ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Καλημέροκαλησπέρες στα θαυματουργά μου πλάσματα,αποτριχωμένα και μη!
Καλώς την Άντα μας,καλώς την για πάντα!Σε βλέπω στο φμπ κι όντως δείχνεις ξαναγεννημένη!
Όσοι ζείτε Αθήνα,που είστε οι περισσότεροι,κακώς δεν οργανώνετε συναντήσεις πού και πού.
Εγώ δυστυχώς έρχομαι σπάνια κι ο χρόνος μου είναι ελάχιστος...ειδικά στην μ.Μ.(μετά Μακ)εποχή,
που τα ξεπαρταλιάσματα πάνω κάτω,οι ανά τρεις ώρες συναντήσεις μέχρι τελικής πτώσης
και τα συναφή μας άφησαν χρόνους.Πάντως δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνη μας τη συνάντηση στο Θησείο!

Μπετ,άντε,σαν πολύ δε βολεύτηκες στα λημέρια τα παλιά;Πάρε τον ανήφορο,να παίρνουμε σειρά κι εμείς!

Στα δικά μου τώρα...Ξεκίνησε η νέα σχολή.Είναι πολύ συγκινητικό μετά από τόσα πολλά χρόνια να βρίσκομαι
επιτέλους στα σωστά έδρανα!Την πρώτη μέρα βούρκωσα μέσα στην αίθουσα όταν κάποιος καθηγητής είπε
πως αφού είναι ιδιωτικό το κολλέγιο σπουδάζουμε την επιστήμη της επιλογής μας,οπότε το αυξημένο μας
ενδιαφέρον θα μπλα μπλα μπλα...Ακόμα βέβαια είμαι σε τζετ λαγκ Νομικής και γενικότερα Ελληνικού
εκπαιδευτικού συστήματος,αλλά θα συντονιστώ σιγά σιγά και στο Βρετανικό,πού θα μου πάει!Όλα καλά εκεί!
Κάτι τελευταίες αναποδιές καθυστερούν τη μετακόμιση του Τηρακίου εδώ σπίτι μου,αλλά πλέον ο χρόνος
μετρά αντίστροφα.Άδειασα συρτάρια,ραφάκι στο μπάνιο κι ένα σωρό κρεμάστρες αναμένουν να ντυθούν
τα δικά του ρούχα.Έχω μια γλυκαπαντοχή,όσο κι αν φτερουγίζει και μια πνοή αμφιβολίας μέσα μου...
Πάνε έξι χρόνια ακριβώς που ζω μόνη μου.Ξέρω πως καμία σχέση δε θα έχει αυτή η συμβίωση με την προηγούμενη
(μόλις ελευθερώνεται αναστεναγμός ανακουφιστικός...τι σου είναι το υποσυνείδητο ε;).Για να δούμε τι θα δούμε!
Ως προς τα της έλξης που ασκώ στη γη,έχω κάμποσες εβδομάδες να το τσεκάρω.Δεν το χρειάζομαι καθόλου
τώρα αυτό.Προβληματίζομαι πάλι κατά πόσο έπρεπε να είχα κάνει πέρισυ τις εξετάσεις του Ρίο,να κυλά ο χρόνος
της αναμονής...πως κάπου τώρα ίσως να τελείωνε το βάσανο αυτό...μετά σκέφτομαι την υπέροχη μέθοδο
με τις τριάδες και τα τρίωρα του φίλου μου,μετά το χρόνο που θα πρέπει να περάσει...μετρώ την αντοχή μου..,
Μια τραμπάλα σκέψεων και συναισθημάτων για άλλη μια φορά στο προσκήνιο.Νομίζω σιγά σιγά θα κατασταλάξω
να συγκεντρωθώ σε ένα πράγμα γιατί έχω την τάση,είναι αλήθεια,να μπαλατζάρω σε διλήμματα και να σκορπίζομαι...
Ίσως γι'αυτό με πονά τελευταία η μέση.Συμβολίζει το πόσο χωρισμένη είμαι στα δύο για κάμποσα σημαντικά μου θέματα.

Σας φιλώ με το χάδι της φωνής του Μάλαμα και μιας κιθάρας που γδέρνει εσώτερες χορδές...
Να μου είστε καλά πάντα τόσο σε υγεία όσο και σε διάθεση και να μου σας προσέχετε!

--->ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΣ : ΤΟ ΘΑΥΜΑ

Κι αν χαμηλά πετάμε
και με μισά φτερά
αντέχουμε ακόμα
κι αυτό είναι που μετρά

Ρίξε άνθος αγγέλου
στου έρωτα τις ρωγμές
το θαύμα είναι να ζεις,
καρδιά μου,
όλες σου τις στιγμές

Οκτωβριατικοκυριακομεσημε ρο !!!!
Απ το τελευταιο μου μηνυμα αλλαξαν καποια πραγματα , αλλα προς το καλύτερο , αλλα προς το χειροτερο !
1) θεμα δουλειας : Απ οτι φαινεται τους κανω και με κρατανε , μου αλλαξανε βεβαια πόστο αλλα κι αυτο ειναι προς το καλυτερο , με εκπαιδευουν σε νεα πραγματα , παλευω να εκλιματιστω στη νεα θεση κι απ οτι φαινεται μαλλον θα αναπληρωσω ολες τις παλλιες στις αδειες τους κι οταν τελειωσουν ολες τις αδειες τους ισως παρω κι εγω .Βεβαια οριστική και μονιμη και υπευθυνη απαντηση οτι μας κανεις , παραμενεις δεν εχω παρει ακομη , αλλα δεν εχω παρει και την αγουσα μαζι με τους υπόλοιπους εποχιακους που φυγανε .
2) Θεμα σπιτιου : Ο απο μηχανης θεος που σας ελεγα , παλλιος συνεργατης και φίλος ( ??) μου παρεχει σπίτι και μαλιστα δωρεαν :P :wink1: για όσο χρόνο χρειαστω μεχρι είτε ν αποφασισω τι θελω κι εγω απ τη ζωημου πλεον αν θελω να μεινω εδω , οποτε να βρω σπιτι με την ησυχια μου ή να γυρισω στο χωριο μου να φτειαξω κηπο και να μεγαλωνω κοτουλες .

Οπότε όλες οι εκκρεμοτητες παραμένουν , αλλα προς το παρον δεν εχω το μαχαιρι στο λαιμο και τον βιασμο κι εκβιασμο ν αποφασισω τωρα .

Αυτο που σιγουρα δεν εχει λυθει ειναι ΕΓΩ ΤΙ ΘΕΛΩ ?

Υπέροχα τα νέα σου,Ιθακοκόριτσο καθώς κι ελπιδοφόρα για όλους μας να μας υπενθυμίζουν
πως ακόμα κι αν κάποιες στιγμές όλα δείχνουν να οδεύουν στη συντέλεια των ονείρων μας
όλο και κάποιο ξεχασμένο χελιδόνι φέρνει την άνοιξη στο καταχείμωνο της οπτικής μας...

