Εχετε μπλεξει ποτέ με ΝΑΡΚΙΣΣΟ;

Μαλλον, εκει εγκειται εν πολλοις και το γεγονος της τοσο μεγαλης οικειοτητας που ένιωθα στο γραφειο του απο την πολυ αρχη....
Κατι φορές θα ηθελα να γυρισω το χρονο πισω και να μην ειχα κλεισει ποτε εκεινο το πρώτο ραντεβου.
Κατι αλλες, θα ηθελα να ηξερε με καποιον τροπο το μέγεθος της ζημιας που μου εκανε.
Και μερικες στιγμες φαντάζομαι τον εαυτο μου σε μερικα χρονια να τον ξαναβρισκω για να του πω οτι καταφερα (λεμε τωρα) με αλλον ειδικο να φτιαξω αυτα που δεν μπόρεσε εκεινος.
....και μετα ξυπναω....
Κι η πραγματικότητα οπως παντα ειναι σκληρη.
Δεν γίνεται να την αλλαξω γιατι τον γνωρισα/εμπιστευτηκα.
Ουτε γινεται να μαθει τη ζημια που μου εκανε, γιατι εκεινος απο τη μερια του δεν βλεπει ζημια αλλα αδυναμια δικη μου να συνεχισω.
Και ουτε εχει νοημα να τον ξαναβρω μετα απο καιρι για να του τριψω την επιτυχια αλλου συναδελφου στη μουρη.
Αυτα ειναι ολα εκδικητικα- κατινιστικα.
Κι ετσι μενω να βουλιαζω σε ενα αισθημα κενού, απωλειας και θλιψης....

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Μαλλον, εκει εγκειται εν πολλοις και το γεγονος της τοσο μεγαλης οικειοτητας που ένιωθα στο γραφειο του απο την πολυ αρχη....
Κατι φορές θα ηθελα να γυρισω το χρονο πισω και να μην ειχα κλεισει ποτε εκεινο το πρώτο ραντεβου.
Κατι αλλες, θα ηθελα να ηξερε με καποιον τροπο το μέγεθος της ζημιας που μου εκανε.
Και μερικες στιγμες φαντάζομαι τον εαυτο μου σε μερικα χρονια να τον ξαναβρισκω για να του πω οτι καταφερα (λεμε τωρα) με αλλον ειδικο να φτιαξω αυτα που δεν μπόρεσε εκεινος.
....και μετα ξυπναω....
Κι η πραγματικότητα οπως παντα ειναι σκληρη.
Δεν γίνεται να την αλλαξω γιατι τον γνωρισα/εμπιστευτηκα.
Ουτε γινεται να μαθει τη ζημια που μου εκανε, γιατι εκεινος απο τη μερια του δεν βλεπει ζημια αλλα αδυναμια δικη μου να συνεχισω.
Και ουτε εχει νοημα να τον ξαναβρω μετα απο καιρι για να του τριψω την επιτυχια αλλου συναδελφου στη μουρη.
Αυτα ειναι ολα εκδικητικα- κατινιστικα.
Κι ετσι μενω να βουλιαζω σε ενα αισθημα κενού, απωλειας και θλιψης....

---

Πιστεύω πως θα έρθει η στιγμή που όλα αυτά θα είναι απλά μια κακή ανάμνηση. Βέβαια, για να γίνει αυτό θα πρέπει να συμβάλεις κι εσύ. Με τη βοήθεια της πραγματικής ειδικού, θα πάνε όλα καλά.

Σκέψου ότι αυτός είναι δέσμιος αυτής της συμπεριφοράς. Έχει ανάγκη άλλους ανθρώπους για να αισθάνετε καλά. Όσον αφορά τους ανθρώπους που πέφτουν στην παγίδα του, δυστηχώς αυτά υπάρχουν. Χρειάζεται ενημέρωση, αξιολόγηση κλπ.

