ΤΟ ΣΕΞ ΒΡΩΜΙΖΕΙ!

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Φυσικά αλλά δεν με έχει βοηθήσει καθόλου και σε τίποτα...την κρατούσα όμως γιατί την είχα χρόνια κι υπήρχε ένα δέσιμο και δεν ήθελα να την αφήσω όμως τελευταία αφότου άρχισα τα κοψίματα και είδα ότι ούτε σ' αυτό με βοηθούσε άρχισα να ψυχραίνομαι...για να μην αναφέρω ότι δεν ξέρει την τύφλα της από φάρμακα! Μου έδινε ένα υπνωτικό που όποτε το έπαιρνα γινόμουν χώμα και την είχα ρωτήσει πόοοσες φορές αν υπάρχουν μικρότερα mg κι έλεγε όχι και τελικά έμαθα από έναν απλό άνθρωπο ότι υπάρχουν και τόσο καιρό άδικα σηκωνόμουν άρρωστη το πρωί! Και στην τελευταία μου επίσκεψη μου είπε κάτι φριχτό οπότε αποφάσισα να μην ξαναπάω αν δεν ζητήσει συγγνώμη και δεν το έχει κάνει, οπότε τελειώσαμε! Θα ψάξω να βρω κάποιον άλλον! Και της το είπα φεύγοντας ότι αν δεν καταλάβει τη βλακεία που είπε εγώ δεν ξαναπατάω! :mad:

---

..αν θες αλλαξε το χρώμα στα ποστ σου, είναι παααρα πολυ κουραστικό να διαβαστεί και δεν βρίσκω να εξυπηρετεί πουθενά.

Απ ότι φαίνεται δεν κάνεις δουλειά με τη γιατρό σου. Γιατί δεν ψάχνεις για κάποιον καλύτερο γιατρό?
Ξέρεις γιατί στο λέω? Είναι πολλά τα δυο χρόνια για να κλαις, να κόβεσαι και να λες πως θα αυτοκτονήσεις. Αυτό σημαίνει πως το πρόβλημα είναι μέσα σου και όχι στο χωρισμό. Είναι κρίμα να βασανίζεσαι να να μη πηγαίνεις παρακάτω.
Είναι κρίμα να χάνεις την ευκαιρία να βρεις έναν άνθρωπο που θα αγαπήσεις και θα περάσεις καλά μαζί του.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

..αν θες αλλαξε το χρώμα στα ποστ σου, είναι παααρα πολυ κουραστικό να διαβαστεί και δεν βρίσκω να εξυπηρετεί πουθενά.

Απ ότι φαίνεται δεν κάνεις δουλειά με τη γιατρό σου. Γιατί δεν ψάχνεις για κάποιον καλύτερο γιατρό?
Ξέρεις γιατί στο λέω? Είναι πολλά τα δυο χρόνια για να κλαις, να κόβεσαι και να λες πως θα αυτοκτονήσεις. Αυτό σημαίνει πως το πρόβλημα είναι μέσα σου και όχι στο χωρισμό. Είναι κρίμα να βασανίζεσαι να να μη πηγαίνεις παρακάτω.
Είναι κρίμα να χάνεις την ευκαιρία να βρεις έναν άνθρωπο που θα αγαπήσεις και θα περάσεις καλά μαζί του.

---

Καλύτερα τώρα; Το ροζ είναι το αγαπημένο μου χρώμα γι' αυτό το έβαλα...
Αυτό θα κάνω, θα ψάξω για άλλον...αλλά τα κοψίματα κλπ δεν είναι μόνο επειδή χωρίσαμε, είναι κυρίως επειδή φοβάμαι χωρίς αυτόν και δεν αντέχω το φόβο κι έτσι προσπαθώ να γλυτώσω...και πριν τον γνωρίσω είχα αρχίσει να το κάνω γιατί έβλεπα συνέχεια εφιάλτες και φοβόμουνα πολύ...έβλεπα αυτό που προσπαθώ να ξεχάσω...
Την πρώτη φορά δεν κατάλαβα καν τι έκανα αλλά τις επόμενες έγινε συνειδητά...
Όσο για το ξαναγαπήσω και να ξαναεμπιστευθώ το βρίσκω πολύ δύσκολο γιατί κι εκείνον έφτυσα αίμα για να τον εμπιστευθώ και δεν νομίζω να το καταφέρω πάλι αυτό...γι' αυτό είμαι τόσο απελπισμένη και θέλω να πεθάνω γιατί ποτέ μου δεν θα έχω οικογένεια που είναι αυτό που θέλω οπωσδήποτε από τη ζωή μου :(

εμπιστοσύνη...τι λέξη! Εγώ την έχω ξεχάσει!

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Καλύτερα τώρα; Το ροζ είναι το αγαπημένο μου χρώμα γι' αυτό το έβαλα...
Αυτό θα κάνω, θα ψάξω για άλλον...αλλά τα κοψίματα κλπ δεν είναι μόνο επειδή χωρίσαμε, είναι κυρίως επειδή φοβάμαι χωρίς αυτόν και δεν αντέχω το φόβο κι έτσι προσπαθώ να γλυτώσω...και πριν τον γνωρίσω είχα αρχίσει να το κάνω γιατί έβλεπα συνέχεια εφιάλτες και φοβόμουνα πολύ...έβλεπα αυτό που προσπαθώ να ξεχάσω...
Την πρώτη φορά δεν κατάλαβα καν τι έκανα αλλά τις επόμενες έγινε συνειδητά...
Όσο για το ξαναγαπήσω και να ξαναεμπιστευθώ το βρίσκω πολύ δύσκολο γιατί κι εκείνον έφτυσα αίμα για να τον εμπιστευθώ και δεν νομίζω να το καταφέρω πάλι αυτό...γι' αυτό είμαι τόσο απελπισμένη και θέλω να πεθάνω γιατί ποτέ μου δεν θα έχω οικογένεια που είναι αυτό που θέλω οπωσδήποτε από τη ζωή μου :(

