Iστορια μου,αμαρτια μου

Πως να βαλω τις σκεψεις μου σε μια σειρα και να τις διατυπωσω, οταν για χρονια ολοκληρα τις κρατουσα μεσα στο μυαλο μου και δεν τους επετρεπα ουτε να ξεμυτισουν.
Συναισθηματα που δεν τα εχω πει σε κανεναν-πως θα μπορουσα αλλωστε - κι ομως ειναι εκει ετοιμα να με κατασπαραξουν.
Ειμαι 38 χρονων,παντρεμενη εδω και 17 χρονια περιπου με δυο παιδια μεγαλα.-16 και 11-.Τυπος και υπογραμμος με την κυριολεκτικη εννοια της λεξης.Παντα σοβαρη και μετρημενη.Αλλωστε με γονεις κρητικης καταγωγης τι θα μπορουσα να ειμαι;
Ωσπου πριν απο 6 χρονια με χτυπησε ο ερωτας.Δεν θελω να πω οτι δεν καταλαβα πως εγινε η ηταν τυχαιο κιαλλες τετοιες βλακειες.Ηταν καποιος που δουλευαμε στην ιδια εταιρια,απο την πρωτη στιγμη που τον ειδα ειχα την αισθηση οτι τον ηξερα απο παλια.Αυτο εγινε 10 χρονια πριν.Παντα ειχαμε μια φοβερη συμπαθεια ο ενας για τον αλλο αλλα σοβαρη εγω σοβαρος κιαυτος, μεναμε στην συμπαθεια.
Ωσπου πριν απο 6 χρονια σε μια εξοδο που καναμε μετα τη δουλεια εκδηλωθηκε το αμοιβαιο ενδιαφερον.
Φυσικα δεν εγινε τιποτα,αλλα δεν θελει και πολυ να κολλησει το μυαλο.Θελει;
Αλλα εγω συνειδητοποιωντας τι παει να γινει γινομαι πιο ψυχρη παρα ποτε.
Δεν ξερω τι να κανω.Το μυαλο μου λεει φυγε και η καρδια μου λεει αλλα.Απο τοτε περασαν 6 χρονια.
Δυο φορες προσπαθησε ο ανθρωπος να μου εκδηλωσει ενα ενδιαφερον αλλα επεφτε πανω στον δικο μου τον τοιχο.Χρονια ολοκληρα με τα πρεπει πως θα μπορουσα να τα σβησω ,γιατι ;για εναν ερωτα;ηταν ερωτας;πως να ξεφτιλισω εναν αντρα και δυο παιδια-ετσι νιωθω- για το δικο μου κεφι μονο;το εχω αυτο το δικαιωμα αραγε;
Τις πραξεις μου μπορω να τις ελεγξω,αυτα που νιωθω παλι οχι γιαυτο αλλαξα δουλεια ,διοχετευσα δημιουργικα ολο αυτο που ενιωθα κανοντας διαφορα καινουρια πραγματα οπως οι υπολογιστες-τωρα τελευταια εμαθα-μεχρι και στη σχολη θεατρου της περιοχης μας πηγαινω μπας και συνελθω.
Εχω δει σπιτια να γκρεμιζονται για πλακα,και υποσχεθηκα στον εαυτο μου οτι θα προσπαθησω με νυχια και με δοντια να βγω απο αυτο.Που δεν ξερω πως να το ονομασω.
Το οτι ειναι το μυαλο σου συνεχεια αλλου ειναι απιστια;
Σκεφτομαι τον εαυτο μου γρια και αναρωτιεμαι αν θα εχω μετανιωσει που δεν εχω κανει κατι.Που το απορριπω.Μια φιλη μου μου λεει οτι καλυτερα να μετανιωσεις για κατι που εκανες παρα για κατι που δεν εκανες.
Ομως εγω λεω να κανεις οτι θες φτανει να μπορεις να κοιμηθεις το βραδυ ησυχη.
Ομως εγω πως να φερθω ετσι στον αντρα μου που πραγματικα μετα απο τοσα χρονια τον αγαπαω,αλλωστε απο αγαπη παντρευτηκαμε.
Και ο πρωτος και κυριοτερος λογος παρολα τα απστευτα συναισθηματα που ειχα ηταν αυτος, που δεν εκανα τιποτα.
Τα εχω κανει ολα που θα μπορουσαν να με ξεκολλησουν,δεν νομιζω να μενει κατι να κανω αλλα εγω εκει.
:(Υπαρχει γιατρια αραγε απο ολο αυτο;Πως να κανω αυτο το μυαλο μου να σταματησει να σκεφτεται καποιον αλλον;Τι μου μενει να ελπιζω,οτι μονο αν με βρει κανενα αλτσχαιμερ-χτυπα ξυλο-θα γλυτωσω; :(

