αρχή

Περαστικα! Δεν καταλαβαινω γιατι να αισθανεσαι ενοχες για κατι που νιωθεις, ενοχες πρεπει να νιωθει ολη η υπολοιπη κοινωνια που μας εχει κανει πλυση εγκεφαλου να αρνουμαστε τα συναισθηματα μας για διαφορους και καλα λογους, γιατι δεν αντεχουν να ερχονται φατσα με τα συναισθηματα τους, και προσπαθουν να μην αφηνουν κανεναν να το κανει. Ενοχες θα πρεπει να αισθανεσαι λοιπον που δεν αφηνεις τον εαυτο σου να νιωσει οπως θελει, που δεν του αναγνωριζεις το δικαιωμα της υπαρξης, τον καταπιεζεις, τον ταλαιπωρεις, οχι ηθελημενα βεβαια, ειπαμε, ετσι πρεπει να κανεις επειδη και καλα αλλοι εχουν σοβαροτερα προβληματα κτλ. Το θεμα ειναι οτι εσυ δεν εισαι οι αλλοι. Αμα ειχες σπασει το χερι σου δε θα σφαδαζες επειδη ο διπλα εχει σπασει 10 πλευρα; Μην αρνεισαι τον πονο στον εαυτο σου, κακο του κανεις, πρεπει να τον αποδεχεσαι αυτο θελει και αυτο παλευει να σου δειξει με ολα αυτα που νιωθεις τοσο καιρο. Το σωμα δεν ψευδεται ποτε, η κοινωνια ψευδεται παντα. Ποιον θα πιστεψεις;

Quote:

---

Originally Posted by αν?

Ευχαριστώ περαστικό είναι αλλά με κάνει να νιώθω κι αυτό χάλια.. τωρα δεν έχω κάτι να περιμένω..είχα κατα κάποιο τροπο κάτι να σκέφτομαι ως πιθανή λύση η βοήθεια. τωρα πρπει πάλι να το παλέψω μόνη μου αλλά δεν αντέχω

---

Mα υπάρχουν επιλογές!
Είπες όμως πιο πάνω πως 1)απορίπτεις το κψυ πλέον 2) δε θες να ζητήσεις χρήματα απ'τους δικούς σου ,3) ίσως δεν έχει νόημα να ψάξεις για κάτι άλλο.
Στο χέρι σου είναι. Δε μπορώ να πω κάτι άλλο. Όπως συνέβη και σε μένα αλλά και σε πολλούς πιστεύω θα αναζητήσεις μόνη σου τη βοήθεια όταν το αισθανθείς και είσαι έτοιμη γι'αυτό το βήμα.

ευχαριστω.συμφωνώ ότι αυτή η άσχημη διάθεση δεν θεωρείται και πολύ αποδεκτη. όμως νιώθω ότι άλλοι ζούνε πολύ χειρότερα κι εγώ που έχω όσα χρειάζομαι δεν έχω και πολύ δικαίωμα να παραπονιέμαι γιατί δεν με πέρνει και κανείς πολύ στα σοβαρά, όλα σχεδόν μοιάζουν μια χαρα με μενα. Επίσης κάθε φορά που αφήνομαι να βιώσω τα αρνητικά συναισθήματα νιώθω ότι αυτό με παρασέρνει..και άλλες φορές ότι το κρύβω για να φανώ δυνατη

Αρσι νιώθω έτοιμη λεφτά δεν έχω. και δεν μπορώ να κόψω από κάτι άλλο γιατί αρκούμαι σχεδόν στα βασικά, ούτε πολυβγαίνω ούτε ψωνίζω πολλά ρουχα για να κόψω απο κει..δεν το απορρίπτω το κψυ αν μπορούσα θα πήγαινα η πόλη μου δεν έχει, αν επιστρεψω εδω θα πάω. η δική μου είναι δύσκολα οικονομικά και δεν θέλω να τους πιέσω παραπάνω ζητώντας τους χρήματα που είμαι σίγουρη ότι θα μου δώσουν.