Το σημαντικό είναι να είμαστε ικανοί να διακρίνουμε τις επιλογές μας,που πάντα υπάρχουν
ακόμη κι αν δε γυαλίζει το γκλίτερ πάνω τους από μακρυά.Κι ερχόμαστε μετά-καλή ώρα-
στο δια ταύτα,στο σκοτεινότερο δωμάτιο της λαχτάρας μας,αντιμέτωποι με όσα λέμε πως θέλουμε,
ακόμα κι αν τα προφέρουμε απλά από συνήθεια,φαντάσματα ολοζώντανων "θέλω",που έσβησε η ωρίμανση.
Εδώ δυσκολεύομαι πάντα κι εγώ να διακρίνω τι από όλα αυτά είναι κρυστάλλινα δικό μου,δυνατότερο
όλων των υπολοίπων στο χτυποκάρδι του.Εύχομαι να βρεις σύντομα αυτό που θα κάνει το χαμόγελο σου
ν'αγγίξει τ'αφτιά,να το διεκδικήσεις,να το αξιωθείς,ν'αφεθείς στο χάδι της ευτυχίας του...Όλα θα πάνε μια χαρά!

Quote:

---

Originally posted by dora_th

Αυτο που σιγουρα δεν εχει λυθει ειναι ΕΓΩ ΤΙ ΘΕΛΩ ?

---

Ντόρα μου, αυτό το ερώτημα που κάθε τόσο καλούμαστε να απαντήσουμε είναι θηλιά στο λαιμό, περισσότερο από όλα τα διλήμματα που οι γύρω μας μας θέτουν και απαιτούν να ανταποκριθούμε, εύχομαι σύντομα να νιώσεις την ανακούφιση που έρχεται όταν αυτό το ερώτημα απαντιέται..
Σου στέλνω όση καλή ενέργεια διαθέτω!

όσο για σένα τριανταφυλλένιο μου ναταλί, έχεις πολλές αρετές, έχεις ψυχή, έχεις διαίσθηση, έχεις ενσυναίσθηση, έχεις, έχεις, και τι δεν έχεις, αλλά ένα έχεις πάνω από όλα. Βιτριολική αίσθηση του χιούμορ. Ξέρεις εσύ!
Σημείωση: Να ζεις πάντα στη μ.Μ (μετά Μακ) εποχή. Έχει καλό καιρό σε αυτήν την εποχή. Και ωραία χρώματα, να,σαν το καφέ του φθινοπώρου!

:love: :saint: :yes:

Άστα αυτά που ξέρεις, μικρό διαβολάκι!
Όσο για μένα, μια και τα ξανανοίξαμε τα θαύματα, είμαι σε φάση θαύματος.. Βρήκα τον περασμένο Μάιο το θαύμα μου μετά από πέντε χρόνια που ήταν εκεί αλλά εγώ δεν είχα καταλάβει ότι ΑΥΤΟ ήταν το θαύμα που περίμενα, περάσαμε ένα καλοκαίρι θαύμα, και τώρα ζούμε το θαύμα μας κάτω από την ίδια στέγη..

γιουχου!!!!!εχω τοσα νεα μου να σας πω ομως η διαθεση μου ειναι τοσο χαλια που θελω να κοπαναω την κεφαλα μου στον τοιχο οποτε...

...οπότε πες μας σε ποιόν τοίχο θα την κοπανήσεις να πάμε να μαζέψουμε τα μυαλά να συλλέξουμε τις πληροφορίες.

lol

αφηστε τα κοπελιες ειμαι να με κλαινε οι ρεγγες.εχω παθει πλακα με τη γκαντεμια μου.εχω να σας γραψω νεα μου δεν ξερω και εγω απο ποτε.οταν δουλευα στο νοσοκομειο γνωρισα μια κοπελα και ξεκινησαμε να κανουμε παρεα.αρχισα να βγαινω να γνωριζω κοσμο και για πρωτη φορα στη ζωη μου ζουσα.ολο το καλοκαιρι λυσσαξα δεν εβαλα... κατω.ακομα και με τα χερια φασκιωμενα σαν τον τουτανχαμον( γιατι εκανα και βραχιονοπλαστικη το καλοκαιρι) εγω ολο εξω ημουν.μεσα σε αυτη την παρεα που σας ελεγα γνωρισα και καποιον.καποιον που μετανιωνω την ωρα και τη στιγμη που τον γνωρισα και αυτον και ολη αυτη την παρεα.αρχισαμε να βγαινουμε αποφασισαμε να ειμαστε μαζι μεχρι που οι υποτιθεμενοι φιλοι μου τα κατεστρεψαν ολα.σε αυτη τη σχεση ειχα αποφασισει να βρισκομαι γιατι παρολο που ημασταν τοσο διαφορετικοι με εκανε να νιωθω οικειοτητα ασφαλεια σιγουρια για τον εαυτο μου και τοσα ακομα θετικα.ημασταν μαζι ημασταν καλα ειχα αρχισει να γνωριζω τους φιλους την οικογενεια του να δενομαστε ολο και πιο πολυ και ενα πρωι με εμενα να βρισκομαι στον πυργο και αυτον στην πατρα λαμβανω ενα μηνυμα οτι χωρισαμε ενα δειλινο με δακρυα στα ματια.ελεος ποιος σε χωριζει με μηνυμα????εγω στα μαυρα πανια κλαμα κακο να μην ξερω γιατι με χωρισε αυτος να μην απανταει ουτε σε μηνυματα ουτε σε τηλεφωνα ουτε σε σηματα καπνου μην σας πω.οι καλοι μου φιλοι εκαναν την παπια.μα γιατι σε χωρισε???εκανα την κυρια και του εστελνα μηνυματα αγαπης γινομουν κατινα και τον εβριζα ομως ουτε φωνη ουτε ακροαση.ΤΙΠΟΤΑ.μια μερα και αφου του εστελνα απειρα μηνυματα την ημερα μου απαντησε κατι ωραια γαλλικα και οτι η απαντηση που ψαχνω ειναι στην παρεαουλα μου.ο γκομενος(σορρυ κιολας) της φιλης μου του ειχε πει οτι με γουσταρει και οτι θελει να τη χωρισει για να ειμαστε μαζι και οτι και εγω ετρεφα αντιστοιχα συναισθηματα.βομβα που εσκασε στα μουτρα μου χωρις να το παρω χαμπαρι.και μου τα ελεγε μια αλλη φιλη μου οτι κατι βρωμαει σε αυτη την παρεα και εγω την ελεγα υστερικη.ο τυπος ειχε το θρασος να μου την πεσει στα ισα.μαζεψα τα μπογαλακια μου και εξαφανιστηκα απο ολους και απο ολα.εσβησα φβ εσβησα τηλεφωνα τα παντα.μου λειπει ο πρωην ο οποιος με θεωρει πουτ@ν@ και δεν πιστευει οτι εγω δεν ηξερα τι συμβαινει και γενικα δεν θελει ουτε να με ξερει.κανω παρεα μονο με μια κοπελα οποτε πηγαινω πατρα εχω κλειστει παλι στο σπιτι και δεν θελω να σκεφτομαι τιποτα και κανεναν χωρις να το πετυχαινω βεβαια.την αλλη βδομαδα κανω την κοιλιτσα αν δεν αναβληθει μιας και ειμαι και γκαντεμοσκυλο.τι θα γινει παρακατω θα δειξει...

