Απόρριψη στο γάμο και ζήλεια

Quote:

---

Originally Posted by SB_

Από τη στιγμή που η σχέση έχει ρουτινιάσει, συνήθως λύπει και η σεξουαλική επαφή, τότε αν ένας από τους δύο (συνήθως) επιθυμεί να είναι ενεργός σεξουαλικά, εννοείτε ότι προχωρά σε παράνομη σχέση. Τι θα κάνει δηλαδή, θα πει "ξέρεις επειδή εσύ δεν ασχολήσε μαζί μου, θα ήθελα να σε ενημερώσω πως ψάχνω αλλού αυτό το ενδιαφέρον προς εμένα";

Ας σκεφτούμε λίγο τι γινεται γενικά με αρκετούς ανθρώπους και ειδικά γυναίκες, όπου δεν εκφράζουν τις ανησυχίες τους, παραμένουν βουβές περιμένωντας πως ο σύντροφος "θα καταλάβει" και τελικά το πρόβλημα παραμένει. Σίγουρα είναι καλύτερο το να είμαστε ειλικρινής και να υπάρχει επικοινωνία, αλλά κακά τα ψέματα αυτή η κατάσταση είναι ουτοπική σε πολλές περιπτώσεις, δυστηχώς. Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν είναι απόλυτα λογικό να ενεργούν εν κρυπτώ πολλοί σύντροφοι, είτε για "ασήμαντα" είτε για "σημαντικά" πράγματα.

Αυτό είναι η σχέση, ενσυναίσθηση, αλλά αυτό είναι συνάμα και κάτι εξαιρετικά σπάνιο, ειδικά αν αναλογιστούμε και τα όσα πολύ σωστά αναφέρθηκαν στο σχόλιο #81.

Το πως μπορουν να κοροϊδεύουν έναν άνθρωπο για το πήδημα, απαντάται με το ότι αντιδρούν σιωπηλά στην αδιαφορία του συντρόφου, κάτι που δεν είναι ψυχολογικά ορθό, αλλά συμβαίνει.

Επίσης, καλό είναι, αν θέλουμε να βελτιονόμαστε, να βλέπουμε και τη δική μας καμπούρα. Το να δούμε την καμπούρα του άλλου είναι ποιο εύκολο, αν και νομίζω πως δεν τη βλέπουμε από πολλές οπτικές γωνίες, για να αντιληφθούμε καλύτερα την καμπούρα τους.

Συνεχίζω να μην καταλαβαίνω, πως μπορεί ένας άνθρωπος να φτάσει να μην αναγνωρίζει το σύντροφο του, με βάση τις πράξεις του. Δεν είναι αυτό έλλειψη ενσυναίσθησης; Προφανώς. Γι αυτό φτάνουμε εκεί που φτάνουμε.

Ο καθένας έχει τις ευθύνες του. Σκοπός δεν είναι η επίρριψη ευθυνών και το λαϊκό ερωτοδικείο. Σκοπός είναι το να καταλάβει ο καθένας ποια είναι η θέση του στην πραγματικότητα και όχι με τους παραμορφωμένους φακούς των στερεοτύπων.

