Κρίση!!!

Quote:

---

Originally posted by Dimitris1979
Ναι φάρμακα υπάρχουν που σε βοηθάνε εκείνη την στιγμή, όμως δε θα σου πω εγώ ποια είναι τα σωστά για την περιπτωσή σου!Παρότι μετά από τόσα χρόνια έχω κάνει διατριβή πάνω στο θέμα, δε μπορώ εγώ να σου πω τι και πως.Αυτό θα σου το πει ο κατάλληλος γιατρός.


Αν μπορούσε ο καθένας εδώ μέσα να δίνει συνταγές και συμβουλές για φάρμακα να είσαι σίγουρη ότι θα είχε ξεκληριστεί όλο το forum!!

---

Όχι προς Θεού, ήθελα να δω πως το αντιμετωπίζεις, όχι να μου πεις τι παίρνεις, για να πάρω και εγώ. Μήπως το διατύπωσα λάθος? Ειδάλλως δεν νομίζω να φτάνω σε
σημείο κρίσεων..

Καλύτερα να αφήσεις τις δικαιολογίες και να κάτσεις να μιλήσεις με τον άντρα σου,γιατί αυτός μπορεί να βάζει χίλια δυο πράγματα στο μυαλό του που δε θέλεις να βγεις και στο κάτω κάτω έχει κι αυτός την ανάγκη να βγέι με την γυναίκα του μία βόλτα.Βρείτε έναν καλό γιατρό Chrissy και αν ο άντρας σου θέλει να βγάζει την γυναίκα του βόλτα και να καμαρώνει γι αυτήν θα σε στηρίξει.Άντε μην κάθεσαι εδώ, μίλα στον άνθρωπό σου.Κι αν σου πει ότι όλα είναι στο μυαλό σου,απλά απάντησε του πως πρέπει να σε βοηθήσει για να τα βγάλεις απ το μυαλό σου στηρίζωντάς σε.Στο κάτω κάτω αν δε σε βοηθήσει αυτός , ποιος θα σε βοηθήσει!

Και αυτό που έχεις είναι σίγουρα Αγχώδης Διαταραχή.Αλλά καλύτερα να το επιβεβαιώσει και ο κατάλληλος γιατρός.


Ας φάω λίγο σοκολάτα τώρα.... :Ρ

Αχ, ρε παιδιά, νοιώθω τόση ανάγκη να τα μοιραστώ όλα αυτά και ταυτόχρονα νοιώθω κάτι σαν τους X-Men! Μεταλλαγμένος, σχεδόν ζηλευώ όσους δεν τα έχουν περάσει ποτέ τους και αισθάνονται τόσο \"φυσιολογικοί\". Αναρωτιέμαι και γω, θα περάσουν ποτέ για πάντα ή θα τα κουβαλάω μια ζωή...και απο την άλλη λέω \"έλα μωρέ, μην λάνεις τόσο αγχωτικές σκέψεις\". Τι να πω, είναι λες και χωρίζει το άτιμο το μυαλό σου στην μέση κάποιες φορές, τόσος πόνος και μετά φόβος....και απομάκρυνση! Μετά απο κάθε κρίση θέλω να κρυφτώ κάτω απο τις κουβέρτες μου όπως έκανα παιδάκι και να περιμένω εκεί μέχρι να ξανανοιώσω ασφαλής...αλλά μάλλον τώρα μαθαίνω να μάχομαι!
Ειλικρινά και μέσα απο την καρδιά μου...εύχομαι κουράγιο σε όλους, θα το κάνουμε να περάσει γιατί μπορούμε, θα σπαταλήσουμε όλη την ενέργεια μας για να συγκεντρωθούμε δυνατά και να το αποτρέψουμε όταν πάει να έρθει και θα τα καταφέρουμε...είμαι σίγουρος! Ο καθένας μας έχει να θυμάται επιτυχίες, έτσι?
Και πάλι μέσα απο την καρδιά μου, κουράγιο και ψηλά το κεφάλι!!!

Καπατος!Έτσι!Δυνατά!3 χρόνια ήμουν όπως αυτούς που περιέγραψες, τους \"φυσιολογικούς\".Ε αφού το ξεπέρασα μία φορά θα το ξεπεράσω όσες φορές χρειαστεί!

Ας φάω ακόμη μια σοκολάτα...

Quote:

---

Originally posted by Dimitris1979
Και αυτό που έχεις είναι σίγουρα Αγχώδης Διαταραχή.Αλλά καλύτερα να το επιβεβαιώσει και ο κατάλληλος γιατρός.


Ας φάω λίγο σοκολάτα τώρα.... :Ρ

---

Χίλια συγνώμη αν τάραχτηκες εξ αιτίας μου. Μου φάνηκες
λίγο τσατισμένος. Απλά όσες φορές του μίλησα για αυτό
το αποφεύγει και λέει ότι είναι ιδέα μου.
Τέλος πάντων θα το δοκιμάσω ξανά.
Ευχαριστώ για τις συμβουλές. Καληνύχτα

Καληνύχτα Chrissy!!!Προς θεού καλέ,δεν ταράχτηκα καθόλου , ούτε τσατίστηκα!!!Ήμαρτον κύριε!!!Όση καλοσύνη έχω μέσα μου προτιμώ να την δίνω σε ανθρώπους που την χρειάζονται και περνάνε τις ίδιες δύσκολες στιγμές που περνώ κι εγώ.