λιλακος, μακελειό έγινε από όσα περιγράφεις.. μάζεψε δυνάμεις και αν αξίζει τον κόπο , κάνε μια προσπάθεια να προσεγγίσεις το παιδί, αν είναι έξυπνος και νιώθει σημαντικά πράγματα για σένα, θα το βρείτε το μίτο..

πιο πιθανο ειναι να κερδισω νομπελ η το λοττο γιωτα... :(

Λιλάκι,δεν αντιστέκομαι να ρωτήσω για τι ηλικίες μιλάμε.Είναι του δημοτικού συμπεριφορές αυτές.Απίστευτα ανώριμες κι επιπόλαιες.
Αλίμονο αν πιστεύαμε σε φήμες ειδικά για πρόσωπα με τα οποία έχουμε κάποια στενή σχέση και κατ'επέκταση εμπειρία,που οδηγεί
σε διαμόρφωση μιας προσωπικής κρίσης για το ποιοί είναι και πώς συμπεριφέρονται.Ακόμα χειρότερα δε να τα διαγράφουμε
από τη ζωή μας χωρίς καμία συζήτηση,εξήγηση,χωρίς καν να τους δώσουμε το δικαίωμα να τοποθετηθούν πάνω στο εν λόγω ζήτημα.
Εκτός αν ψάχναμε αφορμή να ξεκόψουμε,οπότε ασφαλώς και τη βρήκαμε.Πάντως άνθρωποι που μοιράζονται κάτι σοβαρό μεταξύ τους
δεν το προδίδουν τόσο ελαφρά τη καρδία,χωρίς να δώσουν ούτε μια ευκαιρία στη σχέση τους.Όπως και να'χει,πάρε το χρόνο σου
να επεξεργαστείς το γεγονός,αλλά μην κάνεις το λάθος να χρεωθείς κάτι από την ανωριμότητα του άλλου και τιμωρήσεις τον εαυτό σου.
Πληγώθηκες,τραντάχτηκε ο κόσμος σου,κατανοώ την τάση να κλειστείς στο καβούκι σου σε μια προσπάθεια αυτοπροστασίας,αλλά
αυτό δεν είναι ζωή.Γύρνα σελίδα μόλις νιώσεις έτοιμη κι εμπιστευόμενη το ένστικτό σου και τα σημάδια,ανοίξου και πάλι σε νέους ανθρώπους
κι εμπειρίες.Αυτό που λαχταράς δεν το βιώσες ακόμη για να παραιτηθείς τόσο νωρίς!Διδασκόμαστε από το παρελθόν και με τόλμη προχωράμε.

:thumbup::thumbup::thumbup::thumbup::thumbup:

γιουχου σας και παλι σας μιλα η πετσοκομμενη.εκανα την κοιλιτσα μου στις 24/10 ειμαι καλα σχετικα με το χειρουργειο μονο η ζωνη με ενοχλει αλλα την επαθα γιατι κολλησα ιωση κλαψ

Περαστικά!!!

Περαστικά,Λιλάκι!Από την ίωση,από το...πετσόκομμα(μα πώς τα λες,πώς τα λες...)
από όλα όσα σε ταλαιπωρούν...Τα καλύτερα έρχονται!Για ό,τι περνάς θ'ανταμειφθείς!

long time no see... οπως λένε στο χωριο της μανας μου!
Λιλακι μου αγαπημενο όλα περνανε... και το ξερεις! περαστικα αγαπημενη και με γεια την καινουργια σου κοιλιτσα!
τα δικά μου νεα.... ανυπαρκτα!
Δουλεια γιοκ - που να βρεις αλλωστε! στα γυρισματα φέτος δεν εχει θεση για μενα για να βγαλουμε κανενα χατσιλικι.....
ο chef - TV περσόνα εξαφανισμένος από προσωπου γης... αποτέλεσμα τα δικα μου νευρα να είναι κρόσια..... όσο δεν παει όμως~
Κιλά τα ίδια! αν και ξεκινησα crossfit (που είσαι Ναταλακι με τις απορίες σου) δεν εχω καταφέρει να βαλω την διατροφή μου σε σειρα για να χει αποτέλεσμα το cross fit! αλλα που θα παει θα το βρω.....
Το μόνο που φχαριστήθηκα φετος ήταν οι διακοπές! 1 βδομαδα Κρητη με μηχανη - ειδα αγαπημενα πρόσωπα έστω και για λίγο - χωρίς παιδί εννοείται! 10 μέρες αγαπημενο χωριο με εκδηλώσεις για τον 15Αυγουστο (ε'ιχα χρόνια να το ζήσω, να χορέψω και ας μην ξέρω τα βηματα, να πιω τσιπουρα με αγαπημενους "συχωριανους" να δω τις κοπέλες με τις παραδοσιακες φορεσιες, να κανω καινουργιες φιλιες! φαντάσου να καταγομουν και από κει...... και ενα ΣΚ στο βραχάτι στην κορινθο! όλη μέρα σε μια πισινα! Ίσως να χω να περάσω τετοιο καλοκαιρι από τα 18 μου!
Σας φιλώ όες και όλους γλυκα! μου λείπετε πολυ!!!
PS Ναταλάκι μου 72 φιλια και 27 αγκαλιες!

α ξεχασα... χτυπησα και ένα tatoo με το ονομα του μικρου και την ημερομηνία γένησης του! πάμε για τρίτο τώρα.... αλλωστε η γιορτη μου είναι 3 μέρες μακρια!

Quote:

---

Originally posted by angel79

PS Ναταλάκι μου 72 φιλια και 27 αγκαλιες!

---

Αχ!Πόσο μου έλειψαν αυτά! :love:
Αγγελικούλα μου,με γειά του νέο τατουαζάκι σου!Πιο αγαπημένο δε νομίζω να'χεις ούτε ν'αποκτήσεις ποτέ!Άντε να δω πότε θα τολμήσω κι εγώ!
Δεν πολυκατάλαβα το καθεστώς με τον εξαφανισμένο Τιβιπερσόνα.Κυριολεκτείς ή μιλάς επί της ουσίας;Ανασφάλεια σε πολλά μέτωπα,βλέπω,μανάρι μου...
Αλλά έχουμε περάσει και δυσκολότερα και καταφέραμε ν'αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας!Μήπως να χτυπήσουμε έναν φοίνικα να μας το υπενθυμίζει
στις προκλήσεις;Ελπίζω σύντομα να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να γεμίσουν τη ζωή σου νέες σημαντικές εμπειρίες(στον επαγγελματικό τομέα κι όχι μόνο)!
Τουλάχιστον χάρηκες το καλοκαίρι σου!Ήρθες σ'επαφή με παλιά αγαπημένα κομμάτια του εαυτού σου!Ας μην περάσουν χρόνια μέχρι την επόμενη φορά οκ;

Καλημέρες!
Ναταλακι μου εχει ανοιξει πολλά μετωπα η tvpersonna και και εχει χαθει από το σπίτι.... μαλλον από το ξενοδοχειο για να είμαστε πιο ακριβεις. Το κακό είναι ότι δεν εχω δουλεια οπότε δεν μιλαω και δεν λαλαω....
θα θελα τόσο πολυ να βρω δουλεια αλλά δεν το κόβω με την κατασταση που επικρατει....
τεσπα.... καλά να μαστε βασικα και κάποτε όλα θα γίνουν!!!!
27 φιλια και 72 αγκαλιες αγαπημένη μου!

