παλεύοντας στα κύματα

για την ψυχίατρο δεν έχω να σου πω και πολλά, εκτός από το να μη την πρήζεις εκτός ραντεβού γιατί θα σου ανεβάσει την τιμή...:ρ

Στη δουλεια πρέπει να πας ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ γιατί αν το ακυρώσεις θα νιώσεις αυτόματα λούζερ και θα πέσεις ψυχολογικά πιο πολύ απ την αγοραφοβία...μην το σκέφτεσαι, κάντο αυτόματα και σίγουρα θα αρχίσει να σου αρέσει όταν σε πληρώσουν όσο λίγα και αν ειναι τα λεφτά.

για τον Μάριο....
Μόνη σου είπες πως το παιδί έχει να κάνει σχέση απ τα 16 και είναι 30. Αυτό σημαίνει ακόμη και ότι είναι παρθένος.
Βάλε αυτά που περνάει με τα ψυχολογικά του συν την υπερπροστατευτικότητα από το σπίτι, μην περιμένεις να σου σκίσει τα ρούχα και να το κάνετε σε καμιά οικοδομή μέχρι να φτάσετε στο ξενοδοχείο..:ρ
Κάνε υπομονή, αυτή η περίπτωση θέλει πολύ λεπτό χειρισμό. Πηγαίνετε κανένα σινεμαδάκι, πιέστε κανένα καφέ κοντά σε δέντρα, έχει ωραίο καιρό, μπήκε η Άνοιξη.
Για το ραντεβού θα τα πούμε όταν θα έρθει η ώρα. Προς το παρόν μη σκέφτεσαι πως σε βλέπει σαν φίλη, σκέψου πως δεν ξέρει καν πως να σε δει σαν γυναίκα :ρ

μπραβο αμελι, πολυ ωραια νεα εφερες! χαιρομαι για σενα γιατι κατα βαθος πιστευω οτι εχεις πολλες ικανοτητες τις οποιες για καποιους χ, ψ λογους δεν μπορεις να αξιοποιησεις κ εγκλωβιζεσαι σε μια μιζερια που δεν υπαρχει λογος να ζεις. ακομα κ αν οι γονεις σου ειναι αυτοι που ειναι, ακομα κ αν η αδερφη σου εχει τα προβληματα της, νομιζω οτι αν κανεις μια καλη ψυχοθεραπευτικη δουλεια με τον εαυτο σου οτι θα μπορεσεις να ζησεις μια χαρουμενη κ δημιουργικη ζωη κ το τι θα κανουν οι δικοι σου ειναι δικο τους θεμα.

να θυμασαι, να δινεις χρονο στον εαυτο σου, τα πανω κ τα κατω ειναι αναποφευκτα στην ψυχοθεραπευτικη δουλεια, σε κανεναν δεν ειναι ευκολο να ερχεται αντιμετωπος με τις αδυναμιες του κ να προσπαθει να τις διαχειριστει.

ναι, στη δουλεια να πας 100%. μην το προιδεαζεις αρνητικα θα δεις πως θα παει. κατα πασα πιθανοτητα δε θα σου συμβει τπτ, αλλα κ να σου συμβει κατι, θα το κουβεντιασεις με την ψυχ σου, για να μαθεις να διαχειριζεσαι κ τις στραβες στη δουλεια. γιατι καμια δουλεια δεν υπαρχει που να σου ερχονται ολα ρολοι. απο καπου πρεπει να ξεκινησεις για να αρχισεις να παιρνεις αυτοπεποιθηση.

σας ευχαριστω για μια ακομα φορα που ειστε διπλα μου και με στηριζετε με τον τροπο σας στον αγωνα μου.
στα φυλλαδια δεν πηγα τελικα σημερα,επειδη μου ηρθε περιοδος και ειχα λυποθυμικες τασεις.
την πηρα τηλ. και της ειπα οτι θα παω οταν ξεμπερδεψω με αυτο το θεμα,πραγμα που δεν νομιζω να γινει πολυ συντομα,γιατι τελευταια μου κραταει παρα πολλες μερες και γενικως εξαντλουμαι τρομερα.
περα απο αυτο,δεν ξερω αν ειναι οτι καλυτερο αυτη η εργασια και κατα ποσον θα με βοηθησει.
εχουμε πει με την καινουρια ψυχολογο οτι θα συζητησουμε-μεταξυ αλλων-αφου γινει η ληψη του ιστορικου και για το εργασιακο ζητημα.

