Αγχώδης διαταραχή, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη. Πως τα έζησα και πως το ξεπέρασα...

Γιωργο, η κριση πανικου μου συνεβη στα 20 για μια και τελευταια φορα. Σε αντιθεση με τους περισσοτερους που τους πιανουν μικρα επισοδια ανα διαφορετικα διαστηματα, εγω ημουν 10 ημερες με μια πιο ηρεμη μορφη πανικου.Δηλαδη, για παραδειγμα δεν ειχα ταχυπαλμιες ολες αυτες τις μερες, απλα ημουν συνεχεια σε φοβο τον οποιο ξεπερασα ΧΩΡΙΣ φαρμακα.Επισης, απο τοτε μεχρι σημερα που ειμαι 26 δεν ξαναειχα αλλη κριση πανικου. Ελπιζω να βρεις εναν σωστο δρομο να απαλαχτεις απο αυτα που σε βασανιζουν....

Καλες Γιορετες!

Quote:

---

Originally posted by BurnOut
Μπράβο ρε Δημήτρη, άντε και στα δικά μας.

Να πω κι εγώ μια μικρή μου νίκη που είχα χτες ενάντια στον πανικό μου.

Σχόλασα και αποφάσισα να παώ να πάρω δωράκια από το media markt.
Στο ποτάμι τρώω ένα μποτιλιάρισμα και με πιάνουν ταχυκαρδίες και διάθεση να βγω απο το αμάξι. τρώω μια καραμέλα, ανοίγω παράθυρα, παίζω με τη μουσική, κάπως καλύτερα...

φτάνω στο κατάστημα, ήδη σε κατάσταση ανησυχίας, μπάινω στο υπόγειο πάρκιν, φρικάρω και είμαι έτοιμος να ξαναβγω όπως μπήκα.

\"Οχι πάλι Υποχώρηση\" σκέφτηκα.
παρκάρω και τρεμάμενος, πάιρνω το ασανσέρ.

Στο ασανσέρ, τρώω άλλη μία μικρή φρίκη, γιατί πήγε κι άλλο κάτω, \"θα σε σκίσω\" σκέφτομαι.

μπαίνω στο κατάστημα, αρπάζω ένα καλάθι, και αμέσως νοιώθω ότι θέλω να βγω έξω.
Και να βγω όμως τι θα κάνω;

\"όρμα\" μου λέω. Ηξερα τι θέλω να πάρω, οπότε σε 10\' θα είχα τελειώσει.

Οντως σε 10΄ήμουν στο ταμείο.

Και τότε παρατηρώ ότι πλέον ήμουν ήρεμος, πολύ ήρεμος, με αυτό το άίσθημα της κρίσης που πέρασε....

Σκέφτηκα να φύγω, αλλά έκανα ακόμα μερικές βόλτες μέσα στο κατάστημα για να απολαύσω τη πρώτη μου νίκη....

Αντε να ξεμπερδεύουμε.....

---

Καλησπέρα σε όλους!
Χρόνια πολλά, καλή χρονιά, γεμάτη υγεία και χαμόγελα για όλους!

Φίλε BurnOut,
συγχαρητήρια για τη μάχη, που κέρδισες. Μα, πάνω από όλα, χαίρομαι γιατί η περιγραφή σου είναι η απόδειξη ότι έχεις αρχίσει να συνειδητοποιείς ότι η δύναμη, που κρύβεις μέσα σου, είναι ικανή να υπερκεράσει το πρόβλημα του πανικού.

Να έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι, ό,τι και να σκέφτεσαι ή αισθάνεσαι, είναι φυσιολογικό. Είσαι σε μία φάση της ζωής σου, στην οποία κυριαρχεί η αρνητική πλευρά των σκέψεων και των συναισθημάτων σου, αλλά δεν παύουν να είναι κι αυτά μέρος του εαυτού μας, της ίδιας της φύσης μας.

Προσπάθησε να γίνεις απλός παρατηρητής τους, κάθε φορά που σε επισκέπτονται. Αγνόησε τα, αντί να τους δίνεις σημασία. Επικέντρωσε, αν μπορείς, το μυαλό σου κάπου αλλού, σε μια ευχάριστη, για σένα, εικόνα. Θα αρχίσεις να απομυθοποιείς τις άσχημες σκέψεις σου και τα συναισθήματα, που αυτές σου προκαλούσαν, θα αρχίσουν να φθείρουν πολύ γρήγορα.. Και μην παραμελείς να ...προκαλείς τους φόβους σου! Όπως ακριβώς έκανες στην περίπτωση, που περιγράφεις!

Να είσαι πάντα καλά!

Δημήτρης

Καλησπέρα σε όλους!

Σημερινό άρθρο, το οποίο συσχετίζει την κατάθλιψη με τη χρήση των κινητών τηλεφώνων!

http://www.cosmo.gr/SciTech/184229.html

Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

πολύ ενθαρρυντικό το μηνυμα σου δημητρη. εχω περασει και εγω απο παρομοια φαση και το ξεπερασα με τη βοηθεια θεραπευτικης αγωγης. τους τελευταιους μηνες ομως τα συμπτωματα επανηλθαν, λογου εντονου αγχους που περασα και περναω ακομα. τον τελευταιο μηνα ζω μια πολυ επωδυνη και περιεργη κατασταση. απο οτι διαβασα στο internet το λενε αποπραγματωση. ζω μια ονειρικη κατασταση ολα τα βλεπω απο αποσταση. δεν νιωθω συναισθηματα χαρας η λυπης. τι είναι αυτο ? με τρομαζει πολυ! διαβασα οτι ειναι πολυ συχνο και ερχεται μετα απο περιοδο εντονου αγχους. ειναι φυσιλογικο? θα περασει? υπαρχει κανεις που να το εχει νιωσει αυτο? αν ναι ας μου απαντησει να μου δωσει λιγο κουραγιο. δεν θελω να περασω την υπολοιπη ζωη μου ετσι. δεν εχω ορεξη για τιποτα πια, δεν εχω ορεξη για φαι, δεν μπορω να οδηγησω λογω αυτης της περιερης θολουρας, δεν μπορω να παω για καφε με τις φιλες μου. γιατι να περναμε στη ζωη ολα αυτά...