Quote:

---

Originally Posted by carrie

Περαστικα! Δεν καταλαβαινω γιατι να αισθανεσαι ενοχες για κατι που νιωθεις, ενοχες πρεπει να νιωθει ολη η υπολοιπη κοινωνια που μας εχει κανει πλυση εγκεφαλου να αρνουμαστε τα συναισθηματα μας για διαφορους και καλα λογους, γιατι δεν αντεχουν να ερχονται φατσα με τα συναισθηματα τους, και προσπαθουν να μην αφηνουν κανεναν να το κανει. Ενοχες θα πρεπει να αισθανεσαι λοιπον που δεν αφηνεις τον εαυτο σου να νιωσει οπως θελει, που δεν του αναγνωριζεις το δικαιωμα της υπαρξης, τον καταπιεζεις, τον ταλαιπωρεις, οχι ηθελημενα βεβαια, ειπαμε, ετσι πρεπει να κανεις επειδη και καλα αλλοι εχουν σοβαροτερα προβληματα κτλ. Το θεμα ειναι οτι εσυ δεν εισαι οι αλλοι. Αμα ειχες σπασει το χερι σου δε θα σφαδαζες επειδη ο διπλα εχει σπασει 10 πλευρα; Μην αρνεισαι τον πονο στον εαυτο σου, κακο του κανεις, πρεπει να τον αποδεχεσαι αυτο θελει και αυτο παλευει να σου δειξει με ολα αυτα που νιωθεις τοσο καιρο. Το σωμα δεν ψευδεται ποτε, η κοινωνια ψευδεται παντα. Ποιον θα πιστεψεις;

---

+++++ (δε μπορώ να δώσω θετ.)
(λίγο στο η κοινωνία ψεύδεται πάντα έχω μια μικρή ένσταση αλλά αμελητέα μπροστά στα υπόλοιπα)

Πόσο πολύ έχω ταλαιπωρηθεί κι εγώ άσκοπα κάνοντας περισσότερο κακό στον εαυτό μου προσπαθώντας να κρύβω τα συναισθήματά μου κ νιώθοντας άσχημα γι'αυτά!
Κ μετά από τόσα χρόνια ψυχοθεραπείας και προσπάθειας μόλις πέρυσι άρχισα να τα αποδέχομαι. Τέτοια αντίσταση μιλάμε!

Quote:

---

Originally Posted by αν?

Αρσι νιώθω έτοιμη λεφτά δεν έχω. και δεν μπορώ να κόψω από κάτι άλλο γιατί αρκούμαι σχεδόν στα βασικά, ούτε πολυβγαίνω ούτε ψωνίζω πολλά ρουχα για να κόψω απο κει..δεν το απορρίπτω το κψυ αν μπορούσα θα πήγαινα η πόλη μου δεν έχει, αν επιστρεψω εδω θα πάω. η δική μου είναι δύσκολα οικονομικά και δεν θέλω να τους πιέσω παραπάνω ζητώντας τους χρήματα που είμαι σίγουρη ότι θα μου δώσουν.

---

Ωραία,οπότε δεν το ακυρώνεις τελικά αλλά το αναβάλεις.
φιλάκια κ περαστικά κ πάλι!

Ηθελα να κανω πιο χτυπητη την αντιθεση αρσι ;p

Aν, οσο σκεφτεσαι ετσι οτι δεν εχεις δικαιωμα, τοσο θα βουλιαζεις στα αρνητικα που προσπαθεις να αποφυγεις, γιατι με το να τα θαβεις δε φευγουνε. Μαζευονται μαζευονται και κανουν μπαμ μετα. Αν μπορεις να πατησεις ντιλιτ σε αυτα, οπως και στα θετικα του παρελθοντος τα οποια και αυτα σε κρατανε κολλημενη, καντο, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ. Στο ειχα πει και για το ονειρο, αυτη η τακτικη βραχιολακι του φιλου σου που τοτε σε παρηγορουσε οτι αλλοι εχουν χειροτερα και μην παραπονιεσαι, σε εχει κανει τωρα να μην μπορεις να πας μπροστα, γιατι για καποιο λογο δε δουλευει χωρις αυτον.

