Quote:
Originally Posted by kutchunie
Εκεί χρειάζονται οι απαντήσεις που ψάχνω. Να καταλάβω τι μου συνέβη τελικά και να ξέρω πλέον πως να αναπτύξω και τις άμυνες αλλά κυρίως την γνώση να ξεχωρίζω κάποιες καταστάσεις.
Printable View
Quote:
Originally Posted by kutchunie
Εκεί χρειάζονται οι απαντήσεις που ψάχνω. Να καταλάβω τι μου συνέβη τελικά και να ξέρω πλέον πως να αναπτύξω και τις άμυνες αλλά κυρίως την γνώση να ξεχωρίζω κάποιες καταστάσεις.
Αυγερη εχει ενα δικιο πάντως η Μαρα. Εναν ανθρωπο που δεν τον εχεις δει, δεν ξερεις πως κινηται, πως εκφραζεται, μπορεί να τον εξιδανικευσεις κι εσυ ο ιδιος. Απολυτως λογικό. Τον φανταζεσαι, αφου υπαρχει η αναγκη για επαφη. Δεν λες μιλάω στη φωνη, λες μιλαω στην οντοτητα. Απλώς ισως ειχες την αναγκη να ερωτευθείς σε χειριστηκε και λιγο η τυπισσα και αυτο ηταν. Δε νομιζω οτι παιζει κάτι τραγικό με σεναQuote:
Originally Posted by avgeris
Quote:
Originally Posted by kutchunie
Την εξιδανίκευα οσο δεν έπαιρνε. έφτασα σε σημείο να λέω στους φίλους μου ότι είναι η ομορφότερη γυναίκα που είχα δει ποτέ. Από φωτογραφίες της και μόνο, οι περισσότερες τουλάχιστον ένα χρόνο πριν !!!! Και με κοίταζαν οι φίλοι μου περίεργα και μου έλεγαν ότι λέω μλκίες, μαζί ήμασταν τόσα χρόνια στις εξόδους και στις τρέλες, αλλά εγώ εκεί, δεν άκουγα κανένα.
Ξέρεις τι έκανα για να απομυθοποιήσω ακόμα και τη μορφή της, αυτή που δεν είδα ποτέ στο χώρο. Κοίταζα κοπέλες που είχαν τον ίδιο σωματότυπο με αυτήν και ήταν ηλικιακά κοντά, της παρατηροιύσα πως κινούνταν, πως μιλούσαν, πως χαμογελούσαν, πέτυχα μάλιστα και κάποιες που της έμοιαζαν τρομερά. Απλά τις κοίταζα, τις παρακολουθούσα, διακριτικά. έφτιαξα στο μυαλό μου ήδη μια "προσομοίωσή" της, αυτό μου ήταν αρκετό μέσα σε ελάχιστο χρόνο να απομυθοποιήσω την παρουσία της, καταλαβαίνοντας ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια νέα, όμορφη κοπέλα που δεν είχε κάτι διαφορετικό από τόσες άλλες που τις είχα γύρω μου.
Είχα την ανάγκη να ερωτευτώ μια κοπέλα με χαρακτηριστικά που αφενός με έκανε να πιστέψω ότι είχε (και τα περισσότερα πιθανό να τα είχε, όσον αφορά τρόπο ζωής, διασκέδασης, σεξουαλικότητας κλπ.) και αφετέρου έπλασα με το μυαλό μου ότι είχε (ότι π.χ. έψαχνε κι εκείνη κάποιον σαν κι εμένα, όχι βέβαια με τον "παθολογικό" τρόπο που αποδείχτηκε στη συνέχεια κλπ.). Ήταν από άλλη πόλη, άρα όχι πολλές δεσμεύσεις, ήταν όμορφη, νέα, χαρισματική, έξυπνη (γεγονότα αυτά), έδειχνε τύπο μποέμικο και αντισυμβατικό, με γούσταρε πολύ (έτσι έδειχνε, φυσικά κάτι τέτοιο απείχε από την πραγματικότητα), έδειχνε πολύ απελευθερωμένη σεξουαλικά (κάτι που η ίδια είχε περάσει ως εικόνα, ίσχυε στο παρελθόν ίσως, όχι όμως πλέον στο παρόν), είχε ένα πακέτο πραγμάτων που με γοήτευσε και κόλλησα, θεωρώντας εύκολη την προσέγγισή της, Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που εξελίχτηκε.
εμεις εδω ειμαστε με ψευδωνυμα, οχι με τα αληθινα μας ονοματα, και μιλαμε εδω διοτι στη ζωη μας δεν μπορουμε να πουμε οσα λεμε εδω.Quote:
Originally Posted by kutchunie
στο φβ εχουμε την αληθινη μας φωτογραφια, το αληθινο μας ονομα, τα αληθινα μας κατορθωματα και πουλαμε μια μουρη σε ατομα που μας ξερουν, εστω και λιγο...
Δηλαδη ειναι τελειως διαφορετικο το φβ απο ενα φορουμ με ενα ασχετο ονομα. Η τυπισσα, ό,τι εκανε με τον αυγερη, μπορει να το κανει με 1002 καθε μηνα, δεν ξερουμε...
ειδικα οι εφηβοι με το φβ ειναι φαση ο θεος να σε φυλαει... με απειρες μηχανουργιες. Δεν ξερουμε τι πραγματικα συμβαινει, υποθετουμε...
Η απαντηση σε αυτο που με ρωτας ειναι επειδη βρισκεις στοιχεια να ταυτιστεις. Εν προκειμενω, το αισθημα της κακοποιησης που το εχεις βιωσει μάς συνδεει. Χωρις να γνωριζομαστε προσωπικα.
Αυτη ηταν η μουρη που πουλαγε, αυτο μπορει να κανει με ολους!Quote:
Originally Posted by avgeris
Μπορεις σε παρακαλω να διευκρινησεις αυτο που λες οτι
Είχα την ανάγκη να ερωτευτώ μια κοπέλα με χαρακτηριστικά που αφενός με έκανε να πιστέψω ότι είχε (και τα περισσότερα πιθανό να τα είχε, όσον αφορά τρόπο ζωής, διασκέδασης, σεξουαλικότητας κλπ.)?
Εννοεις απελευθερωμενη και ξεγνοιαστη? προκλητικη και ανεμελη? χωρις ταμπου, με τις εξοδους της, κλπ? και φυσικα με πολυυυ προσεγμενη εμφανιση??
αν ναι, οκ αν μιλαμε για ηλικιες κατω των 30, μη σου πω και κατω των 25, ειναι μια μουρη ολα αυτα, ενας μυθος της ηλικιας. Θα κανει τον κυκλο του και αυτο, και θα περασει σε αλλη φαση.
Εγω στα 20 και στα 25 μου ψαρωνα τρομερα απεναντι σε τετοιες κοπελες, μη σου πω οτι μαραζωνα. Και τελικα τωρα που κλεινω τα 38 και βλεπω τις περισσοτερες που επαιζαν τοτε τις θεογκομεναρες, τωρα να ειναι ανεργες ή νοικοκυρομανες ή να δουλευουν σαν σκλαβες για την επιβιωση, ξερεις τι λεω??? ποσο μαλακας ημουν που τοτε στενοχωριομουν και δεν μπορουσα να με εκτιμησω...
Απολύτως κατανοητό. Το πιο πιθανό είναι πως αν συναντησεις αυτην την γυναίκα την ιδανική ποτέ, να την ξαναπάθεις την εμμονούλα, ευχομαι όμως να είναι πραγματική και όχι ιντερνετική αυτη τη φορά.
Θες να ερωτευθείς με τους δικους σου όρους. Δεν το βρίσκω παθολογικό πάντως. Σε χειριστικε ξεκάθαρα. Σου παρουσιάστηκε ως η απόλυτη φαντασίωση. Δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος....
Επίσης μην ενοχοποιήσεις τον εαυτό σου για την ανάγκη σου αυτή. Είναι πολύ ωραίο να κηνυγαμε το ιδανικό, γιατί έτσι δεν κοιμάται το μυαλό, δουλευει για το καλύτερο, αλλά την επόμενη φορά βάλε την λογική σου πάνω απο την ανάγκη ή τα θέλω. Το καλυτερο που εχεις να κερδίσεις απο την ιστορια αυτή είναι να μάθεις να ελεγχεις την παρόρμιση και να φιλτράρεις λίγο τα θέλω σου με το τι μπορείς να εχεις και τι όχι.
Ολοι πεφτουμε κάποτε στο τρυπάκι αυτό. Εδώ υπάρχουν ανθρωποι τοσο απελπισμένοι που θεωρουν τον Σώρρα διαγαλαξιακό αρχοντα, εσύ την εικόνα μιας κοπέλας ερωτευθηκες.
Και ο ερωτας, είναι η εικόνα αρχικά. Ελκυομαστε απο ανθρώπους στους οποίους βλέπουμε πράγματα καλά του εαυτού μας, ή τουλάχιστον του ιδανικού εαυτού μας. Ο θαυμασμός και ο ενθουσιασμός που νοιωθουμε αρχικά για τον άλλο, είναι υποσυνείδητα αγάπη και για τον εαυτό μας. Γι αυτό, αν δεν πετύχενες να την εχεις ίσως ενοιωθες απορρυπτικά και για εσένα, ισως απλώς δεν ήθελες να χάσεις ας πουμε.
Πάντως ξεκολλα το μυαλό σου, δεν ειναι αρρωστο αυτο που έπαθες. Δεν εισαι αρρωστος. Και λειτουργικός συνεχίζεις να είσαι και μη βλαπτικός και για εσενα και για τους γυρω σου, επομένως δε νομίζω να υπάρχει θέμα.
Και πραγματικη να ειναι, αν δεν ειναι αμοιβαια, παλι θα υποφερει.Quote:
Originally Posted by kutchunie
Kutchunie μπορεις σε παρακαλω να εξηγησεις αυτο που ειπες οτι θελει να ερωτευθει με τους δικους του ορους??????