Καλημέρα σε όλους,
παραθέτω ένα link σε ένα ενδιαφέρον άρθρο, το οποίο αναφέρεται στη συσχέτιση διατροφής και κατάθλιψης.

http://www.logodiatrofis.gr/index.php?option=com_content&task=view&id= 53&Itemid=73

Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

Καλημέρα σε όλους!
Χρόνια πολλά, καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα σε όλο τον κόσμο, με υγεία πάνω από όλα!

Με την ευκαιρία, να αναφέρω και ένα βιβλίο, το οποίο διάβασα πρόσφατα και μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις: \"Ο ΓΛΑΡΟΣ ΙΩΝΑΘΑΝ ΛΙΒΙΝΓΚΣΤΟΝ\".

Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

Καλή Ανάσταση Δημήτρη
Να είσαι καλά

Να σου αφιερώσω θέλω και το παρακάτω vidεάκι (Μοναχικός αυτός ο γλάρος.... Λες να είναι ο γλάρος Ιωνάθαν???)
http://www.youtube.com/watch?v=H7M_5UuHEPc

(όποιος βρει δίπλα στο video πατάει και το more info)

Quote:

---

Originally posted by justme
Καλή Ανάσταση Δημήτρη
Να είσαι καλά

Να σου αφιερώσω θέλω και το παρακάτω vidεάκι (Μοναχικός αυτός ο γλάρος.... Λες να είναι ο γλάρος Ιωνάθαν???)
http://www.youtube.com/watch?v=H7M_5UuHEPc

(όποιος βρει δίπλα στο video πατάει και το more info)

---

Άψογο το τραγούδι φίλε justme, το ίδιο και οι στίχοι..

Να είσαι πάντα καλά,
Δημήτρης

Καλησπέρα σε όλους,
Χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη σε όλο τον κόσμο!

Έτυχε να πέσει στα χέρια μου ένα βιβλίο, το οποίο και μού κίνησε την περιέργεια λόγω του τίτλου του, \"Το νόημα της ζωής\". Περιέχει απόψεις, πεποιθήσεις και πιστεύω πολλών σημαντικών ανθρώπων, σχετικά με το ποιο είναι το νόημα της ύπαρξής μας. Μέσα σε όλα, ξεχώρισα κάποια από αυτά τα πιστεύω και σάς τα μεταφέρω. Ίσως γιατί, εν πολλοίς, εκφράζουν και τις προσωπικές μου πεποιθήσεις πάνω στο συγκεκριμένο θέμα..

\"Σκοπός της ζωής είναι μια ζωή με σκοπό.\"
Robert Byrne, Αμερικανός πρωταθλητής σκακιού

\"Γιατί βρισκόμαστε εδώ; Για να ζήσουμε μια σειρά από εμπειρίες, μέσα από τις οποίες μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξή μας στην ολότητά της. Αυτή η συνειδητοποίηση προϋποθέτει την αναγνώριση, την αποδοχή και την αφομοίωση των δίπολων, που μας συγκροτούν: διαφορετικότητα και ενότητα, ζωή και θάνατος, λύπη και χαρά, ευχαρίστηση και πόνος, δράση και αδράνεια.
Μέσω αυτής της διαδικασίας θα δείξουμε, ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο, την αγάπη και τη συμπόνια μας για τους άλλους και τη διαύγεια, την ισορροπία και τη δύναμη της σκέψης μας. Έτσι θα λάμψει το Πνεύμα σε όλο Του το μεγαλείο.\"
Ram Dass, Αμερικανός γκουρού

\"Θέλω να πιστεύω πως η υψηλότερη βαθμίδα της εξέλιξής μας σε αυτή τη ζωή είναι να φτάσουμε σε μια κατάσταση, όπου η χάρις και η προσφορά θα βασιλεύουν και όπου θα μπορούμε να αισθανθούμε τη μοναδικότητά μας μέσα σε αυτόν τον κόσμο. Πρέπει να ψάνχουμε το καλό σε κάθε δημιούργημα του Θεού...\"
Quincy Jones, Αμερικανός δισκογραφικός παραγωγός και μουσικός

\"Υπάρχει η γη των ζωντανών και η γη των νεκρών και γέφυρα είναι η αγάπη, ο μοναδικός δρόμος επιβίωσης και το μόνο νόημα ζωής..\"
Thornton Wilder, Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος

Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

μπράβο σου. μακάρι να φτάσω κι έγω στην δική σου θέση. το προσπαθώ αλλά σίγουρα θα θέλειο χρόνο.
οι σκέψεις με βασανίζουν...ο ψυχίατρος μου είπε πως πρέπει να βρώ να απασχολώ το μυαλό μου. εσύ έχεις να μου προτείνεις κάτι;

kalispera, diavasa merika post eimai 29etwn, ligo polu ta idia pragmata exw kai egw edw kai xronia, me pianei kapou kapou panikos. to thema einai oti prokeimenou na min niwsw ayto to dysaresto sunaisthima exw kleistei sto spiti kai den vgainw eksw,to vradi gia 2xronia....(exw syndesei ton paniko me tin nuxta kai giauto den polikykloforw arga px bradini diaskedasi).exw paei se psixiatrous,psixologous mou lene oti den exw tipota kai den pathainw tipota...ayto to kserw alla kai pali de me voithaei,kapoios pou einai eksw apo ton xoro dinei eukola symvoules,swstes men alla....to thema einai na rizwthei sto mialo mou auto,giati ta logia eukola feygoun.exw kanei farmakeytiki agwgi eimai safws kalitera alla kai pali kati me stamataei.eimai athina,twra kai den kserw apo pou na arxisw kan kai niwthw anasfaleia pou den exw na milisw kapou.to thema einai oti yparxei kapoios kalos psixiatros pou na endiaferetai pragmatika gia to kalo mou kai oxi gia ta xrimata?(100eyrw i episkepsi einai logiko poso?) .(steilte mou sas parakalw kapoia onomata pou iatrwn kata ti gnwmi sas,sas voithisan na kseperasete auto to empodio) [email protected]

Quote:

---

Originally posted by prasiniklosti
μπράβο σου. μακάρι να φτάσω κι έγω στην δική σου θέση. το προσπαθώ αλλά σίγουρα θα θέλειο χρόνο.
οι σκέψεις με βασανίζουν...ο ψυχίατρος μου είπε πως πρέπει να βρώ να απασχολώ το μυαλό μου. εσύ έχεις να μου προτείνεις κάτι;

---

Καλησπέρα σε όλους!
Καλησπέρα prasiniklosti!