παντως η συγκεκριμενη ψυχολογος μου εχει αφησει πολυ θετικες εντωπωσεις,απο τις δυο συνεδριες που εγιναν.
μοιαζει καπως σε ψυχοσυνθεση και προσωπικοτητα με την Εφη,η οποια ηταν εργοθεραπευτρια μου στο κεντρο(ηταν πολυ αξιολογη ψυχολογος,πολυ ευφυης και απο τους καλυτερους ανθρωπους που εχω γνωρισει στη ζωη μου).
η νεα ψυχ. μου δημιουργει ενα αισθημα ασφαλειας και εμπιστοσυνης και πολλες φορες που ειμαι down,για τον οποιοδηποτε λογο,σκεφτομαι την επομενη συνεδρια και παρηγορουμαι καπως.
ΓΙΩΤΑ ΜΟΥ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΣΕ "ΞΕΠΕΡΝΑΩ" ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΝ ΜΕ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ!:)

σημερα εχω πεσει σε βαθεια ενδοσκοπιση και εχω καταληξει στο συπερασμα οτι η ζηλεια μου,με εχει παει πολυ πισω στην ζωη μου.
το συναισθημα της ζηλειας,ειναι ενα απο τα κυριαρχα συναισθηματα μεσα στην ψυχη μου.
1)ζηλευω κυριως κοπελες ομορφες και αδυνατες.
2)ζηλευω κοπελες,που παρα τα ψυχολογικα τους προβληματα εχουν σαν "αντιβαρο" τον θαυμασμο των αντρων,με αποτελεσμα να ανεβαινει το ηθικο τους και να περνανε πιο ελαφρυα τα ψυχολογικα τους.
μεχρι και delete εχω κανει σε ατομα στο facebook επειδη εκαναν συνεχεια "like" σε αλλες κοπελες.
3)ζηλευω κοπελες με κωλοχαρακτηρα που με μοναδικο προσον την ομορφια τους εχουν εναν συντροφο που τις "ανεχεται" και τις "στηριζει".
4)ζηλευω ατομα που εχουν εκμεταλευτει τις πνευματικες τους ικανοτητες και εχουν καταξιωθει στον επαγγελματικο τομεα.
5)ζηλευω τελος ατομα με ψυχ. προβληματα-ανεξαρτητου φυλου-που τα αδερφια τους δεν εχουν ψυχολογικο προβλημα,ενω εγω οταν θα φυγουν οι γονεις απο τη ζωη,ειμαι αυτη που θα πρεπει να "τραβηξει κουπι" με τις ελαχιστες δυναμεις μου,λογω του προβληματος της αδερφης μου.

και αυτο το συναισθημα,δεν εχει να κανει με διπολικα,τριπολικα,τετραπο λικα...αλλα νομιζω οτι ειναι καθαρα χαρακτηριολογικο....
το ανεφερα αυτο στην καινουρια ψυχολογο και μου ειπε πως ειναι σημαντικο που το αναγνωριζω.
και που το αναγνωριζω ομως τι γινεται?
το αναγνωριζω εδω και πολλα χρονια...so what?

δεν νομιζω οτι ειμαι κακια...
απλα τραγικα ανασφαλης...

αμελι δε νομιζω οτι υπαρχουν κακοι ανθρωποι τελικα. οσο μπορω να δω κ να αναρωτηθω τι σοι ψυχολογικες δυναμεις ωθουν τους ανθρωπους να συμπεριφερονται οπως συμπεριφερονται, η λεξη "κακος" αποδεικνυεται πολυ ρηχη για να περιγραψει την πολυπλοκοτητα της ανθρωπινης καταστασης.