---

Μονος/μονη σου δεν ειπες οτι σε πολλες περιπτωσεις ο συντροφος που "δεν τη παλευει" ας πουμε αλλο σιωπεί;
Να πως γινεται. Γιατι άλλα νιωθει/σκεφτεται και αλλα δειχνει/κανει. Απο τη μια λες πως ο συντροφος που βαριεται σιωπει και περιμενει να τον καταλαβουν ως δια μαγειας (αρα υποθετω το θεωρεις κακη τακτικη) και απο την αλλη μιλας για ελλειψη ενσυναισθησης ως φταιξιμο του πιστου συντροφου η ας πουμε ως ευθυνη του για να μη πεις οτι δε μιλας για φταιξιμο αλλα για οτι αναλογει στον καθενα και μπλα μπλα. Δηλαδη τι; Να μυριζει ο αλλος συντροφος τα νυχια του;
Φυσικα και ειναι σημαντικο να υπαρχει χημεια, κατανοηση, να διαισθανεσαι στην ιδανικη περιπτωση ποτε ειναι ο αλλος καλα και ποτε οχι κλπ αλλα οχι, δεν το βρισκω λογικο κι αναμενομενο να πρεπει να κανει ο "ανηξερος" συντροφος υποθεσεις. Αυτος που ξερει περισσοτερα απο τον αλλον και δεν τα λεει αυτος φταιει.
Ενα ζευγαρι εχει καποιο "κοινο εδαφος" συνηθως για την πραγματικοτητα την οποια μοιραζεται...μ'αγαπας-σ'αγαπω, σε θελω με θες, ειμαστε καλα-δεν ειμαστε καλα" και ουτω καθεξης...ειναι ομαδα. Απαξ και αλλαξει κατι στην αντιληψη του ενος η στον τροπο που αισθανεται και δεν το πει στον αλλον ειναι ξεκαθαρο το ποιος εχει κανει το φαουλ. Και το κανει ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ του. Μην προσπαθεις να υποννοησεις οτι η αγνοια εχει την ιδια βαρυτητα. Ειναι τοσο μα τοσο απλο. Δεν καταλαβαινω τι δεν καταλαβαινεις.
Εκει που δε μιλας σπαει ο σεβασμος. Αγαπη και ερωτας θα σου πω κι ολας χωρις σεβασμο=μπαρμ******λα.
Οχι δεν ειναι λογικο να εισαι υποκριτης.
Δε καταλαβαινω τι θελεις να πεις.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Μονος/μονη σου δεν ειπες οτι σε πολλες περιπτωσεις ο συντροφος που "δεν τη παλευει" ας πουμε αλλο σιωπεί;
Να πως γινεται. Γιατι άλλα νιωθει/σκεφτεται και αλλα δειχνει/κανει. Απο τη μια λες πως ο συντροφος που βαριεται σιωπει και περιμενει να τον καταλαβουν ως δια μαγειας (αρα υποθετω το θεωρεις κακη τακτικη) και απο την αλλη μιλας για ελλειψη ενσυναισθησης ως φταιξιμο του πιστου συντροφου η ας πουμε ως ευθυνη του για να μη πεις οτι δε μιλας για φταιξιμο αλλα για οτι αναλογει στον καθενα και μπλα μπλα. Δηλαδη τι; Να μυριζει ο αλλος συντροφος τα νυχια του;
Φυσικα και ειναι σημαντικο να υπαρχει χημεια, κατανοηση, να διαισθανεσαι στην ιδανικη περιπτωση ποτε ειναι ο αλλος καλα και ποτε οχι κλπ αλλα οχι, δεν το βρισκω λογικο κι αναμενομενο να πρεπει να κανει ο "ανηξερος" συντροφος υποθεσεις. Αυτος που ξερει περισσοτερα απο τον αλλον και δεν τα λεει αυτος φταιει.
Ενα ζευγαρι εχει καποιο "κοινο εδαφος" συνηθως για την πραγματικοτητα την οποια μοιραζεται...μ'αγαπας-σ'αγαπω, σε θελω με θες, ειμαστε καλα-δεν ειμαστε καλα" και ουτω καθεξης...ειναι ομαδα. Απαξ και αλλαξει κατι στην αντιληψη του ενος η στον τροπο που αισθανεται και δεν το πει στον αλλον ειναι ξεκαθαρο το ποιος εχει κανει το φαουλ. Και το κανει ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ του. Μην προσπαθεις να υποννοησεις οτι η αγνοια εχει την ιδια βαρυτητα. Ειναι τοσο μα τοσο απλο. Δεν καταλαβαινω τι δεν καταλαβαινεις.
Εκει που δε μιλας σπαει ο σεβασμος. Αγαπη και ερωτας θα σου πω κι ολας χωρις σεβασμο=μπαρμ******λα.
Οχι δεν ειναι λογικο να εισαι υποκριτης.
Δε καταλαβαινω τι θελεις να πεις.

---

Συμφωνώ εν μέρει. Μάλλον δεν τα έγραψα όπως θα έπρεπε. Με τον όρο ενσυναίσθηση δεν εννοώ να διαισθάνεται κάποιος αυτά που ο άλλος δεν λέει. Το ότι δε μιλούσε η σύντροφος, είναι ένα συνηθισμένο σφάλμα, δυστηχώς. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να ισοψηφίσω καταστάσεις και συμπεριφορές.

Η σχέση τελείωσε πολύ πριν ανακαλύψει την απιστία ο θεματοθέτης. Ακόμη κι αν δεν υπήρχε απιστία στην πράξη, πολύ πιθανόν να υπήρχε στη σκέψη. Δεδομένη η "απιστία", αλλά να μην τη συγχέουμε με στερεότυπα. Το πως τη διαχειρίζεται ο καθένας, είναι δικό του ζήτημα, προσωπικό. Το να μην υπήρχε απιστία και να συνέχιζε αυτή την "ερωτική" σχέση ο θεματοθέτης και πάλι θα το θεωρούσα λάθος.

Ξαναλέω πως η συμπεριφορά της συζύγου δε νομίζω να ήταν πρωτοφανής. Ήδη υπήρχε μια περίπλοκη κατάσταση, όπως μας την αναφέρει σε αρχικά σχόλιά του ο θεματοθέτης (έκανε από ένα σημείο πράγματα χωρίς τη γνώμη της κλπ).

Όσον αφορά το σεβασμό, δυστηχώς γνωρίζω άπειρες περιπτώσεις που ο ένας σύντροφος ενεργεί ερήμην του άλλου και όχι απαραίτητα για ξενοπήδημα.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι θα πρέπει κάποια στιγμή, ίσος όταν καταλαγιάσει όλο αυτό, ο θεματοθέτης να δει τι συνέβει πραγματικά από την πλευρά του και γιατί, ούτως ώστε να μη βρεθεί ξανά προ εκπλήξεως σε πιθανή μελλοντική σχέση με άλλη κοπέλα.