Ακόμη κι αν ο ειδικός ήταν πραγματικός και όχι δήθεν, δε θα ήταν επιβεβλημένο να βοηθηθείς. Μπορεί και πάλι να μη μπορούσε να βοηθήσει, καθώς παίζουν ρόλο κι άλλοι παράγοντες, πέρα από το πόσο "ειδικός" είναι κάποιος. Άλλωστε και ο ίδιος, όπως είπες, σε παρέπεμψε κάποια στιγμή σε "συνάδελφό" του.

Οπότε σε κάθε περίπτωση, οι ενοχές δεν έχουν βάση, που και να είχαν, είναι μεγάλο θέμα η επίρριψη ευθυνών.

Σε γενικές γραμμές, νομίζω πως η λύση είναι η εκλογίκευση και η απευαισθητοποίηση.

Quote:

---

Originally Posted by SB_

Πιστεύω πως θα έρθει η στιγμή που όλα αυτά θα είναι απλά μια κακή ανάμνηση. Βέβαια, για να γίνει αυτό θα πρέπει να συμβάλεις κι εσύ. Με τη βοήθεια της πραγματικής ειδικού, θα πάνε όλα καλά.

Σκέψου ότι αυτός είναι δέσμιος αυτής της συμπεριφοράς. Έχει ανάγκη άλλους ανθρώπους για να αισθάνετε καλά. Όσον αφορά τους ανθρώπους που πέφτουν στην παγίδα του, δυστηχώς αυτά υπάρχουν. Χρειάζεται ενημέρωση, αξιολόγηση κλπ.

Ακόμη κι αν ο ειδικός ήταν πραγματικός και όχι δήθεν, δε θα ήταν επιβεβλημένο να βοηθηθείς. Μπορεί και πάλι να μη μπορούσε να βοηθήσει, καθώς παίζουν ρόλο κι άλλοι παράγοντες, πέρα από το πόσο "ειδικός" είναι κάποιος. Άλλωστε και ο ίδιος, όπως είπες, σε παρέπεμψε κάποια στιγμή σε "συνάδελφό" του.

Οπότε σε κάθε περίπτωση, οι ενοχές δεν έχουν βάση, που και να είχαν, είναι μεγάλο θέμα η επίρριψη ευθυνών.

Σε γενικές γραμμές, νομίζω πως η λύση είναι η εκλογίκευση και η απευαισθητοποίηση.

---

Πως εννοείς την εκλογικευση και την απευαισθητοποιηση;

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Πως εννοείς την εκλογικευση και την απευαισθητοποιηση;

---

Την εννοώ, πάνω κάτω, όπως αυτά που έγραψα στο προηγούμενο σχόλιο. Δηλαδή, προσπαθώντας να δεις με λογική βάση τα συναισθήματα και τις συμπεριφορές, τις δικές σου και των άλλων.

Είναι πολύ σημαντικό, επίσης, να μοιράσεις σωστά τις ευθύνες. Εσύ είσαι υπεύθυνη για τις συμπεριφορές σου και σου ανοίκουν. Οι άλλοι είναι υπεύθυνοι για τις συμπεριφορές τους και τους ανοίκουν.

Όσον αφορά τις συμπεριφορές σου που έχουν να κάνουν με ιδεοψυχαναγκαστικά, κι εκεί πιστεύω πως η εκλογίκευση βοηθάει, αλλά αυτά καλό είναι να τα λύσεται με την ψυχολόγο.

Κι εγώ είχα και έχω κάποιες ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, αλλά δε θα έλεγα πως δημιουργούν μεγάλο πρόβλημα στη ζωή μου και προσπαθώ να τις ελέγχω.

Σε ευχαριστώ για τις απαντησεις σου SB.
Καπως ετσι ειναι, οπως τα λες...
Θελει προσπαθεια, ολα θελουν.
Παιδευομαι πααααρα πολλα χρονια με την ιδψ, κι εχω κουραστει. Εχω κανει πολυ μεγάλη υπομονή κι ακομα παλευω.
Το να συμβει σε επίπεδο ψυχοθεραπείας ολο αυτο, με εναν θεραπευτή που θα με βοηθούσε να αντιμετωπίσω το πρόβλημά μου, με εριξε πολύ....

