Printable View
Weird μου,καλώς ήρθες:)Τι ωραίο το ποιήμα σου!Πολύ ωραίο,ένα κομμάτι ακόμα που έρχεται απ\'το απλησίαστο βάθος......
Τελικά στο βάθος ακόμα και τα τρομαχτικά κομμάτια είναι όμορφα.......
Σε θαυμάζω που τολμάς και βλέπεις τόσο μέσα σου.
Alter μου,narnia,olgaki κι εγώ εν μέσω απόγνωσης βρήκα αυτό το φόρουμ όπως και πολλά άλλα δλδ....λύσεις που μας στρέφει ο εαυτός μας όταν είμαστε στο χειλος......
καλημέρα σας:)
Καλημερα σου γλυκεια μου.Και καλο μηνα..
Καλό μήνα να έχουμε παιδιά!
Αχχχ δεν είμαι πολύ καλά αλλά δε μπορώ να το βγάλω από μέσα μου με τίποτα.....
Πόσες φωνούλες μαζεύτηκαν εδώ πρωι πρωι?
Τι ευχάριστη καλημέρα να σας διαβάζω όλους....
Κι ας μην είμαστε και στα καλύτερά μας.
Αρσι μου, χθες, γράφοντας εδώ, κατάφερα να βγάλω ένα κομματάκι απο μέσα μου... αυτοί οι στίχοι που τόσο αυθόρμητα έγραψα με αλάφρωσαν.
Θα βρεις έναν τρόπο να το εξωτερικεύσεις! Είμαι σίγουρη :)
Μια ζεστή αγκαλιά σε κάθε έναν που την έχει ανάγκη.
Φιλε μου, δεν είναι ποίημα... είναι το τραγούδι της ψυχής μου δοσμένο με σκόρπια λόγια :)Quote:
Originally posted by Alterego
Το ποιημα εκλπληκτικο. \"Η απουσια ειναι τοσο ισχυρη,που καθε παρουσια αφανιζει\"
Γλυκεια μου,ισως ειναι καιρος να ζησει με την αβυσσο μεσα σου.Αυτον τον δρομο γνωριζεις και εχεις..Ισως μεσα σπο αυτο το κενο χαθει και η οργη και το τερας μεσα σου.Δεν ξερω αν δαμαζεται το τιποτα και το κενο,ξερω οτι μπορει να σε οδηγησουν σε πολλα μερη που ισως να μην εχεις παει,μενουν απατητα και πρεπει βαρια και δυνατα να τα περπατησεις.Οσο δεν φοβασαι,δεν θα λυγιζεις.Οσο ελπιζεις και παλευεις δεν θα λυγισεις.Μην παψεις ποτε να πιστευεις στην τοση ομορφη ψυχη που κουβαλας.Μην....Κανε τον πονο σου γραπτο,το κενο διηγημα και την αβυσσο παραμυθι και θα μεινουμε ζωντανοι.Γιατι αγαπαμε την ζωη,με αβυσσους η μη.Και εσυ την αγαπας τοσο πολυ που μπορεις να την κανεις πραγματικοτητα.
Καλη σας ημερα..
Θα ακούσω την συμβουλή σου...
είναι απο τις πιο πολύτιμες που μου έχουν δώσει.
Δεν θα πάψω ποτέ να πιστεύω στην ομορφιά της ψυχής μου.
Ναι, έχω μια όμορφη ψυχή.
Ακόμα κι αν κάποιες φορές φέρομαι αναίσθητα, μικρόψυχα και σαν \"τέρας\". Ακόμα και τότε.
Γιατί πίσω απο το θυμωμένο μου πρόσωπο, κρύβεται ένα απεγνωσμένο παιδί που ζητά προσοχή και αγάπη.
Και ξέρω οτι μπορεί να μην τα καταφέρνω πάντα να βγάζω αυτό το όμορφο που έχω μέσα μου, ζεστασιά και θαλπωρή, να μην καταφέρνω να νιώθω ήρεμη, αλλά σημασία έχει που παλεύω.
Και τα έχω καταφέρει τόσες φορές και θα τα καταφέρω κι άλλες τόσες.
Αχ, όταν τρωγόμαστε, με τον Άλλο... τελικά με τον ίδιο μας τον εαυτό τρωγόμαστε....
μας δίνω τροφή για προβληματισμό.
Αυτόν τον καιρό, τρώγομαι πολύ με τον εαυτό μου.
Όμως επειδή δεν μπορώ να με ξεπετσιάσω όσο θα ήθελα, βάζω στο παιχνίδι και τον άλλο.
Κάπου, πρέπει να διοχευτέυται η ένταση μάλλον.
Γι αυτό όταν δεν είμαι στα πολύ καλά μου, προτιμώ να έχω χρόνο μόνο με εμένα.
Να μην μπερδεύομαι.
Καλή συνέχεια στην μέρα μας !
σε θαυμαζω για το θαρρος σου αρσι μ και για το πως κοιτας καταματα τον εαυτο σου.καλο μηνα να εχεις και μια ομορφη μερα:)
Καλημέρα σε όλους!
Weird καλώς ήρθες κι εσύ από τη Γαλλία κι ευχαριστώ για το καλωσόρισμα κ τα λόγια σου :)
\'Αλλο ένα ανήσυχο πρωινό ξημέρωσε...αυτό το δυσοίωνο συναίσθημα, η διάχυτη ανησυχία, ο ακαθόριστος φόβος,ξύπνησαν μαζί μου και σήμερα...όχι σε μορφή κρίσης ευτυχώς....ξέρω ότι κατά τη διάρκεια της ημέρας σιγά σιγά θα υποχωρήσουν, ώσπου το βράδυ θα μπορώ και πάλι να αναπνέω πιο αβίαστα. Πόσο θα ήθελα να μου υποσχεθεί κάποιος ότι δε θα ξαναγυρίσουν ποτέ....Όμως ξέρω ότι δε θα γίνει...
Σήμερα έχω συνεδρία με τον ψυχοθεραπευτή μου, η πρώτη μετά τη διακοπή για καλοκαίρι, κι έχω τόσα να πω, αναρωτιέμαι αν θα μου φτάσει ο χρόνος...
Η κρίση μου επηρεάζεται τόσο πολύ από την ευαίσθητη ψυχολογία μου αυτές τις ώρες και θολώνει, και δεν ξέρω τι να εμπιστευτώ πια....τις επιλογές που κάνει το δυνατό κομμάτι του εαυτού μου, ή τα λόγια του φόβου? τι να ακολουθήσω? το δρόμο που χαράζω όταν δεν φοβάμαι ή μήπως κι αυτός είναι μια πλάνη και ο πανικός απλά προσπαθεί να μου το κάνει ξεκάθαρο ώστε να σωθώ? αυτό το μπέρδεμα με τρομάζει ακόμα περισσότερο και με μπλοκάρει τόσο...
