Printable View
ΕΓΩ ΕΚΑΝΑ ο.τι ηθελα.πχ ηθελα να κατσω σπιτι καθομουν..ηθελα να παω μια βολτα πηγαινα...κ οσο ηθελα εγω κ οπου ηθελα..αυτο εννοω μην πιεζεσαι...ο.τι σου βγει..
σιγουρα βοηθαει πολυ το περπατημα, εγω εβγαινα κ περπαταγα κ ας ετρεμαν τα ποδια μου... εκει γυρω στην γειτονια...οχι πολλα πραματα..ετσι λιγο να κουνηθει το αιμα στο σωμα.
Αυτο πρεπει να ηταν πολυ ωραιο
εγω δν εχω περιθωριο να μην παω δουλεια
σημερα μετα την κριση δν εχω παθει αλλη... προσπαθω να μη σκεφτομαι καθολου το μελλον
και λειτουργει
βεβαια νιωθω μπλοκαρισμενη που πρεπει να κραταω το μυαλο μου σε χαλιναρι μην ξεστρατισει το μογγολο
'Ηταν κάποτε ένας γάτος. Ένας πανέμορφος γάτος. Ζούσε στην πόλη, σε ένα μεγάλο ξοχικό. Είχε σπίτι γεμάτο αγάπη, τζάκι τα δειλινά , χαλί στρωτό για να κοιμάται, φαγητό για να τρέφεται, παιχνίδια για να ευχαριστιέται και φίλους, πολλους πολλους φιλους έξω απο την πορτα για να κανουν παρέα. Μία μερα , ξυπνησε το πρωι και το σπιτι του δεν ηταν πια ασφαλες! Μπουλντοζες ηρθαν απεξω! Τεραστια άλλα μηχανήματα κατεδάφισης! Κόσμος! Πολύς κοσμος!!! Φασαρια! Ενταση! Ενταση! ενταση παντου! Οι ιδιοκτητες να τρεχουν, η οικεγενεια του να μενει χωρις σπιτι! Οι φιλοι του κρυφτηκαν! Το παιχνιδι του στη γωνια να λιωνει! Ολεθρια καταστροφη! Εφυγε κυνηγημενος! Δεν καταλαβε τι και πως...
Πηγε στην επομενη οδο.. και μερες περασαν.. το φαγητο δεν τον περιμενε πουθενα.. επρεπε να το βρει.. οι φιλοι του δεν εβγαιναν στο δρομο.. ηταν Γατοι σπιτιου.. κι αυτος .. μες το κρυο.. κουρασμενος.. ταλαιπωρημενος.. καπου ψαχνει να βρει να ζεσταθει.. και ηταν ολα τοσο δυσκολα.. ηταν ολα τοσο κοπιαστικά... ήταν ολα τοσο ματαια... εκανε ενα βημα πατουσε γυαλι.. κοβοταν.. ποναγε.. εκανε ενα αλλο.. σκυλοι του γρυλιζανε.. ενα ακομη.. αυτοκινητα περνουσαν.. δεν αντεχε πια.. ποσο αδικη η ζωη.. πρεπει.. πρεπει.. να κανω αυτο.. πρεπει να επιβιωσω.. αλλα ειμαι τοσο κουρασμενος... ελεγε.... η ζωη τοσο δυσκολη... εγω τοσο μονος...
Ωσπου μια μερα, ο γατος αποφασισε να φυγει.. ναι! να μεταναστευσει! ΝΑ φυγει απο αυτο το αχαρο ανασφαλες μερος!! Κι ετσι, πηρε την ουρα του και περπατησε. πηγε τοοοσο μακρια , που δεν ηξερε τις οδους. Σε αγνωστα μερη. Κι εκει ομως.. συναντησε το ιδιο κοπιαστικο, χαζο πραγμα. Να εξακολουθει να προσπαθει για την καθημερινοτητα του...Και ηταν παλι.... τοοσο... κουρασμενος..