Αντί λοιπόν να λιθοβολούμε την "άτιμη", ας εστιάσουμε στο θεματοθέτη, ούτως ώστε να μην ξαναμπει "αύριο" εδώ και μας αναφέρει ότι ξανάγιναν τα ίδια με άλλη κοπέλα και άντε πάλι καινούρια "άτιμη" για διώξιμο και άντε ξανά το ίδιο σκηνικό σε επανάληψη με νέα "ηθοποιό".

Όσον αφορά την "άτιμη", η οποία όλως τυχαίως βρέθηκε στη ζωή του θεματοθέτη, καλό θα ήταν νομίζω να κατανοήσουμε τους λόγους για την προφανώς μη ορθή συμπεριφορά της, η οποία δεν είναι και σπάνια, άσχετα αν δεν αφορά πάντα ξενοπήδημα.

Quote:

---

Originally Posted by SB_

Συμφωνώ εν μέρει. Μάλλον δεν τα έγραψα όπως θα έπρεπε. Με τον όρο ενσυναίσθηση δεν εννοώ να διαισθάνεται κάποιος αυτά που ο άλλος δεν λέει. Το ότι δε μιλούσε η σύντροφος, είναι ένα συνηθισμένο σφάλμα, δυστηχώς. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να ισοψηφίσω καταστάσεις και συμπεριφορές.

Η σχέση τελείωσε πολύ πριν ανακαλύψει την απιστία ο θεματοθέτης. Ακόμη κι αν δεν υπήρχε απιστία στην πράξη, πολύ πιθανόν να υπήρχε στη σκέψη. Δεδομένη η "απιστία", αλλά να μην τη συγχέουμε με στερεότυπα. Το πως τη διαχειρίζεται ο καθένας, είναι δικό του ζήτημα, προσωπικό. Το να μην υπήρχε απιστία και να συνέχιζε αυτή την "ερωτική" σχέση ο θεματοθέτης και πάλι θα το θεωρούσα λάθος.

Ξαναλέω πως η συμπεριφορά της συζύγου δε νομίζω να ήταν πρωτοφανής. Ήδη υπήρχε μια περίπλοκη κατάσταση, όπως μας την αναφέρει σε αρχικά σχόλιά του ο θεματοθέτης (έκανε από ένα σημείο πράγματα χωρίς τη γνώμη της κλπ).

Όσον αφορά το σεβασμό, δυστηχώς γνωρίζω άπειρες περιπτώσεις που ο ένας σύντροφος ενεργεί ερήμην του άλλου και όχι απαραίτητα για ξενοπήδημα.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι θα πρέπει κάποια στιγμή, ίσος όταν καταλαγιάσει όλο αυτό, ο θεματοθέτης να δει τι συνέβει πραγματικά από την πλευρά του και γιατί, ούτως ώστε να μη βρεθεί ξανά προ εκπλήξεως σε πιθανή μελλοντική σχέση με άλλη κοπέλα.

---

Σε αυτο το τελευταιο συμφωνω κι εγω...σιγουρα υπαρχει κατι εποικοδομητικο να κρατησει ο θεματοθετης απο ολη αυτη την ιστορια για τον εαυτο του και τη δικη του σταση στο μελλον.
Αλλα απο τη μια πιστευω πως ειναι πολυ νωρις για να αναλογιστει με ψυχραιμια την πλευρα του χωρις να βρεθει στο αλλο ακρο του να πνιγει τον ευατο του με ατοπες τυψεις και απο την αλλη πιστεψε με, οποιοσδηποτε βρισκει τον εαυτο του στη θεση του θεματοθετη ουτως η αλλως ψυριζει το δικο του "κομματι" σε εξαντλητικο βαθμο. Για αυτο με τσιγκλησε λιγο το ρεζουμε απο το σχολιο σου οτι "φταις κι εσυ".
Δε βαραμε τον ανθρωπο που βρισκεται ηδη στο πατωμα κι ας ηταν κακο του κεφαλιου του που εμπλεξε στον καυγα ας πουμε...
Αυτα που λες θα τα επεξεργαστει καλυτερα οταν τα δει πιο αποστασιοποιημενα απο εξω απο το χορο πλεον τα πραγματα και οταν θα αρχισει να προχωραει με τη ζωη του. Οσο ειναι στο χορο ομως δεν νομιζω πως θα του εκανε καλο το να σκεφτεται την δικη του πλευρα η οτι "φταιει".
Και καταλαβαινω γιατι σου χτυπησε ασχημα η ατμοσφαιρα του τυπου "σταυρωστε την αμαρτωλη" στα σχολια που στο κατω κατω ειναι η μητερα των παιδιων του, αλλα δυσκολευομαι να δικαιολογησω τις πραξεις της και να τις εκλογικευσω οπως κανεις κανα δυο σχολια παραπανω. Ο αναμαρτητος να ριξει πρωτος πετρα αλλα το λαθος ειναι λαθος. Απο εκει και περα δνε βλεπω να διαφωνουμε σε κατι ουσιαστικο...