Alter, olgaki καλά να είσαστε προέχει η υγεία σας, η υγεία όλων κι όσο για τις εξετάσεις χαλαρά. Τα έχω περάσει, έπεφταν γύρω μου τα τείχη, άγχος, ταχυκαρδίες, κρίσεις. Τέλειωσαν όλα. Αξιζε? Δεν ξέρω ακόμα να σας πω τί κέρδισα. Μια μόνιμη συντροφιά αγχωτική να ξυπνάει μέσα μου και να μου σκοτεινιάζει τις μέρες. Κάνουμε ό,τι θέλουμε, ό,τι μπορούμε, ό,τι δύνεται? Κάνουμε το σωστό για μας? Ποτέ.
Παιδιά αυτήν την περίοδο είμαι σε μια κατάσταση πολύ ανατρεπτική για τη ζωή μου.Καλούμαι να επιλέξω έναν δρόμο.Δυναμικά.Quote:
Originally posted by Illusion
..... το δρόμο που χαράζω όταν δεν φοβάμαι ή μήπως κι αυτός είναι μια πλάνη και ο πανικός απλά προσπαθεί να μου το κάνει ξεκάθαρο ώστε να σωθώ? αυτό το μπέρδεμα με τρομάζει ακόμα περισσότερο και με μπλοκάρει τόσο...
Συγχρόνως μου συμβαίνει κάτι άλλο.Ποτέ μου δεν είχα σχέση με πανικούς(εκτός από 2 καταστάσεις οι οποίες ήταν πολύ αγχωτικές και πρέπει να πέρασα 2 επεισόδια μικρής έντασης απ\'ότι μου είπε ψυχολόγος).Νιώθω διαρκώς ένα συναίσθημα σαν να πάει να κλείσει ο λαιμός μου και να μη μπορώ να πάρω αέρα.Ειδικά το πρωί που βγήκα έξω στο λεωφορείο και σε μια υπηρεσία που πήγα ήταν πολύ έντονο.Φοβάμαι μην τυχόν είναι η αρχή γνωριμίας με πανικούς.Απ\'την άλλη πέρασα τόσο δυνατές κρίσεις και αγχωτικές καταστάσεις και δε μου είχαν παρουσιαστεί,τώρα που είμαι σχετικά καλά θα παρουσιαστούν?Δεν ξέρω...το πρωί στο λεωφορείο σκεφτόμουν αυτό που λες Illusion.Μήπως πάω να κάνω λάθος,μήπως ο δρόμος είναι μια πλάνη και ο εαυτός μου με προστατεύει?ή μήπως κρύβεται κάτι βαθύ στην κατάσταση που πρέπει να δω?.....δεν ξέρω αν είναι κουδούνι για πανικούς ή απλά ψυχοσωματικό πάντως έκανα την παρόμοια σκέψη σήμερα...
...μάλλον θα \'ξεσφίξω\' λίγο τα λουριά και θα κάνω ένα διάλειμα χαλάρωσης.....
Quote:
Originally posted by Arsi
Παιδιά αυτήν την περίοδο είμαι σε μια κατάσταση πολύ ανατρεπτική για τη ζωή μου.Καλούμαι να επιλέξω έναν δρόμο.Δυναμικά.Quote:
Originally posted by Illusion
..... το δρόμο που χαράζω όταν δεν φοβάμαι ή μήπως κι αυτός είναι μια πλάνη και ο πανικός απλά προσπαθεί να μου το κάνει ξεκάθαρο ώστε να σωθώ? αυτό το μπέρδεμα με τρομάζει ακόμα περισσότερο και με μπλοκάρει τόσο...
Συγχρόνως μου συμβαίνει κάτι άλλο.Ποτέ μου δεν είχα σχέση με πανικούς(εκτός από 2 καταστάσεις οι οποίες ήταν πολύ αγχωτικές και πρέπει να πέρασα 2 επεισόδια μικρής έντασης απ\'ότι μου είπε ψυχολόγος).Νιώθω διαρκώς ένα συναίσθημα σαν να πάει να κλείσει ο λαιμός μου και να μη μπορώ να πάρω αέρα.Ειδικά το πρωί που βγήκα έξω στο λεωφορείο και σε μια υπηρεσία που πήγα ήταν πολύ έντονο.Φοβάμαι μην τυχόν είναι η αρχή γνωριμίας με πανικούς.Απ\'την άλλη πέρασα τόσο δυνατές κρίσεις και αγχωτικές καταστάσεις και δε μου είχαν παρουσιαστεί,τώρα που είμαι σχετικά καλά θα παρουσιαστούν?Δεν ξέρω...το πρωί στο λεωφορείο σκεφτόμουν αυτό που λες Illusion.Μήπως πάω να κάνω λάθος,μήπως ο δρόμος είναι μια πλάνη και ο εαυτός μου με προστατεύει?ή μήπως κρύβεται κάτι βαθύ στην κατάσταση που πρέπει να δω?.....δεν ξέρω αν είναι κουδούνι για πανικούς ή απλά ψυχοσωματικό πάντως έκανα την παρόμοια σκέψη σήμερα...
...μάλλον θα \'ξεσφίξω\' λίγο τα λουριά και θα κάνω ένα διάλειμα χαλάρωσης.....
Arsi δεν έχω ιδέα αν θα σου εξελιχθεί σε πανικούς, λογικά θα παίζουν πολλοί παράγοντες ρόλο. Πάντως εμένα μου είχαν εμφανιστεί πρώτη φορά μετά από κάποια δυσάρεστα γεγονότα μαζεμένα στα οποία κατά τη διάρκειά τους ανταπεξερχόμουνα δυναμικά και μου σκάσανε οι κρίσεις όταν πια τα πραγματα ηρέμισαν και πάνω που πήγαινα να χαλαρώσω κι όλα είχαν επιστρέψει στο φυσιολογικό τους ρυθμό... Δε σου το λέω για να σε αγχώσω γιατί κάθε περίπτωση είναι διαφορετική απλά για να ενισχύσω τη σκέψη σου να χαλαρώσεις λίγο και να φροντίσεις τον εαυτό σου....
όσο για τη σκέψη που μοιραστήκαμε σήμερα , μεγάλο το ερωτηματικό πράγματι.......εμένα με βασανίζει πολύ γιατί παράλληλα τα γεγονότα της ζωής τρέχουν και καλούμαστε να κάνουμε επιλογές που δε γίνεται συνέχεια να αποφεύγουμε, και επειδή υπάρχει αυτό το ερώτημα δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε την απλή συμβουλή \"άκου τον εαυτό σου\" γιατί ο εαυτός μας μας τα κάνει από κούπες και μας μπερδεύει ακόμα περισσότερο
Σ\'ευχαριστώ Illusion,πραγματικά πολύτιμη η γνώμη σου γιατί έχεις την εμπειρία των πανικών.
Ταιριάζει πολύ η φάση μου με τη αρχή σου.
Αν δεν είχα ακούσει από εσάς εδώ για τους πανικούς ίσως να το περνούσα στο ντούκου και να πίεζα κι άλλο τον εαυτό μου.
Αλλά όντος τώρα θα κάνω 2 φορές διάλειμα κι όχι 1.