Γι αυτο λοιπον κι εκεινος μια μερα, πηρε την ουρα του καμαρωτη καμαρωτη και με αποφασιστικοτητα να αρπαξει τη ζωη! Σκεφτηκε , πως αφου οποιο μερος και να αλλαξει, οι συνθηκες αυτες θα ειναι κι εκει.. και πως οπου και να παει, τις ιδιες σκοτουρες θα εχει στο νου του, τοτεεε.. ΤΟΟΤΕ!!! Θα επαιρνε την ουρα του αγκαλια! Ναι! Αυτο θα εκανε! Και θα εβγαινε απο τη γωνια του δρομου , αρνουμενος την επικινδυνοτητα των σκυλων και των αυτοκινητων! Αψηφισε τα εμποδια! Γνωρισε φιλους και παρεες! Κυνηγησανε μαζι το φαγητο τους! Ηταν συνοδοιποροι! Ολοι ειχαν το ιδιο προβλημα,κι ομως! Ηταν ολοι αξιοι και ισαξιοι για τη ζωη τους!
Κι ετσι, μια μερα ο γατος.. αφου εζησε πια την αλητεια του δρομου και το χαμο, σκεφτηκε να γυρισει πισω. Οχι γιατι δεν ηταν χαρουμενος.. αλλα να.. αναπολησε και του ελειψε το παλιο σπιτι και οι παλιο φιλοι που ηρθαν απο τις αναμνησεις. Κι οταν πηγε, συναντησε τους παλιους του φιλους! Και τους ιδιοκτητες! Ηταν ολοι εκει!
Η κατεδαφιση δεν εγινε!οι φιλοι του δεν φυγανε! Εκανε ξανα παρεα μαζι τους! Τον χαιδεψαν ξανα οι ιδιοκτητες του! Καταλαβε ομως κατι πολυ σημαντικο.
Το σπιτι που τον εκανε να νιωθει ασφαλεια, δεν τον εκανε πια. Οι φιλοι που του που εμοιαζαν παλια ιδιοι με εκεινον, δεν ηταν πια. Ο γατος, δεν ξερουμε σημερα που βρισκεται. Ισως στο σπιτι. Ισως σε καποιο σοκακι . Ισως να ταξιδευει .. ξερουμε ομως σιγουρα, πως εαν το σπιτι ξανα κατεδαφιζοταν, ο γατος θα ηξερε τι να κανει. Ενιωθε πια, την ασφαλεια και την στηριξη μεσα του. Και ηταν παντα, τοσο μα τοσο χαρουμενος , που μπορεσε να ειναι ο εαυτος του ,κι ετσι να συναντηθει και με αλλους, γατους φιλους του..
Kallisti ποσο μα ποσο ομορφη η παραβολη σου
και οι γατες και ειδικοτερα οι γατοι
ειναι η μεγαλη μου αγαπη
Καταλαβα τι εννοεις.....
Παιδιά καλησπέρα, με κάποιους εχουμε ξαναμιλήσει, δεν ξέρω αν με θυμάστε, γ αυτό ξαναγράφω σ αυτό το ποστ της Νατάσας...Νατάσα κουράγιο πραγματικά, διάβασα σχεδόν όλα τα νέα σου μνμτα, τουλ είσαι στην αρχή μιας αγωγής κ έχεις μια ελπίδα μη το παραβλέπεις... Κ εγώ είμαι ακόμα στα ίδια χάλια ψυχολογία, μη πω για τη δουλειά, απλώς υπάρχει για να μ προσθέτει κ άλλο άγχος.. Τα σκ αν καταφέρω να ηρεμήσω, μετά από Δευτέρα να σου πάλι.. Σήμερα ούτε γερανός δε με σήκωνε για να παω, πιέστηκα αφόρητα.. Νομίζω έχω κάτι πολύ σοβαρό που δε μπορώ να περιγράψω ούτε στον ψυχολόγο, ντρέπομαι γ αυτά που πιστεύω κ για μένα κ για τους άλλους.. Κ προσπαθώ να τα θάψω μέσα μου, τέτοια γενικολογα λέω κ στον ψυχολόγο κ καταλήγουμε να μιλάμε περί ανέμων κ υδάτων χωρίς να με βοηθάει.. Σκέφτομαι να τον ρωτήσω αν χρειάζομαι αγωγή αλλά φοβάμαι ότι θ με κοροϊδεύει κ αυτός.. Εσείς όσοι εχετε/είχατε συζητήσεις με ειδικούς πώς το προσεγγίζετε? Πχ πάτε κ λέτε σήμερα νιώθω ετσι γτ έγινε το Χ περιστατικό?
