savatage ειμαστε πανω κατω στα ιδια μονο που εγω ειχα θεμα με την μανα μου.Ο πατερας μου την πρωτη του μαλακια την εκανε στα 25 μου οποτε ηταν διαχειρισιμη,ειναι καλος γενικα.Και η μανα μου εινα ικαλος ανθρωπος απλα ηταν μια χαζη χωριατισσα που δεν ειχε τροπους κα ιπου οταν πιεστηκε ψυχολογικα απο ενα οντως τρομερο συμβαν που της συνεβη,αρχισε να ξεσπαει πανω μας για ψυλλου πηδημα,σε ηλικιες ευαισθητες(12-13-14) μεχρι που εφαγε μια χαστουκα φοβερη απο μενα οταν εδινα πανελληνιες κι απο τοτε ειναι αρνακι(απολυτα δικαιολογημενη χαστουκα μιλαμε για συσσωρευση καταπιεσης τοσων χρονων και τολμησε να παει να μου τα κανει και στις πανελληνιες)
Εχω κι εγω επισης μεγαλυτερη αδερφη που εκμεταλλευεται την κατασταση,αν και μας αγαπανε και τους δυο εξισου την αδερφη μου την προσεχουν πιο πολυ γιατι ειναι η κορη που πρεπει να παντρεψουν να ησυχουν κι εγω ειμαι ο μαλακας που και καλα θα βρω την ακρη.Εχει ζησει η αδερφη μου εργενικη ζωη 10 χρονια τωρα ανεξαρτητη γιατι της εχουν δωσει σπιτι κι εγω παλευω να βρω δικο μου μερος οχι τοσο γιατι μου φαιρονται ασχημα,δεν εινα ικακοι ανθρωποι αλλα γιατι ειναι ΑΦΥΣΙΚΟ.
Το γεγονος οτι αναλυεις τωρα αυτα με τον πατερα σου ξερεις γιατι το κανεις,γιατι ζεις μαζι τους τους τρως στη μαπα νευριαζεις τσακωνεσαι δε μπορεις να βρεις λυσεις οποτε αρχιζεις και θυμασαι τι τραβηξες απο αυτους που κανονικα πρεπει να τ αφηνουμε πισω στη ζωη μας και να κοιταμε το μελλον κα ιφυσικα να μη τα κανουμε στα παιδια μας.
Εγω οσο ζουσα μονος μου ειχα αψογες σχεσεις με τους γονεις ακομα και με την μανα μου που την αντιπαθω,την ειχα συγχωρεσει και της εκανα τα χατηρια μη τη στεναχωρω.Αλλα οταν γυρισα παλι στο πατρικο παλι αρχισα να τσακωνομαι να τους βριζω,να θυμαμαι τα παλια κτλ.Τωρα δε τσακωνομαι προσπαθω οσο μπορω να μην εχω επαφη μαζι τους και ψαχνω απεγνωσμενα απλα να βρω μια δουλεια μπας και φυγω.
