Printable View
Εχεις δικιο, ειναι πολυ ασχημο συμπτωμα η ναυτια. Κι εμενα ειναι το χειροτερο μου, πραγματικα. Τι να πω, υπομονη και ευχομαι συντομα να εισαι καλυτερα. Ειπανε θα υποχωρησει και ο καυσωνας, αντε επιτελους γιατι δεν παλευεται αυτο το πραγμα. Εγω ειμαι σαν τη διαφημιση του τζαμπο. Μετραω αντιστροφα. 150 μερες μεχρι τα Χριστουγεννα :p Τη ζεστη δεν τη μπορω, δως μου κρυο οσο θες.. Περαστικα και παλι.
Σε ευχαριστώ για τα περαστικά...είμαι κάπως καλύτερα...εσένα σου έπεσε ο πυρετός? Μακάρι να ηρεμήσουμε για λίγο καιρό...
Εν τω μεταξύ πέρα από την γαστρεντερίτιδα έφυγα άρον άρον από το ταξίδι λόγο του πυρετού.και τώρα που κάπως αναρωσα μπαμ και μια ημικρανικη αύρα στα καπάκια!! Έλεος πια!! Όλα σε μένα!!! Συνέχεια στεναχώριες και άγχη και προβλήματα υγείας!!! Δεν αντέχω άλλο έχω πέσει πολυ
:( Τι να πω, ευχομαι να σταματησει το σερι κακοτυχιών σου και να ειναι ολα περαστικα και γρηγορα! Εμενα ο πυρετος μου επεσε, μετα ξαναανεβηκε και τωρα τελικα νομιζω εφυγε οριστικα, θα δειξει.. Εν τω μεταξυ και μενα με εχει παει λιγο σερι τελευταια. Πρωτα το κομοδινο που επιτεθηκε στο μικρο δαχτυλακι του ποδιου μου. Ακομα διαμαρτυρεται οταν πας να βαλεις παπουτσι, δε θελει να το περιοριζεις, εχει αναγκη τον προσωπικο του χωρο. Μετα, εκανα να σηκωσω καπως αποτομα μια βαρια τσαντα και πονεσα τον ωμο μου. Μετα, επειδη κοιμαμαι με κλιματιστικο συν τον ανεμιστηρα, μαλλον επαθα ψυξη και ποναει ο σβερκος μου. Εν συνεχεια, εκει που περπαταγα σε ενα πανηγυρι (γιατι ως γνωστον ειμαστε για τα πανηγυρια..) και χαζευα τους πάγκους παταω ενα στραβο πλακακι πεζοδρομιου και παρτον κατω, εσκασα σαν το καρπουζι.. Εκει λιγο φοβηθηκα γιατι λεω «ωχ, χτυπησα το γονατο» αλλα απο οτι φανηκε δεν επαθα κατι το ιδιαιτερο ευτυχως. Το πιο προσφατο ειναι που ειχα παει σε ενα μεγαλο σουπερμαρκετ και οταν επεστρεψα στο υπογειο παρκινγκ με τα ψωνια μου για να φυγω τι να δω.. Αυτο εν τω μεταξυ δεν εχω αποφασισει αν ηταν τυχη η ατυχια. Ειχε πεσει μια τεραστια σιδερενια ταμπελα (αυτες που δειχνουν την εξοδο) πανω στο αυτοκινητο! Αυτες τις εχουν βιδωμενες στο ταβανι, αλλα οπως συμβαινει και με πολυ κοσμο καποια βιδα λασκαρισε και μας επεσε ο ουρανος στο κεφαλι μα τον Τουτατή.. Για να τη σηκωσω και να τη βαλω διπλα μου βγηκε η μεση. Ευτυχως δεν μου εσπασε κανα τζαμι, το πορτ μπαγκαζ λιγο το βουλιαξε παντως και εγδαρε τη μπογια. Βασικα ευτυχως για μενα (και δυστυχως για εσας) που δεν ημουν εκει να πεσει κατευθειαν πανω στο κεφαλι μου.. Γι αυτο λεω οτι το συγκεκριμενο ηταν μαλλον τυχη και οχι ατυχια. Αυτά so far, εσεις καλα? Καμια random καταστροφη?Quote:
Originally Posted by Noname144
Από ότι βλέπω σου έχουν συμβεί και σένα διάφορα...εμένα μου έχουν συμβεί πολλά αυτές τις μέρες ιδίως την τελευταία εβδομάδα...δεν ξέρω τι γκαντεμια είναι αυτή....δεν ξέρω βασικά πόση υπομονή να κάνω πια... τουλάχιστον εσένα υπάρχουν στιγμές που να μπορείς να χαρείς? Γιατί σε μένα όλα κακά συμβαίνουν.....