νομιζω οτι οσο δουλευεις στο να μπορεσεις να αξιοποιησεις το δικο σου δυναμικο, κ να εισπραττεις ικανοποιηση απο τα πραγματα που κανεις, το αισθημα της ζηλειας θα υποχωρησει σε σχεση με τους αλλους. παντα θα υπαρχουν ανθρωποι που θα ειναι καλυτεροι απο σενα σε καποια πραγματα κ εσυ θα εισαι καλυτερη σε αλλα πραγματα απο καποιους αλλους. δε χρειαζεται να συγκρινοματσε με τον καθεναν στο καθε τι, ουτε να ειμαστε ανταγωνιστικοι με τους παντες.

οποια παντως κ να ειναι τα βαθυτερα αιτια που παραγουν το συναισθημα της ζηλειας, θα το δουλεψεις με την ψυχολογο σου κ σιγα σιγα θα βρεθει λυση. μην αγχωνεσαι.

Quote:

---

Originally Posted by amelie74

σημερα εχω πεσει σε βαθεια ενδοσκοπιση και εχω καταληξει στο συπερασμα οτι η ζηλεια μου,με εχει παει πολυ πισω στην ζωη μου.
το συναισθημα της ζηλειας,ειναι ενα απο τα κυριαρχα συναισθηματα μεσα στην ψυχη μου.
1)ζηλευω κυριως κοπελες ομορφες και αδυνατες.
2)ζηλευω κοπελες,που παρα τα ψυχολογικα τους προβληματα εχουν σαν "αντιβαρο" τον θαυμασμο των αντρων,με αποτελεσμα να ανεβαινει το ηθικο τους και να περνανε πιο ελαφρυα τα ψυχολογικα τους.
μεχρι και delete εχω κανει σε ατομα στο facebook επειδη εκαναν συνεχεια "like" σε αλλες κοπελες.
3)ζηλευω κοπελες με κωλοχαρακτηρα που με μοναδικο προσον την ομορφια τους εχουν εναν συντροφο που τις "ανεχεται" και τις "στηριζει".
4)ζηλευω ατομα που εχουν εκμεταλευτει τις πνευματικες τους ικανοτητες και εχουν καταξιωθει στον επαγγελματικο τομεα.
5)ζηλευω τελος ατομα με ψυχ. προβληματα-ανεξαρτητου φυλου-που τα αδερφια τους δεν εχουν ψυχολογικο προβλημα,ενω εγω οταν θα φυγουν οι γονεις απο τη ζωη,ειμαι αυτη που θα πρεπει να "τραβηξει κουπι" με τις ελαχιστες δυναμεις μου,λογω του προβληματος της αδερφης μου.

και αυτο το συναισθημα,δεν εχει να κανει με διπολικα,τριπολικα,τετραπο λικα...αλλα νομιζω οτι ειναι καθαρα χαρακτηριολογικο....
το ανεφερα αυτο στην καινουρια ψυχολογο και μου ειπε πως ειναι σημαντικο που το αναγνωριζω.
και που το αναγνωριζω ομως τι γινεται?
το αναγνωριζω εδω και πολλα χρονια...so what?

---

απο τα 700 και κάτι μνμ που έχεις γράψει, αυτό είναι από τα πιο αληθινά.
Χαίρομαι, γιατί αυτό μοιάζει να συνειδητοιείς κυρίως ..εσένα.
Χαίρομαι ακόμη περισσότερο γιατί το "φορτώνεις" στο χαρακτήρα σου και όχι στην ασθενεια σου.
Πραγματικά πολύ γενναίο και..ρισπεκτ.

πάμε λοιπόν...

Παρέθεσες όλα αυτά τα οποία ζηλεύεις στις άλλες κοπέλες.
Εσύ γιατί δεν μπορείς να τα έχεις?
Έχεις κανά πόδι λιγότερο? Κανένα χέρι? Έχεις γεννηθεί με το σαγόνι στο κούτελο?
Η ομορφιά καλή μου αμελί, εκτός απο το ότι μπορεί να μας τη χαρίσει ο Θεός, μπορούμε να τη βοηθήσουμε και μεις λίγο.
Έχεις μεγάλη μύτη? Πήγαινε φτιάξτη.
Έχεις παραπάνω κιλά? Κάνε δίαιτα.
Έχεις κυτταρίτιδα? Κάνε διατροφή.
Έχεις άσχημο σώμα? Κάνε γυμναστική.

