HMEΡΟΛΟΓΙΟ ΒΟΥΛΙΜΙΚΩΝ-ΥΠΕΡΦΑΓΙΚΩΝ

Ροζ,
μολις πηρα αποτελεσματα απο ορμονικες.
χαλια μου φαινονται.και μεχρι να τις δει ο γυναικολογος μου ψαχνοντας βρηκα αυτο

http://www.drmetaxas.gr/woman12.php

και μαλιστα πολλες αναφορες σε αμηνορροια 'υποθαλαμικης' αιτιολογιας, οπως λεγεται.

γεια σας κ παλι! δεν μπορω να μπαινω συχνα για να μη με δει ο αντρας μου..ναι δεν εχει καταλαβει τπτ. ξερει οτι αμα φαω πολυ ποναει το στομαχι μου αλλα τοσα χρονια δεν μ'εχει "πιασει".αν με πιασει να κανω εμετο θα πωπως κατι με πειραξε.ναι κρυβομαι πολυ καλα,κ τι εγινε;ντρεπομαι πολυ για ολα αυτα!! περιοδο δεν ειχα κανονικη οταν ειχα φτασει 42κιλα . τοτε νομιζα οτι θα ημουν ευτυχισμενη αλλα τελικα ηταν η χειροτερη περιοδος της ζωης μου...
μαλωνα με ολους για να τρωω, ολοι μετραγανε τις μπουκιες μου κ με πιεζανε..κ ο αντρας μου,μου ειχε πει οτιι θα με χωριζε γιατι δεν θελει μια αρρωστη διπλα του!!αρα δεν υπαρχει περιπτωση να του το πω τπτ αλλα θελω να βρω τη δυναμη να τα ξεπερασω ολα αυτα σαν να ηταν ο πιο ασχημος εφιαλτης μου...
ναι τωρα στα47 κιλα αισθανομαι φυσιολογικη κ ομορφη αλλα δεν θελωνα παχυνω αλλο κ αυτο ειναι που φοβαμαι κ αρχιζω παλι τους εμετους.

καλησπέρα κι από μένα.
Εδώ κι 6 μέρες που η γιατρός σταμάτησε να μου χορηγεί ένα απ'τα αντικαταθλιπτικά μου (wellbutrin) πήρα πάλι την κάτω βόλτα... έβαλα σχεδόν 2,5 κιλά, παρότι οι εμετοί και τα καθαρτικά συνεχίζονται αμείωτα.
Κουράστηκα μ'αυτό τον εφιάλτη. Βαρέθηκα αυτή τη μάχη. Γιατί περί μάχης πρόκειται. Μάχη να νικήσω το φαγητό, τα κιλά, το δείκτη της ζυγαριάς, μιας και δεν κατάφερα να νικήσω ως γυναίκα, ως σύζυγος, ως φοιτήτρια, ως φίλη, ως μητέρα (αλοίμονο αν ισχύει κι αυτό...) ως, ως, ως... απανωτές ήττες ζωής, που προσπαθώ να τις αντισταθμίσω με ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΝΙΚΗ. Τη νίκη επί του φαγητού.
Μια απέλπιδα, ανόητη προσπάθεια να γίνω ο μοναδικός άνθρωπος επί γης που θα ζήσει χωρίς ενέργεια, χωρίς θερμίδες, χωρίς την ανάγκη τροφής, χωρίς εξάρτηση φαγητού... Τι ανόητη που είμαι στα 44 μου χρόνια, αλήθεια! Τόσο ανόητη, που δεν θα ήθελα ποτέ να δει η κόρη μου αυτά που γράφω και νιώθω, γιατί θα γελούσε χλευαστικά και ειρωνικά...

Έρχονται στιγμές που θέλω να εξαϋλωθώ, να εξαφανιστώ, να μην υπάρχω... Γι'αυτό λαχταρώ τις μέρες της ανορεξίας. Ήταν μέρες ανυπαρξίας, που μπορούσαν να οδηγήσουν στην ελαχιστοποίηση, στο μηδενισμό και στο τέλος...Τι νόημα έχει να σκέφτομαι: "Πρέπει να σταθώ όρθια για τη μικρή! Πρέπει να μηδενίσω κοντέρ, να φορέσω το καλύτερο χαμόγελο, να σηκώσω ψηλά το κεφάλι για κείνη..." Αφού όλα αυτά ΔΕΝ πηγάζουν μέσα απ'την ψυχή μου, τελικά... Η ψυχή μου, βαθιά-βαθιά, είναι μάλλον νεκρή εδώ και πολύ-πολύ καιρό... σαν μια μαριονέτα που κρέμεται από αόρατα σχοινιά, που άγεται και φέρεται άνευ σκοπού...