---

Ελπίζω να καταλαβαίνεις πως όλα αυτά είναι αποτελέσματα δικών σου προβλημάτων και αδυναμίας και όχι επειδή έχασες τον ένα και μοναδικό.
Ξέρεις, αυτό που με στεναχωρεί όταν διαβάζω ιστορίες σα τη δική σου, είναι πως δεν ξέρω με ποιο τρόπο να μεταφέρω την ομορφιά της ζωής, τις στιγμές που σε περιμένουν εκεί έξω, την αγάπη που θα μπορούσες να νιώσεις αν ξέφευγες από αυτό που σε ταλαιπωρεί και μόνο με σταθερή και επίμονη δουλειά σε ειδικό θα μπορούσες να λύσεις.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

Ελπίζω να καταλαβαίνεις πως όλα αυτά είναι αποτελέσματα δικών σου προβλημάτων και αδυναμίας και όχι επειδή έχασες τον ένα και μοναδικό.
Ξέρεις, αυτό που με στεναχωρεί όταν διαβάζω ιστορίες σα τη δική σου, είναι πως δεν ξέρω με ποιο τρόπο να μεταφέρω την ομορφιά της ζωής, τις στιγμές που σε περιμένουν εκεί έξω, την αγάπη που θα μπορούσες να νιώσεις αν ξέφευγες από αυτό που σε ταλαιπωρεί και μόνο με σταθερή και επίμονη δουλειά σε ειδικό θα μπορούσες να λύσεις.

---

Το ξέρω αλλά αυτά τα προβλήματα δεν τα προκάλεσα εγώ στον εαυτό μου, άλλος τα προκάλεσε! Τώρα όσον αφορά εκείνον απλά όσο ήμουν μαζί του ήμουνα καλύτερα ψυχολογικά γιατί δεν φοβόμουν πια...
Όσο για την ομορφιά της ζωής, εγώ τη βλέπω μόνο σε μικρά διαλείμματα, από εκεί και πέρα βλέπω μόνο ένα μαρτύριο απ' το οποίο δεν μπορώ να γλυτώσω...δεν είναι αρκετές μερικές στιγμές χαράς για να απαλύνουν τόσο πόνο...αλλά ούτε να πεθάνω δεν με αφήνει ο Θεός λες και με κρατάει ζωντανή για να με βασανίζει...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Το ξέρω αλλά αυτά τα προβλήματα δεν τα προκάλεσα εγώ στον εαυτό μου, άλλος τα προκάλεσε! Τώρα όσον αφορά εκείνον απλά όσο ήμουν μαζί του ήμουνα καλύτερα ψυχολογικά γιατί δεν φοβόμουν πια...
Όσο για την ομορφιά της ζωής, εγώ τη βλέπω μόνο σε μικρά διαλείμματα, από εκεί και πέρα βλέπω μόνο ένα μαρτύριο απ' το οποίο δεν μπορώ να γλυτώσω...δεν είναι αρκετές μερικές στιγμές χαράς για να απαλύνουν τόσο πόνο...αλλά ούτε να πεθάνω δεν με αφήνει ο Θεός λες και με κρατάει ζωντανή για να με βασανίζει...

---

για όποιο λόγο και αν σου δημιουργήθηκαν τα προβλήματα, δεν σημαίνει πως πρέπει να κάθεσαι να βλέπεις τη ζωή σου να περνάει και μάλιστα περιγράφοντας την ως μαρτύριο.
Οι φόβοι, η δυστυχία, η ανάγκη σου να πεθάνεις θα μπορούσαν να γιατρευτούν αν το θελες πραγματικά και δεν πέταγες τη ζωη σου στα σκουπίδια όπως κάνεις τώρα.
Όσο κάθεσαι και κλαίγεσαι/στεναχωριέσαι/απελπίζεσαι μέρα με την ημέρα, στον μόνο που κάνεις κακό είναι στον εαυτό σου. Κάτι σαν αυτοτιμωρία.
Δεν πιστεύω πως έχεις κάνει τόσο κακό ώστε να αυτοτιμωρείσαι.
Αυτό πρέπει να ψάξεις και να λύσεις και σίγουρα δεν θα τα καταφέρεις όσο είσαι σε αυτή την κατάσταση.

κυκνε ψυχοθεραπεια κανεις? παιρνεις καποια φαρμακευτικη αγωγη?
απο οσα γραφεις μου φαινεσαι αρκετα φοβισμενη κ μπερδεμενη κ οτι πρεπει να ταλαιπωρεισαι αρκετα. συμφωνω με οσα σου εγραψε η Θεοφανια παραπανω.
αν θελεις να ζησεις μια καλυτερη ζωη, εγω πιστευω οτι μπορεις να το πετυχεις, αλλα τελειως μονη σου ισως να ειναι αρκετα δυσκολο.
γιατι δεν ψαχνεις να βρεις ενα καλο ψυχιατρο να σου δωσει μια φαρμακευτικη αγωγη σωστη να καταλαγιασουν καπως τα συμπτωματα κ επισης να πας κ σε μια καλη ψυχοθεραπευτρια να δουλεψετε ψυχοθεραπευτικα τους φοβους σου με τους ανθρωπους κ σιγα σιγα θα μπορεσεις να ξαναχτισεις την εμπιστοσυνη στον εαυτο σου κ κατ επεκταση κ στους αλλους ανθρωπους!

σακατεμενο μου κουκλακι,
το σεξ παιρνει το χρωμα που αισθανεσαι.
Απο την στιγμη που κατι κλοτσαει μεσα σου,πρεπει να εισαι καλη με τον εαυτο σου,να ακουσεις τι θελει να σου πει και να σταματησεις να εχεις ενοχες που "δεν"...
Εγω πραγματικα πιστευω οτι δεν πρεπει να σε μαλωνεις,πρεπει να βρεις την ψυχραιμια να βαλεις κατω αυτα που αφορουν την σεξ.ζωη σου.
Εχω προσεξει οτι σου πεφτουν ολες οι σκεψεις μαζι..το φαγητο,το,σεξ,η κολλητη,τα μπαζα ,οι μαλακες κτλ.
Εσυ επικεντρωσου καθε φορα σε ΕΝΑ μονο θεμα,βαζοντας ψευτοστοχους,τι λες?

