Originally Posted by
1984muzzy
Έχω διαβάσει κατα καιρούς διάφορα ποστ σου και ειλικρινά μου είχες κινήσει την περιέργεια. Πέρα απο το οτι εισαι αρκετά έξυπνος, έχεις και μια σοφία που πολύ σπάνια βρίσκει κανείς. Αλήθεια στο λέω. Το τελευταίο δε το λέω συχνά. Το δυστύχημα ειναι οτι η λογική σου έχει κατακερματιστεί απο τα ώριμα αρνητικά συναισθήματά σου. Έτσι λοιπόν κατα τα μέσα του Ιούνη και ενω είχα δεί και άλλα ποστ σου και γενικά απόψεις, ανοιξες το Ψυχό-Δραμα ποστ σου. Εκείνες τις μέρες σκέφτηκα έντονα να σου στείλω ΠΜ να σου έλεγα την άποψή μου μήπως και βοηθούσα, μήπως και σου έλεγα ή υπεθύμιζα κάτι που θα ηταν για σένα χρήσιμο. Τελικα δεν το έστειλα για χ,ψ λόγους. Αυτές τις μέρες επανέρχεσαι και μπαίνεις ακόμα πιο δυνατά (πιο απογοητευμένος).
Σου λέω απο πριν πως δε πρόκειται να συμπάσχω στο "δράμα" σου και να ταισω το θηρίο σου χαιδεύοντας τ αυτιά σου σε σχέση με αυτα που αγωνιάς. Ειναι σημαντικό να ταρακουνηθείς και να συνέλθεις σε κάποια φάση μπας και αρχίσεις να παίρνεις καμιά απόφαση σιγα σιγά. Δε γίνεται διαφορετικά.
Τα προβλήματά σου ειναι καθαρά και ΜΟΝΟ ψυχολογικής φύσης.
Τουλάχιστον όπως τα παραθέτεις και σε ότι αναφέρεσαι.
Στο αρχικό σου μήνυμα γράφεις χαρακτηριστικά οτι απο τα εφηβικά σου χρόνια προσπαθείς να αλλάξεις τον εαυτό σου και στη συνέχεια λες οτι πάντα ήσουν και είσαι
δυστυχισμένος με τον εαυτό σου.
Κατ επέκταση απο ΤΟΤΕ έχεις τα υπαρξιακά σου και συνεχίζεις να ζείς μέσα σ αυτά (που σήμερα έχουν γίνει ενα "δράμα" και μίσος για τον εαυτό σου) που νιώθεις οτι έφτασαν στο απροχώρητο.
Μιλάω καθαρά για μίσος γιατί στο θρεντ σου 15-06 "Γιατι δεν έγινα άνθρωπος" μεταξύ άλλων, λές, πως ίσως να ήσουν καλύτερα γυναίκα γιατί έτσι θα έκανες και σεξ. Βασικά και ο ίδιος ο τίτλος ειναι απάρνηση του εαυτού σου σε συσχετισμό με τα γραφόμενά σου εκεί.
Παραπάνω γράφω για απροχώρητο αλλά ουσιαστικά ειναι άκυρη λέξη εδώ. Μπορείς να γίνεις και ακόμα χειρότερα. Δεν έχει πάτο αυτή η ιστορία. Έλπίζω να το ξέρεις.
Θα κάνεις κάτι λοιπόν? Θα βοηθήσεις τον εαυτό σου?
Σ αυτό το θρέντ, γράφεις τα εξής σε σκόρπια σημεία.
Έχω αποτύχει τοσες πολλές φορες, που η αμφιβολία μου για το αν θα πετύχω ή οχι ζυγίζει πολύ περισσότερο απο την ελπίδα που μου δινει μια νέα προσπαθεια.
Για αυτό, όταν ξεκινω μια νεα προσπαθεια, απλα το υποσυνειδητο μου προσπαθεί να με πεισει οτι πολύ απλα δε θα τα καταφέρω και στο τελος της ημέρας παντα νικα....
εγώ μπορεί να μη τα πετύχω και ποτέ και καλά να πάθω και θα το αξίζω να μη τα πετύχω ποτέ καθως οπως στρώνει ο καθένας κοιμάται.
Αυτο που ειπες πιάνει σε καποιον που απετυχε τη πρωτη και τη δευτερη φορά, αλλα μιλας σε καποιον που απέτυχε τη διακοστή πρώτη και διακοστή δεύτερη φορά.....Μιλάς σε εναν βετεράνο της υπερτατης αποτυχίας, ξεφτίλας και ταπείνωσης, τώρα όχι ψέμματα.
Οσον αφορά το να πλησιάσω κοπέλα, ούτε για αστείο. ποιος ο λογος να το κάνω όταν ξέρω απο πριν οτι θα φάω άκυρο?
Ειναι σα να πρόκειται να παίξεις ενα παιχνίδι ποδοσφαίρου και εσυ δε πας καν στο γήπεδο γιατί έχεις προεξοφλήσει την ήττα σου. Εν τω μεταξύ η ίδια ήττα μυρίζει απο χιλιόμετρα.
Μια παρένθεση εδώ.
Ένα βασικό πρόβλημα ενος ιδεοψυχαναγκαστικού ειναι οτι αμφιβάλλει. Κρύβεται αμυνόμενος πίσω απο ενδοιασμούς του ΑΝ, του ΙΣΩΣ, του ΜΠΟΡΕΙ. Αυτός όμως, δεν προεξοφλεί. Ή ακόμα κι αν προεξοφλεί, το κάνει επειδή φοβάται και επιφυλάσσεται γιατί δεν ξέρει και νιώθει άβολα με το άγνωστο. Εσύ απο την άλλη, δεν εισαι καν εκεί. Δεν έχεις κανένα λόγο να αμφιβάλλεις γιατι εσύ ξέρεις. Ξέρεις οτι έχεις ήδη χάσει. Εχεις κάνει την ήττα, γνώση. Δεν έχει καμία σχέση η σύγκριση αυτων με εσένα, απλώς αναφέρθηκα συγκριτικά για να σου πώ κάτι.
Εσυ τα παραπάνω πως τα βλέπεις? Εχουν να κάνουν με τα κιλά σου?
Αντι να προσπαθείς να αλλάξεις την εξωτερική σου εμφάνισή και ταυτόχρονα να κράζεις τους γονείς σου δε κοιτάς να πείς και μια καλή κουβέντα στον εαυτό σου ΓΙΑ τον εαυτό σου? Άσε τα δράματα και τα κλάματα κατα μέρος, έξυπνος εισαι, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Λίγος ρεαλισμός και τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση χρειάζεται.
Άλλωστε όπως ειπε και ο.... ταδε.
....Ποτέ τα πράγματα δεν είναι τόσο σπουδαία και τρομακτικά όσο φαίνονται.