Μπορεί και λάθος να κάνω, αλλά φτάνει μια στιγμή που λες δε θελω να αναλώνομαι σε άτομα που δεν είναι τα ιδανικά. Θελω εναν ανθρωπο ετσι ετσι κ ετσι και θα τον βρω και θα κανω σχεση μαζί του. Θελω αυτό και το θέλω τώρα. Είναι κάπως παράλογο αυτό γιατί δε μπορεί να απαιτεί κανεις να αποκτήσει εναν ανθρωπο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του. Συμβαίνει όμως.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Ισως να χεις συμβιβαστει στο παρελθόν με κάποιον/κάποια και τον επόμενο που θα βρείς να μην διαπραγματεύεσαι καν να τον δεχτείς αλλά να θες να γίνει και αυτό που θέλεις.
Βεβαια ο φιλος μας εδώ δε νομίζω να είχε καμια αυταρχική και παράλογη απαίτηση, απλώς θεωρώ πως η αλλη τον ψυχολόγησε και του δινε αυτό που ήθελε να ακουσει για να χει παρεα στο τηλέφωνο.
Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Είχα ξαναγράψει παλιότερα ότι η κοπέλα δεν εμφάνισε ξαφνικά και από το πουθενά τη διαταραχή. Ήδη από την εφηβεία της είχε παρουσιάσει κάποια θέματα (αναφορικά με γεγονότα που μου είχε διηγηθεί η ίδια), αλλά και η ενήλικη ζωή της, είναι κάτι παραπάνω από πιθανό να ήταν σαφώς υπό την επήρρεια διπολικής διαταραχής. Όπως είχα σχολιάσει, ίσως κανείς να μην έχει γνωρίσει ποτέ την κοπέλα αυτή, ως ενήλικα τουλάχιστον, σε κατάσταση εκτός διαταραχής.
Όλα αυτά προκύπτουν από γεγονότα και συνήθειες της ζωής της που είτε μου διηγηθηκε εκείνη, είτε τα έμαθα από τρίτους στην πορεία.
Μερικά από τα "σημάδια" παρουσίας διπολικής διαταραχής ήδη από τα πρώτα χρόνια ενήλικης ζωής είναι τα ασύδοτα ξενύχτια, που κρατούσαν ως τις 11 το.....επόμενο πρωί. Από μπαράκι σε μπαράκι, με ατέλειωτη κατανάλωση αλκοόλ και διασκέδαση χωρίς φρένο, σα να μην υπάρχει αύριο. Επίσης, απ' όσα μου έχει πει η ίδια, όταν πήγαινε σε κάποιο μπαράκι, δεν είχε πρόβλημα να πλησιάσει αγνώστους, να συσχετιστεί μαζί τους, ακόμα και να γίνει ιδιαίτερα διαχυτική μ' αυτούς, της έκανε μάλιστα εντύπωση που τα αγόρια που τη συνόδευαν εκνευρίζονταν και της έκαναν σκηνή !!!! Δεν είχε πρόβλημα να ανεβαίνει σε τραπέζια να χορεύει, έστω και μόνη της, ή να κάνει "τρέλες". Παρουσίαζε επίσης τρομερές εκρήξεις θυμού χωρίς λόγο και αιτία, που οι γνωστοί και φίλοι την χαρακτήριζαν "ψυχάκι" και κάποιοι την προέτρεπαν να δει ψυχίατρο, άπό πολύ νωρίς !!! Επίσης, στο σεξουαλικό κομμάτι, εμφάνιζε μια υπερβολική "δραστηριότητα". Περιγραφές για σεξουαλική όρεξη ακόμα και στη διάρκεια που ήταν σε έξοδο με το αγόρι της και απαίτηση απ΄αυτόν να το κάνουν στην τουαλέτα ή σε κάποια απόμερη γωνιά του μαγαζιού, ακόμα και δεύτερη φορά πριν φύγουν από το μαγαζί !!!! έστω κι αν ήταν με παρέα !!!! Φίλοι του ενός μάλιστα την παρακάλεσαν να σταματήσει να "ξεζουμίζει" το φίλο τους, που δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια του !!!! Και δημιουργία σχέσεων χωρίς σταματημό και έλεγχο και χωρίς να υπάρχει κάποιος άντρας που μου ανέφερε ως φίλο με τον οποίο να μην το είχε κάνει !!!!! "Όλοι σας για το σεξ με θέλετε" μου έλεγε σε εκρήξεις οργής της αργότερα, υποθέτω όμως ότι μάλλον εκείνη τους ήθελε όλους για σεξ. Άλλωστε και οι παλιές φωτογραφίες της, ήταν γεμάτες με μεγάλες παρέες και άντρες να την περιστοιχίζουν και να είναι σε ιδιαίτερα κοντινές αποστάσεις απ' αυτήν, σε εγκάρδια στιγμιότυπα. Ακόμα και οι φωτογραφίες μέσα από το σπίτι της (αμέτρητες κι αυτές) ήταν βγαλμένες από κάποιο δεσμό της κάθε φορά. Σκηνές ακόμα και να κοιμάται, να τρώει, μα πίνει κσφέ ή απλώς να κάθεται στο μπαλκόνι της είχαν "αποθανατιστεί" από καποιον που ήταν μαζί της στο σπίτι.
Και μετά, μέσα σε όλες αυτές τις συμπεριφορές που σαφώς παραπέμπουν σε μανιακά επισόδια, να πέφτει σε καταστάσεις που κλεινόταν στο σπίτι για βδομάδες και δεν ήθελα να μιλήσει σε κανένα, να μην ανοίγει πόρτες, να μην απαντάει σε τηλέφωνα, τίποτα.
Πριν υποψιαστώ και αργότερα μάθω για την κατάστασή της, ο συνδυασμός αυτός ξέφρενης ζωής, ξενυχτιών, διασκέδασης και ελεύθερου σεξ, με είχε συνεπάρει, ειδικά από τη στιγμή που η κοπέλα αυτή δεν έμενε στην πόλη μου ώστε να χρειαστεί να ανέχομαι τα "στραβά" της. Σκεφτόμουν ότι ήταν η καλύτερη περίπτωση για μια σχέση από απόσταση, με τα ατέλειωτα ξενύχτια του Π/Σ/Κ και έρωτα που δεν θα μου αρνιόταν, αφού η ίδια αυτοαποκαλούνταν "σεξ μάνιακ". Μετά από τις πρώτες ακυρώσεις των συναντήσεών μας, κι ενώ ακόμα δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε, άρχισα να θεωρώ ότι ήμουν ο μοναδικός άντρας με τον οποίο αρνιόταν να βρεθεί στην ουσία και δεν μου ερχόταν και τόσο καλά αυτή η σκέψη. Είχε κι ένα άλλο πακέτο χαρακτηρισιτκών, ομορφιά, εξυπνάδα, χιούμορ και απίστευτο καλλιτεχνικό ταλέντο που με είχαν τρελάνει από την αρχή, έτσι κι αλλιώς.
Αργότερα, όταν πλέον είχα αρχίσει να μαθαίνω τι γίνεται, είχε ήδη δημιουργηθεί μέσα μου η εμμονή μαζί της μετά απ' όλα αυτά τα καμώματά της, που σε συνδυασμό πλέον με την ανάγκη να σταθώ δίπλα της και να τη στηρίξω, με έφεραν στην κατάσταση που βρέθηκα για ένα περίπου τρίμηνο.
Quote:
Originally Posted by kutchunie
Η μόνη "απαίτηση" από μια σχέση μαζί της θα ήταν να βρισκόμαστε κάποιες φορές, στην πόλη της ή στην πόλη μου, και να περνάμε μαζί κάποιες μέρες διακοπών σε μια ελεύθερη σχέση απά απόσταση, την οποία και η ίδια έδειχνε να επιδιώκει. Και δε θα ήταν μια σχέση μόνο σεξουαλική, ένιωθα γι αυτήν πράγματα και νόμιζα ότι ένιωθε κι εκείνη. Μιλούσαμε για αγκαλιές σε ηλιοβασιλέματα, για βόλτες στη φύση πιασμένοι χέρι-χέρι, για τέτοια πράγματα που καλύπτουν μεγάλο φάσμα αναγκών σε μια σχέση.
Όντως, με ψυχολόγησε μια χαρά (άλλωστε η αγάπη για τη φύση και το φυσικό περιβάλλον ήταν κάτι που το κατάλαβε αμέσως) και το χρησιμοποίησε μια χαρά.
Quote:
Originally Posted by kutchunie
Αν ήταν "πραγματική" αυτή η σχέση, δεν θα είχα τέτοια εμμονή. Το ήξερα άλλωστε, "θέλω μόνο να τη δω από κοντά, τουλάχιστον αυτό", έλεγα στους φίλους μου όταν με έβλεπαν χάλια και μου έλεγαν γιατί δεν την ξεκόβω. Αν την κοπέλα την έχεις δει, την έχεις νιώσει, την έχεις πιάσει μια αγκαλιά, δεν υπάρχει λόγος να δημιουργηθεί εμμονή, έρωτας, καψούρα ίσως, αλλά όχι τέτοια αρρωστημένη εμμονή σαν αυτή που είχα. Εκείνο ήταν και το κρίσιμο σημείο, ούτε καν στο Skype δεν την είχα δει να δω πως μιλάει, πως κινείται, τις γκριμάτσες της, το χαμόγελό της.
Ακόμα κι όταν άρχισα πλέον να καταλαβαίνω ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθούμε όσο οι συνθήκες παρέμεναν ως είχαν. η εμμονή μου να τη δω οπωσδήποτε με κρατούσε και δεν έφευγα, πιστεύοντας ότι η "θεραπεία" της δεν θα αργούσε να έρθει. Ώσπου, έγινε μέσα μου το μπαμ και επέλεξα την "υγεία".
Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Υποθέτω και πιστεύω βάσιμα ότι κάτι τέτοιο συνέβαινε και συμβαίνει τελικά. Αν όχι με 1002, με αρκετούς πάντως σίγουρα.
Αυγερη, διευκρινησε μου σε παρακαλω 2 αποριες...
1) αλλες σχεσεις με κοπελες ειχες? τι κοπελες ηταν αυτες?? εσυ πως λειτουργουσες??
2) απο ποιους εμαθες οοοοολα αυτα που λες οτι εμαθες για την τυπισσα?? τα εμαθες live ή μεσω φβ παλι??
Επειδή δεν έχω αναλύσει τόσο πολύ ό,τι αφορά εμένα στην ιστορία αυτή και ίσως θα έπρεπε για να γίνουν κατανοήτα κάποια πράγματα σχετικά με το πως ένιωσα, θα το κάνω τώρα.
Όπως είπα, όλα ξεκίνησαν από το αίτημα φιλίας της το Μάιο του 2015. Ήταν μια εποχή που τα αιτήματα έπεφταν βροχή. Είχε δυο μήνες που είχα αλλάξει φωτογραφία προφίλ (αυτή που είχα και μέχρι πριν από 10 μέρες) και κάθε μέρα είχα τουλάχιστον 3-4 αιτήματα από κοπέλες αλλά και άντρες. Η φωτογραφία μου δεν είχε κάτι ιδιάιτερο, το πρόσωπό μου ανφάς με ένα πολύ φυσικό χαμόγελο και μια ματιά κάπως ιδιαίτερη, φωτογραφία που μου τράβηξαν σε εξωτερικό χώρο χωρίς να έχω προετοιμασατεί. Εντελώς φυσική. Το πρώτο που κοιτάζω σε κάθε αίτημα είναι τι δημοσεύει τοάτομο, αν δω τίποτα περίεργες πολιτικές θέσεις ή μυστήριες και τραβηγμένες θέσεις, δεν κάνω τίποτα. Μετά κοιτάω φωτογραφίες, στους άντρες τι τοπία και τι χώρους προτιμάνε, στις γυναίκες το προφανές, την εμφάνιση.
Εκείνη την περίοδο λοιπόν και μέχρι και το Νοέμβρη του 2015, τα αιτήματα έπεφταν βροχή. Οι περισσότερες κοπέλες ήταν από την πόλη μου, είχαμε ίσως ένα κοινό φίλο αλλά μου ήταν εντελώς άγνωστες. Με πολλές απ' αυτές, πιάναμε αμέσως κουβέντα (σε μια βδομάδα το πολύ) και έβγαινα μαζί τους, με αρκετές απ' αυτές βγαίναμε συχνά, έκανα και σχέση με δύο απ' αυτές. Υπήρχαν και κάποιες από άλλες πόλεις, δυο απ' αυτές μου έστειλαν σχεδόν αμέσως μήνυμα να βρεθούμε στην πόλη μου. Το εκπληκτικό είναι ότι αρνιόμουν, σκεφτόμουν "που να πηγαίνω τώρα στην πόλη τους, που να αλλάζω τώρα τα προγράμματά μου να τις υποδεχτώ εδώ", μια χαρά περνούσα, είχα άλλωστες και μεγάλη παρέα που βγαίναμε συχνά, δεν μου έλειπαν οι "τρέλες" και η γυναικεία παρουσία. Που να ήξερα τι θα μου προέκυπτε.
Τότε λοιπόν, Μάη του 2015, και μέσα σε αυτό το σκηνικό, μου κάνει και η συγκεκριμένη αίτημα φιλίας. Το προφίλ της ενδιαφέρον, με προτιμήσεις που ηταν κοντά στις δικές μου. Και σίγουρα, μια ομορφιά που δεν περνούσε απαρητήρητη. Μόλις βέβαια είδα που έμενε, σκέφτηκα "ΟΚ, άλλη μια ιντερνετική φίλη, δε βαριέσαι".
Επί ένα χρόνο, υπήρχε μόνο στη λίστα φίλων μου, ξεχασμένη σχεδόν. Ήταν από εκείνα τα άτομα που τα έχεις ξεχάσει και τα θυμάσαι όταν κάποια στιγμή βλέπεις μια δημοσίευσή τους στις ενημερώσεις σου ή σου κάνουν κάποιο ξεκάρφωτο like. Τότε λες "α ναι, έχω κι αυτή τη φίλη" και κοιτάς αμέσως τον τοίχο της για τυχόν αναρτήσεις που σου είχαν ξεφύγει. Έτσι, επί ένα χρόνο, υπήρχε απλώς στη λίστα. Σιωπηλή, αόρατη. Το ίδιο ίσως ήμουν κι εγώ για εκείνη.
Από την άνοιξη του 2016, αρχίζουν τα Like. Οι δραστηριότητές μου, αυτές που αποκαλώ χόμπι, είναι σε απόλυτα φυσικό περιβάλλον και ανεβάζω συχνά φωτογραφίες μου από τις δραστηριοτητές μου αυτές. Εκεί, αρχίζει σιγά-σιγά να μου κάνει συνεχώς όχι μόνο Like αλλά και "Τέλειο", με την καρδούλα. Σε κάθε φωτογραφία μου, ακόμα και σε αυτές από τα μπαράκια που σύχναζα και έβγαινα σε διάφορες πόζες με την παρέα μου. Ειδικά, όταν αναέβαζα φωτογραφία μόνο με το πρόσωπό μου, το "Τέλειο" ήταν πάντα εκεί απ' αυτήν. Σιγά-σιγά, άρχισε να μου αρέσει το ότι της άρεσαν οι φωτογραφίες μου και άρχισα κι εγώ, φεϊσμπουκική τακτική, να της κάνω συνέχεια like. Άρχισα να επισκέπτομαι συχνά το προφίλ της, να ξεσκαλίζω όλες τις φωτογραφίες της, να μου αρέσει ως κοπέλα και με αυτά που ανέβαζε αλλά και έδειχνε να κάνει. Εκδηλώσεις στις οποίες δήλωνε ότι θα παρευρεθεί κλπ. Τότε βέβαια δεν ήξερα ότι ήταν η περίοδος που άρχιζε να κλείνεται όλο και πιο πολύ και τα προβλήματα με την διπολική διαταραχή γινόταν, μέρα με τη μέρα, πιο έντονα και πιο αφόρητα. Δεν θεωρώ τυχαίο ότι τότε άρχισε να κάνει την εμφάνισή της σε μένα με τα συνεχή Like.
Κάποια στιγμή, μέσα καλοκαιριού, ανεβάζει μια φωτογραφία της, ασπρόμαυρη και καλλιτεχνική, όπου είναι η ίδια, χαμογελαστή, με ένα μπουκάλι ουίσκι στα χέρια, με ένα καυτό σορτσάκι και σε μια στάση, στην καρέκλα, πολύ ερωτική (όχι χυδαία ή προκλητική, απλά ερωτική). Φαινόταν να είναι καταμεσίς ενός πάρτι. Τότε δεν πρόσεξα ότι η φωτογραφία αυτή ήταν δυο χρόνων πριν, καλοκαίρι του '14, πίστεψα ότι ήταν πρόσφατη και την απεικόνιζε σε κάποιο από τα γλέντια της. Της έκανα Like και της έστειλα αντί σχολίου το "Whiskey in the jar" σε εκτέλεση Metallica. Εκείνη, σχεδόν αμέσως, έκανε "Like" και μου απάντησε με μια τεράστια καρδιά. Ήταν η πρώτη μας ουσιαστικά "λεκτική" προσέγγιση, με σαφή μηνύματα, χωρίς καν να υπάρξει οποιαδήποτε κουβέντα.
Λίγες μέρες μετά, ξαφνικά δηλώνει ότι ενδαιφέρεται για μια εκδήλωση που θα γινόταν στο στέκι μου, στην πόλη μου, και μάλιστα με την αγαπημένη μου μπάντα. Συνέχεια ανέβαζα φωτογραφίες μου από εκείνο το στέκι σε live της συγκεκριμένης μπάντας, πολλές φωτογραφίες μου μάλιστα ήταν με μέλη της μπάντας. Είχε κάνει και like σε πολλές απ' αυτές, αποκλείεται να μην ήξερε που συχνάζω και τι ακούω. Πιθανό δε να είχα ήδη ανεβάσει εγώ την εκδήλωση με το Live στο συγκεκριμένο μαγαζί. Ήταν Πέμπτη και η εκδήλωση γινόταν την επομενη μέρα, Παρασκευή. Είμαι σίγουρος ότι ήξερε ότι θα είμαι εκεί, δεν ξέρω αν ήταν το "δόλωμα" που έριξε, πάντως σίγουρα ήξερε που θα γινόταν και ποιος θα πήγαινε. Είναι αρκετά έξυπνη ώστε να της είχε διοφύγει η σχέση μου με το συγκεκριμένο μαγαζί και τη συγκεκριμένη μπάντα. Όσο το σκέφτομαι, τόσο πιο πολύ πιστεύω ότι το έκανε για να μου κινήσει το ενδιαφέρον, λίγες μόλις μέρες (ίσως 2-3) μετά την καρδούλα που μου έστειλε στον τοίχο της με το "Whiskey in the Jar". Θυμάμαι τόσο έντονα εκείνη τη μέρα, 14 Ιουλίου, επέτειος της γαλλικής επανάστασης, η μέρα που έγινε το φονικό στυος δρόμους της Μασσαλίας με το φορτηγό που έριξε ο τζιχαντιστής στον κόσμο. Η επόμενη, η μέρα του Live, ήταν η μέρα του αποτυχημένου πραξικοπήματος στην Τουρκία, κάτι που μάθαμε ενώ ήμασταν στο μαγαζί. Η ίδια μάλιστα, είχε γράψει σχόλια στον τοίχο της και για τα δύο γεγονότα. Κάτι που με έκανε ακόαμπερισσότερο να τη θαυμάσω για την επαφή της και με τέτοιου είδους θέματα.
