Quote:
Originally posted by weird
Όσοι συνδέουν την αυτοαξία τους με το έχειν τους, με το ρούχο ή με το αμάξι τους ( και είναι πολλοί, ειδικά εδώ στην Ελλάδα), είναι συνήθως άνθρωποι χωρίς κανένα σοβαρό υπόβαθρο σκέψης, αξιών ή εσωτερικού πλούτου, που σαφώς με το να πλουτίζουν και να δείχνονται, καλύπτουν, πέρα απο τη ματαιοδοξία τους, τα όποια κενά τους.
Υπάρχουν και οι άλλοι που δεν έχουν τόσα κενά μέσα τους, που έχουν ένα συμπαγές υπόβαθρο προσωπικότητας και έτσι δεν αυτοπροσδιορίζονται μέσω του πλούτου τους, δεν δείχνονται τόσο πολύ και φυσικά δεν επενδύουν όλα τους τα χρήματα στην ενίχυση της εικόνας τους ή στην ατομική τους χλιδή. Αυτοί οι άνθρωποι, είναι δυστυχώς η εξαίρεση.
Απο εκεί και πέρα η σχέση ανάμεσα στο χρήμα και την ευτυχία, είναι άκρως υποκειμενική. Το σίγουρο είναι οτι το χρήμα απο μόνο του δεν φέρνει την ευτυχία, ωστόσο μπορεί να φέρει την (πεπερασμένη) ηδονή και ευχαρίστηση, άλλο αυτό.
Απο την άλλη, η έλλειψη χρήματος φυσικά και μπορεί να φέρει την δυστυχία. Όταν παλεύεις για τα στοιχειώδη, δεν μπορείς να χαρείς εχδεχομένως άλλες πτυχές σου και άλλα πράγματα, φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Άνθρωποι που έζησαν με τα ελάχιστα και ήταν εκ φύσεως ολιγαρκείς και ευτύχησαν. Γι αυτό και πάλι παίζει πολύ η ιδιοσυγκρασία.
Με βάση λοιπόν αυτή την ιδιοσυγκρασία (πράγμα πολύ σχετικό: υπάρχουν οι φιλόπονοι, οι εργατικοί, οι πνευματώδεις, οι πιο υλικοί τύποι, οι φίλοι του ελεύθερου χρόνου και της χαλαρότητας, όσοι αγαπούν την πολυτέλεια ή την απλότητα κ. α. ) και τον τρόπο που αντιδρά κανείς στις εξωτερικές διευκολύνσεις ή αντιξοότητες, χτίζεται και η πληρότητα και το ευ ζην κάποιου.
Καταλήγω στο πολύ γνωστό σε όλους μας, παν μέτρον άριστο σε σχέση με τα χρήματα. Το πού θέτει το μέτρο κανείς, είναι δικό του θέμα, αλλά σίγουρα υπάρχει ένα μέτρο για τον καθένα.
