Καλημέρα Tommorello!
Δεν σου κρύβω ότι νιώθω κάποια έκπληξη που ταυτίζομαι μαζί σου αλλά είχα δει παλιότερα το "The Magdalene sisters" κι είχα σοκαριστεί με την σκληρότητα που αντιμετωπίζονταν αυτές οι γυναίκες... Βρήκαμε ένα κοινό σημείο...
Printable View
Καλημέρα Tommorello!
Δεν σου κρύβω ότι νιώθω κάποια έκπληξη που ταυτίζομαι μαζί σου αλλά είχα δει παλιότερα το "The Magdalene sisters" κι είχα σοκαριστεί με την σκληρότητα που αντιμετωπίζονταν αυτές οι γυναίκες... Βρήκαμε ένα κοινό σημείο...
η ιστορία είναι σοκαριστική και να σκεφτεί κανείς πόσο πρόσφατη είναι!
πρόσφατα είδα το unloved που μιλάει για μια αληθινή ιστορία από ένα ανάλογο "μοναστήρι" στην Γαλλία.
https://youtu.be/A5HTBYR7m0o?si=U5II0OT7t12eV7KN
Ατμόσφαιρα Μεξικό τι να λέμε τώρα πολύ ωραία ταινία. Απλή, με μια σκηνή απόλυτο δράμα κλπ.
Είναι σειρά κι όχι ταινία αλλά ας το γράψω... Κάθισα χθες κι είδα το πρώτο επεισόδιο της σειράς "Η μάγισσα" στον ΑΝΤ1 και δεν μου άρεσε καθόλου, πολύ βίαιη... Και περίμενα ότι θα μου αρέσει γιατί έχει καλούς ηθοποιούς αλλά μου χάλασε την διάθεση... Δεν θα την ξαναδώ...
@tommorello, θενκς για την πρόταση. Και για την αναφορά στη Sinead.
Που έφαγε τρελές φρίκες σε όλη της ζωή, με αποκλεισμό/οστρακισμό από τη μουσική κοινότητα,
πάλευε μια ζωή με κατάθλιψη, έτρωγε bullying από το πώς επέλεγε να εκφράζεται έως και για το σώμα της,
και τέλος όλοι με περισσή υποκρισία την αποχαιρέτησαν ως είδωλο και ίνδαλμα. Μια αποτύπωση της κοινωνίας
κι αυτές οι συμπεριφορές, με όλες τις κρυφές της σαπίλες.
και για να καταλάβουμε, κατάφεραν να της αποσπάσουν τα δικαιώματα για το nothing compares to you, όποτε παιζόταν αυτό το τραγούδι, μόνο, έπερναν λεφτά που της αναλογούσαν.
είδα πρόσφατα ένα ντοκιμαντέρ, πριν την αποχαιρετήσουν. νομίζω κυκλοφορούν δύο ντοκιμαντέρ με τη ζωή της, κυκλοφόρησαν όσο ήταν εν ζωή. εγώ είδα αυτό.
https://www.imdb.com/title/tt10196368/
είδα κι εγώ το πρώτο επεισόδιο του Μάγισσα. ο Χαρίτος είπε πως δεν έκοψαν τίποτα από την σειρά, γι αυτό και θα τα δούμε.. όλα!!
η αρχή ήταν ψαρωτική. το 1899 ξεκινάει με αυτό το "ξύπνα!" τα επεισόδια του. άσχετο.
Δεν την έχω δει, αλλά αυτή θέλω να δω, όποιος την έχει δει θέλω ρίβιουζ.
https://www.youtube.com/watch?v=4yKsIdr_PNU&ab_channel=Mr.Robot
mr robot είναι σειρά και είναι 5 κύκλοι νομίζω.
προσωπικά είναι από τις αγαπημένες μου.
Ο Λαβύρινθος του Πάνα.
Είναι μία ταινία που λατρεύω και την έχω δει πάνω από δέκα φορές,
και δε τη βαριέμαι ποτέ.
πρόσφατα είδα το cabinet of curiosities, πρέπει να υπάρχει στο νετφλιξ ακόμη, ψάξε το. του ΝτελΤόρο.
