Είμαι δυστυχισμένος και απελπισμένος

Δεν αντέχω άλλο.Είμαι ζωντανός και όμως πεθαίνω κάθε μέρα. Ζω μέσα στο φόβο.Φοβάμαι τη ζωή και την ποθώ

ταυτόχρονα.Αγχώνομαι με τους περαστικούς στο δρόμο.Στα πλήθη με πιάνει πανικός.Φοβάμαι την κοινωνία και τους

ανθρώπους.Δεν έχω φίλους , μόνο γνωστούς.Και εκτός από ολα αυτά είμαι και gay.Φοβάμαι μην αποκαλυφτώ.Και

είμαι μόνο 20 χρονών...Γιατί σε μένα όλα αυτά?Φοβάμαι την οικειότητα με άλλους ανθρώπους , και κάθε βράδυ

αγκαλιάζω το μαξιλαρι λες και είναι άνθρωπος.Το μόνο που ξέρω να κάνω σε όλη μου τη ζωη είναι να

υποκρινομαι.Βαρέθηκα να υποκρίνομαι.Να προσποιούμαι τον χαμογελαστό κοινωνικό straight στη σχολή, στο δρόμο

και στην οικογένεια μου.Είμαι 20 ετών και δεν έχω κάνει ποτέ σχέση.Δεν έχω νιώσει φιλί,ούτε αγκαλιά.Οι οικογένεια

μου με αγαπάει τυπικά.Δεν με ξέρουν, αλλά εγώ ξέρω τι πιστεύουν για την ομοφυλοφιλια.Γιατί τους μισώ τόσο

πολυ?Γιατί είμαι ανύμπορος να φύγω? Όλη μου την εφηβική ζωή την πέρασα κυρίως μέσα στο σπίτι.Που πήγε ο

χαβαλές και τα γέλια?Που ήταν οι έξοδοι τα βράδια?Ζηλευω.Ζηλεύω τους άλλους που ζουν κανονικα.Ζηλεύω τα

ζευγαράκια που φιλιούνται στο μετρό και στα λεωφορεία.Ζηλευω τους συμμαθητές στην τάξη που μου φέρνταν τόσο

απαίσια.Αυτοί γέλαγαν,ζούσαν,έβγαιναν,ερ� �τεύονταν,ενηλικιώνονταν.Κ� �ι εγώ εκεί.Μόνο διάβασμα για τους

γονείς.Μισώ την παιδική μου ηλικία.Μισώ τους γονεις μου που δεν μου στάθηκαν ούτε μια φορά, εκτός όταν τους

έφερνα καλή βαθμολογία.Μισώ τον πατέρα μου επειδή δεν μου έδωσε καμμία πατρική ανάμνηση (έστω και στο

γήπεδο).Μισώ την μητέρα μου που μου έδινε μόνο ψεύτικες συμβουλές.Παρόλα αυτά παρειχαν!!!Υλικά αγαθά,παιχνίδια,χρήματα.Τι να τα κανω?Αυτοί οι γονείς με κατέστρεψαν.Με έκαναν

να βλέπω τον εαυτό μου άσχημο ,μαλθακό.Και αυτοί χαιρόντουσαν.Γιατί αναλύω τοσο πολύ τα πράγματα?Εγώ

φταίω?Μήπως εγώ είμαι άρρωστος?Θα μπορούσα να είχα φύγει από αυτην την δυσλειτουργικη οικογένεια εδώ και

καιρο.Γιατί δεν το έκανα?Που πήγε η αντίδραση της εφηβείας?Που πήγε το "όχι"?Εγώ θυμάμαι μόνο το

"ναι,μαμά.Ναι μπαμπά.".Δεν ξέρω ποιος είμαι ούτε ποιο είναι το στυλ μου.Είμαι οι επιλογές της μητέρας μου.Φοράω

τα ρουχα που επέλεξε η μητέρα μου.Είμαι ξενέρωτος.Και τα 2 αδέρφια μου είναι επίσης δυσλειτουργικά.Ο αδερφός

μου βρίσκει καταφύγιο στα online video games.Παίζει με τις ώρες.Η αδερφή μου εναλλάσεται συνεχώς με βουλιμία

και ανορεξία.Γιατί είμαι έτσι?Τι να κάνω?Έχω σκεφτεί πολλές φορές την αυτοκτονία.Μια στιγμή πόνου και μετά οτι

θα ξυπνήσω σε ένα καλύτερο κόσμο.Χωρίς ηλίθιους συντηρητικούς γονείς.Χωρίς σεξουαλικό ρατσισμο.Αλλά

φοβαμαι.Και αν δεν γίνει έτσι?Αν είναι χειρότερα?Έχω χάσει τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου.Είμαι απελπισμένος

και δυστυχισμένος.Δεν ξέρω τι να κάνω.Θέλω όμως να αλλάξω ,να σωθώ.Είστε τυχεροί όσοι αποκτήσατε το

πρόβλημα της κοινωνικής φοβίας αργότερα στη ζωή σας.Τουλάχιστον υπήρξατε ευτυχισμενοι. Εγώ το έχω ανέκαθεν.Σαν το άγχος του ηθοποιού στην

παράσταση , μόνο 24 ώρες το 24ωρο.Ζώ τον ρόλο του εαυτού μου.Ζω μια παράσταση.Φοβάμαι οτι θα ξυπνήσω μια

μερα και θα είναι αργά.Μήπως εχω χασει το τρένο?Προλαβαίνω?Θα καταφέρω να ζήσω ανέμελα νεανικά

