Boo τώρα φοβάμαι και εγώ. Έχω γράψει πολύ προσωπικά μου θέματα. Ποιος όμως θα βρει την οδό μου από εδώ μέσα;
Printable View
Boo τώρα φοβάμαι και εγώ. Έχω γράψει πολύ προσωπικά μου θέματα. Ποιος όμως θα βρει την οδό μου από εδώ μέσα;
αμα δε γραφεις επικινδυνα πραγματα για σενα ή για καποιον αλλον δε σε πειραζει κανεις
Καλη δυναμη boo θα τα καταφερεις με αυτα που περνας που σιγουρα δεν μπορω να σε καταλαβω εγω παλευω με την αγχωδη διαταραχη τοσα χρονια αλλα προσπαθω παντα. Εαν υπαρχει επιμονη και θεληση τα παντα γινονται. Καλες γιορτες να εχουμε σας αφηνω φιλια!!!
Κανείς δεν μπορεί. Όταν κάποιος (είτε μέλος, είτε διαχειριστής) ειδοποιήσει την δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος τότε μόνο εκείνοι μπορούν να έρθουν να σε βρουν μέσω της ip σου. Δεν έρχονται όμως τυχαία. Βλέπουν τι γράφεις και αξιολογούν. Αν ο καθένας ειδοποιούσε επειδή ξέρω 'γω δεν συμπαθεί κάποιον και θέλει να τον φέρει σε μπελάδες, εννοείται πως δεν θα έδιναν σημασία... Μην τα παραλέμε δηλαδή.
Κανένας λόγος δεν υπάρχει για να τιμωρήσει τον εαυτό της η μπου με την επιβράβευση. Η καθεμιά έχει τα δίκια της και τους λόγους της. Χίλια δίκαια έχει να είναι θυμωμένη από την στιγμή που έγινε κάτι χωρίς να το θέλει.
Μπου μου εδώ μέσα μπαίνεις τόσα χρόνια, είσαι πάρα πολύ ευαίσθητο και καλοσυνάτο μέλος, δεν γίνεται να μην σε συμπαθήσει κάποιος και να ανησυχεί για σένα. Κάποιοι άνθρωποι όλα αυτά τα χρόνια σε διαβάζουν και επηρεάζονται όταν δεν είσαι καλά, θυμώνουν με τον τρόπο που σε αντιμετωπίζουν οι γονείς σου και γενικά δεν θέλουν με τίποτα να πάθεις κάτι κακό. Από την άλλη καταλαβαίνω πως νιώθεις πως επεμβαίνουν στη ζωή σου και σε αναστατώνουν. Όμως πως γίνεται να μείνει κάποιος με σταυρωμένα τα χέρια; Ξέρω -και πολλοί άλλοι εδώ μέσα- πως τα πράγματα στις κλινικές δεν είναι τα καλύτερα. Όμως είναι η έσχατη λύση όταν το κόστος είναι η ανθρώπινη ζωή... Μου έτυχε να λάβω εικόνα στο πανεπιστήμιο με την ξαδέρφη μου να κόβεται και να μου λέει πως θα αυτοκτονήσει. Τι θα έπρεπε να κάνω και τι θα έκανες εσύ ή ο οποιοσδήποτε; Δεν θα ειδοποιούσες γονείς, αδέρφια και αστυνομία για να μπορέσουν να την βρουν και να την προλάβουν; Δεν ήξερε κανείς την διεύθυνση της και ήταν σε ξένη χώρα. Θα άντεχες μετά τις τύψεις αν πάθαινε κάτι; Δεν θα ανησυχούσες αν δεν μάθαινες νέα της; Κάποιοι άνθρωποι εδώ πέρα σε νοιάζονται και θέλουν να είσαι καλά. Μπορεί να μην ξέρουν ποιος είναι ο σωστός και κατάλληλος τρόπος για να σε βοηθήσουν, αλλά με όσα μέσα διαθέτουν το κάνουν και η στιγμή δεν ήταν άκυρη αλλά κρίσιμη. Δεν θα το έκανε ποτέ κάποιος αν τα πράγματα δεν ήταν επικίνδυνα και η δίωξη δεν θα ερχόταν ποτέ στο σπίτι σου αν δεν έκρινε και η ίδια πως η κατάσταση ήταν σοβαρή.
Δεν τα λέω όλα αυτά για να υποστηρίξω την Ελισάβετ. Τα λέω γιατί δεν θέλω να νιώθεις προδομένη και ότι δεν μπορείς άλλο να γράφεις εδώ. Δεν θες να ξέρεις πως αν έρθει η στιγμή που δεν αντέχεις άλλο, που θες να κάνεις κακό στον εαυτό σου και δεν υπάρχει κανείς γύρω σου, να έχεις μια βοήθεια που θα σε εμποδίσει να φύγεις από την ζωή; Αν όχι τότε θα σου υποσχεθούμε όλοι πως δεν θα ειδοποιήσουμε κανέναν και ότι θα μπαίνεις εδώ να εκφράζεσαι και να μας λες πότε είσαι καλά και πότε όχι, και με ποιο τρόπο μπορεί ο καθένας να βοηθήσει. Ηρέμησε λίγο και ξανασκέψου το...