Αφού δεν έχουμε άλλο thread για σειρές, το γράφω εδώ.
Είδα τα πρώτα επεισόδια του Πώς να Γίνετε Τύραννος. Το προτείνω,
έχει ενδιαφέρον η ανάλυση (η οποία δεν είναι μία, αλλά για τον κάθε τύραννο
αναλύει τους ξεχωριστούς δικούς τρόπους που χρησιμοποίησε, πχ άλλους ο Χίτλερ,
άλλους ο Στάλιν, άλλους ο Σαντάμ Χουσείν, ο Πολ Ποτ, κτλ).
Βρίσκομαι στον Στάλιν. :P
Είδα απο περιέργεια το One Piece του Νετφλιξ που βρίσκεται έναν μηνα τώρα στο νο1...4 επεισόδια άντεξα...Σκεφτόμουν τι βλακείες κάθεται και βλέπει ο κόσμος.
Γενικά 9 στις 10 σειρές είναι απαράδεκτες,δεν βλέπονται.
https://www.youtube.com/watch?v=Ades3pQbeh8
εμένα μου λες; δεν κατάλαβα γιατί θεωρήσαμε μεγάλο πράγμα που βάλανε τον Παπακαλιάτη στο νετφλιξ. θέλει πολύ ψάξιμο η πλατφόρμα να βρεις κάτι καλό.
εμένα μου άρεσε που δεν είχαν χαρούμενο ή αισιόδοξο τέλος τα επεισόδια. το γούσταρα. κουράστηκα πια με το καλό που νικάει το κακό.
Είδα το De rouille et d' os. Δύσκολο το βρήκα, ιδιαίτερα στο σημείο που το παιδάκι
ήταν κάτω από τον πάγο και ο Alain μάτωνε τις γροθιές του για να σπάσει την επιφάνεια,
αργκ. Ή όταν η κοπέλα ήταν στη ντίσκο και ένιωθε την ανάγκη να κρύψει τα προσθετικά πόδια
γιατί τα σύγκρινε με των άλλων γυναικών που χόρευαν. Και όταν η συμμετοχή του Alain
στην κατασκοπεία των εργαζομένων στο super market κόστισε στην αδερφή του τη θέση της.
Ήμουν όλο όχι, ναι, ναι, όχι. Σημάδι πως η ταινία τα σπάει. :P
Εγώ βλέπω από δανεική πλατφόρμα το Νέτφλιξ, όπως και κλέβω ίντερνετ από συγγενή. :P
Συμφωνώ ότι δεν είναι το καλύτερο, πολλές μάπες έχει γενικά, αλλά αφού το'χω, το ψάχνω κι αυτό.
Κάποιος στο νήμα εδώ έβαλε λινκ και είδα την ταινία, thanks guys, μοιραστείτε γιατί χανόμαστε. :D
το ίντερνετ πλέον όσο και να κλέβεις δε νομίζω ότι του δημιουργείς πρόβλημα του άλλου, ήδη τα φτιάχνουν να λειτουργούν πολλές συσκευές μαζί. αν σε ρωτήσει θα πεις την αλήθεια; εγώ θα την έλεγα. γιατί είμαι σε ηλικία που δε με νοιάζει τί θα πει ο οποιοσδήποτε. ήταν καλή ποιότητα το γιουτούμπι; ψάξε και τα φτηνά τσιγάρα, νομίζω την έχει ολόκληρη εκεί.
Γιατί να πω την αλήθεια όταν δε με συμφέρει; Μπα.
Η υπευθυνότητα της ενηλικίωσης που συμπορεύεται με την επιταγή της αλήθειας;
Κι εγώ έτσι σκεφτόμουν, τώρα όχι.
Δεν την είδα στο γιουτιούμπ, σε μια πειρατική σελίδα, αλλά η ποιότητα ήταν μετριότατη.
Τώρα θα δω τον Σιωπηλό Γάμο, θα πω αύριο αν άξιζε.