χρόνια?Πρόσφατα ανακάλυψα πως λεγεται το προβλημά μου.Δεν έχω δει ειδικό ακόμα γιατί φοβάμαι.Αναρωτιέστε

αν τα έχω εκφράσει αυτά στους γονείς?Ναι ,τους έχω πει ότι είμαι δυστυχισμένος και ότι μάλλον πάσχω από

κατάθλιψη.Και έχουν το θράσος να λένε οτι δεν είναι τίποτα ,απλά καθυστερημένη εφηβεία.Και ποιος φταίει για αυτή

,μαλάκες γονείς ,εεε?Δεν με καταλαβαίνει κανείς. Ο μαθηματικός Charles Babbage δέκα χρόνια πριν το θάνατό του

δήλωσε οτι δεν υπήρξε ούτε μια μέρα χαρούμενος και ότι θα αντάλαζε όλα τα χρόνια που του απομένουν μόνο για 1

τέτοια μέρα.Αυτό θέλω και εγώ.Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.Απλά ήθελα να τα πω κάπου όλα αυτά.

Γεια σου, oddserver.Γενικά να ξέρεις πως είναι δύσκολο να κατανοήσουν οι άλλοι τις ψυχολογικές ασθένειες.Προσπάθησε να μιλήσεις στη μητέρα σου και να τις εξηγήσεις πως νιώθεις και πως θα ήθελες να δείτε έναν ειδικό μαζί.Δε μπορεί να σου αρνηθεί.Το καλό σου θέλει, να είσαι σίγουρος για αυτό.Όσο για το ότι είσαι gay, αυτό είναι άλλο θέμα και δε πιστεύω ότι είναι πρόβλημα.Μη θεωρείς ότι έχασες τη ζωή σου.Είσαι μόνο 20 χρονών.Σκέψου πως εγώ έμαθα πως πάσχω από μανιοκατάθλιψη στα 34 μου!Πριν θεωρούσα πως τα συμπτώματα ήταν κομμάτια του χαρακτήρα μου.Μη τα βλέπεις όλα μαύρα, λοιπόν.Προσπάθησε σου λέω και πάλι να μιλήσεις στους γονείς σου, θα σε καταλάβουν και πηγαίνετε σε ειδικό.Θα νιώσεις πολύ καλύτερα και δε θα χάνεσει μέσα στις σκέψεις σου.Περιμένω νέα σου.

Μαίρη

Quote:

---

Originally posted by oddserver
Δεν έχω δει ειδικό ακόμα γιατί φοβάμαι.Αναρωτιέστε

---

Αν είναι αυτός ο μόνος λόγος, τότε νομίζω πως πρέπει να προσπεράσεις αυτό το συναίσθημα και να πας όσο το δυνατόν πιο σύντομα- πράγμα διόλου εύκολο, από μόνο του θα αποτελέσει προσωπική σου νίκη, θα αποδείξεις στον εαυτό σου πως δεν είσαι έρμαιο των καταστάσεων και πως πραγματικά θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου. Το τι θα γίνει εκεί; Απλά θα του πεις όσα έγραψες εδώ. Το μετά άφησέ το σε εκείνον...
Είμαι 19 χρονών, πάσχω από μανιοκατάθλιψη και έχω χάσει τα χρόνια που εσύ και όλοι μας θεωρούμε σαν τα καλλίτερα. Αποφάσισα όμως να πιστέψω πως τα καλλίτερα είναι αυτά που έρχονται...Αν δεν κατάφερνα να το πιστέψω αυτό, δεν θα ζούσα τώρα... Καλή συνέχεια!

Φίλε μου, νομίζω ότι η arktos και ο raphsssodos με κάλυψαν.
Καλή τύχη!

Αγαπητέ φίλε.

Πρέπει να αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως είναι και να τον αγαπήσεις. Μόνο τότε θα γίνεις αγαπητός και αποδεκτός τόσο από την οικογενεια σου όσο και από το υπόλοιπο περιβάλλον. Η ζωή είναι μπροστά σου και είναι ωραία αρκεί να βρεις τα κλειδιά εκείνα που θα σου ανοίξουν τις πόρτες της ευτυχίας. Μην υποδύεσαι έναν ρόλο που δεν σου πηγαίνει, αποδέξου τον εαυτό σου και ζήσε. Μια επίσκεψη σε ειδικό θα σε βοηθήσει να το ξεπεράσεις και επίσης μιλα στους γονείς σου για το τι είσαι και τι περνάς. Και εγώ βιώνω μια κρίση κατάθλιψης, είμαι παντρεμένος με 1 παιδάκι , εχω μια πολυ΄καλή δουλειά και παρόλα αυτά πολλες φορές με καταβάλλουν αρνητικά συναισ΄θηματα. Ετσι είναι η ΄ζωή φιλε μου έχει δυσκολίες και προβλήματα. Ομως όλα ξεπερνιούνται. Κουράγιο

