Ερώτηση σε μια παράξενη ιστορία με διπολικό άτομο.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

εισαι βεβαιος οτι συζηταει σοβαρα για θεραπεια?
με καθε επιφυλαξη, εμενα ολα αυτα που περιγραψες στο τελευταιο τηλ. μου φανηκαν χειριστικα.
ηξερε οτι αυτα θελεις να ακουσεις επειδη της ειπες οτι αν δεν παει για θεραπεια, δεν θα εχετε συνεχεια, κι αυτα σου ειπε.
επιπλεον ηταν μια στο καρφι και μια στο πεταλο μεχρι να σε δει να ενδιαφερεσαι ξανα.
ακομα και ο τροπος που σε εσβησε μου δειχνει οτι απλα θελει να δει ποσο θα την αναζητησεις.

αυτα, οσον αφορα εκεινη.
οσον αφορα εσενα, το μονο που εχω να πω ειναι οτι μου προκαλει αμηχανια ολο αυτο το συναισθημα που βγαζεις για εναν ανθρωπο που δεν εχεις γνωρισει ΚΑΝ, κι ας μιλας τοσον καιρο.

---

Η ψυχίατρος έχει επιβεβαιώσει ότι είναι να ξεκινήσει θεραπεία μέσα στις επόμενες μέρες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει κιόλας ότι θα το κάνει τελικά όταν έρθει η ώρα.
Επίσης από την ψυχίατρο έμαθα ότι τη μέρα που είπε πως περνούσε από επιτροπή σε κάποια άλλη πόλη, ίσως και να περνούσε όντως από επιτροπή αλλά στην πόλη που μένω εγώ. Αυτό μπορεί να δικαιολογεί εν μέρει τον εκνευρισμό και την αμηχανία της, αυτό το μια στο καρφί και μια στο πέταλο που περιγράφεις. Το απόγευμα πάντως, ακόμα κι αν είχε περάσει από την επιτροπή, είχε επιστρέψει στην πόλη της και δεν ήταν έξω για τσίπουρα με φίλους της στην πόλη που μου έλεγε.
Το "αστείο" είναι ότι όταν άρχισε αυτή η κρίση χτες βράδυ, μου έλεγε όλο σοβαρότητα ότι παράτησε την νυχτερινή έξοδό της με την παρέα της για να μου μιλήσει, ενώ ήξερα ότι βρισκόταν στο σπίτι της. Ένα από τα πολλά δείγματα χειρισμού της.
Όλα όσα αναφέρεις, είναι πολύ σωστά. Και μου έκανε πράγματι εντύπωση που δεν με "μπλόκαρε", το είχε κάνει για πιο χαζό λόγο δυο βδομάδες πριν. Επίσης, όσο το σκέφτομαι, η συμπεριφορά της δείχνει ότι ακόμα κι αν μπει για θεραπεία, θα βγει γρήγορα, μου το είχε πει Παρασκευή βράδυ ότι αν της δώσουν φάρμακα που δεν κρίνει η ίδια σκόπιμο να πάρει, θα σηκωθεί να φύγει !!! Της εξήγησα ότι έτσι δεν γίνεται δουλειά, έδειξε να το κατανοεί, αλλά ως ιδέα σίγουρα υπάρχει ατο μυαλό της.
Το συναίσθημα που βγάζω....ναι, κι εγώ έχω πει πολλές φορές ότι ακόμα ψάχνω να βρω την αιτολογία. Ίσως το κλειδί βρίσκεται ακριβώς στην φράση "δεν έχεις γνωρίσει καν". Αν την είχα έστω δει μια φορά, για ένα τυπικό χαιρετισμό έστω, το θεωρώ σίγουρο ότι όλο αυτό το συναίσθημα δεν θα είχε υπάρξει ποτέ.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Η συμπεριφορά αυτή μου φέρνει καθαρά σε πανικό πάνω στο ότι θα έμπαινε για νοσηλεία. Αν σε αναζητήσει μετά από αυτή ή κατά τη διάρκεια θα καταλάβεις τι νιώθει. Είναι τζογαρισμα καθαρά. Όσο κυνικό και να ακούγεται από αυτά που περιγράφεις μόνον αιολος μπορείς να εισαι. Πιστεύω πως θα της δώσεις κι άλλες ευκαιρίες μέχρι να συναντηθείτε και να την ζησεις. Τέτοιες καταστάσεις δεν τελειώνουν εύκολα γιατί έχετε συνηθίσει και οι δυο να χάνεστε να " βρίσκεστε" να μπριζωνεστε και μετα... Συναίσθημα. Αν είναι να μεινει στη ζωή σου η κοπέλα θα μείνει. Αν όχι... έζησες κάτι έξω από τα συνηθισμένα με το ανάλογο κόστος.

