Μπορεί κάποιος να μιλήσουμε;

Καποτε πριν πολλα πολλα χρονια καποιος μου ειχε πει κατι. Δεν το καταλαβα τοτε. Οι ανθρωποι ειναι ανθρωποι και παντα θα μας απογοητεύουν, ετσι μου ειπε. Χρειαστηκε να περασουν πολλα χρονια, δεν ειμαι πλεον μικρος, ωστε να επιβεβαιωθει αυτο στη ζωη μου. Και στους ανθρωπους δεν εξαιρω ουτε τον εαυτο μου, κι εγω με εχω απογοητευσει. Υπαρχει ομως και κατι αλλο που ξεπερνα την ανθρωπινη αδυναμια και ατελεια που συνηθως απογοητευει και απο το οποιο μπορουμε με ασφαλεια να πιαστουμε, να κρατηθουμε. Το να το πεις ειναι το ευκολο, το δυσκολο ειναι να μπορεσεις να το εφαρμοσεις στη ζωη σου. Ασε την εφαρμογη και τους χιλιους δυο κινδυνους που μπορει να κρυβει ο καθε αγνωστος που θα γνωρισεις εκει, που ετσι κι αλλιως ατελης ανθρωπος θα ειναι και αυτος και βαλε σε εφαρμογη το σχεδιο του οτι πρεπει να παλεψεις , να συνεχισεις. Παση θυσια.. Κι εγω δεν εχω ανθρωπινως πολλα ωστε να με κρατανε εδω γυρω, προσπαθω να το δω ομως διαφορετικα το θεμα και να πως πως αυτος που δινει τη ζωη καποιο νοημα και καποια αξια θα εχει δωσει σε καθε δυσκολο και ακατανοητο που περναμε. Εχω τον εαυτο μου, κανω το σταυρό μου και συνεχιζω. Οσο μπορω, γιατι ακομα υπαρχουν ημερες που μπορει να ξυπναω και να λεω φτου να παρει, παλι εδω ειμαι, ξυπνησα. Το προσπερναω ομως αυτο και συνεχιζω. Και τα πολυ πολυ δυσκολα ειναι πισω μου, πλεον δε νιωθω συχνα ετσι. Τωρα αυτο που περιγραφεις εσυ ειναι δυσκολο βεβαια, δεν ειναι το ιδιο, αλλα και παλι γυρνα στο μεσα σου και ψαξε βρες τη δυναμη να συνεχισεις. Το καθε τι που ζουμε εχει τη σημασια και την αξια του και ας μην την καταλαβαινουμε εμεις πολλες φορες, μπορει και να μην την καταλαβουμε ποτε. Ας εμπιστευτουμε το μεγαλο παιδαγωγο που λεγεται ζωη και ας προσπαθουμε να συνεχιζουμε μεχρι την τελευταια στιγμη μας , όποτε και να ειναι αυτη, που ομως δε θα το αποφασισουμε εμεις αυτο, δεν εχουμε τετοιο δικαιωμα. Παλεψε, δεν ειναι αναγκη να το κανεις μονη σου, παλεψε παρεα με τους δικους σου ανθρωπους, με τους γιατρους σου και πανω απο ολα με τη βοηθεια του Θεου, ζητα τη στην προσευχη σου.

Αφήστε τους θεούς και τις προσευχές, πρακτικά στην ημέρα τι να κανω; δεν γίνεται να μην κάνω τίποτα.

Ακούω μην κάνεις αυτό, μην κάνεις το αλλο, σταμάτα το τάδε, ε και τι να κάνω πρακτικά για να περνά η μέρα;