Είναι δεδομένο ότι οι άσχημες σκέψεις είναι το πιο επίπονο και επίμονο κομμάτι της συγκεκριμένης κατάστασης. Και η αντιμετώπιση τους αποτελεί το κλειδί, ώστε κάποιος όχι μόνο να ξεπεράσει το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά και να βγει πολύ πιο δυνατός από αυτό!

Η αντιμετώπιση των άσχημων σκέψεων και, κατ\' επέκταση, των άσχημων συναισθημάτων έγκειται στο να τα αποδεχθούμε ως απολύτως φυσιολογικά! Να προσπαθούμε να τα καλωσορίζουμε και να τα αγνοούμε, όσο μπορούμε. Όσο \"πολεμάμε\" και καταπιανόμαστε από μία άσχημη σκέψη, τόσο αυτή θα επιμένει. Ο μόνος τρόπος να τη διώξουμε είναι η αποδοχή της ως μια φυσιολογική σκέψη, η οποία δεν πρόκειται να έχει καμία επίδραση πάνω μας.
Γνωρίζω ότι αυτή η διαδικασία απαιτεί χρόνο και προσπάθεια, μα, από την άλλη πλευρά, τα κέρδη είναι ανεκτίμητα.

Αν διαβάσεις όλο το thread, ίσως, βρεις αρκετές απαντήσεις στα ερωτήματα που σε απασχολούν, τόσο από μένα, όσο και από τα υπόλοιπα παιδιά. Αν μπορώ να σε βοηθήσω σε οτιδήποτε, ευχαρίστως θα το κάνω. Να είσαι καλά!

Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

Quote:

---

Originally posted by mi-zalis
kalispera, diavasa merika post eimai 29etwn, ligo polu ta idia pragmata exw kai egw edw kai xronia, me pianei kapou kapou panikos. to thema einai oti prokeimenou na min niwsw ayto to dysaresto sunaisthima exw kleistei sto spiti kai den vgainw eksw,to vradi gia 2xronia....(exw syndesei ton paniko me tin nuxta kai giauto den polikykloforw arga px bradini diaskedasi).exw paei se psixiatrous,psixologous mou lene oti den exw tipota kai den pathainw tipota...ayto to kserw alla kai pali de me voithaei,kapoios pou einai eksw apo ton xoro dinei eukola symvoules,swstes men alla....to thema einai na rizwthei sto mialo mou auto,giati ta logia eukola feygoun.exw kanei farmakeytiki agwgi eimai safws kalitera alla kai pali kati me stamataei.eimai athina,twra kai den kserw apo pou na arxisw kan kai niwthw anasfaleia pou den exw na milisw kapou.to thema einai oti yparxei kapoios kalos psixiatros pou na endiaferetai pragmatika gia to kalo mou kai oxi gia ta xrimata?(100eyrw i episkepsi einai logiko poso?) .(steilte mou sas parakalw kapoia onomata pou iatrwn kata ti gnwmi sas,sas voithisan na kseperasete auto to empodio) [email protected]

---

Καλησπέρα Μιχάλη,
μου θυμίζεις τον εαυτό μου, τότε που είχα κλειστεί στο σπίτι μου και δεν τολμούσα να βγω έξω υπο το φόβο των κρίσεων πανικού. Τότε, που απέφευγα με κάθε τρόπο, κάθε πρόσκληση φίλων μου, να βγω, να διασκεδάσω, να πάω βόλτα, να πάω γυμναστήριο... Ίσως, γιατί υποσυνείδητα αναγνώριζα ως μόνο ασφαλές καταφύγιο τους χώρους του σπιτιού μου... Αυτό το τετράγωνο, που ορίζουν οι τέσσερεις τοίχοι του...

Όμως, για σκέψου το λίγο φίλε μου Μιχάλη! Μήπως, όλα είναι απλά στο μυαλό μας; Μήπως έχουν δίκιο όλοι αυτοί, που μου λέγανε και σου λένε και εσένα τώρα, ότι οι σκέψεις είναι, απλά, ..σκέψεις; Τί μπορούν να μας προξενήσουν; Η απάντηση είναι ..ΤΙΠΟΤΑ! Το να ριζώσει, όμως, αυτή η πεποίθηση μέσα σου είναι θέμα καθαρά ΔΙΚΟ ΣΟΥ! Σκέψου μόνο πόσα ...εκατομμύρια φορές σε έχουν κυριεύσει άσχημες σκέψεις και φόβοι και αν ποτέ έπαθες κάτι από αυτά που φοβάσαι...

Το κλειδί, όπως έχω γράψει πολλές φορές στο συγκεκιρμένο thread, είναι η αποδοχή των άσχημων σκέψεων και των φόβων μας ως κάτι απολύτως φυσιολογικό, το οποίο καλωσορίζουμε και το ...αφήνουμε... Όπως ήρθε, έτσι και θα φύγει! Έχεις απίστευτη δύναμη μέσα σου.. Να το θυμάσαι πάντα αυτό. Όλοι κρύβουμε την ίδια δύναμη μέσα μας.. Σπάνια, όμως, \"βουτάμε\" στα ...άπατα του εαυτού μας για να τη βρούμε. Κάνε αυτό ακριβώς!

Αναφορικά με κάποιον συγκεκριμένο γιατρό, δυστυχώς, λόγω του ότι μένω στην επαρχία, δε μπορώ μάλλον να σε βοηθήσω. Ρίξε μια ματιά πάντως στο www.psyche.gr .

Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

Γεια σε όλους

32 έχω φτάσει και μάλιστα πριν 2 χρόνια για παράξενους κάπως λόγους επισκεπτόμουνα μια ψυχολόγο, αλλά το άγχος και το στρες δε λέει να υποκύψει . Ίσα ίσα θυμίζει ...λερνεία ύδρα.
Πίεση στη δουλειά, ανασφάλεια, άγχος, μοναξιά με φέρνουν συχνότατα σε σπασμωδικές αντιδράσεις.
Κάποτε έιχα βρει στη ...ζούλα κάποια zanax αλλά δε μου κάναν τίποτα.
Τελευταία περνάνε από το μυαλό μου όλο άσχημες σκέψεις. Πχ ότι μου συμβαίνουν ατυχήματα ή στους δικούς μου, ξυπνάω στον ύπνο μου, δεν ευχαριστιεμαι τπτ , αντιδρώ με νεύρα.
Δε βρίσκω άλλη λύση από το να ζητήσω φαρμακευτική αγωγή.
Που μπορώ να απευθυνθώ?
Όποιος έχει βρεθεί σε παρόμοια θέση ας μου απαντήσει

Ευχαριστώ

Γεια σε όλους

32 έχω φτάσει και μάλιστα πριν 2 χρόνια για παράξενους κάπως λόγους επισκεπτόμουνα μια ψυχολόγο, αλλά το άγχος και το στρες δε λέει να υποκύψει . Ίσα ίσα θυμίζει ...λερνεία ύδρα.
Πίεση στη δουλειά, ανασφάλεια, άγχος, μοναξιά με φέρνουν συχνότατα σε σπασμωδικές αντιδράσεις.
Κάποτε έιχα βρει στη ...ζούλα κάποια zanax αλλά δε μου κάναν τίποτα.
Τελευταία περνάνε από το μυαλό μου όλο άσχημες σκέψεις. Πχ ότι μου συμβαίνουν ατυχήματα ή στους δικούς μου, ξυπνάω στον ύπνο μου, δεν ευχαριστιεμαι τπτ , αντιδρώ με νεύρα.
Δε βρίσκω άλλη λύση από το να ζητήσω φαρμακευτική αγωγή.
Που μπορώ να απευθυνθώ?
Όποιος έχει βρεθεί σε παρόμοια θέση ας μου απαντήσει

Ευχαριστώ

Quote:

---

Originally posted by savant
..... Δε βρίσκω άλλη λύση από το να ζητήσω φαρμακευτική αγωγή.
Που μπορώ να απευθυνθώ?
Όποιος έχει βρεθεί σε παρόμοια θέση ας μου απαντήσει

---

.. δύσκολη υπόθεση φιλε savant ν ΄αποφασίσεις από μόνος σου να πάρεις φάρμακα ...
Οτι και να σου πει κάποιος που δεν είναι ειδικός δε θάναι ό,τι καλύτερο ...
Γνωμη μου είναι να πάς (έστω για μιά επίσκεψη) σε΄κάποιον ειδικό ... αλλιώς ίσως μπλέξεις ασχημα ... Τα φάρμακα δεν είναι απλή υπόθεση ... εκτός κι αν τα θές για ...\"άλλο λόγο\" εκτός από το θεραπευτικό ... (που το απεύχομαι ... !)

Quote:

---

Originally posted by savant
..... Δε βρίσκω άλλη λύση από το να ζητήσω φαρμακευτική αγωγή.
Που μπορώ να απευθυνθώ?
Όποιος έχει βρεθεί σε παρόμοια θέση ας μου απαντήσει

---

.. δύσκολη υπόθεση φιλε savant ν ΄αποφασίσεις από μόνος σου να πάρεις φάρμακα ...
Οτι και να σου πει κάποιος που δεν είναι ειδικός δε θάναι ό,τι καλύτερο ...
Γνωμη μου είναι να πάς (έστω για μιά επίσκεψη) σε΄κάποιον ειδικό ... αλλιώς ίσως μπλέξεις ασχημα ... Τα φάρμακα δεν είναι απλή υπόθεση ... εκτός κι αν τα θές για ...\"άλλο λόγο\" εκτός από το θεραπευτικό ... (που το απεύχομαι ... !)

savant εννοείται να απευθυνθείς σε ψυχίατρο για να σου δώσει φάρμακα.Γιατί να ψάχνεις να βρεις φάρμακα στη ζούλα δηλαδή ενώ μπορεί να σου τα γράψει κανονικά ο γιατρός.Δεν μπορώ να καταλάβω τι σε προβληματίζει σ\'αυτό.

Δημητρη σε θαυμαζω συγχαρητηρια για το πως ξεπερασες το προβλημα σου και το ποσο αισιοδοξος εχεις γινει τωρα:-) αν μπορεις θελω να με βοηθησεις σχετικα με τον πατερα μου. ειμαι 18 χρονων και πριν απο 2 χρονια εμαθα οτι πασχει απο καταθλιψη απο τοτε που ηταν στο πανεπιστημειο (τωρα πλησιαζει τα 50). σπιτι δεν εχει διαθεση να μιλησει μαζι μας, να κανουμε κατι οικογενειακο, δεν εξωτερικευει τιποτα, σαν να μην ξερουμε τιποτα για αυτον. δουλευει το πρωι και το απογευμα καθεται εξω στο κηπο, μονος, ακουγοντασ εκκλησιαστικεσ λειτουργιες. Τον ρωταει η μητερα μου (οταν δεν ειμαστε εγω και η αδερφη μου μπροστα) γιατι ειναι τοσο κλειστοσ, γιατι δεν εχει ενεργεια να ασχοληθει μαζι μας και αυτοσ απαντα οτι \"δεν ευθυνομαι εγω! νομιζεισ παιρνω τυχαια καθε μερα 8 φαρμακα??\" Χρονια τωρα κανει φαρμακευτικη και ψυχοθεραπευτικη θεραπεια αλλα ακομη δεν εχει διαθεση να ασχοληθει μαζι μας. θυμωνω που τον βλεπω ετσι, του φωναζω παρολο που ξερω οτι δεν ειναι σωστο αλλα δεν ξερω τι να κανω. θελω να τον βοηθησω, θελω να χαρει ξανα, θελω να βοηθησω και τη μητερα μου που την παρασυρει τοσα χρονια μαζι του σε αυτη την μαυριλα(εχει επηρεαστει και η μητερα μου τοσα χρονια πια. ενω αυτη ηταν χαρουμενοσ και δυνατοσ ανθρωποσ). θελω να γινει το σπιτι μασ χαρουμενο:-) μπορεις σε παρακαλω να μου δωσεις καποια συμβουλη? σε παρακαλω:-) οτι μπορεις

αντε να δουμε εμεις ποτε 8α το ξεπερασουμε χωρις φαρμακα

δεν αντεχω αλλο δυο χρονια ζω μεσα στο φοβο βοηθεια!!!!