---

Μου μίλησε τις τελευταίες μέρες για "φόβο" και "τρόμο" με αυτό που την περιμένει, μου έκανε εντύπωση μάλιστα που είπε κάποιες φορές ότι ανησυχεί ακόμα και για τη ζωή της εκεί μέσα !!! Μόνο με αισιοδοξία δεν αντιμετωπίζει την υπόθεση και ειδικά από την Κυριακή και μετά, ούτε η προοπτική της συνάντησής μας της έλεγε κάτι. Κυριακή βράδυ (προχτές) μου είπε ότι την πιέζω αφόρητα όταν της θυμίζω τις στιγμές που θα ζήσουμε μαζί όταν βγει και αδιαφορώ εντελώς για το τι την περιμένει εκεί που πάει. Μετά βέβαια το γύρισε και είπε ότι έτσι πως τα έκανε στη ζωή της, καλά να πάθει (θεωρώντας πάντα τον αλκοολισμό ως το πρόβλημά της). Καθαρά πελαγωμένη, μπλοκαρισμένη.
Όσο για τις ευκαιρίες....ναι....σκέφτομαι ένα αίτημα φιλίας σε λίγες μέρες με ένα μήνυμα στο στυλ "βαρέθηκα το messenger, τα τηλέφωνα και τους καυγάδες για τα ωράρια και τα like, όταν ολοκληρωθει με επιτυχία η νοσηλεία, θέλω να βρεθούμε και να δούμε επό κοντά που θα μας βγάλει, ως κανονικοί ενήλικες". Το μπαλάκι πέφτει πλέον καθαρά στο μετά τη νοσηλεία. Γίνε "καλά" (όσο "καλά" τέλος πάντων) και εγώ είμαι εδώ να σου προσφέρω όσα σου υποσχέθηκα. Απαραίτητο όμως πλέον, η νοσηλεία, χωρίς αυτήν δεν υπάρχει τίποτα, ούτε πριν ούτε μετά. Τώρα που το σκέφτομαι, όλο αυτό το χαλάρωμά της την προηγούμενη βδομάδα (όσο η νοσηλεία αργούσε ακόμα σχετικά) ίσως και να είχαν την έννοια "ας τον μαλακώσω τώρα που του έκανα το χατήρι να τον έχω δικό μου" και όσο πλησιάζει η μέρα, τόσο ο φόβος και ο πανικός όχι μόνο για το τι έρχεται αλλά και για την προοπτική να μην το κάνει τελικά και να με "προδώσει", την οδηγούν σε όλο και πιο απρόβλεπτες αντιδράσεις.

Quote:

---

Originally Posted by avgeris

Η ψυχίατρος έχει επιβεβαιώσει ότι είναι να ξεκινήσει θεραπεία μέσα στις επόμενες μέρες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει κιόλας ότι θα το κάνει τελικά όταν έρθει η ώρα.
Επίσης από την ψυχίατρο έμαθα ότι τη μέρα που είπε πως περνούσε από επιτροπή σε κάποια άλλη πόλη, ίσως και να περνούσε όντως από επιτροπή αλλά στην πόλη που μένω εγώ. Αυτό μπορεί να δικαιολογεί εν μέρει τον εκνευρισμό και την αμηχανία της, αυτό το μια στο καρφί και μια στο πέταλο που περιγράφεις. Το απόγευμα πάντως, ακόμα κι αν είχε περάσει από την επιτροπή, είχε επιστρέψει στην πόλη της και δεν ήταν έξω για τσίπουρα με φίλους της στην πόλη που μου έλεγε.
Το "αστείο" είναι ότι όταν άρχισε αυτή η κρίση χτες βράδυ, μου έλεγε όλο σοβαρότητα ότι παράτησε την νυχτερινή έξοδό της με την παρέα της για να μου μιλήσει, ενώ ήξερα ότι βρισκόταν στο σπίτι της. Ένα από τα πολλά δείγματα χειρισμού της.
Όλα όσα αναφέρεις, είναι πολύ σωστά. Και μου έκανε πράγματι εντύπωση που δεν με "μπλόκαρε", το είχε κάνει για πιο χαζό λόγο δυο βδομάδες πριν. Επίσης, όσο το σκέφτομαι, η συμπεριφορά της δείχνει ότι ακόμα κι αν μπει για θεραπεία, θα βγει γρήγορα, μου το είχε πει Παρασκευή βράδυ ότι αν της δώσουν φάρμακα που δεν κρίνει η ίδια σκόπιμο να πάρει, θα σηκωθεί να φύγει !!! Της εξήγησα ότι έτσι δεν γίνεται δουλειά, έδειξε να το κατανοεί, αλλά ως ιδέα σίγουρα υπάρχει ατο μυαλό της.
Το συναίσθημα που βγάζω....ναι, κι εγώ έχω πει πολλές φορές ότι ακόμα ψάχνω να βρω την αιτολογία. Ίσως το κλειδί βρίσκεται ακριβώς στην φράση "δεν έχεις γνωρίσει καν". Αν την είχα έστω δει μια φορά, για ένα τυπικό χαιρετισμό έστω, το θεωρώ σίγουρο ότι όλο αυτό το συναίσθημα δεν θα είχε υπάρξει ποτέ.

---

κατι αλλο που εχω να σχολιασω, ειναι η ερωτηση σου αν "φτανουν 25 μερες".
δεν ξερω τι περιλαμβανουν οι 25 μερες, ισως καποια αρχικη φαση σε κλινικη?
τετοια θεματα, δεν εχουν μονιμη ιαση, θελουν μονιμη θεραπεια και συνεργασια με τον γιατρο.
αν αυτη εχει σκοπο να παει να δει αν της αρεσουν τα χαπια και να κρινει αναλογα, δεν το ακουω πολυ ευοιωνο....

δεν μιλαμε για μερες, μιλαμε για τον αν ειναι διατεθιμενη να ζησει παιρνοντας θεραπεια μονιμα.

btw
πολυ φλυαρη η ψυχιατρος. θα επρεπε να ντρεπεται που συζηταει υποθεσεις ασθενων της.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

btw
πολυ φλυαρη η ψυχιατρος. θα επρεπε να ντρεπεται που συζηταει υποθεσεις ασθενων της.

---

Αυτό ακριβώς σκέφτηκα κι εγώ διαβάζοντας την ιστορία! Απαράδεκτη αν όντως αυτή δίνει όλες αυτές τις πληροφορίες.

Οσο για τον θεματοθέτη, σου εύχομαι να λάβεις το μνμ που περιμένεις από την κοπέλα και να σου δωθεί τελικά η ευκαιρία να την γνωρίσεις κάποια στιγμή από κοντά. Πολύ φοβάμαι οτι έτσι όπως πήγε η ιστορία σας και με τις ιδιαιτερότητες της, δόθηκε πολύς χώρος στο φαντασιακό κομμάτι με αποτέλεσμα να κινδυνεύεις να σου μείνει απωθημένο. Εδώ που έφτασες κατά τη γνώμη μου, ζήστο όσο μπορείς, ακόμα κι αν χρειαστεί να πάρεις πίσω κάτι από αυτά που έχεις πει. Νομίζω έχεις ανάγκη την απομυθοποίηση τώρα πια.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Αυτό ακριβώς σκέφτηκα κι εγώ διαβάζοντας την ιστορία! Απαράδεκτη αν όντως αυτή δίνει όλες αυτές τις πληροφορίες.

