δεν μπορώ να κάνω φίλους

Ανέκαθεν αντιμετώπιζα δυσκολίες στο να κάνω νέους φίλους. Το πρόβλημα εντάθηκε κατά τη Δευτέρα Γυμνασίου, όταν μου δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι η παρέα μου με αποφεύγει. Ό,τι προσπάθειες κι αν κατέβαλλα τότε για να τους ξανακερδίσω απέβησαν άκαρπες, γεγονός που επέφερε καίριο πλήγμα στην ψυχολογία μου. Μετά από μερικές παρόμοιες περιπέτειες που είχαν την ίδια κατάληξη, αποφάσισα εντέλει να αποσυρθώ από το μάταιο αγώνα. Έτσι, πέρασα όλα μου τα λυκειακά χρόνια μόνος, κόβοντας βόλτες στα διαλείμματα και περιμένοντας να χτυπήσει το κουδούνι. Για να μην τα πολυλογώ, έφθασα τώρα στο τρίτο έτος του πανεπιστημίου ακόμη χωρίς παρέα, ούτε για δείγμα. Νόμιζα ότι αλλάζοντας περιβάλλον, θα ωφελούνταν και η κοινωνική μου ζωή, αλλά τελικά σε στοιχειώνει παντού. Γιατί μένοντας επί μακρόν στο περιθώριο διαμορφώνεις έναν κλειστό χαρακτήρα που σε συνοδεύει, ηθελημένα ή αθέλητα. Οι έξοδοι στις διακοπές, όταν είμαι στο πατρικό μου, ούτε για αστείο. Υπάρχουν στιγμές που θέλω κάπου να μιλήσω και πνίγομαι από μοναξιά, γιατί δεν υπάρχει κανείς να με ακούσει. Η φιλία δεν είναι το μόνο που έχω ποθήσει, αλλά και η σχέση με το άλλο φύλο που, όπως είναι αναμενόμενο, δεν την έχω βιώσει ποτέ μου. Περνούν τα χρόνια και η κατάσταση παραμένει στάσιμη. Δεν ξέρω τι να κάνω. Έχω πεισθεί ότι γενικά οι ανθρώπινες σχέσεις δυσκολεύουν με την πάροδο του χρόνου. Από τη μια η απαξία των καιρών μας και από την άλλη οι φρενήρεις ρυθμοί, εξαιτίας της δουλειάς και της οικονομίας, που καθιστούν τη φιλία είδος πολυτελείας, την έχουν θέσει σε δεύτερη μοίρα. Κάθε συμβουλή, υπόδειξη ή παρατήρηση που ενδεχομένως με βοηθήσει και με τοποθετήσει σε μια κατεύθυνση θα ήταν ευπρόσδεκτη.

χαι σελντον...καλως ήρθες....:)
Προφανώς, μετά την άκαρπη προσπαθεια σου να τα βρεις με την τότε παρεα, σταμάτησες να προσπαθείς.
Τι είχε συμβεί και διακόψατε?

Εξακολουθεις να επιδιωκεις φιλιες ή πλεον εχεις αφεθει τελειως? Στη δουλεια ή στο πανεπιστημιο που ερχεσαι σε επαφη με τοσο κοσμο?

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

χαι σελντον...καλως ήρθες....:)
Προφανώς, μετά την άκαρπη προσπαθεια σου να τα βρεις με την τότε παρεα, σταμάτησες να προσπαθείς.
Τι είχε συμβεί και διακόψατε?

---

Καλώς σας βρήκα. :)
Όχι, όπως έγραψα, συνέχισα τις προσπάθειες με άλλα παιδιά, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Βέβαια, δεν ήμουν τελείως αθώος. Έκανα κι εγώ τα λάθη μου, για τα οποία μετανιώνω μέχρι σήμερα. Πχ. είχα πει κάποια ψέματα και είχα ανακατέψει λόγια πάνω στην κτητικότητά μου. Όπως και να 'χει, εκείνη η ιστορία καθόρισε όλη τη μετέπειτα πορεία μου.