Εμένα δε μου αρέσει το ότι πρέπει να απιστήσει στην πράξη κάποιος για να πούμε στον άλλο, "σήκω και φύγε, θα το ξανακάνει". Επίσης το να του έλεγε πως θα πάει με άλλον, δε νομίζω πως γίνονται αυτά τα πράγματα, εκτός και αν η σχέση είναι "ελευθέρων ηθών" όπου παραστρατήματα, τρίο κλπ επιτρέπονται, "ανοιχτόμυαλά" πράγματα δηλαδή. Του το είπε "δεν σε ποθώ πια" (δε σε θέλω σαν άνδρα πλέον). Τι άλλο να του πει;

Η κοπέλα αυτή θα τα πληρώσει όλα αυτά, ειδικά αν δεν αλλάξει συμπεριφορά, έχει να τραβήξει πολλά από το άλλο φύλο. Αυτό ισχύει για όλους. Η κοπέλα φαίνεται θύτης, αλλά στην ουσία είναι θύμα του ευατού της, της παθητικότητάς της (και δυστηχώς δεν είναι η μόνη).

Εγώ να βάλω το ερώτημα γιατί δεν κάνεις κι εσύ μια στραβή να τελειώσει εκεί το θέμα πρώτον δεύτερον παντρεύτηκες και δεν ξέρεις τι σημαίνει αυτό και τρίτον εδώ είναι κοινωνία καθένας θα σου πει κάτι για δικούς του λόγους το σωστό είναι να μην ακούσεις κανένα και να κάνεις αυτό που θες εγώ έκανα το καθήκον μου στα είπα

Ο θεματοθέτης δεν περιμένει να του πούμε τι θα κάνει. Σχολιάζουμε απλά, υπό διαφορετικές οπτικές γωνείες το θέμα, από τις οποίες μπορεί να μην το είχε δει ως τώρα.

δεν ειναι ωριμη αντιμετωπιση αυτη φυσικα, επειδη του την εκανε αυτη, να το κανει κ αυτος...
θα γινουν μπαχαλο..κ δεν εξυπηρετει σε κατι..
η εκδικηση δεν χρειαζεται...ο καθενας πληρωνει τα λαθη του..μην ανησυχεις..κ οι συνεπειες των πραξεων μας, ειναι η τιμωρια μας.

Quote:

---

Originally Posted by SB_

Εμένα δε μου αρέσει το ότι πρέπει να απιστήσει στην πράξει κάποιος για να πούμε στον άλλο, "σήκω και φύγε, θα το ξανακάνει". Επίσης το να του έλεγε πως θα πάει με άλλον, δε νομίζω πως γίνονται αυτά τα πράγματα, εκτός και αν η σχέση είναι "ελευθέρων ηθών" όπου παραστρατήματα, τρίο κλπ επιτρέπονται, "ανοιχτόμυαλά" πράγματα δηλαδή. Του το είπε "δεν σε ποθώ πια" (δε σε θέλω σαν άνδρα πλέον). Τι άλλο να του πει;

Η κοπέλα αυτή θα τα πληρώσει όλα αυτά, ειδικά αν δεν αλλάξει συμπεριφορά, έχει να τραβήξει πολλά από το άλλο φύλο. Αυτό ισχύει για όλους. Η κοπέλα φαίνεται θύτης, αλλά στην ουσία είναι θύμα του ευατού της, της παθητικότητάς της (και δυστηχώς δεν είναι η μόνη).