Εκείνη λοιπόν τη μέρα, 14 Ιουλίου, 15 μήνες μετά το αίτημα φιλίας της, της στέλνω το πρώτο-πρώτο μήνυμα σχετικά με το πόσο θα χαρώ να τη δω στο μαγαζί που ήταν το στέκι μου. Τότε που μέσα σε όλα, μου είπε δυο φορές για το ότι "κρύβεται" και "εξαφανίστηκε" και μέσα σε μισή ώρα, και για τον καρκινοπαθή πατέρα της. Έχοντας στο μυαλό μου μια κοπέλα με τόσο έντονη κοινωνική ζωή, όπως φανέρωναν οι φωτογραφίες της, θεώρησα όλα αυτά τα "παράξενα" ως ένα κομμάτι της "ιδιαιτερότητάς" της, της "εκκεντρικότητάς" της και αυτό με έκανε να μου αρέσει ακόμα πιο πολύ. Μου είχε δώσει την εντύπωση ότι είχε κάποια σχέση και δεν ήθελε πολύ-πολύ να ανοιιχτεί, αλλά αυτό δεν με πείραζε, στο κάτω-κάτω σε άλλη πόλη έμενε. Οι αντιδράσεις που έβγαζα σε όλες τις προηγούμενες κοπέλες από άλλη πόλη που ήθελαν να με γνωρίσουν από κοντά, πήγαν περίπατο καθώς σκέφτηκα ότι ήθελα πολύ να κάνω μια πιο καλή προσέγγιση προς αυτήν, ήθελα να την κάνω να έρθει στην πόλη μου, να τη γνωρίσω από κοντά, να δω πως θα εξελιχτεί όλο αυτό που είχα ήδη αρχίσει να νιώθω.
Εκεί, το αφήσαμε. Κάποια ακόμα Like σε φωτογραφίες και αναρτήσεις, αλλά κατά τα άλλα, δεν την είχα στο μυαλό μου. Καλοκαίρι, στο φουλ των φυσικών μου δραστηριοτήτων, δεν είχα κάτι που να μου λείπει. Ούτε είχα λόγο να κυνηγάω ορίτσια από άλλες πόλεις. Ώσπου, μπαίνει ο Σεπτέμβρης και έρχεται εκείνη η μέρα, 10 του μήνα, που πλέον, ξεκινάει σιγά-σιγά η ιστορία. Τότε, που με ένα χιουμοριστικό βιντεάκι που ανεβάζει και έχοντας πλέον κάποιο θάρρος μαζί της, της πιάνω αμέσως κουβέντα στο chat, τότε που μιλούσαμε 7 ώρες!!!! Ημέρα Σάββατο, είχα κοντέψει να ξεχάσω ότι είχα ραντεβού και με περίμενε η παρέα για έξοδο. Είχα ενθουσιαστεί μαζί της, κυρίως όταν μου αποκάλυψε και το καλλιτεχνικό της ταλέντο. Τότε ήταν που κάθε εμπόδιο στο ότι μας χώριζαν κάποια αρκετά χιλιόμετρα είχε ήδη ξεπεραστεί στο μυαλό μου. Ήξερα ότι κάποια στιγμή, στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, θα βρισκόμασταν, αφού ένιωθα και από εκείνη ένα ενδιαφέρον που εξελισσόταν σιγά-σιγά.
Δεν φανταζόμουν βέβαια ότι είχε ήδη περάσει σε ένα ακόμα πιο σοβαρό στάδιο της διαταραχής της, αυτό της σταδιακής απομόνωσής της στο σπίτι και μόνο με συνοδεία του πατέρα της έβγαινε από την πόρτα. Σε ένα μήνα, θα κλεινόταν οριστκά στους 4 τοίχους και δεν θα ξανάβγαινε, ως τώρα. Δεν είναι τυχαία η περίοδος που η ίδια αποφάσισε να "παίξει", οπως δεν θεωρώ τυχαία την κοινοποίηση ενδιαφέροντος για το στέκι μου, 2 μήνες πριν. Φυσικά, ούτε ήξερα τίποτα ούτε καν μπορούσα να διανοηθώ κάτι, παρά τα κάποια "περίεργά" της. Έβλεπα μια κοπέλα πολυφωτογραφημένη, λαμπερή, όμορφη, σέξι, πάντα γελαστή, με τέτοιο μεγάλο ταλέντο, δεν πρόσεχα τότε ότι οι φωτογραφίες αυτές ήταν ήδη ενός χρόνου παλιές και ότι οι πρόσφατές της ήταν πάντα σέλφι μέσα στο σπίτι της με χαρακτηρισιτκά προσώπου κάπως διαφορετικά. Ξετυλίγοντας το κουβάρι, καταλαβαίνω, τότε το μόνο που έβλεπα ήταν μια τέτοια κοπέλα να δείχνει όλο και πιο έντονα, το ενδιαφέρον της προς εμένα. Όσο κι αν αυτό δεν ήταν "φυσιολογικό" να γίνεται τόσο νωρίς και γρήγορα, ήδη είχα αρχίσει να μαγεύομαι και να τυφλώνομαι......
Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Προφανώς και είχα άλλες σχέσεις, αρκετές ως πολλές. Οι κοπέλες δεν είχαν κάτι το αξιοσημείωτο, απλοί, καθημερινοί άνθρωποι οι περισσότερες, κάποιες πιο τρελιάρες. Τον Ιούλιο που της έστειλα το πρώτο-πρώτο μήνυμα, είχα σχέση που χάλασε λίγο καιρό μετά. Προσωπικά λειτουργούσα όπως λειτουργεί οποιοσδήποτε άνθρωπος σε μια σχέση. Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς και τι ακριβώς θέλεις να μάθεις.
Τα όσα έμαθα και εξιστορώ είναι συνδυασμός δικών της μαρτυριών, πληροφοριών που μάζεψα μέσω φιλικών μου ατόμων που είχαν κοινούς γνωστούς με αυτήν και οι οποίοι κοινοί γνωστοί κινητοποίησαν άλλους γνωστούς κλπ. κλπ. Υπήρχε βέβαια και μια άλλη πηγή, πολύ πιο αξιόπιστη. Η τύχη έπαιξε τεράστιο ρόλο στο να βρεθεί. Εκμεταλλεύτηκα παλιές γνωριμίες του συχωρεμένου του πατέρα μου. Με φώτισε και θυμήθηκα ότι είχε κάποιον πολύ φίλο με καταγωγή από την πόλη της κοπέλας και σε πόστο τέτοιο που μπορούσε να έχει, ακόμα και τώρα, πολλές και διάφορες διασυνδέσεις, κοινώς κονέ, μέσα στην τοπική κοινωνία.
Μπορεί και το υποσυνείδητο σου να σου εδωσε την εμμονή να την δείς, για να σε προστατεύσει αγαπητέ αυγέρη. Είναι 1000% σιγουρο πως θα ξενέρωνες απο κοντα. Οσο ιδανική και να ηταν, το μόνο σιγουρο είναι πως είναι άνθρωπος, όχι φαντασίωση. Με το να την εβλεπες θα ετρωγες εσυ την ψυχρολουσία, και θα συνειδητοποιούσες ότι δεν ερωτευθηκες την κοπέλα, αλλά την προσωπική σου φαντασίωση, την εικόνα.Quote:
Originally Posted by avgeris
Δεν ξέρω ποια βαλβίδα εκτώνοσης σε έβαλε στη διαδικασία να ερωτευθείς ενα μυθικό πλάσμα, αλλά το διαχειρίστηκες καλά, όπως φαίνεται.
Πολυ πιθανό. Σίγουρα θα ξενέρωνα, άλλωστε μόνο τυχαίο δεν είναι ότι καν ένα βίντεό της δεν μου έστειλε ποτέ. Το απέφευγε.Quote:
Originally Posted by kutchunie
Πιο πάνω, έγραψα ένα μεγάλο κείμενο που αφορά την περίοδο που προηγήθηκε της πρώτης προσέγγισης. Εκεί μπορεί να βγουν κάποια συμπεράσματα σε σχέση με το πως είδα το σκηνικό που πήγαινε να ξεκινήσει. Τα μετά την πρώτη γνωριμία μας, τα έχω ήδη αναλύσει, για το πριν δεν είχα μιλήει ποτέ, ειδικά σε πράγματα που αφορούσαν εμένα. Ίσως από εκεί, μπορείς να καταλάβεις κάτι περισσότερο.
Σήμερα, βρήκα το βιβλίο. Από αύριο, αρχίζω να το διαβάζω.
Aυγερη ολα αυτα τα λαικς και οι καρδουλες στο φβ γινονται για να γινονται...δεν επενδυεις σε τετοια, ουτε υπεραναλυεις το βουλωμενο γραμμα...
Αφου ειχες καλη κοινωνικη ζωη με παρεες και κοπελες, δεν καταλαβαινω γιατι σκαλωσες τοσοοοο με μια τυπισσα που μπορει να επαιζε ρολο, το ρολο που εσυ ειχες στο μυαλο σου για την ιδανικη γυναικα.
Ολα οσα λες οτι εμαθες δε σημαινει οτι ειναι 100% αληθινα, μπορει ναι μπορει και οχι, μπορει καποια να ειναι, και αλλα οχι.
Αυτο που επρεπε να κανεις ηταν να στησεις μια τυχαια συναντηση μαζι της με θαρρος χωρις να σε περιμενει. Γεια σου ειμαι ο αυγερης που μιλαμε στο φβ!!!!
Και οχι να βαζεις λυτους και δεμενους, αμφιβολου αξιοπιστιας να σου μεταφερουν δεδομενα που δεν μπορεις να επαληθευσεις ή τα ερμηνευεις κατα το δοκουν σου...