Sorry για την άσχετη παρέμβαση στο ποστ Ρ παιδιά αλλά αυτή η απελπισία δεν περνάει με τπτ μ φαίνεται...
Αθηνα στον ουρανο σε γυρευα στο φορουμ σε βρηκα
Απελπιστικα ειμαι σημερα
Ειναι σα να διαβαζω εμενα.... Ειναι απιστευτο
Κ εγω μονο το σκ ηρεμω... οταν δεν πρεπει να βγω εξω
που το εξω μου πλεον ειναι μονο η δουλεια
Οπου καθομαι και πρεπει να ανεχομαι τον καθενα να δειχνεται ( ποσο με ενοχλει αυτο στους ανθρωπους)
Να λεει το μακρυ του κ το κοντο του κ εγω να υποφερω και να νιωθω σα να ειμαι σε μια μπαλα μεσα αποκομμενη απο αυτο που αποδεχεται η πλειοψηφια ως «φυσιολογικο»
πλεον ειμαι σιγουρη πως ξεχωριζω
σα να φωσφοριζω «η τρελη»
δεν ξερω καν γιατι υπαρχω που παω τι ειναι σωστο για μενα ποια απορριψη με εχει κανει ετσι....σε ποια ηλικια εγινε
ενω εχω στο μυαλο μου ολες τις τραυματικες μου εμπειριες
σαν εικονες
και καθομαι και λεω να για αυτο εγινες ετσι... να το , αυτο ειναι
και που το λεω δεν αλλαζει απολυτως τιποτα...
Στην τελευταια μου συνεδρια πηγα κ ημουν σαν χαμενη δεν ηξερα τι να πω
συνεχεια τον ρωταγα « τωρα εμενα αυτο με βοηθαει» σιγα σιγα μου ειπε θελει χρονο
Δεν θυμαμαι καν τι λεγαμε παντως εστιασαμε στο οτι θελω να φυγω απο τη δουλεια συνεχεια αυτο του λεω
και ειναι κατηγορηματικος στο να μην φυγω
Και στο οτι νιωθω κατωτερη
Αθηνα ακουσε με και καντο πραξη την επομενη φορα στη ψυχολογο
Μην ντρεπεσαι να πεις τι νιωθεις
ακομα κι αν κομπιασεις
ακομα κ αν κοιτας αλλου
ακομα κι αν δε σου βγαινει
του ειπ οτι χαιρομαι οταν καποιος ερχεται σε δυσκολη θεση
με ρωτησε γιατι
του ειπα γιατι ειμαι κακια
δεν ειναι απο κακια μου ειπε οτι ειναι ενα φαινομενο
που δεν θυμαμαι πως το ειπε
αλλα το προφανες που καταλαβαινεις
οτι επειδη εγω αισθανομαι οτι οι αλλοι χαιρονται οταν ερχομαι σε δυσκολη θεση μπλα μπλα
Δεν ξερω αν με βοηθησε αυτο ή αν ηθελα να εκπλαγει ή κατι...
