ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

ʼβα λέγε ότι θες, δε σε λυπάμαι, πιο πιθανό είναι να βγει ο ήλιος από τη δύση παρά να μείνεις εσύ νηστική!!:lol:

Πειναλόγκα δε λες τίποτα!! :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

Μπααα Τζίνα εγώ θυμάμαι ότι την τελευταία φορά που πήγε και κάθισε μέρες στο πατρικό της -2 κιλά είχε γυρίσει το κορίτσι μας, μόνο μανταρίνια έτρωγε! :lol:, τα Χριστούγεννα ήταν; Καλά θυμάμαι;
Σε βλέπω ʼβα να παραγγέλνεις αργά τη νύχτα στα κλεφτά γύρους και να δίνεις ραντεβού με το delivery boy έξω στον δρόμο για να τους χλαπακιάσεις! :lol:

Όχι, κορίτσια, παρεξήγηση.. Ακούστε τι γίνεται κάθε φορά στην Πειναλόγκα. Τρώω αργά και, αν πεινάω πολύ, που εκεί πεινάω, πνίγομαι. Αρχίζουν τα ανήσυχα βλέμματα και σταματώ το φαγητό. Στο μεταξύ έχω φάει ποσότητα όση χωράει στο πιατάκι του καφέ. Μετά κοιμούνται οι γονείς μου και δε μπαινοβγαίνω στην κουζίνα, για αν μην τους ξυπνήσω. Το απόγευμα λέω ότι πεινάω και ακούω το ανεκδιήγητο, πάλι πεινάς; Το μεσημέρι δεν έφαγες; Τι θα γίνει με σένα; Το βράδυ το δείπνο είναι ελαφρύ. Εγώ θέλω να φάω μία σούβλα, για να στανιάρω, αλλά ακούω το άλλο, δεν προσέχεις καθόλου; Δε βλέπεις εμάς; Φάε ένα φρουτάκι.. Τι να μου κάνει εμένα το φρουτάκι; :grind: Κοιμάμαι θεονήστικη, ελπίζοντας στο πρωινό. Κάνει η μητέρα μου τους καφέδες και ρωτάω όλο ελπίδα, έχει και πρωινό; Και ακούω το εξής: Φυσικά, στο πιατάκι του καφέ σου έχω ένα παξιμαδάκι! Αέρααααα!!!!

Το καλύτερο, όμως, σας το φυλάω για έκπληξη: Φαγητό σε εστιατόριο!
Σώου κανονικό! Έρχεται η ώρα να παραγγείλω και αρχίζει η μαμά, δεν πιστεύω να πάρεις πχ. λουκάνικο, παχαίνει, πάρε ένα μπιφτέκι. Παίρνω το μπιφτέκι, γιατί δε θέλω καυγάδες και αρχίζει, πολύ είναι, και κόβει το μισό. Τις πατάτες δεν τις χρειάζεσαι, σωστά; Πάνε και οι πατάτες.. Μια φορά που είχα αγανακτήσει, δάκρυσα από νεύρα. Δε ντρέπεσαι; Κλαις για το φαγητό; ʼστη, λέει γυρνώντας στον πατέρα μου, δεν έχει ελπίδα αυτή. Είναι κοιλιόδουλη. Γι' αυτό έχει τέτοιους κώλους!

Έτοιμες οι πατατούλες μου! Τρώω και σας ξανάρχομαι!

Αααααααα συγνώμη ʼβα μου αλλά η μανούλα σου σοβαρό θέμα... :grind: Έπρεπε να έχουν εμένα κόρη, θα τους είχα κάνει με τα κρεμμυδάκια! Συγνώμη, αλλά κάθε φορά που περιγράφεις αυτά τα σκηνικά δεν μπορώ θυμώνω. Είμαι τόσο αντιδραστικό παιδί που αν εγώ ήμουν κόρη τους θα είχαμε φοβερές λογομαχίες. Βέβαια επειδή πλέον είμαι πιο cool και διαλλακτική απλά θα τους είχα φλομώσει στην κουβέντα, ότι αυτό που κάνουνε δεν είναι σωστό, ότι είναι δικαίωμα μου να τρώω όπως επιθυμώ εγώ και ότι είναι καταπιεστικοί και μου δημιουργούν ψυχολογικά προβλήματα και ότι αν συνεχίσουν έτσι θα με ρίξουν ακόμη περισσότερο στο φαγητό και άλλα τέτοια :lol:!!! Όλα αυτά βέβαια εννοείται ότι θα τους τα έλεγα με ήρεμο τόνο και χωρίς ίχνος θυμού ;).
Ξέρω ξέρω δεν θέλεις να τους στεναχωρείς... αλλά δεν έχουν το δικαίωμα να σου επιβάλλονται έτσι ʼβα μου. Όπως και να χει εσύ ξέρεις τι αντέχεις και τι όχι, εγώ δεν αντέχω την πίεση εσύ προτιμάς την πίεση από το να τους κακοκαρδήσεις...