Προφανεστατα η κοπελα σε απευφευγε, μπορει να διασκεδαζε με το κολλημα σου και οταν εσυ το πηρες σοβαρα, αυτη εξαφανιστηκε. Και εσυ για να μην τρελαθεις απο την απορριψη, το εριξες στα ψυχοπαθολογικα....
Το φβ δεν ειναι η αληθινη ζωη, εικονικη πραγματικοτητα ειναι, ενα θεατρο οπου τα προφιλ σαν ηθοποιοι παιζουν ρολους!!!!
εννοω αν οι κοπελες ηταν τοσο προκλητικες και λειτουργουσαν βασει του αρχετυπου που αναφερεις....δηλαδη της εντυπωσιακης, απελευθερωμενης γυναικας που χαιρεται τη ζωη, τον ερωτα και τη διασκεδαση. Ή η τυπισσα αυτη ηταν η πρωτη που ενσακωσε το προτυπο με το οποιο ησουν ηδη ερωτευμενος?Quote:
Originally Posted by avgeris
επισης, ειχε παθει εμμονη τετοια με αλλη?
Νομιζω ηταν ΗΔΗ ερωτευμενος με αυτο το μυθικο πλασμα. Μαλλον καμια απο τις κοπελες του δεν ανταποκρινοταν στο προτυπο και ο ιδιος απογοητευοταν, οποτε ηρθε η τυπισσα στο φβ που επαιζε το ρολο της διαδιχτυακα αριστα, και ο φιλος μας κολλησε...Quote:
Originally Posted by kutchunie
Σου λεει, εδω ειμαι, επιτελους τη βρηκα!!!!! και εμεινε αφωνος, αναυδος, κοινως καγκελο.
Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Δεν ξέρω πόσα από την ιστορία έχεις διαβάσει. Αυτό που λες ΤΟ ΕΚΑΝΑ. Πήγα στην πόλη της. Και με απέφυγε με τη δικαιολογία ότι ο πατέρας της είχε πάει στο νοσοκομείο με αιμοπτύσεις και όταν της είπα να πάω στο νοσοκομείο να τη δω, μου το άλλαξε και είπε ότι δεν είναι τώρα στο νοσοκομείο αλλά στο πατρικό της σπίτι. Επέμεινα, επέμεινα, μέχρι και στο πατρικό της είπα να περάσω να της δώσω τα λουλούδια που είχα αγοράσει γι αυτήν και να φύγω και μου το αρνήθηκε. Τα είχα γράψει αυτά δυο και τρεις φορές, και άλλοι μου το είχαν ρωτήσει αυτό.
Είχα εξαντλήσει όλο το "οπλοστάσιό" μου. Ένας φίλος μου μού είπε γύρω στο Γενάρη (παραμονές Χριστουγέννων ήταν το ταξίδι μου στην πόλη της) πως με όλα αυτά που είχα κάνει για να την δω, μέχρι και τη Μόνικα Μπελούτσι θα είχα ρίξει.
Το 90% όσων έμαθα επαληθεύτηκε στην πορεία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ακόμα και από εκείνη την ίδια. Όταν π.χ. κάποιοι γνωστοί της την περιέγραφαν ως άτομο με τρομερά "λαλήματα" και πολλά "ψώνια", τα οποία έβλεπα κι εγώ, και η ίδια μου έλεγε ότι οι φίλοι της την αποκαλούσαν "ψυχάκι" και "σνομπ", είναι μια άμεση επαλήθευση των πληροφοριών μου.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Να σου πω την αλήθεια, όχι. Στην παρέα μου υπάρχει μια τέτοια κοπέλα με τα ίδια χαρακτηριστικά, η οποία ποτέ δεν μου δημιούργησε οποιοδήποτε ερωτικό συναίσθημα (αν και εξίσου όμορφη).
Η διαφορά με την μία (την κοπέλα για την οποία μιλάμε) και τις όποιες όμοιες άλλες στην παρέα μου είναι Η ΕΞΗΣ: Τις άλλες τις βλέπω, τις αγγίζω, τις νιώθω ως πραγματικές, ανθρώπινες οντότητες γύρω μου, εκείνη διατήρησε μέχρι τέλους την απόλυτη "αποπροσωποποίηση", δεν είδα ποτέ ποιο είναι πραγματικά το πρόσωπό της. Αυτό και μόνο αυτό μου δημιούργησε την εμμονή. Δυο λεπτά να είχαμε μιλήσει στο Skype, δέκα δευτερόλεπτα να έβγαινε στο μπαλκόνι της όταν πήγα να τη δω, η εμμονή μου θα είχε εξαφανιστεί ΑΜΕΣΩΣ.
Ποτέ, μα ποτέ, δεν έπαθα εμμονή με ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ. ΠΟΤΕ. Ίσα-ίσα, που γυρνούσα εύκολα πλάτη εκεί που στράβωνα με το παραμικρό.
Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Δεν ήταν αυτό το πρότυπό μου. Πιστεύω ότι αν ήταν στην παρέα μου ή αν τέλος πάντων συχνάζαμε στα ίδια στέκια, μάλλον να την αποφύγω θα προσπαθούσα, ξέροντας τη ζωή που κάνει. Όπως αποφεύγω γενικά τέτοιου είδους "τύπισες". Πολλές κοπέλες με ανάλογη ζωή συχνάζουν εκεί που συχνάζω κι εγώ, κάποιες τις γνωρίζω προσωπικά. Δεν με συγκίνησαν ποτέ, το αντίθετο μάλλον. Η συγκεκριμένη απλώς είχε ένα ατού: έμενε αλλού. Μηδέν δεσμεύσεις στην πόλη μου, έλλειψη της καθημερινής "τριβής", πάθος που θα έμενε ζωντανό μέσω μιας ολιγόχρονης απουσίας κλπ. κλπ. Εκεί ήταν το πρόβλημα.
Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Τα like και οι καρδούλες στο fb μπορούν να έχουν ένα "κώδικα" όταν γίνονται ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. Ειδικά όταν κάποια αρχίζει ξαφνικά, ένα χρόνο μετά, να σε τρελαίνει στις καρδούλες από το πουθενά, σε οτιδήποτε κι αν δημοσιεύσεις, κάτι δείχνει. Ειδικά όταν μια ιστορία εξελίσσεται έτσι, αναλύεις το καθετί για να δεις που και πως κολλάει.
Αυτό μπορεί να μην είχε κανένα ερωτικό υπονοούμενο.Quote:
Originally Posted by avgeris
Είναι μια συμπεριφορά που έχω κι εγώ πχ κι έχω παρατηρήσει οτι κάποιοι άντρες το "παρεξηγούν". Στον ιντερνετικό κόσμο γενικά, όταν δω κάτι που μ' αρέσει/συμφωνώ κτλ, το έχω πολύ εύκολο να κάνω ένα like. Δεν το θεωρώ κάτι σπουδαίο, δείχνει απλά οτι μου άρεσε η ανάρτηση που έκανες. Μπορεί αν συμφωνούμε σε πολλά και έχουμε τα ίδια γούστα να έχω κι ένα ενδιαφέρον να σου μιλήσω ή απλά εκείνη την ώρα να θέλω παρέα.
Θέλω να πω, πως η κοπέλα, μιας και λες οτι αυτά άρχισαν την περίοδο που υποθέτεις περίπου οτι άρχισε και το κλείσιμο της, ίσως εκείνο το διάστημα ένιωθε περισσότερο την αναγκη για επικοινωνία ή εξαιτίας του κλεισίματος περνούσε περισσότερες ώρες στο νετ. Μπορεί καθόλου σχεδιασμένο να μην ήταν όλο αυτό για να σε "τυλίξει" και μπορεί καθόλου να μην είχε στο μυαλό της το ερωτικό κομμάτι. Αναζητούσε έντονα επικοινωνία. Οπότε αν έβλεπε οτι έχετε κάπως και κοινά γούστα είναι λογικό να σου έκανε συνέχεια like.
Επίσης μην ξεχνάμε οτι ήσουν έξω από τον κύκλο της που την ξέρανε και ξέρανε τι της συνέβει. Είχε ένα λόγο παραπάνω να θέλει επικοινωνία με σένα, θέλοντας να ξεφύγει από την κατάσταση που ζούσε.
Όπως εσύ δεν είχες ιδέα για το τι θα επακολουθούσε, μπορεί επίσης και εκείνη να μην είχε ιδέα και να μην το περίμενε.
Ο λόγος που μπήκα για να γράψω σήμερα είναι σχετικός-άσχετος με την ιστορία. Απλώς, από το βράδυ αναρωτιέμαι αν η συγκεκριμένη ιστορία με έχει επηρεάσει τόσο πολύ ώστε να βλέπω παντού διπολικές διαταραχές ή αν τελικά έμαθα να ξεχωρίζω τις συμπεριφορές που κρύβουν μια παθολογία.
Χτες βράδυ, αφού πήγα την κοπέλα μου σπίτι, πέρασα μια βόλτα από το μαγαζί ενός φίλου μου που είχα να τον δω από το καλοκαίρι. Το μαγαζί δεν με καλύπτει μουσικά, αλλά ήταν στο δρόμο μου και είπα να του πω ένα "χρόνια πολλά". Πολύς κόσμος και αδιαχώρητο, στριμώχτηκα σε μια μικρή γωνιά στο μπαρ σε σημείο που μπορούσα να μιλάω στο φίλο μου που ήταν από τη μέσα μεριά. Μπροστά μου, δυο κοπέλες και ένας άντρας, η μία με γυρισμένη την πλάτη σε μένα, σε απόσταση αναπνοής, σχεδόν αγγιζόμασταν κάθε φορά που κάποιος πήγαινε να κινηθεί. Πρόσεξα ότι ήταν πολύ διαχυτική με όλους, γνωστούς και αγνώστους, και όποιος γνωστός της την πλησίαζε, τον χούφτωνε!!!! Κάποια στιγμή, γυρίζει προς εμένα (ως τότε δεν είχα δει το πρόσωπό της προφίλ), με κοιτάζει στα μάτια, με καρφώνει θα έλεγα, και μου λέει με το ποτήρι κρασί σηκωμένο "άντε, γεια μας". Τσουγκρίσαμε, τσούγκρισα και με την παρέα της, χαμογελαστός αλλά και σαστισμένος, και αμέσως μου λέει "δεν μπορώ να είμαι τόσο κολλητά με ένα άντρα και να μην του πιάσω κουβέντα, ειδικά αν μου αρέσει τόσο πολύ".