Διάλειμα μέχρι να χαλαρώσω λίγο και μετά συνεχίζω.....
Δεν θα πάψω ποτέ να πιστεύω στην ομορφιά της ψυχής μου.
Ναι, έχω μια όμορφη ψυχή.
Ακόμα κι αν κάποιες φορές φέρομαι αναίσθητα, μικρόψυχα και σαν \"τέρας\". Ακόμα και τότε.
Γιατί πίσω απο το θυμωμένο μου πρόσωπο, κρύβεται ένα απεγνωσμένο παιδί που ζητά προσοχή και αγάπη.
Και ξέρω οτι μπορεί να μην τα καταφέρνω πάντα να βγάζω αυτό το όμορφο που έχω μέσα μου, ζεστασιά και θαλπωρή, να μην καταφέρνω να νιώθω ήρεμη, αλλά σημασία έχει που παλεύω.
Και τα έχω καταφέρει τόσες φορές και θα τα καταφέρω κι άλλες τόσες.
Ακριβως...οταν αγαπας την ψυχη που κουβαλας τοτε δεν φοβασαι.Οταν την σεβεσαι..και μπορεις να την ακους.Αυτος ο αγωνας σου μοιαζει με θαλπωρη και αν δεν μπορεις να το νιωσεις υπαρχουν ανθρωποι που την νιωθουν εντονα.Και ζεστενεται η καρδια τους..Γιαυτο δεν παλευεις μονο για σενα,αλλα και για τους ανθρωπους γυρω σου..
Illusions..ωραιο το ονομα σου καταρχας.Μου αρεσε αυτο που ειπες \" δεν ξέρω τι να εμπιστευτώ πια....τις επιλογές που κάνει το δυνατό κομμάτι του εαυτού μου, ή τα λόγια του φόβου? τι να ακολουθήσω? το δρόμο που χαράζω όταν δεν φοβάμαι ή μήπως κι αυτός είναι μια πλάνη και ο πανικός απλά προσπαθεί να μου το κάνει ξεκάθαρο ώστε να σωθώ? αυτό το μπέρδεμα με τρομάζει ακόμα περισσότερο και με μπλοκάρει τόσο... \" Ειναι ομορφο να μπορεις να ξεχωριζεις τον δρομο οταν δεν φοβασαι απο τον δρομο του φοβου..Εκεινη λοιπον την ωρα που μπορεις να νιωσεις και να δεις τον δρομο καθαρα χωρις φοβο και πανικο,ειναι η καταλληλη στιγμη που σου δινεται να προχωρησεις ενα βημα παρα περα..ΕΙναι η στιγμη που ελπιζεις και νιωθεις πως μπορεις να το κανεις.Τοτε εκεινη την στιγμη προχωρησε...Ειναι ευλογια να υπαρχουν στιγμες που δεν φοβασαι....δυναμη!
Φιλη μου ναρνια.. \"Κάνουμε ό,τι θέλουμε, ό,τι μπορούμε, ό,τι δύνεται? Κάνουμε το σωστό για μας? Ποτέ. \" Κι ομως.Πιστεθω πως υπαρχουν στιγμες που κανουμε το σωστο για μας,απλα δεν μπορουμε να το κρατησουμε.Χανουμε ευκολα την δυναμη μας οταν πλησιαζει μια μεγαλη δυνατη μπορα.Χανομαστε...εγκλωβιζο μαστε.Θελει δυναμη,δυναμη μεγαλη και πιστη.
Γλυκεια μου Αρσι.Ειναι φορες που νιωθω και εγω οτι αρχισαν οι κρισεις πανικου.ΚΛεινει ο λαιμος μου,νιωθω το εδαφος να χανεται,με πιανει πονος στο στομαχι.Και αναρωτιεμαι γιατι;αφου νιωθω καλα εκεινη την ωρα,δεν σκεφτομαι κατι...και αναρωτιεμαι και εγω αν ειναι οντως κατι βαθυ που δεν το βλεπω.Αρχισα να το πιστευω αυτο.Δεν ξερω αν ειναι ακριβως πλανη,γιατι να ειναι πλανη;...Ειναι μια τρομερη αληθεια και οσο κι αν πληγωνει ειναι εκει..Δεν ξερω..θα το σκεφτω καλυτερα και θα σου πω ...:)
Αχ alter μου,με φοβίζει λίγο γιατί είναι πρωτόγνωρο.Δεν το ξαναένιωσα...όλη μέρα,ακόμα και τώρα.
Εντάξει δεν είμαι καλά,το νιώθω το βάρος μέσα μου και σα να θέλω να το βγάλω αλλά δε μπορώ.Αλλά απ\'την άλλη νιώθω δυνατή,έχω περάσει φάσεις να είμαι ράκος,να μην ξέρω που βρίσκομαι,να φοβάμαι...κ.λ.π. αλλά τέτοιο πράγμα δεν ξαναένιωσα ποτέ.
Μήπως απλά....αλλάζει πρόσωπο η θλίψη???ή απλά με αγχώνουν τα νέα μου βήματα σε υπερβολικό βαθμό?...κι ας μην το καταλαβαίνω.....ή μήπως αυτό το δυνατό προσωπείο επιτρέπει μ\'αυτόν τον τρόπο την έκφραση της εσωτερικής μου έντασης....δεν ξέρω,δεν το βάζω κάτω όμως ελπίζω να είναι φάση και να ηρεμήσω σύντομα.(*η αλήθεια βέβαια είναι ότι υπάρχει σοβαρός λόγος αγχωτικής κατάστασης....)
Πάντως για μένα οι πανικοί είναι εντελώς άγνωστο κεφάλαιο,τι σημαίνουν,γιατί παρουσιάζονται κ.λ.π.
Αλλαζει προσωπο η θλιψη...μου αρεσε πολυ αυτο.Ειναι φορες που το λεω και εγω στον εαυτο μου.
Ισως να ειναι ετσι.Επειδη τωρα το νιωθεις,σιγουρα θα σε φοβιζει.Θυμαμαι και εγω τον εαυτο μου οταν ενιωσα για πρωτη φορα κριση.Τρομαξα πολυ γιατι δεν το ηξερα αυτο το συναισθημα.Νομιζω ομως οτι σιγα σιγα θα συμφιλιωθεις και με αυτο.Ειναι θεμα χρονου..Μακαρι φυσικα να μην ξαναερθει και να μην χρειαστει να το μαθεις..Αλλα σιγα σιγα θα ημερεψει και αυτο οπως ολα.Ουτε εγω καταλαβα γιατι παρουσιαζονται και ποτε.
Τι πραγματικα ειναι..;ειναι σωματικο καθαρα,ειναι του μυαλου,τι ειναι;..
Να εχεις ενα ομορφο βραδυ!
Πιστεύω πολύ οτι ο πανικός φέρει μέσα του ένα μήνυμα.Quote:
Originally posted by Arsi
Σ\'ευχαριστώ Illusion,πραγματικά πολύτιμη η γνώμη σου γιατί έχεις την εμπειρία των πανικών.
