Η δικια μου ''συνθετη'' μεγαλη ιστορια.

Quote:

---

Originally Posted by NickosDark

Τις τελευταιες 2 μερες λοιπον προσπαθω να συνερθω λιγο απο την ολη κατασταση.
Εχθες ειδικα φοβομουν μεχρι και να βγω εξω απο το σπιτι αλλα βγηκα εκανα μια βολτα με μια φιλη παντου τριγυρω και καθησα εξω καμια 5 ωρες και ημουν σε γενικες γραμμες ηρεμος και καλα.

Σημερα ξυπνησα καλα (εβλεπα στον υπνο μου οτι ημουν διακοπες, ξεγνοιαστος κλπ) και τωρα δεν ειναι τοσο ο φοβος αλλα ξαφνικα αδιαθετησα, δεν θελω να κανω τιποτα απλα να κουκουλοθω και να μην μιλαω σε ανθρωπο προσπαθω να μην το δινω σημασια και να λεω οκ εισαι στεναχωρημενος θα περασει... Με προσκαλεσαν παλι να βγω εξω ομως και ειλικρινα δεν θελω και ντρεπομαι να το ακυρωσω τελευταια στιγμη...

Τα ψυχοσωματικα δινουν και παιρνουν αλλα προσπαθω να μην τα δινω σημασια...

---

Νίκο μου να σε ρωτήσω κάτι και να μου απαντήσεις όσο πιο ειλικρινά μπορεις εαν θες. Με τα άτομα αυτά που κάνεις παρέα είσαι ικανοποιημένος? αυτά τα άτομα που αποκαλείς φίλους/ες μπορείς να τα εμπιστευτείς για όσα σου συμβαίνουν?

Γιατί στα λέω αυτα? Γιατί νιώθω ότι πηγαίνεις με το σταγονόμετρο,μέρα με τη μέρα, βλέπω πιέζεσαι πολύ, σκέφτεσαι αντιδράσεις άλλων,φοβάσαι και νευριάζεις πολύ. Μήπως όλο αυτό πηγάζει επειδή τα περνάς όλα μόνος? Μήπως δεν έχεις τους κατάλληλους ανθρώπους γύρω σου ( έστω και έναν ) και τελικά εσύ σε βάζεις σε αυτή την κατάσταση του πανικού και της πίεσης γιατί απλά δε σου αρέσει αυτό που έχεις γύρω σου? Μήπως να συζήταγες με τον ψυχολόγο σου όλα αυτά τα ερωτήματα και να βοηθήσεις τον εαυτό σου να δει από που πηγάζει όολη αυτή η πίεση? Μερικές φορές για να φύγει αυτό οριστικά ή σε μεγάλο βαθμό χρειάζονται ριζικές αλλαγές και ίσως να έχεις φτάσει σε αυτή τη στιγμή ακόμα και το να μείνεις μόνος για κάποιο διάστημα, να ανασυντακτέις και να αναζητήσεις νέες δραστηριότητες και ανθρώπους. Δεν ξέρω απλά λέω..

Το σκεφτομαι και γω ο ιδιος ρε συ Treasure και ειλικρινα δεν ξερω...πηγα με τα νευρα τσαταλια, καθησα τους κλαφτηκα με ακουσαν αλλα οχι στον βαθμο που θα ηθελα...Εξηγησα και τους λογους που εκλαιγα στην μια την φιλη μου οταν εγινε εκεινη η μικροπαρεξηγηση τις προαλλες και απο κοντα... Σε κεινο το διαστημα ημουν κομπλε.. Εκει που γελουσαμε και μετα απο αρκετη ωρα ξαφνικα με πιασε παλι...Ζαλη, αιμωδιες, τα χερια μου γεμισαν σημαδια απο τις τσιμπιες και μετα ηταν λες και μου επεσε η πιεση αποτομα και ημουν υπερβολικα χαλαρος... Μετα παλι μου εφυγε, μετα παλι ερχοταν... Δεν μπορω να καταλαβω ειλικρινα εαν φταιει αυτο αλλα σιγουρα μου περναει απο το μυαλο. Στην ιδεα και μονο παντως να απομονωθω εντελως τρεμω, πραγματικα ειναι μια φαση που νιωθω αβοηθητος, χρειαζομαι κατι να μου υψωνει το ηθικο. Προσπαθω να μου πω κατι με τις κρισεις... Τι ομως...;

Τωρα ειμαι σε μια κατασταση νιρβανας που απλα ζαλιζομαι και με ενοχλει το φως... 76 παλμοι, γενικα το παραξενο αισθημα που νιωθω στα ποδια παντως οταν περπαταω επιμενει...