δεν ξερω κ εγω ωρες βρες αν αξιζει να πηγαινω
και ειναι και ψυχιατρος φαντασου
Εγω να δεις τι σκεφτομαι και για μενα και για τους αλλους και για τη ζωη
Δεν ξερω αν ειμαι μονο κομπλεξικη ή και ανωμαλη και τοσο κακιασμενη οου θα μου συμβουν τα χειροτερα και θα ειμαι για παντα μονη να υποφερω και οσο περναει ο καιρος θα χειροτερευω θα πεθανουν ολοι οι δικοι μου και θα μεινω ολομοναχη αστεγη και γρια
Χαχαχ να σαι καλά ρε Νατάσα μ αυτό το φωσφοριζω η "τρελή" μ έκανες κ γέλασα...Quote:
Originally Posted by NatasaBastaki
Κ εγώ σκέφτομαι πολλά τέτοια αλλά ντρέπομαι να τα εκφράσω.. Στην τελευταία συνεδρια πριν 4 μερες κάπως βγάλαμε το συμπέρασμα ότι πάντα προσπαθούσα να ετεροπροσδιοριστω για να είναι αρεστή στους αλλους κτ που ίσως προέκυψε από δύσκολες φάσεις που είχα στο. Σχολείο με παρέες κ αποκλεισμό. Εε από τότε δεν ξεκολλάει το μυαλό μ απ το ποσο κακία ψυχή έχω, πόσο ζηλιάρα κ κακεντρεχης είμαι...πώς στο εξήγησε ο ψυχίατρος αυτό το φαινόμενο θυμάσαι να μ πεις περισσότερα? Μέχρι κ τις φίλες μ αποφεύγω π είναι ωραίες, νέες με τις σχέσεις τους κ τις δουλειές τους να χαίρονται την καθημερινότητα κ εγω έχω από τραβηχτεί, μόνο τους λέω ότι δεν είμαι κ πολύ καλά αυτό τον καιρό κ νιώθω να κλαίγομαι. Νιώθω πολύ αφύσικη κ ειδικά τις τελευταίες βδομάδες που προέκυψε κ στην αδερφή μου ένα βαρύ ψυχολογικό, ίσως κ πιο δύσκολο απ το δικό μ, σχέδον δεν έχει αίσθηση της πραγματικότητας, κρατιέται με αγωγή.. Δεν ξέρω ποιον να πρώτο βοηθήσω εμένα ή εκείνη.. Νιώθω ότι ζούμε σε μια φούσκα μακριά απ την κανονικη ζωη πια...
κοριτσια μου κουλ! λεπον...σας παρακολουθω στενα θα ελεγα..χααχα
ειμαι κ γω μια ομοιοπαθουσα κ θελω να σας πω να κουλαρετε γτ κ γω ετσι ακριβως ενιωθα..απεφευγα κοσμο που ηταν καλυτερα απο εμενα γτ με πληγωνε...
εχω αγχωδη απο 17 χρονων, ειμαι 40 απο 31 μεχρι κ σημερα παιρνω ssri.. εκτος απο τις υποτροπες οπου ειναι ακριβως ιδιες παντα κ με φοβιζουν το ιδιο λες κ ειναι η πρωτη φορα, εχω μια νορμαλ ζωη με αντρα με αθληματα με φιλους κ με δραστηριοτητες..
νορμαλ ειστε..απλα τωρα ειστε σε υποτροπη κ νιωθετε αχρηστες, οπως ενιωθα κ γω.. οτι δεν υπαρχει φως στο τουνελ. οτι κανεις δεν με θελει, οτι θα με αφησει ο αντρας μου, οτι δεν με θελουν οι φιλοι μου, οτι αυτοι τα καταφεραν κ γω τελικα δεν καταφερα τπτ..κλπ κλπ..ολα αυτα τα ωραια..
μολις περναει κ γινομαι καλα..δεν θυμαμαι καν ποσο ασχημα ενιωθα.
μπορει τωρα να σας φαινεται απιθανο κ αδυνατο εντελως..
ομως δεν ειναι...μολις πιασει το σσρι ξεκινας κ κανεις παλι ονειρα..
οκ δεν ειναι καλο να παιρνουμε χαπι... ουτε κ μενα μαρεσει..αλλα κ τι να κανω? να παω ν αυτοκτονησω?
οποτε κουλαρετε.. ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ !! ειναι το μονο σιγουρο!!προς το παρον μη σκεφτεστε το μελλον, αυτο προκαλει περισσοτερο αγχος..
κανω κ ψυχοθεραπεια κ αυτο που η ψυχολογος μου προσπαθησε να με εκπαιδευσει ηταν να χαιρομαι την στιγμη κ να κανω 1 βημα την φορα...
baby steps που λεμε..