η φτωχή μου πείρα λέει ότι αν είναι έρωτας θα ξεφουσκώσει. δεν παθαίνεις και τίποτα να ρίξεις τον τοίχο σου. θα βοηθούσε κάπως στην απομυθοποίηση του όλου πράγματος. Σκέψου μόνο καλά αν υπάρχει η περίπτωση να μην είναι ακριβώς \"μέλι γάλα\" ο γάμος σου. Από εφηβικό ιδεαλισμί ίσως, πιστεύω ότι σε βάθος χρόνου, δεν υπάρχει χώρος στην καρδιά μας για άλλον αν μας καλύπτει ο σύντροφός μας. Πολλές φορές μιλώντας οι παντρεμένες για αγάπη εννοούμε τον οίκτο ή την οικειότητα, τη συνήθεια και το βόλεμα. Πώς τον αγαπάς αν ομολογείς ημι-δημοσίως ότι είσαι αλλού;; Μην το πάρεις για σκληρότητα από μέρους μου. Έχω βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση και σου προτείνω κάποιους προβληματισμούς που κι εγώ δεν έχω απαντήσει οριστικά. Μόνο μια ένσταση: τα \"σοβαρό κορίτσι\", \"ξεφτιλίσω\" κλπ. είναι πολύ επιφανειακός κατά τη γνώμη μου τρόπος να αντιμετωπίζουμε τη ζωή και μας απομακρύνει από την ουσία.

Κανένας άνθρωπος κατά τη γνώμη μου δε καλύπτει τον άλλο 100%. Ότι ερωτεύτηκε η Σπυριδούλα κάποιον άλλο, δε σημαίνει πως δεν αγαπά το σύζυγο- δεν είναι απλά συνήθεια. Άλλο όμως έρωτας και άλλο αγάπη...Ο έρωτας δυστυχώς πεθαίνει με το χρόνο όταν ζεις μαζί με τον άλλο, πώς να το κάνουμε...και δεν είμαστε μονογαμικά πλάσματα!
Τώρα, συγκεκριμένα για το θέμα... πιστεύω πως αφού τόσα χρόνια σε απασχολεί αυτός ο άνθρωπος, το οφείλεις στον εαυτό σου να το δοκιμάσεις.. για σεξ μιλώ. Μπορεί και να ξεφουσκώσει ο έρωτας , μπορει να είναι και χάλιας εραστής... anyway, η γνώμη μου είναι πως εφόσον τον σκέφτεσαι τόσα χρόνια, κάνε κάτι μαζί του, προσεκτικά, κρυφά, μέχρι να χορτάσεις και να γυρίσεις στον άντρα σου. (Ή μέχρι να αποφασίσεις πως αξίζει να διαλύσεις το γάμο σου γι αυτόν- που μάλλον απίθανο το κόβω) Δεν είναι και τόσο φοβερό. Η απιστία του μυαλού κατά τη γνώμη μου είναι χειρότερη
Προσοχή όμως... μη τινάξεις το σπίτι σου στον αέρα εύκολα. ΠΡΟΣΟΧΗ

Για φαντάσου! Με τι άνεση λές να πάει με τον άλλο! χαχαχα Είναι τουλάχιστον σοκαριστικό, μιας και οι άντρες έχουμε το σκήπτρα των γουρουνιών που σκέφτονται με το κάτω κεφάλι!