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

για όποιο λόγο και αν σου δημιουργήθηκαν τα προβλήματα, δεν σημαίνει πως πρέπει να κάθεσαι να βλέπεις τη ζωή σου να περνάει και μάλιστα περιγράφοντας την ως μαρτύριο.
Οι φόβοι, η δυστυχία, η ανάγκη σου να πεθάνεις θα μπορούσαν να γιατρευτούν αν το θελες πραγματικά και δεν πέταγες τη ζωη σου στα σκουπίδια όπως κάνεις τώρα.
Όσο κάθεσαι και κλαίγεσαι/στεναχωριέσαι/απελπίζεσαι μέρα με την ημέρα, στον μόνο που κάνεις κακό είναι στον εαυτό σου. Κάτι σαν αυτοτιμωρία.
Δεν πιστεύω πως έχεις κάνει τόσο κακό ώστε να αυτοτιμωρείσαι.
Αυτό πρέπει να ψάξεις και να λύσεις και σίγουρα δεν θα τα καταφέρεις όσο είσαι σε αυτή την κατάσταση.

---

Το θέλω...αλλά δεν ξέρω πως να το κάνω...για κάποια χρόνια ήμουν σχετικά καλά, είχα θάψει το τι είχε συμβεί και δεν έκανα τέτοια πράγματα αλλά μετά συνέβη κάτι που μου το θύμισε και άρχισα να χειροτερεύω, να μην κοιμάμαι και τα άλλα που ανέφερα...όσο για την αυτοτιμωρία η αλήθεια είναι ότι νιώθω τύψεις...και ναι, νομίζω ότι μερικές φορές στρέφομαι εναντίον του εαυτού μου με κάποιους τρόπους...

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

κυκνε ψυχοθεραπεια κανεις? παιρνεις καποια φαρμακευτικη αγωγη?
απο οσα γραφεις μου φαινεσαι αρκετα φοβισμενη κ μπερδεμενη κ οτι πρεπει να ταλαιπωρεισαι αρκετα. συμφωνω με οσα σου εγραψε η Θεοφανια παραπανω.
αν θελεις να ζησεις μια καλυτερη ζωη, εγω πιστευω οτι μπορεις να το πετυχεις, αλλα τελειως μονη σου ισως να ειναι αρκετα δυσκολο.
γιατι δεν ψαχνεις να βρεις ενα καλο ψυχιατρο να σου δωσει μια φαρμακευτικη αγωγη σωστη να καταλαγιασουν καπως τα συμπτωματα κ επισης να πας κ σε μια καλη ψυχοθεραπευτρια να δουλεψετε ψυχοθεραπευτικα τους φοβους σου με τους ανθρωπους κ σιγα σιγα θα μπορεσεις να ξαναχτισεις την εμπιστοσυνη στον εαυτο σου κ κατ επεκταση κ στους αλλους ανθρωπους!

---

Ναι και στις δύο ερωτήσεις σου Λου...αλλά διάβασε και πιο πριν τι είπα γι' αυτήν την ψυχίατρο...
Είπα επίσης ότι θα ψάξω να βρω κι άλλη αλλά είναι δύσκολο, όποιον κι αν εμπιστεύομαι να του πω ότι θέλω να δω ειδικό κι αν έχω ρωτήσει δεν ξέρει κανέναν να μου συστήσει, μόνο μια φίλη μου είχε μια ψυχολόγο που την βοήθησε πολύ και σκέφτομαι να πάω σ' εκείνη, έστω να μιλήσω...η ψυχοθεραπεύτρια τί ακριβώς κάνει; Όσο για εμπιστοσύνη προς τους άντρες είναι πολύ δύσκολο να (ξανα)δείξω...

ξερεις Ξωτικό, μερικές φορές ο χωρισμός μπορεί να γίνει πιο σημαντικός και από τη σχέση, ή να ήταν πιο σημαντικός και από τη σχέση και γι αυτό να μας πονάει τόσο πολύ.
Και όταν εννοώ σημαντικός, μιλάω για την προδοσία του πράγματος.
Εύχομαι να είσαι καλά και να μη χαραμίζεις για καιρό τη ζωή σου κλαίγοντας πάνω σε στάχτες.

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

θεοφανια μου, κατ εμε τιποτα πιο μεγαλο απο την αγαπη και την αληθεια. Εγω ημουν λιγη για να μπορω να το δω.
και το ποδι το σαπισμενο οταν μας λεν πως πρεπει να το χασουμε για να ζησουμε, και παλι ποναει και υποφερουμε...γιατι απλα θα θελαμε να ηταν αλλιως τα πραγματα.
Μα συνηθως μας αγαπαμε αρκετα ωστε να δουμε πως ειμαστε κατι παραπανω απο το ποδι εκεινο..

---

δεν μπορεί όμως η αγάπη και η αλήθεια που ένιωσες για 4 χρόνια να σε καταδίκασαν σε 5 σπαραγμού.
εκεί κάτι συμβαίνει, γιατί δεν δικαιολογείται τέτοιος θρήνος όταν ο άλλος σε πρόδωσε τόσο ξεκάθαρα ώστε να παντρευτεί στα δυο χρόνια.
τότε η αγάπη και η αλήθεια ήταν δικά σου, εσύ τα βίωσες όχι εκείνος και απορώ που σπατάλησες και σπαταλάς τόσα από σενα για μια τέτοια περίπτωση...:)

Εγώ πάντως ξωτικό, πάντα φροντίζω να τα κρύβω τα κοψίματα και μια φορά που πρόσεξε κάποιος κάτι και με ρώτησε είπα ότι κάηκα...είχα βάλει χανζαπλάστ οπότε μπορούσα να πω ψέματα...

