Καλά, μην τρελαίνεσαι κιόλας, εμείς οι Πόντιοι τη νοσταλγία την έχουμε έτσι κι αλλιώς στο αίμα μας. Η ανέβζηγος αροθυμία (=αβασταχτη επιθυμία/νοσταλγια) μας για τις αλησμόνητες πατρίδες είναι λίγο μεγαλύτερη από αυτή που είχαν ο Thorin και η παρέα του για το Erebor. Και σε ατομικό επίπεδο άμα το δεις, η αγαπημένη μου καλλιτέχνης είναι μακράν η ξυπόλυτη ντίβα. Δεν έχει υπάρξει ούτε και πρόκειται να υπάρξει άλλη όμοια της ποτέ. Με αυτή τη γλυκιά, μελαγχολική, βαθειά φωνή της σε νανουρίζει και σε βυθίζει σε ένα όνειρο νοσταλγικό για κάτι το απροσδιόριστο. Και χωρίς να το προσπαθεί καν. Σε ταξιδεύει σε μακρινούς προορισμούς της καρδιάς. Η μεγάλη μου βλακεία είναι που όταν είχε έρθει πριν χρόνια Ελλάδα και εμφανιζόταν στο θέατρο του Λυκαβηττου δεν μπόρεσα να πάω να τη δω. Ηταν λίγο ακριβούτσικο το εισιτήριο και θα ζοριζόμασταν και λέω άσε, δεν πειράζει, μπορεί την επόμενη φορά. Που είναι η επόμενη φορά, πάνε βρες την τώρα, έφυγε για καλύτερα πράγματα. Αλλα κάτι γνωστοί που πήγαν μας είπαν τα καλύτερα. Εμφανίστηκε μαζί με τη Δήμητρα Γαλάνη και η δικιά μας μπροστά στην Evora έκανε σα γατί που νιαουρίζει. Και δεν μιλάμε για όποια κι όποια τωρα, μιλάμε για τη φωνή της Δημητρας Γαλάνη, έτσι? Αλλα ούτε αυτή μπορούσε να τη φτάσει και μπροστά της έμοιαζε λίγη.. Ave Cesaria που λέει κι ο Stromae…Quote:
Originally Posted by axl100
https://youtu.be/LbN8bk9ljQw