πάντως το λογικό δεν είναι να περνάς την μέρα σου παρακολουθώντας, ενοχλώντας ή κάνοντας δύσκολη τη ζωή κάποιου που δεν σου φταίει σε κάτι. Τόση ώρα μιλάς για σένα, το να ενοχλείς τον άλλον και να τα κάνεις όλα αυτά δίνει νόημα στη δικιά σου ζωή λες, όμως σκέφτηκες ποτέ οτι έτσι δημιουργείς πρόβλημα στον άλλον ? Ο άλλος συνομίλησε μαζί σου στην εφαρμογή, βρεθήκατε για σεξ και μετά βρέθηκε στο να τον παρακολουθεί μια άγνωστη, να του πετάει κλειδιά με το ονομά του και να κάνει παραγγελίες στο σπίτι του.
Σου λέμε τη γνώμη μας καθημερίνα εδώ και 2 μήνες για το τι πρέπει να κάνεις για σένα, αλλά δεν το ακούς, στη τελική αν δεν σε νοιάζει ο εαυτός σου τουλάχιστον μην δημιουργείς πρόβλημα σε κάποιον που δεν σου φταίει σε κάτι.

Το πήγαινε σε γιατρό και πάρε φάρμακα δεν είναι "σου λέμε τι να κάνεις". Το σου λέμε τι να κάνεις είναι, πχ, πιστεύω ότι θα μπορούσες να κάνεις την τάδε δουλειά, ή να πας στο τάδε μέρος, ή την τάδε ασχολία ή τον τάδε εθελοντισμό.

Ζωή χρειάζομαι. Ασχολία. Κάτι να κάνω.

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Αφήστε τους θεούς και τις προσευχές, πρακτικά στην ημέρα τι να κανω; δεν γίνεται να μην κάνω τίποτα.

Ακούω μην κάνεις αυτό, μην κάνεις το αλλο, σταμάτα το τάδε, ε και τι να κάνω πρακτικά για να περνά η μέρα;