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

θεοφανια, λεω στο αρχικο μου ποστ για λαθος χαρτες γνωσιολογικους που ειχα χαραξει...

Κυκνος, δεν λεω οτι το κανεις επιδεικτικα... η αναγκη για φροντιδα ειναι αλλη, αφανης...οταν με το καλο βρεις θεραπευτη, θα σου τα πει κι εκεινος...

---

Ότι χρειάζομαι φροντίδα χρειάζομαι, δεν το αρνούμαι...απλά αρνούμαι αυτό που υποστηρίζουν κάποιοι για τους ανθρώπους που κάνουν ότι κι εγώ ότι δηλαδή το κάνουμε για να τραβήξουμε την προσοχή...κάτι τέτοιο είναι τρομερά παιδιάστικο κατά τη γνώμη μου, άντε να το καταλάβαινα για έναν έφηβο ή ένα πολύ νέο παιδί αλλά όχι για ενήλικα άνω των 20 ετών...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Όχι, δεν είναι ο χωρισμός η αιτία που είμαι έτσι, η αιτία βρίσκεται πιο παλιά στο παρελθόν και φταίει άλλος άντρας γι' αυτό κι εν μέρει ήταν ένας από τους λόγους του χωρισμού...εξαιτίας του έχασα ότι αγάπησα πιο πολύ στη ζωή μου και τον μισώ! Απλά ο χωρισμός επιδείνωσε την κατάσταση μου επειδή τον αγαπούσα και τον έχασα και μαζί του και την ασφάλεια που ένιωθα που ήταν απαραίτητη για μένα...δεν αντέχω τον φόβο...33 είμαι, εσύ; Και όχι, δεν υπάρχει κανείς που να με καταλαβαίνει αρκετά...και γενικά δεν ανοίγομαι εύκολα αλλά επίσης δεν μπορούνε οι φίλοι να με κάνουν να νιώσω ασφαλής...

---

Κύκνε, το ερώτημα, είναι μόνο αυτόν θελεις στη ζωή σου και η ζωή σου τελείωσε με το που τον έχασες? ή είναι ότι δεν πιστευεις ότι υπάρχουν αλλοι άντρες σαν αυτόν και αυτοί που γνωρισες ήταν υποδεέστεροι σ αυτα που σου προσφερε αυτός? αναντικατάστατος ή πιστευεις ότι δεν υπάρχει άλλος?
αν καταλαβα καλά όλη σου η σκέψη, όλο σου το είναι εφτασε στο σημειο να περιστρεφεται γυρω από την υπαρξη του, χρωματισες καθε πλευρα της ζωής σου με την υπαρξη του και χωρίς την υπαρξη του στο καθε κομματι της ζωης σου αυτα υπολειτουργουν, πχ φοβος, ανασφαλεια. προσπάθησες με καποιο τροπο να τον ξεπεράσεις?
αν είσαι βεβαιη ότι ο χωρισμος είναι τελεσίδικος δεν εχεις παρα να μπεις στη διαδικασία να προχωρήσεις τη ζωη σου παρακάτω με σωστες κινησεις ωστε να μην απογοητευθείς ξανα. τα χρονια περνάνε, καλήτερα ο ανθρωπος αυτος να σου ειναι απλα μια αναμνηση, έστω δυσαρεστη, όταν θα χεις συζυγο και οικογενεια και θα βιωνεις ευτυχια μαζί τους, παρά να μεινεις παντα μονη με τη σκεψη ακομα προσκολλημένη σ αυτον.
κι εγω 33 ειμαι αλλά έχω τη δικη μου ιστορια

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Κύκνε, το ερώτημα, είναι μόνο αυτόν θελεις στη ζωή σου και η ζωή σου τελείωσε με το που τον έχασες? ή είναι ότι δεν πιστευεις ότι υπάρχουν αλλοι άντρες σαν αυτόν και αυτοί που γνωρισες ήταν υποδεέστεροι σ αυτα που σου προσφερε αυτός? αναντικατάστατος ή πιστευεις ότι δεν υπάρχει άλλος?
αν καταλαβα καλά όλη σου η σκέψη, όλο σου το είναι εφτασε στο σημειο να περιστρεφεται γυρω από την υπαρξη του, χρωματισες καθε πλευρα της ζωής σου με την υπαρξη του και χωρίς την υπαρξη του στο καθε κομματι της ζωης σου αυτα υπολειτουργουν, πχ φοβος, ανασφαλεια. προσπάθησες με καποιο τροπο να τον ξεπεράσεις?
αν είσαι βεβαιη ότι ο χωρισμος είναι τελεσίδικος δεν εχεις παρα να μπεις στη διαδικασία να προχωρήσεις τη ζωη σου παρακάτω με σωστες κινησεις ωστε να μην απογοητευθείς ξανα. τα χρονια περνάνε, καλήτερα ο ανθρωπος αυτος να σου ειναι απλα μια αναμνηση, έστω δυσαρεστη, όταν θα χεις συζυγο και οικογενεια και θα βιωνεις ευτυχια μαζί τους, παρά να μεινεις παντα μονη με τη σκεψη ακομα προσκολλημένη σ αυτον.
κι εγω 33 ειμαι αλλά έχω τη δικη μου ιστορια

---

Είναι και τα δύο Γιάννη, ένας συνδυασμός τους...σίγουρα τον αγαπάω πάρα πάρα πολύ κι είναι η πρώτη μου επιλογή αν μπορώ να το πω έτσι (αλλά ναι, δεν έχουμε πια ελπίδα να είμαστε ξανά μαζί), θα ήθελα να μείνω μαζί του για πάντα αλλά εκτός αυτού ναι, πιστεύω ότι δεν υπάρχουν άλλοι άντρες σαν αυτόν...που θα έχουν την υπομονή του και που δεν θα εκμεταλλευτούν την σωματική τους υπεροχή εναντίον μου...γι' αυτό και μένω μόνη μου για να είμαι ασφαλής...μαζί του θα ήμουν αλλά αφού δεν μπορώ να τον έχω... :(