Οσο για τον θεματοθέτη, σου εύχομαι να λάβεις το μνμ που περιμένεις από την κοπέλα και να σου δωθεί τελικά η ευκαιρία να την γνωρίσεις κάποια στιγμή από κοντά. Πολύ φοβάμαι οτι έτσι όπως πήγε η ιστορία σας και με τις ιδιαιτερότητες της, δόθηκε πολύς χώρος στο φαντασιακό κομμάτι με αποτέλεσμα να κινδυνεύεις να σου μείνει απωθημένο. Εδώ που έφτασες κατά τη γνώμη μου, ζήστο όσο μπορείς, ακόμα κι αν χρειαστεί να πάρεις πίσω κάτι από αυτά που έχεις πει. Νομίζω έχεις ανάγκη την απομυθοποίηση τώρα πια.

---

Απωθημένο, ναι, αυτό δεν θέλω να καταντήσει. Πολύ σωστά το έθεσες. Θέλω να τη δω και από εκεί και μετά να πάρουν τα πράγματα την όποια πορεία τους. Αυτό θα πω και στο μήνυμα μαζί μ ε το αίτημα φιλίας, βαρέθηκα τη virtual reality και τις σχέσεις μέσω.....messenger και κινητού, θέλω πλέον να ζήσω τη γυναίκα που αγαπώ με σάρκα και οστά, χωρίς να ασχολούμαι με το αν βολεύουν ή όχι τα ωράρια για συνομιλία και με το αν έκανα ή δεν έκανα like στο Facebook. "Τελειώνεις με επιτυχία αυτό που ξεκινάς σε λίγες μέρες και αμέσως βρισκόμαστε, από κοντά βλέπουμε πλέον καθαρά τι νιώθει ο καθένας και ανάλογα προχωράμε ή όχι. Τίποτα περισσότερο αλλά και τίποτα λιγότερο απ' αυτό, πια". Αυτό θα είναι το νόημα, αν θέλει να με δει, θα το προχωρήσει, αν όχι, θα έχω ήδη ξεκόψει τις όποιες ερωτικές σχέσεις μαζί της από την αρχή.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

κατι αλλο που εχω να σχολιασω, ειναι η ερωτηση σου αν "φτανουν 25 μερες".
δεν ξερω τι περιλαμβανουν οι 25 μερες, ισως καποια αρχικη φαση σε κλινικη?
τετοια θεματα, δεν εχουν μονιμη ιαση, θελουν μονιμη θεραπεια και συνεργασια με τον γιατρο.
αν αυτη εχει σκοπο να παει να δει αν της αρεσουν τα χαπια και να κρινει αναλογα, δεν το ακουω πολυ ευοιωνο....

δεν μιλαμε για μερες, μιλαμε για τον αν ειναι διατεθιμενη να ζησει παιρνοντας θεραπεια μονιμα.

---

Η ψυχολόγος μου μου έχει πει ότι οι 25 μέρες είναι ένα μίνιμουμ διάστημα να μπει ο ασθενής σε μια "ρέγουλα", να "ρυθμιστεί" κάπως η κατάστασή του και μετά επί ένα εξάμηνο να υπόκειται σε εντατική θεραπεία, με συχνές ολιγόωρες επισκέψεις στην κλινική. Το ίδιο μου είπε και η κοπέλα, ότι μετά τις 25 μέρες θα πηγαίνει μια φορά το μήνα στην κλινική επί ένα εξάμηνο.
Το θέμα είναι ότι αυτά ισχύουν σε μια "νορμάλ" διπολική διαταραχή. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα βαθύτατα διαταραγμένο ψυχικό κόσμο, με φοβία έκθεσης σε οποιονδήποτε ξένο, ειδικά άντρα, και εκούσιο περιορισμό στο σπίτι, με έντονα παραληρητικές ιδέες, με μεγάλη εκούσια μυθοπλασία και προσπάθεια να προκληθεί οίκτος προς το πρόσωπό της. Υπάρχει ανάγκη για πολύμηνη ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση για να λυθούν πολλά απ' αυτά. 25 μέρες αμφιβάλλω αν θα φτάσουν να την βγάλουν από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Ίσως αντιμετωπίζοντας τη διπολική διαταραχή, να έρθει στα ίσα του το θέμα των παραληρητικών ιδεών, οπότε ίσως αποκατασταθεί κάπως και η μυθοπλασία (που συνδέεται με αυτά). Το ερώτημα όμως είναι, η φοβία να βγει έξω στον κόσμο, θα αποκατασταθεί σε 25 μέρες; Εκεί είναι και το δικό μου ερώτημα.
Και φυσικά το τελευταίο σου σχόλιο είναι πολύ εύστοχο. Αν με ρωτήσεις τη γνώμη μου και έχοντας ήδη κατανοήσει αρκετά από τον ψυχισμό και το χαρακτήρα της, το θεωρώ σχεδόν ΑΠΙΘΑΝΟ να παίρνει θεραπεία εφ' όρου ζωής.

Καλησπέρα."μπλεγμενη" σε παρομοια ιστορία χωρις βεβαια να υπαρχει παραδοχη προβληματος ευθεως εκτος απο κατι υπονοουμενα στν αρχη της γνωριμιας.τα οποια φυσικα στν αρχη αγνοησα.ειχα τν τυχη ν συναντηθω με τν υπεροχο αυτο ανθρωπο 3-4 φορες μεσα σε 6-7 μηνες ενω μου ακυρωσε τν τελευταια στιγμη αλλες τοσες συναντησεις.απο τν αρχη ισχυριζοταν οτι δν ζουσαμε στν ιδια πολη,αυτος ισχυριζοταν οτι εμενε αλλου γ δουλεια.δν θελω να τα πολυλογησω.ταυτιστηκα μαζι σ.μπαινω καθε μερα ν δω τν συνεχεια.απλα θα πω οτι ακομα κ αν παρεις μια "τζουρα" απο τν κοπελα αυτη δν θ σε φτασει...οι ανθρωποι αυτοι ειναι υπεροχοι,μοναδικοι,γοητευτ ικοτατοι.θα θες το λιγο παραπανω π δν θ μπορει ν σου δωσει.αλλα θ νομιζεις οτι εσυ θ το καταφερεις.με μπλοκαρε κ εμενα μια ωραια μερα μετα απο ενα συνηθισμενο καβγα...απο αυτους π γινονταν γ ασημαντη αφορμη.κυριως γτ διαμαρτυρομουν οτι αναλωνομασταν ολη μερα σε ατελειωτες συγγραφες ενω θ μπορουσαμε να βλεπομαστε.νομιζα οτι θα με ξεμπλοκαρει γτ συνηθιζε να με τιμωρει ετσι.βεβαια αυτη τη φορα ειχα τραβηξει το σκοινι ονομαζοντας τν υποψια μ για το προβλημα τ.λαθος μ.μεγαλο.εβαλα ταμπελα στν ανθρωπο π εχω αγαπησει περισσοτερο απο οποιονδηποτε αλλο στη ζωη μ.κλαιω ακομα οταν τν σκεφτομαι μετα απο 8 μηνες.εκανα λαθος αλλα ειχα περασει τοσα πολλα ολον αυτον τν καιρο κ δν αντεχα αλλο.αν γυριζα τ χρονο πισω θ εκανα τν χαζη.μου λειπει τρελα η εξυπναδα τ.δυστυχως πηγα σε ψυχολογο μετα απο τ τελος.αν πηγαινα οπως εσυ κατα τν διαρκεια της "σχεσης" ισως τν ειχα ακομα στν ζωη μ.τν ειχα ομως ποτε πραγματικα;!κ η απαντηση ειναι οχι.οποτε ας μην αυτομαστιγωνομαστε αλλα ας σκεφτουμε οτι δωσαμε ανιδιοτελως σε ατομα π δν μπορουν λογω του θεματος τους να εκτιμησουν.ατομα πανεξυπνα,χειριστικα,γοητε υτικοτατα.ταυτιζομαι...με εκτιμηση.

Quote:

---

Originally Posted by Evka

Καλησπέρα."μπλεγμενη" σε παρομοια ιστορία χωρις βεβαια να υπαρχει παραδοχη προβληματος ευθεως εκτος απο κατι υπονοουμενα στν αρχη της γνωριμιας.τα οποια φυσικα στν αρχη αγνοησα.ειχα τν τυχη ν συναντηθω με τν υπεροχο αυτο ανθρωπο 3-4 φορες μεσα σε 6-7 μηνες ενω μου ακυρωσε τν τελευταια στιγμη αλλες τοσες συναντησεις.απο τν αρχη ισχυριζοταν οτι δν ζουσαμε στν ιδια πολη,αυτος ισχυριζοταν οτι εμενε αλλου γ δουλεια.δν θελω να τα πολυλογησω.ταυτιστηκα μαζι σ.μπαινω καθε μερα ν δω τν συνεχεια.απλα θα πω οτι ακομα κ αν παρεις μια "τζουρα" απο τν κοπελα αυτη δν θ σε φτασει...οι ανθρωποι αυτοι ειναι υπεροχοι,μοναδικοι,γοητευτ ικοτατοι.θα θες το λιγο παραπανω π δν θ μπορει ν σου δωσει.αλλα θ νομιζεις οτι εσυ θ το καταφερεις.με μπλοκαρε κ εμενα μια ωραια μερα μετα απο ενα συνηθισμενο καβγα...απο αυτους π γινονταν γ ασημαντη αφορμη.κυριως γτ διαμαρτυρομουν οτι αναλωνομασταν ολη μερα σε ατελειωτες συγγραφες ενω θ μπορουσαμε να βλεπομαστε.νομιζα οτι θα με ξεμπλοκαρει γτ συνηθιζε να με τιμωρει ετσι.βεβαια αυτη τη φορα ειχα τραβηξει το σκοινι ονομαζοντας τν υποψια μ για το προβλημα τ.λαθος μ.μεγαλο.εβαλα ταμπελα στν ανθρωπο π εχω αγαπησει περισσοτερο απο οποιονδηποτε αλλο στη ζωη μ.κλαιω ακομα οταν τν σκεφτομαι μετα απο 8 μηνες.εκανα λαθος αλλα ειχα περασει τοσα πολλα ολον αυτον τν καιρο κ δν αντεχα αλλο.αν γυριζα τ χρονο πισω θ εκανα τν χαζη.μου λειπει τρελα η εξυπναδα τ.δυστυχως πηγα σε ψυχολογο μετα απο τ τελος.αν πηγαινα οπως εσυ κατα τν διαρκεια της "σχεσης" ισως τν ειχα ακομα στν ζωη μ.τν ειχα ομως ποτε πραγματικα;!κ η απαντηση ειναι οχι.οποτε ας μην αυτομαστιγωνομαστε αλλα ας σκεφτουμε οτι δωσαμε ανιδιοτελως σε ατομα π δν μπορουν λογω του θεματος τους να εκτιμησουν.ατομα πανεξυπνα,χειριστικα,γοητε υτικοτατα.ταυτιζομαι...με εκτιμηση.

---

Πολύ όμορφα τα όσα γράφεις και μου θύμισαν σε πολλά και τα δικά μου. Ειδικά στο θέμα των αισθημάτων σου αναγνωρίζω ακριβώς και τα δικά μου.

Αυτο π ελεγα παντα κ σε αυτον,τωρα τ λεω κ σε εσενα αγαπητε "συντροφε" ειναι κτ που ειχα διαβασει σε αλλα αμετρητα κλισε..."οταν ο θεος θελει να σωσει εναν ανθρωπο του στελνει καποιον να τον αγαπησει πολυ!"υπαρχουν ομως κ αυτοι π απλα δν θελουν να σωθουν.κ εκει δν μπορουμε δυστυχως να κανουμε τπτ.