Συγνώμη για το μακρόσυρτο μελό. Αποσύρομαι στο καβούκι μου.-

Μαρία μου, θα ήταν άραγε μάταιο να σου υπενθυμίσω όσα κέρδισες? Εγώ πάντως θα προσπαθήσω. Η μάχη έχει και ήττες και νίκες. Συνήθως υπερτερούν αριθμητικά οι ήττες, αλλά υπάρχουν και λίγες νίκες για να μας τονώνουν το ηθικό. Έκανες στη ζωή σου κάποιες προσπάθειες, άξιες λόγου.
Ας τις πάρουμε μία μία: Σπούδασες ή τουλάχιστον προσπάθησες, γιατί υποτιμάς τη μόρφωσή σου? Υπάρχουν γύρω μας δεκάδες νέοι άνθρωποι, αγράμματοι, που δεν είναι σε θέση ούτε την υπογραφή τους να βάλουν. Στην εποχή μας. Παντρεύτηκες. Τι σημασία έχει αν τελικά χώρισες? Προσπάθησες, αλλά σε νίκησε η στατιστική. Το ξέρεις πως τρεις στους πέντε γάμους καταλήγουν σε διαζύγιο?
Έχεις μία διατροφική διαταραχή. Ε, και? Η πρώτη είσαι ή η τελευταία? Προσπαθείς, αυτό έχει σημασία και τέλος,
Έχεις ένα παιδί, που δίνει νόημα στη ζωή σου. Λίγο το' χεις? Για ρίξε μια ματιά γύρω σου, να δεις τι θησαυρό έχεις στα χέρια σου.
Είσαι 44 ετών, ζωντανή και γερή. Γιατί όχι και πιο αισιόδοξη? Τώρα τελευταία περνώ κρίση αισιοδοξίας. Τα τελευταία χρόνια ζούσα στην απομόνωση, τρώγοντας και κλαίγοντας τη μοίρα μου. Βέβαια, ακόμη και εκείνη τη σκοτεινή περίοδο της ζωής μου, δεν έχασα την ικανότητά μου να χαίρομαι τη ζωή, απλώς οι συνθήκες δεν ήταν ευνοικές για μένα. Τώρα, όμως, λες και σηκώθηκε ξαφνικά από μπροστά μου ένα πέπλο και θέλω να ζήσω, όμορφα, όπως μου αξίζει με αυτά που έχω στα χέρια μου, πολλά ή λίγα, μικρά ή μεγάλα.
Σταμάτα να ασχολείσαι με το φαγητό, τελικά δεν έχει την αξία που του δίνουμε. Σημασία έχει η προσπάθεια να αλλάξουμε τη ζωή μας, να την κάνουμε ομορφότερη, απλούστερη και πιο ποιοτική. Και όταν συμβεί αυτό, να δεις που ξαφνικά το φαγητό θα μικρύνει ως έννοια στο μυαλό σου.

πωπω έχω σαλτάρει απο την κλεισούρα δεν αντέχω άλλο:mad::mad::mad:
Αλεξανδρίτα τι βλέπεις χάλια δλδ?Προγεστερόνη αν σου βγήκε χαμηλή είναι φυσιολογικό.Τα υπόλοιπα προλακτίνες κτλ δν είναι οκ?Πηγαινε τα στον γυναικολόγο να σου πει αυτός γιατί μόνες μας τζάμπα αγχωνώμαστε κ τελικά τα πράγματα τις περισσότερες φορές είναι απελπιστικά απλά!

maria p καταρχήν μία μεγάλη μεγάλη αγκαλιά...από κάποιον που σε καταλαβαίνει τόσο πολύ όσο δεν φαντάζεσαι. έχω πάντα την εντύπωση τα διατροφικά είναι για νέα κοριτσάκια που δεν μπορούν να καταλάβουν πως η ζωή και η αλήθεια δεν βρίσκονται στο μέγεθος του τζιν. Εγώ είμαι αισίως 32, παντρεμένη και με ένα παιδάκι και θεωρώ ανεπίτρεπτο το να εξακολουθώ να ζυγίζομαι με τέτοια μανία και να μετράω τα γραμμάρια. ΓΥρίζω στο σπίτι από τη δουλειά και τρέχω να προλάβω (ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ) να φάω το πιο παχυντικό τόστ και την πιο μαγάλη σοκολάτα και ταυτόχρονα να κάνω και τις δουλειές του σπιτιού πριν γυρίσει το μωρό από το σπίτι της μάνας μου...Και φυσικά προειμένου να μην το πάρει είδηση ο άντρας μου έχω βρει τις απίστευτες κρυψώνες και οργανώνω παραστάσεις ολόκληρες. 2-3 φορές στα χρόνια που είμαστε μαζί κάτι υποψιάστηκε αλλά έχω αρνηθεί τα πάντα τόσο σθεναρά που μέχρι ώρας δεν έχει αποδείξεις. Ντρέπομαι τόσο πολύ! ντρέπομαι ακόμη και όταν περπατάω στο δρόμο και τα σέφτομαι γιατί νιώθω ότι οι περαστικοί διαβάζουν τις σκέψεις μου. Όμως μπορούμε να δώσουμε η μία στην άλλη κουράγιο και δύναμη. Και επιτέλους μπορώ να μιλήσω χωρίς να νιώθω ότι κοκκινίζω. Γιατί τελικά ο εμμετός δεν είναι μόνο για να μην παχύνεις είναι και για να βγάλεις από μέσα σου όσα καταπίνεις κάθε μέρα από τους συναδέλφους, το ταίρι σου που υποτίθεται ότι έίναι ο άνθρωπός σου....και όοοοολα τα προβλήματα της καθημερινότητας.........

