ο πατερας αρχισε παλι να με χτυπαει

σήμερα εκλαψα και ντραπηκα πολυ!ειμαι 23 χρονων.ο πατερας μου παντα δουλευε κααι ελλειπε παρα πολλες ωρες απ το σπιτι οταν ημουν μικρη μου ελειπε τοτε τον αγαπουσα. στο γυμνασιο περιπου αρχισε να με χτυπαει χωρις σημαντικους λογους τοτε ημουν και λιγο χοντρουλα και με κοροιδευαν στο σχολειο κι απ αυτο μου δημιουργηθηκε πιστευω το συναισθημα του οταν στεναχωριεμαι να πιστευω οτι δε μου αξιζει τιποτα.το ξυλο συνεχιζοταν μονο σε μενα οχι στην μικροτερη αδερφη μου εκει δημιουργηθηκε και η διακριση και η απεχθεια που αισθανομαι γι αυτην κι αυτη οταν τσακωνομαστε μου μιλαει παρα πολυ ασχημα.δεν το πιστευω οτι εγω εχω φτασει στο σημειο να χαιρομαι οταν παραδεχομαι οτι μισω αυτους τους ανθρωπους!ξερω ν αγαπαω να υποχωρω να συγχωρω δεν ειμαι εγωιστρια!το ξυλο συνεχιζοταν ωσπου αρχισα κι εγω να αντεπιτηθομαι με βρισιες και το ξυλο συνεχιζοταν.πριν ενα μιση περιπου χρονο σταματησε αυτο. εδω κι ενα μηνα ομως που ειμαι ανεργη αρχισε παλι να με βριζει ωσπου σημερα με χτυπησε κι εγω να τον βριζω παλι του ειπα οτι θα του κανω καταγγελεια κατι που δε θα κανω...θεωρω οτι ειναι αδικο για μια κοπελα 23 χρονων που εχι φιλες που εχει συντροφο που την αγαπαει που ειναι προσγηωμενη να συμπεριφερονατι ετσι...σκεφτομαι οτι οταν επιτελους πεθανει για να ησυχασω ουτε στην κηδεια του θα παω δεν τον μισω απλα αδιαφορω!!!
το μονο που μ ενδιαφερει ειναι να προσπαθησω να γλυκανω εκεινο το συναισθημα που οταν ειμαι στεναχωρημενη πιστευω πως δεν αξιζω τιποτα!!
εχετε παρομοιες εμπειριες και πως ξεπερασατε τα ψυχολογικα προβληματα που σας δημιουργησαν?

Γεια σου Μαρκέλα και καλωσόρισες στο φόρουμ. Πρώτα πρώτα θα ήθελα να σε ρωτήσω ποια είναι η στάση της μητέρας σου σε όλο αυτό που ζεις και ποια είναι η δική της σχέση με τον μπαμπά σου.

Γεια σου. Γιατί να πιστεύεις ότι δεν αξίζεις τίποτα? Να σου πω ότι σφάλεις κάπου δεν δικαιολογείται να αντιπαθείς την αδερφή σου επειδή έτρωγες
εσύ ξύλο ενώ εκείνη όχι. Φταίει εκείνη για αυτό? Κοίτα για το άλλο που λες δεν αποκλείεται να έχεις δίκιο. Δεν αποκλείεται να είναι ανάξιοι της
αγάπης σου. Γενικά στο στυλ σου δεν βλέπω κάτι παράλογο. Μήπως πίνει και συμπεριφέρεται έτσι? Κοινωνικός Λειτουργός??? Το καλύτερο
είναι να τα πεις στο φίλο σου και στις φίλες σου, γενικά σε όποιον εμπιστεύεσαι. Ε αβίαστα θα έλεγα όχι νορμάλ πράματα, δεν έχω τέτοια βιώματα.