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Είναι και τα δύο Γιάννη, ένας συνδυασμός τους...σίγουρα τον αγαπάω πάρα πάρα πολύ κι είναι η πρώτη μου επιλογή αν μπορώ να το πω έτσι (αλλά ναι, δεν έχουμε πια ελπίδα να είμαστε ξανά μαζί), θα ήθελα να μείνω μαζί του για πάντα αλλά εκτός αυτού ναι, πιστεύω ότι δεν υπάρχουν άλλοι άντρες σαν αυτόν...που θα έχουν την υπομονή του και που δεν θα εκμεταλλευτούν την σωματική τους υπεροχή εναντίον μου...γι' αυτό και μένω μόνη μου για να είμαι ασφαλής...μαζί του θα ήμουν αλλά αφού δεν μπορώ να τον έχω... :(

---

Δηλαδή αν έβρισκες κάποιον άλλο που θα ήταν αποδεδειγμένα τόσο ωραίος σαν άνθρωπος απέναντι σου όσο αυτός ή και καλύτερος του τι θα έκανες? υπήρξες καθόλου θύμα εκμετάλλευσης από κάποιους και γι αυτό μιλάς για εκμετάλλευση της σωματικής υπεροχής τους και ότι δεν είχαν υπομονή απέναντι σου? προσπάθησες το χωρισμό αυτό να τον βιώνεις στη σκέψη σου με λιγότερη ένταση ώστε να μην σου δημιουργεί αυτά τα συναισθήματα?
ίσως να ήταν και η πρώτη σου σχέση που πέτυχες να είναι μαι σχέση που όλοι θα ζήλευαν να έχουν. Πάντα οι αναμνήσεις της πρώτης σχέσης είναι πολύ έντονες όσα χρονια κι αν περάσουν.

Ξεκινώντας από το τελευταίο που έχεις πει, ότι "αφού δεν μπορώ να τον έχω", μου φαίνεται πως κάπου έστιο ασυναίσθητα άρχισες να σκέφτεσαι να προχωρήσεις παρακατω στη ζωή σου, κάτι που αυτή τη στιγμή στη σκέψη σου μπορεί να φαντάζει σαν συμβιβασμός που όμως αυτό το είδος συμβιβασμού άμα το αφήσεις να δουλέψει μπορεί στο τέλος με προσεκτικές κινήσεις από μέρους σου να σου βγει σε καλό, δλδ στο τέλος, παρά την τόσο έντονη απογοήτευση και την έλλειψη του που τη νοιώθεις, να ανακαλύψεις ότι δεν ήταν αναντικατάστατος αλλά μπορούσαν και άλλοι τα τόσα ωραία που σου έδωσε αυτός να σου τα δώσουν ίσως και περισσότερα και αυτός να είναι πια μια ανάμνηση. Αν ο χωρισμός είναι τελειωτικός και έχει κλείσει για πάντα το θέμα επιστροφής, το να αναμοχλεύεις και να βιώνεις έντονα στο νου σου την παρουσία του και το να τον αυτοεπιβάλλεις στη σκέψη σου ως αναντικατάστατο, δεν αλλάζει σε κάτι τη ζωή σου, σε κρατά μόνο στάσιμη, δε σε αφήνει να προχωρήσεις, και αυτό θα το καταλάβεις χρόνια μετά, όταν τότε ίσως θα ναι αργά για νεο ξεκίνημα. Δυστυχώς όλοι βιώνουμε απογοητεύσεις στη ζωή μας για καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούμε πλεον να αλλάξουμε, το θέμα είναι πως βρίσκουμε το κουράγιο για να πάμε μπροστά, γι αυτό και είμαστε εδώ.
Σε τετοιες καταστάσεις παλά φοβόμαστε να προχωρήσουμε παρα κάτω, γιατι το παρακατω φαντάζει περιπου καταστροφή όμως άμα παρουμε το θαρρος και προχωρήσουμε ανακαλύπτουμε πόσο πολύ διαφορετικά είναι τα πράγματα.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Δηλαδή αν έβρισκες κάποιον άλλο που θα ήταν αποδεδειγμένα τόσο ωραίος σαν άνθρωπος απέναντι σου όσο αυτός ή και καλύτερος του τι θα έκανες? υπήρξες καθόλου θύμα εκμετάλλευσης από κάποιους και γι αυτό μιλάς για εκμετάλλευση της σωματικής υπεροχής τους και ότι δεν είχαν υπομονή απέναντι σου? προσπάθησες το χωρισμό αυτό να τον βιώνεις στη σκέψη σου με λιγότερη ένταση ώστε να μην σου δημιουργεί αυτά τα συναισθήματα?
ίσως να ήταν και η πρώτη σου σχέση που πέτυχες να είναι μαι σχέση που όλοι θα ζήλευαν να έχουν. Πάντα οι αναμνήσεις της πρώτης σχέσης είναι πολύ έντονες όσα χρονια κι αν περάσουν.

