o

Quote:

---

Originally posted by anoiksi
Με εκανε να νιωθω τωρα τοσο αναξια για οτιδηποτε...αν δεν ηταν αυτος που ηταν θα το αντεχα, αλλα ηταν τοσο ξεχωριστος, τοσο πολυτιμος που η αποψη του με τρυπαει...Με κανει να πιστευω οτι ισως πραγματικα το αξιζω ολο αυτο...ναι μπορει να ειναι μπερδεμενος και να μην ξερει, αλλα αν με ενιωθε δικο του ατομο δεν θα μου μιλουσε παρα να κρατα αυτην την επιμονη σιωπη; Ειναι δυνατον να μην ξερει ποσο με πληγωνει αυτη η συμπεριφορα;

---

Το ξέρει καλή μου, το ξέρει...
απλά για τους δικούς του λόγους, επιλέγει να σιωπά.
Και μπορώ να φανταστώ σε τι κατάσταση είσαι, πόσο μαχαίρι στην καρδιά είναι αυτό απο έναν άνθρωπο που τον νοιώθεις δικό σου...

Όσο για την άποψή του, μην της δίνεις τόση βαρύτητα.
Δεν ξέρω βέβαια λεπτομέρειες, αλλά σκέψου, στον έρωτα, όλα επιτρέπονται, ασχέτως χαρακτήρα και οι κρίσεις κάποιου μπορεί σαφώς να είναι άστοχες...

Εξάλλου, το τι ένιωθες εσύ με το τι μπορεί να σκέφτεται εκείνος για σένα, μπορεί να απέχει.

Και τέλος, πόσο ξεχωριστός και πόσο πολύτιμος μπορεί να είναι κάποιος?
Ο τρόπος που μιλάς για αυτόν, δείχνει σαν να τον έχεις εξιδανικεύσει.
Σαν δηλ τα δικά του τα θετικά στοιχεία να τα μεγεθύνεις υπέρμετρα..

μα σιγουρα απεχει...εγω τον αγαπαω σαν φιλο μου και σαν ανθρωπο και ερωτικα, ενω εκεινος μου ειπε οτι δεν με αγαπαει οπως εγω, αλλα με βλεπει ως μια καλη του φιλη...και δεν ζηταω και κατι αλλο, σαν φιλη να μου συμπεριφερεται αλλα με λιγακι πιο πολυ ευαισθησια ισως εφοσον ξερει οτι νιωθω παραπανω πραγματα

Ναι ισως να τον εχω εξιδανικευσει και ειναι λαθος μου

Quote:

---

Originally posted by anoiksi
μα σιγουρα απεχει...εγω τον αγαπαω σαν φιλο μου και σαν ανθρωπο και ερωτικα, ενω εκεινος μου ειπε οτι δεν με αγαπαει οπως εγω, αλλα με βλεπει ως μια καλη του φιλη...και δεν ζηταω και κατι αλλο, σαν φιλη να μου συμπεριφερεται αλλα με λιγακι πιο πολυ ευαισθησια ισως εφοσον ξερει οτι νιωθω παραπανω πραγματα

---

Τώρα ξεκαθαρίζει κάπως το τοπίο....
Απο τον τρόπο που μιλούσες, υπέθεσα οτι ίσως να είχατε σχέση.

Είναι φυσικό εφόσον νιώθεις τόσο έντονα πράγματα γι αυτόν τον άνθρωπο, κάθε του κίνηση να σου \"κοστίζει\".
Μπορεί εσύ στην θέση του, αν ήξερες οτι ο άλλος σε έβλεπε ερωτικά, να φερόσουν με περισσότερο ευαισθησία και λεπτότητα, κι ας μην ένιωθες το ίδιο.
Αυτός όμως, δεν είναι ο τρόπος αντίδρασης του καθένα.
Ο συγκεκριμένος, φαινεται να αντιδρά διαφορετικά..χωρίς αυτό να τον κάνει αναίσθητο.

Άνοιξη, σε όσες περιπτώσεις τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία, μήπως είναι καλύτερη μια απομάκρυνση?
Κυρίως για να προστατέψεις τον εαυτό σου...