Σπυριδούλα, εγώ λέω να διοχετεύσεις την ενέργεια που έχεις για έρωτα στον ίδιο σου τον άντρα. Ενδεχομένως να έχει γίνει ρουτίνα το σέξ μαζί του αλλα με τη καψούρα που έχεις για τον άλλον και τις φαντασιώσεις που έχεις κάνει, έχεις ήδη ιδέες για να το αλλάξεις αυτό. Στη χειρότερη κλείσε τα μάτια και φαντάσου οτι το κάνεις με τον άλλον! Μπορεί κι ο άντρας σου να το κάνει με άλλη εκείνη τι στιγμή, ποτέ δε ξέρεις! :P

Στα λέω αυτά γιατί κανένα μυστικό δε κρατιέται μυστικό για πάντα και θα γυρίσει να σε στοιχιώσει μια μέρα.

ΕΡΩΤΑΣ- Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ


΄Ερωτας – Η σκοτεινή πλευρά της Ψυχής.


Η σκοτεινή πλευρά του Έρωτα. Το άλλο κομμάτι του εαυτού μας που ερωτευόμαστε.

Το έτερον ήμισυ. Το alter ego. Το άλλο μου εγώ.

Αυτή η αναπλήρωση σε δικά μας κομμάτια μέσα από την προσωπικότητα του εραστή, του συντρόφου, του συζύγου.

Η ανάγκη μας να θέλουμε κάποιον πάρα πολύ. Τόσο πολύ που να μην μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτόν.

Να είμαστε μαζί του και να γεμίζουμε χαρά και δύναμη.

Όταν όμως αυτό το άτομο είναι μακριά να θέλουμε απεγνωσμένα να είμαστε κοντά του.

Πόσες φορές άραγε έχει συμβεί στον καθένα να περνάει τόσο όμορφα στην αγκαλιά κάποιου και να νοιώθει πως όλος ο κόσμος βρίσκεται στα πόδια του.

Πως όλα τα προβλήματα είναι λυμένα ή μπορούν να ξεπεραστούν με την παρουσία του άλλου.

Όλα να φαίνονται μικρά μπροστά σε αυτή την συνεύρεση την ερωτική, την σωματική, την επαφή με όποιον τρόπο. Ακόμα και στην πλατωνική μορφή της σχέσης.

Όταν δεν έχει γίνει ο άλλος δικός μας αλλά και μόνο η παρουσία του να μας γεμίζει πληρότητα.

Τι μυστήριο και αυτό!



ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ...


Το όμορφο παραμύθι ξεκινάει. Μια φορά και έναν καιρό η Μαρριέττα είναι έτοιμη να βγει στην ζωή και την κοινωνία. Γεμάτη όνειρα και προσδοκίες. Όλα φαίνονται μπροστά της πολύ όμορφα.
Η ζωή την περιμένει.
Θέλει να ζήσει.
Να γνωρίσει.
Να αισθανθεί και να υπάρξει μέσα από τις προσωπικές της εμπειρίες.
Έρχεται η στιγμή που η καρδιά της χτυπάει περίεργα για έναν άντρα.
Η σχέση ξεκινάει και όλα φαίνονται ρομαντικά και αισιόδοξα.
Ο γάμος, τα παιδιά έρχονται γρήγορα και μετά αρχίζει η ώριμη ματιά.
Πια είναι η σχέση της με το άτομο που έχει επιλέξει να ζήσει μαζί του?
Είναι άραγε αυτή που θα ήθελε να είναι?
Νόμιζε ότι ήταν όπως αυτή ήθελε αλλά δεν είναι ?

Μα δεν ήταν έτσι!

Γιατί αρχίζουν να αλλάζουν όλα τόσο ξαφνικά στις σχέσεις?



Και τα χρόνια περνάνε…




Ένα άλλο παραμύθι ξεκινάει.

....Μια φορά και έναν καιρό ο Κωνσταντίνος γνωρίζει μια γυναίκα που του λέει πολλά μέσα του.