---

Μα γιατι θεωρεις πως η μονη εναλλακτικη ειναι να πεις "θελω να παω με αλλον η δε σε ποθω πια"; Σε αυτο το σημειο ειναι ηδη παρα παρα πολυ αργα.
Υπαρχουν τοσα πραγματα που θεωρητικα μπορει να κανει καποιος...καταρχην μπορουσε να κανει συζητηση για το οτι "φθινει" η σχεση εγκαιρα, οχι αφου έχει γινει η κουτσουκελα. Πολυ πιο εγκαιρα. Μπορουσαν να ειχαν συζητησει για οτι δεν τους αρεσει και να προσπαθησει ο καθενας να διορθωσει τα λαθη του. Μπορουσε να του πει ξερεις μου λειπει αυτο/με ενοχλει εκεινο και εκεινος να κανει οτι επρεπε να κανει. Και το αντιστοιχο. Ακομα και το παθος που ξεθωριαζει δε σημαινει πως πρεπει να χαθει τελειως ο ερωτας, μπορουσαν να κανονιζουν να περνανε χρονο οι δυο τους και πεντε παιδια να ειχαν. Μπορουσαν να δοκιμασουν καινουρια πραγματα, ορεξη να εχεις. Και στο κατω κατω της γραφης και να ξεθωριασει ο εντονος παθιασμενος ερωτας δεν μπορεις απλα να αποφασισεις οτι βαρεθηκες τον πατερα των παιδιων σου. Μια σχεση κρατιεται ζωντανη με καθημερινες αποφασεις για να κρατηθει ζωντανη. Χτιζεται. Ολοι εχουμε αισθανθει να βαριομαστε τον συντροφο μας λιγοτερο η περισσοτερο αλλα δεν θεωρω πως αν το θελεις δεν μπορει να ανανεωθει ο ερωτας. Ισως οχι το ιδιο οπως πρωτα, ισως διαφορετικα, ισως πιο ηπια αλλα πιο ωριμα...γινεται ομως. Προσωπικα η μεγαλυτερη μου σχεση ηταν 6 χρονια και μεσα σε αυτα βαρεθηκα και ερωτευτηκα ξανα τον πρωην μου τουλαχιστον πεντε φορες..λολ...το να πεις απλα "μου τελειωσε" μου φαινεται πολυ επιπολαιο. Δεν αγαπας ως δια μαγειας και μια μερα η μαγεια τελειωνει...ειναι αποφαση. Η αποφαση να ακολουθησεις εναν τροπο ζωης που θα βοηθησει αυτη την αγαπη να ανθισει ακομα περισσοτερο. Ειναι κυκλος. Σε αφηνει αν το αφησεις.
Τωρα αν το οτι σου τελειωσε το παθος θεωρειται αρκετα σημαντικος λογος για να σηκωσεις τα χερια ψηλα και να βαλεις ενα τοιχος στην επικοινωνια με τον συντροφο σου τι να πω...ισως εισαι ανωριμος ανθρωπος. Ισως εχεις απωθημενα. Ισως δεν ερωτευτηκες ποτε αρκετα τον ανθρωπο με τον οποιο εισαι...πιστευω συνηθως ειναι αυτο το τελευταιο. Ειδικα γυναικες το κανουν αυτο.
Η υπαρχει το αλλο ενδεχομενο...καθε προσπαθεια συζητησης/βελτιωσης/επενδυσης για κατι σταθεροτερο/υγιεστερο/δυνατοτερο παιρνει τον τιτλο "γκρινια" λολ. Η γκρινιαρα γυναικα...ποσο κλασσικο φαινομενο; Καλα οχι οτι δεν υπαρχουν απλα γκρινιαρες.
Αλλα να κατι που ισως αξιζει να διερευνησει ο θεματοθετης μελλοντικα. Θεωρησε ποτε οτι παραπονο=κουφια γκρινια; Η θεωρει μηπως πως "δυναμικη και ανεξαρτητη" και αξια θαυμασμου ειναι η γυναικα που δεν μιλαει; Αν ναι μηπως ο θεματοθετης ελκυει τον αντιστοιχο τυπο με τα αντιστοιχα προβληματα; Υποθεσεις κανω δεν τους ξερω...αλλα αυτα ειναι απλα συχνα μοτιβα. Κρυψινους/που δε μιλαει=ευχαριστημενη συζυγος για καποιους αντρες; Και αντιστοιχα καποια που συζηταει και εκφραζεται= γκρινιαρα η οχι τοσο δυνατη/ανεξαρτητη; Περιττο να πω πως αυτα ειναι λαθος στερεοτυπα αλλα πιστευω τα εχουν ενατερνιστει ασυνειδητα πολλοι...
Επισης ξεφυγα αρκετα απο το θεμα και εχω φτασει απλα να πεταω τις σκεψεις μου, ζητω συγνωμη απο τον θεματοθετη.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Μα γιατι θεωρεις πως η μονη εναλλακτικη ειναι να πεις "θελω να παω με αλλον η δε σε ποθω πια"; Σε αυτο το σημειο ειναι ηδη παρα παρα πολυ αργα.
Υπαρχουν τοσα πραγματα που θεωρητικα μπορει να κανει καποιος...καταρχην μπορουσε να κανει συζητηση για το οτι "φθινει" η σχεση εγκαιρα, οχι αφου έχει γινει η κουτσουκελα. Πολυ πιο εγκαιρα. Μπορουσαν να ειχαν συζητησει για οτι δεν τους αρεσει και να προσπαθησει ο καθενας να διορθωσει τα λαθη του. Μπορουσε να του πει ξερεις μου λειπει αυτο/με ενοχλει εκεινο και εκεινος να κανει οτι επρεπε να κανει. Και το αντιστοιχο. Ακομα και το παθος που ξεθωριαζει δε σημαινει πως πρεπει να χαθει τελειως ο ερωτας, μπορουσαν να κανονιζουν να περνανε χρονο οι δυο τους και πεντε παιδια να ειχαν. Μπορουσαν να δοκιμασουν καινουρια πραγματα, ορεξη να εχεις. Και στο κατω κατω της γραφης και να ξεθωριασει ο εντονος παθιασμενος ερωτας δεν μπορεις απλα να αποφασισεις οτι βαρεθηκες τον πατερα των παιδιων σου. Μια σχεση κρατιεται ζωντανη με καθημερινες αποφασεις για να κρατηθει ζωντανη. Χτιζεται. Ολοι εχουμε αισθανθει να βαριομαστε τον συντροφο μας λιγοτερο η περισσοτερο αλλα δεν θεωρω πως αν το θελεις δεν μπορει να ανανεωθει ο ερωτας. Ισως οχι το ιδιο οπως πρωτα, ισως διαφορετικα, ισως πιο ηπια αλλα πιο ωριμα...γινεται ομως. Προσωπικα η μεγαλυτερη μου σχεση ηταν 6 χρονια και μεσα σε αυτα βαρεθηκα και ερωτευτηκα ξανα τον πρωην μου τουλαχιστον πεντε φορες..λολ...το να πεις απλα "μου τελειωσε" μου φαινεται πολυ επιπολαιο. Δεν αγαπας ως δια μαγειας και μια μερα η μαγεια τελειωνει...ειναι αποφαση. Η αποφαση να ακολουθησεις εναν τροπο ζωης που θα βοηθησει αυτη την αγαπη να ανθισει ακομα περισσοτερο. Ειναι κυκλος. Σε αφηνει αν το αφησεις.
Τωρα αν το οτι σου τελειωσε το παθος θεωρειται αρκετα σημαντικος λογος για να σηκωσεις τα χερια ψηλα και να βαλεις ενα τοιχος στην επικοινωνια με τον συντροφο σου τι να πω...ισως εισαι ανωριμος ανθρωπος. Ισως εχεις απωθημενα. Ισως δεν ερωτευτηκες ποτε αρκετα τον ανθρωπο με τον οποιο εισαι...πιστευω συνηθως ειναι αυτο το τελευταιο. Ειδικα γυναικες το κανουν αυτο.
Η υπαρχει το αλλο ενδεχομενο...καθε προσπαθεια συζητησης/βελτιωσης/επενδυσης για κατι σταθεροτερο/υγιεστερο/δυνατοτερο παιρνει τον τιτλο "γκρινια" λολ. Η γκρινιαρα γυναικα...ποσο κλασσικο φαινομενο; Καλα οχι οτι δεν υπαρχουν απλα γκρινιαρες.
Αλλα να κατι που ισως αξιζει να διερευνησει ο θεματοθετης μελλοντικα. Θεωρησε ποτε οτι παραπονο=κουφια γκρινια; Η θεωρει μηπως πως "δυναμικη και ανεξαρτητη" και αξια θαυμασμου ειναι η γυναικα που δεν μιλαει; Αν ναι μηπως ο θεματοθετης ελκυει τον αντιστοιχο τυπο με τα αντιστοιχα προβληματα; Υποθεσεις κανω δεν τους ξερω...αλλα αυτα ειναι απλα συχνα μοτιβα. Κρυψινους/που δε μιλαει=ευχαριστημενη συζυγος για καποιους αντρες; Και αντιστοιχα καποια που συζηταει και εκφραζεται= γκρινιαρα η οχι τοσο δυνατη/ανεξαρτητη; Περιττο να πω πως αυτα ειναι λαθος στερεοτυπα αλλα πιστευω τα εχουν ενατερνιστει ασυνειδητα πολλοι...
Επισης ξεφυγα αρκετα απο το θεμα και εχω φτασει απλα να πεταω τις σκεψεις μου, ζητω συγνωμη απο τον θεματοθετη.