Μετά λες πως ζηλεύεις ατομα που εκμεταλεύονται τις πνευματικές τους ιδιοτητες και έχουν καταξιωθεί. Είσαι ηλίθια? Δεν το νομίζω και δεν μου μοιάζεις για ηλίθια.

Για το θέμα της αδελφής σου δεν θα μιλήσω γιατί δεν έχω άποψη.

Θα σου πω όμως κάτι:
Στη ζωή δεν έχουμε αυτό που αξίζουμε, αλλα αυτό που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΟΥΜΕ.

Ξέρεις τι σημαίνει αυτό?
Μπορεί όλη μέρα να λέμε, "φακ δεν γεννήθηκα πλούσιος, πολύ θα ήθελα ένα καγιεν", αλλά δεν πάμε για δουλειά γιατί έχουμε γεννηθεί τεμπέληδες, ή απλά μας αρέσει να γκρινιάζουμε.
Θες καγιέν?
Πάνε και δούλεψε πενήντα χρόνια και πάρτο.
Δεν έχει σημασία αν ο διπλανός το βρήκε έτοιμο. Σημασία έχει πόσο το θες εσύ και πόσο μαγκιά έχεις για να το αποκτήσεις.

Λου και Θεοφανια σας ευχαριστω πολυ για τα μηνυματα σας.
απο ολα οσα ανεφερα χθες ομως ξερετε τι με ποναει πιο πολυ?
η μη αξιοποιηση των οποιων πνευματικων δυνατοτητων μου.
οταν μου λενε οτι ειμαι εξυπνη,ποναω ακομα περισσοτερο.
και ξερετε γιατι?
γιατι μεχρι σημερα,η οποια εξυπναδα μου δεν με βοηθησε πουθενα.
ΠΟΥΘΕΝΑ ΟΜΩΣ.
ακομη και την περιοδο που εργαζομουν,εδινα την εντυπωση της "ηλιθιας",λογω του οτι εκανα απειρα λαθη,λογω του αγχους μου και της ανασφαλειας μου.
και σεις ακομη,αν δεν με ειχατε γνωρισει απο δω που σας γραφω(πισω απο την ασφαλεια της οθονης) και με βλεπατε ειτε σε καποιο εργασιακο χωρο,ειτε σε καποια κοσμικη συγκεντρωση,πολυ πιθανον να βγαζατε το συμπερασμα οτι ειμαι χαζη.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΩ ΣΕ ΠΟΣΟ ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΜΑΙ.
οταν ημουν 26 εβλεπα τη ζωη να φευγει μεσα απο τα χερια μου.
πλεον στα 36 μου βλεπω τη ζωη να εχει ηδη φυγει μεσα απο τα χερια μου.
ανεπιστρεπτι....

Quote:

---

Originally Posted by amelie74

οταν μου λενε οτι ειμαι εξυπνη,ποναω ακομα περισσοτερο.
και ξερετε γιατι?
γιατι μεχρι σημερα,η οποια εξυπναδα μου δεν με βοηθησε πουθενα.
ΠΟΥΘΕΝΑ ΟΜΩΣ.
ακομη και την περιοδο που εργαζομουν,εδινα την εντυπωση της "ηλιθιας",λογω του οτι εκανα απειρα λαθη,λογω του αγχους μου και της ανασφαλειας μου.

---

Αμελί άλλο άγχος και ανασφάλεια και άλλο ηλιθιότητα.
Καμία σχέση το ένα με το άλλο. Μπορεί ένας άνθρωπος να είναι μια χαρά εύστροφος αλλά να είναι ανασφαλής και να κάνει άπειρα λάθη.

Οπότε 1) σίγουρα δε νομίζω να φαίνεσαι 'ηλιθια' 2) ανασταλτικοί παράγοντες όπως τα λες είναι ψυχολογικές αιτίες. Τώρα που ξεκίνησες και ψυχοθεραπεία (καλή αρχή!!!!!!)
έχεις ένα εργαλείο παραπάνω να το παλέψεις και να αντιμετωπίσεις δυσλειτουργικές καταστάσεις.