Καλησπέρα και από εμένα!
Κι εγώ για 14 χρόνια ζούσα με την βουλιμία μου, την οποία την κρατούσα βαθειά κρυμμένη μέσα μου ευλαβικά. Κανένας δεν έπρεπε να μάθει για την ύπαρξή της, ακόμα και οι άνθρωποι με τους οποίους περνούσα όλο το 24ώρο μαζί τους. Και ο εμετός όντως μπορεί να έπαιζε τον ρόλο της εξιλέωσης. Δεν είναι όμως ο εμετός το αντίδοτο. Το ξέσπασμα σε όλα αυτά που σε πιέζουν γύρω σου είναι η συζήτηση! Ένα καλό ξεγύμνωμα του εαυτού μας στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Στον σύντροφό μας, στους γονείς μας, στα αδέλφια μας, στους φίλους μας. Σε αυτούς που νιώθουμε ότι μας αγαπάνε πραγματικά. Να δείξουμε τις αδυναμίες μας, τα πάθη μας, να κλάψουμε, να σωπάσουμε. Αλλά να είμαστε αληθινοί. Εγώ το έκανα αυτό ένα χρόν πριν με τον σύντροφό μου, και μετά σταδιακά με τους γονείς/αδέρφια. Και από τότε δεν χρειάζομαι πια τον εμετό για να καταπίνω και μετά να βγάζω όλα όσα δεν θέλω να μάθουν οι γύρω μου για εμένα. Γιατί πια δεν χρειάζεται να κρύβω τις αδυναμίες μου από τους γύρω μου. Τις ξέρουν και με αγαπάνε το ίδιο με πριν, αν όχι περισσότερο. Η προσπάθεια για το τέλειο ευθύνεται για όλα αυτά.
Marmade, ο σύντροφός σου σε επέλεξε για όλα όσα είσαι. Αρκεί να τα μοιραστείς μαζί του, ώστε να ενώσετε τις δυνάμεις σας. Είσαι τυχερή που έχεις και το παιδάκι σου. Μακάρι να αξιωθώ να γίνω κι εγώ μανούλα. Με τόσο που έχω επιβαρύνει τον οργανισμό μου, φοβάμαι πολύ.
Ελπίζουμε πάντα για τα καλύτερα
Καλή συνέχεια

τα ίδια πάλι.είναι η σταθερή εβδομαδιαία κατάσταση.τα γράφω μπας κ βάλω μυαλό.
πρωι>ένα μεγάλο κουλούρι , ένα γάλα
μεσημέρι>2 γιαούρτια, 6 βανίλιες
απόγευμα>3 γιαούρτια με φρούτα, 10 κουλουρια καρότου, μια συσκευασία ρυζογκοφρέτες με σοκολάτα, 2 γκοφρέτες, ένα κρουασαν ζαμπον τυρι...
τα έφαγα με σκοπό να τα βγάλω...αλλά δν θέλω πάλι, δν αντέχω..
το βράδυ θα μας βγάλει έξω ένας φίλος για φαί..δεν ξέρω τι να κάνω, δν έχω περιθώρια να παχύνω κι άλλο..Χριστέ μου τι αρρωστημένη κατάσταση είναι αυτή..

loustam 14 χρόνια είναι πολλά..εγώ έναν χρόνο και έχω "φτύσει" σωματικά κ ψυχολογικά..

