Σκέφτομαι πως παρόλο το γενικό μας χάλι, εγώ είμαι πολύ ευτυχισμένη... από κάθε άποψη. Θα θελα να σταματήσω το χρόνο στο τώρα :)))))
Printable View
Σκέφτομαι πως παρόλο το γενικό μας χάλι, εγώ είμαι πολύ ευτυχισμένη... από κάθε άποψη. Θα θελα να σταματήσω το χρόνο στο τώρα :)))))
σκεφτομαι οτι αυτος ο θεος Ρα , και οι αγγελοι του, εχουν καψει πολλα κυτταρα ανθρωπων γενικα
και δεν εχει βγει αντιβιωση ακομα για τον μονολογο,δυστυχως
μονο ενας ειδικος θα μπορουσε ισως ,και λεω ξανα ισως , θα μπορουσε να σταματησει την κρεβατομουρμουρα ..του παραδεισου .και τα πουλακια που κανουν ..τσιου τσιου εκει μεσα ,αν ακολουθησουμε
και αν δεν ....ειμαστε ολοι καμενοι
αντε βρε !! χρονια πολλα ρε συ... και η κολαση μια χαρα μου κανει εμενα .. τουλαχιστον δεν θα βαριεμαι εκει μεσα !!
Ευτυχως που υπαρχει ο τηλεκυβος στον αντεννα και πεθαινουμε,κανουμε ρυτιδες απο τα γελια!!
Ti eιναι ο τηλεκυβος????????
A καταλαβα.
Εγω θυμαμαι εκεινο το βρειτε την διαφορα στην εικονα .
Που ολως τυχαιως κανεις δεν κερδιζε............
σκεφτομαι οτι για αλλη μια χρονια θα κανω πρωτοχρονια μονος σε μια γωνια. παλι καλα να λεω που με ανεχονται, αφου θα μπορουσαν να με ειχαν πεταξει κι εξω απ'το σπιτι για να χωρεσουν οι φιλοι και σκατοσυγγενεις τους, και να ημουν σε κανα ξενοδοχειο ή καλυτερα στο παγκακι μεστο κρυο.
επωφελούμαι το παρών νήμα απλώς για να πω κι εγω κατι γιατί δεν εχω πού να τα πω. σήμερα ξύπνησα με ένα "πλακωμα" στο στήθος. είδα κάτι ευχαριστο στον υπνο μου που θα ήθελα να συμβει και στην πραγματικότητα. αλλά δεν πρόκειται να γίνει. σκέφτομαι οτι θα αλλάξει ο χρόνος και για πολλοστή φορά θα με βρει οπως με βρηκε και τις προηγούμενες. με πολύ κόσμο γύρω αλλά στην ουσία πολύ μόνος. Γιατί να παώ σ'ένα σπίτι απόψε και να βλέπω όλους να γελάνε να είναι χαρουμενοι και ευτυχισμένοι, όταν εγώ ο ιδιος τη στιγμή που γελάω, αμέσψς μετά παγωνει το προσωπο μου διοτι νιώθω τόσο αδειος μέσα μου και τόσο ανώφελο να ζω. γιατί αραγε να θελει να ζήσει καποιος όταν ας πούμε δεν του αρέσει η ζωη του; οταν δεν κανει πραγματα που τον εμπνέουν; όταν δεν εχει ανθρώπους να γεμισουν το κενό του; όταν ξυπνάει το πρωι και περιμενει να έρθει το βραδυ για να κοιμηθει και να ξυπνήσει και να περιμενει να έρθει το βραδυ για να κοιμηθει και να ξυπνησει.... θλω πολλές φορες να δηκωθω τα χαράματα και να γράψω εδώ αυτα ακριβως που νιώθω εκεινη τη στιγμή. θελω να σταματησω έναν αγνωστο και να του πω ο,τι με βασανιζιε και μετα απλώς να φύγει, να εξαφανιστεί. Δεν με νοιαζει που ζω. Βαρεθηκα. Δεν εχω τασεις αυτοκτονιας απλώς έχω παραιτηθει από τη ζωη. δε με νοιαζει να βρω δουλειά. δε με ενδιαφερει. θα εβρισκα μονο και μονο για να απασχολειται το μυαλο μου. φίλοι δεν υπάρχουν. κοπέλα; χαχα... αστειο... ανθρωποι που φορανε τα γιορτινά τους και παίρνον τον ανθρωπο τους για να περάσουν καλά.... αυτά εγω τα ζω μόνο στα όνειρα μου. δεν ξερω να πολυβγαινει νοημα από αυτα που γραφω. πιο πολύ σαν σκόρπιες σκέψεις είναι. βλεπω γνωστες φατσες που πριν χρονια πηγαιναμε σχολειο πόσο εχουν ωριμάσει κι εχουν κανει κατι στη ζωη του κι εγω νιωθω ακόμα 20 χρονων.
τις προαλλες μιλησα στο τηλ με εναν γνωστό μου που είχαμε πανω από μηνα να μιλησουμε και δεν ειχα τιποτα νεο να του πω. εκεινος μου ελεγε για τη δουλεια το, για τη ζωή του, για τα προσωπικα΄του και πραγματικα΄τον χαιρομουνα. εγω ομως δεν ειχα το παραμικρο να του πω. δεν αλλαξε τιποτα από την τελευταια φορα που μιλησαμε. και αυτό με εριξε ψυχολογικά πολυ. Γιατί αναρωτηθηκα ποιος θα κανει παρέα μαζί μου αφού δεν εχω κάτι να πω; αφού η ζωή μου δεν κινείται;
η ζωή ειναι ωραία για εκεινους που την χαίρονται. το μονο που με παρηγορει ειναι οτι καποια στιγμη ισως παρω την απόφαση να αφησω αυτον τον κοσμο. πραγματικα οταν συμβαινουν πραγματα που με θυμωνουν η με στεναχωρουν λεω ενταξει τι σε νοιαζει, αφου καποια μερα θα αυτοκτονησεις, οπότε δεν υπάρχι λόγος να ανησυχεις. και σιγα από ποιον θα λειψω; από τος δικους μους; ωραία. θα κλάψουν μια δυο τρεις βδομαδες ενα μηνα και τελειωσε. εγω γιατι να συνεχισω να μην ζω; γιατι στην ουσία περί α-ζωίας προκειται αυτο που βιωνω.
Σκέφτομαι να τελειώνουν αυτές οι "γιορτές" να ξεμπερδεύουμε...έτσι κι αλλιώς δεν είμαι καθόλου στο κλίμα τους κι όλα είναι μια κακοπαιγμένη αναγκαστική παράσταση...
Kalh xronia s ola ta melh
Βρέθηκα στη σκιά σου
Γεννήθηκα στα μάτια σου
Γεύτηκα την αρμύρα σου
Ολοκληρώθηκα στο στεναγμό σου
Θα εύχομαι όσο υπάρχω
Να μήν ωριμάσεις ποτέ
Πάντα ν'αναζητάς τον πόθο
Κάθε σου βήμα στον Έρωτα να πλατσουρίζει
Κάθε σου ανάσα από ηδονή να φλέγεται
Μπουμπού, παντοτινά θα σ'αγαπώ
http://www.brendawalton.com/files/heart.jpg