Quote:

---

Originally Posted by always sad

Anxious kai always μην μου κανετε τις εξυπνες γιατι δεν ειστε. Ερχεσαι anxious και μου λες οτι ειχε δικιο ο ψυχοθεραπευτης που ηταν σκληρος μαζι μου;Τοτε γιατι δεν με βοηθησε;;; Αν ηθελες πραγματικα να βοηθησεις οπως λες να εδινες λυσεις και οχι να το επαιζες εξυπνη. Φυσικα και δεν φταιω εγω πουθενα αν οι αλλοι ειναι μαλακες φυσικα και εχω δικιο. Και ερχεσαι εσυ τωρα και μου λες οτι πρεπει να ναι σκληρος ο θεραπευτης. Τι βλακειες ειναι αυτα πως να μην τσαντιστω; Οσο για σενα always βγαζεις μια εμπαθεια απεναντι μου να την κρατησεις για τον εαυτο σου εγω θυμα σου δεν θα γινω οπως λεει και η anxious. Μπορει να εχεις δικιο anxious σε καποια πραγματα, η σκληροτητα ομως δεν πιανει σε μενα δεν με βοηθαει αρα δεν τα ξερεις ολα. Ξερω κι εγω να κανω την εξυπνη ξερετε ε; Δεν ειστε μονο εσεις εγω το ειπα δεν αφηνω τιποτα να πεσει κατω. Οποιος βοηθαει δεν προσβαλλει ουτε γινεται σκληρος.

---

.....οκ καλα κρασα..

Γειά σου Νεφέλη
Συχνά πάντως ένα μπέρδεμα συμβαίνει... όταν πρόκειται για διαφορετικά φύλα σε μια τέτοια συνεργασία... Από την άλλη, αν ήταν γυναίκα η ειδικός, ενδεχομένως να υπήρχε ο ανταγωνισμός. Πάντως, η μεταβίβαση μέχρι ένα σημείο πιστεύω ότι είναι και και κάτι το φυσιολογικό... Τώρα βέβαια αν ο θεραπευτής από δική του ανασφάλεια, το εκμεταλλεύεται αυτό και για να μπερδέψει ακόμα περισσότερο την κατάστασή σου, δείχνει να "ενδίδει" ενώ εσύ είσαι η ευάλωτη κι αυτός ο "σοφός", λέμε τώρα, ε τότε ναι πράγματι πρόκειται για τομάρι αν μη τι άλλο... Δύσκολο όλ' αυτό...

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Γειά σου Νεφέλη
Συχνά πάντως ένα μπέρδεμα συμβαίνει... όταν πρόκειται για διαφορετικά φύλα σε μια τέτοια συνεργασία... Από την άλλη, αν ήταν γυναίκα η ειδικός, ενδεχομένως να υπήρχε ο ανταγωνισμός. Πάντως, η μεταβίβαση μέχρι ένα σημείο πιστεύω ότι είναι και και κάτι το φυσιολογικό... Τώρα βέβαια αν ο θεραπευτής από δική του ανασφάλεια, το εκμεταλλεύεται αυτό και για να μπερδέψει ακόμα περισσότερο την κατάστασή σου, δείχνει να "ενδίδει" ενώ εσύ είσαι η ευάλωτη κι αυτός ο "σοφός", λέμε τώρα, ε τότε ναι πράγματι πρόκειται για τομάρι αν μη τι άλλο... Δύσκολο όλ' αυτό...

---

Ηταν η προσωποποίηση της σοφιας και της αυθεντιας. Πασχιζε να καταστησει σαφες οτι υπερισχυε των παντων.
Ψυχολογων, ψυχιάτρων, γιατρων κλπ.
Κανεναν δεν "πηγαινε" απο τον κλαδο και ολοι υπολειπονταν.Κανεις δεν ηταν καλος παρα μοναχα εκεινος.
Απο την αλλη εγω ημουν οχι απλα η ευαλωτη, αλλα ενα με το πατωμα.
Βαλε τωρα το συνδυασμό να δεις τι βγαινει.
Εγω τωρα ειμαι στα ταρταρα....