---

Πολλά μπορείς να κάνεις αλλά την απαντηση στο τι από ολα προτιμας την ξερεις μονο εσυ. Εμεις δεν ξερουμε ουτε τις συνθηκες σου, ουτε τα ενδιαφεροντα σου κλπ. Θα πω μερικα παραδειγματα πιθανων επιλογων. Αυτο που ηδη ανεφερες με τα βιβλια κρατα το, ειναι πολυ καλο. Μπαινεις σε εναν αλλο κοσμο, δραπετευεις απο τη δυσκολη πραγματικοτητα χωρις να βαζεις σε καποιο κινδυνο τον εαυτο σου, ισα ισα που τον ωφελεις. Αμα καθε δυο μερες τελειωνεις κι απο ενα βιβλιο οπως λες τοτε για να μην ξεπαραδιαζεσαι να τα αγοραζεις πηγαινε γραψου σε μια δημοτικη βιβλιοθηκη αμα εχετε καπου κοντα σου ωστε να μπορεις να τα δανειζεσαι. Κι αυτο με το περπατημα κρατα το, ειναι καλη εκτονωση και βοηθαει και στην ψυχολογια μας πολυ. Αμα εχεις εκει κοντα σου και καποιο ωραιο σημειο για να περπατας, ενα μεγαλο παρκο, ενα βουνο, μια θαλασσα προτιμησε το, θα σε βοηθησει και να αλλαξεις παραστασεις, να ξεφυγεις απο το μυαλό σου και τις σκεψεις σου. Αλλα να προσεχεις, να πηγαινεις μέρα και καλυτερα να εχεις και μια παρεα μαζι σου, να σε προσεχουν αλλα και για να μιλατε κιολας, να περναει η ωρα. Παρε ενα κατοικιδιο, ενα σκυλακι ή ενα γατάκι, ακομη και ενα καναρινι. Ενα χαμστερ, μια γυαλα με ενα χρυσοψαρο, οτιδηποτε. Περνα ωρα εκει. Τα ζωακια ειναι ψυχουλες και προσφερουν ανιδιοτελη αγαπη που απορροφα ολα τα ασχημα, τα προβληματα της ζωης, σε βοηθανε πολυ. Μη σκεφτεσαι το μελλον και τι θα γινει, εστιασε στη σημερινη μονο μερα και πες θα κανω αυτο σημερα, θα την περασω ετσι. Παρε δυο γλαστρες για το μπαλκονι σου να τις βλεπεις να τις περιποιεισαι και να τις χαιρεσαι ενω πινεις τον καφε σου. Βγες εξω για να πιεις καφε, κατσε εκει να ευχαριστηθεις τον ηλιο. Πηγαινε για μπανιο στη θαλασσα , βρες μια παρεα και πατε, καθιστε εκει να μαζεψετε vitamin D και vitamin sea, δρουν θεραπευτικα ολα αυτα, σαν φαρμακα. Ακου τη μουσικη που σου αρεσει, η μην ακους αν δεν εχεις τη διαθεση γι αυτο. Μπορει τιποτα απο ολα αυτα να μη σε βοηθαει και να εισαι σε φαση που να θες να κατσεις κουκουλωμενη στο κρεβατι με κλειστα τα παντζουρια και τα φωτα. Μονο εσυ μπορεις να αφουγκραστεις το μεσα σου και να ξερεις τι θα σε βοηθουσε τωρα καπως να την παλεψεις, να ανακουφιστεις. Το να μπεις σε μια εφαρμογη που οι ανθρωποι μπαινουν κατα κυριο λογο ψαχνοντας το σεξ δε νομιζω οτι ειναι κατι που θα σε βοηθουσε ουτε τωρα αλλα ουτε και γενικοτερα. Μπες εδω και γραφε μας τα νεα σου, να κανουμε παρεουλα. Η μπες σε ομαδες στα σοσιαλ που υπαρχουν και αλλοι ανθρωποι που εχουν αντιστοιχα θεματα υγειας οπως εσυ, να μη νιωθεις μονη σου σε ολο αυτο, να δεις τι εκαναν και αλλοι, πως τα καταφεραν. Οτιδηποτε να κανεις, οσο χαλια και να νιωθεις, αμα σε βοηθησει να περασεις αλλη μια μερα χωρις να συμβει κατι ασχημο που θα προσθεσει καινουριους μπελαδες, θεωρησε το