"Όταν ο θάνατος του Ιωσήφ Πατερούλη Στάλιν απαιτεί σιωπηλό πένθος την ημέρα
του γάμου τους, η γιορτή ενός ζευγαριού από τη Ρουμανία παίρνει μια ασυνήθιστη τροπή."
https://www.youtube.com/watch?v=R2Wspb_9lU4&ab_channel=KelliStam
όχι να λες την αλήθεια. αυτή είναι η μισή αλήθεια. να μην αποδέχεσαι την πράξη σου. είναι κι αυτό μια ευθύνη.
εγώ είδα το pearl και δεν το προτείνω αν δεν σας αρέσουν τα θρίλερ ψυχολογικά.
Χμ, ηθικίστικο το κόβω. Τι σημαίνει ευθύνη
που θα την φορτωθώ στην καμπούρα μου ως καθήκον; Ως κάτι που πρέπει;
Μ'αρέσει που όλα αυτά τα συζητάμε έτσι στο χύμα, χα χαα.
Λοιπόν, ο Σιωπηλός Γάμος είναι πολύ καλή ταινία imo.
Και σεναριακά και σκηνοθετικά, καλές ερμηνείες, ωραίες δόσεις αλληγορίας,
συναισθήματος, γέλιου, δράματος.
Δεν την έχω δει πρόσφατα, πριν 10 χρόνια περίπου και θυμάμαι είναι από τις κωμωδίες που μου άρεσαν. Δϋσκολα μου αρέσει κάποια κωμωδία. Είναι ευχάριστη και περί ορέξεως. Έχει βγάλει 100 σίκουελ, σημάδι της επιτυχίας της, αλλά δεν χρειάζεται να τα δείτε όλα, ένα αρκεί. Από Τουρκία μεριά.
https://www.imdb.com/title/tt1193516/
θα δω το Ενολα Χολμς το 2. το 1 μου άρεσε αρκετά, γυναικεία ενδυνάμωση και τέτοια.
δεν πρέπει, είναι επιλογή.
Είδα την ταινία Λύκος. Πολύ καλή. Σε κάποιους ίσως ο ρυθμός να φανεί αργός, εμένα
δε με ενόχλησε. Είναι ενδιαφέρον το φαινόμενο με το οποίο ασχολείται, τη λεγόμενη
"διαταραχή ταυτότητας είδους" όπως θα το έλεγαν στην ψυχιατρική. Δε συμφωνώ με τον όρο.
Διαπραγματεύεται το βίωμα από ανθρώπους που δε ταυτίζονται με το είδος στο οποίο
θα έπρεπε "κανονικά" να ανήκουν, το ανθρώπινο.
Ο πρωταγωνιστής νιώθει λύκος, και όλα όσα αγαπάει και νιώθει έντονα ανήκουν σε άλλο είδος
απ' του ανθρώπου. Θέλει να περπατάει, να κινείται, να γρυλίζει, να ουρλιάζει τη νύχτα, σαν λύκος.
Η οικογένειά του τον στέλνει σε ένα ίδρυμα αναμόρφωσης που συναντά έναν καργιόλη ψυχίατρο.
Αυτά. Δέστε τη.
Για μένα, που έζησα όλη μου τη ζωή με τεχνικές επιβίωσης, δεν ξέρω αν λειτουργούν όλ' αυτά
έτσι όπως τα βλέπουν άλλοι. Ζω σε ξεχωριστό κόσμο, πραγματικά.
Μισώ το ψέμα, αλλά θα το επιλέξω όποτε το χρειαστώ, αβίαστα.
HarleyQuinn, έψαξα το τούρκικο, αλλά δεν το βρήκα με υπότιτλους
και σε ένα πειρατικό που το βρήκα ήταν χάλια από ποιότητα.
https://youtu.be/40odyHxnXNU?si=J84OT58qiTFEo3KT
Το Κάτιν (Katyń) είναι πολωνική ιστορική δραματική ταινία του 2007 για τη Σφαγή του Κάτιν το 1940, σε σκηνοθεσία του βραβευμένου με Τιμητικό Όσκαρ, Άντζεϊ Βάιντα. Βασίζεται στο βιβλίο Post Mortem: The Story of Katyn του Άντζεϊ Μουλάρτσικ. Ήταν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στα 80α Βραβεία Όσκαρ.[7]
άσχετο τώρα. σκηνή από σειρά:
νέος σερβιτόρος -κοινωνικός- βλέπει μια μαθήτρια να βάζει κάτι σταγόνες στο ποτό του καθηγητή της. δεν λέει τίποτα γιατί δεν του έπεφτε λόγος. εγώ θα έλεγα ψέματα ότι έκανα λάθος ποτό. ένα τέτοιο ψέμα θα το έλεγα. ίσως να φοβάμαι να πω ψέματα γενικώς.