Ελπίζω να σε αλάφρωσε κάπως η συζήτηση....ή να σου έδωσε ερέθισμα για σκέψη.

Καληνύχτα και πάλι άνοιξή μου.

Ναι γιαυτο μετα απο αυτο την μονη λυση που βλεπω ειναι η απομακρυνση...βασικα δεν ειναι και πλεον επιλογη μου, αλλα ειναι δικη του...αλλα μαλλον καλα θα κανω και για μενα και για εκεινον να το σεβαστω και να το τηρησω...και αν επικοινωνησει αυτος να του πω οτι δεν το αντεχω απλα αλλο...ετσι δεν ειναι;

Ναι καληνυχτα..ευχαριστω πολυ

Quote:

---

Originally posted by anoiksi
Ναι γιαυτο μετα απο αυτο την μονη λυση που βλεπω ειναι η απομακρυνση...βασικα δεν ειναι και πλεον επιλογη μου, αλλα ειναι δικη του...αλλα μαλλον καλα θα κανω και για μενα και για εκεινον να το σεβαστω και να το τηρησω...και αν επικοινωνησει αυτος να του πω οτι δεν το αντεχω απλα αλλο...ετσι δεν ειναι;

---

Όσο επώδυνο κι αν είναι αυτό, νομίζω θα σε ωφελήσει καλή μου.
Αυτό που γράφεις εδώ, είναι ίσως το καλύτερο...το να πεις δηλ αυτό που νιώθεις, σεβόμενη κι εσένα και τον άλλο.


Ονειρα ανάλαφρα....

weird μου τα εκανα ολα σκατα και ανω κατω, αλλα δεν το ηθελα...ειμαι πολυ ασχημα και θα βγω να πιω, ηδη εχω αρχισει και ειμαι διπλά σε αλλο κοσμο...απο την μια το αλκοολ απο την αλλη πληγωνομαι και σκεφτομαι ποσο πονο του προκαλουν οι δικες μου ανασφαλειες...ποσο τον πονεσα με τα λογια μου, γιατι τελικα μου ειχε στειλει απλα εγω δεν το πηρα, κλασσικο τετοιες μερες...αλλα δεν σκεφτεσαι λογικα στην αγαπη και για μενα ειναι ο Θεος μου, οπως ειπες τον εξιδανικευσα και μου αρεσει αυτο γιατι το αξιζει...απλα τον αγαπω, τιποτα παραπανω και τιποτα λιγοτερο απο αυτο...και δεν ειναι απλα λογια...σε ευχαριστω και παλι που ενδιαφερθηκες να μαθεις πως ειμαι και σημερα...εισαι πολυ γλυκεια...

ΥΓ: Σημερα που θα βγω θα αφιερωσω την βραδυα σε εκεινον και θα μιλησω για εκεινον για πρωτη φορα σε καποιον γνωστο μου...να πω σε καποιον οτι υπαρχει ενας ανθρωπος που με εκανε να νιωσω το απολυτο...δεν αντεχω αλλο να τα κραταω ολα μεσα μου, την αγαπη μου για εκεινον, οπως δεν γινεται να του ριχνω συνεχως το βαρος, επειδη εγω δεν μιλω με κανεναν και απαιτω να μου μιλαει...και και και...ολα μου τα λαθοι...

Quote:

---

Originally posted by anoiksi
μα σιγουρα απεχει...εγω τον αγαπαω σαν φιλο μου και σαν ανθρωπο και ερωτικα, ενω εκεινος μου ειπε οτι δεν με αγαπαει οπως εγω, αλλα με βλεπει ως μια καλη του φιλη...και δεν ζηταω και κατι αλλο, σαν φιλη να μου συμπεριφερεται αλλα με λιγακι πιο πολυ ευαισθησια ισως εφοσον ξερει οτι νιωθω παραπανω πραγματα