Μόνο με τον εαυτό μου τσατίζομαι με κανέναν άλλο!

Quote:

---

Originally posted by Dimitris1979
Καληνύχτα Chrissy!!!Προς θεού καλέ,δεν ταράχτηκα καθόλου , ούτε τσατίστηκα!!!Ήμαρτον κύριε!!!

---

Νόμιζα ότι τσατίστηκες, αλλά γέλασα κιόλας όταν τα διάβαζα, με τι σοκολάτα, μην φας πολύ χαχα

Bye

Ο Πρίγκιπας των ζωντανών νεκρών (το καινούριο μου παρατσούκλι) ξύπνησε.Φόρεσα τα παπούτσια και την φόρμα της κρίσης πανικού και ξεκινώ ακόμη μία δύσκολη μέρα....

Την Κυριακή παίρνουμε ρεπό ακόμη κι από τις κρίσεις;

Δημήτρη κουράγιο
Ήδη αποφάσισες να παλέψεις για σένα και να δεις τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους.

Τις προάλλες που συνομιλούσαμε δεν απάντησα στην ερώτησή σου γιατί πέρασαν αρκετά λεπτά και νόμισα ότι είχες βγει.

Με ρωτούσες πως τα πάω εγώ. Λοιπόν όπως το είπες, με αργα και σταθερά βήματα:)

Quote:

---

Originally posted by Dimitris1979
Την Κυριακή παίρνουμε ρεπό ακόμη κι από τις κρίσεις;

---

Από ότι φαίνεται εκεί (στις κρίσεις) δεν υπάρχουν ρεπό.
Σήμερα δεν είχα ρεπό και δεν είχα καμία διάθεση στη δουλειά,
πολύ χάλια, μου ερχόταν σχεδόν να βάλω τα κλάμματα χωρίς λόγο και αύριο θα είμαι όλη μέρα, πως θα αντέξω?

Τουλάχιστον την τρίτη θα δεις τον γιατρό σου, όλα καλά
θα πάνε. Να μας πεις πως πήγε η επίσκεψή σου..

ας φαω 3 φετες μερεντα lol

Quote:

---

Originally posted by Dimitris1979
Την Κυριακή παίρνουμε ρεπό ακόμη κι από τις κρίσεις;

---

8α ηταν απειρα γαματο!

Χρυσή οχι δεν έχω δει δυστυχώς βελτίωση στο άγχος την κ κοινωνική φοβία. μου είπε ο γιατρός μου ότι αυτά θα φύγουν τελευταία:(
Μην καταφεύγεις στο αλκοόλ μόνο κακό θα σου κάνει γιατί σιγά σιγά θα πρέπει να πίνεις όλο κ πιο πολύ..
εγώ οταν είμαι σε κόσμο προσπαθώ να επικεντρωθώ σε κάτι
(στο ρολόι του λεωφορείου ασ πούμε ή στις πινακίδες αυτοκινήτων για να αποσπώ την προσοχή μου.δεν πιάνει πάντα αλλά η ψυχολόγος μου είπε ότι είναι καλό για αρχή...βέβαια πόσο καιρο θα κρατήσει η αρχή δε μου είπε..

Ωχ δύσκολα τα πράγματα. Το παράξενο είναι ότι μου εμφανίστηκε έτσι. Πάντα ντρεπόμουν σε κόσμο, τώρα όμως?
Αυτό που λες ότι επικεντρώνεσαι κάπου αλλού γα να αποσπάσεις την προσοχή φαντάζομαι ότι όντως δεν μπορεί να
πετύχει πάντα. Αυτό που είναι πολύ εκνευριστικό σε εμένα, είναι όταν στη δουλειά πρέπει να κόψω μια απόδειξη σε
κάποιον πελάτη. Αρχίζω να γράφω και τρέμει το χέρι μου ακόμα και το κεφάλι μου, το αισθάνομαι πολύ έντονα. Νιώθω
ότι παρακολουθεί το χέρι μου ο πελάτης και τρελένομαι. Όταν την κόβω να του την δώσει τρέμει πάλι το χέρι.. Έλεος
είναι πολύ άσχημο. να ένιωθα μόνο την αμυχανία θα ήταν ο.κ, αλλά αυτό το τρέμουλο να έφευγε, νιώθω ότι ρεζηλεύομαι.
Οπότε δυστυχώς θα είναι όπως το φαντάστηκα, θα πρέπει εμείς να αλλάξουμε τις σκέψεις μας, να επικεντρωθούμε
κάπου αλλού. Πως θα γίνει αυτό? Το έχω δοκιμάσει με τον τρόπο μου, όταν ξέρω πως θα αρχίσω να τρέμω, προσπαθώ
να σκέφτομαι π.χ τι θα κάνω στο ρεπό μου, πως πέρασα στην τελευταία βόλτα, αλλά το μυαλό μου δεν με αφήνει, αισθάνομαι ότι με βλέπουν και τρέμω..
Γιατί να συμβαίνει αυτό? Δεν φτάνει το άγχος και οι στεναχώριες πρέπει να υπάρχει και αυτή η κοιν. φοβία?
Πιστεύω ότι αυτή με ενοχλεί περισσότερο από όλα..