Εεε.. Δεν ξέρεις τίποτα! Τα πιο σοβαρά που είναι και αρκετά δε λέγονται δημοσίως, δε θέλω να τα πω δημοσίως. Δε θέλω να το παίξω θυμα η μυστήριο αλλά είναι πολλά που έχουν συμβεί την τελευταία τριετία και αρκετα σοβαρά. Άλλοι άνθρωποι βέβαια μπορεί να εχουν πολύ πολύ χειρότερα μπροστά στα οποία τα δικα μου να φαντάζουν αστεία. Ας το πω λίγο γενικα όσο μπορώ. Αγχος. Story of my life.. Ο Μπαμπινιώτης δίπλα από τον ορισμο θα επρεπε να λέει σε παρένθεση «αυτό το οποίο έχει ο Βασίλης». Από μικρό παιδακι πολυ άγχος. Εχω περασει και ΓΑΔ, έχω παθει και κρίση πανικου, και χίλια δυο άλλα ψυχοσωματικα συμπτώματα που μπορεί να υποδυθει ο μέγας χαμαιλέων που λέγεται άγχος. Και τωρα ειμαι αρκετα αγχωμένος με κάποια σοβαρά θέματα που τρεχουν το επόμενο διαστημα και που ενδέχεται να αλλάξουν άρδην τη ζωη μου αλλα ταυτόχρονα μου χει βγει και ένα καπως zen attitude του στυλ, δε βαριεσαι, γιναν τοσα τον τελευταιο καιρο, ας γινει κι αλλο ενα. Αργοτερα περασα καταθλιψουλα δυνατη για αρκετους μηνες, γιατροι, φαρμακα, ψυχοθεραπειες ατομικες και ομαδικες, ολα τα καλα. Ελαχιστα βοηθηθηκα μονο στην αρχη και παρακατω μαλλον χειροτερα ενιωσα. Δεν ειναι ολα για ολους. Μετα εκοψα γιατρους και φαρμακα, η καταθλιψουλα περασε, ηρθαν νεα προβληματα που βγαλαν αλλα πολυ πολυ πολυ χειροτερα και τρομακτικα συμπτωματα, μετα περασαν κι αυτα (τα τρομακτικα συμπτωματα, οχι τα προβληματα δυστυχως) και τωρα μπορω να πω πως ζωντας πολυ πιεσμενος και σε αντικειμενικα πολυ αγχωτικες συνθηκες ομως την παλευω και λεω πως ειμαι καλα. Και ναι, μπορω να χαρω, μπορω να νιωσω τη χαρα, ενω εχουν υπαρξει περίοδοι στη ζωη μου που αυτο δεν ηταν δυνατον να συμβει ο,τι κι αν εγω εκανα. Τωρα μπορω να απολαυσω ακομη και κατι απλο και τετριμμενο και να ειμαι ευγνωμων που το εχω. Ολα αυτα τα λεω για να σου πω κανε κουραγιο, περναει, δε θα εισαι παντα ετσι. Κανε υπομονη, οση χρειαστει, δεν εχει οριο αυτο. Οσο ζουμε θα προσπαθουμε, θα παλευουμε και οταν η ζωη για καποιο λογο μας χτυπαει με εξακολουθητικα χτυπηματα η συνεχομενες κακοτυχιες ομως ειμεις και παλι μονοδρομος ειναι αυτο που πρεπει να κανουμε. Υπομονη στα δυσκολα και επιμονη στον αγωνα και την ελπιδα. Για οσο χρειαστει. Ας εμπιστευτουμε αυτον τον μεγαλο παιδαγωγο που λεγεται ζωη, που καμια φορα μπορει να χρησιμοποιει και ακατανοητες μεθοδους που σε κανουν να λες γιατι, και ας