Ανεξέλεγκτα συναισθήματα για αυτήν τον καθοδηγούν στο να είναι συνέχεια επικεντρωμένη η προσοχή του σε αυτήν.
Είναι ερωτευμένοι και οι δύο ή θέλουν ο ένας τον άλλον πολύ.

Όμως η αγαπημένη του είναι πιο συγκρατημένη και λιγότερο αφημένη στα συναισθήματά της.

Ο Κωνσταντίνος την θέλει πολύ και απεγνωσμένα. Εκείνη αρχίζει να γίνεται όλο και πιο απόμακρη από την σχέση χωρίς όμως αυτό να είναι ξεκάθαρο για τον Κωνσταντίνο.

Όσο ο Κωνσταντίνος ζητάει επίμονα την συντροφιά της τόσο εκείνη έχει έλλειψη χρόνου.

Βρίσκει λόγους που ασυνείδητα και αυτή δεν μπορεί να εξηγήσει πως προκύπτουν ώστε να είναι όλο και πιο μακριά του αφού τον θέλει.


Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση?

Ποιος είναι ο ρόλος του ενός και ποιος του άλλου?

Αυτός ο κοινός έρωτας που πηγαίνει, σε τι δρόμο βαδίζει?

Πως μπορεί να καταλάβει ο καθένας από τους δυο τι γίνεται πίσω από αυτή την συμπεριφορά!



Και τα χρόνια περνάνε…






Ένα άλλο παραμύθι ξεκινάει....

....Η Χαρά περιπλέκεται σε μια σχέση με έναν άντρα που είναι δεσμευμένος με μια άλλη γυναίκα. Το ερωτικό παιχνίδι ξεκινάει και οι όροι όλο και περισσότερο μπερδεύονται μεταξύ τους.

Η ικανοποίηση όταν συνυπάρχουν είναι μεγάλη.

Αυτή η ακατανίκητη δύναμη να νοιώθουν από κοντά και από μακριά έλξη συνεχίζεται και θεριεύει.

Όταν υπάρχει η απομάκρυνση του ενός από τον άλλον υπερέχει η απογοήτευση, η λύπη.

Συχνά δεν μπορούν να συγκεντρωθούν στις προσωπικές υποχρεώσεις τους, τα καθημερινά καθήκοντά τους.


Τι γίνεται τότε?

Μήπως όταν είναι μαζί χωρίς να υπάρχει η άλλη γυναίκα θα είναι καλύτερα τα πράγματα?

Μήπως όμως όταν είναι μαζί καταρρεύσει όλη αυτή η μαγεία που υπάρχει κάτω από αυτές τις συνθήκες?




Και τα χρόνια περνάνε…





Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΞΑΡΤΗΣΗ

Πόσες φορές λοιπόν έχουμε αφήσει την δική μας την ζωή για να υπάρχουμε δίπλα σε κάποιον!

Είτε μέσα σε έναν γάμο, είτε μέσα σε μια σχέση μακροχρόνια.

Εάν κοιτάξουμε μέσα μας διαπιστώνουμε μέρα με την ημέρα πως κάτι δεν πάει καλά.

Ότι η σχέση δεν είναι λειτουργική.

Ότι χάνουμε τον εαυτό μας στο όνομα αυτής της δέσμευσης.

Από την άλλη όμως νοιώθουμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να δώσουμε ένα τέλος.

Υπάρχει μια μαγική δύναμη που μας έλκει όλο και περισσότερο στο να θέλουμε τον άλλον. Να διψάμε για την προσοχή του, για την αγάπη του, την καλή του την κουβέντα.

Υπάρχει μια συνεξάρτηση που όλο και πιο μεγάλη γίνεται χωρίς να μπορούμε να την ελέγξουμε.

Που είναι άραγε ο εαυτός μας?

Σε τι θέση τον έχουμε βάλει?

Το θέλουμε άραγε πραγματικά κάτι τέτοιο?

Να βλέπουμε τον εαυτό μας να καταρρακώνεται και να έχει μόνο λόγο ύπαρξης μέσα από την παρουσία του άλλου?



Και τα χρόνια περνάνε…



Και τόσα παραμύθια πολλά που υπάρχουν ακόμα….