Καλησπέρα!

Πώς είστε;; Θυμήστε μου βρε κορίτσια κι αγόρια,που ποστάρουμε παλιές και νέες φωτό μας;;; Ξετρύπωσα κάποιες τόσο...εντυπωσιακές,που θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας!:smilegrin:

http://www.eatingdisorders.gr/forum/...d.php?tid=1144

Εδώ :)

:thumbup:

Μια που ήρθαν τα θαύματα στην επιφάνεια της θάλασσας και πάλι,ας αρμενίσω κι εγώ λίγο στα νερά τους που μου έλειψαν...
Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά στην υγεία σας,γεμάτους θετική ενέργεια,ώστε να διαχειριστούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο
ό,τι ενδεχομένως συνοφριώσει τα χείλη μας.Θα χαιρόμουν πολύ να άκουγα νέα σας,ειδικά όσους δεν έχω στο φατσοβιβλίου μου,
όπου σποραδικά ρίχνουν κλεφτιές ματιές οι τοίχοι μας,αφήνοντας την εντύπωση πως κάπου παραπέρα σε απόσταση ενός κλικ
συνυπάρχουμε κι ανά πάσα στιγμή μπορούμε να πούμε και δυό λόγια...αν και τελικά όσοι δεν είμαστε φίλοι κι εκτός φμπ δε λέμε...
Προχθές μιλούσα με το Ιθακοκόριτσο και θυμήθηκα το ποπ μας κορίτσι με την παράξενη λέξη που είχε για καλό της,που φυσικά ξέχασα...
Κρίμα που μετά το ποπ είχε στοπ...Τέλος πάντων...ας είμαστε καλά όπου κι αν είμαστε κι ας επικοινωνούν πού και πού φευγαλέα οι σκέψεις μας.

Τα νέα τα δικά μου εν συντομία.Τρεις λέξεις κυρίως τα συνοψίζουν: Ψυχολογία,σώμα,Τήρης.
Οι σπουδές στην ψυχολογία μου έφεραν πίσω τη Ναταλία του σχολείου πριν τη λάβα της Νομικής που έκαψε
διάθεση για μάθηση,αυτοπεποίθηση και πολλά πολλά άλλα...Μαθαίνω ενδιαφέροντα πράγματα,επιβεβαιώνεται η πεποίθηση μου
πως εδώ είναι η κλίση μου,γνώρισα νέους ανθρώπους,ξυπνώ από πνευματικό λήθαργο και γενικά νιώθω δημιουργική και πάλι χαρά.
Εδώ και λίγους μήνες ζούμε μαζί με τον Τήρη σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη κι είχα ξεχάσει πόση γαλήνη σου δίνει η φροντίδα κι η συνύπαρξη.
Από ταξιδάκια μέχρι δουλειές που πρέπει να γίνουν είναι ωραίο να έχεις κάποιον δίπλα σου...ακόμη κι αν το βράδυ ροχαλίζει...
Το σώμα τώρα πάσχει και με ταλαιπωρεί.Τα κιλά ανέβηκαν σε όρια που ο πόνος αυξήθηκε πολύ και τα γόνατά μου δυσκολεύονται
να ακολουθήσουν τα τρεχάματά μου.Παίρνω χάπια,κάνω ενέσεις,αλλά πρέπει να χάσω κιλά.Βήμα και μαχαιριά στην καρδιά δε βγαίνει ζωή.
Οπότε μετά από ενάμισυ χρόνο που πρωτοπήγα στο Ρίο,αποφάσισα να κάνω τις απαιτούμενες εξετάσεις ώστε να μπω στη λίστα αναμονής
κι εγώ παρόλο που οι αυξημένες πιθανότητες θνησιμότητας κι επιπλοκών συν το ότι θα πρέπει η ίδια μάλλον να καλύψω τα έξοδα μου εκεί
με αποθαρρύνουν σε συνδυασμό πάντα και με την χρόνια άρνηση μου να προχωρήσω σε τόσο επεμβατική αλλαγή στα εσωτερικά μου όργανα.
Πρέπει στο χρόνο που θα μεσολαβήσει να το δω όλο και θετικότερα μέχρι να το πιστέψω πως αυτήν τη φορά όλα θα πάνε μια χαρά,να κλείσει
επιτέλους ο κύκλος της ταλαιπωρίας μου με τα κιλά(20 χρόνια δίαιτες,μηχανήματα,ενέσεις κλπ και 10 χρόνια βαριατρικές επεμβάσεις
και τα δικά τους λοιπά).Αυτά τα νέα μου πάνω κάτω στα σημαντικά τους...Ο απόηχος πάντως είναι αισιόδοξος και θετικός για όσα έρχονται!
Σας αφήνω τώρα να συναντήσω αγαπημένη μου φίλη,αγαπημένο μου γιό της και σύζυγο και θα έρθω πάλι μήπως βρω και δικά σας νέα.
Να μου σας προσέχετε και να μην πάψετε να τολμάτε να πραγματώσετε τα όνειρα σας.Όσο κι αν άπιαστα φαντάζουν ή σκονισμένα στο χρόνο.

Θαύματα; Πόσο θέλω να πιστέψω κι εγώ σ αυτά ! Πόσο μάλλον όταν χρειάζομαι όχι ένα αλλά δυο ! Δεν έχω άλλες επιλογές όμως , πρέπει να πιστέψω ότι θα μου συμβούν και τα δυο . Το χω ανάγκη να συμβούν και τα δυο και μέχρι να συμβούν δεν μπορώ να σκέφτομαι τίποτε άλλο . Ούτε πιθανότητες να συμβούν ούτε τα θα δούμε ... Των γιατρών . Μόνο ότι θα συμβουν

Γλυκό μου Ναταλάκι, χαίρομαι που είσαι καλά με τον άνθρωπο σου και επιτέλους έχεις κάποιον δίπλα σου, στεναχωριέμαι για τους πόνους σου.... δεν κατάφερα να σε δω αλλά σε σκέφτομαι πάντα θετικά και το μέλλον μόνο καλά θα σου φέρει, ακούγεσαι πιο αισιόδοξη από ποτέ κι ας πονάς, και το μέλλον δυστυχώς ή ευτυχώς κατά ένα μεγάλο μέρος το καθορίζουμε μόνοι μας.

Εγώ είμαι όπως τα ξέρεις, τα παιδιά καλά και εγώ φλερτάρω με τα 100 κιλά καθημερινά ! Οι πρώτες μικρές ενοχλήσεις στα γόνατα έκαναν την εμφάνισή τους, οι αστράγαλοι μονίμως πρησμένοι κι εγώ αδιόρθωτη κάθε μέρα ξεκινώ μια νέα δίαιτα, νέα προσπάθεια, κλπ., ξέροντας πως η λύση δεν είναι εκεί αλλά στην αλλαγή σκέψης και στάσης. Το να τα κάνεις είναι πιο δύσκολο από το να τα λες…. Γέρασα και μυαλό δεν έβαλα !!!!!!!