ελπισουμε να δουμε και λιγο ισιωμα, οχι μονο συνεχεια ανηφορα. Ας ελπισουμε οτι θα ερθει συντομα το διαλειμμα. Αν νιωθουμε ατυχοι ας σκεφτουμε οτι υπαρχει κοσμος που λογω μιας τυχαιοτητας γεννηθηκε και ζει στη Γαζα και θα μπορουσαμε να ειμαστε κι εμεις στην ιδια θεση. Ξαφνικα νιωθουμε πλεον τυχεροι, δεν ειναι ετσι? Κι εσυ να χαρεις πραγματα, εκτος κι αν εισαι τοσο ασχημα που δυσκολευεσαι να νιωσεις τη χαρα. Ακομη κι ετσι να ειναι μη φοβηθεις, περναει. Αν ομως μπορεις να νιωσεις τη χαρα κυνηγησε το πραξικοπηματικα. Αν σου δινει χαρα πχ ενα καινουριο ζευγαρι παπουτσια που ειδες στο ιντερνετ η στη βιτρινα κανε ενα μικρο δωρο στον εαυτο σου, μια μικρη υλικη χαρα, ετσι για να ισοφαρισεις καπως τη γκαντεμια και τη στενοχωρια. Ενταξει, εννοειται αν εχεις τη δυνατοτητα να διαθεσεις τα χρηματα γιατι οι καιροι που ζουμε ειναι αυτοι που ειναι δυστυχως.. Καθε περυσι και καλυτερα τα τελευταια εικοσι χρονια.. Και εκτος απο τη δικη σουατομικη προσπαθεια αν θεωρεις οτι θα σε βοηθουσε απευθυνσου και σε καποιον ειδικο, δεν ειναι αναγκη να το περνας μονη σου ή να ταλαιπωρεις;ι χωρις λογο. Το αν εμενα ας πουμε δε με βοηθησε αλλα επαθα και ζημιες, αυτο δεν με εμποδιζει να βλεπω οτι υπαρχει κοσμος που βοηθιεται και περιπτωσεις στις οποιες ενδεικνυται η αναζητηση βοηθειας και στηριξης. Κριμα να ταλαιπωρεισαι μονη ενω με την καθοδηγηση ενος εμπειρου ειδικου αλλα και σωστου ανθρωπου πανω απο ολα μπορεις να βγεις απο το τουνελ γρηγοροτερα. Και παλι βεβαια αναποφευκτο εμποδιο και αγκαθι το οικονομικο, το καταλαβαινω απολύτως αυτο. Σου εύχομαι τα καλύτερα και να νιωσεις συντομα καλα και οι κακοτυχιες να τελειωσουν!Quote:
Originally Posted by Noname144
Βασίλη σε ευχαριστώ για τα ενθαρρυντικά σου λόγια να είσαι καλά...αυτό κάνω ,δηλαδή είναι μονόδρομος όντως κάνω υπομονή δεν μπορώ να κάνω και κάτι άλλο...δηλαδή περιμένω και ελπίζω να φτιάξουν τα πράγματα στην ζωή μου προσπαθώντας όσο μπορώ...απλώς και οι κακοτυχίες μέχρι και χθες ξανά συνεχίζονται.... τέλος πάντων,σήμερα ξύπνησα με ναυτία και έντονο άγχος ότι κάτι θα πάθω πάλι...αλλά ελπίζω να μην συμβεί τίποτα....γενικά εχω πολύ καιρό να χαρώ να πάω μια βόλτα.πασχα Χριστούγεννα καλοκαίρι πήγαν όλα σκατα με αρρώστιες γιατρούς νοσοκομεία..ελπίζω να χαρώ τον δεκαπενταύγουστο....γιατί δεν αντέχω άλλη στεναχώρια....τώρα είμαι φουλ αγχωμενη που σου γράφω ...
