Νεύρα νεύρα κι άλλα νεύρα....
Νευρα νευρα και αλλα νευρα.....
Πανε 2 μηνες τωρα που δεν αντεχω... ειμαι ετοιμη να εκραγω. Γκρινιαζω με το παραμικρο, τσακωνομαι η ψαχνω να τσακωθω. Ολα ξεκινησαν μια μερα του Οκτωβρη που οι γειτονες μου αποφασισαν να βαλουν το σκυλο τους πανω στην ταρατσα και πανω απο την κρεβατοκαμαρα μου. Τις πρωτες μερες εδειξα και ευγενια και κατανοηση. Οι απαντησεις τους γελοιες και λυση καμια. Ο σκυλος κλαιει, γαυγιζει , κοπανιεται στα καγκελα και γω καθε μερα ολο και πολυ τρελαινομαι που δεν μπορω να ηρεμησω.Εχει κολλησει το μυαλο μου... πιανω τον ευατο μου να μην μπορει να σκεφτει τιποτε αλλο. Θυμωνω ακομα και στην δουλεια οταν το σκεφτομαι. Σχεδον εμμονη θα το ελεγε καποιος. Δεν ξερω πως να το διαχειριστω... πως να ξεκολλησω και μην θυμωνω;;;