lagoudako,
η φωνή σου δεν έπεσε στο κενό αλλά η βοήθεια που ζητάς μόνο από εσένα μπορεί να έρθει.
Αν θέλεις να μας πείς 5 πράγματα παραπάνω θα βρείς πολλούς από εμάς εδώ να σου πούμε και εμείς τα δικά μας (ή και μόνο να ακούσουμε) αλλά για αρχή θα πρέπει ΕΣΥ να ξεκινήσεις να σπρώχνεις αυτή τη ρημάδα την κοτρώνα να πάει παραπέρα.
(Μία αρχή ίσως να είναι να ανοίξεις ένα δικό σου θέμα να μας τα πείς λίγο πιό αναλυτικά)

Καλωςήρθες από εμένα

Quote:

---

Originally posted by justme
lagoudako,
η φωνή σου δεν έπεσε στο κενό αλλά η βοήθεια που ζητάς μόνο από εσένα μπορεί να έρθει.
Αν θέλεις να μας πείς 5 πράγματα παραπάνω θα βρείς πολλούς από εμάς εδώ να σου πούμε και εμείς τα δικά μας (ή και μόνο να ακούσουμε) αλλά για αρχή θα πρέπει ΕΣΥ να ξεκινήσεις να σπρώχνεις αυτή τη ρημάδα την κοτρώνα να πάει παραπέρα.
(Μία αρχή ίσως να είναι να ανοίξεις ένα δικό σου θέμα να μας τα πείς λίγο πιό αναλυτικά)

Καλωςήρθες από εμένα

---

thelw na pw kai na akoysw toys aloys opoios thelei einai eyprosdektos makari na mporoyme o enas na vohthhsei ton allon!!

lagoudako kai meis exoume kriseis panikou alla den to bazoume kato.2 meres eimai psiloxalia k kano kai emetous.alla to paleuo ksero oti den einai kati sobaro:))

Quote:

---

Originally posted by maria...
lagoudako kai meis exoume kriseis panikou alla den to bazoume kato.2 meres eimai psiloxalia k kano kai emetous.alla to paleuo ksero oti den einai kati sobaro:))

---

makari na htan toso aplo egw epatha thn teleytea proxthes to vradi kai apo tote pali eimai me ton fovo oti tha to xana pathw ekana k egw emeto!

makari na htan toso aplo egw epatha thn teleytea krish proxthes to vradi kai exw ton fovo oti tha to xana pathw k ekana k egw emeto

Γλυκά μου παιδιά ...πόσο πολυ νιώθω αυτό το βάσανο! Δώστε χρόνο στον ευατό σας να το ξεπεράσει! Μην περιμένετε μετά από μια κρίση να νιώθετε σα να μην τρέχει τίποτα! Το μυστικό νομίζω είναι μόλις παρέλθει το αποκορύφωμα της κρίσης κα μόλις αρχίσεις λιγο να ξανανιώθεις τον ευατό σου, να συνεχίζεις να κάνεις αυτό που έκανες όταν σε έπιασε , εκτός αν αυτό σε μπουκώνει οπότε κάνεις κατι άλλο, δραστηριοποιήσου όμως ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!! μπορει να μην εισαι η καλυτερη παρεα εκεινες τις στιγμες, μπορει να χρειαστουν ωρες για να τελειώσεις μια δουλεια που θα ολοκληρωνόταν πολύ σύντομα , αλλα δεν είναι και το ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!! ακομη κι αν ζαλίζεσαι και νιωθεις οτι θα πεσεις , ακομη κι αν δεν ξερεις ποιος εισαι, αν το μυαλο βουιζει και οι γυρω σου σου φαινονται αγνωστοι , ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ! πΟΤΙΣΕ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ, ΚΛΑΔΕΨΕ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ, κοψε μια σαλατα βγες και περπατα αν νιωθεις τελειως ανημπορος παρε ενα φιλο σου αλλα ΠΡΟΣΟΧΗ, ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΣΑΙ. ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΑ \"ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ\" ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΟΥ . ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ , ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ. ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΙΚΑΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΡΙΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ. Η παραιτηση είναι η αρχή για να παγιωθεί ο φόβος και η αίσθηση του ανήμπορου.ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΓΑΜΩΤΟ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΑΣ. ΑΥΘΥΠΟΒΛΗΘΕΙΤΕ. ΠΕΙΤΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΟΡΩ , ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΩ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΑ! Δικαιούσαι να κάνεις τσαπατσοδουλειές. Δικαιούσαι να μην είσαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στον κόσμο. Μήν μένεις όμως στο σύμπτωμα. Μην το ανακυκλώνεις μέσα σου με συζητήσεις επί συζητήσεων. Πάει , πέρασε, αν ξανάρθει δε χρειάζεται να το επισπέυδεις εσύ!Προσποιούσου ότι δε σου συμβαίνει τίποτα το τραγικό. Απλώς δεν έχεις τα κέφια σου. Η ζωή θα σε βγάλει από μονη της από το λούκι και το φαύλο κύκλο των αρνητικών σκέψεων . ΔΩΣΤΕ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ . ΜΗΝ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΕ ΤΗ ΖΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΙΚΟΛΟΓΙΑ!!

Quote:

---

Originally posted by Yiotoulaki!
Γλυκά μου παιδιά ...πόσο πολυ νιώθω αυτό το βάσανο! Δώστε χρόνο στον ευατό σας να το ξεπεράσει! Μην περιμένετε μετά από μια κρίση να νιώθετε σα να μην τρέχει τίποτα! Το μυστικό νομίζω είναι μόλις παρέλθει το αποκορύφωμα της κρίσης κα μόλις αρχίσεις λιγο να ξανανιώθεις τον ευατό σου, να συνεχίζεις να κάνεις αυτό που έκανες όταν σε έπιασε , εκτός αν αυτό σε μπουκώνει οπότε κάνεις κατι άλλο, δραστηριοποιήσου όμως ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ!! μπορει να μην εισαι η καλυτερη παρεα εκεινες τις στιγμες, μπορει να χρειαστουν ωρες για να τελειώσεις μια δουλεια που θα ολοκληρωνόταν πολύ σύντομα , αλλα δεν είναι και το ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!! ακομη κι αν ζαλίζεσαι και νιωθεις οτι θα πεσεις , ακομη κι αν δεν ξερεις ποιος εισαι, αν το μυαλο βουιζει και οι γυρω σου σου φαινονται αγνωστοι , ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ! πΟΤΙΣΕ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ, ΚΛΑΔΕΨΕ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ, κοψε μια σαλατα βγες και περπατα αν νιωθεις τελειως ανημπορος παρε ενα φιλο σου αλλα ΠΡΟΣΟΧΗ, ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΕΙΣΑΙ. ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΑ \"ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ\" ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΟΥ . ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ , ΜΟΝΟ ΤΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ. ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΙΚΑΝΟΣ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΡΙΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ. Η παραιτηση είναι η αρχή για να παγιωθεί ο φόβος και η αίσθηση του ανήμπορου.ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΓΑΜΩΤΟ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΑΣ. ΑΥΘΥΠΟΒΛΗΘΕΙΤΕ. ΠΕΙΤΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΟΡΩ , ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΩ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΑ! Δικαιούσαι να κάνεις τσαπατσοδουλειές. Δικαιούσαι να μην είσαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στον κόσμο. Μήν μένεις όμως στο σύμπτωμα. Μην το ανακυκλώνεις μέσα σου με συζητήσεις επί συζητήσεων. Πάει , πέρασε, αν ξανάρθει δε χρειάζεται να το επισπέυδεις εσύ!Προσποιούσου ότι δε σου συμβαίνει τίποτα το τραγικό. Απλώς δεν έχεις τα κέφια σου. Η ζωή θα σε βγάλει από μονη της από το λούκι και το φαύλο κύκλο των αρνητικών σκέψεων . ΔΩΣΤΕ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ . ΜΗΝ ΕΞΑΝΤΛΕΙΤΕ ΤΗ ΖΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΙΚΟΛΟΓΙΑ!!

---

!!!!! emotikon: το μόνο που μπορώ να πω είναι pls να γράφεις πιό συχνά !!!!

Καλησπέρα σε όλους!

Άν και έχω διαβάσει αρκετά στο φόρουμ, είναι το πρώτο μου μήνυμα. Η δική μου ιστορία μοιάζει πολύ με του Δημήτρη (συγχαρητήρια για τη τόσο καλή απόδοση του προβλήματος).
Είμαι 26 χρόνων με την ευαίσθητη καλλιτεχνική μου φύση, την αγχώδη και ανασφαλή προσωπικότητα μου και την δύσκολη οικονομική κατάσταση να συγκρούονται τα τελευταία χρόνια μέσα μου. Είχα αποκοπεί από φίλους με μόνη ενασχόληση εκτός δουλειάς τα video games και το κορίτσι μου. Η ατμόσφαιρα του γραφείου κάτι παραπάνω από ανυπόφορη. «Θα ζοριστώ 2 χρόνια να πάρω και την υπογραφή και μετά βλέπω», έλεγα.

Αρχές Μαρτίου άρχισα να λέω δεν είμαι καλά, ζαλάδες, τάσεις για εμετό, υπνηλία, αδυναμία. Η μέρα της κρίσης ήρθε και για μένα! Εκεί μπροστά από την οθόνη με χιλιάδες τιμολόγια γύρω μου.

Χιλιάδες σκέψεις το δευτερόλεπτο, 2-3 μέρες για να κοιμηθώ. Συνεχόμενοι σπασμοί και κάθε είδους φοβία. Θα πεθάνω, θα τρελαθώ, έχω επιληψία, απερίγραπτη στεναχώρια με κάθε τι κακό που άκουγα. Κοιτούσα την οθόνη του υπολογιστή και νόμιζα θα τρελαθώ, δεν χωρούσα πουθενά, ένιωθα πως έβγαινα απ το σώμα μου, τα νεύρα μου αδύναμα και σκέψεις πως θα κάνω κάτι κακό σε μένα ή στους γύρω μου. 2 βδομάδες γιατροί και σπίτι μόνο με ραδιόφωνο καθώς επηρεαζόμουν απ το κάθε τι, τάση για εμετούς, ανυπόφορη ναυτία, ευκοίλια και ένα μόνιμο πιάσημο στο σβέρκο το οποίο κάποιες φορές κατέληγε στο να τρέμει το κεφάλι...

Έκανα κάθε είδους εξέταση, βγήκαν όλες καθαρές και έτσι μου πέρασε η ιδέα του ότι θα πεθάνω. Αρχίζω να ψάχνω το θέμα από ψυχολογική μεριά. Κάποιος μου λέει «και σε ψυχολόγο να πας θα σου πει κάνε πράγματα για τον εαυτό σου». Αυτό αποφασίζω να κάνω. Παραιτούμαι και από τη δουλειά που σιχαινόμουν, φεύγω από το σπίτι για 2 μήνες και δουλεύω μόνο ως φωτογράφος. Επίσης παρόλο που ένιωθα χάλια ήθελα να είμαι με κόσμο για να ξεχνιέμαι και έτσι άρχισα να βγαίνω καθημερινά έξω. Το να είμαι μόνος με έκανε να σκέφτομαι και να χαλιέμαι. Εκεί με χτύπησε η αγοραφοβία! Ρε παιδιά ποιος δυνάμωσε την ένταση και φωνάζετε όλοι μαζί! Άντε πάλι απ την αρχή... Κρίσεις... Δεν είναι δυνατόν! Αφού άρχισα να ξεπερνάω τη φοβία μου με κάθε είδους οθόνη, τώρα αυτό! ξεκινάω να διαβάζω στο internet... Δεν είχα ιδέα! Κύρια όπλα μου μέχρι τότε ήταν η λογική που δεν ήξερα αν είχα:P Οξύμωρο!

Ότι είναι να πάθω ας το πάθω, Μέχρι τώρα τίποτα δεν έχω πάθει! Πάει και η αγοραφοβία τη νικήσαμε! Επόμενο στάδιο, η τρέλα (2 μήνες με ταλαιπωρούσε)... Όπου έβλεπα ή άκουγα για κάποιο ψυχικά άρρωστο, άρχιζαν οι κρίσεις πάλι... Έτσι θα καταλήξω και αυτός έτσι θα ξεκίνησε... Ένιωθα μια μεγάλη ενέργεια να προσπαθεί να ψάχνει τρόπους να βγει από μέσα μου και κατέληγε να βγαίνει σε οτιδήποτε δε μπορούσα να εξηγήσω και με τρόμαζε... Το μέλλον, η υγεία, η υγεία της οικογένειας μου κτλ...