Ατελείωτα!



Όσα ολόκληρη η ζωή του ανθρώπου!


Του κάθε ανθρώπου που γράφει το βιβλίο της ζωής του επιλέγοντας άλλον συγγραφέα, άλλον σκηνοθέτη και άλλον πρωταγωνιστή στο δικό του έργο.



Και τα χρόνια περνάνε!
Και η μοναξιά μεγαλώνει!
Μαζί ή μόνοι η ίδια μοναξιά !








Η ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΡΟΛΟΙ

΄Όλα γύρω μας και μέσα μας έχουν ενέργεια.

Οι σχέσεις δίνουν και παίρνουν ενέργεια.

Ο στόχος είναι να μάθουμε να ελέγχουμε και να λειτουργούμε από την δική μας ενέργεια....

Στην αντίθετη περίπτωση αποκτάμε εξάρτηση από την ενέργεια του άλλου....

Έτσι δημιουργείται η συνεξάρτηση και χάνουμε το δικό μας κέντρο ενέργειας....

Ο εθισμός στην ενέργεια μιας ερωτικής σχέσης....!
Το αποτέλεσμα είναι να αποστραγγίζεται η σχέση από ενέργεια και να μην είναι λειτουργική....

Από μικρά παιδιά παίζουμε ρόλους για να παίρνουμε την ενέργεια από τους γονείς μας!
Αυτούς τους ρόλους τους συνεχίζουμε και στις ενήλικες σχέσεις μας......

Πόσες φορές έχετε νοιώσει το σώμα σας να πάλλεται και να ενεργοποιείται με την παρουσία αυτού που είστε ερωτευμένοι?
Διαπιστώστε το απλά! Καθημερινά! Πόσες φορές έχουμε πει ένα κύμα πάθους κυρίεψε το σώμα μου!

....Οι επιλογές του άλλου φύλου είναι ασυνείδητα δικές μας. Επιλέγουμε και ερωτευόμαστε κάποιον που θα γεμίσει δικά μας ασυνείδητα κομμάτια!
Αυτά που υπάρχουν μέσα μας, είναι δικά μας, αλλά δεν είναι συνειδητά...
Δεν γνωρίζουμε ότι τα έχουμε...!

Ουσιαστικά ερωτευόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό!

...Ερωτευόμαστε την άλλη πλευρά του εαυτού μας που θαυμάζουμε στον άλλον, αλλά είναι κρυφή, σκοτεινή, αναξιοποίητη.

...Αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε εάν σκεφτείτε τα κοινά χαρακτηριστικά των ερωτικών συντρόφων σας.... Τον ρόλο που παίζετε με τον σύντροφό σας και πόσο επαναλαμβάνεται ο ίδιος ρόλος....

Ο Έρωτας είναι ένα μυστήριο που όταν το λύσετε θα έχετε περισσότερη δύναμη για την ζωή σας....

Την δική σας την ζωή....

Να θυμάστε πως εδώ ήρθατε για να ζήσετε την δική σας την ζωή και όχι κάποιου άλλου...

Εάν θέλετε μπορείτε να σταματήσετε να δίνετε δύναμη και ενέργεια στον άλλον με την προσκόλλησή σας σε αυτόν....

..Οι ισότιμες σχέσεις είναι δυνατές και αντέχουν στον χρόνο....

....Όταν καταλάβετε τον τρόπο που λειτουργείτε και τον ρόλο που έχετε μάθει να παίζετε στις ηλικίες 2-7 ετών..... Όταν για να επιβιώσετε έπρεπε να χειριστείτε τους γονείς σας ανάλογα με τους δικούς τους ρόλους....

...Ο φόβος, ο έλεγχος είναι βασικά συστατικά για να υπάρχει συνεξάρτηση.....








ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

<< ...Ποιος δεν έχει ερωτευτεί κάποιον ή κάποια που δεν θα έπρεπε να ερωτευθεί?

....Οι περισσότερες από τις αλληλοκατηγορίες που ανταλλάσσει ένα ζευγάρι το οποίο καυγαδίζει εμπεριέχει μια σύγκρουση δύναμης και αγάπης.....

