Originally Posted by
elisabet
Γιώργο δεν ξέρω ακριβώς τις προυποθέσεις, δεν νομίζω οτι υπάρχει συγκεκριμένο όριο, ξέρω μόνο πως οι έλεγχοι και η διαδικασία είναι ζόρι αλλά είναι λιγότερο ζόρι από οτι ήταν παλιότερα. Σίγουρα το οικονομικό ή μια σταθερή δουλειά, σπίτι κτλ παίζουν ρόλο πάντως και είναι και λογικό γιατί πρέπει να διασφαλιστεί οτι θα μπορεί να ζήσει με ασφάλεια ένα παιδί και σε ικανοποιητικές συνθήκες.
Πάντως εκτός της υιοθεσίας που είναι σίγουρα χρονοβόρα διαδικασία, υπάρχει και η αναδοχή καθώς και ο θεσμός της "νονάς/νονού" σε παιδικά χωριά όπου άνθρωποι όχι απαραίτητα χωρίς δικά τους βιολογικά παιδιά, μπορούν να προσφέρουν αγάπη και φροντίδα σε παιδιά που έχουν ανάγκη. Πολλά ζευγάρια ξεκινάνε από την αναδοχή για να περάσουν αργότερα στην υιοθεσία ενός παιδιού.
Πάντως επειδή ξέρω πως θες να κάνεις παιδί με την γυναίκα σου και στο εύχομαι ολόψυχα, να ξέρεις πως όσοι όντως αγαπάνε τα παιδιά και δεν τα θέλουν απλά όπως πολύ σωστά ανέφερε ο/η SB , επειδή έχει κι ο γείτονας, ή για να τους γηροκομήσουν, ή για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους για την διαιώνιση του DNA τους, ή για να κρατήσουν τον άντρα τους ή την γυναίκα τους αντίστοιχα ή για όποιον άλλον ηλίθιο λόγο... πραγματικά βρίσκουν τον τρόπο να δώσουν και να λάβουν αυτήν την αγάπη με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Τα παιδιά δεν ανήκουν σε κανέναν έτσι κι αλλιώς, δεν είναι ιδιοκτησία μας.
Φιλικό μου ζευγάρι που δεν έχουν δικά τους παιδιά, έχουν αποκτήσει πχ τόσο στενή και ουσιαστική σχέση με το βαφτιστήρι τους που σχεδόν εκείνοι το μεγαλώνουν. Του έχουν φτιάξει δικό του δωμάτιο στο σπίτι τους και το φροντίζουν σαν δικό τους παιδί, ο μικρός τους λατρεύει και όποτε τους συναντώ πραγματικά λάμπουν από ευτυχία. ΚΙ αυτό γιατί η αγάπη δεν έχει όρια, ούτε μετριέται, ούτε εξαρτάται απαραίτητα από βιολογικούς δεσμούς.