Ξεκινώντας από το τελευταίο που έχεις πει, ότι "αφού δεν μπορώ να τον έχω", μου φαίνεται πως κάπου έστιο ασυναίσθητα άρχισες να σκέφτεσαι να προχωρήσεις παρακατω στη ζωή σου, κάτι που αυτή τη στιγμή στη σκέψη σου μπορεί να φαντάζει σαν συμβιβασμός που όμως αυτό το είδος συμβιβασμού άμα το αφήσεις να δουλέψει μπορεί στο τέλος με προσεκτικές κινήσεις από μέρους σου να σου βγει σε καλό, δλδ στο τέλος, παρά την τόσο έντονη απογοήτευση και την έλλειψη του που τη νοιώθεις, να ανακαλύψεις ότι δεν ήταν αναντικατάστατος αλλά μπορούσαν και άλλοι τα τόσα ωραία που σου έδωσε αυτός να σου τα δώσουν ίσως και περισσότερα και αυτός να είναι πια μια ανάμνηση. Αν ο χωρισμός είναι τελειωτικός και έχει κλείσει για πάντα το θέμα επιστροφής, το να αναμοχλεύεις και να βιώνεις έντονα στο νου σου την παρουσία του και το να τον αυτοεπιβάλλεις στη σκέψη σου ως αναντικατάστατο, δεν αλλάζει σε κάτι τη ζωή σου, σε κρατά μόνο στάσιμη, δε σε αφήνει να προχωρήσεις, και αυτό θα το καταλάβεις χρόνια μετά, όταν τότε ίσως θα ναι αργά για νεο ξεκίνημα. Δυστυχώς όλοι βιώνουμε απογοητεύσεις στη ζωή μας για καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούμε πλεον να αλλάξουμε, το θέμα είναι πως βρίσκουμε το κουράγιο για να πάμε μπροστά, γι αυτό και είμαστε εδώ.
Σε τετοιες καταστάσεις παλά φοβόμαστε να προχωρήσουμε παρα κάτω, γιατι το παρακατω φαντάζει περιπου καταστροφή όμως άμα παρουμε το θαρρος και προχωρήσουμε ανακαλύπτουμε πόσο πολύ διαφορετικά είναι τα πράγματα.

---

Αν έβρισκα κάποιον που να είναι τόσο καλός μαζί μου όσο εκείνος μάλλον θα προσπαθούσα να μείνω μαζί του...όσο για την εκμετάλλευση, ναι αλλά όχι από σχέση μου...όσον αφορά το χωρισμό, όχι, δεν μπορώ να μην πονάω αφού ούτε καν μιλάμε πια...έστω αυτό αν είχα δεν θα ήταν τόσο μεγάλο το πλήγμα, θα το περνούσα πιο ανώδυνα...όσο για το να προχωρήσω, ναι, θα το ήθελε ένα μέρος μου αλλά δεν μπορώ να το κάνω, φοβάμαι πάρα πάρα πολύ...δεν έχω ελπίδα γι΄αυτό θέλω να πεθάνω, δεν θα γίνω ποτέ ευτυχισμένη...θέλω να γλυτώσω απ' αυτό το μαρτύριο αλλά όλο αποτυγχάνω, δεν έχω και τα κότσια να πηδήξω από το 10ο που είναι σίγουρος τρόπος θανάτου γιατί φοβάμαι τα ύψη και μετά σκέφτομαι τον αδελφό μου που θα τον πληγώσω και είμαι τόσο απελπισμένη και μπερδεμένη...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Αν έβρισκα κάποιον που να είναι τόσο καλός μαζί μου όσο εκείνος μάλλον θα προσπαθούσα να μείνω μαζί του...όσο για την εκμετάλλευση, ναι αλλά όχι από σχέση μου...όσον αφορά το χωρισμό, όχι, δεν μπορώ να μην πονάω αφού ούτε καν μιλάμε πια...έστω αυτό αν είχα δεν θα ήταν τόσο μεγάλο το πλήγμα, θα το περνούσα πιο ανώδυνα...όσο για το να προχωρήσω, ναι, θα το ήθελε ένα μέρος μου αλλά δεν μπορώ να το κάνω, φοβάμαι πάρα πάρα πολύ...δεν έχω ελπίδα γι΄αυτό θέλω να πεθάνω, δεν θα γίνω ποτέ ευτυχισμένη...θέλω να γλυτώσω απ' αυτό το μαρτύριο αλλά όλο αποτυγχάνω, δεν έχω και τα κότσια να πηδήξω από το 10ο που είναι σίγουρος τρόπος θανάτου γιατί φοβάμαι τα ύψη και μετά σκέφτομαι τον αδελφό μου που θα τον πληγώσω και είμαι τόσο απελπισμένη και μπερδεμένη...

---

Η απογοήτευση με όλα τα αρνητικά συναισθήματα και συμπεριφορές που τη συνοδεύουν σου έχουν κλείσει το δρόμο. Δε σε αφήνουν να προχωρήσεις. Παρά το ότι, απ αυτα που μου λες τώρα, εμμέσως πλην σαφώς λες ότι θα μπορούσε να υπάρξει ένα πολύ ωραίο αύριο, ίσως και πιο ωραίο από το παρελθόν. Πρέπει να βρεις τον τρόπο να αποδεσμευτείς από αυτά τα αρνητικά Κύκνε, στη σκέψη σου υπάρχει η ελπίδα. Βρες τρόπο να την αφήσεις να εκδηλωθεί σε πράξη και το αποτέλεσμα να ναι μαι ευτυχισμένη σχέση που θα βάλει στο περιθώριο του νου τις απογοητεύσεις του παρελθόντος. Η σκέψη σου θεωρεί πολύ πιθανό το να βρεθεί κάποιος καλός σαν κι αυτόν, κι αυτό είναι πολύ θετικό. Μην κλείνεσαι στο σπίτι και στις σκέψεις σου.

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

η λεξη σεξ οταν την ακουω και οταν την σκεφτομαι (αποφευγω να την λεω) με γεμιζει αηδια και ειναι βρωμικη! η λεξη ''ερωτας'' μου φερνει στο μυαλο χαζοεννοια και κοριδια. προστιχη και ανουσια πραξη γεματη απο υγρα και σιχαμερο ιδρωτα και τριχες........

θελω να μαι με καποιον που να μην χρειαζεται να το κανουμε τακτικα. ειναι αισχρο. απορω πως δεν το βλεπουν αλλοι

---

Ψαξε και κάτι θα βρείς. Τα πάντα στην ζωή ειναι υποκειμενικά οποτε αναζήτησε κάποιον που ταυτίζεται η ποψη του περι του θέματος με την δική σου.
Μην θετεις την άποψη σου ως αξίωμα όμως, σαφώς και άλλοι το πιθανοτερο είναι να έχουν διαφορετική άποψη επι του θέματος..