---

ανοιξη.........δεν ξερω την ιστορια σου αλλα απ οσα γραφεις μου βγαζεις την αισθηση πως απαιτεις απο εκεινον να σου χρωσταει επειδη εσυ ενιωσες παραπανω πραγματα απ όσα ήθελες να σου δωσει και απ όσα αυτος θα ηθελε, (ενδεχομενως).
Μου κανει σαν μια προσπαθεια να φορτωσεις εκει όλα τα εν δυναμει θεματα σου, να πιστεψεις πως το προβλημα ειναι η αρνηση εκεινου, αλλα βαθια, πολύ βαθια μεσα σου, ειμαι σιγουρη πως το προβλημα εισαι εσυ και το ξερεις.
Ψάξε γιατι εφτασες να θεοποιεις κάποιον που δεν σε βλεπει όπως εσυ θα ηθελες. Εκει βρισκεται το κλειδι της πορτας του εαυτου σου.

Θεοφανια μολις γυρισα απο εξω...ειμαι κομματια, ειμαι ακομα πιο χαλια απο πριν...ναι εγω φταιω για τα παντα, εγω ζητησα μαλλον πραγματα που δεν μπορουσε να μου δωσει...μα τον αγαπω, δεν θελω καμια αλλη αγκαλια, ξερω ισως ειναι εγωιστικο, αλλα δεν μπορω να κανω αλλιως...Για αλλη μια φορα τα χαλασα εγω και νιωθω οτι αυτην την φορα ειναι τελειωτικο κΙ ΜΕ κατασπαραζει η ιδεα και μονο οτι δεν θα μιλαμε αλλο...και για ολα φταιω εγω και οι ανασφαλειες μου...δεν μπορω να γυρισω το χρονο πισω...ετσι ειναι πια...οτι ομορφο ειχα παντα στη ζωη μου εφευγε, εφευγε χωρις να νιωσω οτι αξιζω και εγω κατι...αξιζω αγαπη...το εχω συνηθησει, αλλα αυτην την φορα ηταν κατι αλλο...ηταν πιο δυνατο...δεν μπορω να πω πια τιποτα, τα χαλασα για αλλη μια φορα παλι ολα...
τον θεοποιω γιατι πραγματικα ειναι κ ηταν απο τους πιο ομορφους ανθρωπους που γνωρισα, τον θεοποιω γιατι ειναι ευαισθητη ψυχη, τον θεοποιω γιατι ειναι ενα κομματι μου, οπως σιγουρα ειμαι/ημουν και κομματι του...ειναι ο ανθρωπος που θα ηθελα να ειμαι για παντα διπλα του, να τον νιωθω οτι ειναι καλα...σορρυ δεν μπορω αλλο να γραψω το κεφαλι μου ποναει...τα λεμε αυριο...και σας ευχαριστω που ασχοληστε μαζι μου που το εχω τοσο αναγκη...

Quote:

---

Originally posted by anoiksi
Θεοφανια μολις γυρισα απο εξω...ειμαι κομματια, ειμαι ακομα πιο χαλια απο πριν...ναι εγω φταιω για τα παντα, εγω ζητησα μαλλον πραγματα που δεν μπορουσε να μου δωσει...μα τον αγαπω, δεν θελω καμια αλλη αγκαλια, ξερω ισως ειναι εγωιστικο, αλλα δεν μπορω να κανω αλλιως...Για αλλη μια φορα τα χαλασα εγω και νιωθω οτι αυτην την φορα ειναι τελειωτικο κΙ ΜΕ κατασπαραζει η ιδεα και μονο οτι δεν θα μιλαμε αλλο...και για ολα φταιω εγω και οι ανασφαλειες μου...δεν μπορω να γυρισω το χρονο πισω...ετσι ειναι πια...οτι ομορφο ειχα παντα στη ζωη μου εφευγε, εφευγε χωρις να νιωσω οτι αξιζω και εγω κατι...αξιζω αγαπη...το εχω συνηθησει, αλλα αυτην την φορα ηταν κατι αλλο...ηταν πιο δυνατο...δεν μπορω να πω πια τιποτα, τα χαλασα για αλλη μια φορα παλι ολα...
τον θεοποιω γιατι πραγματικα ηταν απο τους πιο ομορφους ανθρωπους που γνωρισα, τον θεοποιω γιατι ειναι ευαισθητη ψυχη, τον θεοποιω γιατι ειναι ενα κομματι μου, οπως σιγουρα ειμαι/ημουν και κομματι του...ειναι ο ανθρωπος που θα ηθελα να ειμαι για παντα διπλα του, να τον νιωθω οτι ειναι καλα...σορρυ δεν μπορω αλλο να γραψω το κεφαλι μου ποναει...τα λεμε αυριο...και σας ευχαριστω που ασχοληστε μαζι μου που το εχω τοσο αναγκη...