Νεφέλη από όλα αυτά που έχεις γράψει γιαυτόν ο συνδυασμός που βγαίνει κατά την άποψη μου είναι ότι στο πρόσωπο του βρήκες τον άντρα που πάντα ονειρευόσουν να έχεις αλλά επειδή είσαι ήδη παντρεμένη με παιδιά,κόλωσες να καταστρέψεις τον γάμο σου..
Στη κρίσιμη στιγμή που ήσουν έτοιμη να τινάξεις στον αέρα τον γάμο σου,σε έπιασαν οι τύψεις και έκανες πίσω με αποτέλεσμα τώρα να έχεις μιζεριάσει πάλι επειδή δεν αφέθηκες στον μεγάλο έρωτα που πάντα ονειρευόσουν να σου συμβεί και όταν πήγε να γίνει,στο παρά 1 το κατέστρεψες

Εγώ δεν νομίζω οτι ήταν έρωτας αυτό. Αν και από αυτά που έχεις πει, υπήρχε κι ένα τέτοιο κλίμα να υποβόσκει. Περισσότερο καταλαβαίνω οτι σε έκανε να αμφισβητήσεις τον εαυτό σου, σα να σε χάνεις, να μην ξέρεις ποια είσαι χωρίς εκείνον και τις δικές του παρατηρήσεις. Σε ανέβασε με τις κολακείες του στην αρχή, τονώθηκε η αυτοπεποίθηση σου, ανοίχτηκες και μετά άρχισε να σε αποδομεί από μέσα σπέρνοντας σου αμφιβολίες για όλα λες και δεν υπήρξες πριν απο εκείνον.

Προφανώς αυτό είναι που σε τσακίζει και τώρα. Η μια περίπτωση στο εκατομ να είχε δίκιο στο παραμικρό. Ή το να μπορέσεις να ξεχωρίσεις σε ποια είχε δίκιο. Αν δεχτείς πως ήταν άσχετος και τον αποδομήσεις εσύ, τι γίνεται με τα θετικά που σου έλεγε; Τι γίνεται με εκείνο το υπέροχο συναίσθημα που σου μετέφερε στην αρχή για τον εαυτό σου; Γιατί φαντάζομαι οτι κάπως έτσι θα ήταν στην αρχή και για αυτό τον εμπιστεύτηκες και του ανοίχτηκες. Από την άλλη αν δεν τον αποδομήσεις θα σε πνίξουν τα άλλα που έλεγε, τα αρνητικά. Μάλλον γιαυτό έχεις ανάγκη να του αποδείξεις το λάθος που έκανε. Φαντάζομαι θα ήσουν πολύ χαρούμενη αν κατάφερνες να βρεις κάποιον άλλον "πελάτη" του συγκεκριμένου για να δεις αν κι εκείνος μοιράζεται την ίδια γνώμη με σένα, αλλιώς έχεις την αμφιβολία οτι μπορεί εσύ να μην ήσουν ικανή να ακολουθήσεις το "μεγάλο" του πνεύμα!
Νεφέλη κατά βάθος έχεις όλες τις απαντήσεις και το ξέρεις. Ξέρεις οτι ο άνθρωπος αυτός ήταν βλάκας. Άλλα αντιστέκεσαι στο να το παραδεχτείς επί της ουσίας γιατί σου λείπουν και τα "καλά" του που σίγουρα είχε.
Δεν είναι εύκολο, αλλά μην βάζεις τον εαυτό σου απέναντι σε αυτή τη διαδικασία. Μη τον κρίνεις που σου λείπει ή που ακόμα μπορεί να νιώθεις θετικά πράγματα για αυτόν. Δεν είναι απλό το ξέρω, αλλά οφείλεις να τον αποδεχτείς τον εαυτό σου και τα συναισθήματα σου.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Ηταν η προσωποποίηση της σοφιας και της αυθεντιας. Πασχιζε να καταστησει σαφες οτι υπερισχυε των παντων.
Ψυχολογων, ψυχιάτρων, γιατρων κλπ.
Κανεναν δεν "πηγαινε" απο τον κλαδο και ολοι υπολειπονταν.Κανεις δεν ηταν καλος παρα μοναχα εκεινος.
Απο την αλλη εγω ημουν οχι απλα η ευαλωτη, αλλα ενα με το πατωμα.
Βαλε τωρα το συνδυασμό να δεις τι βγαινει.
Εγω τωρα ειμαι στα ταρταρα....