Πάρε και το άγχος παρεούλα, αφού μας έχει μπαστακωθεί έτσι κι αλλιώς και πήγαινε κάνε τις δουλειές σου, τη βόλτα σου, ό,τι έχεις. Μην το βάλεις κάτω, carry on. Κι εγώ είμαι αρκετά αγχωμένος τώρα και υπάρχει σοβαρός λόγος με το μάτι μου. Εδώ και μια δυο μέρες κάτι έχει γίνει και δε βλέπω καλα. Υπάρχει γνωστό προβλημα που το εχω εδώ και 2-3 χρόνια και με έχουν δει πόσοι γιατροί κι έχω κανει κι ένα κάρο εξετάσεις και άκρη δε βγάλανε. Όλα σε μένα ρε γμτ.. Τώρα αυτός που με παρακολουθούσε τον τελευταίο καιρό που ήταν ειδικός για τον κερατοειδή μου είπαν συνταξιοδοτήθηκε γιατί ήταν και μεγάλος. Κρίμα γιατι αυτος στον τομεα του ηταν ο καλυτερος που ειχαμε. Ο αλλος , ο βασικος μου γιατρος που πηγαινα απο παιδι εχει κλεισει λογω καλοκαιριου και ξανανοιγει απο Σεπτεμβρη και ψαχνω να βρω τωρα αλλον. Δεν μπορω να περιμενω για Σεπτεμβρη, αυτο ειναι επειγον. Τη βλεπω τη δουλεια, το χανουμε το ενα ματι, μεχρι κι ο προηγουμενος ειχε πει οτι αν δε βγει ακρη με τα απλα μεσα (δε βγηκε) παμε για μεταμοσχευση κερατοειδους, ετσι ειχε πει. Ολα τωρα ρε να παρει η ευχη, ολα ταυτοχρονα! :( Τεσπα, μη σε ζαλιζω, εχεις τα δικά σου.. Εσυ ειναι κατι συγκεκριμενο τωρα και εισαι φουλ αγχωμενη? Η το γνωστο μας αγχος? Αν ειναι κατι συγκεκριμενο και θα σε βοηθουσε να το πεις, θα σε ξαλαφρωνε, τοτε γραψτο μας. Carry on ρε κορίτσι, μη σε παίρνει κάτω, δε θα του περάσει, εμείς θα το (ξε)περάσουμε και θα κανουμε ωραία πραγματακια. Καλή σου μέρα..Quote:
Originally Posted by Noname144
Πως είναι το μάτι σου?Quote:
Originally Posted by _Vassilis
Είμαι χάλια απόψε.πολυ αγχωμενη
Καλησπέρα, κανά ποτάκι , καμιά βόλτα δεν θα παίξει σήμερα με την πανσέληνο;να σου φτιάξει την διάθεση;Quote:
Originally Posted by Noname144
Πάντως και εγώ αγχωμενος είμαι.
Άστα.. Τελικά είναι άλλη ιστορία ανεξάρτητη από το γνωστό μου πρόβλημα και αφορά και τα δυο μάτια. Και μάλλον είναι αρκετά σοβαρό, ανησυχητικό πάντως είναι σίγουρα. Υπάρχει οίδημα στην οπτική θηλή και των δυο ματιών και συλλογή υγρού κυρίως στο ένα. Αλλά μάλλον άρχισε και το αλλο γιατί σήμερα άρχισα να μην καλοβλέπω ούτε από αυτό. Εν τω μεταξύ οι χμμμ 5? Ναι.. Οι 5 διαφορετικοί οφθαλμίατροι που κατά το παρελθόν έχω επισκεφτεί για το άλλο ζήτημα ήταν όλοι κλειστοί λόγω διακοπών. Συν άλλος ένας που μου σύστησε μια φίλη κι αυτός κλειστό το ιατρείο μεχρι Σεπτέμβρη. Τρόμαξα να βρω άνθρωπο (άγνωστο εννοείται) να με δει. Τώρα πρέπει να κάνω ένα κάρο εξετάσεις να δούμε γιατί συμβαίνει αυτό, να με αξιολογήσει και νευρολόγος, να κάνω και μαγνητική εγκεφάλου κόγχων, κι όλα αυτά ενώ ο καιρός τρέχει και επρεπε ήδη να διάβαζα πυρετωδώς για Σεπτέμβρη γιατί αλλιώς αντίο σχολή, θα με διώξουν. Έχω απίστευτα νεύρα τώρα που γράφω και πολύ άγχος. Τα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς είναι κύτταρα νευρικού ιστού και ό,τι καταστρέφεται δεν αναπληρώνεται. Καλά θα πάει αυτό.. Εντάξει ρε παιδιά, τι να πω, ας περιμένω απλά να δω ποιο θα είναι το επόμενο που θα συμβεί. :(Quote:
Originally Posted by Noname144
Sorry για το rant και σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου. Εσύ πως τα πας? Εχτές διαβάζω λες ήσουν αγχωμένη. Σήμερα πως είναι τα πράγματα?