Να είσαι ο εαυτός σου, να αγαπάς τον εαυτό σου, αυτές είναι οι λέξεις κλειδιά.
Γιατί να προσποιείσαι ότι είσαι straight? Τόσοι gay άνθρωποι υπάρχουν γύρω μας. Γιατί να κάνεις ότι θέλουν οι άλλοι και όχι ότι θέλεις εσύ? Πως θα είσαι ευτυχισμένος αν δεν κάνεις αυτά που πραγματικά θέλεις ΕΣΥ?!
Μία απόφαση είναι για να σουτάρεις όλα αυτά που σε καταδιώκουν και σε κάνουν δυστυχισμένο και απελπισμένο.
Μην φοβάσαι να πας σε ειδικό. Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι ίσα ίσα που θα λυτρωθείς. Θα βρεις κάποιον άνθρωπο που θα μπορείς να πεις τα πάντα για εσένα χωρίς να σε προδώσει ποτέ. Κάθε φορά που θα λες τις σκέψεις σου, που θα φωνάζεις, που θα νευριάζεις, που θα γελάς εσύ θα λυτρώνεσαι. Δοκίμασε το. Τι άλλο έχεις να χάσεις?! Όχι πες μου τι?
Ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξήμερώνει αυτή η ζωή. Τώρα είσαι έτσι που ξέρεις πως θα είσαι μεθαύριο? Δεν έχουμε τα ίδια προβλήματα αλλά κάποτε νόμιζα και εγώ πως τίποτα δεν θα αλλάξει πως πάντα θα έχω κατάθλιψη, πως πάντα θα είμαι μόνη μου χωρίς φίλους χωρίς δουλειά. Κ όμως τώρα δεν έχω κατάθλιψη, είμαι καλά με στιγμές ευτυχίας και χαλάρωσης, με πολύ αγαπημένους φίλους. Εργάζομαι κιόλας κάτι που κάποτε μου φάνταζε αδύνατο.
Εγώ ένα πράγμα ξέρω πως τίποτα σε αυτή την ζωή δεν γίνεται τυχαία και όλοι μας έχουμε να πάρομε μαθήματα μέσα από αυτά που μας συμβαίνουν.

φιλε oddserver, κοιτα εκει που θες να πας, γιατι αλλιως θα πας εκει που κοιτας.κοινοτοπο ε?και ομως αληθινο.και οσο απλο και τετριμμενο ακουγεται οι περισσοτεροι δεν εχουν καταλαβει ότι αυτο που εννοεί αυτη η φραση ειναι οτι μπορεισ να επιλεξεις, οτι εχεις δυναμη πανω στο ΜΕΛΛΟΝ σου.οσο για αυτα που μας πληγωσαν στο παρελθον, ενας τροπος υπαρχει να τα κανεις να σταματησουν να σε βασανιζουν τοσο:αυτο που ελεγε ο νιτσε AMOR FATI.με αλλα λογια αγαπησε τη μοιρα σου.οχι να γινεις μοιρολατρης για το μελλον, αλλα να πεις πως αυτα που εγιναν για το παρελθον ήταν το καλυτερο δυνατον που μπορουσε να γινει για σενα.γιατι τωρα εχεις βιωσει τοσους προβληματισμους, εχεις σκεφτει, εχεις ψαχτει, εχει καλλιεργηθει με κοπο και πονο η ψυχη σου,σαν το διαμαντι που για να παρει την τελεια εκλπηκτικη του μορφη περναει χιλιες δοκιμασιες.μην πεις και γιατι σε μενα, και γιατι εγω.εγινε.με το να μεμψιμοιρουμε μονο χειροτερα θα νιωσουμε.ειμαστε οτι σκεφτομαστε.ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΠΟΝΕΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΣ ΕΦΗΒΟΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ?Ε τοτε ετσι θα νιωθεις και γιαυτο έτσι θα συνεχισεις να εισαι καταπιεσμενος.σκεφτεσαι ότι εισαι ενας ελευθερος ανθρωπος που δεν τον κυβερνανε τα προβληματα των γονιων του αλλα μεσα απο τα βιωματα του εγινε πιο δυνατος/καλυτερος χαρακτηρας/ υπεροχος ανθρωπος/ανεξαρτητος και που ήρθε η ωρα του να βγει απο το αυγό?ε τοτε δωστου μια να σπασει και χαμογελασε.

Συμφωνώ απόλυτα με τον Carrie, ακριβώς έτσι είναι.

Φίλε μου Τάσο ό,τι σε \"χαλάει\" ξερίζωσέ το από την ρίζα, άλλαξε αυτά που δεν σου αρέσουν και μπορείς να αλλάξεις και όσα δεν μπορείς αποδέξου τα και συμφιλιώσου μαζί τους.

Κάνε θετικές σκέψεις, λέγε στον εαυτό σου κάθε μέρα στο καθρέπτη τι θα ήθελες να γίνεις π.χ. \"είμαι ωραίος, νέος και ζω υπέροχα και όλα μου πάνε καλά στην ζωή μου\", \"είμαι ευχτυχισμένος και πετυχαίνω συνεχώς τους στόχους μου έναν έναν\".

Δώσε στο υποσυνείδητό σου θετική τροφή και πίστεψέ με μέρα με την μέρα θα αρχίσεις να νιώθεις όλο και καλύτερα, πίστεψε στον εαυτό σου, θα δεις ότι είναι πολύ δυνατός, πολύ πιο δυνατός από όλα αυτά που σε στεναχωρούν.

Καλά να περνάς,
Γιάννης.