....Το πιο εύκολο είναι να ενστερνιστείς τη μία εις βάρος της άλλης....

...Αυτό παρεμποδίζει τη σύνθεση, τη μόνη αληθινή απάντηση.....

Πρακτικά τι κάνουμε?

Ένα από τα πρώτα τεύχη του Psychology Today κραύγαζε με έντονα γράμματα στο εξώφυλλο .

ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΤΙ. ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΚΕΙ.....





(ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΤΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ANELIXIS.COM.GR)

Nutcase, εγώ από την άλλη θεωρώ πως είναι μεγάλη ξεφτίλα (και απιστία) την ώρα του σεξ-που υποτίθεται γίνεσαι ένα με τον σύντροφο- να φαντασιώνεσαι κάποιον άλλο!!!!!!
Τη γνώμη μου για απιστία δεν την έγραψα ούτε άνετα, ούτε ανενδοίαστα, αλλά την υποστήριξα βασισμένη στο γεγονός των πολλών, άκαρπων προσπαθειών της Σπυριδούλας να ξεπεράσει τον έρωτα για το συνάδελφο, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα( 6 χρόνια). Μπορεί να φαίνεται κυνικό αυτό που λέω, αλλά αφού δοκίμασε τα πάντα κι ακόμα βασανίζεται, δε βλέπω άλλο δρόμο.

Δεν είμαι ανήθικη, αλλά απλώς ρεαλίστρια.

Mπορει να φαινομαι παρανοικη αλλα παρολα αυτα δεν επετρεψα τον εαυτο μου ποτε να φαντασιωθω το συγκεκριμενο ατομο σεξουαλικα και ειδικα εκεινη την ωρα.Ελεος δηλαδη.
Μαλλον παρεξηγηθηκα αλλα ολο αυτο που νιωθω δεν ειναι η διεξοδος μιας παντρεμενης που πληττει ουτε ηθελα να εμπλουτισω με φαντασιωσεις την σεξουαλικη μου ζωη.
Και ουτε ειμαι με τον αντρα μου απο οικτο η απο βολεμα.Ειμαστε και οι δυο οικονομικα και κοινωνικα ανεξαρτητοι.
Η πιο τρομερη μου φαντασιωση ειναι αυτος να ψαρευει εγω να καθομαι μεσα στην αγκαλια του και να μου μιλαει.Ισως με περνατε για κουλη αλλα αυτη η σκηνη μου κοβει την ανασα.
Αλλα μεχρι εδω.Δεν θελω να το ξεφτιλισω,δεν ειμαι καμμια ηλιθια -ισως ειμαι;-αλλα σιγουρα ξερω οτι δεν χτιζεις τιποτα γερο πανω σε συντριμμια.
Ετσι δεν θα μπαινα ποτε σε καμμια διαδικασια.Δεν νιωθω οτι πρεπει να απολογηθω αλλα ειχα την αισθηση οτι ισως καταφερνα να βγαλω ακρη ακουγοντας διαφορες γνωμες αλλα μαλλον μπερδευτηκα.χειροτερα

Εγώ κατάλαβα. Είσαι πολλά χρόνια με τον άντρα σου- τον οποίο αγαπάς- και είναι φυσιολογικό το πάθος και το χτυποκάρδι να έχουν εκλείψει. Υπάρχει αγάπη, αλλά όχι η τρέλα του έρωτα. Όλες και όλοι το νιώθουμε κάποια στιγμή.
Το τι θα κάνεις εξαρτάται από τις προτεραιότητες σου. Τη λύση της απιστίας την ανέφερα διότι διέκρινα απελπισία και μεγάλο έρωτα στα γραφόμενά σου. Οκ γράψε λάθος.

Κάνε κάτι διαφορετικό με τον άντρα σου. Ένα ταξίδι. Μια ανανέωση της σεξουαλικής σας ζωής. Φαντασιώσεις που ποτέ δεν πραγματοποίησες (μαζί του). Ίσως βοηθήσουν.

