω μεσα στο διπλα δωματιο
κ θα μου πει το κλασικο
κορουλα μου!

Ιντερ, τωρα διαβασα την στηλη αυτην. Βραζω απο πικρα και θυμο.
Ειναι θλιβερο οι γονεις να ειναι τελικα οι πιο ξενοι ανθρωποι.
Πολλα θελω να πω τωρα, αλλα θα προσεξω.
Πιστευω οτι η οποια επαβη, τριβη με αυτον τον ανθρωπο θα σε γυριζει πισω στο βουρκο!! Γιατι να τον ακους? Γιατι να τον αφηνεις να σου τρυπα κι αλλο την ψυχη? Για μια αγαπη, αποδοχη, τραβηγμενη οπως οπως, κολλημενη με κολλα? Ασχετο τι κανει αυτος!! Δεν σε αφορα πια..Ουτε η φωνη του ουτε η σωτηρια της ψυχης του ουτε τα κινητρα του ουτε η αρρωστια του.
Την δικη του τη συγνωμη την αφηνεις εσυ να γινεται δικη σου ενοχη.
Τους συγγενεις, τους ακους ακομα? Αυτους δεν τους κυνηγουσε με το σφυρι!! Εκ του ασφαλους μιλανε.. πανε να γεφυρωσουν τα αγεφυρωτα!! Πανε να το δουνε, απο πανω, απο εξω \"δικαια\" το πραγμα... Πωπω φυγε!! Τρεχα να σωθεις απο τετοιες διακαιοσυνες, κλεισε ματια κι αυτια. Δεν σε αφορουν ολοι αυτοι. Κι ας ειναι αδερφια και γονεις. Εισαι αυτονομη, ξεχωριστη απο δαυτους.
Εσυ και το παιδι σου εχετε εναν κοσμο ολοδικο σας! Μην αφηνεις τη λασπουρα τους, τον βουρκο να το λερωνει.
Βαλε το ΟΡΙΟ. ΤΕΡΜΑ. Δεν εχει σημασια πια τι θα ειπωθει, τι θα πραξει ο αλλος. Ειναι το δικο σου στοπ. Καμια απολυτως σημασια. Τις αποφασεις σου τις εχεις λαβει. Το οριο εχει μπει. Και δεν μπορει τιποτα να στο αλλαξει αυτο, δεν εξαρταται απο αυτους.
Μακαρι ολοι να βαζουμε τα ορια μας, ακομα και σους γονεις, να μην χρειαστει να δεχτουμε τετοια επιθεση πρωτα!
προχωρα, τρεχα, βαδισε. Μακρια απο τα κατακαθια, σε φωτεινες περιοχες.