Κι εμένα παντού μου συμβαίνει πλέον.
Προσωπικά είναι το χειρότερο όλων των ενοχλήσεων που δημιουργεί το άγχος.
Αν και πολλές φορές αμφισβήτηση ότι είναι από το άγχος...
Printable View
Εγώ δεν το αμφισβητώ και θα σου πω γιατί..
Γιατί δε γίνεται όταν είμαι σπίτι ή μόνη μου να νιώθω ότι έχω ζάλη ή κουνιεμαι, ή καμιά φορά όταν είμαι έξω και αγχωθώ, αλλά όταν είμαι κάπου όπου δεν το σκεφτώ και περνάω καλά να μην έχω τίποτα. Μιλάω προσωπικά παντα. Προϋπάρχει σκέψη ότι θα το νιωσουμε, και επειδή το σκεφτόμαστε πολυ ασχολούμαστε συνέχεια με αυτό. Επίσης, πολύς κόσμος ζαλίζεται και παλιά ζαλιζομασταν απλά θεωρώ ότι δε δίναμε σημασία. Ζάλη όταν λες εσύ πως τη νιώθεις? Σαν να έχεις κάνει στροφές γύρω από τον εαυτό σου ή απλά βαρύ κεφάλι και σα θολούρα?
εγω το ειχα αυτο για 10 χρονια ζαλάδες αστάθεια λογο αυχένα που χα πρόβλημα απο τραυματισμο . πέρασε με φυσιοθεραπείες .
κι εγω αυτα περνούσα πριν λιγα χρονια κι στον υπνο ακομα νιωθα θαρρεις κι ημουν σε φουρτουνιασμενη θαλασσα κι στοφιλιζομε ειν απ τον αυχενα σπασμοι αυτο ειχα εγω .αυτο το έδιωξα που με τυραννουσε μετα απο χρονια με φυσικοθεραπεια απ πρακτικο γιατρο . ειν ενοχλητικο να το νιωθεις αυτο σου τραγανιζει τη ζωη .
Τι γιατρός σ έγραψε φυσικό θεραπείες??
Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ όταν δεν το σκέφτομαι δεν έχω τίποτα απολύτως. Αν όμως αγχωθω παραπάνω απ' ό,τι πρέπει και αρχίσω να το σκέφτομαι με παίρνει η κάτω βόλτα.
Είναι παράξενη η αίσθηση που έχω. Δεν νιώθω ότι γυρνάνε όλα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλά. Μοιάζει λίγο σα να έχω κάνει κεφάλι θα έλεγα. Κι έχω και μία παράξενη αίσθηση στα ματια κάποιες φορές που με πιάνει αυτό.
Κι εγώ. Δε γυρνάνε ολα να πεις ότι έχω ίλιγγο ούτε τα βλέπω μαύρα να πεις ότι ζαλίστηκα. Σα να ξεκινάει από τα μάτια , σα να νιώθω βαρύ κεφάλι, κάτι τέτοιο. Δε μπορώ ούτε εγώ να το εξηγήσω επακριβω. Πάντως νιώθω περίεργα στα μάτια κ στο κεφάλι, όταν το σκεφτώ ή αγχωθώ.
Κι εγώ τα ίδια όταν αγχωθω πολύ ξεκινάει το πανηγύρι αλλά το παθαίνω κι έξω κ παντού ίσως υποσυνείδητα το σκέφτομαι κ το δημιουργώ οι εξετάσεις μου είναι όλες καλές!Δεν ξέρω τι να πω!
Κι εγώ το παθαίνω πάντα όταν αρχίσω να το σκέφτομαι!
Είναι αυτό που λένε: Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται!
Αν ξυπνήσω και η πρώτη σκέψη είναι αυτή, τότε 100% θα το πάθω.
Απλά εγώ είμαι με τις ημέρες μου. Άλλες το νιωθω και λέω άγχος είναι κι άλλες ημέρες το νιώθω και τρέμω μήπως είναι κάτι παθολογικό.
Άστα βράστα....
Με τρομάζει περισσότερο το να είμαι μέσα στο σπίτι να ζαλιστώ και να είμαι μόνη μου.
Εμένα με τρομάζει γενικώς δεν μπορώ καθόλου!!
Εγώ παίρνω το πρωί 0,25 ζαναχ και όπως τα λές ακριβώς.. κατά τις 2το μεσημέρι ξεκινάει πάλι...κάνω υπομονή στην δουλειά για να πάει 5 να φύγω για να πάρω άλλο ένα να μπορέσω να πάω τα μικρά ποδόσφαιρο αγγλικά και γενικά εξωσχολικά μαθήματα...Έχω βαρεθεί αλήθεια....τι θα κάνουμε;