Ταιριάζει πολύ η φάση μου με τη αρχή σου.
Αν δεν είχα ακούσει από εσάς εδώ για τους πανικούς ίσως να το περνούσα στο ντούκου και να πίεζα κι άλλο τον εαυτό μου.
Αλλά όντος τώρα θα κάνω 2 φορές διάλειμα κι όχι 1.
Διάλειμα μέχρι να χαλαρώσω λίγο και μετά συνεχίζω.....
Ενα μήνυμα που έχει να κάνει με το συναισθηματικό σου κομμάτι.
Ο πανικός με χτύπησε, όταν λειτουργούσα κυρίως με το λογικό μου κομμάτι. Οταν δηλ επεξεργαζόμουν νοητικά τα της ζωής μου, χωρίς να είμαι σε επαφή με το συναίσθημα.
Ουσιαστικά το μη βιωμένο ψυχικά συναίσθημα, το μη συνειδητοποιημένο, διοχευτευόταν μέσα σε διαφόρων τύπων σωματικές εντάσεις, με αποκορύφωμα τους πανικούς, και όλα τα σχετικά παιχνίδια των σκέψεων που με οδήγησαν ένα βήμα προν την αγοραφοβία.
Ευχομαι να \"ακούσεις\" βαθύτερα το συναισθηματικό σου κομμάτι σε αυτόν τον νέο δρόμο που επιλέγεις,το να αποκτήσεις ίσως ακόμα μεγαλύτερη σχέση με το σώμα σου ίσως σε βοηθήσει.
Τέλος, να πω οτι κι εμένα, όταν ένιωθα οτι είμαι αήτηττη, ήρθαν οι πανικοί και με προσγείωσαν.
Και γενικότερα τα φοβικά σωματικά μου συμπτώματα, λειτουργούσαν σαν βραχνάς για τις κρίσεις αισθήσεων παντοδυναμίας που είχα.
Μην αυθυποβάλλεσαι στο οτι είναι αρχή πανικού Αρσι μου, νομίζω οτι το να χαλαρώσεις και να κάνεις εσωτερικό στοχασμό και διάλογο θα σε βοηθήσει.
Φιλιά πολλά.
υγ. αναφέρεις οτι λογικά θα έπρεπε να είσαι αγχωμένη, καθώς υπάρχουν σοβαροί λόγοι....
μοιάζει σαν να έχεις αποκοπεί λίγο απο το συναίσθημά σου.
Αλτερ....
\"δεν παλεύεις μόνο για εσένα αλλά και για τους ανθρώπους γύρω σου\".
Πόσο δυνατή φράση και σοφή συνάμα.
Το κάθε βήμα που κάνει ο κάθε ένας, το κάθε καλό που κάνει στον εαυτό του, το κάνει και στους ανθρώπους γύρω του.
Ετσι είναι.
Αν όλοι φροντίζουμε την λάμψη μας, φροντίζουμε και τους άλλους γύρω μας.
Δεν υπάρχει πιο ιερό καθήκον, απο τον σεβασμό και την αγάπη προς τον εαυτό.
ο πανικος πιστευω ερχεται τη στιγμη που εχουμε την ψευδαισθηση οτι ολα στη ζωη μας πανε καλα και νομιζουμε οτι ειμαστε πανω απο ολα,ερχεται για να μας ισορροπησει να μας πει <<επ για που το βαλες εσυ?κατι πρεπει να αλλαξεις.:)
Σ\'ευχαριστώ weird,παιδιά όντος πολύτιμες οι απόψεις σας.Χθες τρόμαξα πολύ,δεν ξέρω τι ήταν αυτό,προς το παρόν σήμερα δεν το νιώθω.Quote:
Originally posted by weird
Πιστεύω πολύ οτι ο πανικός φέρει μέσα του ένα μήνυμα.Quote:
Originally posted by Arsi
Σ\'ευχαριστώ Illusion,πραγματικά πολύτιμη η γνώμη σου γιατί έχεις την εμπειρία των πανικών.
Ταιριάζει πολύ η φάση μου με τη αρχή σου.
Αν δεν είχα ακούσει από εσάς εδώ για τους πανικούς ίσως να το περνούσα στο ντούκου και να πίεζα κι άλλο τον εαυτό μου.
Αλλά όντος τώρα θα κάνω 2 φορές διάλειμα κι όχι 1.
Διάλειμα μέχρι να χαλαρώσω λίγο και μετά συνεχίζω.....
Ενα μήνυμα που έχει να κάνει με το συναισθηματικό σου κομμάτι.
Ο πανικός με χτύπησε, όταν λειτουργούσα κυρίως με το λογικό μου κομμάτι. Οταν δηλ επεξεργαζόμουν νοητικά τα της ζωής μου, χωρίς να είμαι σε επαφή με το συναίσθημα.
Ουσιαστικά το μη βιωμένο ψυχικά συναίσθημα, το μη συνειδητοποιημένο, διοχευτευόταν μέσα σε διαφόρων τύπων σωματικές εντάσεις, με αποκορύφωμα τους πανικούς, και όλα τα σχετικά παιχνίδια των σκέψεων που με οδήγησαν ένα βήμα προν την αγοραφοβία.
Ευχομαι να \"ακούσεις\" βαθύτερα το συναισθηματικό σου κομμάτι σε αυτόν τον νέο δρόμο που επιλέγεις,το να αποκτήσεις ίσως ακόμα μεγαλύτερη σχέση με το σώμα σου ίσως σε βοηθήσει.
Τέλος, να πω οτι κι εμένα, όταν ένιωθα οτι είμαι αήτηττη, ήρθαν οι πανικοί και με προσγείωσαν.
Και γενικότερα τα φοβικά σωματικά μου συμπτώματα, λειτουργούσαν σαν βραχνάς για τις κρίσεις αισθήσεων παντοδυναμίας που είχα.
Μην αυθυποβάλλεσαι στο οτι είναι αρχή πανικού Αρσι μου, νομίζω οτι το να χαλαρώσεις και να κάνεις εσωτερικό στοχασμό και διάλογο θα σε βοηθήσει.
Φιλιά πολλά.
υγ. αναφέρεις οτι λογικά θα έπρεπε να είσαι αγχωμένη, καθώς υπάρχουν σοβαροί λόγοι....
μοιάζει σαν να έχεις αποκοπεί λίγο απο το συναίσθημά σου.
Weird μου,έχεις δίκιο λειτουργώ πιο πολύ με το λογικό κομμάτι αυτήν την περίοδο,με προβλημάτισες ειλικρινά χθες βράδυ που το διάβαα και το κράτησα,προσπάθησα έστω να αναρωτηθώ πως αισθάνομαι.Έχω στρέψει λίγο τη σκέψη μου(αχ!πάλι αυτή η σκέψη!!!!)στα συναισθήματά μου....
Αλλά τα συναισθήματα δεν θέλουν σκέψη,θέλουν νιώσιμο...(τωρινή αναλαμπή)...