ετσι κ σεις..σε λιγο καιρο θα ανακαμψτε απο αυτο..δεν θα θυμαστε καν τι νιωθατε... ομως τοτε ειναι που πρεπει να πεσετε με τα μουτρα στην δουλεια για να κανετε προληψη..
επισης μην επηρρεαζεστε απο εμενα που εχω κανει υποτροπες..
μου ετυχαν πολυ ασχημα πραματα κ αντεδρασα με αγχωδη παλι κ καταθλιψη..
δεν ειναι δλδ απαραιτητο οτι θα ξανακανετε υποτροπη..
ευχομαι ο.τι καλυτερο! να θυμαστε κ να λετε αυτο απο μεσα σας
ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ, ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΝΑΕΙ Κ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ.
κ αυτο ειναι πραγματικα αληθεια..δεν τα λεω για παρηγορια.
Χαιρομαι πολυ που σου αρεσε! Ειχα την αμφιβολια μου για να το γραψω. Μεσα σε αυτα που θελω να σου πω, ειναι επισης οτι το να αλλαξεις χωρο εργασιας δεν θα αλλαξει η κατασταση. Καλο ειναι να κρατας καποιες σταθερες στη ζωη σου και να μεταβαλλεις σιγα σιγα καποια αλλα που εχεις, σιγα-σιγα, και στο λεω απο προσωπικες εμπειριες και μονο. Προσωπικα σε παρομοια κατασταση με βοηθαει να ξερω πως κατι στη ζωη μου ειναι σταθερο, για να μην με απασχολει στο νου μου κι ετσι να επικεντρωνομαι σε κατι αλλο. Θελει υπομονη, καταλαβαινω τι σημαινει να πηγαινεις καπου και να μην σου αρεσει, αλλα θα δεις οτι ειναι εν τελη, εαν το παρεις αποφαση, ειναι πιο λειτουργικο για σενα , την ψυχικη σου υγεια, οτι οι σταδιακες αλλαγες, ειναι οι αποτελεσματικοτερες. Αλλωστε η ζωη, δεν ξεκιναει απο ενα σημειο κι επειτα. Η εξελιξη σου θα επελθει ζωντας την.
Επισης, κατι αλλο που θελω να πω, παλι απο προσωπικη εμπειρια. Οταν ξεκινησα ψυχοθεραπεια, παθαινα το ιδιο πραγμα. Αερολογουσα και δεν ημουν ποτε στο θεμα που πραγματικα ειχα. Λιγο ο φοβος της κριτικης, η εκθεσηη ειναι παρα πολυ μεγαλη, η ανησυχια για τη "μη ορθοτητα" των σκεψεων μου. Οταν σταματησα αναγκαστικα απο εκει ,λογω μετακομισης σε επαρχια, εκανα εναν "απολογισμο". Η μεγαλυτερη μαλακια της ζωης μου που εκανα, ηταν οτι δεν αξιοποιησα σωστα τις θεραπευτικες μου συνεδριες. Ετσι, αποφασισα οταν ξεκινηα σε καποιον αλλον, να προδικασω την κατασταση ωστε να καταλαβει ο αλλος οτι"κοιταξε ας πουμε, διανοητικα γνωριζω οτι κατι παει στραβα κι εχω ερθει για αυτο το σκοπο, τα συναισθηματα μου θελουν ρυθμιση, εισαι μεσα;" Δεν το ειπα φυσικα ετσι:Ρ αλλα αυτο ηταν το point ωστε να αποβαλλω το αγχος για τα παραπανω και να κανω μια πραγματικη θεραπεια.
Καλλιστη ο ψυχιατρος τονιζει συνεχεια πως οι περισσοτερες σκεψεις που κανουμε αυτοματα, ειναι λανθασμενες... εκει θελει να επικεντρωσουμε
Τον ρωταω ξεκαθαρα αν αλλαζει το ασυνειδητο
μου λεει κ εκεινος ξεκαθαρα πως ναι
αλλα θελει δουλεια και χρονο
Μου εχει πει να γραφω τις σκεψεις μου και μετα θα τις αξιολογουμε μαζι
δεν ξερω κ εγω τι περιμενω
παντως του τα λεω καθε φορα και πιο ανοιχτα ...