---

" Όπου ακούς για πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι" ήταν ο τύπος
Θα ξεπεραστεί, γιατί δεν αξίζει ν' ασχολείσαι άλλο και το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα... Χρόνο χρειάζεσαι τώρα για να πατήσεις ξανά στα πόδιά σου.

Quote:

---

Originally Posted by admforall

Νεφέλη από όλα αυτά που έχεις γράψει γιαυτόν ο συνδυασμός που βγαίνει κατά την άποψη μου είναι ότι στο πρόσωπο του βρήκες τον άντρα που πάντα ονειρευόσουν να έχεις αλλά επειδή είσαι ήδη παντρεμένη με παιδιά,κόλωσες να καταστρέψεις τον γάμο σου..
Στη κρίσιμη στιγμή που ήσουν έτοιμη να τινάξεις στον αέρα τον γάμο σου,σε έπιασαν οι τύψεις και έκανες πίσω με αποτέλεσμα τώρα να έχεις μιζεριάσει πάλι επειδή δεν αφέθηκες στον μεγάλο έρωτα που πάντα ονειρευόσουν να σου συμβεί και όταν πήγε να γίνει,στο παρά 1 το κατέστρεψες

---

Άσε τη πλάκα εσύ!... Την φτάνει η κακοποίηση που ήδη βίωσε στο σπίτι της,... αλλά και με δαύτον!... Δεν της χρειάζεται κι άλλη.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Εγώ δεν νομίζω οτι ήταν έρωτας αυτό. Αν και από αυτά που έχεις πει, υπήρχε κι ένα τέτοιο κλίμα να υποβόσκει. Περισσότερο καταλαβαίνω οτι σε έκανε να αμφισβητήσεις τον εαυτό σου, σα να σε χάνεις, να μην ξέρεις ποια είσαι χωρίς εκείνον και τις δικές του παρατηρήσεις. Σε ανέβασε με τις κολακείες του στην αρχή, τονώθηκε η αυτοπεποίθηση σου, ανοίχτηκες και μετά άρχισε να σε αποδομεί από μέσα σπέρνοντας σου αμφιβολίες για όλα λες και δεν υπήρξες πριν απο εκείνον.

Προφανώς αυτό είναι που σε τσακίζει και τώρα. Η μια περίπτωση στο εκατομ να είχε δίκιο στο παραμικρό. Ή το να μπορέσεις να ξεχωρίσεις σε ποια είχε δίκιο. Αν δεχτείς πως ήταν άσχετος και τον αποδομήσεις εσύ, τι γίνεται με τα θετικά που σου έλεγε; Τι γίνεται με εκείνο το υπέροχο συναίσθημα που σου μετέφερε στην αρχή για τον εαυτό σου; Γιατί φαντάζομαι οτι κάπως έτσι θα ήταν στην αρχή και για αυτό τον εμπιστεύτηκες και του ανοίχτηκες. Από την άλλη αν δεν τον αποδομήσεις θα σε πνίξουν τα άλλα που έλεγε, τα αρνητικά. Μάλλον γιαυτό έχεις ανάγκη να του αποδείξεις το λάθος που έκανε. Φαντάζομαι θα ήσουν πολύ χαρούμενη αν κατάφερνες να βρεις κάποιον άλλον "πελάτη" του συγκεκριμένου για να δεις αν κι εκείνος μοιράζεται την ίδια γνώμη με σένα, αλλιώς έχεις την αμφιβολία οτι μπορεί εσύ να μην ήσουν ικανή να ακολουθήσεις το "μεγάλο" του πνεύμα!
Νεφέλη κατά βάθος έχεις όλες τις απαντήσεις και το ξέρεις. Ξέρεις οτι ο άνθρωπος αυτός ήταν βλάκας. Άλλα αντιστέκεσαι στο να το παραδεχτείς επί της ουσίας γιατί σου λείπουν και τα "καλά" του που σίγουρα είχε.
Δεν είναι εύκολο, αλλά μην βάζεις τον εαυτό σου απέναντι σε αυτή τη διαδικασία. Μη τον κρίνεις που σου λείπει ή που ακόμα μπορεί να νιώθεις θετικά πράγματα για αυτόν. Δεν είναι απλό το ξέρω, αλλά οφείλεις να τον αποδεχτείς τον εαυτό σου και τα συναισθήματα σου.