Quote:

---

Originally Posted by Winston_man_2

Εξακολουθεις να επιδιωκεις φιλιες ή πλεον εχεις αφεθει τελειως? Στη δουλεια ή στο πανεπιστημιο που ερχεσαι σε επαφη με τοσο κοσμο?

---

Σχεδόν έχω αφεθεί, όντας απογοητευμένος και συντετριμμένος. Δε δουλεύω. Το ανέφερα σαν πιθανό αίτιο εξασθένισης της φιλίας στις μέρες μας. Επιδιώκω κατά καιρούς φιλίες, αλλά θα έλεγα σπασμωδικά. Δηλαδή, κάνω καμιά κίνηση με κάποιον, αλλά δεν ξέρω πως να ανοιχτώ και να αναπτύξω οικειότητα, ακολουθούν πολλές στιγμές αμηχανίας και σιωπής γιατί δε βρίσκω τι να πω ή ακόμα κι αν υπερπηδήσω αυτά τα εμπόδια ντρέπομαι να του ζητήσω να βρεθούμε έξω. Στη σχολή μόνο μια παρέα υποσχέθηκε να με καλεί όποτε βγαίνουν και τελικά μου τηλεφωνήσανε μόνο μια φορά. Έχω αναπτύξει και φοβία για τις συναναστροφές εξαιτίας όλης αυτής της απόρριψης που έχω δεχτεί. Μου είναι αδύνατον να μη φοβηθώ ότι θα σταματήσουν να με καλούνε, να απαντούν στα μηνύματά μου ή να ανταποκρίνονται στις προτάσεις μου για έξοδο, με άλλα λόγια ότι θα μου γυρίσουν την πλάτη.

Quote:

---

Originally Posted by sheldon

Σχεδόν έχω αφεθεί, όντας απογοητευμένος και συντετριμμένος. Δε δουλεύω. Το ανέφερα σαν πιθανό αίτιο εξασθένισης της φιλίας στις μέρες μας. Επιδιώκω κατά καιρούς φιλίες, αλλά θα έλεγα σπασμωδικά. Δηλαδή, κάνω καμιά κίνηση με κάποιον, αλλά δεν ξέρω πως να ανοιχτώ και να αναπτύξω οικειότητα, ακολουθούν πολλές στιγμές αμηχανίας και σιωπής γιατί δε βρίσκω τι να πω ή ακόμα κι αν υπερπηδήσω αυτά τα εμπόδια ντρέπομαι να του ζητήσω να βρεθούμε έξω. Στη σχολή μόνο μια παρέα υποσχέθηκε να με καλεί όποτε βγαίνουν και τελικά μου τηλεφωνήσανε μόνο μια φορά. Έχω αναπτύξει και φοβία για τις συναναστροφές εξαιτίας όλης αυτής της απόρριψης που έχω δεχτεί. Μου είναι αδύνατον να μη φοβηθώ ότι θα σταματήσουν να με καλούνε, να απαντούν στα μηνύματά μου ή να ανταποκρίνονται στις προτάσεις μου για έξοδο, με άλλα λόγια ότι θα μου γυρίσουν την πλάτη.

---

Κοιτα καταρχήν πρέπει να είσαι ανοιχτός και χαλαρός (οσο μπορείς) οταν γνωρίζεις άτομα..Με το να κάνεις την πρώτη κίνηση έχεις θέμα? Αν οχι οταν πλησιάζεις κάποιον δεν πας πχ να του πεις γεια σου ειμαι ο Γιώργος. Θες να γίνουμε φίλοι? (τυχαιο παραδειγμα) Μιλάτε για την σχολή αρχικά, μετα για ενδιαφέροντα ή οπου σας βγάλει η συζήτητηση σαν να μιλάς στην ταμεία του σουπερμαρκετ ας πουμε. Αν υπάρχει χημεία θα δεις οτι ολα θα πάρουν τον δρόμο τους και συνηθως οι φιλίες έρχονται οταν δεν το προσπαθείς ;) Εκτος αυτου μην επωμίζεσαι ολο το βάρος της συζήτησης. Η συζήτηση είναι αμφίδρομη..θα μιλάει και ο άλλος. Και σκέψου οτι ισως αν δεν μιλάει πολύ μπορεί να είναι ντροπαλός ή χιλιοι αλλοι λόγοι..Επίσης δεν προτείνεις να βγείτε απο την πρώτη μερα. Περιμένεις να περάσει λίγος καιρός πρώτα..Αυτα..Ελπίζω να βοήθησα!