νικη, μεγαλη κιολας νικη. Καθε μερα που προσθετεις σε αυτο σε φερνει ολο και πιο κοντα στο σημειο που θα αρχισει να καταλαγιαζει ολο αυτο το ανυποφορο αισθημα. Σχετισου με ανθρωπους οχι εχοντας στο επικεντρο το σεξουαλικο, υπαρχει και η απλη η σχεση, η ανθρωπινη, η φιλικη. Ξεκινα ενα χομπι που σου αρεσει, ενα μουσικο οργανο ισως, ζωγραφικη, κατι αλλο, δεν ξερω, ξεκινα πλεξιμο, whatever. Τι θα κεντριζε το ενδιαφερον σου και θα απορροφουσε την προσοχη σου για λιγο ωστε να φυγει απο ολα αυτα τα ασχημα, πηγαινε και καντο. Βρες μια σειρα που σου αρεσει και θα σε κανει να κολλησεις και κατσε δες την. Βρες ενα παιχνιδι για το κινητο ή τον υπολογιστη. Ασχολησου με τη μαγειρικη αν αυτο θα σου αρεσε και κατσε φτιαξε κατι ωραιο. Αλλαξε το ντεκορ στο δωματιο σου. Αμα εχετε κανα σπιτι σε κανα χωριο παρε μια παρεα μαζί σου και πηγαινε κατσε λιγες μέρες στη φυση να ηρεμησεις. Κανε μια κοντινη εκδρομη. Γραψου σε μια σχολη χορου, σε εναν ομιλο για σκακι, σε μια τοπικη εθελοντικη ομαδα που φροντιζει αδεσποτα ή κανει συσσιτιο για αστεγους, η επιτηρει το βουνο για πυρκαγιες τωρα που ερχεται το καλοκαιρι. Η που φροντιζει ηλικιωμενους. Θα γνωρισεις και αλλο κοσμο εκει, μην ξεμοναχιαζεσαι γιατι εκει αρχιζουν ολες οι ασχημες σκεψεις. Βγες απο το μυαλο σου μεχρι να περασει αυτο το κακο συμπτωμα. Πηγαινε γραψου να κανεις kick boxing να βαρας μπουνιες και κλωτσιες στο σακο να εκτονωνεσαι και να γυμναζεσαι κιολας, καλυτερα αυτο παρα να κλεβεις κλεδια και καρτες και να κανεις τετοια. Ασχολησου με το να κατσεις να σκεφτεσαι με τι θα σου αρεσε να ασχοληθεις. Επισκεψου ενα μουσειο, μια εκθεση, πηγαινε ενα θερινο σινεμα. Φορα μια μασκα εναν αναπνευστηρα και βατραχοπεδιλα και πηγαινε να χαζεψεις ψαρακια και να μαζεψεις κοχυλια. Ασχολησου με το ψαρεμα. Μαθε ενα καινουριο αντικειμενο που θα σε ενδιεφερε, μπες να κανεις online σεμιναρια πανω σε κατι. Οτιδηποτε βοηθαει να τσουλησει αλλη μια μερα χωρις να γινει κατι ασχημο παροτι νιωθουμε χαλια κερδος ειναι. Εστιασε στο τωρα, στο σημερα, ειναι το μονο που εχουμε στα χερια μας και ειναι δωρο, πολυτιμο δωρο. Δες παιδικα, πολλες φορες εχουν βαθια φιλοσοφια μεσα τους. Ασε το τι εγινε και το τι θα γινει, μπορει τιποτα απο ολα αυτα να μην εχει σημασια. Μπορει σημερα αυριο οι μεγαλοι του κοσμου να κανουν τον τριτο παγκοσμιο πολεμο, να πατησουν το κουμπι με τα πυρηνικα και να εξαφανιστει ο πλανητης και ολοι μας, υγιεις και μη.. Yesterday is history, tomorrow is a mystery but today is a gift, that is why it is called present. Ζησε το εδω και τωρα, ειναι το μονο που εχουμε, μην το χανεις αυτο με το να περιπλανιεσαι με τις σκεψεις σου στο παρελθον (που δεν αλλαζει) ή στο μελλον (που δεν το ξερουμε). Καλη δυναμη σου ευχομαι με ολα, να μη χανεσαι , να μπαινεις εδω να τα λεμε.