---

Καλημέρα Άνοιξη!
Κι εγώ κομμάτια είμαι, οπότε θα συνεννοηθούμε πιστεύω ;)

Αχ είσαι ερωτευμένη πολύ. Αυτό φαίνεται σε κάθε γράμμα κάθε λεξούλας σου...
Κάνε μια παύση, πάρε μια ανάσα, μπορείς?
Γενικά μου δίνεις την αίσθηση ενός ανθρώπου εξαιρετικά ευαίσθητου και συναισθηματικού.
Είναι όμορφο το συναίσθημα, και μάλιστα του έρωτα, είναι και επικίνδυνο.
Καλό όμως είναι να ξέρεις, να ανοίγεις την έξοδο κινδύνου όταν χρειαστεί καμιά φορά.

Άνοιξη, γιατί τόση αυτοκατηγορία?
Γιατί να σε κατηγορείς για τις ανασφάλειές σου κορίτσι μου?
Πρέπει να τις αποδεχθείς για να τις αλλάξεις, όχι να τις κατηγορείς.
Γιατί τόσες ενοχές?
Γιατί αυτή η αίσθηση οτι δεν αξίζεις?

Αυτά όλα, είναι \"θέματα\" δικά σου, που πρέπει να δουλέψεις, για να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου και να τον αγαπήσεις καλή μου...

Ξέρεις, πιστεύω, όταν δεν μας αγαπάμε αλλά ζητάμε παθιασμένα την αγάπη του Άλλου, δεν ψάχνουμε παρά για ένα υποκατάστατο του ίδιου μας του εαυτού..

Σου στέλνω μια όμορφη αγκαλιά, με την ελπίδα και την ευχή να προσέχεις με το \"κομμάτιασμα\".

υγ. καλά κάνεις και μιλάς γι αυτό,ειτε εδώ είτε σε κάποιον φίλο σου, να το μοιράζεσαι, να αλαφρώνεις.

Quote:

---

Originally posted by anoiksi
Θεοφανια μολις γυρισα απο εξω...ειμαι κομματια, ειμαι ακομα πιο χαλια απο πριν...ναι εγω φταιω για τα παντα, εγω ζητησα μαλλον πραγματα που δεν μπορουσε να μου δωσει...μα τον αγαπω, δεν θελω καμια αλλη αγκαλια, ξερω ισως ειναι εγωιστικο, αλλα δεν μπορω να κανω αλλιως...Για αλλη μια φορα τα χαλασα εγω και νιωθω οτι αυτην την φορα ειναι τελειωτικο κΙ ΜΕ κατασπαραζει η ιδεα και μονο οτι δεν θα μιλαμε αλλο...και για ολα φταιω εγω και οι ανασφαλειες μου...δεν μπορω να γυρισω το χρονο πισω...ετσι ειναι πια...οτι ομορφο ειχα παντα στη ζωη μου εφευγε, εφευγε χωρις να νιωσω οτι αξιζω και εγω κατι...αξιζω αγαπη...το εχω συνηθησει, αλλα αυτην την φορα ηταν κατι αλλο...ηταν πιο δυνατο...δεν μπορω να πω πια τιποτα, τα χαλασα για αλλη μια φορα παλι ολα...
τον θεοποιω γιατι πραγματικα ειναι κ ηταν απο τους πιο ομορφους ανθρωπους που γνωρισα, τον θεοποιω γιατι ειναι ευαισθητη ψυχη, τον θεοποιω γιατι ειναι ενα κομματι μου, οπως σιγουρα ειμαι/ημουν και κομματι του...ειναι ο ανθρωπος που θα ηθελα να ειμαι για παντα διπλα του, να τον νιωθω οτι ειναι καλα...σορρυ δεν μπορω αλλο να γραψω το κεφαλι μου ποναει...τα λεμε αυριο...και σας ευχαριστω που ασχοληστε μαζι μου που το εχω τοσο αναγκη...