Παιδιά ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.Πρεπει να απολογηθώ για κάτι.Το παραλήρημα-ξέσπασμα του πρώτου μου post είναι \"εν μέρει\" αληθινό.Είναι το αποτέλεσμα ενός σοκ μετά από μια μεγάλη κρίση πανικού.Είχα πάει σε μια κοινωνική εκδήλωση για την οποία ταξίδεψα 2 ώρες και όταν έφτασα εκεί ,το πλήθος των ανθρώπων με λύγισε.Δεν κατάφερα να αντισταθώ στον φόβο και έφυγα μόλις έφτασα άπραγος.Θα με ρωτήσετε,\"γιατί το έκανες αυτό όταν ήξερες ότι θα αγχωθείς?\".Απάντηση :Γιατί ήθελα να αντιμετωπίσω τον φόβο μου ότι και αν γινόταν.Γυρισα στο σπίτι σε πλήρη σύγχιση και στεναχορημένος που νικήθηκα άλλη μια φορά και ήθελα κάπου να μιλήσω.Διάβαζα το site εδώ και λιγο καιρό και σας έγραψα.Παρόλα αυτά όλα όσα είπα είναι αλήθεια.Αυτά σκεφτόμουν μέχρι τα 18 ,πριν 2 χρονια.Όμως μερικά γεγονότα μετά νομίζω ότι με βοήθησαν.Καταρχάς , λόγω σχολής ,έφυγα από την γκρίνια του πατρικού σπιτιού.Αυτό με ηρέμισε κάπως.Έπειτα έκανα φίλους στην σχολή με τα ίδια ενδιαφέροντα με εμένα (παρόλο που δεν είναι γνήσιοι φίλοι μου γιατί δεν ξέρουν τον αληθινό μου εαυτό).Νομίζω πως είναι από τις λίγες φορές που η μητέρα μου έχει δίκιο.Πράγματι αυτό που έχω είναι καθηστερημένη εφηβεία για την οποία φταίει η ίδια.Κλειδώνοντάς με σε μία υπερπροστατευτική φυλακή (άργησα πάρα πολύ να πέρνω μόνος μου το λεωφορείο ενώ ακόμα και τώρα πέρνει συνεχώς τηλέφωνο να μάθει τι κάνω,που πάω κ.λ.π.) καθυστέρησε την ψυχολογική μου ανάπτυξη.Έτσι πράγματα που έπρεπε να είχα μάθει από τα 12-13 ως βάσεις κοινωνικότητας ,εγώ τώρα αρχίζω να τα μαθαίνω (μου το λέει και η ίδια \"Τώρα που ενηλικιωθήκατε ,αντε βγέιτε στον κόσμο να κάνετε παρέες\").Λυπάμαι που την έβρισα στο πρώτο post.Βασικά συνειδιτοποιώ ότι δεν την μισώ αλλά την οικτίρω.Προφανώς δεν έξερε βασικά πράγματα για την διαπαιδαγώγιση παιδιών και έχει άγνοια.Δεν ήταν έτοιμοι για παιδιά οι γονείς μου.Ξέρω ότι δεν αγαπιόντουσαν και ότι παντρεύτηκαν από συμφέρον ( φόβο ότι θα τους πούν άτεκνους, πότε θα κάνω παιδί σε αυτήν την ηλικία κ.λ.π. Ξέρω αρκετές γυναίκες που σκέφτονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.Το μόνο που σκέφτονται είναι πως θα κάνουν παιδιά γιατί το ...γυναικείο ρολόι χτυπάει).Μου το έχουν πει και οι ίδιοι εξάλλου.Στην καθημερινή οικογενειακή ζωή δεν τους έχω δει ποτέ να φιλιούνται η να αγκαλίαζονται.Όπως λένε οι ψυχολόγοι , έτσι τα παιδιά δεν μαθαίνουν την συντροφικότητα και την οικειότητα.Έτσι, άρχισα στα 18 να κάνω αντιδράσεις.Κυρίως στην μητέρα μου ( ο πατέρας δεν ήταν και ποτέ σπίτι για επικοινωνία).Χριστιανή αυτή ,άθεος εγώ.Συντηρητική αυτή,αναρχοαριστερός εγώ.Αφησα και τα μαλλιά μου μακριά.Όλα αυτά την τρελαίνουν (ΧεΧΕ).Δεν αντέχει που χάνει τον έλεγχο πάνω μου.Μου φωνάζει συνεχώς και τσαντίζεται.Το περίεργο είναι ότι μου αρέσει αυτό.Το να είμαι διαφορετικός,το να έχω δικό μου στυλ.Προσπαθώ να γεμίζω τον χρόνο μου με διάφορες ασχολίες για να σταματάω την προβληματική σκέψη στο μυαλό μου.Πριν ένα χρόνο πήρα κρυφά από τους γονείς μου ένα μουσικό όργανο και ασχολούμαι με τη μουσική ερασιτεχνικά.(Το κρυφά την τρέλανε..:))Επίσης κάνω αγγλικά PROF και θα μάθω και οδήγηση.Το άλλο πρόβλημα είναι η χαμηλή μου αυτοπεποίθηση σε σχέση με το σώμα μου.Αυτό νομίζω το απέκτησα επειδή το οικογενειακό περιβαλλον έκανε πολλά άσχημα σχόλια για το σώμα μου ενώ το εξωτερικό ΔΕΝ έκανε καλά...Μαλλον περιστοιχιζόμουν από ανθρώπους με κακία και με έχουν πληγώσει.Δεν ξέρω γιατί επηρεάζομαι τόσο εύκολα από την γνώμη των άλλων.