https://youtu.be/G7fGCB4CFew?feature=shared

Μου λες πήγαινε με παρέα. Την οποία θα βρω πού;;; Δεν έχω φίλους.

Έχω να πάω θάλασσα από τα 15; Κάπου εκεί. Ειδικά τώρα δεν νομίζω ότι είναι δυνατό έτσι που είμαι.

Εθελοντισμό θα ήθελα, είναι το μόνο από όλα όσα ανέφερες που δεν είναι πεταμένος χρόνος, αλλά κάτι, είναι κάτι.

Σιχάθηκα τα βιβλία, διάβασα πολύ, τώρα δεν μπορώ άλλο, με το ζόρι πάει. Το ανοίγω και βαριέμαι. Είναι πεταμένος χρόνος άλλωστε. Μαζί με τις σειρές. Μόνο πεταμένος χρόνος, που δεν σε εξελίσσει σε τίποτα.

Θα ήθελα να είχα μια δουλειά. Να μπορούσα να κάνω κάτι. Αυτό θα είχε σημασία. Δεν θα ήταν πεταμένος χρόνος. Δεν είμαι 16 για να κάτσω να βλέπω σειρές. Η ζωή περνάει και πρέπει να κάνω κάτι με αυτή, όχι να τη πετάξω.

Το μόνο που θα είχε νόημα θα ήταν να γράψω το δικό μου βιβλίο για τη ζωή μου μέχρι τώρα, όπως μου πρότεινε μια ψυχολόγος αρκετές φορές. Μου είπε πως θα μου βρει εκδοτικό αν το γράψω. Αλλά δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω καν, δεν έχω ιδέα από συγγραφή, ούτε και ωραίο λεξιλόγιο. Η ψυχολόγος μου είπε ότι έτσι η ιστορία μου δεν θα πήγαινε χαμένη, και ακόμη κι όταν φύγω, θα μείνει κάπου. Θα ήθελα να υπάρχει αυτό το βιβλίο πάρα πολύ. Δεν ξέρω τι να γράψω, πολλά θα ήταν ένας επαναλαμβανόμενος κύκλος. Ποιος θα κάτσει να διαβάσει για 7 νοσηλείες;