τελικά δν θα το κάνω..ούτως ή άλλως θα ξαναφάω το βράδυ οπότε δν υπαρχει ουσία.πάντα ετσι κάω τον τελευτ. καιρό, πάω τα βγάζω κ μετά τρώω τα διπλά.Θα βγω να περπατήσω, μήπως χωνέψω καθόλου.Βλέπω αυτά που γράφω και αισθάνομαι εντελώς γελοία.Εδώ ο κόσμος καίγεται...τέλος πάντων, ένα κιλό συν, έτσι κι αλλιώς ποιός χέστηκε και ποιός θα το προσέξει εκτός απο εμένα?Το θέμα δν είναι οτι έφαγα βουλιμικά, πάντα το έκανα που κ που αυτό, το αρρωστημένο του πράγματος είναι οι τύψεις που δν μπορώ να διαχειριστώ πλέον..κ ώρες ώρες τώρα τελευταία επειδή έχω κουραστεί ψυχολογικά, με πιάνει μια αδιαφορία και σκέφτομαι να τα γ...... όλα και ας πάρω όσα κιλά νάναι.αυτό με ψιλοφοβίζει , μην περάσω στο άλλο άκρο.αυτά τα χιλιοειπωμένα.αύριο ράψιμο για 2 μέρες γιατί Παρασκευή...ΠΑΛΙ περιμένω φίλους κ θα βγούμε -εννοείται - για φαί.(τι ωραία που είναι η κοινωνικοποίηση!)

Ροζ,


μήπως το ότι έφαγες ελαφρύ μεσημεριανό σε οδήγησε σε υπερφαγία αργότερα? Καλύτερα να τρως περισσότερο μέχρι και το μεσημέρι ώστε όσο βραδιάζει να μπορείς να ελαττώνεις βαθμιαία τις ποσότητες.
Όσο για απόψε που θα βγείτε για φαγητό, σε καταλαβαίνω που ανησυχείς. Κι εμένα με φοβίζουν κάτι τέτοιες έξοδοι. Δε μπορούμε όμως να σταματήσουμε και να βγαίνουμε...Οπότε, πιες μια coca-cola light και νεράκι πριν το φαί και πάρε ένα πιάτο ελαφρύ π.χ. κοτόπουλο σουβλάκι με ρύζι και σαλάτα ή μοσχαρίσια μπριζόλα με ρύζι και σαλάτα ή μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα. Προσπάθησε να φας το μεγαλύτερο μέρος της σαλάτας πριν το κυρίως πιάτο για να σε φουσκώσει.
Προσπάθησε να αποφύγεις το αλκοολ. Εμένα αυτό το άτιμο το αλκοολ με έχει οδηγήσει σε πολλά βουλιμικά αν και ποτέ δεν πίνω πολύ.
Ελπίζω να πάνε όλα καλά...

όχι μωρε dolphin μακάρι να ήταν αυτό, αυτό γινόταν παλιά..ο λόγος είναι εντελώς ηλίθιος..είχα αγχωθεί που θα πάμε για φαί το βράδυ, κ ενώ ήθελα να μαζευτώ λίγο χτες, πάλι έφαγα αρκετά, το πρωί ξύπνησα με νεύρα κ άγχος που πρέπει να πάω για φαί το βράδυ και απο τότε τρώω νευρικά..το απόγευμα πλέον ξέσπασα γιατί ήμουν φουσκωμένη και σκεφτόμουν οτι ΔΕΝ ΘΕΛΩ να πάω πάλι έξω για φαί και είπα να το χέσω τελείως .. μακάρι να ήταν οργανικό κ να ζητούσα φαί αλλά πλέον έχω να νιώσω το στομάχι μου να γουργουρίζει ούτε θυμάμαι απο πότε κ αυτό με ανησυχεί πιο πολύ..μη πάω στο άλλο άκρο.ʼσε η παρέα τρώει καλά και επειδή το ξέρω το μαγαζί, είναι με μεζέδες κ θα παίξουν καμιά 10αριά πιάτα στη μέση για όλους με ότι πιο λιπαρό φαντάζεσαι!Το αλκοόλ κ εμένα με κατασρέφει όταν είμαι νηστική όμως, όταν είμαι όπως τώρα δν μου κάνει τίποτα, ίσα ίσα με χωνεύει κάπως.Καλά δν φταίει ο άνθρωπος βέβαια που θα μας βγάλει, εγώ πάντα απο το άγχος μου τρώω προκαταβολικά τα τριπλά στο σπίτι μου..

τελικά επέστρεψα υπερφαγωμένη, και καπάκι έφαγα κ 3 παγωτά κ μια κρέπα, πάλι με το σκεπτικο να τα βγάλω..πάω να σκάσω, θα πέσω να κοιμηθώ κ ότι γίνει, αύριο θα θέλω να αυτοκτονήσω το ξέρω αλλά πρέπει να αποκόψω το φαί απο τα συναισθήματα κάποια στιγμή..