Σ\'ευχαριστώ πολύ.
Μπορεί κάτι να σε πονάει πολύ και να αποφεύγεις να το νιώσεις.
Συχνά η υπερλειτουργία της σκέψης μου ήθελε να μου αποστρέψει το βλέμμα απο επώδυνα συναισθήματα.
Αν αρχίσεις να ν ι ω θ ε ι ς πιο πολύ, το σώμα σου δεν θα χρειάζεται τις κραυγές για να στρέψεις την προσοχή σου στο συναίσθημα.
Και σίγουρα, το να στρέψω την προσοχή μου εκεί, σημαίνει οτι ζω την ζωή μου και διαλέγω τους δρόμους μου, όχι μόνο με το μυαλό μα και με την καρδιά και με την ψυχή εν τέλει.
η ωρα ειναι περιπου μια και νοιωθω πολυ χαλια παρ ολο που εχω πιει τα κολοχαπα.το σπιτι θελει τα καθημερινα του και δεν εχω δυναμη να σηκωθω απ το κρεβατι να κανω τιποταααααααααααααααααααα α.εχω απλωσει 2 πληντυρια τωρα 2 βδομαδες και δεν τα μαζευω μενω με την μητερα μου η οποια ειναι στο κρεβατι μετα απο ενα πολυ δυσκολο χειρουργειο και μονο που μου λεει να παω να τα μαζεψω δεν το μπορωωωωωωωωωω δεν γουσταρω δεν με νοιαζει δεν εχω αντωχη καθολου .εξω ξενερωσει τελειος απ την ζωη.πωωωω πωωωωωω παλι σημερα.......
Εμυ,Quote:
Originally posted by ΕΜΜΥ
η ωρα ειναι περιπου μια και νοιωθω πολυ χαλια παρ ολο που εχω πιει τα κολοχαπα.το σπιτι θελει τα καθημερινα του και δεν εχω δυναμη να σηκωθω απ το κρεβατι να κανω τιποταααααααααααααααααααα α.εχω απλωσει 2 πληντυρια τωρα 2 βδομαδες και δεν τα μαζευω μενω με την μητερα μου η οποια ειναι στο κρεβατι μετα απο ενα πολυ δυσκολο χειρουργειο και μονο που μου λεει να παω να τα μαζεψω δεν το μπορωωωωωωωωωω δεν γουσταρω δεν με νοιαζει δεν εχω αντωχη καθολου .εξω ξενερωσει τελειος απ την ζωη.πωωωω πωωωωωω παλι σημερα.......
τι σου συνέβη?
Τι σε έχει πληγώσει τόσο μα τόσο πολύ?
Αρσι,
ο πιο συντομος δρόμος για το συναίσθημα, είναι το σώμα.
Ξεκίνησε απο εκεί.
Το μυοχαλαρωτικό μασαζ, η γυμναστική, η κίνηση και ο χορός, η επαφή με τους μύες και την ένταση που κρύβουν, το σωματικό παιχνίδι.
Πράγματα πολύ σημαντικά.
Σου τα συνιστώ ανεπιφύλακτα :)
weird
τι να πω δεν ξερω....
Αν δεν ξέρεις εσύ, τότε ποιός θα ξέρει?Quote:
Originally posted by ΕΜΜΥ
weird
τι να πω δεν ξερω....
Τι είναι αυτό μέσα σου που υποφέρει?
Που κουράστηκε?
Ποιό κομμάτι σου έχει πληγωθεί βάναυσα και είναι τραυματισμένο?
Εμυ, μάθε να ακούς την ψυχή σου.
Το φορτίο του ψυχικού πονου είναι βαρύ και τα σωματικά συμπτώματα δεν είναι παρά τα ίχνη του...
Κάτι συνέβη,
κάτι που σε τσάκισε.
Ισως να ήταν και πολύ παλιά και να μην το θυμάσαι.
Πρέπει να το βρεις όμως,
πρέπει να το νιώσεις για να απαλύνεις το φορτίο...
Γεια σου Alterego ! ευχαριστώ :) Συμφωνώ. είναι ευλογία και είμαι ευγνώμων γι αυτές τις στιγμές. όμως το άσχημο σ αυτό είναι ότι πάντα ξέρω ότι θα ρθει το τίμημα...για κάθε ελεύθερο βήμα , ακολουθεί μια κρίση, όσο μεγαλύτερο το βήμα τόσο μεγαλύτερη η κρίση....κι απ τη στιγμή που επέλεξα να αρχίσω πια να κάνω αυτά τα βήματα , δεν έχω ησυχάσει καθόλου.... Γιατί να πρέπει να πληρώνω ένα τίμημα, όλοι μας δηλαδή, για κάθε κίνηση, για το ίδιο το γεγονός ότι επιλέγουμε να ζούμε και όχι να κρυβόμαστε?....Quote:
Originally posted by Alterego
Illusions..ωραιο το ονομα σου καταρχας.Μου αρεσε αυτο που ειπες \" δεν ξέρω τι να εμπιστευτώ πια....τις επιλογές που κάνει το δυνατό κομμάτι του εαυτού μου, ή τα λόγια του φόβου? τι να ακολουθήσω? το δρόμο που χαράζω όταν δεν φοβάμαι ή μήπως κι αυτός είναι μια πλάνη και ο πανικός απλά προσπαθεί να μου το κάνει ξεκάθαρο ώστε να σωθώ? αυτό το μπέρδεμα με τρομάζει ακόμα περισσότερο και με μπλοκάρει τόσο... \" Ειναι ομορφο να μπορεις να ξεχωριζεις τον δρομο οταν δεν φοβασαι απο τον δρομο του φοβου..Εκεινη λοιπον την ωρα που μπορεις να νιωσεις και να δεις τον δρομο καθαρα χωρις φοβο και πανικο,ειναι η καταλληλη στιγμη που σου δινεται να προχωρησεις ενα βημα παρα περα..ΕΙναι η στιγμη που ελπιζεις και νιωθεις πως μπορεις να το κανεις.Τοτε εκεινη την στιγμη προχωρησε...Ειναι ευλογια να υπαρχουν στιγμες που δεν φοβασαι....δυναμη!
Αυτό ισχύει weird μου.Κάτι πονάει πάρα πολύ αλλά προσπαθώ να κάνω τα πάντα ώστε να αποφύγω τον πόνο,να τον αποβλακώσω.Quote:
Originally posted by weird
Μπορεί κάτι να σε πονάει πολύ και να αποφεύγεις να το νιώσεις.
αλλαξε θηριοδαμαστη!Quote:
Originally posted by Arsi
Σκεφτηκα να ανοιξω ενα θεμα οπου καθε φορα οποιος θελει κ εχει αναγκη να γραφει σκεψεις ατοφιες εν ωρα ΄κρισης΄.Προσωπικα το κανω κ θελω να το κανω κ εδω.