Ένας φίλος που τα είχε περάσει με καθησύχαζε... \"Δεν είναι τίποτα απλά ηρέμησε\". Το ίδιο μου είπε και ο ψυχίατρος που επισκέφθηκα τις πρώτες μέρες, ο οποίος μου πρότεινε να παίρνω αν θέλω και μισό χαπάκι το οποίο ποτέ δε πήρα. Στους 3 μήνες ξεκίνησαν οι εμετοί, 2 μέρες συνεχόμενες, μέρα παρά μέρα, ένα μήνα... Δεν άντεξα πήγα σε 2ο ψυχίατρο. (είπαμε αχνώδης και ανασφαλής!). «Δεν είναι τίποτα θα περάσει. Άνοιξαν κάποιες πόρτες στο μυαλό και το σώμα σου και πρέπει να κλείσουν». «Πόσο θα κάνουν να κλείσουν γιατρέ?», \"Αυτό εξαρτάται από σένα\". \"(Μας υποχρέωσες)!» «Αν θες ξαναπέρνα να σε ξαναδώ και ίσως σου γράψω κάτι να πάρεις».

Πραγματικά υπήρχαν μέρες που αισθανόμουν σχετικά καλά και άλλες απλά στο μηδέν (σωματικά και ψυχολογικά). Τις μέρες που ήμουν καλά απλά προσπαθούσα να μη σκέφτομαι. Με τη παραμικρή παραπάνω σκέψη με έπαιρνε πάλι από κάτω. Έχουν περάσει 3,5 μήνες και αποφασίζω να επισκεφτώ και τρίτο ψυχίατρο. «Δεν βλέπω κάτι, τι περιμένετε από μένα να σας κάνω» Είστε 26 χρόνων και ακόμα δεν έχετε αποφασίσει τι θέλετε…» Το μόνο που μπορώ να σας προτείνω είναι ψυχοθεραπεία. Σκεφτείτε το και τα ξαναλέμε”. Οι 3 του ατάκες έμειναν στο μυαλό μου για πολύ καιρό. Μετά από 2 βδομάδες ξαναπηγαίνω. Νιώθω ήδη καλύτερα… «Εφόσον είστε καλύτερα θα έλεγα να μη μπείτε στη διαδικασία». Το τέταρτο μήνα, ενώ μου έχουν περάσει όλες οι φοβίες και μένει ένα αίσθημα θλίψης, ματαιότητας και συνεχίζονται οι εμετοί δέχομαι ένα μεγάλο πλήγμα. Τα χαλάω με τη κοπέλα μου (9 χρόνια). Αφού έχω αρχίσει και ξεπερνάω το ότι θα τρελαθώ,(μέσω όσων διάβασα εδώ) με πιάνει φοβία τύπου δε ξέρω τι θέλω, ποιος είμαι, που πάω κτλ… Αποφασίζω να επισπευτώ ομοιοπαθητικό. Κόβω καφέ και coca (cola) και παίρνω τα χάπια που μου δίνει. Οι εμετοί σταματούν αν και δε το περίμενα και γενικά αρχίζω και αισθάνομαι καλύτερα. Δεν ξέρω αν είναι τα χάπια ή ο χρόνος που περνάει.

Σήμερα που γράφω έχουν περάσει 5 μήνες και 13 μέρες από τότε. Έχοντας σαν βάση τη λογική, έβλεπα κάτι παράλογο και κάθε μου φοβία και έτσι τη ξεπερνούσα. Παράτησα τη δουλειά που με χάλαγε και συνέχισα με κάτι που με ευχαριστούσε έστω και λίγο. Η μόνη φοβία που δεν ξέρω αν έχω ξεπεράσει είναι αυτή του γραφείου, της πίεσης γενικά και μήπως ξανακυλήσω αν χρειαστεί να ασχοληθώ με κάτι παρόμοιο. Βλέπετε ήμουν πολύ δυνατός σαν οργανισμός και όλο αυτό με έκανε περισσότερο ανασφαλή απ ότι ήμουν.

Προς το παρόν κάνω αυτό που μ αρέσει και προσπαθώ να μη χάνω ευκαιρία να περνάω καλά με φίλους και φίλες;). Αν συνέχιζα όπως πρίν σίγουρα θα έιχα πλακωθεί στα φάρμακα. Υπάρχουν ακόμα σκέψεις που με χαλάνε, και σπάνια καταλλήγουν σε εμετό... Κατάλλειπα που συνεχίζω να αποβάλλω και προβληματισμοί όπως ο επαγγελματικός μου προσανατολισμός σε συνδυασμό με την ηλικία μου, και η εξέλιξη της προσωπικής μου ζωής… Σκέφτομαι ακόμα να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία προκειμένου, είτε να αλλάξω είτε να συμφιλιωθώ με κάποιες πλευρές του εαυτού μου που δε μου αρέσουν όπως είναι το άγχος και η ανασφάλεια.

Ακόμα δεν έχω κατορθώσει να εξηγήσω αν πρόκειται για αγχος, κατάθλιψη ή και τα 2 μαζί...

Ακόμα και να αισθάνεστε πολύ καλά, μην σταματάτε να κάνετε πράγματα που σας ευχαριστούν... Εύχομαι σε όλους τα καλύτερα
:D

Τα ιδια ρε παιδια κ γω περναω αλλα δεν το βαζω με τπτ κατω και σημερα νιωθω ψιλοσκατα αλλα κανω ιπομονη ξερω οτι θα περασει κ θα νιωσω πολυ καλυτερα,ξερω οτι δεν θα τρελαθω,οτι δεν θα πεθανω .ειμαι ενας υγηεστατος κ δυνατος οργανισμος και ξερω επισης οτι θα νικισω.μαρεσει η ζωη και θε΄λω να ζησω τις καλες στιγμες εντονα κ τις κακες με ιπομονη.καλο κουραγιο σε ολα τα παιδια θα νικισουμε ρεεεεε!λολ

Καλημέρα σε όλους,
παραθέτω το link ενός αρκετά ενδιαφέροντος άρθρου, αναφορικά με την κατάθλιψη και τις αρνητικές σκέψεις.

http://katathlipsi.gr/index.php?option=com_content&task=section& id=23&Itemid=33

Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Μπραβο και απο μενα που ξεπερασες αυτην την δυσκολια της ζωης.Πραγματι η στιγμη της αποδοχης του προβληματος ειναι ενα τεραστιο βημα που πρεπει να γινει για να επερθει η θεραπεια.