Θαύματα λένε ότι συμβαίνουν, θαύματα ζούμε ή ζήσαμε ή θα ζήσουμε, ένα θαύμα είσαι και εσύ Ναταλόνι για όσους σε αγαπάνε..
Κατάθεση νέων.. Είμαι καλά και άσχημα, βιώνω την ολοκλήρωση μιας σχέσης απρόσμενης μεν αλλά πολυαναμενόμενης από πάντα.. Μιας σχέσης που έχει δυσκολίες αλλά και πλήρωση.. Έχουν αντιφατικότητα αυτά που γράφω γιατί έτσι είναι και αυτά που ζω πανω κάτω, καθόλου γκρι, πολύ άσπρο και πολύ μαύρο, ευχάριστες κατηφόρες και δύσκολες ανηφοριές, πτήσεις με αερόστατο και μερικές ανώμαλες προσγειώσεις του.. Όμως είμαι εδώ, ευγνώμων για όσα δώρα ζω και μεταλαμβάνω. Το σπίτι μου έχει γεμίσει συναισθήματα, ήχους, εικόνες, μυρωδιές. Αποφεύγω να κάνω τη ζωή μου μπακάλικο ώστε να βγουν τα ζύγια και να αρχίσουν τα μετρήματα, πόσα έδωσες, πόσα πήρες. Ανοίγω την ψυχή και ζω.
Καλημέρα σας θαύματα.

Καλησπέρα σε όλους!

Επιστρέφω και εγώ μετά από καιρό...

Quote:

---

Originally posted by NADINE
Να μου σας προσέχετε και να μην πάψετε να τολμάτε να πραγματώσετε τα όνειρα σας.Όσο κι αν άπιαστα φαντάζουν ή σκονισμένα στο χρόνο.

---

Αυτό που είπες, δεν φαντάζεσαι πόσο με βοήθησε!
Είμαι σε μια φάση που δεν ξέρω τί θέλω να κάνω στη ζωή μου. Όλοι μου λένε ότι δεν μπορώ να κάνω το ένα, δεν μπορώ να κάνω το άλλο, ότι είμαι μεγάλη για να αρχίσω κάποια πράγματα που μ' ενδιαφέρουν...
Και εγώ παλεύω μέσα μου...
Να τους ακούσω και να ζω μια ζωή γεμάτη συμβιβασμούς, ή να τους γράψω και να κάνω ό,τι θέλω;
Αλλά πάλι, μήπως ξέρω και τί είναι αυτό που θέλω;
Αν ήξερα θα το ακολουθούσα με όλη μου την ψυχή.
Φοβάμαι ότι θα περάσει η ζωή μου και δεν θα έχω αποκτήσει ποτέ έναν σκοπό, κάτι να με κάνει να νιώσω πλήρης.

Τέλος πάντων, ελπίζω να είστε όλοι καλά!

Nadine, σου βγάζω το καπέλο που σπουδάζεις τελικά αυτό που θέλεις! Χίλια μπράβο!
Εύχομαι κάθε επιτυχία στην επέμβαση που θέλεις να κάνεις!

Quote:

---

Originally posted by Tassos67i


Κάψιμο στα γόνατα; Πόνος στην κάμψη τους; Δυσφορία στο απλό περπάτημα; Έχετε πιάσει όρια. Δεν πάει άλλο. Κάντε κάτι για το βάρος σας. Άμεσα.

Η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής με το πέρασμα στο δεύτερο στάδιο οστεοαρθρίτιδας δεν αναστρέφεται με τίποτα.

---

Kαλημέρα,Τάσο μου!Σε νιώθω σ'αυτά που περιγράφεις!Πώς σε νιώθω!
Εκφυλιστική οστεοαθρίτιδα και κάτι άλλα είναι η διάγνωση της μαγνητικής,δεν ξέρω τι αριθμό έχει το δικό μου στάδιο,
ξέρω όμως πως είναι διαφορετικό αυτού που ζούσα μέχρι τώρα,που πονούσα,αδιαφορούσα και ξεπαρταλιαζόμουν.
Τώρα απλά...δεν μπορώ.Όντως οι φθορές αυτές είναι μη αναστρέψιμες,καθώς χόνδρος δε γεννιέται εκεί που τρίβονται
και κάνουν κρακ κρακ τα γόνατα.Ξεκίνησα τα σχετικά συμπληρώματα διατροφής εδώ και λίγους μήνες ενώ έπρεπε
από χρόνια...Όσοι επίσης επιβαρύνετε τα γόνατά σας ψάξτε το προληπτικά γιατί στο πλήρωμα των χρόνων έρχεται
το τίμημα.Δεν ξέρω τι ποιότητα ζωής θα έχω αν κάποια στιγμή φύγουν με το καλό τα επιπλέον κιλά,προς το παρόν πάντως
τα στάδια της δικής μου εξέλιξης έχουν ως εξής:Αρχικά ζήλευα όσους έκαναν σκι,μετά όσους έβλεπα να κινούνται με άνεση,
να κυλιούνται στα πατώματα με τα παιδιά τους,να τρέχουν για να προλάβουν το λεωφορείο και συναφή αξιοθαύμαστα...
τώρα τσάκωσα τον εαυτό μου να λιγουρεύεται το πι ενός ηλικιωμένου άνδρα στο απέναντι πεζοδρόμιο ενώ τ'αναπηρικά
καροτσάκια που αναλαμβάνουν τη βρωμοδουλειά του να μετακινούν το ανθρώπινο βάρος φαντάζουν βασσιλικοί θρόνοι!
Με κάθε σεβασμό πάντα στα καθηλωμένα σ'αυτά άτομα,απλά μιλώ για τα δικά μου πρόσφατα συναισθήματα και σκέψεις.