Υ.Γ Και εγω δεν εχω μεγάλη εμπειρία σε φιλίες. Παντα είχα απο ένα φίλο και μόνο και εχω περάσει περιόδους που δεν ειχα κανενα. Αλλα πιστεύω οτι αυτα που σου ειπα είναι σωστά..Πανω απο ολα νιώσε καλα με τον εαυτό σου πρώτα και μετα επιδίωξε και ολα τα αλλα. :) Εξ αλλου ο μονος σταθερός μας φίλος σε αυτο τον κόσμο είναι ο εαυτός μας. Τον κουβαλάμε οπου και αν παμε..και δεν μπορούμε να τον ξεφορτωθούμε κιόλας :P

Αυτό που διαπιστώνω είναι ότι έκανες προσπάθειες φίλε, το πάλεψες, δεν έμεινες ποτε με τα χερια σταυρωμενα να περιμενεις τους άλλους, πήρες εσύ τις πρωτοβουλίες αλλά ανταπόκριση μηδεν. Έχεις εδώ και χρόνια κατανοήσει αυτη την έλλειψη στη ζωή σου και η έλλειψη φιλίας είναι κατι που σε ρίχνει ψυχολογικα σε όλους τους τομεις της ζωής σου. Αυτό με το μοναχικό παιδί να γυροφερνει στην αυλη του σχολείου περιμένωντας το κουδούνι να κτυπήσει μου θυμίζει εμένα....

Να ξέρεις όμως ότι η φιλία είναι και θέμα χημείας, όχι να προσποιήσαι αλλά να σου βγαινει αυθόρμητα, να ταιριάζει ο τρόπος σκέψης, το ύφος και τα ενδιαφέροντα, διαφορετικά είναι σα να παρακαλάς και στο τελος σου μενει η απογοήτευση όταν σου γυρίζουν την πλάτη. Έψαξες καθόλου να βρεις τους λόγους που σε αποφεύγουν ή/και που δεν καταφερνεις να κερδίσεις τους άλλους? και αυτοί οι λόγοι πρώτα έχουν να κάνουν με σενα. Προσπάθησες να βελτιώσεις τον εαυτό σου? τη συμπεριφορά σου στις συναναστροφες? να βρεις ενδιαφεροντα κοινα με άλλους? να βρεις εκείνους με τους οποίους πραγματικα ταιριάζεις? και είναι λογικό αποτέλεσμα στο τέλος να αναπτύσσεις φοβία και αμηχανία στις συναναστροφες.

Θα σου έλεγα βελτίωσε τον εαυτό σου πρώτα, γίνε πιο δυναμικός, παίρνε πρωτοβουλίες, απασχολήσου με θεματα που αρεσουν στους πολλούς να τα συζητούν ώστε αυτό να ειναι εναυσμα και να τους κινεις το ενδιαφερον, μαθε να κρατας το ενδιαφερον σε μια συζήτηση, μην παίρνεις ποτε υφος μίζερο και λυπημένο. Απ την άλλη ψάξε, υπάρχουν και για σενα τα καταλληλα άτομα, ίσως λόγω χαρακτηρα να δυσκολευτείς αρκετα να βρεις ατομα που να ταιριαζεις μαζί τους, όμως θα πρεπει να ψάξεις και μην πηγαίνεις συνέχεια σε ίδιους χαρακτηρες με αυτους που παλια σε είχαν απορρίψει. Προσέγγιζε άτομα με τα οποία βλέπεις να χεις κοινά ή που τους βρίσκεις πιο προσιτούς στο να συναναστραφείς μαζί τους. Δυστυχώς πρεπει να ψάξεις και μην τα βαζεις ποτε κατω. Και μην παρακαλας, γιατι αυτο που μενει τοτε στο τελος είναι η απογοητευση και τίποτα άλλο. Αυτό σου το πρόβλημα μην το αφηνεις να σου δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα και αποτυχίες ή να κρατας παραμελημένους άλλους τομείς της ζωής σου, όπως σπουδες κλπ, και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να γίνει αυτο που σου λέω.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Αυτό που διαπιστώνω είναι ότι έκανες προσπάθειες φίλε, το πάλεψες, δεν έμεινες ποτε με τα χερια σταυρωμενα να περιμενεις τους άλλους, πήρες εσύ τις πρωτοβουλίες αλλά ανταπόκριση μηδεν. Έχεις εδώ και χρόνια κατανοήσει αυτη την έλλειψη στη ζωή σου και η έλλειψη φιλίας είναι κατι που σε ρίχνει ψυχολογικα σε όλους τους τομεις της ζωής σου. Αυτό με το μοναχικό παιδί να γυροφερνει στην αυλη του σχολείου περιμένωντας το κουδούνι να κτυπήσει μου θυμίζει εμένα....