Ενα αλλο που μου ειπε και συγκρατησα
ονομαζεται
«αυτοεκπληρουμενη προφητεια»
εγω πχ νιωθω κατωτερη
συμπεριφερομαι σαν κατωτερη για να παρω απο τους αλλους τις αντιδρασεις οτι ειναι ανωτεροι
κ ετσι μοιραια οι αλλοι με βλεπουν σαν καημενη...
Τις τελευταιες μερες προσπαθω να σκεφτομαι οτι δε ζουμε για παντα
να μου το υπενθυμιζω
μια μερα θα πεθανω κ εγω και ολοι...
να προσπαθω να μικρυνω την ασχημια των σκεψεων μου
πιανει για μερικα δευτερολεπτα μονο
αλλα εκεινα τα δευτερολεπτα ειναι μαγικα
Ναι, ξερω τι λες. Αποσο γνωριζω, σε μικροτερη ηλικια, αν βιωσεις αρκετες ματαιωσεις, ερχεται καποια στιγμη που ενα παιδι ερχεται σε διλημμα μεταξυ ζωης και θανατου. Εαν τα πραγματα δεν ειναι ασφαλη για εκεινο, αποσυρεται , και κατα μια εννοια δημιουργει πολλες αμυνες και κυριως οσον αφορα την εμπειρια που βιωνει κοκ. Συνηθως ειναι τα πιο συνεσταλμενα παιδια. Και η αυτοεκπληρουμενη προφητεια ειναι απο τα πιο μικρα στα πιο μεγαλα. Η φιλη μου που διδασκει φιλολλογικα, σκεφτεται οτι κατι θα ξεχασει και οντως εκεινη τη στιγμη κολλαει. Εχει πολυ υψηλα στανταρτς αποδοσης και κοινωνικων θεματων. Θελω να πω, πως αυτα συμβαινουν σε ολους μας. Η πολυ ενδοσκοπηση δν χρειαζεται. Αν αφεθεις, εκεινος ξερει πως να το διαχειριστει.
* Και να εισαι σιγουρη και αισιοδοξη για την πορεια της θεραπειας. Το λεω γιατι εγω ημουν και ειμαι πολλες φορες ακομα δηλαδη, απαισιοδοξη οσον αφορα την εξελιξη μου και την αποτελεσματικοτητα. Με κοπο και δουλεια, ολα γινονται. Υπαρχει και ενα φοβερο βιβλιο, του Καραγιαννη(ψυχοθεραπευτης και αυτος νομιζω και ψυχιατρος) που λεγεται, "Αλλαζει ο ανθρωπος;". Εξαιρετικο εαν εχεις την υπομονη να το διαβασεις, γιατι ειναι λιγο συμπυκνωμενο και με καποιους ψυχολογικους ορους ,γραμμενο απο την πλευρα του ψυχολογου, απο αλλη οπτικη δηλαδη, γενικευει ολα του τα περιστατικα αλλα και τα ειδικευει ταυτοχρονα.
Ενα αλλο που μπορεις να δεις ,επισης σε σχεση με αυτο που μου ειπες, το οποιο εχει να κανει σε ποιο "vibe" ζεις, εαν θελεις να τσεκαρεις, ειναι του Dr hawkins. Ο οποιος περιγραφει σχεδον αυτο. Για να ανεβεις λεει στο scale, μεταξυ του ποιου vibe ζεις, φανταζεσαι οτι βρισκεσαι σε αυτο κι επετα το βιωνεις(εδω εμφανιζεται ξανα η αυτοεκπληρουμενη προφητεια). Ειναι κι αυτος αλλος ενας δρομος και μια πληροφορια που ισως θα σε ενδιεφερε να τσεκαρεις.
Δεν ειμαι του επαγγελματος, αλλα σου δινω ο,τι γνωριζω προσπαθωντας να σε βοηθησω με οποιον τροπο μπορω. Αφενος να ξερεις κι εσυ οτι καταλαβαινω τι μου λες και αφετερου μηπως κατι σου κανει καποιο κλικ.