Να μην τα πολυλογώ, κάποια καμπανάκια άρχισαν να χτυπάνε στο μυαλό μου, δίκαια-άδικα, δεν ξέρω. Όσο προχωρούσε η κουβέντα, τόσο τα καμπανάκι πλήθαιναν. Μου είπε βασικά ότι ήταν και εκείνη καλλιτέχνις (σε άλλου είδους τέχνη απ' ότι η κοπέλα της ιστορίας). Σε είκοσι λεπτά μέσα, άρχισε να μου λέει ότι της αρέσει πολύ το στοματικό σεξ (!!!!), το πρωκτικό δεν το θέλει αλλά αν κάποιον τον γουστάρει πολύ μπορεί να το κάνει (!!!!), ότι θέλει να κάνει σεξ όλη τη μέρα για πολλές μέρες αν είναι με τον άνθρωπο που την εξιτάρει, ότι δεν ντρέπεται να πει πως έχει πάει με καμιά 300ριά άντρες στη ζωή της και δεν είναι σαν τις άλλες που το κρύβουν (τα δύο τελευταία, μου τα έλεγε συχνά και η κοπέλα της ιστορίας) και άλλα τέτοια. Με κοίταζε συνεχώς στα μάτια, τα μάτια της πετούσαν φωτιές αλλά και "γυάλιζαν", μιλούσε ακατάπαυστα χωρίς να μπορώ να τη διακόψω, ο τόνος της φωνής της μου θύμιζε πολύ την κοπέλα και χρησιμοποιούσε πολύ εύκολα βωμολοχίες ακόμα και εκεί που δεν υπήρχε λόγος.
Μου είπε επίσης (και εδώ το δεύτερο καμπανάκι) να της δώσω μια τρίχα από τα μαλλιά μου επειδή έχει ένα θείο μηχανικό που δουλεύει σε μια εταιρεία που κάνει αναλύσεις στο DNA και μπορούν να αναλύσουν και το δικό μου και να βρουν διάφορα πράγματα για την κατάσταση και την υγεία μου. "Καλά, στην Ελλάδα είναι ο θείος σου;" τη ρώτησα. "Ναι, εδώ είναι η εταιρεία, έχουν αναλύσει και το δικό μου DNA", μου απάντησε.
Εκεί που μιλάμε, φέρνει τα χείλια της επάνω στα δικά μου και την φιλάω απαλά, οπότε σαν να τη διαπέρασε ηλεκτρισμός και μου ρίχτηκε στην κυριολεξία, δαγκώνοντάς με. Τραβήχτηκα και με κοίταξε με παράπονο, λέγοντάς μου "με θέλεις, αλλά είσαι σφιγμένος". Λίγο μετά, μου λέει "Πάω στην τουαλέτα, έλα μαζί μου" και πριν προλάβω να συνειδητοποιήσω τι είπε, με άρπαξε από το χέρι και με τράβηξε στην σκάλα που οδηγούσε στην τουαλέτα. Εκεί, μου ρίχτηκε κανονικά, στην είσοδο της γυναικείας τουαλέτας, με τις κοπέλες να περνάνε δίπλα μας για να μπουν. Έβαλε το χέρι της στο επίμαχο σημείο και της το τράβηξα απότομα λέγοντάς της "Δεν μου αρέσει όταν η γυναίκα βιάζεται τόσο πολύ". Συμπλήρωσα μετά "άλλωστε, πριν λίγο ήμουν με την κοπέλα μου και έκανα έρωτα". Ηρέμησε, πήγε στην τουαλέτα και όταν βγήκε, μου ξαναρίχτηκε αυτή τη φορά με φιλιά και δαγκώματα. Μου είπε, πάντα στην είσοδο της τουαλέτας ότι θέλει να κάνει τα παιδιά μου (!!!!), πόσο πολύ ονειρεύεται να ζήσει τον απόλυτο, ιδανικό έρωτα μαζί μου, μας φαντάζεται να κάνουμε τρελά ξενύχτια μαζί, χέρι-χέρι να κάνουμε βόλτες, να είμαστε αγκαλιασμένοι στο ηλιοβασίλεμα (δυνατά καμπανάκια εδώ, και η κοπέλα της ιστορίας, τέτοια μου έλεγε) και άλλα τέτοια. "Κοίταξε να ξεμπερδεύεις με την άλλη" μου είπε "εγώ σε θέλω δικό μου". Να και η κτητικότητα.
Όταν επιστρέψαμε και η ώρα είχε πάει πια μία (είχα πάει να πω ένα "χρόνια πολλά" στο φίλο μου από τις 11.30), μας κοίταζαν λίγο απορημένοι στην παρέα της που αργήσαμε. Λογικό. Πριν φύγω, ήθελα να τσεκάρω κάποια πράγματα ακόμα γιατί το μυαλό μου έπαιρνε άγριες στροφές εκείνη την ώρα. Άρχισα να την ρωτάω διάφορα. "Πίνεις αρκετα;". Γέλασε και μου είπε "Μπορώ να πιω το Βόσπορο όταν βγαίνω". "Και ξενυχτάς πολύ;" "Συνήθως κοιμάμαι στις 11, αλλά όταν βγω, γυρίζω σπίτι το επόμενο μεσημέρι". Χμμμμ. "Και από ενέργεια και όρεξη, πως πάμε;" τη ρώτησα. "Συνήθως έχω πολλή, εκτός αν με πιάσει η θλίψη μου". "Να'τα, να'τα" σκέφτηκα. "Και τώρα, σε θλίψη με πετυχαίνεις" συνέχισε. "Έχω περάσει μια καταθλιψάρα πρόσφατα, αλλά την αντιμετώπισα εντελώς μόνη μου, μόνο αντιβιωτικά έχω πάρει από φάρμακα στη ζωή μου, που και που και καμιά κορτιζόνη". "Ε, καλό είναι και κανένα λεξοτανίλ" της είπα, ψαρωτικά. "Μπα, τέτοια φάρμακα ποτέ", μου απάντησε. "Δεν τα χρειάζομαι, δεν τα χρειάστηκε ποτέ". Καμπανάκια, παντού καμπανάκια.
Μου έδωσε το τηλέφωνό της και μου ζήτησε να την ξαναδώ την επόμενη βδομάδα ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ. "Ξεμπέρδεψε και με την άλλη, ΣΕ ΘΕΛΩ" μου ξανατόνισε. Αποχαιρετώντας την, μου άρπαξε το χέρι και το κόλλησε στο στήθος της "Είναι μικρό, αλλά μπορώ να βάλω ειδικό σουτιέν αν θέλεις" μου είπε !!!! "Και ο κώλος μου είναι υπέροχος", συμπλήρωσε. Και με ξαναδάγκωσε.
Φεύγοντας, και μέχρι να φτάσω σπίτι (αλλά και αφότου έφτασα), δεν έβγαινε από το μυαλό μου η μεγάλη ομοιότητα σε πολλά πράγματα με την κοπέλα της ιστορίας μου. Εντάξει, χτες, την είδα, την άγγιξα (και με το παραπάνω). Αλλά δεν μου έβγαινε από το μυαλό η σκέψη ότι και η κοπέλα της ιστορίας, κάπως έτσι ίσως συμπεριφερόταν όταν έβγαινε, κάποιες τέτοιες συμπεριφορές ίσως εμφάνιζε με τις διαχύσεις της σε αγνώστους στα μπαράκια και της είχαν κολλήσει διάφορους όχι κολακευτικούς χαρακτηρισμούς ("πουτανάκι" μου είχε πει την αποκαλούσαν). Πραγματικά, ακόμα και κατά τη διάρκεια της κουβέντας με τα όσα ειπώθηκαν και συνέβησαν, ένιωθα ότι είχα μπροστά μου την κοπέλα της ιστορίας.
Θα ήθελα τη γνώμη σας πάνω σε αυτό. Προφανώς σε καμιά περίπτωση δεν θα βάλω ταμπέλα, ίσως η κοπέλα απλώς να είχε πιει παραπάνω (μου το είπε κιόλας ότι παραήπιε, να θυμίσω βέβαια ότι και για την άλλη κοπέλα, το θέμα της ήταν ο....αλκοολισμός). Έχω όμως λόγους να υποψιάζομαι έστω ότι κάτι ανάλογο ίσως παίζει και εδώ, βέβαια σε μικρότερη κλίμακα; Ή έχω γίνει υπερβολιά καχύποπτος και βλέπω παντού φαντάσματα;
Τελικά, η ζωή πραγματικά κάνει τρελά παιχνίδια ώρες-ώρες......
Αυγερη εισαι καλος στο γραψιμο! θα μπορουσες να κανεις καριερα στη συγγραφη ερωτικων ιστοριων!
κοιτα επειδη εχεις φαει ενα κολλημα με τις ταμπελες, τι ειναι διπολικη τι δεν ειναι κλπ, εδω γιατροι δεν μπορουν να καταληξουν σιγουρα και θα καταληξουμε εμεις??
επειδη εχει, αν εχει, τα χαρακτηριστικα που αναφερεις, δε σημαινει ντε και καλα οτι ειναι διπολικη.
Αλλα και να ειναι, εσενα τι σε νοιαζει? τι λογος σου πεφτει στα ψυχολογικα της αλλης?
