Printable View
ψέματα,ψέματα,ψέματα,αλήθε� �α,αλήθεια,αλήθεια
αλήθεια και ψέματα μαζί
και φόβος και οργή και χάος και ισοπέδωση
και τότε ψάχνεις να βρεις το τίποτα
ψάχνεις μεσ\'το τίποτα για να το βρείς
να το στολίσεις και να το κάνεις κάτι
αλλά το τίποτα είναι τίποτα.
Το πιο άδειο τίποτα
το πιο ανούσιο
το πιο ερημωμένο απο ζωή
κι απο χορτάρι
κι απο κάθε δύναμη
γεννά κάτι.
Χρειάζονται τα τίποτα.
Αλήθειες και ψέματα,
τι επικίνδυνα παιχνίδια...
αγγίζουν τον ίλιγγο τον πιο τρελό
απο όλα τα τρελά εκείνα όνειρα
της παιδικής ηλικίας
που θράφηκαν
αχόρταγα,
με το αίμα της νεότητας
σπάζοντας πριν την ώρα της την αθωότητα
χαρίζοντας ατέλεια
που συνοδεύει
με το παιδικό της φάλτσο γέλιο
ακόμα και τα ώριμα τα χρόνια
που έρχονται κατόπιν.
Θέλω να με χάσω.
Ξέρω να με χάνω καλά
μέσα στους άλλους.
Δεν αντέχω
τον πόνο που ζητά επιτακτικά
μιαν υπόκλιση.
Ξέρω να με αγνοώ
να με χάνω μέσα στους άλλους.
Άνοιξε πάλι....Ακούγονται οι σιδεριές,άνοιξε η πόρτα που οδηγεί στη φυλακή.
Η πληγή υγραίνεται,αρχίζει να σκίζεται το δέρμα.
Κάθε βήμα και μια σχισμή.Τι πάω να κάνω πάλι σ\'αυτό το σκοτεινό υπόγειο που μυρίζει τη βρωμιά της ψυχής?Τι θέλω?Γιατί δεν αφήνω το θηρίο εκεί κάτω ξεχασμένο?
Όσο πλησιάζω η λαχτάρα μου μεγάλη και η πληγή καίει και πονάει.
Η ανάσα βαριά,αντιλαλεί.Τα βήματα ακούγονται στο θηρίο και το ακούω να τραντάζεται.Ο φύλακας βρίζει,σηκώνεται και ετοιμάζεται για άλλη μια μάχη μαζί του.
Η λαχτάρα του στο αντίκρυσμά μου κάνει την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά.Το βλέπω να τρελένεται,να θέλει να ρθει κοντά μου,να με αγκαλιάσει κ εγώ άλλο τόσο.Αγαπιόμαστε και είναι ο ένας για τον άλλο το νόημα της ζωής του κ όμως ο φύλακας μας χωρίζει.
Θέλω να το αγγίξω,να το ελευθερώσω...μα δεν έχω τα κλειδιά....πονάω που το βλέπω εκεί φυλακισμένο.Ο φύλακας έχει πάρει την εντολή μου,έδωσε όρκο να την υπακούει και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ελευθερώσω το έκτρωμα απ\'το να σκοτώσω τον φύλακα.
Δεν έχω τη δύναμη.Δε μ\'αρέσουν οι σκοτωμοί αλλά ο πόνος μου ταράζει τις θάλασσες,τον ουρανό,τη γη.
Πέφτω κάτω,σέρνομαι με την πληγή να αιμοραγεί επικύνδινα.Η πληγή του πόνου της αγάπης μου γι\'αυτό.Η πληγή να το βλέπω.Η πληγή της φυλακής του.
Αιμοραγώ,το αίμα πλημμύρισε...αναισθησία,παρ άληση,αιώρηση στο υπέροχο τίποτα.Ποτέ δε φανταζόμουν την τόση ομορφιά του τίποτα.....
κ ξαφνικά ανοίγω τα μάτια μου,με την πληγή κλειστή και μακριά απ\'τη φυλακή.Βγήκα.