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Η απογοήτευση με όλα τα αρνητικά συναισθήματα και συμπεριφορές που τη συνοδεύουν σου έχουν κλείσει το δρόμο. Δε σε αφήνουν να προχωρήσεις. Παρά το ότι, απ αυτα που μου λες τώρα, εμμέσως πλην σαφώς λες ότι θα μπορούσε να υπάρξει ένα πολύ ωραίο αύριο, ίσως και πιο ωραίο από το παρελθόν. Πρέπει να βρεις τον τρόπο να αποδεσμευτείς από αυτά τα αρνητικά Κύκνε, στη σκέψη σου υπάρχει η ελπίδα. Βρες τρόπο να την αφήσεις να εκδηλωθεί σε πράξη και το αποτέλεσμα να ναι μαι ευτυχισμένη σχέση που θα βάλει στο περιθώριο του νου τις απογοητεύσεις του παρελθόντος. Η σκέψη σου θεωρεί πολύ πιθανό το να βρεθεί κάποιος καλός σαν κι αυτόν, κι αυτό είναι πολύ θετικό. Μην κλείνεσαι στο σπίτι και στις σκέψεις σου.

---

Λάθος κατάλαβες :( Θα μπορούσε να υπάρξει ένα πολύ ωραίο αύριο αν θα μπορούσε να υπάρξει κάποιος που θα μου φερόταν σαν κι εκείνον...αφού όμως δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρξει κι ωραίο αύριο...απορώ, πού την είδες την ελπίδα στα λεγόμενα μου; Και πώς να αποδεσμευτώ από αυτά τα αρνητικά; Δεν ξέρω...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Λάθος κατάλαβες :( Θα μπορούσε να υπάρξει ένα πολύ ωραίο αύριο αν θα μπορούσε να υπάρξει κάποιος που θα μου φερόταν σαν κι εκείνον...αφού όμως δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρξει κι ωραίο αύριο...απορώ, πού την είδες την ελπίδα στα λεγόμενα μου; Και πώς να αποδεσμευτώ από αυτά τα αρνητικά; Δεν ξέρω...

---

Πολύ καλά κατάλαβα, ίσως δεν το διατύπωσα σωστά. Θέλεις πολύ κάποιον άντρα στη ζωή σου. Αυτός σου φέρθηκε πολύ ωραία, τον έχεις σαν πρότυπο. Κάποιος που θα ναι σαν κι αυτόν θα ναι για σενα ο ιδανικός άντρας. Λες ότι δεν υπάρχει.......έψαξες και εξάντλησες όλα τα περιθώρια για να βρεις και τελικά δεν βρήκες? μόνο τοτε μπορείς να λες ότι δεν υπάρχει.
Θες κάποιον που να ναι αληθινά δίπλα σου και να σε γνοίαζεται, που θα σε κάνει ευτυχισμένη, δεν θες εφημερες επιφανειακές σχέσεις.
Από τα αρνητικά θα αποδεσμευτείς άμα δίνεις στον εαυτό σου λίγη ελπίδα για το αυριο, άμα ανακαλείς στη σκέψη σου και όμορφες στιγμές της ζωής σου που σίγουρα υπάρχουν, άμα κάνεις πράγματα όπως χόμπι που σε βοηθούν να χαλαρώσεις και κάνουν τη σκέψη σου να ξεφεύγει, όταν ξανοίγεσαι με ανθρώπους που σε αγαπούν.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Πολύ καλά κατάλαβα, ίσως δεν το διατύπωσα σωστά. Θέλεις πολύ κάποιον άντρα στη ζωή σου. Αυτός σου φέρθηκε πολύ ωραία, τον έχεις σαν πρότυπο. Κάποιος που θα ναι σαν κι αυτόν θα ναι για σενα ο ιδανικός άντρας. Λες ότι δεν υπάρχει.......έψαξες και εξάντλησες όλα τα περιθώρια για να βρεις και τελικά δεν βρήκες? μόνο τοτε μπορείς να λες ότι δεν υπάρχει.
Θες κάποιον που να ναι αληθινά δίπλα σου και να σε γνοίαζεται, που θα σε κάνει ευτυχισμένη, δεν θες εφημερες επιφανειακές σχέσεις.
Από τα αρνητικά θα αποδεσμευτείς άμα δίνεις στον εαυτό σου λίγη ελπίδα για το αυριο, άμα ανακαλείς στη σκέψη σου και όμορφες στιγμές της ζωής σου που σίγουρα υπάρχουν, άμα κάνεις πράγματα όπως χόμπι που σε βοηθούν να χαλαρώσεις και κάνουν τη σκέψη σου να ξεφεύγει, όταν ξανοίγεσαι με ανθρώπους που σε αγαπούν.

---

Όχι, δεν έψαξα γιατί φοβάμαι πολύ αλλά πιστεύω πως δεν υπάρχει...και δεν θέλω μόνο αυτά που είπες, θέλω να ξέρω κι ότι δεν θα μου κάνει ποτέ του κακό κι ας μπορεί...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Όχι, δεν έψαξα γιατί φοβάμαι πολύ αλλά πιστεύω πως δεν υπάρχει...και δεν θέλω μόνο αυτά που είπες, θέλω να ξέρω κι ότι δεν θα μου κάνει ποτέ του κακό κι ας μπορεί...

---

πολύ σημαντικό κι αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

πολύ σημαντικό κι αυτό.

---

Τί ακριβώς εννοείς Gypsy;

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Τί ακριβώς εννοείς Gypsy;

---

Είπα ότι το τελευταίο που γράφεις είναι πολύ σημαντικό. Δηλαδή το ότι κάποιος επιλέγει να μην σου κάνει κακό ακόμα και αν μπορεί.