Η πληγη τρεχει αιμα,η ψυχη ποναει κ αυτο αν και γνωριμο ειναι ανυποφορο.Η λογικη ξερει,το παραλογο θριαμβευει.Γιατι δε γιατρευεται?Γιατι παντα με ξεγελαει?Που ειναι επιτελους?Τι ειναι αυτο που με ποναει τοσο απο τοτε που με θυμαμαι?Ησυχια.Δεν ακουω απαντησεις.Ξερω μονο πως ποναω,νιωθω απροστατευτη κ ακουω αυτο το ιδιο κλαμα.Ομως η μερα της μορμοτας θελω να ληξει.Θελω να μαθω τι μου συμβαινει,θελω να μπω πολυ βαθια μεσα μου,μα μαλλον παιρνω λαθος δρομο.Χρονια παλευω κ αγωνιζομαι,μα αυτες οι στιγμες δεν τελειωνουν.Κατι μου μιλαει,μα δεν το ακουω.Δε θελω να το ακουσω.Δεν ξερω αν αντεχω να το ακουσω.Ο αγωνας μου ειναι τοσο μεγαλος που δεν ξερω αν μπορω να ζησω χωρις αυτον,χωρις να νιωθω τα αγκαθια στις πατουσες μου.Τον συνηθισα πια.Εγινε ενα με μενα.Ελευθερια.Αχχχ!αυτη η ελευθερια!Με εχω πνιξει κ αυτο που μιλαει αυτη τη στιγμη δεν ξερω τι ειναι!Νιωθω οτι αν με αφησω ελευθερη θα βγει ενα εκτρωμα τοσο δυνατο,τοσο οργισμενο,τοσο ανεξελεγκτο!Ειμαι λαθος,ειμαι τοσο διαφορετικη,ειμαι τοσο χαλια κ αυτο το βλεπω στους καθρεφτες γυρω μου.Προσπαθω να μπω σε καλουπια κ αυτο με τρελαινει ακομα περισσοτερο.Εχω 2 ρολους.Φυλακας της φυλακης μου και το αγριο θηριο μεσα.Πιο πολυ φοβαμαι το θηριο.Ειναι αυτο που μιλαει τωρα,αυτο που με κανει να νιωθω ετσι οταν πιεζει τοσο τα σιδερα της φυλακης που απειλειται η υπαρξη τους.Τοτε πεφτω στο βαθος του πηγαδιου που ονομαζω κριση,τρωω φρικες τρελες κ δυναμωνω τον φυλακα γιατι ξεγελαω τον εαυτο μου πως για ακομα μια φορα φταιει το θηριο.Δηλαδη εγω.
το θηριο δεν μπορεις να το αλλαξεις ουτως η αλλως ...
δοκιμασε καταρχην με γυαλινα καγγελα για να βλεπεις τι παιζει εξω....να σε βλεπουν και οι απεξω και αναλογως να χειροκροτουν η να γιουχαρουν....
αυτο που δινει αξια σε καθε θηριο ειναι οτι προξενει αντιδρασεις
αλλοτε κακες και αλλοτε καλες ..
αν το κλεισεις πισω απο σιδεριες δεν βλεπει ουτε το βλεπουν
και μετατρεπεται σε λαιλαπα κατασπαρασωντας τον εαυτο του απο ανια ....
Γιατί γλυκιά μου το κάνεις αυτό στον εαυτό σου?Quote:
Originally posted by Arsi
Αυτό ισχύει weird μου.Κάτι πονάει πάρα πολύ αλλά προσπαθώ να κάνω τα πάντα ώστε να αποφύγω τον πόνο,να τον αποβλακώσω.Quote:
Originally posted by weird
Μπορεί κάτι να σε πονάει πολύ και να αποφεύγεις να το νιώσεις.
Το μη νιώσιμο είναι η ύστατη μορφή πόνου.
Γελιέσαι αν πιστεύεις οτι έτσι σε προστατέυεις.
Αξίζει κι η οδύνη μας τον σεβασμό μας.
Εχουμε χρέος στην οδύνη μας, όπως σε κάθε μας συναίσθημα.
Και αν δεν το βιώσουμε, αυτό θα βρει τρόπους να μας στοιχειώσει.
Το καταφύγιο των συναισθημάτων μας, είναι τα κορμιά μας.
Ανοίξου σιγά σιγά σε αυτό που απαρνείσαι.
Είναι δύσκολο, μα προσπάθησε.
Υπάρχουν τρόποι να συνδεθείς με την συν-κίνησή σου.
Μια μελωδία, ένα ποίημα, κάτι που να σε αγγίξει.
Κάτι που να σε ξυπνήσει...
Προχώρα Αρσι.
Σήκωσε το βάρος.
Το λέει και το ψευδώνυμό σου, οτι μπορείς :)
Ευχαριστώ weird.Έχω μεγάλη εκτίμηση στη γνώμη σου και ...θα το κάνω.....αν βρω χρόνο να είμαι μόνη θα κάνω λίγο χορό.Ήδη είμαι χωρίς αυτό το χθεσινό συναίσθημα που έστρεψα λίγο το βλέμμα στα συναισθήματά μου.Παιδιά,δεν ξέρω γιατί τρόμαξα τόσο πολύ χθες.Σας ευχαριστώ.Quote:
Originally posted by weird
Αρσι,
ο πιο συντομος δρόμος για το συναίσθημα, είναι το σώμα.
Ξεκίνησε απο εκεί.
Το μυοχαλαρωτικό μασαζ, η γυμναστική, η κίνηση και ο χορός, η επαφή με τους μύες και την ένταση που κρύβουν, το σωματικό παιχνίδι.
Πράγματα πολύ σημαντικά.
Σου τα συνιστώ ανεπιφύλακτα :)
Κι εμείς σε ευχαριστούμε που μοιράζεσαι.
Το δούναι είναι και ένα λαβείν ;)
Αρσι μου, τι θα πει \"αν βρω χρόνο\"?
Να βρεις οπωσδήποτε χρόνο.
Για τον εαυτό σου πρόκειται.
Φιλάκια πολλά, χαίρομαι που είσαι καλύτερα.
weird μου αυτή τη φορά τον ένιωθα τόσο πολύ τον πόνο έστω και ανέκφραστο που νόμιζα δε θα τον αντέξω........έτσι μετρούσα τις δυνάμεις μου.Quote:
Originally posted by weird
Γιατί γλυκιά μου το κάνεις αυτό στον εαυτό σου?Quote:
Originally posted by Arsi
Αυτό ισχύει weird μου.Κάτι πονάει πάρα πολύ αλλά προσπαθώ να κάνω τα πάντα ώστε να αποφύγω τον πόνο,να τον αποβλακώσω.Quote:
Originally posted by weird
Μπορεί κάτι να σε πονάει πολύ και να αποφεύγεις να το νιώσεις.
Το μη νιώσιμο είναι η ύστατη μορφή πόνου.
Γελιέσαι αν πιστεύεις οτι έτσι σε προστατέυεις.
Αξίζει κι η οδύνη μας τον σεβασμό μας.
Εχουμε χρέος στην οδύνη μας, όπως σε κάθε μας συναίσθημα.