Να ξέρεις όμως ότι η φιλία είναι και θέμα χημείας, όχι να προσποιήσαι αλλά να σου βγαινει αυθόρμητα, να ταιριάζει ο τρόπος σκέψης, το ύφος και τα ενδιαφέροντα, διαφορετικά είναι σα να παρακαλάς και στο τελος σου μενει η απογοήτευση όταν σου γυρίζουν την πλάτη. Έψαξες καθόλου να βρεις τους λόγους που σε αποφεύγουν ή/και που δεν καταφερνεις να κερδίσεις τους άλλους? και αυτοί οι λόγοι πρώτα έχουν να κάνουν με σενα. Προσπάθησες να βελτιώσεις τον εαυτό σου? τη συμπεριφορά σου στις συναναστροφες? να βρεις ενδιαφεροντα κοινα με άλλους? να βρεις εκείνους με τους οποίους πραγματικα ταιριάζεις? και είναι λογικό αποτέλεσμα στο τέλος να αναπτύσσεις φοβία και αμηχανία στις συναναστροφες.

Θα σου έλεγα βελτίωσε τον εαυτό σου πρώτα, γίνε πιο δυναμικός, παίρνε πρωτοβουλίες, απασχολήσου με θεματα που αρεσουν στους πολλούς να τα συζητούν ώστε αυτό να ειναι εναυσμα και να τους κινεις το ενδιαφερον, μαθε να κρατας το ενδιαφερον σε μια συζήτηση, μην παίρνεις ποτε υφος μίζερο και λυπημένο. Απ την άλλη ψάξε, υπάρχουν και για σενα τα καταλληλα άτομα, ίσως λόγω χαρακτηρα να δυσκολευτείς αρκετα να βρεις ατομα που να ταιριαζεις μαζί τους, όμως θα πρεπει να ψάξεις και μην πηγαίνεις συνέχεια σε ίδιους χαρακτηρες με αυτους που παλια σε είχαν απορρίψει. Προσέγγιζε άτομα με τα οποία βλέπεις να χεις κοινά ή που τους βρίσκεις πιο προσιτούς στο να συναναστραφείς μαζί τους. Δυστυχώς πρεπει να ψάξεις και μην τα βαζεις ποτε κατω. Και μην παρακαλας, γιατι αυτο που μενει τοτε στο τελος είναι η απογοητευση και τίποτα άλλο. Αυτό σου το πρόβλημα μην το αφηνεις να σου δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα και αποτυχίες ή να κρατας παραμελημένους άλλους τομείς της ζωής σου, όπως σπουδες κλπ, και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να γίνει αυτο που σου λέω.

---

Καλά τα λες αλλα διαφωνώ μόνο στο οτι του προτείνεις να αλλάξει τον εαυτό του για να γίνει αρεστός στους άλλους. Οι πραγματικές φιλίες στηρίζονται σε πραγματικούς εαυτούς. Αλλιώς είναι κάστρα στη άμμο.