Δεν μπορω να το πω μουδιασμα γιατι τα νιωθω κανονικοτατα, απλα τα νιωθω πολυ ελαφρια...

νικ σε κάποιον ψυχαναλυτή πας....
ίσως χρειάζεσαι ένα ατομο να βγάλεις όλα αυτά που σε βαραίνουν χωρίς να κρύψεις τίποτε.... μίσος θύμο νεύρα πόνο κ.λ.π
σταμάτα να βασανίζεις τον εαυτό σου για πράγματα που δεν έχεις καμία ευθύνη...
σου εχω ξανά πει έχεις όρεξη για ζωή μη την εγκλωβίζεις....

βγαλτα όλα από μέσα σου σε βασανίζουν χωρίς λόγο.....

Πηγαινω βρε giang σε ψυχαναλυτη αλλα με μια συνεδρια ανα 2 βδομαδες που να προλαβω να πω οτι με βαραινει... Και ειλικρινα μονο εκει εμπιστευομαι να μιλαω ανοιχτα στο 100%.

Και ειλικρινα εν μερει οντως ειναι βασανισμα για πραγματα που δεν εχω ευθυνη αλλα απο την αλλη ειναι και βασανισμα επειδη δεν φωναξα οταν επρεπε, δεν εχωσα σε πολλα ατομα 2 φαπες να συνελθουν οταν επρεπε και πραγματικα αυτο με εγκλοβιζει εγκεφαλικα και με ορισμενα απο αυτα τα ατομα κανω παρεα γιατι ''δειχνω κατανοηση και αντιλαμβανομαι την ανθρωπινη φυση''... π...ρια μαντολες στην ουσια δεν τους ειχα-εχω συγχωρησει ποτε και απλα κανω υπομονη...

Quote:

---

Originally Posted by NickosDark

Πηγαινω βρε giang σε ψυχαναλυτη αλλα με μια συνεδρια ανα 2 βδομαδες που να προλαβω να πω οτι με βαραινει... Και ειλικρινα μονο εκει εμπιστευομαι να μιλαω ανοιχτα στο 100%.

Και ειλικρινα εν μερει οντως ειναι βασανισμα για πραγματα που δεν εχω ευθυνη αλλα απο την αλλη ειναι και βασανισμα επειδη δεν φωναξα οταν επρεπε, δεν εχωσα σε πολλα ατομα 2 φαπες να συνελθουν οταν επρεπε και πραγματικα αυτο με εγκλοβιζει εγκεφαλικα και με ορισμενα απο αυτα τα ατομα κανω παρεα γιατι ''δειχνω κατανοηση και αντιλαμβανομαι την ανθρωπινη φυση''... π...ρια μαντολες στην ουσια δεν τους ειχα-εχω συγχωρησει ποτε και απλα κανω υπομονη...

---

έχεις σκεφτεί μια εναλλακτική μορφή ψυχανάλυσης....
έχεις κάποιων πνευματικό.....αν όχι δοκίμασε δεν έχεις να χάσεις τίποτε.....θα σου πρότεινα σε μοναστήρι κι όχι σε εκκλησία....

Στον πνευματικο αν πω τις πομπες μου το πιθανοτερο ειναι να με αφορησει και να με κανει εξορκισμο και μοναστηρι μεσα στην πολη λιγο δυσκολο... :P Το σκεφτομουν και γω σε καποια φαση αλλα δε ξερω δεν τους εμπιστευομαι...

Quote:

---

Originally Posted by NickosDark

Στον πνευματικο αν πω τις πομπες μου το πιθανοτερο ειναι να με αφορησει και να με κανει εξορκισμο και μοναστηρι μεσα στην πολη λιγο δυσκολο... :P Το σκεφτομουν και γω σε καποια φαση αλλα δε ξερω δεν τους εμπιστευομαι...

