αν ψηνεται κανεις για ελευθερο σε γαμιστερη παραλια, αν δεν ειναι φασιστακος,να μου στειλει.5 χρονια χωρις θαλασσα , δεν παλευεται ετσι
Printable View
αν ψηνεται κανεις για ελευθερο σε γαμιστερη παραλια, αν δεν ειναι φασιστακος,να μου στειλει.5 χρονια χωρις θαλασσα , δεν παλευεται ετσι
Έτσι χτίζονται οι χαρές πάνω στις πληγές τώρα πια το έμαθα.
Σκέφτομαι πως όταν κάποιος σε θέλει κάνει τα πάντα για 'σενα, ενώ αν κάποιος δεν γουστάρει τόσο σε έχει στο μα και μου.
2 διαφορετικά άτομα μου έχουν πει ότι μοιάζω με την Μόνα Λίζα.OMG. H Mόνα Λίζα φημίζονταν για το περίεργο χαμόγελο της όχι για την ομορφιά της. Τι να κάνω κλαίω :::::::(
Να που ακούμε και κάτι αισιόδοξο. Αντιμετωπίζοντας μια πληγή, νοείται χωρίς να αφεθείς να γίνεις κυριολεκτικά ψυχολογικά ερείπιο, παίρνεις, μέσα από το πως χειρίζεσαι την πληγή για να την ξεπεράσεις, δύναμη και το ότι παίρνεις δύναμη σε γεμίζει με μια αμυδρή χαρά, χαρά διότι η δύναμη αυτή σου μεινε σαν εφόδιο για οτιδήποτε προκύψει είτε ίδιο είτε άσχετο που θέλει όμως δύναμη.
- Σε χάλια ψυχολογική κατάσταση κάλεσα καποιον υποτίθεται φίλο να βρεθούμε σ' ένα σνακμπαρ. Παρότι ήταν καταφανές πως ήμουν χάλια, έτρωγε όπως ένα γαϊδούρι χωρίς να αντιληφθεί τι μου συμβαίνει ενώ με το ζόρι έπινα μια μπύρα.
- Σ' ένα καφέ είχα μια πολύ ωραία τηλεφωνική επικοινωνία με άτομο που γνώρισα από το ίντερνετ με το οποίο καταλαβαίναμε πως μας ενώνουν πολλά σε βιώματα, επίπεδο μόρφωσης και αντίληψης των πραγμάτων. Σε τραπέζι δίπλα, με το οποίο με χώριζε μια διπλωμένη ομπρέλλα ενώ είχα γυρισμένη προς τα κει την πλάτη, πήγε και κάθισε μαζί μ ένα φίλο του ένας από τους περιπτωσάρες που έβγαινα μαζί του πριν χρόνια αφού προηγουμένως είχε προσέξει πως καθόμουν εκεί και μίλαγε με την ώρα στο τηλέφωνο. Μπήκε απ την άλλη πλευρά του καφέ και κάθισε με τρόπο εκεί ώστε να μην τον δω, προφανώς για ν ακούσει τη συνομιλία διότι τραβάει κόλλημα με το ότι δεν βρίσκει γυναίκα (ξέρω από τότε που τον γνώρισα), αν μιλούσα με γυναίκα δηλαδή αν βρήκα γυναίκα. Με το που κατάλαβε προφανώς ότι δεν επαιζε κάτι τέτοιο έφυγε και κατάλαβα ότι καθόταν εκεί.
- Χθες πήρα για άλλη μια φορά τηλέφωνο ένα παιδί που απλά ανταλλάξαμε τηλέφωνα και τον γνώριζα από καιρό και καταλάβαινα ότι έχουμε κοινα ενδιαφέροντα και παρόμοιο χαρακτήρα. Σε κάποια στιγμή μου λέει συγνώμη βρε αδελφέ αν επιτρέπεται δεν έχεις οικογένεια, αδέρφια, φίλους επειδή τον παίρνω σχετικά συχνά. Τελικα είπαμε πως θα τα ξαναπούμε και θα κανονίσουμε να βρεθούμε από κοντά, όπως λέμε εδώ και καιρό.
- Τηλεφώνησα σε καποιον άλλο, μου είπε ότι βρισκόταν κάπου με κάποιους, όπως λέμε ήταν καλεσμένοι και νοείται συνδεδεμένοι μεταξύ τους όλοι εκεί, εκτός από εσένα, δηλαδή εμένα.
- Με έχουν καλέσει σε ένα πάρτι υποτίθεται επανασύνδεσης απ αυτά που βλέπεις κάποιους κι ίσως ποτέ έπειτα να μην τους ξαναδείς. Σκέφτομαι να βρω τρόπο, δικαιολογίες κλπ να μην πατήσω αφού τόσα χρόνια μόνο τυχαία με βρίσκουν και μ όσους έτυχε να ανταλλάξουμ ετηλέφωνο ουδέποτε με πήραν ούτε καν για να μου ευχηθούν.
- Από άτομα που λέω πως αξιζει τον κόπο η παρέα και η συνανστροφή μαζί τους, θετικά, ευχάριστα και υγιή στη ψυχολογία άτομα, κανείς τους δεν γυρίζει να με δει ακόμα κι όταν κάνω το πρώτο βήμα.
Αυτά δεν είναι κοινωνική ζωή και πέφτει η ψυχολογία μου κι αυτό έχει επίδραση σε κάθε απόφαση που θέλω να πάρω.
Η κατάθλιψη με τα χρόνια έγινε σχιζοσυναισθηματική διαταραχή. Πόσο βλάκας ήμουν που δεν πήγα από μικρή σε ψυχίατρο να με σώσει.
αχ γιατί όχι πιο νωρίς αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ. πολλές φορές δεν θέλουμε να δεχτούμε όρι έχουμε πρόβλημα. κι εγώ το ίδιο σκέφτομαι. βλέπω δηλαδη ότι θα μπορούσα να έχω καλύτερη ποιότητα ζωής σήμερα.
Πάμε όταν νιώσουμε έτοιμοι, άμα νιώσουμε πως το χουμε ανάγκη. Αν πηγαίναμε πριν θα νιώθαμε λες και μας πήγαιναν για εκτέλεση, θα γινόμασταν ένα ράκος μπροστά του γιατρού και πολύ πιθανόν να χειροτέρευε η κατάσταση μας με τη σκέψη ότι μας παρακολουθεί και ότι θα πάρουμε χάπια. Ισχύει και η κουβέντα που λέει το γοργόν και χάριν έχει διότι στο μεταξύ θα χουμε χάσει πολλά επεισόδια στη ζωή μας αν ήμασταν συναισθηματικά και στη σκέψη πιο λειτουργικοί.