Quote:

---

Originally Posted by PostMortem

Καλά τα λες αλλα διαφωνώ μόνο στο οτι του προτείνεις να αλλάξει τον εαυτό του για να γίνει αρεστός στους άλλους. Οι πραγματικές φιλίες στηρίζονται σε πραγματικούς εαυτούς. Αλλιώς είναι κάστρα στη άμμο.

---

Δεν του λέω να αλλάξει τον εαυτό του για να γίνει αρεστός στους άλλους, ίσα ίσα είμαι της άποψης πρόβλημα των άλλων και όχι δικό μας αν δεν τους αρέσουμε!!! σ΄όποιον αρέσουμε για τους άλλους δε θα μπορέσουμε....που λέει το τραγούδι. Γι αυτό του προτείνω να μην τους παρακαλα, ούτε να προσποιείται, αλλά να ψάξει και για άτομα με τα οποία ταιριάζει.
Αυτό που του προτείνω είναι να βελτιώσει τον εαυτό του, να βελτιώσει δλδ αυτο το οποιο είναι, όπως να γίνει πιο διεκδικητικός, να παίρνει πρωτοβουλίες, να μην είναι σκυθρωπος αλλά χαρούμενος, αισιόδοξος κλπ. και όχι να καταπιέσει τον εαυτό του ή να του επιβάλει να γίνει κατι το οποίο κατα βαθος δεν τον εκφράζει για να γινει πιο υποτίθεται κοινωνικός, γιατι στην τελευταια περιπτωση όχι μονο κτίζει καστρα στην αμμο αλλά θα κανει και γκαφες και θα τον κοροιδεύουν. Νομίζω συμφωνούμε!

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Δεν του λέω να αλλάξει τον εαυτό του για να γίνει αρεστός στους άλλους, ίσα ίσα είμαι της άποψης πρόβλημα των άλλων και όχι δικό μας αν δεν τους αρέσουμε!!! σ΄όποιον αρέσουμε για τους άλλους δε θα μπορέσουμε....που λέει το τραγούδι. Γι αυτό του προτείνω να μην τους παρακαλα, ούτε να προσποιείται, αλλά να ψάξει και για άτομα με τα οποία ταιριάζει.
Αυτό που του προτείνω είναι να βελτιώσει τον εαυτό του, να βελτιώσει δλδ αυτο το οποιο είναι, όπως να γίνει πιο διεκδικητικός, να παίρνει πρωτοβουλίες, να μην είναι σκυθρωπος αλλά χαρούμενος, αισιόδοξος κλπ. και όχι να καταπιέσει τον εαυτό του ή να του επιβάλει να γίνει κατι το οποίο κατα βαθος δεν τον εκφράζει για να γινει πιο υποτίθεται κοινωνικός, γιατι στην τελευταια περιπτωση όχι μονο κτίζει καστρα στην αμμο αλλά θα κανει και γκαφες και θα τον κοροιδεύουν. Νομίζω συμφωνούμε!

---

ok Τότε ισως να παρεξήγησα τα λεγόμενα σου! Απλα αυτο εδω που είπες: "απασχολήσου με θεματα που αρεσουν στους πολλούς να τα συζητούν ώστε αυτό να ειναι εναυσμα και να τους κινεις το ενδιαφερον"

Μου χτύπησε άσχημα..

Quote:

---

Originally Posted by PostMortem

Απλα αυτο εδω που είπες: "απασχολήσου με θεματα που αρεσουν στους πολλούς να τα συζητούν ώστε αυτό να ειναι εναυσμα και να τους κινεις το ενδιαφερον"

Μου χτύπησε άσχημα..

---

Ok!! έχεις δίκαιο, το αλλάζω: απασχολήσου με θέματα που αρέσουν στους πολλούς εφόσον πρώτα αρέσουν σε σενα.

Προσθέτω ότι δεν πρέπει να το παίρνουμε κατάκαρδα ή χειρότερα να υποτιμάμε τον εαυτό μας και την αξία που έχουμε επειδή καποιοι μας γυρνανε την πλάτη ούτε όσους έχουν αναγνώριση από τους πολλούς να τους θεωρούμε καλύτερους μας.