Πάντα φιλικά,
Τίνα

Τινα σ\'ευχαριστω και οντως σωστα διεκρινες αυτα που διεκρινες,στα γραφομενα μου.
Ολα αυτα τα διαφορετικα που λες ,νομιζεις οτι δεντα εκανα;Νομιζω οτι μεσα σ\'αυτα τα 6 χρονια εκανα μαζεμενα ολα αυτα που δεν εκανα ολα τα προηγουμενα.(χρονια)
Μεσα σ\'αυτο το διαστημα λοιπον,εβγαλα διπλωμα οδηγησης,τελειωσα ενα ΙΕΚ δυο χρονια σχετικο με τη δουλεια μου , αναβαθμιστηκα επαγγελματικα και ετσι αλλαξα και εταιρια,
παρακολουθησα ενα σεμιναριο χειρισμου ηλεκ/κων υπολ/των κι ετσι εβγαλα καποια ακρη με τους υπολογιστες-λεμε τωρα-εκει που ημουν Η ασχετη.
Ταυτοχρονα προσπαθω να παρω το zertifikat μιας και το lower το εχω ηδη.
Πηγαινω χορο της κοιλιας,ορθωσωματικη μεχρι και ΄σ\'ενα εργαστηρι θεατρου της περιοχης μου.Τι αλλο να κανω η γυναικα;
Και ταξιδια με τον αντρα μου εκανα και περασαμε καλα.
Νομιζεις οτι ηταν κατι που το επιδιωξα;Η νομιζεις οτι για μενα ειναι καλο που νιωθω ετσι ;
Εφυγα μακρια,δεν υπαρχει πια προσωπικη επαφη απο επιλογη μου.
Οπως ειπα και στην αρχη, τις πραξεις μου τις ελεγχω απολυτα ,τα συναισθηματα μου παλι καθολου.
Και ολο αυτο μου φερνει μια απεραντη θλιψη

Μα Σπυριδούλα μου το κενό σου είναι συναισθηματικό κι εσύ απλά γεμίζεις το πρόγραμμα σου με πράγματα που δε σου καλύπτουν αυτή σου την ανάγκη αλλά απλά κρατούν το μυαλό σου κάπου αλλού απασχολημένο...

Οπότε μόλις ολοκληρώνεις τις δραστηριότητές σου το κενό είναι πάλι εκεί κ σε περιμένει...

Με το σύζυγό σου έχεις συζητήσει καθόλου?Το πώς νιώθει εκείνος,τι θα έκανε θεωρητικά σε αντίστοιχη περίπτωση..Ποιά η γνώμη του εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο σε μια γνωστή σας?Ψάρεψέ τον..Ίσως σε βοηθήσει να ξεμπλοκάρεις η γνώμη του...

Το σίγουρο είναι πως πρέπει να μην είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου!!!

Φιλικά..

Καλησπέραααα....

Ας αρχίσω αποοοο.... Απο που να αρχίσω;

Πρώτον. Ούτε εγώ θεωρώ οτι το να φαντασιώνεσαι με άλλον κατα τη διάρκεια είναι σωστό ή υγιές. ¨Ηταν η αίσχατη λύση.

Δεύτερον: Το να πας τελικά με κάποιον νομίζω οτι είναι χειρότερο απο το να το σκέπτεσαι και να καταπιέζεσαι. Το φλέρτ κάνει καλό και μας ανεβάζει. Το σεξ επίσης, αλλα το τίμημα είναι μεγάλο πολλές φορές.

Τέλος, πάρε τον άντρα σου και πραγματοποίησε τη φαντασίωσή σου με τη βάρκα!

Quote:

---

Originally posted by Σπυριδουλα
Η πιο τρομερη μου φαντασιωση ειναι αυτος να ψαρευει εγω να καθομαι μεσα στην αγκαλια του και να μου μιλαει.Ισως με περνατε για κουλη αλλα αυτη η σκηνη μου κοβει την ανασα.