---

Εγώ δεν είπα τι θα μπορούσε να κάνει. Φυσικά και αυτό θα ήταν το καλύτερο που λες, νομίζω κάτι παρόμοιο λέω σε παραπάνω σχόλια. Είπα πως του ανέφερε κάποια στιγμή πως δεν τον ποθεί. Εκεί ήταν το τέλος και προφορικά. Η αργοπορημένη γνωστοποίηση, αν θες. Επίσης θα σε παραπέμψω στο σχόλιό σου (#81) όπου κι εσύ λες ότι ορισμένα πράγματα γίνονται ασυνήδειτα.

Πιστεύω πως, μπορεί να το είδε και σαν εκδίκηση στην όλη συμπεριφορά του από ένα διάστημα και μετά, όταν δηλαδή άρχισε να μην πηγαίνει με τα νερά της και να ενεργεί χωρίς να λαμβάνει υπ' όψιν την άποψη (έγκρισή) της.

Quote:

---

Originally Posted by SB_

Εγώ δεν είπα τι θα μπορούσε να κάνει. Φυσικά και αυτό θα ήταν το καλύτερο που λες, νομίζω κάτι παρόμοιο λέω σε παραπάνω σχόλια. Είπα πως του ανέφερε κάποια στιγμή πως δεν τον ποθεί. Εκεί ήταν το τέλος και προφορικά. Η αργοπορημένη γνωστοποίηση, αν θες. Επίσης θα σε παραπέμψω στο σχόλιό σου (#81) όπου κι εσύ λες ότι ορισμένα πράγματα γίνονται ασυνήδειτα.