Quote:

---

Originally Posted by PostMortem

Κοιτα καταρχήν πρέπει να είσαι ανοιχτός και χαλαρός (οσο μπορείς) οταν γνωρίζεις άτομα..Με το να κάνεις την πρώτη κίνηση έχεις θέμα? Αν οχι οταν πλησιάζεις κάποιον δεν πας πχ να του πεις γεια σου ειμαι ο Γιώργος. Θες να γίνουμε φίλοι? (τυχαιο παραδειγμα) Μιλάτε για την σχολή αρχικά, μετα για ενδιαφέροντα ή οπου σας βγάλει η συζήτητηση σαν να μιλάς στην ταμεία του σουπερμαρκετ ας πουμε. Αν υπάρχει χημεία θα δεις οτι ολα θα πάρουν τον δρόμο τους και συνηθως οι φιλίες έρχονται οταν δεν το προσπαθείς ;) Εκτος αυτου μην επωμίζεσαι ολο το βάρος της συζήτησης. Η συζήτηση είναι αμφίδρομη..θα μιλάει και ο άλλος. Και σκέψου οτι ισως αν δεν μιλάει πολύ μπορεί να είναι ντροπαλός ή χιλιοι αλλοι λόγοι..Επίσης δεν προτείνεις να βγείτε απο την πρώτη μερα. Περιμένεις να περάσει λίγος καιρός πρώτα..Αυτα..Ελπίζω να βοήθησα!

Υ.Γ Και εγω δεν εχω μεγάλη εμπειρία σε φιλίες. Παντα είχα απο ένα φίλο και μόνο και εχω περάσει περιόδους που δεν ειχα κανενα. Αλλα πιστεύω οτι αυτα που σου ειπα είναι σωστά..Πανω απο ολα νιώσε καλα με τον εαυτό σου πρώτα και μετα επιδίωξε και ολα τα αλλα. :) Εξ αλλου ο μονος σταθερός μας φίλος σε αυτο τον κόσμο είναι ο εαυτός μας. Τον κουβαλάμε οπου και αν παμε..και δεν μπορούμε να τον ξεφορτωθούμε κιόλας :P

---

Και για να πλησιάσω έναν ξένο δε βρίσκω εύκολα το θάρρος. Σπάζω με τις ώρες το κεφάλι μου τι αφορμή να επικαλεστώ για να του μιλήσω. Σαφώς, εννοείται ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φανερώσεις τις προθέσεις σου, δηλαδή ότι θέλεις να γίνεις φίλος του, γιατί παραδόξως κάτι τέτοιο τον απομακρύνει, εκλαμβάνοντάς το επιθετικά. Όπως και όταν αναζητάς ερωτικό/ή σύντροφο που φαντάζομαι ότι θα πρέπει να κινείσαι όσο το δυνατόν πλαγίως.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Αυτό που διαπιστώνω είναι ότι έκανες προσπάθειες φίλε, το πάλεψες, δεν έμεινες ποτε με τα χερια σταυρωμενα να περιμενεις τους άλλους, πήρες εσύ τις πρωτοβουλίες αλλά ανταπόκριση μηδεν. Έχεις εδώ και χρόνια κατανοήσει αυτη την έλλειψη στη ζωή σου και η έλλειψη φιλίας είναι κατι που σε ρίχνει ψυχολογικα σε όλους τους τομεις της ζωής σου. Αυτό με το μοναχικό παιδί να γυροφερνει στην αυλη του σχολείου περιμένωντας το κουδούνι να κτυπήσει μου θυμίζει εμένα....