Όμως πριν μερικές μέρες ανακάλυψα με σιγουριά ότι και αυτό είναι πρόβλημα της σκέψης μου.Πως?Παντα ένοιωθα άβολα με το σώμα μου και το νόμιζα παχουλό ως χοντρό.Στο σχολείο πολλά παιδιά με κορόιδευαν ,παρότι δεν είμαι υπέρβαρος ούτε παχύσαρκος.Όταν έδειχνα την ταυτότητα μου σε άτομα ,όλοι μου έλεγαν \"πως είσαι έτσι?\" και γελέγανε, και εγώ τους άφηνα να με επηρεάζουν.Αλλά πιο πολύ φοβάμαι τις μεγάλες στιγμές σιωπής στις συζητήσεις ,όταν δεν λες τίποτα και κοιτάς τον άλλον στα μάτια.Γι\'αυτό σε μια τέτοια συζήτηση με μια κοπέλα στη σχολή , για να γλυτώσω από το αδιέξοδο της είπα ότι θέλω να αλλάξω ταυτότητα γιατί δεν μου αρέσω.Αναπόφευκτα μου ζήτησε να της την δείξω.Καθώς την έβγαζα σκεφτόμουν \"τι θα πει τώρα?Παλι θα με κοροιδέψουν\" και αγχωνόμουν.Και της την έδειξα.Και τότε συναίβει κάτι το αναπάντεχο που δεν περίμενα ποτέ.Με τσιριχτη γυναικεία φωνή φωνάζει¨\"Είιιιιισσσσααααι ιι γλυυυκκκούυυυυυληηηηςςςςς !!!!\" .Κάγκελο εγώ.Ήταν δυνατόν?Άκουσα καλά?Γλυκούλης εγώ?Έμεινα.Μετά μου εξήγησε να μην την αλλάξω και να την κρατήσω για ενθύμιο ,όταν άλλοι μου έλεγαν να την αλλάξω.Τότε κατάλαβα ότι εγώ είμαι που νομίζω ότι είμαι άσχημος και άρχισω να καταλαβαίνω τι εννοεί η Christina Aguilera με το \"Youre beautiful\".Παρόλα αυτά ακόμα νοιώθω άβολα με το σώμα μου και γιαυτό άρχισα να το περιποιούμαι περισσότερο.Πήρα όργανα γυμναστικής(πάλι κρυφά από την μάνα.Εφριξε χεχε) και βουρτσίζω πιο τακτικά τα δόντια μου.Βρήκα ακόμα και το θάρρος να πάω σε οδοντίατρους και ορθοδοντικούς και άλλους γιατρούς μόνος μου.Νομίζω πως αρχίζω να νοιώθω μια χαρά με το σώμα μου και ελπίζω να βρεθεί κάποιος να το εκτιμήσει γιαυτό που είναι.Όσον αφορά τον συναισθηματικό τομέα, νομίζω οτί εκεί έχω αποτύχει γιατί δεν έχω ποτέ συναναστραφεί με άτομα της ,εμμ ,\"διαφορετικότητάς\" μου.Δεν βρήκα ούτε έναν gay στην εφηβεία μου για να μιλησω μαζί του.Έτσι τώρα άρχισα να ψάχνω στο chat.Βρήκα πολλούς μαλάκες που είτε ήθελαν μόνο ένα \"******\" είτε μου έρειξαν χυλόπιτα όταν έδειξα την φωτογραφία μου.Στεναχωρήθηκα πολύ και ήμουν down.Και τελικά νομίζω ότι όταν θέλεις κάτι πολύ, συνομοτεί το σύμπαν για να το βρεις. :) Δεν εξηγήται αλλιώς.Μίλησα στο chat με ένα παιδί που είπε πως ψάχνει σχέση.Μιλούσαμε για διάφορα και μου ζήτησε e-mail για να μιλήσουμε prive.Φοβόμουν να του το δώσω για τους γνωστους λόγους.Εδώ ήρθε το σύμπαν και έβαλε το ρίσκο στο χέρι μου.Το έδωσα.Τι έγινε μετά? Στο prive chat ανακάλυψα ότι σπουδάζει το ίδιο πράγμα με μένα , στο ίδιο πανεπιστίμιο ,στο ίδιο τμήμα!!!!How cool is that!!Μιλάμε τώρα μια εβδομάδα αλλά δεν του έχω μιλήσει ακόμα από κοντά λόγω της φοβίας.Αποφεύγω τη σχολή και κοιτάζω πίσω από την πλάτη μήπως και με δει.Που θα πάει , θα τον νικήσω και αυτό το φόβο και θα του μιλήσω.Λέει πως με έχει δει και μου αρέσει και εμένα.Θα δείξει.Δεν σκοπεύω να αφήσω την φοβία μου να τα σκατώσει για άλλη μια φορά.Νομίζω και ελπίζω ότι είμαι σε καλό δρόμο και οτι έχω κάνει πρόοδο.Ακόμα δεν έχω σχέδιο για να αποκαλύψω στους γονείς μου ότι είμαι gay.Ίσως αργότερα βρω το θάρρος να το κάνω.Γενικά ,τώρα αντί να είμαι συνεχώς καταθλιπτικός ,έγινα κυκλοθυμικός.Τι μια στιγμή μπορεί να είμαι χαρούμενος ,cool και ίσως λίγο κυνικός και την άλλη στιγμή να είμαι στεναχωρημένος και σε κατάθλιψη.όλα εξαρτόνται από τις σκέψεις που περνούν από το βλαμμένο κεφάλι μου.Όμως γενικά νοιώθω καλύτερα.Ευχαριστώ και πάλι που με ακούσατε.Θα τα καταφέρω λέτε?