Quote:

---

Originally Posted by Evka

Αυτο π ελεγα παντα κ σε αυτον,τωρα τ λεω κ σε εσενα αγαπητε "συντροφε" ειναι κτ που ειχα διαβασει σε αλλα αμετρητα κλισε..."οταν ο θεος θελει να σωσει εναν ανθρωπο του στελνει καποιον να τον αγαπησει πολυ!"υπαρχουν ομως κ αυτοι π απλα δν θελουν να σωθουν.κ εκει δν μπορουμε δυστυχως να κανουμε τπτ.

---

Πολύ μεγάλη αλήθεια. Δυστυχώς.

καλημερα αυγερι πραγματικα εχω διαβιασει πολλες φορες την ιστορια σου και εκπλησομαι με το κολλημα σου προφανως οτι και να σου ειπαν τα υπολοιπα μελη δεν ελαβες το μυνημα πασχω κι εγω απο κατι τετοιο σαν της κοπελας λιγο πιο ηπιο η γνωμη μου δε διαφερει απο τους υπολοιπους τι περιμενεις απο μια τετοια σχεςη αν ειναι αυτο που θεσ ι γνωμη μου ειναι μιλα με ειδικο ειμασται δυσκολες περιπτωσεις πας να γινεις σωτηρας σε ενα γοιτευτηκοτατο και μυστηριωδες πλασμα?αυτη η γοητεια ελκυει και διαλυει στο λεει μια διπολικη ποθ ο αντρας της της την ερωτευτηκε για τα παραπανω και τωρα μετα 20 χρονια χαρας και λυπης που περναει ειναι ετοιμος να με χωρισει ζητα βοηθεια το εχεις μπερδεψει πολυ

συγνωμη αυγερη μολις ειδα οτι εχεις παει σε ψυχολογο οπως και να εχει εκεινη θα κρινει εγω σου λεω κοψε περα και ειμαι ιδια περιπτωση συγνωμη αυτια δε χαιδευω

Quote:

---

Originally Posted by athinak

καλημερα αυγερι πραγματικα εχω διαβιασει πολλες φορες την ιστορια σου και εκπλησομαι με το κολλημα σου προφανως οτι και να σου ειπαν τα υπολοιπα μελη δεν ελαβες το μυνημα πασχω κι εγω απο κατι τετοιο σαν της κοπελας λιγο πιο ηπιο η γνωμη μου δε διαφερει απο τους υπολοιπους τι περιμενεις απο μια τετοια σχεςη αν ειναι αυτο που θεσ ι γνωμη μου ειναι μιλα με ειδικο ειμασται δυσκολες περιπτωσεις πας να γινεις σωτηρας σε ενα γοιτευτηκοτατο και μυστηριωδες πλασμα?αυτη η γοητεια ελκυει και διαλυει στο λεει μια διπολικη ποθ ο αντρας της της την ερωτευτηκε για τα παραπανω και τωρα μετα 20 χρονια χαρας και λυπης που περναει ειναι ετοιμος να με χωρισει ζητα βοηθεια το εχεις μπερδεψει πολυ

---

Πίστεψέ με, έχω λάβει υπ' όψιν μου ακόμα και τις τελείες στα όσα έχω διαβάσει. Και έχω ακολουθήσει και κάποιες συμβουλές, οι οποίες δείχνουν να πιάνουν τόπο. Και ναι, ήδη, η σκέψη μου έχει αλλάξει σε πολλά, "βοηθάει" σ' αυτό και η ίδια η κοπέλα με τη συμπεριφορά της. Έχω αρχίσει και αποστασιοποιούμαι σιγά-σιγά, με έχει διαγράψει από φίλο της, ακόμα δεν έχει δεχτεί το αίτημά νου, μου λέιε πόσο την πλήγωσε επειδή δεν το ξενύχτησα μαζί της τηλεφωνικά και επειδή της έστειλα μετά μήνυμα που της έλεγα ότρι βαρέθηκα τη virtual reality και τις σχέσεις μέσω chat και κινητού, αλλά τη θέλω πλέον με σάρκα και οστά και αυτό θα γίνει μόνο αφού τελειώσει η θεραπεία της. Με κατηγορεί μάλιστα ότι την ξεγέλασα, ότι έψαχνα τρόπους να την αφήσω. Δεν συγκινούμαι απ' αυτά πλέον, της ξαναέστειλα μήνυμα που την καθιστούσα αποκλειστικά υπεύθυνη για το ότι εδώ και 4 μήνες δεν έχουμε ειδωθεί και ότι παρά τα όποια "καμώματά" της, εξακολούθησα να τη στηρίζω και τώρα, λίγο πριν βρεθεί λύση στο πρόβλημά της, πιάνεται από χαζοδικαιολογίες για να μου κρατάει μούτρα, κινώντας μου την υποψία ότι δεν πρόκειται να κάνει καμιά θεραπεία. Έχω πάψει να είμαι ο ανεκτικός που δεχόταν κάθε ψέμα της με την ελπίδα ότι έτσι θα τη βοηθούσε πιο εύκολα, θα της πω αυτά που αισθάνομαι (αλκοολισμός;...αλκοολισμός, ΟΚ, αλλά θεραπεύσου), κι αν θέλει, ας μη με ξανακάνει φίλο, ας με μπλοκάρει αν θέλει. Δεν μπορώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό πια, με σεβασμό πάντα στη διαταραχή της, αλλά κάποια ψέματά της ήταν και είναι συνειδητότατα και ανεξάρτητα της όποιας παθολογίας. Όταν π.χ. κατηγορείς τον πατέρα σου ότι δεν σε στηρίζει και σε εμποδίζει ουσιαστικά να ξεκινήσεις αυτή τη θεραπεία κι εγώ ξέρω ότι ο πατέρας της ήταν έτοιμος μέχρι και εισαγγελική παρέμβαση να ζητήσει για να την "αναγκάσει" να θεραπευτεί, ε, κάπου δεν μπορείς να δεχτείς τη θυματοποίησή της τόσο εύκολα. Ή το ότι, καθισμένη όλη τη μέρα σπίτι ητς, ως δια μαγείας μόνο βραδυνές ώρες έβρισκε να μου μιλάει ως "πολυάσχολη".
Ειλικρινά, το μόνο που θα ήθελα (χωρίς να καίγομαι πλέον και τόσο) είναι να τη δω πως είναι στην πραγματικότητα. Αυτό μπορεί να γίνει ακόμα κι αν με μπολοκάρει, τηλέφωνο, διεύθυνση ξέρω. Δεν επιτρέπω πλέον να με χειρίζεται και αυτό άλλωστε φάνηκε τη Δευτέρα το βράδυ που με έσβησε από φίλο. Εύχομαι από καρδιάς να ξεκινήσει τη θεραπεία της, ο μόνος λόγος που θέλω να είμαι στη λίστα των φίλων της στο facebook είναι για να βεβαιωθώ ότι απεξαρτητοποιήθηκε από το messenger και έχει να συνδεθεί 5,10, 20 μέρες. Και να μην είμαι όμως, δεν θα με πειράξει πλέον και τόσο πολύ.

αμην..... αμην ρε φιλε αμην..δεν ξερω αλλα ξαλαφρωσα..
μπραβο για την αποφασιστικοτητα σου, συμφωνω με την σταση σου αυτη τη στιγμη.
θελω να σου πω οτι υπηρξα συντροφος εξαρτημενου ατομου κ το μονο που πηρα ηταν απογοητευση κ πονο, προσπαθησε αλλα διαπιστωσα οτι ο ανθρωπος ο εθισμενος δυσκολα αλλαζει, ειναι πολυ σπανιο...
πονεσα πολυ, μεχρι κ σφαλιαρες εφαγα...
στο τελος εφυγα κ ετρεξα μακρια, σαν να φευγω απο βομβαρδισμενο τοπιο.
Ηταν ο.τι χειροτερο μου εχει συμβει στην ζωη μου.
ακομα κ τωρα που το γραφω δακρυσα... πονεσα πολυ κ μου εμειναν ανεπανορθωτα ψυχικα τραυματα!
κοιτα μονο τον εαυτο σου!!!! τιποτα αλλο!! μονο εσενα! τ ακους???!!