---

γι αυτόν το λόγο σου είπα μοναστήρι οι μοναχοί δεν κοιτάνε τι έκανες και πως το έκανες αλλά τον άνθρωπο που έχουν απέναντι τους....
κάπου κοντά στην περιοχή που μένεις θα έχει ένα μοναστήρι....
αν και στην φάση που είσαι μια επίσκεψη στο άγιο όρος θα σου έκανε καλό....
εχω φίλους που έχουν πάει κι όποτε βρίσκουν χρόνο ξανά πάνε....κι εγώ με την πρώτη ευκαιρία θέλω να πάω μου έχουν πει απίστευτες ιστορίες.....
για ψάξε λίγο μένεις μέσα τρως κοιμάσαι και κάνεις δουλείες....ίσως μια εβδομάδα θα σε ξαλάφρωνε πολύ

Μεσα στην Θεσσαλονικη που να εχει μοναστηρι που να μην λειτουργει σαν εκκλησια; (εκτος απο το μοναστηρι στα λαδαδικα :') )

Οντως για το αγιο ορος τωρα που το σκεφτομαι εχεις δικιο αλλα για να γινει αυτο πρεπει να ειναι καλοκαιρι να μην εχω τρεχαματα με την σχολη και να μην βαραω κρισεις οταν οδηγαω. Γενικα το περιβαλλον αυτο που περιγραφεις νομιζω και γω οτι θα μου γαληνευε την ψυχη..
Στις καφετεριες και σε αυτα μονο που παω θελω να τα σπασω ολα και να φυγω, εχθες πηγα μια βολτα στους αγρους και καθησα και ημουν πολυ ηρεμος δεν με απασχολουσε τιποτα μεχρι να δω παλι τον δρομο με τα αυτοκινητα και την βαβουρα...

Quote:

---

Originally Posted by NickosDark

Μεσα στην Θεσσαλονικη που να εχει μοναστηρι που να μην λειτουργει σαν εκκλησια; (εκτος απο το μοναστηρι στα λαδαδικα :') )

Οντως για το αγιο ορος τωρα που το σκεφτομαι εχεις δικιο αλλα για να γινει αυτο πρεπει να ειναι καλοκαιρι να μην εχω τρεχαματα με την σχολη και να μην βαραω κρισεις οταν οδηγαω. Γενικα το περιβαλλον αυτο που περιγραφεις νομιζω και γω οτι θα μου γαληνευε την ψυχη..
Στις καφετεριες και σε αυτα μονο που παω θελω να τα σπασω ολα και να φυγω, εχθες πηγα μια βολτα στους αγρους και καθησα και ημουν πολυ ηρεμος δεν με απασχολουσε τιποτα μεχρι να δω παλι τον δρομο με τα αυτοκινητα και την βαβουρα...

---

αυτό το μοναστήρι μου έχει λείψει παλιά που μπορούσα έκανα πολλές εξομολογήσεις εκεί......;)
θεσσαλονικη μένεις αν ναι θέλω μια μικρή χάρη στείλε μου πμ....
ναι όταν είσαι κάπως τα καφέ δεν είναι και η καλύτερη λύση....αλλά είναι κι απαραίτητες

Γενικα φοβαμαι και να χαρω παντως πολυ, ειμαι αυτο που λενε χαιροφοβικος.

Κανω κατι που με ομορφαινει την διαθεση και μολις αντιληφθω οτι με ευχαριστει γεμιζω το μυαλο μου με αρνητικες σκεψεις, οτι θα χαλασει, οτι θα πεθανει καποιος ανθρωπος που το προκαλει, οτι θα το κανω ζημια, οτι οτι οτι οτι... βαθια ανασα, σταματαω...

Quote:

---

Originally Posted by NickosDark

Γενικα φοβαμαι και να χαρω παντως πολυ, ειμαι αυτο που λενε χαιροφοβικος.

Κανω κατι που με ομορφαινει την διαθεση και μολις αντιληφθω οτι με ευχαριστει γεμιζω το μυαλο μου με αρνητικες σκεψεις, οτι θα χαλασει, οτι θα πεθανει καποιος ανθρωπος που το προκαλει, οτι θα το κανω ζημια, οτι οτι οτι οτι... βαθια ανασα, σταματαω...

---

Καλησπέρα και πάλι, είμαι εξίσου χαιροφοβική αν μπορούμε να το ονομάσουμε έτσι. Τρέμω ακριβώς όσα λες.. Μήπως τα άτομα που αγαπώ και με κάνουν ευτυχισμένα πεθάνουν, ότι θα φταίω εγώ επειδή παραένιωσα καλά ή παραένιωσα χάλια για άλλα πράγματα και δε τους εκτίμησα. Είναι καταστροφικό όμως βρε συ.. ρε γμτ δεν έχει νόημα.. όλοι αξίζουμε χαρά στη ζωή μας όσο και στιγμές να παραπονεθούμε και να γεμίσουμε ακόμα και θλίψη, είναι οι στιγμές μας, τα συναισθήματά μας,το δικαιούμαστε (τα λέω να τα ακούω κ εγώ ...)

