Printable View
Η κουλτουρα εχει να κανει με τις αντιληψεις, με τον τροπο ζωης, τον τροπο που μεγαλωνουμε, τρεφομαστε, με το τι θεωρουμε σημαντικο κ τί οχι. Φυσικα κ μιλαμε κ για ενστικτα. μονο που στον καθε πολιτισμο, ερμηνευονται διαφορετικα.Quote:
Originally Posted by keep_walking
Οι αριθμοι λενε την αληθεια , οταν μετρανε φοβο σε σενα , ενω εσυ φαινεσαι και δειχνεις οτι εισαι ατρομητος κλπ. κλπ.Quote:
Originally Posted by Sofia
Ή μηπως τα συναισθηματα δεν ειναι μετρησιμα αραγε με την σημερινη τεχνολογια?
Το να ψευδεσαι μπορεις να το κανεις επιτυχημενα ακομα και στον ιδιο σου τον εαυτο , αυθυποβολες κλπ κλπ. αλλα αυτο που μετριεται ειναι αυτο που νοιωθεις.
Φυσικα φανταζομαι οτι δεν μπορουν να χρησιμοποιηθουν ευρεως σαν μεσο ψυχοθεραπειας ή κατι , αυτο θα ηταν εξαιρετικα πολυπλοκο.
Τεσπα δεν απαξιωσα κανεναν , απαντησα στα ισα. Ουτε απαξιωνω την φιλοσοφια των δυτικων , ουτε των ανατολικων . Δεν λεω WOW αυτοι ειναι πολυ μπροστα αλλα προσπαθω να καταλαβω στοιχειωδη πραγματα , οπως τα αντιλαμβανομαι βασει της λογικης.
Πιστευω στο ενστικτο της επιβιωσης, πιστευω στον φοβο ως συναισθημα , πιστευω οτι υπαρχει φοβος για το θανατο μεχρι αποδειξεως τουναντιον.
Εγω τι επιχειρημα εχω οτι υπαρχει το ενστικτο της επιβιωσης , ο φοβος για το θανατο κλπ?
Ισως την ιδια μας την υπαρξη , υπαρχουμε για αυτο το λογο σε αυτο το κοσμο.
Δεν ξέρω, αλλά έχω την εντύπωση πως όποια φιλοσοφία, θρησκεία, πολιτισμό κι αν έχεις συναντήσει στο διάβα σου, υπάρχει έμφυτο το ένστικτο της επιβίωσης στον άνθρωπο. Αν κάποιος σου βάλει ένα μαξιλάρι στη μούρη και επιχειρήσει να σε πνίξει, το σώμα σου θα κινητοποιηθεί για τη διατήρηση της ζωής. Θα παλέψεις να αναπνεύσεις. Βέβαια, η αυτοκτονία ρίχνει άλλες πλευρές στο τραπέζι, αλλά για προσπάθησε πχ να πνιγείς με το έτσι θέλω, δίχως να το έχεις κάνει να μην έχεις επιλογή (εννοώ για προσπάθησε χωρίς να κλωτσήσεις το σκαμνάκι).
Από την άλλη, και γω πιστεύω πως το concept θάνατος και η αντίληψή του και ο τρόπος που το κρατάει ο καθένας, έχει να κάνει σαφώς και με πολιτισμικές συνισταμένες. Νομίζω πως οι δυτικές χώρες έχουν μία στάση απέναντι στο θάνατο τρομοκρατική, φοβική, ένα δέος δλδ απέναντί του και ίσως αυτό να οφείλεται και στο προσδοκώμενο ζωής, που είναι μεγαλύτερο, λόγω της βοήθειας της ιατρικής και γενικά της επιστήμης, οπότε το πέρας σε κάθε περίπτωση να γεννάει τραύμα ψυχικό. Σε άλλους πολιτισμούς πχ με χαμηλό προσδόκιμο ζωής, υπάρχει μία εξοικείωση, αναγκαστική θα έλεγα με την ύπαρξη μεγάλων πιθανοτήτων για τον θάνατο όχι σε βαθιά γεράματα. Και σκέφτομαι και πως σε κάποιες χρονικές περιόδους της ιστορίας, ανάλογα με τον πολιτισμό φυσικά, ο θάνατος άλλοτε γίνεται τιμή, άλλοτε ατιμία. a good day to die ας πούμε, ή to have a honorable death, αυτές οι φράσεις εκεί παίζουν.