Η ομορφιά του υπέροχου τίποτα, της παράλησης, του παγώματος... Αφάνταστη ομορφιά, πλανεύτρα. Τόσο πλανεύτρα που μπορεί να σε πλανεύει μια ολόκληρη ζωή...Αν το θέλεις. Αν το αντέχεις.
http://www.youtube.com/watch?v=sNnmDfhxIwo
Θύμηση και λήθη
Θυμάμαι
Προσπαθώ να θυμάμαι
Να μην ξεχάσω
Ποτέ αν γίνεται
Για όσο ζω
Προσπαθώ να μην ξεχάσω
Το πρόσωπό σου
Τις ρυτίδες του
και τις εκφράσεις που έπαιρναν...
Τη χροιά της φωνής σου
Όταν έλεγες το όνομά μου
Τα χέρια σου
Τον τρόπο που περπατούσες
Που στεκόσουν
Πόσα θυμάμαι και πόσα έχω ξεχάσει
Και πόσα θα ξεχάσω
Με πονούν τα όσα έχω ξεχάσει και τα όσα θα ξεχάσω
Μέχρι να βουτήξω κι εγώ στη μαύρη, ατάραχη θάλασσα της ανυπαρξίας
Πολύ ωραίο ανώνυμη:)
Με άγγιξε...
ΑΓΚΑΘΙΑ
το άδειο κενό
ένα τραγούδι
καμωμένο
απο ησυχία
με ταράζει
με τον θορυβώθη ήχο του
μέσα στις πλάνες
εγκοπές
μες στις ματιές
που ναι
χαμένες
ψάχνω να βρω
ένα εσώτερο
φλογερό λιμανάκι
όπου αραξοβόλησα
τη βάρκα μου
μια πλάνη μικρή
ίση να μεγαλώσει μια οπτασία
συμβιβασμοί της μαχαιριάς
και του αλύτρωτου
πόνου
μα πως?
πως να σε αναπνεύσω
όταν η κάθε ανάσα μου
μυρίζει
ηρεμία
άνεμε έλα πάρε με
πάρε και πέταξέ με
σε ένα βαθύ απύθμενο
λιβάδι των δακρύων
με χίλια τριαντάφυλλα
θα σου το μαρτυρήσω
και τα αγκάθια θα αφήσω να μπήγονται
αργά....
αργά.
ΠΛΗΣΙΑΣΜΑ
Το ανείπωτο σαν ειπωθεί
χάνει το νόημά του
κι έρχεται μια στιγμή
που όλα εμφανίζονται
καθώς δεν χωρούν πια σκιές.
Σαν το πρόσωπο εκείνο που ήρθε
άξαφνα μπροστά σου
χωρίς πέπλο κανένα
μόνο με μια κατήφεια απροκάλυπτη
να σε τρομάζει
Ο εκχυδαισμός κάθε ωραίου
Η παντελής έλλειψη
σημείων άβατων και σκοτεινών
και λέξεων ανείπωτων
μοιάζει μ αιώνια καταδίκη.
Φύλαξε λίγο μακριά για τα κοντά σου
Δώσε χώρο στη γύμνια να κρυφτεί
Άφησε λόγια ακαταλαβίστικα
Μέσα στα τραγούδια σου
Κράτα την σωστή απόσταση,
στο πλησίασμά σου.
ΠΑΓΩΝΩ
Που να χωρέσω
τον πόνο
την κραυγή
του μέσα
Δώσε μου ένα μέρος
να τοποθετήσω
τη θλίψη
Δώσε μου φεγγάρια
ίδια με τα μάτια σου
Την απώλεια
που να την βάλω
που
Πες μου
πες μου
που χάθηκες
τότε που πλέκαμε ιστορίες
θυμάσαι;
Οι δυό μας
μόνο
εσύ
κι εγώ.
Σε φωνάζω
μ ακους;
Σου μιλάω
Κάνει κρύο
κάνει κρύο
άγονες σκιές
άκαρπες αγάπες
Παγώνω
Σώσε με
σώσε με σε παρακαλώ
Θέλω να σωθώ απο σενα...
Απο σενα
απ το χέρι
που ναι δικό σου.