oddserver, θα ξεκινήσω από την φοβία σου.

Έχοντας τσακιστεί ο ίδιος από την κοινωνική φοβία θα σου πρότεινα πρώτα από όλα να επισκευτείς ψυχίατρο.Να γνωρίζεις ότι δεν πρόκειται να περάσει από μόνη της, και μια και έκανες τόσα πράγματα για τον εαυτό σου από μόνος σου, δεν θα σε έβλαπτε και μία επίσκεψη στο γιατρό.

Τώρα όσον αφορά την ομοφυλοφιλία. Είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να επιλέξει την σεξουαλική του ταυτότητα. Έχω φίλους που γνωρίζω ότι είναι gay όπως και φίλες που είχαν λεσβιακές σχέσεις. Αλλά μέχρι εκεί...

Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι ότι ο γιός μου μπορεί να γίνει gay...
Και νομίζω ότι δεν θα αντιμετωπίσω ποτέ με ωριμότητα ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Γι΄ αυτό θέλει μεγάλη προσοχή για το πότε και πως θα το πεις στους γονείς σου.

Μία ερώτηση. Πότε κατάλαβες ότι είσαι ομοφυλόφιλος?

Μιχάλη , τι περιμένεις ως απάντηση? Κατι σαν \"Στις 12 δεκεμβρίου 2001 ώρα 21.00\"? Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται στιγμιαία.Για να απαντήσω στην ερώτηση σου, δεν το έχω καταλάβει ακόμα.Είμαι μπερδεμένος.Έχω καμιά φορά φαντασιώσεις με γυναίκες αλλά ίσως φταίει η επιροή της μητέρας μου για αυτό.Και επειδή καμία κοπέλα δεν με ήθελε (ούτε εγώ αναζήτησα λόγω της φοβίας μου) άρχισα να σκέφτομαι ως προοπτική και τους άντρες.Και τελικά νομίζω ότι μου αρέσουν πιο πολύ.Δεν με φτιάχνει να βλέπω γυμνές γυναίκες όμως.Όυτε κοιτάω συχνά στήθη και οπίσθια (για να το πω εκλεπτυσμένα).Έχω αναπτύξει ένα σεβασμό για τις γυναίκες και δεν λέω ποτέ \"Κοιτα τη μουνάρα\", \"Κοίτα κάτι ζυζάρες\" ή \"Θα την πήδαγες αυτήν ρε?\".Παρόλα αυτά με βρίσκω πάντα να απαντάω ναι σε αυτήν την ερώτηση ενώ θα ήθελα να πω \"Όχι ρε μαλάκα δεν θα την πήδαγα...\".Μάλλον λόγω της χαμήλής αυτοπεποίθησης δεν υπερασπίζομαι τις απόψεις μου.Πάντως συναισθηματικά ίσως να ερωτευόμουν γυναίκα.Αν μου την έπεφτε κάποια και μου ανέβαζε την αυτοπεποίθηση...δεν ξέρω.Μαρέσει να βλέπω porn όλων των ειδών(gay,straight,bi).Αν πρέπει να ανήκω κάπου , ίσως είμαι bi με ροπή προς gay (δηλ. όχι αποκλειστικά gay 100%).Αν και σε τελική ανάλυση ποιος είμαι εγώ που μιλάω , που δεν έχω κάνει ποτέ σχέση για να ξέρω? Ίσως είμαι απλά κενό χαρτι , clean slate , Tabula rasa , που περιμένει να γεμίσει.Έχω σκεφτεί όλα τα ενδεχόμενα , ακόμα και να είμαι asexual.Αλλά δεν νομίζω.Θέλω να κάνω έρωτα κάποια στιγμή.Αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι αν είμαι straight, κάποια στιγμή θα θελήσω να πειραματιστώ και με άνδρα.Αν είμαι gay όμως δεν ξέρω αν θα θελήσω να πειραματιστώ με γυναίκα.Ίσως αν με θέλει πολύ...Βασικά αυτή τη στιγμή νιώθω ότι το πρώτο άτομο που θα δείξει ενδιαφέρον για μένα (πράγμα που είναι δύσκολο με αυτήν τη φοβία) μάλλον θα το ερωτευτώ , ανεξαρτήτος φύλου.Μάλλον αναζητώ απλώς την οικειότητα με κάποιον.Βλέπεις είμαι θύμα του φαινομένου \"Mana Greca\".Ξέρεις, της αυταρχικιάς υπερπροστατευτικής μάνας που θέλει να έχει τον έλεγχο σε όλα και κάνει τα παιδιά της μαλθακά βαθμοθηρικά σπασικλάκια.Νομίζω πως σωστά λέω ότι τώρα που απομακρύνθηκα από αυτην αρχίζω την καθυστερημένη εφηβεία μου και γιαυτό νιώθω τόσο χάλια αυτόν τον καιρό.Αλλά στη δική μου περίπτωση έχω και το πρόβλημα της χαμηλής αυτοεκτίμησης και της κοινωνικής φοβίας να δυσχεραίνει τα πράγματα.Το σημαντικό αυτή τη στιγμή νομίζω πως είναι να ξεπεράσω τη φοβία της επικοινωνίας και βλέπουμε...Σε κάλυψα?

agapite oddservet exefrases tosa problimata pou pragmatika de thaxera apo pou na arxisw giayto sinoptika oti thimame kai oti simboules mporw na dosw tha tis kanw...
Proton gia to thema tou oti eisai gay katarxas mi to blepeis sa kati kako ma epishs pwte mi dixeis kai stous alous pws to blepeis sa kati logiko kai epomeno gt sygnwmi den einai kai epishs o kosmos ginetai poli kakos ekei exw me teties apopseis...Tha mporouses na apefthintheis se kapious \'silogous\' as poume pou apartizonte apo anthropous opos esi gt to chat oson afora tis poli prosopikes sxeseis einai aneparkes...
To thema me tous gwneis sou gia mena exei ws exeis...ena na exeis sigoura se agapane kai oi 2 ma o kathenas me to tropo tou...allh agaph o pateras allh h mana...kai gia afto to logo tha sou proteina na to peis sth mhtera sou gt oi mhteres oti ma oti kai an ginei sto telos apodexonte kathe katastash gia to pedi tos pistepse me se afto...me to patera sou tha imoun epifilaktikos...pantos an pareis kouragio kai tou to peis twte na xereis pws asxeta me thn antidrash asxeta me to kata poso tha einai ipervolikh na xereis sigoura pws se latreyei kai eimai sigouros gia afto...
Apo afta pou les se geniko simperasma apla katalaba opos eipes kai esi oti exeis mia paratetamenh efibia dld to oti eisai gay den exeiu sxesh me thn afibia ma oi diafores fobies pou exeis px me to kosmo einai pisteyw efibika fenomena de tha elega pws eisai agorafobikos oste na deis kapio idiko...sinithos osoi krivoun mistika mesa tous exoun tetia simptomata kai esi exeis ena mistiko mesa sou opote otan afto den iparxei pia pisteyw tha xathei kai to anxos tou kosmou ktl...an oxi sigoura tha eprepe na deis kapio idiko...

