Originally Posted by
tony
γνώθι σαυτόν
Ένας πολεμοχαρής σαμουράι, λέει ένα παλιό γιαπωνέζικο παραμύθι, κάποτε προκάλεσε ένα δάσκαλο του Ζεν να του εξηγήσει την έννοια του παράδεισου και της κόλασης. Όμως ο μοναχός απάντησε με περιφρόνηση: «Δεν είσαι παρά ένας τιποτένιος - δεν μπορώ να χάνω τον καιρό μου με τους ομοίους σου!»
Με θιγμένο εγωισμό, ο σαμουράι τράβηξε το σπαθί του από το θηκάρι ουρλιάζοντας: «Θα μπορούσα να σε σκοτώσω για την αναίδειά σου».
«Αυτό», είπε ήρεμα ο μοναχός «είναι η κόλαση».
Ξαφνιασμένος, αναγνωρίζοντας πόσο αλήθεια ήταν αυτό που του έλεγε ο δάσκαλος σχετικά με την οργή που τον είχε κυριέψει, ο σαμουράι ηρέμησε, έκρυψε το σπαθί του στο θηκάρι και υποκλίθηκε, ευχαριστώντας το μοναχό για τη βαθιά του γνώση.
«Και αυτό», είπε ο μοναχός, «είναι ο παράδεισος».
Η αιφνίδια συνειδητοποίηση από τον σαμουράι της ίδια του της ταραχής δείχνει την καίρια διαφορά ανάμεσα στο να καταλαμβάνεσαι από ένα συναίσθημα και στο να αντιλαμβάνεσαι ότι παρασύρεσαι από αυτό. Η ρήση του Σωκράτη «γνώθι σαυτόν» εκφράζει αυτόν ακριβώς το θεμέλιο λίθο της συναισθηματικής νοημοσύνης: να αντιλαμβάνεσαι τα συναισθήματά σου μόλις γεννηθούν μέσα σου.