---

Συμφωνω με τον nutcase.
Η εικονα που σε ταλανιζει χρειαζεται \"απομυθοποιηση\". Προσπαθησε να στησεις ακριβως το ιδιο σκηνικο με τον αντρα σου. Φροντισε νε εμπλουτισεις πρωτα τον εαυτο σου με τις πιο ευχαριστες αναμνησεις που εχεις απο τη σχεση σας. Θυμησου τι σε εκανε να τον ερωτευτεις, προσπαθησε να νιωσεις το σκιρτημα της τοτε περιοδου...
Δεν εισαι καθολου παρανοικη, ουτε κουλη. Απλα μια γυναικα προβληματισμενη οπως πολλες απο εμας

Φιλικα
Λενα

Ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις.Στα τελευταια μηνυματα ησυχασα λιγο,ενω στην αρχη ειχα αισθανθει λιγο αβολα απο αυτα που διαβαζα.
Φοβομουν οτι ειχα παρεξηγηθει με αυτα που ειχα γραψει και οτι ειχε φανει πολυ φτηνο ολο αυτο και πολυ βρωμικο.
Για μια στιγμη ειχα μετανιωσει νιωθοντας οτι το ειχα τσαλαπατησει και δεν του αξιζε αλλα ευτυχως αρχιζω και ξεμπερδευομαι.

Τιποτα απο οσα βασανιζουν μια ψυχη δεν μπορουν να χαρακτηριστουν απο τους \"απ\'εξω\" ως φτηνα και βρωμικα.

Μεινε μαζι μας για οσο πιστευεις οτι χρειαζεσαι.Ισως ερθει και για σενα η πολυποθητη \"λυτρωση\" απο μια μεριδα αγνωστων που ομως πιστευω πως ευαισθητοποιουνται απεναντι στο καθε προβλημα γιατι κι οι ιδιοι υποφερουν απο κατι...

Δε νομιζω πως εχει κανεις την προθεση να σε κρινει.

Ποιος μπορει να ειναι αρμοδιος αλλωστε?

Κρατα γερα και μην αφησεις τα παιχνιδια που παιζει το μυαλο μας καμια φορα να σε παρουν απο κατω.

Καπου υπαρχει η χρυση τομη. Ειμαι σιγουρη πως θα την βρεις

:)

δε θέλω να το πάρεις για κατηγορία, αλλά θα μπορούσε κάποιος να σου πει: και ποια είσαι εσύ που κρίνεις τις εμπειρίες και τις επιλογές κάποιων άλλων ως φτηνές και βρώμικες; Σου το λέω αυτό γιατί στον \"εγωισμό\" που κρύβεται πίσω από τέτοιες εκφράσεις αναγνωρίζω εν πολλοίς τον εαυτό μου. Αυτό το πράγμα, δηλαδή να μην \"ξεπέσω\" ηθικά, να μην \"ξεφτιλίσω\" αξίες και θεσμούς με έκανε να παρατείνω επί 10 ετία σχεδόν έναν πολύ άστοχο γάμο που έκανα στα 18. Κάποια ωραία μέρα όμως, ξύπνησα και είδα ότι όλη μου η ζωή ήταν τα \"πρέπει\" και τα \"καθώσπρέπει\". Και τώρα είναι αλλά με κριτήρια ουσιαστικά. Δεν φοβάμαι πια να εκτεθώ σε πειρασμούς και ρίσκα γιατί έχω αποκτήσει εμπιστοσύνη στην κρίση μου και στα θέλω μου. Έχοντας λοιπόν απαλλαγεί από το κούφιο βάρος του ηθικισμού μπορώ να δω ότι π.χ. η παντρεμένη συνάδελφός μου που αναλώνεται σε \"φτηνές και βρώμικες\" εξωσυζυγικές περιπέτειες, δεν είναι παρά μια ευαίσθητη κοριτσίστικη ψυχή που ζητά απεγνωσμένα να είναι κάτι πολύτιμο για κάποιον. Με λάθος τρόπο φυσικά, περισσότερο πληγώνεται η ίδια, αλλά ποτέ δε θα μπορούσα εγώ να την κρίνω για αυτό που κάνει. Φιλικά τα λέω, αλήθεια.