ευχαριστώ. ναι το αναβάλλω για μετα από 2-3 μηνες πόσο χρησιμο μπορεί να μου είναι αυτό τη δεδομένη στιγμή? τελοσπάντων..
και να τα δείξω εγώ τα συναισθήματα μου ποιος θέλει να τα δει? κανέις δεν θέλει να κάνει παρέα με κάποιον που τα βλέπει συνήθως όλα μάυρα.

Καλυτερα να σε μισουν για κατι που εισαι, παρα να σε αγαπουν για κατι που δεν εισαι. και αμα πραγματικα πονας και το δειξεις καποιος θα βρεθει να σου δωσει ενα χερακι, και ετσι θα το ξεπερασεις. με το να καθεσαι με σπασμενο το χερι και να μη μιλας επειδη αλλοι πονανε χειροτερα, θα σε κανει στο τελος να πονας κι εσυ πολυ χειροτερα καθως το χερι θα δεσει στραβα, και τοτε θα εχεις το "δικαιωμα" να φωναξεις μεν για βοηθεια, αλλα αυτη, δεν ειναι καθολου ωραια προοπτικη... γιατι να φτασουν τα πραγματα ως εκει;

έλεγε αυτά αλλά ταυτόχρονα προσπαθούσε να με κάνει να νιώσω καλύτερα, με έκανε να γελάω, να χαίρομαι..και τώρα αυτός ο άνθρωπος χάθηκε όχι μόνο από τη ζωή μου..αλλά δεν υπάρχει πια ως αυτός ο χαλαρός, ευαίσθητος και διασκεδαστικός άνθρωπος..πόσο με έκανε να πιστεύω ότι μπορείς να χαρείς τη ζωή στο έπακρο, τωρα έχει γινει αλλος ένας μίζερος άνθρωπος. δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν δίνονται ευκαιρίες σε καλούς ανθρώπους ότι επειδή γεννήθηκε έτσι θα συνεχίσει να υπάρχει έτσι. δεν ήταν έτσι αυτοί τον κάναν. καιόχι μόνον αυτον αλλά και πόσους άλλους. και το πως νιώθω δεν έχει να κάνει μόνο με αυτόν, πες μου τι άλλο ελπιδοφόρο μπορώ να σκεφτώ..πραγματικά η αισοδοξία μου έχει στερέψει..

μα carrie και που έτυχε να φωναξω ποιος ακούει? πραγματικά πιστεύω ότι οι γύρω μου δεν θέλουν να δεχτούν ορισμένα πράγματα,π.χ. η καλύτερη μου φίλη αρνήθηκε να το δει- ενώ ήμου σίγουρη ότι μπορούσε, και τις έιχα πει και κάποια πράγματα,

Quote:

---

Originally Posted by αν?

ευχαριστώ. ναι το αναβάλλω για μετα από 2-3 μηνες πόσο χρησιμο μπορεί να μου είναι αυτό τη δεδομένη στιγμή? τελοσπάντων..
και να τα δείξω εγώ τα συναισθήματα μου ποιος θέλει να τα δει? κανέις δεν θέλει να κάνει παρέα με κάποιον που τα βλέπει συνήθως όλα μάυρα.

---

Πάντως εμείς εδώ μέσα δεν έχουμε πρόβλημα που συζητάμε για τα συναισθήματα σου..και δεν πειράζει που τα βλέπεις μαύρα.Και αυτοί που τα βλέπουν όλα θετικά είναι βαρετοί και άνευ αυτογνωσίας.Είναι πολύ εύκολο να λέμε "έλα μωρέ, όλα καλά θα πάνε"..η κατάσταση είναι αντικειμενικά χάλια με ψίγματα ευτυχίας, από όποια άποψη κι αν το δεις.Εμένα πάντως μου τη δίνουν όλοι αυτοί που δήθεν δεν έχουν προβλήματα..απλώς δεν τα έχουν δει ακόμα.
Ξέρεις πόσες φορές έχω ευχηθεί να ήμουν κοσμάρα και στ'αρχιδίστρια?εντάξει, στα 28 πλέον δεν παίζει σα σενάριο.Απλώς τουλάχιστον να με αποδεχτώ είναι το θέμα και δυνατότητα αυτοβελτίωσης πάντα υπάρχει.Πάρε κι ένα λουλουδάκι που είσαι αρρωστούλικο @->--
(ελεεινά τα διαδικτυακά λουλούδια)