Πιστεύω πως, μπορεί να το είδε και σαν εκδίκηση στην όλη συμπεριφορά του από ένα διάστημα και μετά, όταν δηλαδή άρχισε να μην πηγαίνει με τα νερά της και να ενεργεί χωρίς να λαμβάνει υπ' όψιν την άποψη (έγκρισή) της.

---

Μπορει να το ειδε ασυνειδητα και σαν εκδικηση οπως λες...η μπορει απλα ετσι να της καυλωσε η μπορει να ειναι κατι αλλο που δε σκεφτηκαμε καν. Το κινητρο της οποιο και αν ηταν δεν νομιζω πως εχει ιδιαιτερη σημασια πλεον επειδη απο ενα σημειο και μετα (δε θα μαθουμε ποτε ποιο σημειο ηταν αυτο) αψηφισε τον γαμο της συνειδητα. Καθε νοημων ανθρωπος βρισκει τον εαυτο του σε ενα σημειο που μπορει να κανει ελευθερη επιλογη σε οποιαδηποτε κατασταση στη ζωη του. Ολα εξαρτωνται σε αυτο το σημειο απο την βουληση αυτου του ανθρωπου τη συγκεκριμενη στιγμη και τιποτα αλλο. Και εκεινη την στιγμη αποφασισε οτι ο γαμος της δεν αξιζε αρκετα. Ειχε παρει και για τους δυο την αποφαση οτι εληξε το πραγμα.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Μπορει να το ειδε ασυνειδητα και σαν εκδικηση οπως λες...η μπορει απλα ετσι να της καυλωσε η μπορει να ειναι κατι αλλο που δε σκεφτηκαμε καν. Το κινητρο της οποιο και αν ηταν δεν νομιζω πως εχει ιδιαιτερη σημασια πλεον επειδη απο ενα σημειο και μετα (δε θα μαθουμε ποτε ποιο σημειο ηταν αυτο) αψηφισε τον γαμο της συνειδητα. Καθε νοημων ανθρωπος βρισκει τον εαυτο του σε ενα σημειο που μπορει να κανει ελευθερη επιλογη σε οποιαδηποτε κατασταση στη ζωη του. Ολα εξαρτωνται σε αυτο το σημειο απο την βουληση αυτου του ανθρωπου τη συγκεκριμενη στιγμη και τιποτα αλλο. Και εκεινη την στιγμη αποφασισε οτι ο γαμος της δεν αξιζε αρκετα. Ειχε παρει και για τους δυο την αποφαση οτι εληξε το πραγμα.

---

Μπορεί να το είδε συνηδειτά ως εκδίκηση. Άλλα πράγματα νομίζω πως έγιναν ασυνήδειτα.

Το να δουλεύεται η σχέση καθημερινά δεν είναι κάτι συνηθισμένο ούτε κάτι εύκολο. Συνήθως η σχέση χάνεται στη ρουτίνα και στα προβλήματα της καθημερινότητας. Συνήθειες οι οποίες σιγά σιγά δεν περιλαμβάνουν τους δύο ανθρώπους ως ερωτικό ζευγάρι, αλλά ως συγγενείς-συγκάτοικους.

Όχι, δεν της ανακοίνωσα κάτι ακομα. Είναι οι βραδινές σκέψεις μου, μια απόφαση που ηξερα από την αρχή πως ήταν η πιθανότερη κατάληξη.

Περίμενα μετά από τόσες ευκαιρίες μια εντυπωσιακή στροφή που δεν την ειδα ποτέ. Αντίθετα βλέπω έναν άνθρωπο να έχει δοκιμάσει το "γλυκό" και να έχει μείνει εκεί, πάρα τις οποίες προσπάθειες της να με πείσει για το αντίθετο. Απο τη μια δηλώνει μετανοιωμενη και θέλει να επιστρέψει συναισθηματικά στο γάμο, από την άλλη δυσκολεύεται το μυαλό της να ξεφύγει από το αυτόν που ερωτεύτηκε.Άρα επί της ουσίας δεν υπάρχει επιστροφή..Είμαι ο μαλακας της υπόθεσης...

Για το αν το έχω αποφασίσει, πιστεύω πως οταν δίνει μόνο ο ένας και εισπράττει μόνο πόνο, το διαζύγιο είναι αναπόφευκτο. Είναι το τελευταίο που ήθελα να γίνει, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση αφού τα πράγματα δε βελτιώνονται. Οπότε ναι, θεωρώ μονόδρομο αυτή την απόφαση.