Ροζ καλημέρα!

Όπως και να νιώθεις σήμερα που θα ξυπνήσεις να ξέρεις ότι 1. είναι μια καινούργια μέρα και 2. απόψε δεν είσαι καλεσμένη κάπου για φαγητό. ʼρα μπορείς από σήμερα κιόλας να ακολουθήσεις το δικό σου διατροφικό πρόγραμμα.
Πόσες μέρες τώρα έχεις επεισόδια? Μήπως πριν έκανες πολύ στερητική διατροφή?

Καλημέρα...σήμερα ακόμα μια φορά στον πάτο.Τελικά είμαι σχεδόν σίγουρη οτι και η ανορεξία και η βουλιμία μου έχουν ως ρίζα την κατάθλιψη και τόσους μήνες πολεμάω λάθος εχθρό.
dolphin επεισόδιο έχω μια φορά την εβδομαδα, σταθερά τώρα εδώ και μήνες.Τις υπόλοιπες είμαι οκ, το ελέγχω.Όχι δεν κάνω στερητική διατροφή πλεον, απλά είναι τρόπος μάλλον να ξεσπάσω για όσα με πνίγουν και ξεσπάω στο φαί-εμετό.Πώς άλλοι γίνονται αλκοολικοί απο κάποια στεναχώρια?Κάτι τέτοιο αλλά με φαί, γιατί το θεωρώ πιο ανώδυνο μακροπρόθεσμα..

διάβασα τη loustam που λέει ότι πάλευε 14 χρόνια με τη διατροφική διαταραχή και αποφάσισα να μετρήσω τα δικά μου χρόνια. Πρέπει να σας πω ότι είναι κάτι που αποφεύγω γιατί φοβάμαι...και τελικά θα το τολμήσω μπας και λειτουργήσει σαν χαστούκι...λοιπόν ξεκίνησε όταν ήμουν στο πρώτο έτος του πανεπιστημίου δηλαδή πριν από 14 χρόνια και εγώ....και πώς ξεκίνησε;; ήθελα να αδυνατίσω γιατί μου είχαν μείνει κιλά από τις πανελλήνιες. Επειδή όμως ένιωθα ήδη κουρασμένη από τις στερήσεις (το βλαμμένο έκανα κατά καιρούς δίαιτα από τότε που ήμουν στην εφηβεία και είχα ήδη στερηθεί πολλές σοκολάτες κ.ο.κ), έκανα το εξής: όλο το σκ έτρωγα του σκασμού και μετά δευτέρα και πολλές φορές και την τρίτη δεν έτρωγα απολύτως τιποτε (ΟΥΤΕ ΝΕΡΟ ΔΕΝ ΕΠΙΝΑ). Γενικά μέχρι να εγκατασταθεί η βουλιμία είχα εναλλαγές ανορεξίας και βουλιμίας...τελικά έχουν δίκιο οι ειδικοί όταν λενε ότι είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος.....

πάντως δεν παίζουν πάντα ρόλο τα χρόνια.γιατί πάντα σε κάποια πείοδο δεν θαναι τόσο έντονο σε κάποια άλλη θαναι.αυτό που παίζει τόσο ρόλο είναι ότι είναι το χειρότερο να πάθεις ανορεξία η βουλιμία όταν είσαι μικρή σε ηλικία γιατί σου παίρνει πολύ πολύ παραπάνω χρόνο για να καταλάβεις τι έχει κ να το αντιμετωπίσεις .άσε που είναι οτι χειρότερο να τρέφεται κάποιος άσχημα πάνω στην ανάπτυξη. πάντως ένας γιατρός που έβλεπα κάποτε σε μια συνέντευξη στην τηλεόραση ισχυριζόταν ότι όλες οι αδυναμίες ήπροβλήματα υγείας μπορούν να θεραπευτούν ή να βελτιωθούν στο μάξιμου με σωστή κ την κατάλληλη διατροφή.

marmade κ εγω ετσι την πατησα... σ'αυτη την ηλικια διαιτα στη διαιτα και ξανα τα ιδια ωσπου αποφασισα να μην τρωω τπτ ανορεξια.γκρινια απο ολους "φαε,φαε,φαε κ αλλο ..."ετσι κ εγω αφου δεν ηθελα να τρωω αλλα ουτε κ να μαλωνω ετρωγα κ εβγαζα..ωσπου ολο αυτο εγινε μια συνηθεια, τροπος ζωης. μου αρεσε κιολας.ολοι καμαρωναν που τρωω με ορεξη κ γλυκα κ εγω χωρις τυψεις τα ετρωγα αφου ηξερα οτι θα κανω εμετο κδεν θα με βλαψουν..ομως τωρα βαρεθηκα...μπουχτησα κ θελω να γινω φυσιολογικη!!να τρωω για μενα κ να τρωω σωστα!!δεν περιμενα οτι υπηρχαν κ αλλοι σαν εμενα...παιρνω δυναμη απο σας κ συνεχιζω!!
οταν παω να σαβουριασω σας σκεφτομαι κ σαβουριαζω λιγοτερο ετσι ωστε να μην τα βγαλω..