Άρα αντί να στενοχωριέσαι όταν σε λένε έξυπνη (ενώ θα'πρεπε να χαίρεσαι!!! απ'τα σημαντικότερα προσόντα !) δες πως μπορείς να αντιμετωπίσεις το άγχος κ την ανασφάλειά σου.

*Μου άρεσε και μένα πολύ το προηγούμενο μνμ σου. Το θεωρώ πολύ αληθινό.
Αλλά το κυριότερο που μου άρεσε είναι ο διαχωρισμός της ασθένειας από σένα. Νομίζω αν δεν είναι η 1η φορά, είναι απ'τις λίγες που το κάνεις. Κ αυτό πιστεύω πως είναι σημαντικό βήμα.

ο Σοπενχαουερ ειχε γραψει καποτε "και αυτος που τωρα ειμαι χαιρετα μελαγχολικα και πονεμενα αυτον που μπορουσα να ειμαι".
Σοπενχαουερ σιγουρα δεν ειμαι,ομως θα μπορουσα καλλιστα να ειχα κανει πολυ περισσοτερα.
δεν ξερω....ειμαι παλι σε πολυ down φαση.
ισως φταιει η μηνιαια αδιαθεσια...
ισως φταιει το οτι δεν εχω δραστηριοτητες...
(το καλοκαιρι τουλαχιστον ειχα το κολυμπι).
ισως φταιει το οτι σημερα θα γυρισει η αδερφη μου παλι απο αυτη την καταραμενη ψυχιατρο ταραγμενη....
ισως φταιει το οτι του Ευαγγελισμου η μητερα μου θα κουβαλησει παλι το συγγενολοι...
ισως ισως ισως...
ξαναεπεσα παλι χαμηλα...
πολυ χαμηλα...

Quote:

---

Originally Posted by amelie74

δεν ξερω....ειμαι παλι σε πολυ down φαση.
ισως φταιει η μηνιαια αδιαθεσια...

---

Σίγουρα παίζει το ρόλο της, ανοίχτηκε κ θέμα σχετικά μ'αυτό.
Εγώ για χρόνια δεν το πίστευα, μου το'λεγε ο φίλος μου κ του' λεγα 'σιγά αυτά είναι βλακείες! '. Παρατήρησα όμως 'κατά σύμπτωση' ότι πάντα πέφτω αλλά συνήθως 1 μέρα πριν.

και φω περιμενω και ειμαι φουλ στα μαυρα ταρταρα ... ανατριχιλα με πιανει... αλλα τι να κανω???? αχ και τουτο μου χαλια και τ αλλο μου χαλια !!! και δεν εχω κανει τιποτα και ειμαι μια κακομοιρα και μιση!!!!ααχαχαχαα!!!! αμελι ανετα σου κανω παρεα!!!! :) αχ!!!! θα περασει ε? τα λεμε το απογευματακι!!! μηκα μονο και μονο για σενα και για μενα ... φιλια δρακουλιαρικα !!!

Το καλοκαίρι είναι κοντά, οπότε θα μπορέσεις να πας και για κολύμπι (και να πάρεις και τον Μάριο στην παραλία, να αλείφετε ο ένας τις πλατούλες του άλλου με κόκονατ όιλ:P) και τις βολτούλες σου θα πηγαίνεις και θα ανέβει ξανά η ψυχολογία σου. Ήδη άρχισες σταθερή διαδρομή για να παίρνεις βοήθεια από ψυχολόγο ξανά και αυτό δείχνει πως δεν αφήνεσαι, το παλεύεις. Προσπάθησε να δουλέψετε το θέμα των ορίων, γιατί έχω τη διαρκή εντύπωση πως "ρουφάς" άγχος από το οικογενειακό σου περιβάλλον και από τους γονείς και από την αδερφή σου. Δεν είναι κάτι έξω από την πραγματικότητα πολλών ανθρώπων, ούτε έξω από τη δική μου, πολλές οικογένειες έχουν υιοθετήσει τρόπους και μοτίβα επικοινωνίας δυσλειτουργικά. Δεν είναι και για θάνατο αμελί, όσο υπάρχεις και ζεις αγωνίζεσαι για κάτι καλύτερο- οι λύσεις υπάρχουν και συ έχεις την ευκαιρία να τις ανακαλύψεις.:)