---

Ελισάβετ,
διαβασα την απαντηση σου με μεγαλη προσοχη και συνάμα καρδιοχτυπι γιατι οσα λες είναι σαν να εζησες εσυ την κατάσταση ή να ησουν καποιο πολυ κοντινο μου προσωπο που ξερει αρκετά καλα τι πέρασα εκει στη διαδικασία με εκείνον.
Σε ευχαριστώ καταρχας για το χρονο σου και τη διάθεσή σου να γράψεις τη γνωμη σου.
Ειναι ετσι ολα οπως τα λες.
Σιγουρα εμοιαζε πολυ με ερωτα αλλα ξέρω καλα πως δεν ηταν αυτο.
Ειναι κατι χειροτερο. Οπως ακριβώς το περιεγραψες. Με εκανε να χασω τον εαυτο μου. Κι επειδή ακριβώς εχω ιδψ, αρα συνεχως ζω με αμφιβολίες, ηρθε να μου προσθεσει την υπέρτατη: να αμφισβητησω εντελως πια τα λογικα μου και τον εαυτο μου.
Να μην ξερω τι ειναι αληθεια και τι οχι, γιατι αφου μιλαμε για λογια ειδικου, δεν μπορει παρα να εχει δικιο....
Ειναι δυσκολη η κατασταση και πραγματικα παλεύω να κανω ο,τι μπορω.
Απογοητευομαι γιατι εχασα 2 χρονια έτσι και στο τελος προστεθηκε κι αλλο ενα προβλημα, αντι να βοηθηθω σε αυτα που ηδη ειχα οταν πηγα.
Με κρινω συνέχεια για ολα αυτα και ενω μεσα μου ξερω οτι δεν ηταν ικανος να με βοηθησει, νιωθω αυτη την απώλεια κι ολα μπερδεύονται μεσα μου....
Τα καλα του στοιχεια ειναι εκεινα που με στοιχειώνουν τωρα και βγαινουν μπροστα για να τον ανυψωσουν ξανα στα ματια μου και να τον εξιλεωσουν για τη ζημια που εγινε.
Δεν τα αντεχω αυτα τα θετικά. Ειναι αυτα που με τραβουν πίσω και φτιάχνουν στο μυαλο μου μια νοσταλγική και ιδεατη εικονα του τι γινοταν και τι εχω χασει οριστικα απο τις συνεδριες μαζι του.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Άσε τη πλάκα εσύ!... Την φτάνει η κακοποίηση που ήδη βίωσε στο σπίτι της,... αλλά και με δαύτον!... Δεν της χρειάζεται κι άλλη.

---

Eσύ το λες πλάκα..Ας μην ήταν παντρεμένη και θα σε έλεγα αν ήταν εδώ τώρα..Εγώ αυτό βλέπω ότι συνέβη.Εσύ άμα βλέπεις κάτι άλλο δικαίωμα σου να λες την γνώμη σου όπως και εγώ έχω δικαίωμα να λέω την δική μου

