Originally posted by kassi_21
Quote:
Originally posted by olorou
Κι εγώ αυτή την απορία είχα, γενικά γιατί παθιάζονται οι άνθρωποι με τις θεραπείες και τους θεραπευτές, είτε θετικά είτε αρνητικά. Ώσπου έφτασα κι εγώ σʼ αυτό το σημείο. Όχι ότι κατάλαβα πλήρως το γιατί. Ξέρω πως συμβαίνει όμως κι όχι μόνο σε μένα.
Παθιαζόμουν απίστευτα με τον ντόκτορ Τζορτζ...Στις αρχές τον είχα χεσμένο...-αν και με το που τον είδα είπα ότι πρώτη φορά άνθρωπος με καταλαβαίνει τόσο καλά.....-και έλεγα Σιγά ρε Καραμήτρο μη με αναλύσεις...Μετά πορώθηκα...Δεν έκανα βήμα χωρίς να τον ρωτήσω.....Με πήρε σε τρισάθλιο χάλι και με ηρέμησε..Του χρωστάω την ζωή μου..Πώς να μην προσκολλώμαι;;;;Τώρα μετανιώνω τόσο που τον άφησα....αλλά είναι αργά όπως πάντα....Όμως του χρωστάω να πάω μπροστά.........Θα είναι γι\'αυτόν μια προσωπική νίκη και όπως είπα ήταν το πρότυπό μου.........Ακόμα και οι φιλονικίες μας οδηγούσαν σε μονοπάτια προσωπικής αναζήτησης...Η καινούρια περιστρέφεται πολύ στο παρελθόν και δεν το γουστάρω......Κουκλίτσα μου το παρελθόν δεν αλλάζει...Τι θα με βοηθήσει αν αντιληφθώ ότι η μάνα μου μπορεί και να μην με απέρριψε απλά δεν είχε τρόπο να μου δείξει ότι με αγαπά όταν το συναίσθημα στην διαταραχή του δεν με αφήνει να δω άσπρη μέρα και έχω μερικά μαλακιστήρια να μαθαίνουν ότι πάω σε ψυχίατρο και να μου δημιουργούν κόμπλεξ ότι είμαι τρελή;;;Δεν μου φτάνουν τα προβλήματά μου;;;;;;Τα σπασμένα μου νεύρα πόσο θα αντέξουν;;;Όπως φαίνεται έχω καιρό να δω την γιατρέσα..Άσε που έχει καταλάβει ότι την έχω χεσμένη και στα λεχωνιακά της τα παίρνει.......Να έχω αλλάξει πάνω από 20 φορές την φαραμακοθεραπεία σε 6 μήνες και να της το λέω τελευταία στιγμή αφού έχω δει τα πάνδεινα;;;;Μέχρι που τα πήρε και έτοιμη ήταν να με συχτιρίσει.....Από τότε που ο Γιώργος με άφησε είμαι μισή.........Πίστευα σε αυτόν..Ήταν η λογική που δεν είχα,η αισιοδοξία που μου έλειπε η ωριμότητα που θα αποκτήσω ο πατέρας,ο δάσκαλος,ο εραστής,ο σύζυγος,ο φίλος...τα πόδια μου που πατούν στη γη,το αντικαταθλιπτικό μου,μια κινούμενη ανάσα ευεξίας....Όπως έλεγε και η Άηλιν Γουόρνος στο The Monster \"Κανείς δεν ήξερε τι θα μπορούσα να κάνω αν πίστευα σε κάτι\" και είχα πιστέψει στον ντόκτορ.........Αν και δεν το περίμενα να φύγω και να πονέσω πενθώ λες και έχασα κάποιον δικό μου.......Σιωπηρά υποσυνείδητα αντιδρώ στη θεραπεία....