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Το καλοκαίρι είναι κοντά, οπότε θα μπορέσεις να πας και για κολύμπι (και να πάρεις και τον Μάριο στην παραλία, να αλείφετε ο ένας τις πλατούλες του άλλου με κόκονατ όιλ:P)

---

Ρειν μου,
σημερα εγινε κατι που με αποθαρρυνε πολυ απο το να συνεχισω να βγαινω με τον Μαριο.
τον πηρα τηλ. να του πω οτι δεν ειμαι καλα και η απαντηση του ηταν "μην μου λες τωρα πολλα γιατι το πρωι ημουν χαλια".
οι σχεσεις ειναι δινω-παιρνω.οχι μονο παιρνω.
επισης ξενερωσα αφανταστα οταν μιλησα με την μητερα του στο τηλεφωνο και μου ειπε "ο Μαριος μου,Ιωαννα μου ειναι χρυσο παιδι" και μετα φωναζε "αγαπουλα μου ελα στο τηλεφωνο".
πιστευω το οτι ειναι 30 χρονων και δεν εχει κανει σχεση τοσα χρονια,δεν οφειλεται αποκλειστικα στο ψυ προβλημα του αλλα κυριως στην υπερπροστασια.
επισης το παιδι αυτο εχει νοσηλευτει τρεις φορες με ψυχωση.
πολυ φοβαμαι λοιπον οτι αν προχωρουσαμε θα επρεπε να αναλαβω πολλαπλους ρολους.
της "μαμας του",της "δασκαλας του στον ερωτα",της "ψυχολογου του".
δεν λεω ειναι πολυ καλο παιδι,ειναι γλυκο παιδι φυσιογνωμικα,αλλα πλεον δεν ενδιαφερομαι να προχωρησω το ολο θεμα.
οποτε Ρειν μου θα αναζητησω απο δω και στο εξης ενα ατομο,με το οποιο θα αλειφουμε ο ενας στον αλλο τις πλατουλες μας(και οχι μονο ;)) με οιλ,αλλα η σχεση θα ειναι επι ισοις οροις.
οχι να του λεω δεν ειμαι καλα και να μου λεει "μην μου μιλας για προβληματα".
ουτε η "πεθερουλα" να αποκαλει τον γιοκα της,ο οποιος ειναι 30 ετων "αγαπη μου και λατρεια μου".
ξενερωσα αφανταστα.

αμελι εχεις δικιο. μαλλον δε σου κανει για γαμπρος. για παρεα η φιλος ομως? δεν ειναι ασπρο μαυρο οι σχεσεις. επισης, οταν εχουμε γνωρισει εναν ανθρωπο 5 φορες, δε σκεφτομαστε τα κουφετα. εχει βηματα η ολη διαδικασια. βγαινουμε για καφεδες, μετα φλερτακι, μετα φασουλα, μετα τα φτιαχνουμε, μετα φικιφακια, μετα περναει καποιος καιρος να δουμε αν ταιριαζουμε, μετα καλη ιδεα η συγκατοικηση κ μετα (αν τα προηγουμενα βηματα ηταν πετυχημενα) γαμος. μηπως παρεληψες μερικα απο αυτα κ προτρεχεις?
γιατι να διαγραψεις το Μαριο κ απο μια χαλαρη (οχι κολλητη) παρεα αν εχει καποια χαρακτηριστικα που σου αρεσουν, αλλα μεχρι εκει. απο εκει κ περα ορια.

κανενα ρολο δε χρειαζεται να αναλαβεις, ουτε μαμας, ουτε δασκαλας του ερωτα, ουτε ψυχολογου ουτε τπτ. μονο παρεας, η φιλης χαλαρης (οχι κολλητης).