---

Έτσι είναι. Έχω κάνει αναρίθμητες προσπάθειες που απέτυχαν παταγωδώς. Πολλοί που με συμβουλεύουν με κατηγορούν ότι το πρόβλημά μου χρονίζει και διαιωνίζεται, γιατί παραμένω αδρανής, ενώ δεν έχουν ιδέα πόσα έχω δοκιμάσει.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Να ξέρεις όμως ότι η φιλία είναι και θέμα χημείας, όχι να προσποιήσαι αλλά να σου βγαινει αυθόρμητα, να ταιριάζει ο τρόπος σκέψης, το ύφος και τα ενδιαφέροντα, διαφορετικά είναι σα να παρακαλάς και στο τελος σου μενει η απογοήτευση όταν σου γυρίζουν την πλάτη. Έψαξες καθόλου να βρεις τους λόγους που σε αποφεύγουν ή/και που δεν καταφερνεις να κερδίσεις τους άλλους? και αυτοί οι λόγοι πρώτα έχουν να κάνουν με σενα. Προσπάθησες να βελτιώσεις τον εαυτό σου? τη συμπεριφορά σου στις συναναστροφες? να βρεις ενδιαφεροντα κοινα με άλλους? να βρεις εκείνους με τους οποίους πραγματικα ταιριάζεις? και είναι λογικό αποτέλεσμα στο τέλος να αναπτύσσεις φοβία και αμηχανία στις συναναστροφες.

---

Έχω προβληματιστεί τα μέγιστα που φταίω εγώ, χωρίς να βγαίνει άκρη. Συνήθως, δε θέλω να θίξω γιατί με αποφεύγουν, διότι τότε θα προσπαθούν να μου αποδείξουν το αντίθετο. Θα θολώνουν τα νερά απλά για το θεαθήναι. Όταν πάντως τους ρωτάω, το αρνούνται και βρίσκουν φθηνές δικαιολογίες, σαν την κλασσική έλλειψη χρόνου, ενώ δε με πείθουν. Ο λόγος που υποπτεύομαι εγώ είναι ότι με βαριούνται, δεδομένου ότι δεν είμαι ιδιαίτερα ευχάριστος και ομιλητικός. Καταλαβαίνω ότι αυτό μειώνει την εικόνα μου και το πολεμώ όσο μπορώ, αλλά είναι σαν φαύλος κύκλος. Κάποιος που συμμετέχει ελάχιστα στις συζητήσεις δεν είναι ελκυστικός για παρέα και αντιστρόφως όσο είμαι παραγκωνισμένος, δεν εξασκώ την επικοινωνία μου και ατροφεί ως δεξιότητα.

Quote:

---

Originally Posted by PostMortem

Καλά τα λες αλλα διαφωνώ μόνο στο οτι του προτείνεις να αλλάξει τον εαυτό του για να γίνει αρεστός στους άλλους. Οι πραγματικές φιλίες στηρίζονται σε πραγματικούς εαυτούς. Αλλιώς είναι κάστρα στη άμμο.

---

Συχνά ακούω το σύνθημα "να είσαι ο εαυτός σου" και "μην προσπαθείς να προσποιηθείς κάποιον άλλον", αλλά δε συμφωνώ απόλυτα. Όταν ο χαρακτήρας σου γεννά μη κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές, δεν μπορείς να τον εκδηλώσεις. Ειδάλλως, το πιθανότερο είναι να φας πόρτα...

Quote:

---

Originally Posted by sheldon

Συχνά ακούω το σύνθημα "να είσαι ο εαυτός σου" και "μην προσπαθείς να προσποιηθείς κάποιον άλλον", αλλά δε συμφωνώ απόλυτα. Όταν ο χαρακτήρας σου γεννά μη κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές, δεν μπορείς να τον εκδηλώσεις. Ειδάλλως, το πιθανότερο είναι να φας πόρτα...

---

συμφωνω. καλο ειναι να πας λαου λαου. δεν μπορεις να χεις θαρρος με ολους. ο αληθινος μας εαυτος ποικιλει αναλογα με το ποιον εχουμε μπροστα μας. δυσκολες οι φιλιες εχω κ εγω το ιδιο θεμα. οσο μεγαλωνεις δεν κανεις ευκολα. αμα σταματας και τελειωνεις απο σχολεια και σπουδες δεν μενει τπτ αλλο. δλδ αμα πας σε κλαμπακι μπορει να βρεις γκομενα-ο αλλα φιλους οχι.