Την επομενη φορα που θα σκεφτειτε ενημερωση της ΔΗΕ θα σας προτεινα να επισκεφτείτε τους διπολικους όταν κανουν συναντησεις για να σας πουνε πως ειναι τα πραγματα μεσα στα ψυχιατρεια, το δεσιμο και οι ενεσεις ειναι το λιγοτερο..... και δεν μιλάω ουτε για ξυλο, μπορει μια γυναικα να παθει εκει μεσα το χειροτερο που μπορει να συμβει και να τραυματιστει ψυχικα εφορου ζωης. Η boo ηταν τυχερη που δεν το επαθε, δεν ειναι όμως ολες τοσο τυχερες στα ψυχιατρεια
Λεω πως αν τυχον καποια επιστρεψει και πει πως βιάστηκε να ειναι σε θεση αυτος που ενημερωσε να σηκωσει το βαρος της αποφασης του. Και τον κινδυνο ποιος τον οριζει; που ξερουμε αν κινδυνευει και οι τοξικομανεις στο δρομο κινδυνευουν πας και τους παιρνεις την συριγγα απο τα χερια;
παλιες μου φιλες οπως μαθαινω εχουν στην ηλικια μου παιδια, δουλεια, οικογενεια.. με επερνε το παραπονο εκει μεσα κι εσκυβα το κεφαλι γιατι εγω το μονο που κανω ειναι να μπαινοβγαινω στα ψυχιατρια..μια αποτυχια
επισης εγινε με την αστυνομια οτι εγινε
ε και εκλαιγα εκλαιγα εκλαιγα
τοτε ευχομουν αν υπαρχει μια ανωτερη δυναμη που ακουει να μη μ αφησει να ξυπνησω το πρωι..
οχι φυσικα να κανω κατι απο μονη μου..
Μια χαρά απαντησα, εγώ δεν θεωρω τον εαυτό μου αυτοκλητο σωτηρα κανενός όπως δεν γινομαι αυτοκλητος σωτηρας οταν περπαταω στη Χαλκοκονδυλη και τοξικομανείς χτυπανε ενεσεις. Και για εκεινους μπορεί να είναι η τελευταία φορά δεν ανακατεύομαι όμως στις σκέψεις τους, στις αποφάσεις τους και στις επιλογές τους όπως δεν ανακατευεται τοσος κοσμος που περπαταει όταν περπατάω και εγώ.
Το τι θα κάνει η εκαστοτε γυναίκα με εκουσια ειναι δικο της θέμα, με ακουσια τουλαχιστον δεν θα ειμαι εγώ, δεν θα παρω το ρισκο να σηκωσω τετοιο βαρος. Θα μου πεις μα αν και σου λεω πως σου εχω απαντησει ηδη, δικη της αποφαση θα είναι που στο κατω κατω ποιος ειμαι εγώ που θα την κρινω την αποφαση της και ποιος με οριζει εμένα σωτηρα της ανθρωποτητας;
Εκείνη την μέρα η μπου άκουγε και έκανε ότι της έλεγαν οι φωνές. Κάποιοι επέλεξαν να διαβάσουν το θεμα και να πάνε παρακάτω, άλλοι έμειναν μαζί της και προσπαθούσαν μέσω μιας συσκευής να την βοηθήσουν και κάποιος άλλος επέλεξε να ζητήσει βοήθεια. Ποια από τα τρία σενάρια είναι το πιο τραγικό? Αν η κίνηση για βοήθεια για εσάς είναι κάτι αρνητικό τότε τι να πω? Ήταν σπίτι Μονη της! Έγινε η αναφορά και ήρθε η αστυνομία.. Κάτι είδαν κι αυτοί που είδε και η Ελισάβετ και όλοι όσοι ήμασταν εκεί εκείνη την μέρα.. Αν με αυτό που εκανε η Ελισάβετ προλάβαινε τα χειρότερα τι θα λέγαμε τώρα? "Μπράβο", "την έσωσες κτλ". Εκτός κι αν εσεις κόβετε κάθε μέρα τα χέρια σας έτσι για πλάκα και δεν το θεωρείται κάτι σοβαρό.. Αν ισχύει κάτι τέτοιο τότε εγώ πάω πάσο.
Θα έπρεπε εδω να γίνεται συζήτηση για το πως της φέρθηκαν και όχι για την κίνηση που έκανε η Ελισάβετ που ηταν με καλή πρόθεση... Θα έπρεπε να γίνεται συζήτηση για το τι άνθρωποι υπάρχουν σε αυτά τα πόστα και για το πως χειρίζονται τους ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια.
Μαχήτρια είσαι και τέρας υπομονής, όχι αποτυχία. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι με την ίδια ασθένεια να αντιμετώπιζαν τα πράγματα με τόσο κουράγιο όπως εσένα. Κάποιες φορές είναι πιο δύσκολα απ' ότι άλλες αλλά προχωράμε. Δεν έχει νόημα η σύγκριση με τις ζωές των άλλων. Αυτοί δεν αντιμετωπίζουν ότι εσύ και επίσης η ευτυχία (τους) πολλές φορές είναι φαινομενική. Ποτέ δεν ξέρουμε τι περνάει ο καθένας στο σπίτι του ή πως νιώθει. Κοιτάμε πώς να βελτιώσουμε την υγεία μας για να είμαστε καλά...
το μήνυμα τροποποιήθηκε από τη διαχείριση.