Edit: Α καλά, τι χτες λέω εγώ, τώρα πριν λίγο τα γραψες, απλά άλλαξε η μέρα. Ελπίζω λίγο κάπως να νιώθεις καλυτερα. Προσπάθησε να κάνεις κάτι να ξεχαστείς. Αμα σε βοηθάει η παρέα εδώ είμαστε.
Γεια σου Βασίλη ελπίζω να βρεθεί λύση με το μάτι και ότι έχεις να σου περάσει να φύγει και το υγρό...εγώ γενικά αυτές τις μέρες έχω πολύ μεγάλη έξαρση άγχους και έχω συνέχεια σωματικές ενοχλήσεις ,μέρα και νύχτα και έχω κουραστεί δεν μπορώ να ξεκουραστώ... γενικά με έριξε πολύ το γεγονός ότι το ταξίδι που πήγα πριν μέρες πήγε στραφι και έφυγα άρον άρον με ίωση....έχει πέσει πολύ η ψυχολογία μου και δεν μπορώ να διαχειριστώ τις σωματικές ενοχλήσεις διότι είναι πολλεεεεεεες....δεν ξέρω τι να κάνω είμαι χάλια ..
Σε ευχαριστώ, το ελπίζω κι εγώ, γιατί προς το παρόν πάμε χειρότερα και έχουμε πολύ άγχος, νεύρα και γκρίνια. Άγχος.. Story of my life.. Και τι κατάλαβα? Αλλά δεν το επέλεξα κιόλας, άμα βρω που είναι ο διακόπτης του θα πάω να το κλείσω. Σε καταλαβαίνω κι εσένα γιατί έχω περάσει από τέτοια και ξέρω. Και μάλιστα όταν συμβαίνουν για πρώτη φορά αυτά, είναι τόσο εκκωφαντικό το σύμπτωμα που λες κάτι έχω, δεν παίζει να είναι μόνο άγχος όλο αυτό. Παράδειγμα, εγώ πονοκεφάλους εχω μια ζωή, από παιδάκι κιόλας, όταν όμως με έπιασε κάτι πιο έντονο και διαφορετικό είχα πειστεί ότι έχω όγκο στον εγκέφαλο. Αυτό που σου λέω τώρα είναι 20+ χρόνια πίσω. Έτρεχα στους γιατρούς, μέχρι και σε νευροχειρουργό πήγα, ο καημένος βρήκε τον μπελά του από μένα. Προσπαθούσα να τον πείσω να μου γράψει να κάνω μαγνητική εγκεφάλου για να βρούμε τον όγκο. Παιδί μου, μου έλεγε, η μαγνητική είναι διαγνωστική εξεταση, όχι θεραπευτική.. Τίποτα εγώ, το χαβά μου. Τελικα αφού είδε και απόειδε με μένα σου λέει ας του τη γράψω μπας και ξεαγχωθεί, όχι ότι ο ίδιος τη χρειαζόταν. Πήγα, την έκανα και εδειξε έναν μεγάααλο συσσωρευμένο όγκο από άγχος, χαχα. Έχω πλέον μια φυσιολογικότατη MRI απο τότε. Συν άλλη μια που έκανα πρόπερσι (που μου ζητήθηκε όμως), επίσης φυσιολογική. Τώρα με τα μάτια μου είπαν να πάω να κάνω άλλη μια κόγχων εγκεφάλου. Ενταξει, τώρα πλέον έχουμε πάρει το κολάι, σιγά..Quote:
Originally Posted by Noname144
Κάνε κι εσύ κουράγιο όσο μπορείς, καταλαβαίνω πολύ καλά πόσο δυσάρεστο είναι να περνάς όλο αυτό. Υπαρχει όμως κι ένα θετικό. Ουδέν κακό αμιγές καλού που λένε.. Μέσα από όλη αυτή την περιπέτεια σκέψου ότι εκτονώνεται έστω με αυτόν το δυσάρεστο τρόπο πολύ άγχος που είχε συσσωρευτεί. Είχες γεμίσει το κουβαδάκι σου και τώρα αυτό αδειάζει με τον τρόπο αυτό. Μετά θα είσαι καλύτερα. Πρέπει όμως να βρούμε τρόπους να μας γίνει ρουτίνα το συστηματικό άδειασμα του κουβαδακίου (υπάρχει η λέξη, μόλις τη δημιούργησα :p ). Σωματική άσκηση? (Ειδικα η αερόβια), ένα χόμπι που μας γεμίζει ενώ ταυτοχρονα μας αδειαζει απο άγχος? Ένας περίπατος