---

Ωραια και γω το εχω αποδεκτει οτι εχω αυτο το προβλημα και οτι θα ζω απο εδω και περα μαζι του.Αλλα γιατι δεν περναει?Το συνοδευει και αυτη η καταθλιψη.Δεν νιωθω εντονη θλυψη απλα ζηλευω οταν βλεπω τους αλλους να γελανε με ορεξη,να τα κανουν ολα με ορεξη και γω να οτι κανω το κανω χωρις αυτην την εντονη χαρα π ενιωθα πρωτα για το καθε τι.Αναρωτιεμαι αν καποιος π πασχει απο διαταραχη πανικου μπορει να γινει οπως πρωτα,ανεμελος.χαρουμενους και χωρις τσιμπιες στην καρδια,νευροπονους,μουδιασ ματα,πονοκεφαλους και βουιτα στα αυτια.

Quote:

---

Originally posted by maria...

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Μπραβο και απο μενα που ξεπερασες αυτην την δυσκολια της ζωης.Πραγματι η στιγμη της αποδοχης του προβληματος ειναι ενα τεραστιο βημα που πρεπει να γινει για να επερθει η θεραπεια.

---

Ωραια και γω το εχω αποδεκτει οτι εχω αυτο το προβλημα και οτι θα ζω απο εδω και περα μαζι του.Αλλα γιατι δεν περναει?Το συνοδευει και αυτη η καταθλιψη.Δεν νιωθω εντονη θλυψη απλα ζηλευω οταν βλεπω τους αλλους να γελανε με ορεξη,να τα κανουν ολα με ορεξη και γω να οτι κανω το κανω χωρις αυτην την εντονη χαρα π ενιωθα πρωτα για το καθε τι.Αναρωτιεμαι αν καποιος π πασχει απο διαταραχη πανικου μπορει να γινει οπως πρωτα,ανεμελος.χαρουμενους και χωρις τσιμπιες στην καρδια,νευροπονους,μουδιασ ματα,πονοκεφαλους και βουιτα στα αυτια.

---

αν σταματησει να τα σκεφτεται συνεχεια ισως και να μπορει...

πως να μην σκευτομαι οτι συνβενει στο σωμα μου?ποναει

σημερα μαρια δεν σε προλαβαινω.το σωμα σου ποναει και εσυ συνεχιζεις να το τροφοδοτεις με πονο.ειναι σαν να εχεις μια πληγη και να την ξυνεις συνεχεια.πρεπει να του βαλεις χανζαπλαστ και να το αφησεις να ηρεμισει.Οσο συνεχιζεις να βγαζεις το χανζαπλαστ και να ασχολεισαι μαζι του τοσο δεν θα περναει αυτο.πρεπει να το αφησεις και λιγακι να κανει η φυση την δουλεια της.πρεπει να αφησεις το μυαλο σου να ταξινομησει τα βιωματα του,με την ηρεμια του.Εσυ το πουσερνεις συνεχεια στα ακρα,σε ποιανει πανικος να τα καταφερεις και απογοητευση μετα.λιγο υπομονη και οταν λεω υπομονη δεν εννοω 2 λεπτα.Ειδες τοσες φορες πως τα καταφερες να συνελθεις.μη χανεις τοσο ευκολα τη δυναμη σου.το εκανες και θα το ξανακανεις μεχρι να μαθεις να το κρατας και σε ενα καλο επιπεδο.Τι σκατα χακερ ειμαστε βρε,θα το καταφερουμε.με την πρωτη δεν μπαινουμε στη ναςα ,θελει υπομμονη και δουλεια.απλα το μυαλο σου ειναι πολυπλοκο προγραμμα νατο σπασουμε,παιδεψιαρικο και ολο εχει μπακντορς.αλλα πρεπει και οταν ανοιγουμε μια πορτα να την κραταμε ανοιχτη,οχι να φοβομαστε και να κλεινει ξανα,γιατι μετα παλι απο την αρχη..

να σε καλα εισαι ο μονος π μου δινεις τοσο κουραγιο εδω μεσα.να πω την αληθεια οτι γραφω εδω το γραφω και ευχωμαι να μου απαντησεις εσυ γιατι παντα με βοηθανε αυτα π λες και ειναι πολυ λογικα αυτα που γραφεις.:)))))) σευχαρηστωωωωωωωωωωωωωωωω ωωωωωωωωωωωωωωωωωωω

Einai diskolo to monopati... Elpizw na to diavoume oloi mas kapote kai na to kseperasoume
Mpravo Dimitrh

Νομιζω πως ο καθενας απο εμας εχει τη δυναμη να αποκτησει ψυχικη υγεια ,ευημερια το θεμα ειναι ποσο ετοιμος εισαι να κανεις αυτο το μεγαλο βημα,το προβλημα που εμεις οι ιδιοι δημιουργησαμε ποσο προθυμοι ειμαστε να το ξεπερασουμε?
Ναι ειναι δυσκολο το μονοπατι..ξερεις κανενα μονοπατι ευκολο? Οσο δεν προχωραμε μενουμε στασιμοι κι οσο μενουμε στασιμοι αναμασαμε ξανα και ξανα τα προβληματα του παρελθοντος..Αν εχεις πραγματικη θεληση θα το ξεπερσεις..Αν βρεις τη δυναμη που εχεις μεσα σου το σημερινο σου προβλημα θα ειναι εφοδιο του μελλοντος για τις εμπειριες σου..δεν ξερω για εσας εγω θα το ξεπερασω ο κοσμος να χαλασει! θα χαρω πολυ το ιδιο να κανετε κι εσεις!

Καλησπέρα σε όλους,
παραθέτω ένα αρκετά αξιόλογο άρθρο, που έτυχε να διαβάσω πρόσφατα και αφορά στις κρίσεις πανικού:

http://www.anew.gr/psychology/article.php?aid=46

Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

Ωραίο άρθρο:)

Συμφωνώ ειδικά με το ότι χρειάζεται μια ποικιλία χαρακτηριστικών από ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις. Τώρα το πόσοι το εφαρμόζουν αυτό ή πόσο πρακτικά μπορεί να εφαρμοστεί είναι άλλο θέμα. Πάντως μου φάνηκε χρήσιμο το άρθρο και ειδικά η τελευταία του παράγραφος:)

\"Η μόνη προϋπόθεση είναι ένα έστω ελάχοστο ενδιαφέρον για αυτογνωσία και η ικανότητα για συμβολική σκεψη. Και το ταξίδι αρχίζει... Το πόσο θα διαρκέσει εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του θεραπευόμενου και τη θέλησή του.\"