Το περπάτημα και αυτά μόνη μου, τα κάνω ήδη και δεν βγαίνει σε τίποτα άλλο παρά πεταμένο, ανούσιο χρόνο. Θα έπρεπε να δουλεύω, να χτίζω κάτι, όχι να κάθομαι να κοιτώ τους περαστικούς σε ένα παγκάκι - αυτό δεν είναι ζωή. Είναι πετάω τον χρόνο.

Προς το παρόν, ο διαβήτης πάει χάλια. Τελείως χάλια.

Ζωάκι είχα, πέθανε, και έχει η μαμά μου μια γάτα, την οποία δεν θέλω. Δεν με αφήνει να πάρω άλλο.

Νομίζω έχω χάσει την ικανότητα να νοιάζομαι για τους άλλους. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα για τον άλλον. Δεν τον ρωτούσα πώς είναι ή τι κάνει. Δεν με ένοιαζε. Άλλωστε, ούτε κι εκείνον.

Δεν ήμουν έτσι. Ήμουν πολύ δοτική. Τώρα δεν νιώθω ενδιαφέρον για τους άλλους, δεν θέλω να τους γνωρίσω, δεν θέλω να τους μάθω, δεν θέλω να ξέρω.

Καμιά φορά έχουμε αναγκη και να πετάμε το χρόνο που λες. Ποιος τα βάζει αυτά τα «πρέπει»? Ξυπνησες σημερα, πέταξε λιγο χρονο και μαζί με αυτόν και οτι αλλα σκουπιδια έχεις που σε βαραινουν. Ναι, κατσε στο παγκακι και κάνε people watching, μια χαρα.. Ποιος το λέει οτι πρεπει σαν καλοκουρδισμενο ρομποτακι να κυνηγας συνεχως στοχους για να πετυχεις κατι? Μιας που λεγαμε για κατοικιδια, μα εχεις ηδη ενα κατοικιδιο, η ψυχουλα μεσα μας, ειναι σαν ενα μικρο ζωακι, ακουσε την ασχολησου με αυτην. Ποτε το ζωακι γκρινιαζει, ποναει, διαμαρτυρεται, κατι του φταιει , ποτε ειναι χαρουμενο και μας κανει αγαπουλες. Ειναι ανεξαρτητο, δεν μας ρωταει το πως θα νιωσει την καθε στιγμη. Εσυ μπορει τη μια στιγμη να εισαι μεσα στη μαυριλα και μετα να σκεφτεις κατι ή να δεις κατι και να νιωσεις ανακουφιση. Ή και χωρις καποιο ερεθισμα, ετσι απο μονο του, ανεξηγητα, ειπαμε το ζωακι σου εχει δικα του αυτονομα συναισθηματα. Τωρα εισαι σε μια φαση που εχεις πολλα δυσκολα, εχεις να αντιμετωπισεις αυτο. Και ο τροπος να το αντιμετωπισεις μπορει να ειναι να πεταξεις λιγο χρονο. Μπορει να ειναι και το πιο χρησιμο πραγμα να κανεις ωστε να θεραπευτεις, να νιωσεις καλα, να εισαι αξιομαχη παλι και τοτε θα μπορεσεις να καταφερεις πολλα, δε θα εισαι παντα ετσι. Ενα ενα ειπαμε, μην τα βαζεις ολα μαζι στο τραπεζι, σπαστα σε μικρες μπουκιες. Σημερα θα παρω απο το περιπτερο το παιχνιδι που κανει σαπουνοφουσκες θα τις φυσαω και θα τις κοιταω να ταξιδευουν μεχρι να σκάσουν, αυτο αρκεί. Το μυαλο μου που μου λεει δεν εισαι δεκαξι και θα επρεπε να κυνηγας στοχους θα το βαλεις στο mute. Αυριο ειναι μια αλλη μερα και θα ασχοληθω τοτε με το τι μπορω και τι θα κανω τοτε, ετσι να λες, μικρο κοντινο πλανο, οχι μεγαλεπιβολα σχεδια. Εχε λιγο το νου σου στο διαβητη ωστε απο το τελειως χαλια να παμε για αρχη στο λιγο λιγοτερο χαλια, ειναι σημαντικο. Παρε φαε κατι με στεβια αμα θες γλυκο. Γραψε μας εδω τι θα ηθελες υποθετικα να κανεις , εστω κι αν δεν εχεις τη δυνατοτητα γι αυτο. Πχ τι ζωακι θα ηθελες να παρεις αμα σε αφηναν? Εγω θα ηθελα ενα σκυλακι μαλτεζακι ή μια γατα αλλά αυτη τη στιγμη δεν εχω τη δυνατοτητα για κανενα απο τα δυο. Στο μελλον ομως θα επανελθω. Ναι, πηγαινε στη θαλασσα και ας μην εχεις φιλους. Εχεις ομως γνωστους, εχεις συγγενεις, εχεις τον εαυτο σου. Σηκω και πηγαινε και οπως καθεσαι στο παγκακι πες θα αραξω στην ξαπλωστρα, ακομα και μονη μου. Ακου τον ηχο απο τα κυματα και πετα χρόνο, πεταξε ολα τα προβληματα να τα ξεπλυνει η θαλασσα. Δεν χρειαζεται να κανεις τιποτα, μονο οτι εσυ θελεις, οταν θα εισαι σε λιγο καλυτερη κατασταση θα βαλεις πλωρη και θα το κανεις. Τωρα δωσε χρονο, πετα χρονο κι ασε τον εαυτο σου να ανακαμψει, θα νιωσει καλυτερα καποια στιγμη και το ζωακι θα ρθει απο μονο του και θα σου το πει, θα σκιρτησει παλι απο χαρα, θα φυγει η μαυριλα. Παρε ενα χαρτι και γραψε για τη ζωη σου αμα σε ανακουφιζει αυτο, γραψτο για σενα, δεν εχει σημασια το λεξιλογιο, ας μην το διαβασει και κανεις, καντο σαν προσωπικο ημερολογιο ιδιωτικα. Κι υστερα κατσε και διαβασε το, μια χαρα μπορεις να διαβασεις το δικο σου λεξιλογιο. Παρε λυσε sudoku περνα απλα την ωρα σου, για την ωρα αυτο ειναι αρκετο, αρκει να μην κανεις κατι επιβλαβες η επικινδυνο για σενα η για αλλους. Πηγαινε σε μια εθελοντικη δραση που μαζευουν σκουπιδια, που καθαριζουν ακτες και πες το ιδιο θα κανω και με τη ζωη μου, θα πεταξω ολα τα σκουπιδια, τα ασχημα, μολις βρω τη δυναμη θα παω και θα το κανω. Η εικονα αυτη τη στιγμη σε αδικει. Φαινεσαι σα να μην κανεις τιποτα ενω στην πραγματικοτητα ο εαυτος σου κανει ο,τι καλυτερο μπορει οντας εξουθενωμενος για να αντεξει κατι πολυ δυσαρεστο που τον εχει βρει. Αν αυριο μεθαυριο περασει ολο αυτο και νιωθεις καλα και δουλευεις, εξελισσεσαι και κανεις πραγματα 24 ωρες /24ωρο αλλα γινονται αβιαστα, να ξερεις αυτο θα ειναι λιγοτερο και ευκολοτερο απο το παιχνιδι με τις σαπουνοφουσκες που σου λεω τώρα να κανεις. Μη ζητας κατι αλλο απο τον εξουθενωμενο εαυτο σου τωρα. Το να αντεχει τη μαυριλα, το να σπρωχνει τη μερα νιωθωντας χαλια και να καταφερνει να μην κανει κατι ασχημο ειναι ηδη παρα παρα πολλα. Ειπες δεν ειμαι δεκαεξι να βλεπω σειρες, εγω θα σε κανω εξι και θα σου προτεινω να δεις το αγαπημενο μου παιδικο (ειμαι 43..) Ειναι το Surf’s up, παθαινω μια ταυτιση με τον BigZ, ισως λογω μεγεθους, παροτι δεν ξερω surf ουτε μου αρεσουν τα μυδια. Ο Chicken Joe ειναι ο αγαπημενος μου ηρωας, και ειναι αυτος (spoiler alert) που νικαει στον αγωνα της ζωης, ακριβως γιατι δεν το ειδε ποτε σαν αγωνα.