Kai telos na sou pw pws afto pou sou lipoi gia mena pragmatika einai ena tairi an to breis ola tha ta blepeis aliws me ena teri xereis ola ta problimata einai misa koubalas esi to meros sou ma exeis kapio dipla sou na parei to ipoloipo opote bges ekei exw me aftopepithish kai agaph gia osous se perifronoun gt to oti peftoun aftoi sth pagida na se theoroun kati diaforetiko isos akoma kai katwtero de prepei na se epireazei monoi skaboun to lako tou psixikou tous kosmou esi na apantas me agaph kai eyxaristish gia ola osa exeis eyxarista kai disaresta gt akoma kai ta disaresta ebalan to xeraki tous gia na diamorfothei o anthropos pou eisai twra kai eimai sigouros pws eisai poli xexoristos afto toulaxiston lene afta pou grafeis...........

Kalh epitixia se oti kai an kaneis oso gia ta problimata sou xereis oti edw eiparxei h kalh thelish gia boithia...

Οφείλω να ομολογήσω πως, όσο μπερδεμένος κι αν είσαι, δείχνεις τα πράγματα να τα βάζεις σε σωστή βάση....

Το σεξουαλικό σίγουρα αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή των ανθρώπων, αλλά δεν είναι ούτε το μόνο και δε νομίζω ότι χρειάζεται δα και τόση φιλοσοφία για να βάλουμε μια ταμπέλα \"είμαι αυτό ή το άλλο\".

Αν , όπως λες, τώρα έχεις αυτή την καθυστερημένη εφηβεία, απλά μη βιάζεσαι να τυποποιηθείς. Όλα με τον καιρό τους... κι ύστερα ... στην τελική... επιλογές κάνουμε μια ζωή και συνεχώς τις αμφισβητούμε ή τις αλλάζουμε...

Αυτό με την χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι σημαντικό. Δεν ξέρω τι \"συμβουλές\" μπορούν να δοθούν, μιας κι οι περισσότεροι το \"έχουμε κι αυτό\". Πάντως με μένα ισχύει πως \"αν και είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου, είμαι πολύ ελαστική με τους άλλους\".

Αν ανήκεις σε παρόμοια κατηγορία, προσπάθησε λίγο να \"κρίνεις\" και τον εαυτό σου όπως τους άλλους. :)

Δεν έχεις πάει λοιπόν ούτε με άντρα, ούτε με γυναίκα. Βλέπω επίσης μια αβεβαιότητα για το τι θα σου αρέσει τελικά.
Νομίζω, οτι το γεγονός οτι νοιώθεις ομοφυλλοφιλικός, είναι γιατί νοιώθεις ανασφάλεια και πιστεύεις οτι το δυνατό φύλλο θα σε πάρει υπο τη προστασία του. Συνάμα, έχεις και χαμηλή αυτοπεποίηθηση.

Το έχω ξαναδεί το έργο. Όχι κουστούμι, αλλα η συγκεκριμένη μητέρα ήθελε το τρίτο της παιδί να είναι κορίτσι επιτέλους, αλλα πάλι αγόρι έκανε. Άρχισε λοιπόν να του συμπεριφέρεται σαν κορίτσι. Υπερπροστατευτική, να τον ντύνει η ίδια κ.α.

Το παλικάρι έχει μεγάλο πρόβλημα. Βγαίνει στο μπαλκόνι και φωνάζει \"είμαι Θεός\"κ.α. Φαντάζομαι οτι δεν είναι σε τόσο καλό δρόμο όπως εσύ.

Γνώμη μου είναι οτι θα πρέπει να έχεις σεξουαλική επαφή πρώτα μα γυναίκα και ύστερα με άντρα. Όχι οτι υπάρχει συγκεκριμένος λόγος, απλά πιστεύω οτι λίγοι ακόμα έλληνες δε θα μας βλάψουν!

Κι όταν λέω γυναίκα, αν είναι να στραφείς σε αγοραιο έρωτα, θα πρέπει η επιλογή σου να είναι πολύ αυστηρή. Θα σου έλεγα να βρείς μια ακριβή ενδεχομένος επαγγελματία και να της πείς οτι είναι η πρώτη σου φορά.

Αυτά σίγουρα δεν είναι πολύ εύκολα να γίνουν, αλλα κάνε μια έρευνα με φίλους και γνωστούς. Μπορεί κάποιος να ξέρει μια άκρη.

Τέλος, εγώ σε διαβάζω σαν προσγειωμένο άτομο που πέρνει σιγά σιγά τον έλεγχο του εαυτού του. Και πίστεψέ με το μέλλον είναι πολύ καλύτερο. Και θα είναι και για σένα όποιο δρόμο κι αν επιλέξεις.

Καλή σου μέρα.