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Είπα ότι το τελευταίο που γράφεις είναι πολύ σημαντικό. Δηλαδή το ότι κάποιος επιλέγει να μην σου κάνει κακό ακόμα και αν μπορεί.

---

Ναι, ήθελα να είμαι σίγουρη ότι εννοούσες αυτό που κατάλαβα γι' αυτό και ρώτησα :o
Όντως για μένα ήταν πάρα πολύ σημαντικό κι ανεκτίμητο το ότι ενώ μπορούσε πανεύκολα δεν το έκανε ποτέ...κι ήταν ίσως ο σημαντικότερος λόγος που τον αγάπησα... :(

Κυκνε αδειασε το inbox σου να σου στειλω..

Quote:

---

Originally Posted by Lacrymosa

Κυκνε αδειασε το inbox σου να σου στειλω..

---

Χθες το άδειασα, πότε γέμισε πάλι; :confused: Σπεύδω...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Χθες το άδειασα, πότε γέμισε πάλι; :confused: Σπεύδω...

---

Σπευδε βραδεως!! εχχμμ ταχεως ηθελα να πω !!!!

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

η λεξη σεξ οταν την ακουω και οταν την σκεφτομαι (αποφευγω να την λεω) με γεμιζει αηδια και ειναι βρωμικη! η λεξη ''ερωτας'' μου φερνει στο μυαλο χαζοεννοια και κοριδια. προστιχη και ανουσια πραξη γεματη απο υγρα και σιχαμερο ιδρωτα και τριχες........

θελω να μαι με καποιον που να μην χρειαζεται να το κανουμε τακτικα. ειναι αισχρο. απορω πως δεν το βλεπουν αλλοι

---

το σέξ είναι για αναπαραγωγή να κάνεις παιδιά οχι να περνάς την ώρα σου.

Quote:

---

Originally Posted by pano

το σέξ είναι για αναπαραγωγή να κάνεις παιδιά οχι να περνάς την ώρα σου.

---

παλι τρολλαρεις;δε βαρεθηκες;

Quote:

---

Originally Posted by εσωτερική_σήψη

παλι τρολλαρεις;δε βαρεθηκες;

---

αυτή είναι η αποψή μου

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Όχι, δεν έψαξα γιατί φοβάμαι πολύ αλλά πιστεύω πως δεν υπάρχει...και δεν θέλω μόνο αυτά που είπες, θέλω να ξέρω κι ότι δεν θα μου κάνει ποτέ του κακό κι ας μπορεί...

---

Κάποιος που θα σε αγαπήσει αληθινά και συνάμα θα σε σέβεται δε θα σου κάνει ποτε κακο, κι ας μπορεί να το κάνει. Θα εισαι βεβαιη ότι δεν θα σου κάνει κακό άμα αποδεδειγμένα σε αγαπά και σε σεβεται. Κι αν κάποιος σου φέρθηκε άσχημα και σου αφησε ζημια δε σημαίνει ότι όλοι είναι το ίδιο. Αρκετοι τετοιοι είναι, όχι όμως όλοι, και αυτό θα πρέπει να σου δίνει εστω λίγες ελπίδες.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Κάποιος που θα σε αγαπήσει αληθινά και συνάμα θα σε σέβεται δε θα σου κάνει ποτε κακο, κι ας μπορεί να το κάνει. Θα εισαι βεβαιη ότι δεν θα σου κάνει κακό άμα αποδεδειγμένα σε αγαπά και σε σεβεται. Κι αν κάποιος σου φέρθηκε άσχημα και σου αφησε ζημια δε σημαίνει ότι όλοι είναι το ίδιο. Αρκετοι τετοιοι είναι, όχι όμως όλοι, και αυτό θα πρέπει να σου δίνει εστω λίγες ελπίδες.

---

τι να κάνει κι η κοπέλα ρε συ, μάλλον θα τα χει παίξει μ' αυτά που είδε.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Κάποιος που θα σε αγαπήσει αληθινά και συνάμα θα σε σέβεται δε θα σου κάνει ποτε κακο, κι ας μπορεί να το κάνει. Θα εισαι βεβαιη ότι δεν θα σου κάνει κακό άμα αποδεδειγμένα σε αγαπά και σε σεβεται. Κι αν κάποιος σου φέρθηκε άσχημα και σου αφησε ζημια δε σημαίνει ότι όλοι είναι το ίδιο. Αρκετοι τετοιοι είναι, όχι όμως όλοι, και αυτό θα πρέπει να σου δίνει εστω λίγες ελπίδες.

---

Μακάρι να έχεις καταλάβει σε τι αναφέρομαι όταν λέω "κακό" και πάλι να έχεις την ίδια άποψη γιατί ναι, αυτή δίνει ίσως λίγες ελπίδες...αν αναφερθεί όμως αυτό σαν διευκρίνηση περιφραστικά παρακαλώ γιατί αλλιώς φρικάρω και δεν χρειάζεται κι άλλο, τώρα ειδικά...
Επίσης λες ότι είναι αρκετοί τέτοιοι...αυτό ακριβώς φοβάμαι κι εγώ γιατί εδώ και πολλά χρόνια έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι αν αυτό ξανασυμβεί ποτέ τότε θα αυτοκτονήσω σίγουρα, δεν θα ζήσω μ' αυτό, δεν θέλω να ζήσω μ' αυτό!

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

τι να κάνει κι η κοπέλα ρε συ, μάλλον θα τα χει παίξει μ' αυτά που είδε.

---

Ακριβώς... :( Εσύ με καταλαβαίνεις... :o

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

τι να κάνει κι η κοπέλα ρε συ, μάλλον θα τα χει παίξει μ' αυτά που είδε.

---

δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι ταχει παίξει μ αυτά που είδε, περνά απ το μυαλό μου το ότι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί. Όμως ακόμα και στη χείριστη περίπτωση δε σημαίνει ότι η ζωή τελείωνει κι όλα σταματάνε εδώ. Γι αυτό μιλώ για ελπίδες.