https://www.imdb.com/title/tt0423294/

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Νομίζω έχω χάσει την ικανότητα να νοιάζομαι για τους άλλους. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκα για τον άλλον. Δεν τον ρωτούσα πώς είναι ή τι κάνει. Δεν με ένοιαζε. Άλλωστε, ούτε κι εκείνον.

Δεν ήμουν έτσι. Ήμουν πολύ δοτική. Τώρα δεν νιώθω ενδιαφέρον για τους άλλους, δεν θέλω να τους γνωρίσω, δεν θέλω να τους μάθω, δεν θέλω να ξέρω.

---

Παρε κι εναν Εισβολιάκο να χεις.. :)

«Ας ζησουμε λοιπον χωρις τα πρεπει μας, να παιξουμε σαν μικρα παιδια»

Αλλα να παιξουμε με ασφαλεια στον παιδοτοπο, οπου δεν βαζουμε τον εαυτο μας σε κινδυνο..

https://youtu.be/A_D_kA4HW0Y?si=pwo72aUQYdqkg6BW

Καθε ενας που εδωσε πολλα στο παρελθον και πληγωθηκε νιωθει καπως ετσι που λες.. Σε νιωθω σε αυτο, δεν εχω να σου πω κατι.. Ενδιαφερσου για εναν μονο ανθρωπο και φροντισε τον, αυτος που εχει πιο πολυ απο ολους την αναγκη σου αυτη τη στιγμη, φροντισε τον σα να ηταν καποιος αλλος , ενα παιδι ας πουμε. Φροντισε τον εαυτο σου και αφουγκρασου τις αναγκες του.

Γράφεις πολύ ωραία.

Έκανα μπάνιο (δεν νιώθω καλύτερα παραδόξως, θα έλεγα χειρότερα) και πόσο θα ήθελα να είχα μια φίλη να πάμε για καφέ τώρα. Ή για ένα γλυκάκι. Όνειρα απατηλά. Δεν έχω κανέναν να στείλω να πάμε.

Σπίτι θα κάτσω, θα φάω πάλι και θα κοιμηθώ πάλι... Σε αυτό το τίποτα.

Quote:

---

Originally Posted by wanderer010

Το πήγαινε σε γιατρό και πάρε φάρμακα δεν είναι "σου λέμε τι να κάνεις". Το σου λέμε τι να κάνεις είναι, πχ, πιστεύω ότι θα μπορούσες να κάνεις την τάδε δουλειά, ή να πας στο τάδε μέρος, ή την τάδε ασχολία ή τον τάδε εθελοντισμό.

Ζωή χρειάζομαι. Ασχολία. Κάτι να κάνω.

---

Καλά τώρα σοβαρά? Πόσες φορές σου είχαμε γράψει να ξεκινήσεις μια δραστηριότητα? Όταν γράφεις ότι θέλεις να κάνεις κακό σε κάποιον που δεν σου φταίει σε κάτι τι περιμένεις να σου πούμε, να ξεκινήσεις γυμναστήριο? Γι αυτό σου είπαμε για ψυχοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. Αλλά σου είχαμε γράψει και για δραστηριότητες κτλ.