η μανα μου με αγαπαει κι εγω την αγαπαω! η σχεση τους μεταξυ τους ειναι παρα πολυ καλη! αμα μου φερεται ασχημα ο πατερας μου εκεινη του λεει δε ντρεπεσαι και τα σχετικα!παιδια ο πατερας μου με μισει και δεν ξερω το γιατι εχω κανει πολλες υποχωρησεις τον εχω συγχωρησει στον παρελθον αλλα οχι 23 χρονων κοπελα να καθεται και να με χτυπαει ντρεπομαι για λογαριασμο του ειναι και 60 χρονων αντι να καθεται και να χαιρεται για την οικογενεια του που εχουμε την υγεια μας και ειμαστε μια χαρα κοριτσια καθετε και κανει ανεπιτρεπτα πραγματα!αραγε τι να σκεφτεται μετα?πως μπορει να κοιμαται τα βραδια να συνεχιστει θα κατσω να του πω δυο λογακια στα ισα αν και παλι στην ειρωνια θα ναι οτι κι αν σκεφτομαι οτι αποψη κι αν εχω συνεχεια την κατατκρινει και την κοροιδευει!μια φορα η αδερφη του μου χε πει δεν πιστευω να σας βαραει στο ασχετο κι απ αυτο πιστευω οτι το ιδιο εκαναν κι οι γονεις του!τεσπα αψυχολογητη συμπεριφορα

αχ γλυκια μ. ο πατερας μ ηταν νευρικος κ με χτυπαγε κ μενα ως κ τα 18 ειχα φαει σφαλιαρες για χαζους λογους η επεφτα σε ντουλαπες. μολις εγινε ενα κακο σταματησε αποτομα να φερεται ετσι και να επανορθωνει. ο πατερας σ τι δουλεια κανει? εχει αγχη? ειναι τελειομανης??

Το "δεν ντρέπεσαι" μιας μητέρας απλά δε μου φαίνεται αρκετό. Αφού όμως μέχρι εκεί το φτάνει, τότε η ευθύνη προστασίας σου πέφτει όλη σε σένα την ίδια. Εφόσον το περιβάλλον σου είναι τέτοιο που οι σύμμαχοι μένουν στα λόγια, τα οποία κιόλας δεν έχουν αποτέλεσμα, το μετά βήμα ποιο μπορεί να είναι?

παιδιά εμένα κάποτε με χτύπησε ο πατριός μου χωρίς σοβαρο λόγο αν και το μετανιωσε πολυ κ τον αγαπω πολυ αλλα λέμε για ξυλο και εγινε της πουτ..εγω δλδ τα κανα μπαχαλο στο σπιτι γιαυτη τη συμπεριφορα γτ ενιωσα η μητερα μ να μην κάνει τπτ γιαυτο..μετα σηκωθηκα κ εφυγα απο το σπιτι και εγιναν ενα σωρο βλακειες..δεν ξερω μην ανέχεσαι τπτ εγω δεν σηκωνω μυγα στο σπαθι μ αν σου αφηνει και σημαδια πηγαινε στην ασστυνομια μετα θα βαλει μυαλο και θα ηρεμησει..δεν αξίζουν τετοιοι ανθρωποι, τετοιοι αντρες επειδη εχουν περισσοτερη μυκη δυναμη εμεις τι ειμαστε δλδ? ζωα? που κ παλι κ αυτα ψυχη εχουν..αντικείμενα? ελεος πια

Quote:

---

Originally Posted by markela

η μανα μου με αγαπαει κι εγω την αγαπαω! η σχεση τους μεταξυ τους ειναι παρα πολυ καλη! αμα μου φερεται ασχημα ο πατερας μου εκεινη του λεει δε ντρεπεσαι και τα σχετικα!παιδια ο πατερας μου με μισει και δεν ξερω το γιατι εχω κανει πολλες υποχωρησεις τον εχω συγχωρησει στον παρελθον αλλα οχι 23 χρονων κοπελα να καθεται και να με χτυπαει ντρεπομαι για λογαριασμο του ειναι και 60 χρονων αντι να καθεται και να χαιρεται για την οικογενεια του που εχουμε την υγεια μας και ειμαστε μια χαρα κοριτσια καθετε και κανει ανεπιτρεπτα πραγματα!αραγε τι να σκεφτεται μετα?πως μπορει να κοιμαται τα βραδια να συνεχιστει θα κατσω να του πω δυο λογακια στα ισα αν και παλι στην ειρωνια θα ναι οτι κι αν σκεφτομαι οτι αποψη κι αν εχω συνεχεια την κατατκρινει και την κοροιδευει!μια φορα η αδερφη του μου χε πει δεν πιστευω να σας βαραει στο ασχετο κι απ αυτο πιστευω οτι το ιδιο εκαναν κι οι γονεις του!τεσπα αψυχολογητη συμπεριφορα

---

Μαρκέλα δεν ξέρω σε τι κατάσταση είσαι, αν δουλεύεις αν έχεις πόρους δικούς σου κλπ. Εγώ προσωπικά θα έπιανα την οποιαδήποτε δουλειά και θα έκανα τα πάντα για να φύγω από αυτό το σπίτι. Όσο μένεις, τόσο χειρότερα θα γίνουν τα πράγματα.
Επίσης, το να λέει η μητέρα σου στον πατέρα σου, "δεν ντρέπεσαι", μετά το ξύλο, δεν μου φαίνεται και μεγάλη συμπαράσταση.