Και αν δεν το βιώσουμε, αυτό θα βρει τρόπους να μας στοιχειώσει.
Το καταφύγιο των συναισθημάτων μας, είναι τα κορμιά μας.
Ανοίξου σιγά σιγά σε αυτό που απαρνείσαι.
Είναι δύσκολο, μα προσπάθησε.
Υπάρχουν τρόποι να συνδεθείς με την συν-κίνησή σου.
Μια μελωδία, ένα ποίημα, κάτι που να σε αγγίξει.
Κάτι που να σε ξυπνήσει...
Προχώρα Αρσι.
Σήκωσε το βάρος.
Το λέει και το ψευδώνυμό σου, οτι μπορείς :)
Έχεις δίκιο όμως.
Θα προσπαθήσω να σηκώσω αυτό το βάρος,να το περάσω.
Νιώθω ότι η παρέμβασή σου από χθες ήταν καθοριστικής σημασίας για μένα.Σ\'ευχαριστώ πολύ.
Σιγά σιγα....
Δεν χρειάζεται βιασύνη.
Βλέπε την δυσκολία σου μπροστά στον πόνο αυτό και μαλάκωνε λίγο λίγο... προσπάθησε να συνδεθείς μαζί του.
Θα αντέξεις, μην αψηφείς την δύναμη που έχεις μέσα σου.
Κι εγώ σε ευχαριστώ άρσι μου.
Θα στο πω όσο πιο ευγενικά μπορώ αλλά δε θέλω να σχολιάσεις κανένα θέμα μου.Εκτιμώ αν έχεις τη διάθεση να βοηθήσεις αλλά δε θα το ήθελα.Σε παρακαλώ πολύ αν θες σεβάσου την επιθυμία μου να μη μου ξαναγράψεις.Συγνώμη αν έγινα αποριπτική αλλά πρώτα απ\'όλα θέλω να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου.Quote:
Originally posted by πανος12345
αλλαξε θηριοδαμαστη!Quote:
Originally posted by Arsi
Σκεφτηκα να ανοιξω ενα θεμα οπου καθε φορα οποιος θελει κ εχει αναγκη να γραφει σκεψεις ατοφιες εν ωρα ΄κρισης΄.Προσωπικα το κανω κ θελω να το κανω κ εδω.
Η πληγη τρεχει αιμα,η ψυχη ποναει κ αυτο αν και γνωριμο ειναι ανυποφορο.Η λογικη ξερει,το παραλογο θριαμβευει.Γιατι δε γιατρευεται?Γιατι παντα με ξεγελαει?Που ειναι επιτελους?Τι ειναι αυτο που με ποναει τοσο απο τοτε που με θυμαμαι?Ησυχια.Δεν ακουω απαντησεις.Ξερω μονο πως ποναω,νιωθω απροστατευτη κ ακουω αυτο το ιδιο κλαμα.Ομως η μερα της μορμοτας θελω να ληξει.Θελω να μαθω τι μου συμβαινει,θελω να μπω πολυ βαθια μεσα μου,μα μαλλον παιρνω λαθος δρομο.Χρονια παλευω κ αγωνιζομαι,μα αυτες οι στιγμες δεν τελειωνουν.Κατι μου μιλαει,μα δεν το ακουω.Δε θελω να το ακουσω.Δεν ξερω αν αντεχω να το ακουσω.Ο αγωνας μου ειναι τοσο μεγαλος που δεν ξερω αν μπορω να ζησω χωρις αυτον,χωρις να νιωθω τα αγκαθια στις πατουσες μου.Τον συνηθισα πια.Εγινε ενα με μενα.Ελευθερια.Αχχχ!αυτη η ελευθερια!Με εχω πνιξει κ αυτο που μιλαει αυτη τη στιγμη δεν ξερω τι ειναι!Νιωθω οτι αν με αφησω ελευθερη θα βγει ενα εκτρωμα τοσο δυνατο,τοσο οργισμενο,τοσο ανεξελεγκτο!Ειμαι λαθος,ειμαι τοσο διαφορετικη,ειμαι τοσο χαλια κ αυτο το βλεπω στους καθρεφτες γυρω μου.Προσπαθω να μπω σε καλουπια κ αυτο με τρελαινει ακομα περισσοτερο.Εχω 2 ρολους.Φυλακας της φυλακης μου και το αγριο θηριο μεσα.Πιο πολυ φοβαμαι το θηριο.Ειναι αυτο που μιλαει τωρα,αυτο που με κανει να νιωθω ετσι οταν πιεζει τοσο τα σιδερα της φυλακης που απειλειται η υπαρξη τους.Τοτε πεφτω στο βαθος του πηγαδιου που ονομαζω κριση,τρωω φρικες τρελες κ δυναμωνω τον φυλακα γιατι ξεγελαω τον εαυτο μου πως για ακομα μια φορα φταιει το θηριο.Δηλαδη εγω.
το θηριο δεν μπορεις να το αλλαξεις ουτως η αλλως ...
δοκιμασε καταρχην με γυαλινα καγγελα για να βλεπεις τι παιζει εξω....να σε βλεπουν και οι απεξω και αναλογως να χειροκροτουν η να γιουχαρουν....
αυτο που δινει αξια σε καθε θηριο ειναι οτι προξενει αντιδρασεις
αλλοτε κακες και αλλοτε καλες ..
αν το κλεισεις πισω απο σιδεριες δεν βλεπει ουτε το βλεπουν
και μετατρεπεται σε λαιλαπα κατασπαρασωντας τον εαυτο του απο ανια ....
ανεκφραστος πονος, βαρυτερος πονοςQuote:
Originally posted by Arsi
ένιωθα τόσο πολύ τον πόνο έστω και ανέκφραστο που νόμιζα δε θα τον αντέξω........έτσι μετρούσα τις δυνάμεις μου.
Μάλλον έχεις δίκιο Σοφία μου γιατί τώρα που τον πλησίασα λίγο αν και έχω βουτηχτεί στην οδύνη του δε φαίνεται τόσο πολύ αποτελειωτικός.Quote:
Originally posted by Sofia
ανεκφραστος πονος, βαρυτερος πονοςQuote:
Originally posted by Arsi
ένιωθα τόσο πολύ τον πόνο έστω και ανέκφραστο που νόμιζα δε θα τον αντέξω........έτσι μετρούσα τις δυνάμεις μου.
Σας ευχαριστώ όλους για την συμπαράσταση.Ήταν πρώτη φορά στο φόρουμ 1 χρόνο που έχω γραφεί που την είχα τόσο πολύ πραγματικά ανάγκη και μου την προσφέρατε απλόχερα.