Για αρχή καλό είναι και αυτό το τίποτα που λες, τουλαχιστον δεν περιλαμβάνει μπελάδες, αυτό είναι πολυ σημαντικό, το πιο σημαντικό στην παρούσα φαση. Εκανες το μπανάκι και το ζωάκι από μέσα αντεδρασε, δεν ένιωσε καλύτερα, αλλά χειροτερα, γιατί στην παρούσα φαση δεν μπορεί να νιώσει καλά, να ευχαριστηθει, έχει να βγάλει πόνο, θλίψη. Θα εκτονωθει ομως καποια στιγμη ολο αυτο, θα φύγει και τοτε θα μπορεις να κανεις πολλα πραγματα. Γλυκάκι θελει? Ε, δωστου ενα αλλα ας ειναι οπως ειπαμε με στεβια, μην απορρυθμισουμε τελειως το ζαχαρο. Τωρα για φιλη που λες δεν ξερω, αμα καμια φιλη ακουει ας σου γραψει. Το χω περασει αυτο το πραγμα που λες, το να μην ξερεις τι να κανεις για να ανακουφισεις το μεσα σου, να ξεφυγεις. Ειναι τρομαχτικο αισθημα. Ειναι λιγο σαν τον εμετο. Οταν ειναι χαλασμενο το στομαχι σου και το ωραιοτερο φαγητο να σου βαλουνε μπροστα εσυ θες απλα να ξερασεις, να βγαλεις οτι εχεις χαλασμενο μεσα σου. Καπως ετσι ειναι ολο αυτο. Αλλα περναει, θα περασει. Και τοτε θα κανεις ωραια πραγματακια. Γραφω ωραια ε? Μερσι για το κοπλιμαν, γραψε εσυ το ημερολογιο με τα βιωματα και θα στο σουλουπωσω εγω το βιβλιο ωστε να εκδοθει και να γινει best seller. Ελα, σε πειραζω, λιγο να το ελαφρυνουμε. Παρε παρεα το χαλια και το τιποτα και καθιστε εκει μεχρι να βαρεθουν και να φυγουν. Εσυ εισαι η οικοδεσποινα, δεν κανει να φυγεις πρωτη, θα μεινεις ως το τελος. Και το τιποτα καποια στιγμη θα γινει κατι και το κατι μετα θα φερει πολλα. Μαλακωσε λιγο με τον εαυτο σου κοπελα μου, μην του ζητας πολλα. Εχεις περάσει εφτα νοσηλειες, εχεις τα θεματα της υγειας σου, τι αλλο να κανεις κι εσυ, επομενο ειναι να εισαι στα κατω σου. Ο εαυτος μας ομως αμα του δωσεις χρονο έχει αξιοθαυμαστη δυνατοτητα να ανακάμψει, να ισορροπησει. Προς το παρον γινε φιλη με το τιποτα και το χαλια και για παρακατω βλεπουμε.. Διαχειρισου με ασφαλη τροπο το χαλια και το τιποτα και μεινε μακρια απο κακοτοπιες και ολα καλα θα πανε.

Γιατί δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι τον τύπο; Πάλι εκεί θέλω να πάω. Δεν υπάρχει καν λόγος ή αιτία. Ξέρω πως δεν θα κέρδιζα τίποτα. Αλλά γιατί σκέφτομαι το ίδιο πράγμα, πάνω από έναν μήνα μετά;

Κι εκείνος τα ίδια έλεγε. Του έλεγα πως με τα φάρμακα δεν θα μπορώ να σηκωθώ να περπατήσω και μου απαντούσε, ίσως δεν πρέπει να κάνεις τίποτα σωματικά τώρα, ίσως πρέπει να μείνεις στο κρεβάτι μέχρι να γίνεις καλά. Εγώ θύμωνα, γιατί όλη μου τη ζωή σε ένα κρεβάτι την πέρασα. Αλλά δεν έδειχνα πως θύμωνα. Μου πρότεινε και νοσηλεία, αλλά ξεκάθαρα δεν είχε ιδέα από νοσηλείες, και πάλι θύμωνα. Δεν μπορείς να εξηγήσεις σε κάποιον την νοσηλεία, πρέπει να τη ζήσεις ή έστω να την έχεις δει ως παρατηρητής, για να καταλάβεις. Επίσης, νόμιζε πως εμένα δεν με δένουν.