Ο γιατρός μου λέει πως είμαι πολύ νέα για χειρουργείο νέου γονάτου καθώς η διάρκεια ζωής του είναι στα 15 χρόνια
και προφανώς με υπολογίζει για να ζήσω περισσότερα,οπότε μου συνέστησε το απλούστατο...να μην περπατώ! Κι αν τέλος πάντων
κάτι συμβεί και το επιχειρήσω (άνθρωπος είσαι,βρε αδερφέ και κάτι σου τυχαίνει...όλα για τους ανθρώπους είναι άλλωστε)
να φοράω μόνο αθλητικά με σούπερ ντούπερ αερόσολες και (ελπίζω να κάθεσαι) να κρατώ και μπατόν!Στην αρχή
μου τα είπε "πατόν" και λέω θα είναι καμιά επανάσταση στην τεχνολογία εσωτερικού πάτου παπουτσιών,αλλά τελικά
είναι μερική επιστροφή στο αγαπημένο μου άθλημα μόνο ως προς τα χέρια όμως.Πέρα πάντως από όλα αυτά τ'αποθαρρυντικά,
εγώ στο μυαλό μου συνεχίζω να έχω την εικόνα ευτυχίας του να γλυστρώ στην κατάλευκη πλαγιά,να τρέχουν μύτες από το κρύο
και δάκρια από κρύο και χαρά κι όσο κι αν το σκι είναι ό,τι χειρότερο για τα γόνατα,εγώ αυτό αγάπησα κι αυτό θα ξανακάνω!
Εδώ άνθρωποι άκουσαν πως δε θα σηκωθούν από αναπηρικό καροτσάκι και περπάτησαν,εγώ δε θα κάνω σκι;Βέβαια δεν τόλμησα
να το ρωτήσω στον γιατρό μου για όταν χάσω τα κιλά μου αν θα ζήσω το όνειρο.Φαντάζομαι θα με κοιτούσε σαν την κοπελιά
στο ανέκδοτο :
Είναι ένας clochard στο Παρίσι -κοινώς άστεγος- βρωμιάρης και λιγδιάρης και τρισάθλιος,ο καημένος.Έχει βρει απ' τα σκουπίδια
έναν μισοτελειωμένο καφέ,δυό μπουκιές παρατημένο σάντουιτς,από το χώμα μια τσαλαπατημένη γόπα κι απολαμβάνει
το πρωινό του σε παγκάκι στo Champ de Mars,πρώτο τραπέζι πίστα στον πύργο του Eiffel.Ξαφνικά έρχεται και κάθεται
δίπλα του στην άλλη άκρη του παγκακίου φυσικά μια κομψότατη πανέμορφη Παριζιάνα και διαβάζει το βιβλίο της.
Πετάγονται τα μάτια έξω του δικού μας,της προτείνει την αναμμένη του τελειωμένη γόπα και τη ρωτά : "Τσιγαράκι;"
Eκείνη σοκαρισμένη,ωστόσο καλής αγωγής απαντά "Merci, non!"και συνεχίζει την ανάγνωσή της.Λίγο μετά την ξαναρωτά,
προτείνοντας τον θεσπέσιο καφέ του και τη ρωτά : "Καφεδάκι;"Η ίδια απάντηση,εμφανώς ενοχλημένη πια "Merci, non!".
Το θράσσος συνεχίζεται και πολύ σύντομα της προτείνει την τελευταία μπουκιά από το σάντουιτς,ρωτώντας : "Σαντουιτσάκι;"
Αυτήν τη φορά εισπράττει ένα παγωμένο απαξιωτικό βλέμμα για απάντηση,οπότε αρχίζει να μπαίνει στο νόημα και της λέει
ελαφρώς απογοητευμένος : "Να υποθέσω πως ένα ψιλογ@μισ@κι ούτε να το συζητάμε ε;"
Αυτό σκέφτηκα όταν μου είπε για τα μπατόν και να μην περπατώ κι είπα να μην τον σοκάρω με την ερώτηση για το αν θα ξανακάνω σκι.

Για να κλείσω λοιπόν,απευθύνομαι κι εγώ στους υπόλοιπους υπέρβαρους που ευτυχώς ακόμη έχουν γερά τα γόνατά τους και χαίρουν
υγείας,να μην τη θεωρούμε δεδομένη καθώς κάθε μέρα παχυσαρκίας της πριονίζουμε σαν τα καλλικαντζαράκια το δέντρο της ζωής της.

Quote:

---

Originally posted by alalumaki

...κι εγώ αδιόρθωτη κάθε μέρα ξεκινώ μια νέα δίαιτα, νέα προσπάθεια, κλπ.,
ξέροντας πως η λύση δεν είναι εκεί αλλά στην αλλαγή σκέψης και στάσης.
Το να τα κάνεις είναι πιο δύσκολο από το να τα λες…. Γέρασα και μυαλό δεν έβαλα !!!!!!!

---

Ποιός έβαλε τάχα;Οικειοθελώς κι αυτοβούλως τουλάχιστον πριν φτάσει στον πάτο των ορίων του
κι αναγκαστεί να συμμορφωθεί.Μαναρούδι μου,μην προσπερνάς την καμπάνα που κι εσύ ακούς.
Σε κάποια θέματα υγείας δυστυχώς δεν υπάρχει επιστροφή.Όχι πως δε θα τα διαχειριστούμε κάπως
αν κληθούμε αλλά δεν είναι κρίμα να το έχουμε προκαλέσει οι ίδιο στον εαυτό μας εν γνώσει μας;
Είμαι η τελευταία που δικαιούμαι να ομιλώ περί υγείας και παχυσαρκίας,σε νοιάζομαι όμως,το ξέρεις
κι έτσι το επιχειρώ.Και στην τελική μία έχουμε ζωή.Γιατί να την περνάμε αυτοτιμωρητικά,στερητικά,
με κομμένα τα φτερά της αυτοεκτίμησης,περιορισμέν� �ι κινητικά κι εκφραστικά,ψυχικά εξουθενωμένοι;
Αυτόν τον μαζοχισμό ποτέ μου δεν τον κατάλαβα,όποιο κι αν είναι το όφελος της παχυσαρκίας ή η δύναμη
της εξάρτησης.Μας αξίζουν πολύ καλύτερα,μας δόθηκαν ήδη με τη γέννηση μας απλόχερα κι εμείς κόβουμε
από δω,κόβουμε από κει ένα ένα τα κλαδιά μας κι αντί να απλωνόμαστε στη φύση,αυτοπεριοριζόμαστε!
Τέλος πάντων...Σε φιλώ και σ'αγκαλιάζω σφιχτά κι ελπίζω κάπως να γίνει και να βρεθούμε σύντομα!

Quote:

---

Originally posted by dora_th

Θαύματα; Πόσο θέλω να πιστέψω κι εγώ σ αυτά ! Πόσο μάλλον όταν χρειάζομαι όχι ένα αλλά δυο ! Δεν έχω άλλες επιλογές όμως , πρέπει να πιστέψω ότι θα μου συμβούν και τα δυο . Το χω ανάγκη να συμβούν και τα δυο και μέχρι να συμβούν δεν μπορώ να σκέφτομαι τίποτε άλλο . Ούτε πιθανότητες να συμβούν ούτε τα θα δούμε ... Των γιατρών . Μόνο ότι θα συμβουν

---

Καλημέρα,Ιθακοκόριτσό μου,πονεμένο μου,που σου ανοίχτηκε νέο θαύμα,δύσκολο,ωστόσο αναπόφευκτο και καταλυτικό!
Σου αφιερώνω ένα τραγούδι που έχω συνδέσει με αυτό που πέρασα,αυτό που τώρα δυστυχώς περνάς και που πάντα θα ζούμε...

--->Δε χάνεται η ψυχή,το σώμα κι αν περάσει,ακόμα κι αν ξεχάσει,θυμάται,δε χάνεται η ψυχή...

Καλή δύναμη για το άλλο σου θαύμα,που πραγματοποιείται κι εύχομαι από καρδιάς να μη σου δώσει για πολλά πολλά χρόνια δάκρυ.

Quote:

---

Originally posted by Mak

Αποφεύγω να κάνω τη ζωή μου μπακάλικο ώστε να βγουν τα ζύγια και να αρχίσουν τα μετρήματα, πόσα έδωσες, πόσα πήρες.
Ανοίγω την ψυχή και ζω.
Καλημέρα σας θαύματα.