Πάντως θα ήθελα να ζούσα σε έναν πολιτισμό λιγότερο φοβικό, λιγότερο έτοιμο να ανακαλύψει κρυογονικές για τη διατήρησή μας παντοιοτρόπως, λιγότερο object oriented στο σώμα μας, άρα και με λιγότερο καημό να μείνουμε πάντα νέοι, ωραίοι, δεν είναι τυχαίο που στους δυτικούς είναι η γηριατρική προσανατολισμένη στην ανακάλυψη του/των συστατικών της #αιώνιας# νεότητας, δεν ξέρω και πώς λέγεται αυτός ο τομέας, λολ
Θα ήθελα να μπορούσαμε να μην θρηνούμε το χαμό κανενός, να μπορούσαμε να δεχτούμε το τέλος με κάποια στωικότητα, ίσως και κάποια φιλοσόφηση εν τέλει, αλλά δε θα ήθελα αυτό να έχει σχέση ΚΑΜΙΑ με τάματα για επόμενες ζωές, παραδείσους ή αθανασίες ψυχών, θα ήθελα να ήταν κομμάτι μίας ολοκλήρωσης του ατόμου εσωτερικής, συνειδησιακής και συνδυασμός με μία συλλογική κουλτούρα που θα καλλιεργούσε τέτοιες μας δυνατότητες/ευκαιρίες.
Ελπίζω να μην κούρασα.:)
A, και να συμπληρώσω και κάτι άλλο, για τα παιδιά σήμερα, που στις μεγαλουπόλεις δεν επιτρέπεται η έκθεση νεκρού όπως παλιότερα, στο χώρο που έζησε, αυτό το ξενύχτισμα που κάνανε παλιά, ήταν η ευκαιρία να έρθουν τα παιδιά σε μία σχέση με το θάνατο λιγότερο φοβική. Υπήρχε νομίζω η ευκαιρία να δουν από κοντά, να απομυθοποιήσουν, ε?
Να σου πω οτι πιστευω στον φοβο φυσικα κ η ανατολικη φιλοσοφια, μιλαει για φοβο. Δεν μιλαει σαν να μην υπαρχει φοβος. Αυτο δεν σημαινει οτι ο φοβος δεν μπορει να απαλειφθει ή οτι δεν μπορει να συνυπαρχει με αλλα συναισθηματα που ομως ειναι πιο ισχυρα του φοβου.Quote:
Originally Posted by keep_walking
Επισης, δεν καταλαβαινω γιατι να πρεπει να δω νουμερα ή ερευνες ή μελετες για το αν καποιος φοβαται ή οχι τον θανατο. Δεν εχω λογο να τον αμφισβητησω.
Τελος να πω οτι δεν υπάρχει μια λογικη,ειδικα στην περιπτωση του θανατου. Εφοσον μιλαμε για συναισθημα και ενστικτο τοτε εκει ειναι που οι λογικες ειναι πολλες κ διαφορετικες.
Εμενα αντιθετως θα με ενδιεφερε μια κουλτουρα που αγνοει το φοβο του θανατου , τα μεγιστα. Να μου πεις πηγαινε μοναχος τοτε αυτοι τα καταφεραν. Τα καταφεραν ομως?Quote:
Επισης, δεν καταλαβαινω γιατι να πρεπει να δω νουμερα ή ερευνες ή μελετες για το αν καποιος φοβαται ή οχι τον θανατο. Δεν εχω λογο να τον αμφισβητησω.
Και αλλες πληθυσμιακες ομαδες μπορει να τα καταφεραν ισως με διαφορετικους δρομους. Ισα-ισα που το βρισκω εξαιρετικα ενδιαφερον.
Δεν φοβαμαι το θανατο...ειναι σχετικο. Και εγω κατα περιοδους της ζωης μου ελεγα δεν φοβαμαι το θανατο (ακουγα και ενα κομματι " Im not afraid to die" ελεγε το mercy seat.
Αλλωστε ολοι οι πολιτισμοι εχουν ξεπερασει το θανατο...ο χριστιανισμος σαφως ολοκληρη θρησκεια λολ , οι μουσουλμανοι σαφως , οι καμικαζι σαφως , οι βομβιστες σαφως , οι μοναχοι που προαναφεραμε σαφως.
Θα μπορουσες να πεις το τραγελαφικο οτι εχει ξεπεραστει πλεον σαν ιδεα ο θανατος:)
Rain, απλα για την κουβεντα να πω οτι χωρες της ανατολης εχουν τα υψηλοτερα προσδοκιμα ζωης (η Ιαπωνια ειναι πρωτη, και απο οσο θυμαμαι 3 απο τις 5 πρωτες χωρες, εχουν κινεζικη κουλτουρα). (πηγη ΠΟΥ). Τωρα για τον τροπο που οι πολιτισμοι αντιλαμβανομαστε τον θανατο εχει να κανει αμεσα και με τον τροπο που αντιλαμβανομαστε τη ζωη. Ενας πολιτισμος που εχει ως ιδανικο την πρωτια, τον ανταγωνισμο, τον καταναλωτισμο, τον πλουτισμο, την ευκολια στο καθε τι πώς να συμβιβαστει κ να αποδεχτει τον θανατο? Λιγο ασυνδετο δεν ειναι?Quote:
Originally Posted by RainAndWind
δεν θα σε ελεγα τραγελαφικο σε καμια περιπτωση...αλλα εδω γελαω....εγω πιστευω οτι ο θανατος ειναι ακομα ταμπου.Quote:
Originally Posted by keep_walking
Καταλαβαινω πως ειναι να ζεις χωρις το φοβο ή με το φοβο του θανατου...ενω φυσικα ενστικτωδως φοβασαι το θανατο και οταν ερθει το τελος ολα τα συναισθηματα ειναι στο κοκκινο ναι.Quote:
Τελος να πω οτι δεν υπάρχει μια λογικη,ειδικα στην περιπτωση του θανατου. Εφοσον μιλαμε για συναισθημα και ενστικτο τοτε εκει ειναι που οι λογικες ειναι πολλες κ διαφορετικες.
Εχεις δικιο ειναι διαφορετικο να ζεις με την φιλοσοφια του υπερνικησα το θανατο , απο την τελικη πραξη.
A, Σοφία, ευχαριστώ, θα το μελετήσω.Έχω ελλείψεις και κενά σ' αυτόν τον τομέα, όμως μου φαίνεται ελκυστικός, πραγματικά ενδιαφέρουσα μου φαίνεται η ανταλλαγή απόψεων σ' αυτό το θρεντ, α ρε Λου,είδες τι άνοιξες ο χαμός λολ.:P
Κοίτα έχει διαφορά να φοβάται ένας άνθρωπος τον θάνατο σε σημείο που να του προκαλεί παράλυση από κάποιον άλλο που απλά δεν θέλει να πεθάνει και προσπαθεί να ζήσει όσο πιο καλά μπορεί. Συμφωνούμε ότι ένας άνθρωπος που νιώθει πως έχει αξία, συνήθως υλική, όπως το να έχει λεφτά, σπίτια, κότερο ακόμα και ελικόπτερο κατανοεί πως έχει πολλά περισσότερα να χάσει από κάποιον άλλο που δεν έχει τίποτα που να έχει αξία ανταλλαγής, άρα δίνει περισσότερη αξία στη ζωη του και δεν σκέφτεται το ενδεχόμενο του θανάτου. Είναι φοβερό βέβαια πως μια αρρώστια μπορεί να είναι χειρότερη από τον ξαφνικό θάνατο, χειρότερη για τον ίδιο (γιατί αν κάποιος φύγει μια και εξω δεν θα έχει χρόνο να πολυσκεφτεί τι θα του λείψει στη ζωή), ο θάνατος βέβαια είναι ακόμα χειρότερος για τους δικούς του ανθρώπους, γιατί εκείνοι μένουν πίσω και τον κρατάνε μέσα τους.Quote:
Originally Posted by carrie
Συμφωνώ άρα και με τη Σοφία και με δικά μου λόγια λέω πως αν δεν έχεις τίποτα να δώσεις (η με άλλα λόγια αν δεν έχεις τίποτα να δώσεις που να θελουν οι άλλοι) λίγο δύκολο να σου δώσουν σημασία. Έτσι είναι η ζωή φτιαγμένη, με βάση την ανταλλαγή. Έτσι λειτουργεί και στο θέμα θανάτου. Τι χάνω, τι κερδίζω. Με τον θάνατο μπορεί κάποιος να χάσει τα πάντα. Μπορεί να χάσει τους ανθρώπους που αγαπάει και να τον χάσουν. Μπορεί βέβαια να κερδίσει την γαλήνη αν ταλαιπωρείται πολύ στη ζωή του ή να έχει έναν ηρωικό θάνατο. Η σε κάποιες περιπτώσεις όπως των καμικάζι να κερδίσει την εκδίκηση του πέρνοντας και άλλους μαζί.
Σε ένα πόλεμο τώρα αυτός που θα ζήσει είναι και αυτός που θα σκοτώσει. Εκεί δεν υπάρχει και πολύ περιθώριο σκέψης. Είτε οι μαχόμενοι κάνουν έφοδο, είτε φεύγουν.
