χαχαχα...μήπως η γιαγιάκα βοιντ είχε κανα μπασταρδο-εγγονάκι και το αγνοώ;;;;
Printable View
Ολες οι γιαγιαδοαναμνησεις σχεση με το φαγητο εχουν!!
Εγω θυμαμαι που καθομασταν ολη η φαμιλια στις γιορτες να φαμε, βαζαμε τα πιατα μας 15 ατομα τη μεριδα μας, και η γιαγια μου εβαζε στο πιατο της ενα βουνο φαι, να το εβλεπε κανεις χωρις να ξερει τι θα επακολουθουσε πραγματικα θα απορουσε μια τοσο αδυνατη γιαγιουλα τι θα το κανει τοσο φαι!!!! Αλλα αυτη ερχοτανε μετα απο πανω μας στα πιατα μας με ενα πιρουνι και μας τα γεμιζε κι αλλο απο το δικο της!!!!!!!!
τι γλυκα πλασματακια οι γιαγιουλες....κι εγω την δικη μου την λατρευα....
ασε που βγηκα πανομοιοτυπο στην φατσα....σαν να μουνα δικο της παιδι :)
αχ...γιαγιουλα!!!!
Πολύ τρυφερό!..
Γιατί όμως μόνο με γιαγιά? Κανείς δεν έχει αναμνήσεις απο παππού?
η δικιά μου ήταν και χοντρουλίτσα, με το τσεμπέρι της..αλλά ρε παιδιά μέχρι τα 75 της που έφυγε, το μαλλί της ήταν μακρύ μέχρι τον πισινό και κατάμαυρο..και το δερματάκι τσίτα!
Εγω παππουδες δε γνωρισα.. Μοναχα μια γιαγια!! Αλλα εκανε για δεκα!!
εγω τον εναν παππου που γνωρισα...ουτε κρυο ουτε ζεστη θα ελεγα....
αλλο πραμα η γλυκια γιαγιουλα με τα ζαρωμενα μπρατσακια και το ζαρωμενο λαιμουδακι της....:)
σόρρυ για το σχόλιο που θα ακολουθήσει αλλά..στην ελληνική πραγματικότητα άλλο πράγμα ο πατέρας άλλο η μάνα..ως εκ τούτου άλλο πράγμα ο παππούς και άλλο η γιαγιά.
Η γιαγιά είναι σα δεύτερη μάνα.
Ο πατέρας (ο μέσος Έλληνας τουλάχιστον) δεν το 'χει και τόσο το άθλημα..πόσο μάλλον ο παππούς.
Καλός και ο παππούλης μου, δε λέω, αλλά τη γιαγιούλα δεν τη φτάνει.
Σκέφτομαι ότι σήμερα είναι η μέρα των ζώων αλλά η γατούλα μου δε ζει... :(