κι εγω το έχω ευχηθεί κάποιες φορές. ευχαριστώ πολύ για το μήνυμα σου και το λουλουδάκι :).

Αν, οι καλυτερες μου φιλες οταν πεθανε ο πατερας μου αρχισαν να μιλανε κινεζικα και να κανουν κουακ κουακ. Αλλα ηθελα πραγματικα, και οχι απελπισμενα, καποιον κοντα μου και καποιος βρεθηκε, μη βαζεις οριο στο ποιος πρεπει να ειναι διπλα σου, και μην απελπιζεσαι, γιατι εχω πρατηρησει οτι η απελπισια και η απαισιοδοξια ειναι ενα αυτοματαιωτικο συναiσθημα, οταν θες απελπισμενα πχ. συντροφο, περιεχει τοσο αρνητικο συναισθημα αυτο το θελω, πονο μισος, αισθηση αδικιας, ανικανοτητας, απαξιωσης, αυτομαστιγωμα, πεποιθηση οτι δεν το αξιζεις τελικα αυτο, που ειναι σαν να λες τελικα το ακριβως αντιθετο, σαν να μην υπαρχει πιθανοτητα, και σαν να λες, οχι δε θελω.

δεν βάζω όριο στο ποιος πρεπει να ναι. ίσως να χω και περισσότερους κοντα μου απ σοσους μπορώ να δω ή να νιωσω τελικα.

νιώθω πολύ απογοητευμένη.νιώθω ότι δεν μπορώ να ηρεμήσω σχεδόν πουθενά. οτι δεν μου φτάνει ο αέρας ώρες ώρες. δεν ξέρω τι να κάνω.έχω και πολλές υποχρεώσεις και θέλω να μαι τουλάχιστον τυπική σε αυτές, γιατί με κρατάνε τόσο καιρό να μη νιώσω χειρότερα και δεν μου μένει χρόνος για τίποτα σχεδόν. πρέπει να πάρω και αρκετές αποφάσεις αυτόν τον καιρό, ενδεχομένως να κάνω και ορισμένες αλλαγές αλλά αδυνατώ να αποφασίσω οτιδήποτε. ξέρω ότι όλο αυτό είναι μέσα μου ότι κανείς δεν μπορεί να με βοηθήσει και ότι μόνο εγώ μπορώ να κάνω κάτι κι αυτό με κάνει να νιώθω ακόμα πιο μόνη και αβοήθητη. καταβάθος πιστεύω ότι μπορεί και να είμαι δυνατή γιατί το χω αντέξει τόσα χρόνια να νιώθω έτσι..αλλά νιώθω ότι φέυγουν τα χρόνια..κυλάνε έτσι..Αν τα λεγα αυτά σε κάποιον που με ξέρει θα λεγε ότι έχω κάνει τόσα πολλά τα τελευταία χρόνια,και πραγματικά έχω κάνει αρκετά πράγματα και έχω κερδίσει αρκετές εμπειρίες και αναμηνήσεις- όμως νομίζω ότι δεν ένιωσα ποτέ ήρεμη..πάντα κάτι με έτρωγε..πάντα ένιωθα ότι αφήνω τα πράγματα να με αγγίζουν περισσότερο από ότι βλέπω να κάνουν οι γύρω μου..ότι τα σκέφτομαι πολύ. δεν ξέρω αν μπορεί να μου πεί κανεις κάτι πάνω σε αυτό. αλλά δε νιώθω καλά.