---

άνοιξη ...εκτος από πολύ ερωτευμένη εισαι και πολύ ρομαντική. Να τολμήσω να προβλέψω πως δεν είχες πολλές ερωτικές εμπειρίες στη ζωή σου? Να υποθέσω πως δεν είσαι κοινωνική?
Από την άλλη είμαι σχεδόν σίγουρη πως το αντικείμενο του πόθου σου είναι ακριβώς το ανάποδο από σένα.
Κοίτα, αν θες να τον κλάψουμε και να ξεκινήσουμε ένα μακροσκελές μνημόσυνο της χαμένης αγάπης που δεν υπήρξε ποτε, οκ, δεν έχω προβλημα να το κάνουμε μέχρι το Πάσχα. Αν όμως θες να το παλέψεις μήπως και γίνει τίποτα μαζί του, σταμάτα το φεστιβάλ απελπισίας και έλα να συζητήσουμε το πως θα τον προσεγγίσεις, αυτή τη φορά έξυπνα και όχι κανοντας μετωπική με τοίχο.

θα συμφωνησω με την θεοφανια εν μερει
εχω να προσθεσω ομως, οτι δεν επιτυγχανονται ολες οι σχεσεις με καλους χειρισμους...
χρειαζεται κατ αρχην μια αμοιβαιοτητα στις βλεψεις...
δλδ, το να ενδιαφερονται αμοιβαια ο ενας για τον αλλο ερωτικα και οχι φιλικα, ειναι βασικη προυποθεση, δεν ειναι κατι που επιτυγχανεται με σωστες συμπεριφορες η χειρισμους....

απο εκει και περα, αν αυτο δεν ισχυει και ειναι σιγουρο αυτο, αν ο ενας εχει μονο φιλικο και ανθρωπινο ενδιαφερον αλλα οχι ερωτικο,ενω ο αλλος ειναι τρελλα ερωτευμενος, το καλυτερο ειναι να μην υπαρχει επαφη, γιατι ειναι ο μονος τροπος για να \"ξεκολλησει\" και ο αλλος απο την εμμονη του, διοτι ενας ερωτας μονοπλευρος, ειναι εμμονη....
ειναι ψευδαισθηση οτι σου αρκει η επαφη με τον αλλο κι ας μη σε βλεπει οπως εσυ,ας μη σου δινει αυτα που πραγματικα θελεις, αρκει να τον βλεπεις, να τον ακους, να εισαι κοντα του...
στην πραγματικοτητα, το μονο που κανεις ειναι να γυριζεις το μαχαιρι σε μια πολυ επωδυνη πληγη και να μη την αφηνεις να επουλωθει...

εφοσον εγινε ετσι κι απομακρυνθηκε ο ανθρωπος αυτος, παρε κι εσυ τις αποστασεις σου, ηρεμησε, δες τι πραγματικα θελεις στην ζωη σου γενικοτερα κι οχι απ τον συγκεκριμενο και προχωρα...