Όπως και η ιδέα του να πας σε κάποιο μοναστήρι που εσύ θα νιώσεις άνετα και θα βρεις ανθρώπους που εσύ θα αισθανθείς κοντά σου και θα διαλέξεις να πλησιάσεις μου φαίνεται αρκετά καλή! Δεν ξέρω αν πιστεύεις στον Θεό, αλλά εαν ναι ίσως εκεί να βρεις μια ιδιαίτερη γαλήνη που πραγματικά χρειάζεσαι αυτή τη στιγμή και δε νομίζω σου προσφέρουν οι παρέες που έχεις τώρα και το να βγαίνεις άσκοπα όπως λες κι εσύ σε μέρη που σε ταράζουν. Φυσικά αυτό χωρίς να σημαίνει ότι θα παρατήσεις μετά τον ειδικό σου. Συζήτησέ το και με τη μητέρα σου αν θες και σκέψου το.. ίσως να αξίζει :)

Πιστευω στον Θεο αλλα δεν ασπαζομαι καποια θρησκεια στο 100% παρα μονο τους τροπους επικοινωνιας του Χριστιανισμου με τον Θεο (προσευχες, σταυρος κλπ)

Σημερα ξυπνησα λιγο πιο θετικος (με μια δοση σταρχιδι...ου για τις κρισεις κλπ), για να δουμε.. Γενικα κοιμηθηκα και πιο νωρις εχθες. Τα ονειρα δινουν και παιρνουν στον υπνο μου εντωμεταξυ, και τι δεν ειδα εχθες... :P
Στον υπνο μου εντωμεταξυ ολα ειναι τελεια! Παντου χαρα, ομορφες εικονες, ηρεμια, γελιο, ουτε για ο ορος πανικος...

Ουφ δυο μερες το ειχα σχεδον υπο ελεγχο, ειχα σταματησει να μετραω και την πιεση μου, παλμους κλπ, γενικα ενιωθα καλα και δεν ενιωθα την αναγκη να κανω οποιασδηποτε μορφης venting...

Σημερα πηγα να κανω μερικα ψωνια και ξαφνικα ενιωθα (και ακομα νιωθω) το σωμα μου παρα πολυ χαλαρο...Λες και με ετοιμαζουν για χειρουργειο και με καναν ναρκωση και βαραω συνεχεια κρισεις πανικου γιατι νομιζω πως θα μου συμβει κατι παρα πολυ κακο... Φοβαμαι πολυ... :(

Quote:

---

Originally Posted by NickosDark

Ουφ δυο μερες το ειχα σχεδον υπο ελεγχο, ειχα σταματησει να μετραω και την πιεση μου, παλμους κλπ, γενικα ενιωθα καλα και δεν ενιωθα την αναγκη να κανω οποιασδηποτε μορφης venting...

Σημερα πηγα να κανω μερικα ψωνια και ξαφνικα ενιωθα (και ακομα νιωθω) το σωμα μου παρα πολυ χαλαρο...Λες και με ετοιμαζουν για χειρουργειο και με καναν ναρκωση και βαραω συνεχεια κρισεις πανικου γιατι νομιζω πως θα μου συμβει κατι παρα πολυ κακο... Φοβαμαι πολυ... :(

---

Kαλησπέρα Νίκο μου. Κάτι που παρατηρώ στα λεγόμενά σου, αναλύεις πολύ τον εαυτό σου και όσα πιστεύεις ότι νιώθει με ιατρικό τρόπο. Αυτό το έχεις πει στον ψυχολόγο σου? Νομίζω κάνει αρκετή ζημιά.. Δεν είμαστε γιατροί, δεν έχουμε πτυχίο και σίγουρα την εμπειρία να διαγιγνώσκουμε τον εαυτό μας, ακόμα κ έτσι να ήταν δλδ να είχαμε εμπειρία και κατάλληλες σπουδές και πάλι σε άλλον ειδικό θα έπρεπε να πάμε. Ακόμα και οι ίδιοι οι γιατροί, ποτέ δε κάνουν αυτοδιάγνωση, αντιθέτως, έχουν άλλους συναδέλφους για αυτό και τις ώρες που δεν ασκούνε το επαγγελμά τους προσπαθούν το μυαλό τους να φεύγει εντελώς μακριά από ιατρικά αλλιώς τρελαίνεσαι!