...οσο για το ποσο θα ηθελα να εβρισκα εστω και εναν που να πηγαινε σε αυτον, ειναι γεγονος.
Μα και οσο ημουν εκει σκεφτομουν να σταματήσω καποιον καμια φορά και να του μιλησω ή να του πω με καποιο τροπο να επικοινωνησουμε.
Φυσικα και δεν το εκανα. Η λογικη μου ελεγε πως αυτα ειναι ολα κατινιές...
Παρολα αυτα, να σας εξομολογηθω οτι στην τελευταία μου συναντηση μαζι του, καθως εφευγα συναντησα στην εισοδο μια κοπελα που πήγαινε για συνεδρία μαζι του.
Της λεω πολυ αυθορμητα: " στον κ.ο ταδε πηγαινετε;" μου λεει ναι κοιτωντας με ολο απορια και της ξαναλέω:
"...περαστικά..."
Με κοιταξε οπως ηταν φυσικο με μεγαλη περιεργεια και κοντοστάθηκε αλλα εγω ηδη εφευγα κι εκεινη έπρεπε να μπει στο γραφειο του.
Πολυ θα ηθελα να γνωριζα κάποιον που εκανε συνεδριες μαζι του.
Ψαχνω υποσυνειδητα κι αλλα θύματά του. Στην ουσια όμως μπορει οι αλλοι ασθενείς αναλογα με αυτο που έχουν,να βοηθιουνται απο αυτον τον θεραπευτή. Προφανως σε μενα δεν εκανε. Με μενα γ****κε η ολη κατάσταση.
Δεν ξερω.....
Ολα αυτα που νιωθω ειναι ενας αχταρμας μεσα μου. Αδικια, κενό, απογοήτευση, απωλεια, αμφιβολίες, θλιψη, οργη.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Ελισάβετ,
διαβασα την απαντηση σου με μεγαλη προσοχη και συνάμα καρδιοχτυπι γιατι οσα λες είναι σαν να εζησες εσυ την κατάσταση ή να ησουν καποιο πολυ κοντινο μου προσωπο που ξερει αρκετά καλα τι πέρασα εκει στη διαδικασία με εκείνον.
Σε ευχαριστώ καταρχας για το χρονο σου και τη διάθεσή σου να γράψεις τη γνωμη σου.
Ειναι ετσι ολα οπως τα λες.
Σιγουρα εμοιαζε πολυ με ερωτα αλλα ξέρω καλα πως δεν ηταν αυτο.
Ειναι κατι χειροτερο. Οπως ακριβώς το περιεγραψες. Με εκανε να χασω τον εαυτο μου. Κι επειδή ακριβώς εχω ιδψ, αρα συνεχως ζω με αμφιβολίες, ηρθε να μου προσθεσει την υπέρτατη: να αμφισβητησω εντελως πια τα λογικα μου και τον εαυτο μου.
Να μην ξερω τι ειναι αληθεια και τι οχι, γιατι αφου μιλαμε για λογια ειδικου, δεν μπορει παρα να εχει δικιο....
Ειναι δυσκολη η κατασταση και πραγματικα παλεύω να κανω ο,τι μπορω.
Απογοητευομαι γιατι εχασα 2 χρονια έτσι και στο τελος προστεθηκε κι αλλο ενα προβλημα, αντι να βοηθηθω σε αυτα που ηδη ειχα οταν πηγα.
Με κρινω συνέχεια για ολα αυτα και ενω μεσα μου ξερω οτι δεν ηταν ικανος να με βοηθησει, νιωθω αυτη την απώλεια κι ολα μπερδεύονται μεσα μου....
Τα καλα του στοιχεια ειναι εκεινα που με στοιχειώνουν τωρα και βγαινουν μπροστα για να τον ανυψωσουν ξανα στα ματια μου και να τον εξιλεωσουν για τη ζημια που εγινε.
Δεν τα αντεχω αυτα τα θετικά. Ειναι αυτα που με τραβουν πίσω και φτιάχνουν στο μυαλο μου μια νοσταλγική και ιδεατη εικονα του τι γινοταν και τι εχω χασει οριστικα απο τις συνεδριες μαζι του.

---

Λογικό είναι νομίζω. Κάθε σχέση μας, η οποία ήταν για μας σημαντική και διακόπτεται, υπάρχουν στιγμές που τη νοσταλγούμε, ειδικά αν δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε κάτι παρεμφερές έστω, εν συνεχεία. Πόσο μάλλον τη στιγμή που στην περίπτωσή σου υπήρχε πολύ δυνατή εξάρτηση από την πλευρά σου.