Γιατι μπαινεις στο λουκι να αποδειξεις στον εαυτο σου οτι η τυπισσα ειναι ψυχικα αρρωστη?
Και δεν λες απλα ενα δεν γουσταρω και τελος?
για να χαριτολογησω, μιλα με τα τυπακια εδω μεσα που ψαχνουν γκομενα της μιας βραδιας που συχναζει σε ποιο μπαρακι να γνωριστουν :)
Βρε αυγέρη με έκανε και γέλασα το τελευταίο σου ποστ!
Όντως κάνει τρελά παιχνίδια η ζωή!
Θα σου πω τι συνέβει σε μένα λίγες μέρες κιόλας μετά που χώρισα με τον τύπο της ιστορίας.
Έχω βγει με μια παρέα, είμαι στην κοσμάρα μου και βγαίνω σχεδόν με το ζόρι επειδή με τραβολογάνε οι φίλοι μπας και συνέρθω, είμαι εκεί λοιπόν αλλά δεν είμαι στην ουσία, περιμένω πως και πως να περάσει η ώρα για να φύγουμε. Εντελώς τυχαία έρχεται στην παρέα μας ένας γνωστός γνωστού και αμέσως μου τραβάει την προσοχή η εξωτερική του εμφάνιση γιατί μοιάζει πολύ στον πρωην. Λέω στον εαυτό μου, ηρέμησε ιδέα σου είναι, θα τον βλέπεις παντού τώρα και προσπαθώ να αποφύγω ακόμα και να τον κοιτάξω πιάνοντας κουβέντα με μια φίλη δίπλα μου. Εκείνος τελικά πολύ ανοιχτός, αρχίζει και με ρωτάει διάφορα και συνειδητοποιώ με τρόμο ότι δεν είναι μόνο η εμφάνιση το κοινό τους. Έχουν περίπου την ίδια ηλικία, τα ίδια χόμπι, μιλάνε με τον ίδιο τρόπο, μέχρι και ίδιες εκφράσεις και λέξεις εντόπισα...και εγώ έχω μείνει να σκέφτομαι από που θα εμφανιστεί ξαφνικά αυτός που μου κάνει πλάκα!!!
Δεν ξέρω τελικά αν ο άνθρωπος είχε κι αυτός κάποιου είδους ψυχ. πρόβλημα, αλλά είναι σίγουρο οτι ειχαν πάρα πολλά κοινά και μιλώ για πράγματα που δεν τα συναντάς κάθε μέρα σε ανθρώπους, κάπως ιδιαίτερα ας πούμε.
Όταν τελικά φύγαμε και αφού μου είχε κάνει και πρόταση για μια επόμενη συνάντηση την οποία είχα αφήσει να αιωρείται, η κολλητή μου που ήξερε και τον πρώην πριν προλάβω να της πω τίποτα μου λέει "ρε συ αυτός ήταν ίδιος ο τάδε(για τον πρώην)". Εκεί επιβεβαιώνω ότι δεν ήταν ιδέα μου!
Δεν ξέρω τι στο καλό είναι αυτό, δεν έχω εξήγηση, εγώ πάντως δεν τον ξαναείδα το απέφυγα.
Μου πέρασε από το μυαλό η ιδέα "ρε συ το σύμπαν μου ξαναστέλνει μια παρόμοια περίπτωση, κάτι θέλει να μου πει; κάτι δεν έμαθα απο την προηγούμενη εμπειρία;" αλλά το άφησα με το σκεπτικό οτι οκ...αν δεν έμαθα και είναι όντως έτσι, θα ξανάρθει να μάθω.
Πάντως όσο για αυτό που λες για την παθολογία...νομίζω είναι κάτι που θα σου συμβαίνει για κάμποσο. Ήταν ισχυρό το σοκ και η ενασχόληση σου με τα θέματα αυτά έντονη και συμπυκνωμένη οπότε είναι λογικό να εντοπίζεις δείγματα παθολογίας σε άλλους γύρω σου είτε αυτά υπάρχουν είτε όχι. Το πάθαινα κι εγώ αυτό για κάμποσο.
Αυγέρη για την κοπέλα σου τι νιώθεις; Κάπου διάβασα να γράφεις πως μόνο η καρδιά σου ξέρει πόσο έντονα νιώθεις ακόμα για την κοπέλα της ιστορίας σου. Χθες το βράδυ άφησες την άλλην να σε φιλήσει (ξεκινώντας πρώτα εσύ απαλά αντί να της το κόψεις, από την στιγμή που έχεις κοπέλα και την είδες μεθυσμένη) και έκατσες εκεί και το συνέχισες για ώρα. Έχεις σκεφτεί ποτέ πώς θα ένιωθε η κοπέλα σου για όλα αυτά; Ειλικρινά δεν θέλω να σε κρίνω, καταλαβαίνω πως δεν είναι εύκολο να ξεπεράσεις όσα έγιναν, απλά σε ρωτάω τι νιώθεις όντως για την κοπέλα που είστε τώρα μαζί.
Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Δεν το έθεσα ως ερώτηση με προσμονή διάγνωσης, αλίμονο. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι αν θεωρείτε την συμπεριφορά της κοπέλας χτες ως "φυσιολογική" ή αν κρύβει ένα πιθανό πρόβλημα, όποιο κι αν είναι αυτό. Όπως όταν ειπώθηκε ότι θα έπρεπε να είχα καταλάβει κάποια "καμπανάκια" που χτυπούσαν στη συμπεριφορά της φεϊσμπουκικής κοπέλας και δεν τα κατάλαβα, έτσι με ενδιαφέρει και τώρα να μάθω αν τα "καμπανάκια" που μου χτύπησαν χτες είχαν βάση που χτύπησαν.
Εκείνο που κρατάω από αυτό που συνέβη χτες είναι ότι, στο δικό μου το μυαλό, ήταν σα να γνώρισα από κοντά την κοπέλα της ιστορίας. Πολλά, τα περισσότερα απ' όσα άκουσα χτες τα είχα ακούσει και από εκείνη, ο υπερσεξουαλισμός της σε μορφή τόσο επιθετική ήταν παρών, η εξιστόρηση ερωτικών "κατορθωμάτων" παρούσα, όπως παρόντα ήταν ο τρόπος ομιλίας της, η αναφορά στις φάσεις θλίψης (η λέξη "καταθλιψάρα" ήταν μια λέξη που χρησιμοποιούσε συνέχεια και εκείνη), ακόμα και ο τρόπος που με κοίταζε χτες μου έφερναν στο μυαλό τον τρόπο που κοίταζε η κοπέλα της ιστορίας σε κάποιες φωτογραφίες της. Και βέβαια, η ιστορία με το θείο και την ανάλυση του DNA ήταν κάτι που το θεωρώ τουλάχιστον προϊόν φαντασίας. Με λίγα λόγια, χτες ίσως να γεύτηκα αυτό που, εμμονικά, ζητούσα να γευτώ επί τόσους μήνες. Σαν μια τελευταία απομυθοποίηση της όλης ιστορίας. Και ένιωσα ανάλαφρος.
Στη διάθεση όσων επιθυμούν περιπέτεια της μιας βραδιάς να τουες δώσω πληροφορίες.....χαχαχα.....προ φανώς, χαριτολογώ κι εγώ.
Quote:
Originally Posted by blackbird
Ωραία και λογική ερώτηση. Χτες το βράδυ, από τη στιγμή που κατάλαβα ότι κάτι "μη φυσιολογικό" έπαιζε (δεν ήταν θέμα μεθυσιού, και άλλες μεθυσμένες κοπέλες έχω δει, δεν σε τραβάνε στις τουαλέτες να κάνετε σεξ), αποφάσισα να δω πως θα εξελισσόταν μια γνωριμία με την κοπέλα της ιστορίας (την φεϊσμπουκική) αν ποτέ μπορούσα να τη γνωρίσω στις συνθήκες της κοινωνικής της ζωής μέχρι πριν π.χ. 2 χρόνια. Τότε που σύμφωνα και με τα λεγόμενά της, έδειχνε αυτή την υπερσεξουαλικότητα και αυτή την άνεση διαχύσεων με όποιον άγνωστο της γυάλιζε. Δεν είχα εξαρχής κανένα σκοπό να το προχωρήσω, το είδα απλώς ως ένα από τα παράξενα που σου φέρνει η ζωή για να πάρεις κάποιες απαντήσεις εκεί που δεν τις περιμένεις. Αυτό που έγραψα και ακριβώς από πάνω. Έβλεπα μπροστά μου ολοζώντανη την κοπέλα του facebook και την άφησα να με οδηγήσει και να με "ξεναγήσει" στον "κόσμο" της, έχοντας πλήρη έλεγχο των συναισθημάτων και των διαθέσεών μου και κρατώντας στο μυαλό μου τις όποιες εμπειρίες και παραστάσεις από την προηγούμενη ιστορία μου. Το αθώο φιλί που έδωσα ήρθε σχεδόν αυθόρμητα. Και όταν το πράγμα ζόρισε, το σταμάτησα αμέσως χωρίς κανένα περιθώριο συνέχισης.
Quote:
Originally Posted by elisabet
Η ηλικία της, ίδια, με λίγους μήνες διαφορά. Ομοιότητες πάρα πολλές γενικά. Οι διαφορές ελάχιστες. Η πιο χτυπητή: η μία ήταν "υπαρκτή", η άλλη "φανταστική". Μέχρι και ζωδιακά να το πάρουμε, ταίριαζαν απόλυτα.
Η ζωή έχει μεγάλο χιούμορ τελικά. Έστω και μπλακ κάποιες φορές.....
μου το χαλασες βρε αυγερη...
ας συνοψισουμε.
μετα απο αυτη την σουπερ στρεσαριστικη ιστορια, μετα απο λιγες μερες συζητησεις εδω, αποφασιζεις οτι ειδες το φως το αληθινο και θα γυρισεις ροτα 180 μοιρες.