αλεξανδρίτα τι έγινε τελικά με τις εξετάσεις σου?εγώ πήρα primolout κ πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια δεν μου ήρθε ούτε κ με αυτά η περίοδος.σήμερα θα πάω στο γιατρό.μου είπε οτι ίσως έχω κάποια κύστη που χρειάζεται πιο δυνατή όρμονοθεραπεία αλλά νιώθω σκατά.

καλημερα!!!
οι ορμονες μου ειναι οπως οι ορμονες μιας κοπελες που εχει αμηνορροια τοσο καιρο.
αλλά ο γυναικολογος μου ειναι πολυ κατα των φαρμακων.μου ειπε να μην παρω τιποτα απολυτως,μονο αν ηθελα να κανω παιδι αμεσα θα με συνταγογραφουσε.

ναι κ μένα τα ίδια μου λέει γιαυτό δεν μουχει δώσει αντισυλληπτικά τόσο καιρό.κ μου χει πει οτι στη κόρη του δεν θαδινε ποτέ.απλά εγώ έχω κ πολυκυστικές στη μέση

Quote:

---

Originally posted by alexandrita
καλημερα!!!
οι ορμονες μου ειναι οπως οι ορμονες μιας κοπελες που εχει αμηνορροια τοσο καιρο.
αλλά ο γυναικολογος μου ειναι πολυ κατα των φαρμακων.μου ειπε να μην παρω τιποτα απολυτως,μονο αν ηθελα να κανω παιδι αμεσα θα με συνταγογραφουσε.

---

Τώρα το είδα!Τα γνωστά δλδ..ευτυχώς αν το σκεφτείς.Για ψυχολογία κ άγχος δν σου είπε τπτ?Γιατί εμένα το έριξε κ εκεί εν μέρει .Λοιπόν ηλίθια ερώτηση :Αν τρώμε χωρίς να πεινάμε, έτσι απο νευρική συνήθεια , αλλά δεν ξεπερνάμε τις θερμίδς που πρέπει , παίρνουμε βάρος?Γιατί επειδή δν κινούμαι καθόλου, συνήθως δν πεινάω σχεδόν καθόλου και τρώω απο συνήθεια κ μετά αισθάνομαι χάλια...εμένα γιατί μου φαίνεται οτι αυτή η τακτική με παχαίνει?

ετσι οπωσ τα εχουμε κανει, εχουμε χασει το αισθημα της πεινας!!κ εγω σπανια αισθανομαι πεινα!!αλλα τρωω τις ωρες που ξερω πως πρεπει να φαω!! το σιγουρο ειναι πως η καθιστικη ζωη παχαινει!!προσπαθησε να δραστηριοποιηθεις ροζουλα, να κινεισαι κ να τρως τροφες υγιεινες χωρις λιπαρα κ οσο μπορεις μακρια απο γλυκα!!
εγω προτιμω ναα μη φαω καμια μπουκια γλυκο, γιατι αν φαω μια μετα θα φαω ολο το ταψι χωρις να το καταλαβω..χανω τον ελεγχο ξαφνικα λογο της γλυκοζης. κ η σοκολατα προκαλει εθισμο.μακριαα λοιπον απο σοκο!!ολα θα πανε καλα κ στις 2 μας !

Τα εχω κανει σκ@τ@. Το κεφαλι μου κολλαει. Εχω ενταση και ξεσπαω στο φαγητο. Μεσα σε 2 μερες στις οποιες εφαγα πολυ συν 700 γρ νουτελα :shocked2: μονη μου, εχω την αισθηση οτι εχω παρει 5 κιλα και η διαθεση μου εχει πεσει με αποτελεσμα να εχω την ταση να τρωω περισσοτερο. Τα βουλιμικα επεισοδια ειναι αρκετα αλλα μετα απο λιγο ξανατρωω και δεν εχω το κουραγιο να τα ξαναβγαλω. Την νουτελα την τρωω με το κουταλι χωρις ψωμι ή κατι αλλο οποτε δεν προσπαθω καν. ποσο γινετε να εχω αλλαξει σε 2 μερες? γιατι αλλοιωνεται τοσο η εικονα μου απο την διαθεση μου. Πριν λιγο παλι εφαγα 3 παστες. πρεπει να σταματησω εδω ομως και να συνελθω. θελω να κανω νηστεια για 3 μερες. αλλα μαλλον δεν μπορω

πριν 2 μερες ενιωθα αδυνατη και ευδιαθετη. τωρα χοντρη και πεσμενη. εχω πιει και ενα καρο σαγκρια αυτες τις ημερες που ειναι τιγκα στη ζαχαρη....