δεκτο...Quote:
Originally posted by Arsi
Θα στο πω όσο πιο ευγενικά μπορώ αλλά δε θέλω να σχολιάσεις κανένα θέμα μου.Εκτιμώ αν έχεις τη διάθεση να βοηθήσεις αλλά δε θα το ήθελα.Σε παρακαλώ πολύ αν θες σεβάσου την επιθυμία μου να μη μου ξαναγράψεις.Συγνώμη αν έγινα αποριπτική αλλά πρώτα απ\'όλα θέλω να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου.Quote:
Originally posted by πανος12345
αλλαξε θηριοδαμαστη!Quote:
Originally posted by Arsi
Σκεφτηκα να ανοιξω ενα θεμα οπου καθε φορα οποιος θελει κ εχει αναγκη να γραφει σκεψεις ατοφιες εν ωρα ΄κρισης΄.Προσωπικα το κανω κ θελω να το κανω κ εδω.
Η πληγη τρεχει αιμα,η ψυχη ποναει κ αυτο αν και γνωριμο ειναι ανυποφορο.Η λογικη ξερει,το παραλογο θριαμβευει.Γιατι δε γιατρευεται?Γιατι παντα με ξεγελαει?Που ειναι επιτελους?Τι ειναι αυτο που με ποναει τοσο απο τοτε που με θυμαμαι?Ησυχια.Δεν ακουω απαντησεις.Ξερω μονο πως ποναω,νιωθω απροστατευτη κ ακουω αυτο το ιδιο κλαμα.Ομως η μερα της μορμοτας θελω να ληξει.Θελω να μαθω τι μου συμβαινει,θελω να μπω πολυ βαθια μεσα μου,μα μαλλον παιρνω λαθος δρομο.Χρονια παλευω κ αγωνιζομαι,μα αυτες οι στιγμες δεν τελειωνουν.Κατι μου μιλαει,μα δεν το ακουω.Δε θελω να το ακουσω.Δεν ξερω αν αντεχω να το ακουσω.Ο αγωνας μου ειναι τοσο μεγαλος που δεν ξερω αν μπορω να ζησω χωρις αυτον,χωρις να νιωθω τα αγκαθια στις πατουσες μου.Τον συνηθισα πια.Εγινε ενα με μενα.Ελευθερια.Αχχχ!αυτη η ελευθερια!Με εχω πνιξει κ αυτο που μιλαει αυτη τη στιγμη δεν ξερω τι ειναι!Νιωθω οτι αν με αφησω ελευθερη θα βγει ενα εκτρωμα τοσο δυνατο,τοσο οργισμενο,τοσο ανεξελεγκτο!Ειμαι λαθος,ειμαι τοσο διαφορετικη,ειμαι τοσο χαλια κ αυτο το βλεπω στους καθρεφτες γυρω μου.Προσπαθω να μπω σε καλουπια κ αυτο με τρελαινει ακομα περισσοτερο.Εχω 2 ρολους.Φυλακας της φυλακης μου και το αγριο θηριο μεσα.Πιο πολυ φοβαμαι το θηριο.Ειναι αυτο που μιλαει τωρα,αυτο που με κανει να νιωθω ετσι οταν πιεζει τοσο τα σιδερα της φυλακης που απειλειται η υπαρξη τους.Τοτε πεφτω στο βαθος του πηγαδιου που ονομαζω κριση,τρωω φρικες τρελες κ δυναμωνω τον φυλακα γιατι ξεγελαω τον εαυτο μου πως για ακομα μια φορα φταιει το θηριο.Δηλαδη εγω.
το θηριο δεν μπορεις να το αλλαξεις ουτως η αλλως ...
δοκιμασε καταρχην με γυαλινα καγγελα για να βλεπεις τι παιζει εξω....να σε βλεπουν και οι απεξω και αναλογως να χειροκροτουν η να γιουχαρουν....
αυτο που δινει αξια σε καθε θηριο ειναι οτι προξενει αντιδρασεις
αλλοτε κακες και αλλοτε καλες ..
αν το κλεισεις πισω απο σιδεριες δεν βλεπει ουτε το βλεπουν
και μετατρεπεται σε λαιλαπα κατασπαρασωντας τον εαυτο του απο ανια ....
Όλα είναι καλά...
Όλα είναι καλά
Χαλαρά
Γέλα κι εσύ
Βγες
Ψώνισε
Ντύσου
Κοιμήσου
Ξύπνα
Ξαναβγές
Ξαναγέλα
Ξαναγέλα
Φτάνει
Κουράστηκα.
Δε σταματούν.
Μα δε σταματώ.
Που είσαι θλίψη μου;
Γιατί τόσο πολύ σε διώχνω
μα τόσο πολύ σε αποζητώ;
Γιατί μόνο μέσα σου
αισθάνομαι τόσο εγώ;
Γιατί μόνο μέσα σου
μπορώ να σκαλίσω
και μέσα σου μόνο θλίψη μου
να χαρώ πραγματικά;
Μόνο μέσα σου θλιψη μου
μπορώ να δακρύσω από χαρά
βλέποντας μια πεταλούδα,
ένα μωρό,
ένα συννεφο.
Μα τώρα
Γελώ
Ψωνίζω
Βγαίνω
Ξαναβγαίνω
Ξαναγελώ
Μιλώ
Αλλά δε μιλώ
Σ\'ακούω
Αλλά δε σ\'ακούω
Δε σ\'ακούω
Άνθρωπε
Δε σ\'ακούω
Μιλώ για να μιλώ
Ακούω για να ακούω
Συγχωρεσέ με...
Γιατί με κάνετε και γελώ;
Αφήστε με
Γιατί με αγαπάτε χαρούμενη;
Αφήστε με
Γιατί δεν χωρώ μέσα σας;
Γιατί δε χωρώ μέσα μου;
Γιατί με χάνω;
Σταματήστε.
Τι φταίτε εσεις;
Δε φταίτε.
Μα δε φταίτε εσείς...
Κι ο φόβος;
Που είναι;
Θα τα καταφέρω;
Θέλω
να κλειστώ
να κουρνιάσω
μέσα στην γλυκιά αγκαλιά
της ησυχίας
της γλυκιάς μελαγχολίας
της ηρεμιας
της ησυχίας
της μοναξιάς
μακριά από τα γέλια
και τα φώτα.
Να ξεκουραστώ...
Να σκεφτώ...
Να με βρω...
Και πάλι...
Σήμερα είδα μια ωραία ταινία.
Και είπε μια φράση δυνατή κάποια στιγμή...
\" γιατί να αρνείται κανείς την ευτυχία του\"?
Το ίδιο αναρωτιέμαι κι εγώ.
Ευτυχία μου, σε έχω εδώ και καιρό καλοσωρίσει.
Αφήστε με να γελάσω!
Δυνατά.
Να χορέψω!
Μεθυστικά.
Αφήστε με.
Ναι ναι
σε εσάς μιλάω
Αρνηση και Ενοχή
που σαν τα σιαμαία
τόσο αχώριστες γινήκατε.
Μα σας έχω εδώ και καιρό χωρίσει
στα δύο
δια δύο
απογυμνώνεστε
τοσο μικροσκοπικά ασήμαντες είστε.
Τόσο μοναχικές φιγούρες.
Αφήστε με να ερωτευτώ!
Να ερωτευτώ λεμε :)
:)