Μαρκέλα, συμφωνώ με τα προηγούμενα μέλη. Ένα "δεν ντρέπεσαι" δεν είναι συμπαράσταση. Είναι προφανές ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ήταν κατάλληλοι για να γίνουν γονείς. Αυτό που θέλω να σε ρωτήσω και γω είναι, αν δουλεύεις ή σπουδάζεις. Αν δουλεύεις, πιστεύω το καλύτερο θα ήταν να φύγεις από το σπίτι σε πρώτη φάση και να μείνεις σε κάποιον συγγενή σου. Υπάρχουν στην ζωή σου συγγενείς που να μπορείς να στηριχτείς σ' αυτούς έστω και προσωρινά?


Αν συνεχίσεις να μένεις εκεί αυτό θα είναι επιζήμιο για σένα. Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο να απευθυνθείτε οικογενειακά σ' έναν ψυχολόγο αν και το βλέπω λίγο δύσκολο με την συμπεριφορά που έχει ο πατέρας σου.

Γεια σου Μαρκέλλα, καλώς ήρθες στο φόρουμ.
Σε αυτά που μας περιγράφεις, εγώ προσωπικά βλέπω μια παθογένεια. Τόσο από τη μεριά του πατέρα σου όσο και από τη μεριά της μητέρας σου.
Δηλαδή εάν όντως ισχύουν αυτά που λες, εγώ σαφώς δεν μπορώ να διακρίνω μια παρα πολύ καλή σχέση - όπως εσύ λες- μεταξύ των γονιών σου. Τι σημαίνει δηλαδή "πάρα πολύ καλή σχέση"? Σχέση η οποία πηγαίνει καλά επειδή η μάνα σου είναι πειθήνια και δε φέρνει αντίρρηση στον πατέρα σου μήπως και της αστράψει κι αυτηνής καμιά ανάστροφη? Αυτό δεν είναι καλή σχέση, είναι σχέση εξουσίας και φόβου.
Κατά τ'άλλα περνάς, τουλάχιστον σε εμένα το μήνυμα, ότι η οικογένειά σας είναι και γαμώ και ότι μόνο εσύ είσαι το μήλον της έριδος.
Εάν ισχύουν αυτά που γράφεις, τότε η οικογένειά σας έχει θέματα.
Η μάνα σου πάντως δε σε προστατεύει και έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης.
Εγώ αν ήμουν στη θέση σου θα του τραβούσα μια ωραιότατη μηνυσούλα. Τι πάει να πει σε δέρνει? με ποιο δικαίωμα? τι είσαι, κτήμα του?
δηλαδή αν σε έδερνε στο δρόμο ένας άγνωστος, θα το επέτρεπες? Δε θα τον πήγαινες στα δικαστήρια?

Μπορεί να ακούγεται ακραίο αλλά αυτές είναι διαστάσεις του..είναι πολύ κακό να συνηθίζουμε να μας φέρονται άσχημα.

Επίσης, πολύ πιθανό να έβαζα να τον έσπαγαν στο ξύλο.

Quote:

---

Originally Posted by markela

σήμερα εκλαψα και ντραπηκα πολυ!ειμαι 23 χρονων.ο πατερας μου παντα δουλευε κααι ελλειπε παρα πολλες ωρες απ το σπιτι οταν ημουν μικρη μου ελειπε τοτε τον αγαπουσα. στο γυμνασιο περιπου αρχισε να με χτυπαει χωρις σημαντικους λογους τοτε ημουν και λιγο χοντρουλα και με κοροιδευαν στο σχολειο κι απ αυτο μου δημιουργηθηκε πιστευω το συναισθημα του οταν στεναχωριεμαι να πιστευω οτι δε μου αξιζει τιποτα.το ξυλο συνεχιζοταν μονο σε μενα οχι στην μικροτερη αδερφη μου εκει δημιουργηθηκε και η διακριση και η απεχθεια που αισθανομαι γι αυτην κι αυτη οταν τσακωνομαστε μου μιλαει παρα πολυ ασχημα.δεν το πιστευω οτι εγω εχω φτασει στο σημειο να χαιρομαι οταν παραδεχομαι οτι μισω αυτους τους ανθρωπους!ξερω ν αγαπαω να υποχωρω να συγχωρω δεν ειμαι εγωιστρια!το ξυλο συνεχιζοταν ωσπου αρχισα κι εγω να αντεπιτηθομαι με βρισιες και το ξυλο συνεχιζοταν.πριν ενα μιση περιπου χρονο σταματησε αυτο. εδω κι ενα μηνα ομως που ειμαι ανεργη αρχισε παλι να με βριζει ωσπου σημερα με χτυπησε κι εγω να τον βριζω παλι του ειπα οτι θα του κανω καταγγελεια κατι που δε θα κανω...θεωρω οτι ειναι αδικο για μια κοπελα 23 χρονων που εχι φιλες που εχει συντροφο που την αγαπαει που ειναι προσγηωμενη να συμπεριφερονατι ετσι...σκεφτομαι οτι οταν επιτελους πεθανει για να ησυχασω ουτε στην κηδεια του θα παω δεν τον μισω απλα αδιαφορω!!!
το μονο που μ ενδιαφερει ειναι να προσπαθησω να γλυκανω εκεινο το συναισθημα που οταν ειμαι στεναχωρημενη πιστευω πως δεν αξιζω τιποτα!!
εχετε παρομοιες εμπειριες και πως ξεπερασατε τα ψυχολογικα προβληματα που σας δημιουργησαν?

---

μαρκελα, γεια σου.
εβλεπα τον τιτλο μερες αλλα δν ανοιγα το θεμα σου.
επειδη κ μενα ο πατερας μου εκανε το ιδιο μεχρι τα 19 μου.
ώσπου του ειπα πως αν το ξανακανει θα παω αστυνομια.
το εκοψε μαχαιρι.
πες του το κ αν συνεχισει, πηγαινε.
κανεις δν εχει το δικαιωμα να σε χτυπησει.
δν το εκανε μια, δν το εκανε δυο...
ολο αυτο θα σου δημιουργησει προβλημα ( που στο εχει κανει ήδη )
θα μαζευτεί κ θα τρεχεις να τα λυσεις μετα.
σου ευχομαι ολα να πανε καλα.
επισης ευχομαι στον πατερα σου να λυσει τα δικα του θεματα σε οποια ηλικια κ να ειναι.

Μαρκέλλα γεια και απο μένα..διαφωνώ με τις παραπάνω τακτικές τύπου ''κάνε του μήνυση'' ή ''απευθύνσου στην αστυνομία''.Δε πιστεύω πως θα βοηθήσει την κατάσταση..ίσα ίσα πιστεύω πως θα περιπλέξει τα πράγματα..για να προβαίνει σε τέτοιες ενέργιες ο πατέρας σου θεωρώ πως έχει πέσει και ο ίδιος θύμα ενδοοικογενειακής βίας μικρότερος.Ασφαλώς δε θεωρώ πως πρέπει να πληρώσεις εσύ τα σπασμένα...κοίτα,ανάλογη κατάσταση βιώνει μια φίλη μου..αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να τα πηγαίνει καλά με τους δικούς της εως ότου βρεί μια δουλειά και μπορέσει να απογαλακτιστεί..αλλά με όμορφο τρόπο..όχι με την απειλή της μήνυσης..το ζήτημα είναι να φύγεις απο το σπίτι σου και να έχεις αφήσει καλές σχέσεις με τους δικούς σου!Όσον αφορά τη μάνα σου η γνώμη μου είναι πως δε κρατά και πολύ καλή στάση..ίσως απο συνήθεια..ίσως απο φόβο(όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω)..αυτό μόνη σου θα το βρεις..Τέλος θέλω να σου πω πως απ'όσα αναφέρεις δε φαίνεται να φταίει πουθενά η αδερφή σου,συνεπώς δεν υπάρχει λόγος αντιπάθειας γι αυτήν.Ο πατέρας σου είναι μεγάλος άνθρωπος και πολύ δύσκολα μπορείς να τον αλλάξεις..προσπάθησε να μιλήσεις μαζί του και να τα βρείτε..παιδί του είσαι..δεν είναι δυνατόν να μη σ'αγαπάει..απλώς οι γονείς ξεφεύγουν καμιά φορά ανάλογα την παιδεία και τα βιωματά τους..