ʼντε καλή όρεξη λιχούδη!!! Φάε τώρα που μπορείς! Μόνο μην πνιγείς ε;

Απ'ότι φαίνεται θα έχει και αύριο το πρωί αξημέρωτο! Τα έχω φτύσει από το πρωί πέρα δώθε. Περιμένω να γυρίσει η Γιώτα να μας πει τι έγινε και μετά θα ξαπλώσω να δω λίγο τηλεόραση και μετά ζζζζζζζζζζ αλά Γιώτα style.

http://www.youtube.com/watch?v=f_7IFCpArJM

Έτσι εμφανίζομαι κάθε φορά.. Τις τελευταίες φορές είναι κάπως καλύτερα τα πράγματα. Πριν ήταν το δράμα.. Τώρα το μόνο πρόβλημα που έχω είναι ο φόβος τους μην ξαναπαχύνω. Κατά τα άλλα, τα έχω δοκιμάσει όλα, Eli μου, συζητήσεις, επιχειρήματα, φωνές, φασαρίες, φάρσες, κρυφό φαγητό, φανερό φαγητό και καυγά, τα πάντα όλα!
Μένοντας σιωπηλή δεν προστατεύω μόνο αυτούς, αλλά κι εμένα. Οι φασαρίες με αναστατώνουν, οπότε κάνω υπομονή και ξεσαλώνω μετά, μόνη μου.
Αφού πλέον αδυνάτισα άρχισα να έχω συζητήσεις σε λογική βάση. Παραδέχτηκαν ότι πριν, με το που με αντίκρυζαν, τους ανέβαινε η πίεση. Τώρα πια καταλαβαίνουν ότι θέλω και το γλυκό μου με τον καφέ, θέλω και το κατιτίς μου, θέλω και το ποτάκι μου και τη λιχουδιά μου. Και, με μέτρο πάντα, τα έχω κιόλας! Η μεγαλύτερη πλάκα ήταν η προηγούμενη φορά που βρεθήκαμε. Είπα στη μητέρα μου, πω πω, πάχυνες βρε μαμά, πώς έγινες έτσι; Κάνε και λίγο κράτει. Δε βλέπεις εμένα; :smilegrin: Καταστεναχωρήθηκε. Δίκιο έχεις, παιδάκι μου, πώς έγινα έτσι, πρέπει να κάνω δίαιτα.... Αντιστρέφονται οι όροι, κορίτσια! Πλησιάζει η ώρα που θα τους χορέψω στο ταψί!

Ουφ και αύριο τα ίδια Τζινάκο μου; Καλό κουράγιο! Εγώ πάλι έκανα βόλτες και δουλειές γιοκ. Νιώθω και εγώ κουρασμένη και ο καιρός δεν βοηθάει! :flaming:
Κουράστηκα με την μουνταμάρα και το κρύο! ʼντε πάω να κάνω και καμιά δουλειά. Φιλιά τα λέμε μετά...
Ελπίζω όταν θα ξαναμπώ να μην έχετε γράψει πάλι 4 σελίδες!!!:grind: Με το που μπήκα πάλι μία μία εξαφανιστήκατε! Μωρέ μήπως με αποφεύγετε.....:fake sniffle::P

Eli έχουμε συνεννοηθεί όλες και κρυφοκοιτάμε στο τόπικ και μόλις σε δούμε εξαφανιζόμαστε!!:lol:

Αχ βρε ʼβα μου παλιά μυαλά τι να πω... χαρά στο κουράγιο σου και στην υπομονή σου και έχεις και την όρεξη να αστειεύεσαι και από πάνω. Εγώ δεν αντέχω γι' αυτό αντιδράω, αρρωσταίνω στην κυριολεξία αν μου κάνουν οι αγαπημένοι μου άνθρωποι που η γνώμη τους μετράει κιόλας, τέτοια σχόλια, με πεθαίνουν πως να το πω. Γι'αυτό και είμαι τόσο απόλυτη και δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου. Γιατί αν σήκωνα μετά θα κατέληγα να παίρνω αντικαταθλιπτικά, οπότε προτιμώ να αντιδρώ για να εκτονώνομαι. Αν και πλέον και οι γονείς μου το έχουν πιάσει το νόημα και με έχουν αφήσει στην ηρεμία μου επιτέλους! Αφού οι δικοί σου θέλουν δούλεμα και χορό στο ταψί δώστου ʼβα μου να καταλάβουν! Να το ευχαριστηθείς τουλάχιστον!

Να, ορίστε Eli τώρα που γύρισες κρύφτηκα πάλι, με βλέπεις; Δε με βλέπεις!:lol:

Κου κου τσα!!! Σε βρήκα! :lol: