Quotes

\"Μου αρέσει να ζωγραφίζω την ώρα που μιλάω. Αν μου ζητούσαν να ζωγραφίσω την προκατάληψη, θα σχημάτιζα στο χαρτί μια κλειδωμένη πόρτα, αφού οι προκαταλήψεις είναι κλειδωμένες πόρτες για δωμάτια που δεν περνά φρέσκο αεράκι και μέσα στα οποία πιθανόν τα πάντα είναι καλυμμένα με ιστούς αράχνης. Τώρα θα νόμιζε κανείς ότι κάθε λογικός άνθρωπος που μπαίνει σε ένα τέτοιο δωμάτιο αμέσως ανοίγει τα παράθυρα. Όμως μερικοί άνθρωποι δεν προσέχουν καν την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Συχνά ούτε και κατά τη διάρκεια μιας αιωνιότητας...\".

Peter Ustinov

Στο τέλος, δε μετρούν τα χρόνια στη ζωή αλλά η ζωή στα χρόνια.

Αβραάμ Λίνκολν



Οι περισσότεροι άνθρωποι επιζητούν την αθανασία. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν ξέρουν πως να περάσουν ένα βροχερό σαββατοκύριακό.




ΥΓ. Ζητώ συγνώμη, δε θυμάμαι ποιος το διατύπωσε

Τότε μόνο ένιωσα πως είμαι όντως δυνατή, όταν παραδέχτηκα, οτι η αδυναμία μου είναι κι αυτή ένα ενδεχόμενο, καθόλα πιθανό.

Το μεγάλωμα είναι όταν μαθαίνουμε να παίρνουμε απόσταση, ακόμα κι απο τον εαυτό μας.

Το να αντιστέκεσαι στην αλλαγή, το να προσπαθείς να γατζωθείς στη ζωή, είναι σαν να κρατάς την αναπνοή σου, εάν επιμείνεις σκοτώνεις τον εαυτό σου

Alan Wilson Watts

Μιλώ για το θάρρος να επιχειρείς τους πιο απίθανους γάμους των στοιχείων του κόσμου ξέροντας -κι εδώ βρίσκεται όλη η υπεροχή της Ποίησης απέναντι στην Επιστήμη- ότι δυο απλά, δυο ταπεινά, στον καθημερινό τους ρόλο, πράγματα μπορούν, βγαίνοντας από τη δουλική τροχιά τους και συγγενεύοντας αιφνιδιαστικά, να σιμώσουνε μέσ’ απ’ ολόκληρο το βάρος της υπόστασής μας το δραματικό ανθρώπινο αίνιγμα.
( Οδυσσέας Ελύτης Τέχνη - Τύχη - Τόλμη)

Υπάρχει μέσα στο πνεύμα ένα σημείον όπου όλες οι αντιφάσεις συμφιλιώνονται.
Οδυσσέας Ελύτης

Η βαθύτερη κατανόηση του ονείρου και της σημασίας του επιβάλλει τη μεταμόρφωση του κόσμου.
Ο.Ε.

Η ποιητική μεταφορά έφτασε, δρασκελίζοντας ακαριαία τρομακτικές αποστάσεις, να δώσει την πνευματική φυσιογνωμία των πραγμάτων επάνω στην ίδια τους τη γέννηση. Και όπως ένα φυτό που πάει ν’ ανθοβολήσει δε χαρίζει ποτέ, ούτε στον υπομονετικότερο παρατηρητή, το φαινόμενο του “γίγνεσθαί” του, ενώ αν κινηματογραφηθεί και προβληθεί με επιτάχυνση μας φανερώνει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, συμπιεσμένη, την ιστορία δωδεκάδων ωρών του, έτσι κι ένα οποιοδήποτε μυστικό, μυστικό του κόσμου ασύλληπτο απ’ τη λογική εποπτεία, πέφτοντας μέσα στο χώρο της ανθρώπινης συγκίνησης, κινητοποιείται και προβάλλει ορατό, σαν καινούρια ποιητική εικόνα, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Επομένως, κι αν δεν πρόκειται να μπει ποτέ πια σ’ ενέργεια το όργανο τούτο, φτάνει ότι μας άνοιξε τα μάτια επάνω σε τρεις θεμελιακές αρχές: την απόλυτη πραγματικότητα του πνεύματος, την αδιάκοπη μεταμόρφωση της ζωής μέσα στην ίδια της κίνηση, και την ύπαρξη των αφιλόκερδων συσχετισμών ανάμεσα στα στοιχεία του κόσμου, που όχι μόνο βάζουνε τέρμα σε μια οιονεί δουλική αντίληψη της ζωής, αλλά και προσφέρουνε την ευκαιρία στη λυρική εξομολόγηση να πετύχει μια περισσότερο ακριβολογημένη και ακέραιη διατύπωση.

Ελύτης.

Οποιος όμως κατορθώνει να ισοφαρίζει σε σημασία μέσα του τη μεγαλοπρεπέστερη θεωρία με την πιο ασήμαντη εμπειρία, ολόκληρη τη φιλοσοφία του Εγέλου, π.χ., με την απλή αίσθηση λίγης καυτερής άμμου σ’ ένα παριανό γιαλό, θ’ αφήσει τους σοφούς να γελάσουν και θα γίνει ποιητής.

Του ίδιου.