το κανεις ΑΜΕΣΑ και ω του θαυματος μεσα σε λιγες μερες γνωριζεις κοπελα χαρα-θεου και κανεις νεα σχεση που σε αφηνει ενθουσιασμενο ...
ως εδω ας πουμε καλα...
ας πουμε...
ωστοσο εξακολουθεις να προβληματιζεσαι συνεχεια για τις λεπτομερειες της αρχικης ιστοριας και να τις αναπολεις εδω με λεπτομερειες που φτανουν στην δημοσιευση προσωπικων συνομιλιων κλπ.. ξεπερασες πολλες κοκκινες γραμμες ,αλλα εδειχνες αληθινος.
ας πουμε οκ... ας πουμε...
ερωτευμενος ωστοσο με την νεα κοπελα που εχεις δεσμο...
βγαινεις ΒΡΑΔΥ με τον νεο σου ερωτα, και την γυρνας σπιτι στις 11 !!!!! ανηλικη ειναι?????
και βγαινεις μπαροτσαρκα μονος σου (ναι ναι, να πεις μια καληνυχτα στον παλιο γνωστο)
εκει γνωριζεις την κοπελα που περιγραφεις ΚΑΙ ΧΑΜΟΥΡΕΥΕΣΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΩΣ ΧΑΜΟΥΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΡΟΘΥΜΕΣ "σαν εκεινη που δεν γνωρισες"!!!!
ας πουμε, καθολου οκ...
η "κοπελα σου" δεν ειναι πουθενα ολον αυτον τον καιρο, απ την μερα ακομα που μας την 'εμφανισες"
σε περιπτωση που ολα αυτα ειναι αληθεια, η συμπεριφορα σου ειναι εμετικη, ειλικρινα. να ψαξεις καλυτερα εσυ τι προβληματα εχεις και να αφησεις τις διαγνωσεις για τις γνωριμιες σου.
περαστικα σου.
fyi , η νεα διηγηση στο μπαρ ειναι εντελως φιαχτη στα ματια μου (εχω διαβασει πολλη λογοτεχνια), ενω η αρχικη σου ιστορια, πολυ πειστικη. τι απ ολα αυτα ειναι αληθινο και τι φιαχτο, μονο εσυ το ξερεις.
(α ρε ελις, εισαι μεγαλο μυαλο. εσυ το ειπες με το καλημερα.)
Εγώ ξέρω οι φτωχοί αγαπάνε με πράξεις τώρα βλέπω οι πλούσιοι αγαπάτε με τα λόγια αλλά φταίνε οι γυναίκες που δεν είναι προσγειωμένες
Quote:
Originally Posted by Remedy
Σχετικά με το τελευταίο σου σχόλιο.Είναι 100% αληθινή. Δεν έχω στοιχεία να παρουσιάσω, δεν μπορώ να την αποδείξω, αλλά είναι αληθινή. Και σε όσους φίλους τη διηγήθηκα σήμερα, αδυνατούσαν να το πιστέψουν. Ούτε κι εγώ το πίστευα όσο εξελισσόταν. Τι να σου πω, δικαίωμά σου να μη με πιστέψεις, δικαίωμα και του elis να είναι συνεχώς αρνητικός απέναντί μου. Αυτό που ξέρω είναι ότι ακόμα πονάνε τα χείλια μου από τα χτεσινά δαγκώματα.
Πάμε παρακάτω. Η κοπέλα μου είχε πρωινό ξύπνημα για να πάει στη βάρδια της το πρωί. Για αυτό η ίδια ζήτησε να γυρίσει στις 11 για να ξεκουραστεί. Και δεν βρίσκω κακό το ότι πήγα να χαιρετήσω κάποιο γνωστό. Της το είπα άλλωστε και δεν είχε πρόβλημα. Δεν είμαι παιδάκι να μην ξέρω. Το τι εκτυλίχτηκε στην πορεία και γιατί, το έχω ήδη αναλύσει σε δυο απαντήσεις μου πιο πάνω. Και μιας και πέρασαν και κάποιες ώρες από τότε και ήδη το έχω συζητήσει με φίλους, να το πάω και πιο πέρα. Νιώθω ότι έχω ξορκίσει το φάντασμα της προηγούμενης ιστορίας, νιώθω σα να βρέθηκα επιτέλους με την κοπέλα, να τη φίλησα, να την αγκάλιασα, να την ένιωσα, και μετά να εφυγα, ακριβώς όπως ήθελα να κάνω έτσι κι αλλιώς από ένα σημείο και μετά. Και νιώθω πιο ανάλαφρος πλέον. Και αυτή η αίσθηση είναι μοναδική. Η αίσθηση του αδειάσματος από ένα βάρος που κουβαλούσα. Δεν είναι σημαντικό αυτό; Ή μήπως ήταν προτιμότερο να είμαι έξω με την κοπέλα μου και να αναλώνουμε 5-10 λεπτά να συζητάμε τα πως και τι της ιστορίας; Δεν είναι προτιμότερο να αδειάσω εντελώς, να ξεφορτωθώ το βάρος από πάνω μου και να αφοσιωθώ εντελώς στο "από δω και πέρα"; Αν ήθελα μπαρότσαρκες και γκομενοδουλειές, δεν θα το είχα σταματήσει πριν καν ξεκινήσει. Ούτε θα επέλεγα ένα μαγαζί που ο μόνος γνωστός ήταν ο ιδιοκτήτης, κι αυτός αρκετά μεγαλύτερος από μένα, όταν είχα επιλογές τα στέκια μου.
Αυτά. Λυπάμαι που δεν με πιστεύεις. Χαίρομαι γι αυτό που νιώθω.
ΥΓ: Δε σχολιάζω το "εμετική". Ούτε καν τα "περί προβλημάτων μου". Ο αναμάρτητος κλπ. κλπ.
Quote:
Originally Posted by elis
Πλούσιος, ΟΚ. Καινούργιο συμπέρασμα για μένα. Θύμισέ μου κάποια στιγμή να σε πάω μια βόλτα με τη Ferrari μου.
σοβαρα ρε φιλε?Quote:
Originally Posted by avgeris
μηπως παρελειψες να ενημερωσεις την "κοπελα σου" οτι μολις την αφησες πηγες να χαμουρευτεις με μια αγνωστη για να "ξαλαφρωσεις"?
περα απο αυτο, απο το ΠΟΣΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΣΑΙ στην συμπεριφορα σου δλδ , ενω ζητας τα ρεστα για την συμπεριφορα των αλλων,
αν θες να μπουμε και στην ουσια του "ξαλαφρωματος", σορι αλλα αυτο που ειπες παραπανω ειναι απλα ενας παραλογισμος.
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΣΕΣ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΧΑΜΟΥΡΕΥΤΗΚΕΣ ΚΙ ΑΝ ΕΤΣΙ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕΣ ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΕΣΥ ΝΑ ΤΟ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ.οχι οι αλλες.. οι ανθρωποι δεν χωριζονται στους προθυμους και ανισορροπους και στους ισορροπημενους. υπαρχουν πολλα αλλα χαρακτηριστικα που κανουν τον καθενα ΑΤΟΜΟ και ξεχωριστη προσωπικοτητα, κι ανε χεις τεοτια κριτηρια για τους ανθρωπους, αυτο δειχνει μονο την δικη σου επιφανειακη κριση και οχι την κατασταση και την υγεια των απεναντι
το οτι στο επβεβαιωσαν οι φιλοι σου, δεν μουλεει τπτ. πιθανως να εχετε τα ιδια μυαλα.
ακομα ενα κατεβατο δικαιολογιων για τις συμπεριφορες σου εγραψες , αλλα δεν μου λες λεξη για την υποτιθεμενεη νεα σχεση σου.
πως δικαιολογεις τον εαυτο σου να λεει και να κανει ολες αυτες τις παπαριες ενω εχεις μια σχεση?
Βασικά βρε Αυγέρη είναι και όλη αυτή η μόδα να είναι ο λίγο τρελούτσικος χαρακτήρας αγαπητός. Ο κυριος A beautiful mind John Nash και η Κυρια Ντενη Μαρκορά μας έριξαν σε αυτό το τρυπάκι. Οι αγγλοι λένε fake it til you make it και έχουν δίκιο. Λίγο να μην πιστεύει κάποιος στον εαυτό του και να μιμήται, σε συνδιασμό με τις πιεστικές καταστάσεις και συνθήκες που ζούμε πολύ θέλει??? Απλώς μην το αφήνεις να σε καπελώσει. Η πραγματικότητα είναι ότι όσο σφίγγουν τα πράγματα, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να συναντάμε όλο και περισσότερους ανισόρροπους ψυχικά ανθρώπους. Αυτό όμως τι να λέει;;; Δεν φταις εσυ επειδη σου τυχαίνουν αλλόκοτες καταστάσεις. Επίσης, το προφίλ της τρελα απελευθερωμένης κοπέλας είναι πολλές φορές άμυνα. Δεν είναι ανάγκη να έχει κάποια διαταραχή. Μπορεί όντως να έτυχε κάποια στραβή στη ζωη της κοπέλας, να ηθελε να ξεδώσει και να το έκανε χθες με τη βοήθεια του αλκοόλ. Ε και; χαλάρωσε και απόλαυσε το ή σοβαρέψου και απόρριψε το, περί ορέξεως...
το μονο που εχω να σου πω ειναι οτι ολο και πιο πολυ μου θυμιζεις καποιο παιδι απο εδω που διηγουνταν ιστοριες με γυναικες που ταχα τον "ποθουσαν" και τον στριμωχναν στα μπαρ και του ελεγαν ποσο ακαταμαχητος ειναι, επειδη δεν μπορουσε να τις ζησει.Quote:
Originally Posted by avgeris
ισως κι εκεινος ενοιωθε οτι τις ζει...
αυτα.