Παρατηρώ ότι το μυαλό σου είναι φορτισμένο συνεχώς από ιατρικά πράγματα, λες ότι προσπαθείς να ηρεμίσεις αλλά νομίζω εαν μου επιτρέπεις, ότι δεν προσπαθείς πραγματικά όσο μπορείς όντως, βλέπω μια εξάρτηση από την ιατρική, στον τρόπο σκέψης και ανάλυσης των πραγμάτων. Είναι σαν να θες ναι υπάρχει όλο αυτό μέσα σου, ίσως γιατί έχεις μάθει να σε απασχολείς οπωσδήποτε με κάτι αρνητικό. Μήπως πρώτα απ'όλα να κάνεις το βήμα να απαγορεύεις σιγά σιγά στον εαυτό σου να σκέφτεται με ιατρικό τρόπο. Αντί να λες είμαι χαλαρός σαν να πηγαίνω για χειρουργίο και ναρκώσεις κτλ να λες ας πούμε είμαι χαλαρός σαν να πετάω στο διάστημα χωρίς βαρύτητα, είμαι χαλαρός όπως ένα πουλί και θα μπορούσα να πετάξω άρα μήπως αυτό είναι όμορφο? μήπως αυτό σημαίνει ότι είμαι πραγματικά καλά? ότι έχω πετύχει την ηρεμία, ότι αισθάνομαι ελεύθερος? Δες πόσα άλλα πράγματα μπορεί να βγουν από ένα από αίσθημα χωρίς να εμπλέκεται κάθε φορά ιατρική εξήγηση και φόβος! Πχ Η καρδιά μας χτυπά γρήγορα επειδή γυμναστήκαμε, επειδή είμαστε ενθουσιασμένοι για κάτι, επειδή είμαστε σε υπερένταση, όχι επειδή πεθαίνουμε ή παθαίνουμε κάτι! Και γενικά αν αρχίσεις να αποβάλεις όλο αυτό το κόλλημα με τα ιατρικά θα αρχίσει πραγματικά όλο αυτό να καλυτερεύει, γιατί καλώς ή κακώς Νίκο μου χρειάζεσαι να το νικήσεις όχι για μια δυο μέρες όπως γίνεται εως τώρα αλλά σιγά σιγά για πιο μόνιμα, για μεγάλα διαστήματα. Και στην τελική δες πόσοι και πόσοι είχαμε ή έχουμε ακόμα άγχη και πανικό αλλά είμαστε ακόμα εδώ γεροί και δυνατοί, το σώμα μας είναι μια χαρά, για την ψυχή μας πρέπει να πολέμήσουμε. :)

Αν ημουν σε μια πολυθρονα δεν θα με επηρρεαζε τοσο εντονα, αλλα οταν οδηγουσα και ειχα την απαιτηση απο το σωμα μου να ειναι σε εγρηγοση προκειμενου να οδηγαω σωστα το οτι ενιωθα τοσο χαλαρος με τρομαζε πραγματικα πολυ... Η μαμα μου που ηταν διπλα μου εντωμεταξυ μου ελεγε πως οδηγουσα σε κατασταση ζεν και στο προσωπο μου δεν φαινοταν κανενα σφυξιμο απολυτως... Εαν δεν της το λεγα δεν θα το καταλαβαινε...

Πραγματικα και εγω ο ιδιος με εχω κουρασει και νομιζω οτι απλα θελω κατι να εχω να με βασανιζει... Η ψυχολογος το επισημανε η ιδια αυτο που λες και μου ειπε να σταματησω να το κανω. Οντως υπαρχει εξαρτηση απο την ιατρικη λογω της σχολης μου και των βιωματων μου με τα νοσοκομεια... Αυτα νομιζω πως μου προκαλουν τοσο πολυ φοβο,αλλιως δεν θα ειχα μαθει πως ειναι να τα νιωθεις αυτα οποτε δεν θα μπορουσα να τα ξανα δημιουργησω....

Μολις προσεξα οτι αρχισε να πηγαινει κυκλικα παντως οπως ολα μου τα ψυχοσωματικα (δηλαδη ενα ενα τα χερια τα ποδια κλπ) το απεμπλοκαρα και ξεχαστηκα μεχρι που μου φυγανε... Τι να πω, ειμαι αξιος της μοιρας μου απο την αποψη οτι δεν ειμαι τελειος και δεν με αφηνω να το αποδεχτω και απλα να χαλαρωσω....