Quote:

---

Originally posted by Lifedrops
θελω να κανω νηστεια για 3 μερες.

---

για τιμωρια?

για διορθωση, γιατι θα με εκανε να νιωθω καλυτερα, το ξερω οτι ειναι λαθος μηχανισμος, δεν καταφερνω να τον εφαρμοσω ποτε, απλα εχω την επιθυμια για κατι τετοιο. βλακειες ειναι το ξερω. και μαλιστα πλασματικες. μαλλον απλα θα προσπαθησω να ηρεμησω και να γυμναστω

οχι ηταν οτι ηταν αστοχο αυτο που ειπες κλικ. γνωριζω οτι τιμωρω τον εαυτο μου, ποικιλοτροπως

Καλημέρα και καλό μήνα παλιοπαρέα...
Χαθήκαμε ομολογουμένως... Για εμένα οι τελευταίες εβδομάδες ήταν άκρως απογοητευτικές... Επαναλαμβανόμενα επεισόδια, χάλια διάθεση, ψυχολογική κούραση, +3 κιλά στην ζυγαριά. Διαπίστωσα ότι επειδή περνάω μία περίοδο που έχω πάρα πολύ ελεύθερο χρόνο, τα επεισόδια είναι το "χόμπυ" μου. Περνάνε οι ώρες της μοναξιάς και της βαρεμάρας με το γνωστό παιχνίδι... Έχω διαπιστώσει την αιτία, αλλά γιατί δεν κάνω κάτι για να το αποτρέψω? Συνέχεια βρίσκω δικαιολογίες για αναβολές... Σήμερα το πρωί είχα άλλη μία αναλαμπή ότι τέρμα όλα αυτά. Παίρνω και πάλι την ζωή μου στα χέρια μου. Θα γεμίσω και πάλι την καθημερινότητά μου. Τα κιλά όμως πώς θα τα χάσω πάλι????? Αααααααααααααχ

Καλημέρες!!!!

Καλημέρα loustam!
Θα χαθούν τα κιλά,όπως τόσες άλλες φορές.... το θέμα είναι να μπει ένα οριστικό τέλος και να μην ξαναγυρνάμε όλο στα ίδια και τα ίδια!

Ευχαριστώ alexandrita... Το ελπίζω και για τα δύο. Και για τα κιλά και για τις εμμονές. Είναι πραγματικά αξιολύπητο στα 30 μου να κουβαλάω ακόμα τις εμμονές των 15 μου... Η ζωή έχει τόσες δυσκολίες και προκλήσεις πλέον και όμως... ʼσε που έχω φάει και φρίκες σχετικά με την υγεία μου πάλι. Πόσο θα αντέξει και αυτή η άμοιρη το μαστίγωμα???
Καλή μου αρχή λοιπόν και πάλι!!!

loustam κ αν έχω ζήσει αυτό το πράμα που περιγράφεις.
δεν ξέρω κ εγώ πως θα καταφέρω να επιβάλλω στον εαυτό μου μια σωστή διατροφή που ούτε θα με γεμίζει ενοχές ούτε θα μου προσθέτει κ άλλα κιλά.έχω καταλάβει οτι όλα θέλουν τόοοοση υπομονή. κ εγώ δεν έχω καθόλου.

το χειροτερο ειναι η ελειψη κινητρου νομιζω... νιωθω οτι εχουμε παραδοθει.

τόσες προσπάθειες κάνεις!γιατί είσα τόσο απογοητευμένη με τον εαυτό σου μαι φρεντ?

γιατι ολες πεφτουν στο κενο και δεν καταφερνω να ειμαι οπως θελω.
ειναι τοσο δυσκολο... εχω να υπαρξω ευχαριστημενη με το σωμα μου απο το καλοκαιρι. ξερω οτι σε δυο εβδομαδες μπορω να ξαναγινω οπως θελω αλλα δεν εχω κινητρο για να το προσπαθησω.

ισως να εχω βαλει πολυ ψηλα τον πηχη και να επιδιωκω το τελειο.αλλα δε μπορω να συμβιβαστω με τιποτα λιγοτερο απο αυτο τελικα.

σταμάτα να προσπαθείς τότε να αλλάξεις αυτό που είσαι κ άρχισε να προσπαθείς να σαρέσει αυτό που είσαι.το τέλειο είναι ουτοπικό.γιαυτό δεν έχεις παρά να συμβιβαστείς.