οι μοντέρνοι ποιητές και καλλιτέχνες (που δοκίμασαν, από έναν αντίθετο δρόμο, να φτάσουνε την αγνή ψυχική κατάσταση του πρωτόγονου μπροστά στο θέαμα της ζωής και της φύσης) συμβαδίσανε, δημιουργώντας έργα που τα εξαγόμενά τους είναι πάνω-κάτω τα εξής:

(1) Εσωτερικός κι εξωτερικός κόσμος, στην απειρία των συνδυασμών τους, αποτελούνε μια πραγματικότητα που πατρίδα της έχει το πνεύμα.

(2) Η έννοια της παρανομίας στην περιοχή του πνεύματος είναι ανύπαρκτη.

(3) Η Ποίηση εκφράζει άμεσα το πνεύμα, που η περιφέρειά του είναι αφάνταστα μεγαλύτερη από την περιφέρεια της συνείδησης.

(4) Σημαντικό μέρος της ζωής αδυνατεί να βρει την έκφρασή του σ’ αυτή την περιοχή της συνείδησης.

(5) Η συνεργασία όλων των στοιχείων του κόσμου είναι πιθανή, δυνατή, κι επιθυμητή.

(6) Τα αντικείμενα πρέπει να ενσωματώνονται στην αναγκαιότητα των ανθρώπινων πόθων.

(7) Η συναισθηματική αποτίμηση του κόσμου δίνει διαφορετικό περιεχόμενο στην έννοια της ζωής. Ξανατοποθετεί, μάλιστα, στο κέντρο του ανθρώπου την πηγή της ελευθερίας του.

Οδυσσέας Ελύτης, Τέχνη-Τύχη-Τόλμη (απόσπασμα)

Την ενότητα την εσωτερική την βρίσκουμε όταν μαθαίνουμε να προσθέτουμε στα πράγματα την εμπειρία μας γι’ αυτά.

Ο καθένας μας αποκαλύπτει ( αν μπει στη διαδικασία) ένα κομμάτι ατομικής αλήθειας, το οποίο είναι μέρος μίας συλλογικής αλήθειας.

Ο χειρότερος εχθρός της αλήθειας είναι η πλάνη που διεκδικεί το βάθος και το βάρος της αλήθειας.

Αποτελεί η κοινωνία μας μία κουλτούρα του καθρέπτη, έχουμε ανάγκη να βλέπουμε μέσα στα πράγματα το πρόσωπό μας.

Υπάρχει η αντικειμενικά συμφωνημένη αλήθεια και η προσωπική εμπειρία μας για την αλήθεια.

Ο άνθρωπος που έχει βρει την αλήθεια του, μπορεί να δέχεται την διαφορετική αλήθεια του άλλου, ξέροντας ότι είναι το ίδιο αληθινή με την δική του, χωρίς αυτή ( η δική του ) να κλονίζεται.

Ο άνθρωπος που έχει βρει την αλήθεια του, βρίσκεται σε κίνηση, δεν λιμνάζει. Κι η ίδια η αλήθεια του είναι μία έννοια ρευστή. Η αλήθεια συμπλέει με την αλλαγή.

Η αυτάρκεια είναι μία επιπολαιότητα. Τι εννοούσε ο Νίτσε ότι η φιλοσοφία μας δίνει βάθος? Βάθος, έχει ο άνθρωπος εκείνος που θεωρεί ότι έχει ακόμη βήματα να κάνει, εξέλιξη να πραγματοποιήσει, πράγματα να μάθει, να τα χωρέσει μέσα του.
Ο αυτάρκης άνθρωπος, θεωρεί ότι έφτασε κάπου, σε ένα τέλμα ( καταστάλλαξη) κι αυτό είναι επιπόλαιο.

Η χειρότερη ανησυχία του μέσου ανθρώπου σήμερα, είναι το να βρει μια έννοια εαυτού μέσα σε ένα περιβάλλον χαώδες. Σήμερα, πρέπει να διανύσει αποστάσεις που παλιά ήταν περιττό, καθώς η αλήθειες ήταν πιο κλειστές και σε στενότερα πλαίσια ορισμένες.

Οι φανατικές πεποιθήσεις, οι ιδεολογίες κ.α. είναι μέσα που χρησιμοποιούμε και προσηλωνόμαστε σε αυτά, όταν δεν έχουμε βρει την αλήθεια μας. Ικανοποιούν την ανάγκη μας για ασφάλεια, σταθερότητα και ένταξη.

Δεν είμαστε πάντα έτοιμοι για την αλήθεια, γι’ αυτό λέμε συχνά καλύτερα να πούμε σε κάποιον όση αλήθεια αντέχει.


( Σ. Ράμφος, τα λόγια του όποια και όπως μου έμειναν απο συνέντευξη που παρακολούθησα).

Life --its full of things that punish you fiercely and that you can\'t come to grips with. Punishment isn\'t so bad if you\'re handing it out at the same time. The other fellow may be strangling life out of you, or ripping your ear off with his teeth...but if you\'re driving your knee to his groin, sinking your fists in his belly or have your thumb in his eye, you can stand the punishment.

The hell of it comes when you\'re up against a battler you can\'t hit, or are licked and down in the muck with the other fellow stamping your guts out or grinding your face in with his hob-nails.

Thats life--- fighting shadows, taking lickings that you can\'t return.

Robert E. Howard

Always give people a piece of your heart, not a piece of your mind.

μπορω να γινω οτι θελω,επιλεγω να γινω αυτο που ειμαι