Θεοφανια, οχι οχι δεν αισθανομαι να μου χρωσταει κατι, ο καθενας ειναι ελευθερος να δωσει οσα θελει...απλα τα στοιχειωδη ζηταω...πως να απαιτησω κατι απο καποιον, καταρχας δεν εχει νοημα να απαιτεις...σημασια εχει να ερχεται απο τα βαθη της καρδιας...αν θελει να στο δωσει θα στο δωσει, απλα δεν γινεται να μην σε πληγωνει οταν θα ηθελες κατι και δεν το περνεις...ειναι ανθρωπινο, ειμαι ανθρωπος, δεν ειμαι τελεια ουτε θεα, ουτε ο παπας με το αλανθαστο...οσο αφορα την αρνηση ναι εχεις δικιο...δυο φορες ενιωσα ετσι στη ζωη μου, αλλα τωρα ειναι ακομα πιο δυνατο απο πριν...και στις δυο δεχτηκα την αρνηση και αντι την ζεστη τους ερωτικη αγκαλια, την αγκαλια ενος φιλου...μονο που στην πρωτη περιπτωση δεν μειναμε φιλοι γιναμε απλα γνωστοι...Ισως αυτο να φοβαμαι και τωρα γιαυτο να αντιδρω ετσι...ναι πιστευω οτι αυτο φοβαμαι παλι και αντιδρω σε καθε φαση σιωπης εντονα...πως να το αλλαξω, αφου φοβαμαι οτι θα φυγει και αυτος απο την ζωη μου οπως ο αλλος, παρολο που ξερω οτι δεν ειναι ετσι, χρειαζομαι επιβεβαιωση και ξερω οτι ειναι κουραστικο για τον ανθρωπο μου...δεν θελω να με περασεις ως ψονιο, αλλα νομιζω πως ξερω να αγαπαω αληθινα...Οσο αφορα τις ερωτικες εμπειριες μπορω να πω οτι ειμαι στα μετρια...ουτε πηδηχτηκα με τον πρωτο τυχωντα μονο και μονο για να κανω σεξ, αλλα ουτε εχω αναστολες πχ.να κανω one night stand, γιατι το εκανα...Για μενα ειναι αναγκαιο να αισθανομαι εστω ενα θαυμασμο για καποιον για να παω στο κρεββατι μαζι του...Για παραδειγμα χτες που βγηκα, παρολο που ειχα τα μαυρα μου τα χαλια και το καταλαβαν οι πιο πολλοι, δεν μπορεσα να μην το δειξω πια χτες, θα ειχα την ευκαιρια να κανω σεξ αν αντιδρουσα λιγακι στα καμακια, απλα δεν εχω ορεξη να πηδηχτω με κανεναν τωρα...Σε αυτην την φαση ειμαι παιδι του ερωτα...Τι να το κανω να με αγγιξει καποιος και να σκεφτομαι τον αλλον, δεν εχει νοημα...Ενταξη οταν πια γινει σωματικη αναγκη θα αλλαξουν αυτα...Θεωρω τον εαυτο μου ως κοινωνικο ατομο, επομενως δεν εχω προβλημα να προσεγγιζω τους ανθρωπους και γενικα οι ανθρωποι μου εμπιστευονται πραγματα...δεν εχω τετοια προβληματα...Ολα αυτα που γραφω το πιο πιθανο ειναι συναισθηματα μαζεμενα και καταπιεσμενα...Τωρα πια ομως εφτασα και εγω στο σημειο που να μην μπορω να τα κραταω αλλο μεσα μου, περασε παρα πολυς καιρος που νιωθω καπως και χτες για πρωτη φορα μιλησα, μιλησα και ενιωσα επιτελους οτι δεινω καπου τα συναισθηματα μου, να δουν και αλλοι τι κρυβω μεσα μου και δεν μπορουσα τοσο καιρο να τα εκφρασω...να δουν την ομορφια του ανθρωπου που αγαπω και να κλαψω μεσα σε μια ζωντανη και ζεστη αγκαλια...να νιωσουν και οι γυρω μου πως αισθανομαι...να παρω την αγαπη και την στοργη τους που τοσο χρειαζομαι...το γλυκο τους βλεμμα καθως θα μου λενε κανε ακομα λιγο κουραγιο και ολα θα αλλαξουν στο καλυτερο...

Θεοφανια μου πραγματικα πιστευεις οτι μπορει να γινει κατι μαζι του, εφοσον μου εχει ηδη πει οτι δεν με αγαπαει οπως εγω;Οχι οχι δεν μπορω να απαιτησω να με ερωτευτει, δεν θα ειναι αληθινο...Το μονο που θελω ειναι να νιωθω οτι υπαρχει γυρω μου και να ξερω οτι ειναι καλα...