Παιδιά ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.Οφείλω να ομολογήσω ότι και μόνο που τα λέω κάπου όλα αυτά με κάνει να νιώθω πολύ καλύτερα.Aggelika , νομίζω πως έχεις δίκιο.Είμαι πιο αυστηρός με τον εαυτό μου.Βλέπεις είμαι ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας και από μικρό μου δίνανε πολλές ευθύνες \"Πρόσεχε τα αδέρφια σου\" κ.λ.π.Μπορεί τα αδέρφια μου να πήγαν σε ψυχολόγους για τα προβλήματά τους αλλά πάλι εμένα επιστρατεύουν οι γονείς για να τους βοηθήσω \"Πρόσεχε μην εθιστεί ο αδερφός σου στα video games ,πρόσεχε τη διατροφή της αδερφή σου κ.λ.π.\".Δεν ξέρω γιατί αλλά με βλέπουν ως τον πιο δυνατό της οικογένειας και πάντα μου έδιναν αυτες τις ευθύνες.Ανέκαθεν έκανα τα πάντα για τους άλλους και παραμελούσα τα δικά μου θέλω ,σε τέτοιο βαθμό ώστε πλέον να μην ξέρω τι θέλω και να μην έχω δυνατά χαρακτηριστικά προσωπικότητας.Επίσης δύσκολα λέω όχι για να μην δυσαρεστήσω κανένα.Ως πότε θα συνεχίσω αυτό το καλός σαμαρείτης στυλ δεν ξέρω.Ακόμα και όταν αργήσει κάποιος σε ένα ραντεβού ας πούμε, του δίνω ελαφρυντικά ,ενώ αν αργήσω εγώ (και το κάνω συχνά γιατί δεν είμαι και πολύ συνεπής) κατηγορώ τον εαυτό μου.Πρέπει να χαλαρώσω λίγο μάλλον.Nutcase , δεν θαμε χάλαγε να είχα πρώτη φορά σεξ με γυναίκα , αλλά όχι για να φέρω άλλον έναν έλλην σε αυτή τη χώρα! Με δυσκολία καταφέρνω να ζω εγώ , θα έχω και την ευθύνη ενός παιδιού.Αφήστε που δεν θέλω να το σκοτώσω ψυχολογικά σαν και εμένα.Δεν έχω και καλό ρεκόρ στην φροντίδα ευαίσθητων οργανισμών.Θυμάμαι είχαμε βρεί ένα γατάκι νεοσσό και θέλαμε να το κρατήσουμε και...όπως λένε οι γιαγιάδες \"Θεός σχωρέστο\":). Στο θέμα του αγοραίου έρωτα λέω κάθετα όχι.Παρότι θα ήταν χρήσιμο γιατί θα μου έφευγε η εμμονή και θα μπορούσα να ασχολήθώ με την υπόλοιπη ζωή μου καλύτερα, εντούτοις έχω γνωστούς που ξεκίνησαν έτσι και υποθέτω ότι πολλοί ίσως το μετανιώνουν.Ας παραδεχτούμε ότι είναι καλύτερη ανάμνηση όταν η πρώτη φορά περιλαμβάνει συναίσθημα.Τέλος , αν με ρωτούσατε ποιο νομίζω ότι είναι το πρόβλημά μου (το πιο σημαντικό) θα απαντούσα ότι δεν με νοιάζει σε τελική ανάλυση ούτε η παρθενιά ούτε η σεξουαλικότητα μου.Τώρα που το καλοσκέφτομαι (ίσως αυτό να φταίει , ότι τα καλοσκέφτομαι όλα) δεν θα με ένοιαζε ακόμα και να μάθουν οι γονείς μου την σεξουαλική μου επιλογή.Ίσως πάθουν καρδιακή συγκοπή και γλυτώσω από δαύτους :).Θα απαντούσα ότι το κυριότερο πρόβλημά μου είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης.Το γεγονός ότι δεν ορθώνω το ανάστημά μου και δεν εκφέρω τις απόψεις μου.Βλέπω άλλα άτομα , ανάπηρα και παραπληγικά , που έχουν ένα χαμόγελο μέχρι πάνω και καταφέρνουν τα πάντα , ενώ κυρίως αυτοί έχουν λόγω να είναι καταθλιπτικοί.Και μετά βλέπω τον εαυτό μου , που δεν μπορεί να επικοινωνίσει όπως θα ήθελε και είναι πάντα σκυθρωπός και σκέφτομαι \"Ρε , μήπως είμαι εγώ ανάπηρος?\".Νομίζω ότι η κοινωνική φοβία και η έλλειψη αυτοποίθησης είναι από τις χειρότερες αναπηρίες. Τελικά , μπορεί να ξεσπάω στους άλλους και να μου φταίει ο κόσμος όλος αλλά αν θέλω να βρώ ποιος φταίει (ακολουθεί κλισέ:)), αρκεί να κοιτάξω στον καθρέφτη. Με τον εαυτό μου τα έχω και θυμώνω.Που δεν μπόρεσα ποτέ να βρώ την δύναμη να κάνω αυτό που θέλω εγώ και όχι αυτό που ικανοποιεί τους άλλους...Όπως είπες και εσύ , αρχίζω να παίρνω τον έλεγχο του εαυτού μου και μάλλον γιαυτό τα τελευταία χρόνια νιώθω έτσι...Φαίνεται ότι έχω μπερδέψει τα στοιχεία της αναμονής και της δράσης.Που τελείωνει το ένα και πού αρχίζει το άλλο? Πάντος όπως είπα το forum αυτό με κάνει να είμαι πιο ήρεμος ειδικά αυτές τις δύο εβδομάδες που σας γράφω...