Όπως έγραψα και πιο πάνω οι δυνάμεις μου σε αυτή την υπερπροσπάθεια έχουν φτάσει σχεδόν στο μηδέν. Έχω συνειδητοποιήσει πως φτάσαμε στην τελευταία παράγραφο του βιβλίου. Είναι απλά θέμα ελάχιστου χρόνου να γίνει. Ίσως θέλω να είναι αυτή που θα το ζητήσει, θέλω να είναι αυτή που θα κάνει το βημα ώστε να επωμιστεί και το βάρος της απόφασης που της αναλογεί. (Μη βιαστεί κανείς να συμπεράνει πως δίνω ακόμα χρόνο μήπως τυχόν.. )
Ακόμα και να κάνει αυτή την απίθανη στροφή, το δικό μου συναισθηματικό καράβι αισθάνομαι ότι έχει λύσει από το λιμάνι του με αυτό τον άνθρωπο. Θέλω πλέον να πάρω το τιμόνι μου στα χέρια μου. Τρέμω λίγο στην ιδέα, αλλά αναγκαστικά θα οδηγήσω και όπου βγάλει.


Έχουμε συζητήσει περί διαζυγίου τον προηγούμενο μήνα, πριν ανακαλύψω την προδοσία αλλά και πρόσφατα μετά το γεγονός. Έχω ξεκαθαρίσει τη θέση μου πως μετα απο αυτό θα υπάρχει από τη μεριά μου μια πολύ τυπική σχέση λόγω παιδιών, ούτε φιλίες ούτε αλλά κινηματογραφικά, χωρίς πολλά πολλά και θα είναι μια απόφαση τελεσίδικη, χωρίς επιστροφές. Η αντίδραση της στην προοπτική του διαζυγίου είναι σκεπτικισμός και κλάματα.. Αυτό με αφήνει αδιάφορο, θα είναι δικό της θέμα να το διαχειριστεί.
Δεν αργεί η ώρα, για μένα το να φύγω από μια άρρωστη κατάσταση που με έχει φθείρει ποικιλοτρόπως είναι μια απόφαση που ήδη έχω πάρει.

Quote:

---

Originally Posted by SB_

Μπορεί να το είδε συνηδειτά ως εκδίκηση. Άλλα πράγματα νομίζω πως έγιναν ασυνήδειτα.

Το να δουλεύεται η σχέση καθημερινά δεν είναι κάτι συνηθισμένο ούτε κάτι εύκολο. Συνήθως η σχέση χάνεται στη ρουτίνα και στα προβλήματα της καθημερινότητας. Συνήθειες οι οποίες σιγά σιγά δεν περιλαμβάνουν τους δύο ανθρώπους ως ερωτικό ζευγάρι, αλλά ως συγγενείς-συγκάτοικους.

---

Οχι...θα διαφωνησω. Δεν φταιει η ρουτινα και η καθημερινοτητα. Φταινε οι λαθος αποφασεις. Αν οχι οι καθημερινες (που το θεωρεις σπανιο) τουλαχιστον οι κρισιμες. Και αυτες οι αποφασεις τη κρισιμη στιγμη λενε και δειχνουν πολλα για το πως σκεφτομαστε και πως αισθανομαστε για τον συντροφο μας σε θεμελιωδες επιπεδο. Δεν πιστευω οτι υπαρχει τιποτα τυχαιο σε αυτες τις περιπτωσεις, ουτε γινεται να αισθανεσαι κατι ουσιαστικο για το συντροφο σου και να σου "τελειωσει". Αυτα τα πραγματα ειναι η αληθεια που ερχεται στην επιφανεια και που παντα στο τελος θα λαμψει οπως λενε.
Πολυς κοσμος βαριεται αλλα δεν ψαχνει π*τσα για να ξεφυγει απο τη πληξη. Ελα...ελα. Πες μου αλλη μια φορα για τη καημενη που αδικηθηκε απο τον αντρα της και εψαξε παρηγορια στο γκομενο λογω της καθημερινης βαρετης ρουτινας -_-
Χαχαχαχα μη με κανεις να φορτωνωωωω.
Επισης αμα εχεις τριχρονο παιδι εχεις τελειως διαφορετικες προτεραιοτητες. Ελα τωρα που δεν της γαργαλιοταν καλα το φυστικι. Υπαρχουν και δονητες...λολ. Σορυ αλλα καμια λυπηση.
Ουτε τον θεματοθετη λυπαμαι. Οπως σωστα εννοησες επαιξαν ρολο και οι δικες του επιλογες σε ολα αυτα απο τη μια και απο την αλλη θα γλιτωσει. Θα απελευθερωθει απο κατι που ποτε δεν ηταν οπως φαινοταν. Η αληθεια ποναει στην αρχη αλλα στο τελος θα σε ελςυθερωσει. Τα καλυτερα θα 'ρθουν cookerman.

Ρε ψηλε εγώ προτείνω να βρεις ένα πιπινι να ξετρελαθεισ και μετά βλέπεις τι κανεισ δεν είναι θέμα εκδίκησης αυτό άσε τι λένε τα κορίτσια η γυναίκα σου κατάλαβε τι είναι γάμος εσύ ακόμα να καταλάβεις