τελικά η λύση μπορεί να είναι στα πιο απλά πράγματα, τα οποία ενώ μας δίνονται απλόχερα γύρω μας, τους γυρνάμε επιδεικτικά την πλάτη και κλεινόμαστε στην μιζέρια μας...
σήμερα με περπάτημα στο ήλιο ακούγοντας ωραία μουσική, ένα καφεδάκι με μία καλή παρέα (παρόλο που δεν ήταν οι φίλοι μου) και όλα πήραν μια μορφή πιο ανθρώπινη στο μυαλό μου. περπατούσα και ένιωθα καλά με τον εαυτό μου και με την ζωή μου. πόσο καιρό είχα να το νιώσω αυτό? γιατί? επειδή δεν μου το πρόσφερα. εγώ η ίδια με κλειδώνω μέσα στην μιζέρια. και είναι τόσο όμορφα εκεί έξω. στην πραγματική ζωή... θα αρχίσω να κυκλοφορώ περισσότερο! υπόσχεση!

alexandrita το κίνητρο είναι ένα νομίζω: μία πολύ όμορφη ζωή στο μέλλον, έτσι όπως την ονειρεύεσαι... και η αλήθεια είναι ότι η διατροφική μας διαταραχή αποδυναμώνει την προοπτική αυτή... εγώ αυτό σκέφτομαι και σηκώνω το κεφάλι ψηλά. θέλω να είμαι καλά και να κάνω οικογένεια. και αυτό θα το πετύχω μόνο αν είμαι και ψυχικά καλά...

τι ωραιο το μηνυμα σου λουσταμ!
το ειχα διαβασει κ πιο πριν κ με ειχε συγκινησει...
τωρα ομως δε με βοηθα, ειναι νυχτα, κ σκεφτομαι, καπνισα, ηπια, να φαω να με αποτελειωσω ή δεν εχει αξια πια...
ισως αν ετρωγα κατι λιγο να μου φυγει η ιδεα να δω οτι μπορω να το ελεξγξω...
ομως γιατι νε με τεσταρω ετσι?
νομιζω οτι αν φαω κατι λιγο θαδειαωσ το ψυγειο...
αλλα η μποχα του τσιγαρου που τοσο ευγευστο ηταν οταν το καπνιζα θελω να φυγει...
να φυγει το ενα κακο με αλλο ομως εχει νοημα αραγε?

Απο την Τρίτη ασταμάτητο φαγοπότι...με παρέα ή χωρίς.Κυρίως γλυκά ή ψωμιά..αλλά πολλά γλυκά, με την κολλητή μου προχτες φάγαμε μετά απο ξενύχτι ένα κουτί γαλακτομούρεκο.Και να θυμόμουν και τη γεύση νάλεγα χαλάλι.Απόψε πάλι τα ίδια, με έπιασε η κρίση επειδή το τζιν δεν μου μπαίνει πλεον.Ευτυχώς δεν πήγα στο κωλοπερίπτερο κ το έριξα στα μήλα και στα γιαούρτια, πρέπει να έφαγα κανα 5άρι απτο καθένα..Προσπαθώ να με πείσω οτι τουλάχιστον δν έχουν λίπος και είναι καλύτερα απο τις σοκολάτες.Προσπαθώ να με πείσω οτι , ήθελα, έφαγα, τέλος και οτι πάλι καλά που δν βγήκα να φάω έξω..Καλά ζυγαριά δν τολμάω να ανέβω εννοείται, και απορώ ρε κορίτσια πώς κάποιες έχετε το κουράγιο κ μετράτε θερμίδες όταν ξεφεύγετε..εγώ προχτες είπα να μετρήσω(πριν βγω) και στις 3.000 κόντεψε να μου στρίψει!Τέλος πάντων, αύριο με έχουν καλέσει σε ένα σπίτι, εννοέιται οτι θα υπάρχει κέρασμα, εννοείται δν αντέχω άλλο και εννοέιται θα το παίξω άρρωστη.Το ΜΟΝΟ καλό είναι οτι σταμάτησα εγκαίρως πριν σκάσω τελείως κ πάψω να έχω άλλη εναλλάκτικη απο τη γνωστή..πάλι καλά.Επίσης δν έχω καμία όρεξη όχι απλά για δίαιτα , αλλά όυτε να μετριάσω τις θερμίδες μου.Εύχομαι να είναι φάση, έχω αρχίσει πάλι κ χάνω το έλεγχο.Αυτά.Πάω να ξαπλώσω γιατί άρχισα να σκέφτομαι πάλι καταστροφικά κ δν θέλω να βγω..