Αυτό που αντιμετωπίζει η Μαρκέλα και η κάθε Μαρκέλα, λέγεται ΕΝΔΟΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΒΙΑ και δυστυχώς στη χώρα μας περισσεύει..γιατί?
γιατί πιστεύουμε πως ό,τι κάνει ο γονιός, το κάνει από αγάπη και "εντάξει, πατέρας μου είναι, τον έδερνε και αυτόν ο πατέρας του" και πάει λέγοντας.
Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Την ώρα που ο πατέρας χτυπάει την 23χρονη κόρη, μόνο αγάπη δεν αισθάνεται. Και αμφιβάλλω αν γενικότερα ένας τέτοιος άνθρωπος που δεν μπορεί να χαλιναγωγήσει τον εαυτό του, έχει την "ψυχή" να αγαπήσει κάποιον.
Τα προβλήματα του γονέα δεν αφορούν το παιδί. Δε διανοούμαι δηλαδή εγώ, να κάνω παιδί, να το σαπίζω στο ξύλο ή να εκτονώνω πάνω του όλες τις παθογένειες μου με τη λογική ότι το αγαπάω. Για να φέρεις στον κόσμο έναν άλλον άνθρωπο, σημαίνει ότι πρώτα απ' ολα έχεις εξανθρωπιστεί εσύ ο ίδιος. Αλλιώς δεν αξίζεις να λέγεσαι γονιός, όσο σκληρό κι αν ακούγεται.
Το αποτέλεσμα της βούλησης να γεννήσουν και να αναθρέψουν παιδιά, άνθρωποι ανίκανοι για κάτι τέτοιο, είναι να διαιωνίζονται γενιές και γενιές ψυχικά αναπήρων ατόμων.
Και η Μαρκέλα και ο οποιοσδήποτε άνθρωπος που υφίσταται βία μέσα στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον του, εάν θέλει να γίνει ευτυχισμένος και να μην τον κυνηγάνε ψυχικές διαταραχές και κρίσεις πανικού για την υπόλοιπη ζωή του πρέπει να "σκοτώσει" το πρότυπο αυτό.
Και η μήνυση δεν είναι αυτό που βλέπουμε στις τηλεοράσεις. Η μήνυση και η οποιαδήποτε νομική ενέργεια καταδεικνύουν την υποχρέωση του κράτους να σε προστατεύει - εφόσον δεν μπορείς μόνος σου- από κακές πτυχές του χαρακτήρα του συνανθρώπου σου. Και η ενδοοικογενειακή βία είναι από τις σάπιες εκφάνσεις μιας οικογένειας και χρειάζεται σωστό χειρισμό. Δεν έχει ποινικοποιηθεί τυχαία.

Markela η σχεση της μητερας σου ειναι καλη με τον πατερα σου λες.μια μανα βλεπει τον πατερα να χτυπα το παιδι και ποσο μαλλον μια ολοκληρη γυναικα και το μονο που εχει να πει ειναι δεν ντρεπεσαι;συγνωμη αλλα εγω θα τον εκανα κομματια στο ξυλο με οποιο τροπο θα επεφτα πανω του να γλυτωσεις απο την βιαιη συμπεριφορα του.προσωπικα εχω δεχτει πολλα, αλλα οταν προκειται για τα παιδια μου δεν καταλαβαινω σφαιρες.θα του εκανα σαφες οτι εαν τολμουσε να σ΄ακουμπησει θα χασει κι εμενα.δηλαδη μονο που το σκεφτομαι τη σκηνη με πιανει τρελα.γιατι δεν προσπαθει αφου εχουν τοσο καλες σχεσεις να τον οδηγησει σ΄εναν ειδικο;τι κανει η μανα εκτος απο το να λεει δεν ντρεπεσαι; τον φοβαται κι αυτη;
και γιατι να μην απευθυνθει στην αστυνομια δηλαδη; ας του γινει μια συσταση μηπως και φοβηθει οτι θα εχεις κυρωσεις την επομενη φορα.
το καλυτερο φυσικα θα ηταν αν ειχες οικονομικη ανεξαρτησια να παρεις το καπελακι σου και να φυγεις αλλα πιστευω οτι ενα μπορουσες θα το ειχες κανει.

οταν εννοεις σε χτυπαει τι θες να πεις?τρως ενα χαστουκι,τρως ξυλο πολυ ωρα,σε χτυπαει με αντικειμενα?ο πατερας σου εχει εξαρτησεις οπως τζογος η αλκοολ?
πρεπει να σχηματισουμε μια εικονα για το ατομο του.