Πολύ μου άρεσε αυτό!Λένε πως στο σύμπαν (δε θυμάμαι οι πυθαγόρειοι το λέγαν...μπορεί να λέω κ πατάτα)επικρατεί συνεχόμενος θόρυβος που δεν καταλαβαίνουμε γιατί τον ακούμε από πάντα σταθερά.Φαντάσου να σταματούσε κάποτε,πόσο θορυβώδη ήχο θα είχε η ησυχία....Quote:
Originally posted by weird
το άδειο κενό
ένα τραγούδι
καμωμένο
απο ησυχία
με ταράζει
με τον θορυβώθη ήχο του
Γενικά μου αρέσουν τα ποιήματά σου.Άντε να εκδόσεις,να τα έχουμε μαζεμένα!
Μου άρεσε πολύ κ αυτό με την παπαρούνα σε άλλο θέμα(είναι κ το αγαπημένο μου λουλούδι!!!)
Quote:
Originally posted by Arsi
Πολύ μου άρεσε αυτό!Λένε πως στο σύμπαν (δε θυμάμαι οι πυθαγόρειοι το λέγαν...μπορεί να λέω κ πατάτα)επικρατεί συνεχόμενος θόρυβος που δεν καταλαβαίνουμε γιατί τον ακούμε από πάντα σταθερά.Φαντάσου να σταματούσε κάποτε,πόσο θορυβώδη ήχο θα είχε η ησυχία....Quote:
Originally posted by weird
το άδειο κενό
ένα τραγούδι
καμωμένο
απο ησυχία
με ταράζει
με τον θορυβώθη ήχο του
Γενικά μου αρέσουν τα ποιήματά σου.Άντε να εκδόσεις,να τα έχουμε μαζεμένα!
Μου άρεσε πολύ κ αυτό με την παπαρούνα σε άλλο θέμα(είναι κ το αγαπημένο μου λουλούδι!!!)
Arsoula
σ ευχαριστώ!!!
Σήμερα είχα μια έντονη συνεδρία
κι όταν έφυγα,
ενώ νόμιζα οτι ήμουν καλά....
ένιωθα κουρέλι
απέραντη ένταση και θλίψη...
Εγραψα εγραψα,
έγραψα εδω
εγραψα στο ημερολόγιο
και τελικά...
μετά απο το πολύ σκάψιμο της θλίψης μου,
βρήκα μέσα
έναν ολοκάθαρο θυμό
με πολύ λογικές αξιώσεις...
Απίστευτο.
Δεν είχα διανοηθεί καν
πόση οργή
έκρυβε αυτή η θλίψη.
Τα συναισθήματά μας
αξίζουν όλο τον σεβασμό
και το βαθυ μας άκουσμα,
αυτό πιστεύω.
Ξέρεις πόση λιακάδα
κρύβει μέσα της μια παπαρούνα?
Κι εμένα με μαγέυουν οι παπαρούνες.
:)))
Δε βλέπω εσένα.Μεταμορφώθηκες για να με κυνηγάς παντού.Παντού.Να μη μ΄αφήσεις να σταθώ ποτέ.Χώνεσαι σε κάθε μέρος που υπάρχω,που αναπνέω κ θες αναλέητα να με σκοτώσεις.Γιατί ποτέ δεν ήμουν αυτό που ήθελες,γιατί σε τρέλαινε η σκέψη πως ήμουν πλάσμα δικό σου κ όμως τόσο διαφορετικό.Τόσο ανυπότακτο.
Ακόμα κ τώρα τα μάτια σου βγάζουν φωτιές που θέλουν να κάψουν τα δικά μου.Ακόμα κ τώρα θες να με πνίξεις,να μη με ακούς,να μη με βλέπεις να ξεχάσεις ότι είμαι πλάσμα δικό σου.
Έχεις καλέσει Θεούς κ δαίμονες για να στοιχειώσεις μέσα μου,για να μπαίνεις παντού όπου υπάρχω.Να αρρωστήσεις το μέσα μου,να πνίξεις κάθε γωνιά που αναπνέω μέχρι να πάψω.