Όπως και στις ταινίες ..Last man standing is the killer.
Quote:
Originally Posted by insect
Ωραίο ποστ και γενικά ωραίο θρεντ ;)
πετραν?εσυ εισαι??μου ελειψες αγαπη μου!χααχαχα
hello guys! λοιπον, εγω για την ωρα κουλαρα με το Θεο, επαψε να με απασχολει, ας κανει ο,τι θελει, εγω δεν πολυ πιστευω τελικα σε Θεο της ορθοδοξης παραδοσης. ισως σε μια ανωτερη δυναμη που δημιουργησε το συμπαν με καποια dynamics, ναι, το θεωρω λιγο απιθανο να φτιαχτηκε μονο του το συμπαν χωρις θεικη παρεμβαση. αλλα, απο εκει κ περα, ολα αυτα τα χριστιανικα, δεν ξερω. δεν ειμαι κ πολυ συνασιθηματικος ανθρωπος ισως? ποιος ξερει!
τεσπα, ελπιζω να χαρηκατε το debate! :D
εγω δεν θα πω τι ειναι Θεος αλλα το τι δεν ειναι....και ξερετε το τι δεν ειναι??καντε μια αναδρομη σε οσα λετε απλα ορισμενοι......ειναι δυνατον να εισαι σε forum υποτιθεται ψυχολογικης υποστηριξης και να μιλας τοσο απολυτα και με τοσο μισος κατα του Θεου και οσων πιστευουν λεγοντας οτι ειναι αφελεις?πως μπορεις να βοηθησεις καποιον οταν εχεις ο ιδιος μεσα σου σκοταδι και μισος και εισαι απολυτος στις δικες σου αποψεις?ομορφα μου παιδακια περασα ενα αρκετο διαστημα αρνουμενος το Θεο και δηλωνοντας αθεος οπως πολλοι απο εσας...ομως ποτε μα ποτε δεν ελεγα στους αλλους οτι η δικη μου αποψη ειναι η ορθοτερη και οσοι πιστευουν στο θεο ειναι αφελεις φοβουνται κλπ..κρατουσα αυτο που ενοιωθα και πιστευα μεσα μου οχι γιατι φοβομουν αλλα γιατι ηταν κατι απλα προσωπικο και ενα πιστευω δικο μου...πως εφτασα στη κατασταση ομως αυτη..εφτασα γιατι πραγματικα δεν ηξερα τι ειναι χριστιανικη πιστη και αγαπη προς τους συναθρωπους μου και το Θεο...νομιζα οπως πολλοι απο εσας οτι θεος=παπαδες εκκλησιες καλογεροι σταυροκοπηματα κερια και ηθικοι νομοι...στην ουσια δεν ηξερα τι ειναι!ετσι βλεπωντας ολα αυτα αλλα και ανθρωπους που εκμεταλλευονται τη θρησκεια που ομως υπαρχουν σε ολους τους τομεις τετοιοι ανθρωποι μου εφεραν αποστροφη και αηδια...ετσι με το καιρο εχασα τη πιστη μου δεν πιστευα εντελως σε τιποτα ομως ο Θεος μου εδειξε ξαφνικα οτι υπαρχει...οτι ειναι διπλα μου...μου το εδειξε με ενα σημαδι που δεν θελω να το πω εδω μεσα γιατι θα με θεωρησετε ισως τρελαμενο πολλοι απο εσας... που τα ξερετε ολα..........σας δηλωνω ευθεως κι ειναι δικαιωμα σας αν δεν το πιστευετε οτι υπαρχει Θεος υπαρχει Χριστος Αγιοι και Αγγελοι..απλα εμεις εχουμε χασει το νοημα της ζωης...εμεις νομιζουμε οτι τα εχουμε πλεον ολα και δεν εχουμε αναγκη τιποτα...οτι ειμαστε παντογνωστες...ευελπιστω δεσποινις Lou που εριξες εδω μεσα το παραγαδι σου...;) ο Θεος να σου δειξει την παρουσια του και τοτε ελα και τα ξαναλεμε...συγχωρηστε με αν δεν εγραψα κανενα ομορφο μανιφεστο κι εγω αλλα μιλησα με απλα λογια και χωρις συντακτικο αλλα βλεπετε ειμαι ενας ανιδεος αφελης ορθοδοξος χριστιανος απλα...;) Αγαπη... Ελπιδα.....οταν τα νοιωσετε ελατε να μου μιλησετε.
ελπιζω να το διασκεδασες............Quote:
Originally Posted by Lou!