απλώς, κάθε επιλογή φέρει ευθύνη. δεν είσαι υπεύθυνος να κάνεις το σωστο. και το λάθος και το σωστό μια επιλογή είναι και υποκειμενικά και τα δύο. οι επιλογές φέρουν ευθυνη κρίνω εγώ. όταν γίνονται αβίαστα. πχ συνειδητά δηλαδή.
το Ενόλα Χολμς ήταν καλό, το πρώτο ήταν καλύτερο.
Συμφωνώ, με συνείδηση. :)
Σήμερα είδα το Spiderhead. Ένας κρατούμενος παίρνει μέρος σε ένα πείραμα μίας μεγάλης
φαρμακευτικής, που σκοπό έχει τον έλεγχο των ανθρώπινων συναισθημάτων. Τα υποκείμενα υποβάλλονται
σε βασανισμό μέσω ελέγχου της μνήμης, της σωματικής έλξης, των τύψεων, μέσω εκβιασμού, εκφοβισμού,
απειλών αλλά και με διάφορα κόλπα όπως χρήση "ευγνωμοσύνης" που θα έπρεπε οι φυλακισμένοι να νιώθουν
για τα προνόμια που τους παρέχονται.
Με τον Miles Teller (mmm, yummy) και τον Chris Hemsworth (not so yummy). :P
Χθες είδα την ταινία The Mission(1986) με Ρομπερτ ντε νιρο και Τζερεμι Αιρονς...Πολύ αξιόλογη...Εχει να κάνει με την επίδραση των κατακτητών στις ιθαγενείς φυλές της Λατινικής Αμερικής.
https://www.youtube.com/watch?v=pTsitO4TXF8
https://youtu.be/5sU9MT8829k?si=Zd6YdH5oiu4GWoNO
Από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει και πρέπει να δείτε κοινό χα χα
Μοιάζει πάρα πολύ με το βιβλίο που το είχα διαβάσει πριν την ταινία. Είναι αριστούργημα.
Apocalypto μάγκες!...Ευχάριστη ταινία,για όλη την οικογένεια...Από τις πιο δυνατές κινηματογραφικές εμπειρίες που μπορείς να ζήσεις ως θεατής...8 στα 10
https://www.youtube.com/watch?v=ngWBddVNVZs
κάπως είχε πλάκα στο νταβίντσι κοντ που η Τοτού είχε ένα μικρό αυτοκινητάκι και οι άλλοι με τα υβριδικά ξερωγώ, είχε και πλάκα.
εμένα δεν μου πολυάρεσε. αξίζει τον κόπο σαν περιπέτεια δεν λέω. σε κρατάει.
Βγαίνει το Past Lives στους κινηματογραφους σήμερα και κλαίω με τις διθυραμβικες κριτικές...Δείτε εδώ https://www.athinorama.gr/cinema/mov...zoes-10079297/
Μια από τις πιο βαρετές και ανούσιες ταινίες που έχω δει...
Οτι είναι χιπστεροδήθεν και κουλτουριάρικο το αποθεωνουν,και ταινιάρες όπως το Αποκαλύπτο τις θάβουνε.
ο ξανθός λες; χτικιάρικο το καημένο, πολύ καλός ηθοποιός όμως.
πάντα ψάχνω ένα ψίγμα -λολ- κωμωδίας στις ταινίες. βίτσιο. :D
το Περασμένες Ζωές εμένα μου άρεσε επειδή ακριβώς ήταν κάτι όχι συνηθισμένο νεοϋορκέζικο ρομάντζο, από την άλλη ως λάτρης της Κορεάτικης κουλτούρας με απογοήθευσε αλλά δεν πειράζει. θα το έβλεπα σε σινεμά. ευκολα και σήμερα.