---

Καλημέρα,Μακόθαυμα και σ'εσένα,με την ορθάνοιχτη ψυχή λες και την είχες ποτέ σου σφαλισμένη εσύ!

Καλημέρα και στα λοιπά μου θαύματα,όσα καθημερινά ζούμε και είμαστε,από το θαύμα της απλής επιβίωσης μέχρι εκείνο της υπέρτατης λάμψης!
Ελπίζω να μου είστε όλα καλά τόσο σε υγεία όσο και διάθεση,ενέργεια κι όνειρα για τα καλύτερα που θ'αναγκάσουμε με το έτσι θέλω να έρθουν!

Τα δικά μου τρέχοντα νέα περιλαμβάνουν δέκα όμορφες μέρες στην ολάνθιστη τη μέρα και λουμιναλόφωτη τη νύχτα Φρανκφούρτη (απ'όπου κι η φωτό),
πολλές αγκαλιές με τα μωρά μας,μια συγκινητική βάφτιση όπου το ένα εκ των τριών ονομάτων ήταν της μαμάς μου,φωτογραφίες και βόλτες
αυτήν τη φορά και Τηραγκαλιασμένες,μια έκθεση ζωγραφικής για το πνεύμα της Μονμάρτης στο Παρίσι του 1900 όπου πήρα και λίγη Βανγκοκδόση
κι επιστροφή πλέον στη Θεσσαλονίκη με τα της σχολής,τα διλήμματα για το βαριατρικό που έχει πάρει το δρόμο του,απολαυστική νυχτερινή λεμονάδα
με νέο μας μέλος και πρωινή μ'αγαπημένη φίλη που εδώ και μια δεκαετία ζει στα Χανιά,τρελά παιχνίδια με τους μικρούς μου φίλους και τρία χρωματιστά
γκλιτεράτα φατσουλάκια αυτοκόλλητα στο ρολόι μου,ώστε ο χρόνος πάντα να μου χαμογελά.Είμαι καλά παρά τα όποια και ανυπομονώ για τα καλύτερα!

Σας φιλώ ένα προς ένα,θαύμα κι όπως πάντα περιμένω νέα σας...Αρκετά χαθήκαμε,δε νομίζετε;Πάω τώρα να ετοιμαστώ για τον Σουλεϊμάν μου
(στρώμα τούρκικης εταιρίας) που σε λίγες ώρες επιτέλους μου έρχεται να οργιάσει πάνω του το πονεμένο μου κορμί! Φιλάκιαααααααα!!!!!!!!!!

Quote:

---

Originally posted by Μαντζουράνα

Είμαι σε μια φάση που δεν ξέρω τί θέλω να κάνω στη ζωή μου.
Όλοι μου λένε ότι δεν μπορώ να κάνω το ένα, δεν μπορώ να κάνω το άλλο,
ότι είμαι μεγάλη για να αρχίσω κάποια πράγματα που μ' ενδιαφέρουν...
Και εγώ παλεύω μέσα μου...
Να τους ακούσω και να ζω μια ζωή γεμάτη συμβιβασμούς, ή να τους γράψω και να κάνω ό,τι θέλω;
Αλλά πάλι, μήπως ξέρω και τί είναι αυτό που θέλω;
Αν ήξερα θα το ακολουθούσα με όλη μου την ψυχή.
Φοβάμαι ότι θα περάσει η ζωή μου και δεν θα έχω αποκτήσει ποτέ έναν σκοπό, κάτι να με κάνει να νιώσω πλήρης.

---

Κι έρχομαι σ'εσένα,Ράνα,Ράνα,Ράνα,Μαντ� �ουράνα μου!
Που ακόμη δε μου έγινες 25 Ιουλίων και τσιμπάς να σου λένε πως είσαι μεγάλη και σου κόβουν τη φόρα,σα δεν ντρέπονται!
Όσο καλοπροαίρετα κι αν είναι τα σχόλια,με διάθεση προστασίας,πασπαλισμένα ακόμη και με πολλή αγάπη,καλό δε σου κάνουν!
Σε γεμίζουν φόβο που σου βάζει συρματόπλεγμα στο όνειρο κι εγκλωβίζει κι εσένα μαζί,να αγναντεύεις τα θέλω σου,που θαμπώνουν.
Είμαι σίγουρη πως ξέρεις μέσα σου ποιός είναι ο προορισμός σου στη ζωή αυτή,ο λόγος για τον οποίο ήρθες να λάμψεις,αλλά κολλάνε
πάνω του τα "αλλά" και πάνε να σου βάλουν εγκέφαλο στην καρδιά σου.Γίνεται;Δε γίνεται;Το κάθε όργανο έχει τη θέση του και το ρόλο του
να επιτελέσει και στα ζητήματα της καρδιάς,όπως είναι ο έρωτας και το πώς επιλέγει κανείς να ζήσει τη ζωή του,σκέψεις άλλων δε χωρούν!
Από τη μια η κρίση και όσα σβαρνιασμένα βλέμματα έφερε από την άλλη οι ανασφάλειες των άλλων που θέλουν για παρέα τους και τις όποιες
δικές μας και τις ξεσηκώνουν,ας κουκουλωθούμε αν είναι στο πάπλωμα της ακινησίας με χαμηλωμένη ανάσα μην τυχόν και σκοντάψει η ζωή πάνω μας!
Να μη μου βγάλεις κανένα καπέλο.Να σηκώσεις λίγο το δικό σου μόνο που σου κρύβει την όραση σ'όλο σου το όραμα,να σηκώσεις μαζί και μανίκια,
να δέσεις τα κορδόνια απ' τα αθλητικά και να τρέξεις κατά πάνω του!Να είσαι σίγουρη πως όλα θα σκιαχτούν από την ορμή σου και θα κάνουν πέρα!
Κι όσο για το ποιό είναι...όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη.Και τη Ρώμη του ο καθένας τη γνωρίζει "από την κόψη του σπαθιού την τρομερή...
από την όψη που με βιά μετράει τη γη..." Αν είχες ένα τζίνι,ένα μαγικό ραβδί,αν κατέβαινε ο από μηχανής θεός και σου έλεγε πως χωρίς να κουνήσεις
το μικρό σου δαχτυλάκι μπορείς να έχεις ό,τι θέλεις,θ'απαντούσες "Δεν ξέρω;" και θα έχανες την ευκαιρία,παρακολουθώντας τον επόμενο
να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα;Δε νομίζω,Τάκη!Άντε,σύρε το γέρικο 25χρονο κ@λαράκι σου και πέτα ψηλά! Μπορείς! Το'χουμε,λέμεεεεεε!

--->Μαζί μου έλα πάνω απ'τα σύννεφα!

Quote:

---

Originally posted by NADINE
Άντε,σύρε το γέρικο 25χρονο κ@λαράκι σου και πέτα ψηλά! Μπορείς! Το'χουμε,λέμεεεεεε!

--->Μαζί μου έλα πάνω απ'τα σύννεφα!

---

Nadine, η απάντησή σου μου χάρισε πολλά, μεγάλα χαμόγελα και πολλή αισιοδοξία!