στη φύση? Φυση μπορεί να είναι ακόμη και ένα κοντινό πάρκο, ας μην το υποτιμάμε.. Ένα κατοικίδιο? Μια κοντινή απόδραση? Αναλόγως τι λειτουργει για τον καθένα, όλα τα παραπάνω είναι βοηθητικά. Μερικά φυτά για το μπαλκόνι μας επίσης να μας συντροφεύουν στον καφέ μας. Τον καφέ με προσοχή σε περιόδους άγχους, καλύτερα ντεκαφεϊνέ, μην πάθουμε και καμια κρίση πανικού από το πουθενά στα καλα καθούμενα.. Εσύ μόνο ξέρεις τι θα μπορούσε να ξεκολλήσει αυτη τη στιγμή την προσοχή σου που έχει γραπωθεί σε αυτα τα πολύ ενοχλητικά συμπτώματα και να την πάει κάπου αλλού, να απορροφηθείς με κατι άλλο, όμορφο, που θα σε βοηθούσε να ξεχαστείς. Η συναναστροφή με κόσμο ειναι μόνο στα υπέρ, αλλά να είναι κόσμος με τον οποίον νιώθουμε άνετα, όντας κιόλας με πεσμένη διάθεση, όχι συναναστροφή που θα μας προσθέσει επιπλέον άγχος. Πάντως όταν μένουμε μόνοι μας οι σκεψεις μας και τα ενοχλήματα γιγαντώνονται γιατί η προσοχη μας στρεφεται αποκλειστικά εκεί. Λογικό είναι να έχει πέσει και η διάθεση με όλα αυτά που περνάς. Άστο να φύγει, να εκτονωθεί και μετα θα είσαι καλύτερα. Αν νομίζεις ότι θα σε βοηθούσε, απευθύνσου και σε έναν ειδικό. Πάντως να ξέρεις μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν και επίσης πολλές φορες και αυτοί κανουν τα λάθη τους που πολλές φορες επιδεινώνουν μια κατάσταση αντί να τη βελτιώνουν. Ψυχραιμία πάντως, δε συμβαίνει κατι μεγαλύτερο από εσένα που δεν είναι στα πλαίσια των δυνατοτήτων σου. Μια χαρά θα τα καταφέρεις, θα το δεις, και όλο αυτό, η αντιμετώπισή του δηλαδή, θα σου προσθέσει σε εμπειρία και αυτοπεποίθηση για το μέλλον. Όποτε θες να γράφεις, να τα βγάζεις από μέσα σου και να κάνουμε παρεούλα αν αυτό σε βοηθάει. Εγώ όταν δεν είμαι καλά, το μόνο πράγμα που με ανακουφίζει κάπως είναι η επικοινωνία με κόσμο, η παρεα, ιδανικά με δικούς μου ανθρώπους που νιώθω και πιο άνετα. Μην το βάζεις κάτω. Υπομονή (στα δύσκολα) και επιμονή (στην προσπάθεια), αυτά τα δυο νικάνε τα πάντα. Εύχομαι σύντομα να νιώσεις καλύτερα, ξεαγχωμένη, χωρίς ενοχλήματα, να φύγουν αυτά όλα και η κακή διάθεση να φτιάξει. Ο,τι θες και μπορουμε να βοηθήσουμε εδώ είμαστε.
Βασίλη σε ευχαριστώ για το κουράγιο και για τις ευχές σου
..από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί...μακάρι όντως σε λίγο καιρό να είμαι πολύ καλύτερα......και όλοι σας εδώ στο φόρουμ να είστε καλύτερα συντομα και να μην έχεις τίποτα στα μάτια σου... προσπάθω να κάνω δουλειές να ξεχνιέμαι να παίζω με το παιδί. Μου....αυτό που είπες ότι μιλάς με δικούς σου ανθρώπους και ανακουφίζεσαι είσαι πολύ τυχερός...εγώ δυστυχώς έχω έναν σύζυγο ο οποίος δεν με καταλαβαίνει καθόλου και δεν μπορώ τίποτα να συζητήσω μαζί του....είμαι τελείως μόνη μου και το περνάω μόνη μου ....υπάρχει πολύ αδιαφορία στον κόσμο αυτό βλέπω και θλίβομαι ...