Σ' ευχαριστώ πάρα πάρα πάρα πολύ!

Να είσαι πάντα καλά!

Θα βάλω τα δυνατά μου! :thumbup:

Quote:

---

Originally posted by Μαντζουράνα

Nadine, η απάντησή σου μου χάρισε πολλά, μεγάλα χαμόγελα και πολλή αισιοδοξία!

Θα βάλω τα δυνατά μου! :thumbup:

---

Καλημέρα,Ράνα! Το ότι θα βάλεις τα δυνατά σου στο θέμα μας καθώς και τα δύο λάμδα και ήτα στον βαθμό αισιοδοξίας,που γέμισες,
μου έδωσαν όχι μόνο χαμόγελο και χαρά αλλά και βούρκωμα συγκίνησης!Να είσαι κι εσύ πάντα καλά κι αν ποτέ ξεχαστείς...εδώ είμαστε!

Quote:

---

Originally posted by Tassos67i

Κι έτσι, παρόλο που σήμερα το "έδαφος" είναι "γονιμότατο" προς επαναφορά παλαιών συνηθειών,
"παραδόξως" χάνω κι άλλο αντί να παίρνω. Αλλά εγώ βέβαια φοβάμαι ακόμη μην τυχόν παχύνω.
Παραλογισμός;!

---

Καλημέρα,Τάσο!
Εννοείται και τις ξεκίνησα τις ενέσεις!Πριν την πρώτη δεν μπορούσα να σταθώ.
Αν και πόνεσε κάμποσο,ευγνωμονώ την ύπαρξή τους!Νομίζω πιο συχνά από εξάμηνο
θα κάνουμε.Τα συμπληρώματα διατροφής τα παίρνω αφού μου τα συνέστησε ο γιατρός μου.
Τα παίρνει κι ο Τήρης,ο οποίος,λέει,έχει δει μεγάλη βελτίωση εξαιτίας τους στο δικό του θέμα γονάτων.
Τι στάδιο είμαι,δε ρώτησα.Ό,τι έγινε έγινε τώρα.Ελπίζω να χάσω κι εγώ το επιπλέον βάρος μου ή έστω
σημαντικό του μέρος,με την ελπίδα να είναι καλύτερα κινησιολογικά τα πράγματα και για μένα...

Ως προς τον δικό σου "παραλογισμό" μια χαρά λογικός μου ακούγεται!Σκέψου τι διακυβέυεται!
Είναι τόσο σημαντικό να καταφέρεις ν'αντισταθείς στην "ευδοκίμηση" των παλιών συνηθειών
από τη στιγμή που το έδαφός τους είναι ακόμη γονιμότατο,ώστε ο φόβος αυτός να υπερνικά
τα πραγματικά περιστατικά,το γεγονός δηλ. πως αδυνάτισες και συνεχίζεις μάλιστα να χάνεις.
Εξάλλου πέρα του ότι η κάθε σημαντική αλλαγή στην εικόνα μας χρειάζεται το χρόνο της
να "τυπωθεί" και στον εγκέφαλο,φαντάζομαι ήταν πολλά τα χρόνια της παχυσαρκίας,
τα οποία μάλιστα έχουν συνδεθεί με την ταυτότητά σου σε μεγάλο βαθμό κι είναι αναμενόμενο
να θεωρείται -έστω υποσυνείδητα- η επαναφορά στην πρότερη κατάσταση σημαντική απειλή
παρά τα τρέχοντα φαινόμενα.Θεωρώ πως είναι θέμα χρόνου να παίρνεις δύναμη από τη διατήρηση
του βάρους σου σε χαμηλά κιλά και σιγά σιγά να το πιστεύεις όλο και περισσότερο πως το κατέκτησες πια.

Quote:

---

Originally posted by NADINE
Καλημέρα,Ράνα! Το ότι θα βάλεις τα δυνατά σου στο θέμα μας καθώς και τα δύο λάμδα και ήτα στον βαθμό αισιοδοξίας,που γέμισες,
μου έδωσαν όχι μόνο χαμόγελο και χαρά αλλά και βούρκωμα συγκίνησης!Να είσαι κι εσύ πάντα καλά κι αν ποτέ ξεχαστείς...εδώ είμαστε!

---

Καλησπέρα!
Έχεις μοναδικό ταλέντο να κάνεις τον άλλο να αισθάνεται όμορφα και να τον συμβουλεύεις το καλύτερο...
(όπως η φράση μέσα στην εικόνα της απάντησής σου προς εμένα!). :starhit:
Είμαι σίγουρη ότι θα έχεις μεγάλη επιτυχία ως ψυχολόγος!

Σ' ευχαριστώ!

(Τη διαφορά του "πολύ" με το "πολλή" την έμαθα νωρίς στη ζωή, με λίγο "ιδιαίτερο" τρόπο.
Ήμουν 5η δημοτικού και χάρισα ένα χάρτινο καραβάκι στην διευθύντρια του σχολείου που μας έκανε εκείνη την ώρα μάθημα. Έγραψα πάνω "με πολύ αγάπη".
Εκείνη μου είπε "ευχαριστώ, αλλά έχεις κάνει ένα λάθος". Και μου εξήγησε.
Ένιωσα άσχημα εκείνη την ώρα, αλλά μου έμεινε αυτό μέχρι και σήμερα.)

Λες να καθιερώσουμε το "Ράνα"; :smug:

Quote:

---

Originally posted by Tassos67i
Κι έτσι, παρόλο που σήμερα το "έδαφος" είναι "γονιμότατο" προς επαναφορά παλαιών συνηθειών, "παραδόξως" χάνω κι άλλο αντί να παίρνω. Αλλά εγώ βέβαια φοβάμαι ακόμη μην τυχόν παχύνω.
Παραλογισμός;!

---

Τάσο καλησπέρα!
Μου έλειψες!
Θέλω να ευχηθώ ειλικρινά καλή δύναμη στην δυσκολία που περνάς με το γόνατό σου και μακάρι η κατάσταση να βελτιωθεί με τον χρόνο με κάποιο μαγικό τρόπο.

Με προβλημάτισε η φράση που έγραψες παραπάνω.
Όταν το "έδαφος" είναι "γόνιμο" για αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, δεν είναι απαραίτητο να γυρίζουμε στις παλιές και γνώριμες. Το νόμισμα έχει δύο πλευρές. Μήπως αργά και σταδιακά προχωράς προς το άλλο άκρο;
Δεν είναι λίγες οι φορές που βουλιμικοί άνθρωποι, μετά από σωστή διατροφή και απώλεια των κιλών περνούν στην ανορεξία και κινδυνεύει η ζωή τους από αυτήν.
Στα κιλά που είσαι, νομίζω δεν είναι φυσιολογικό να συνεχίζεις να χάνεις.
Επίσης δεν μου φαίνεται φυσιολογικό να έχεις τόση μεγάλη ανησυχία να μην ξαναπαχύνεις. Μια μικρή ανησυχία στο πίσω μέρος του μυαλού είναι καλό πάντα να υπάρχει, αλλά όταν έχεις έντονες αυτές τις σκέψεις... για σημάδι ανορεξίας μου φαίνεται.