Printable View
γιόταζε η ανηψούλα μου κι εγώ αφού τους χαιρέτησα όλους, κατευθείαν στο ψυγείο για μπυρίτσα.Μετά τη τρίτη μου την είπαν όλοι και πήγα να βάλω ένα ουίσκυ.Δε με άφησαν και πάλι.Ανέβηκα κι εγώ σπίτι μου, αλλά μου το πέταξαν κι αυτό,Τα χάπια όμως όχι, γιάυτό τα πήρα όλα.Τίποτα δεν έπθα.Α, και με κλείδωσε και ο σύζυγος μέσα στο σπίτι
Αυτά τα ωραία.
Ρε αρκουδάκι, γιατί αντιδράς έτσι? Μην καταστρέφεις τον εαυτό σου με αυτόν τον τρόπο.Βγάλε την δύναμη που κρύβεις μέσα σου και παλεψέ το. Δεν είσαι αναλώσιμο υλικό, είσαι απαραίτητη και για την οικογενεια σου αλλά και για όλους.Δεν θα κερδίσεις τπτ με αυτήν την αντίδραση. Εμεις εδώ για αυτό το λόγο είμαστε, για να βοηθάμε και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Δεν είσαι μόνη σου, παρτο χαμπάρι και κόψε τις βλακείες. Με στενοχώρησες πολύ με αυτό που έκανες, και θελω να υποσχεθείς ενώπιον του forum ότι δεν θα αντιδράσεις ξανά έτσι. Εντάξει? Μόλις ξυπνήσεις απάντα. Φιλιά
Εντάξει Άρκτε...έκανες τις επιλογές σου....προτίμησες τη μέθη που προσφέρει κάποιο μπουκάλι ή κάποια χαπάκια.Στην θέση σου θα προτιμούσα τη μέθη της χαράς που θα μου πρόσφερε το να βρίσκομαι με την ανηψούλα μου και τους δικούς μου ανθρώπους....γιατί η μέθη αυτή και πιο έντονη είναι και με βοηθάει περισσότερο αλλά και δεν συνοδεύεται μετά απο ανεπιθύμητες επιπλοκές για την υγεία μου...έστω κι αν αυτές είναι το να ξερνοβολάω.
Καλησπέρα, νιώθω αδυναμία και δεν έχω σταθερό βήμα.Χθες το βράδυ δε μπορούσα να σταθώ μέσα στο σπίτι.Ήθελα δυνατή μουσική, να μπορώ να καπνίζω (στη γιορτή έβγαινα στη βεράντα) και να δω τους φίλους μου. Και πέσανε όλοι να με φάνε δεν είσαι καλά που θα πας και τέτοια.Ε, φρίκαρα κι εγώ δεν άντεξα και ότι είχα το κοπάνησα.Αφροδίτη, η μπύρα μου αρέσει πολύ, είναι απλό.Σας ευχαριστώ όλους.
Μαίρη
arktos το θέμα του μηνύματος που άνοιξες περί κατανάλωσης χαπιών έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα???
Γιατί εγώ προσωπικά ομολογώ ότι δεν το κατάλαβα...........:(:(
Να υποθέσω ότι το προτείνεις ώς δημιουργική λύση προβλημάτων ??? Γιατί δεν στο κρύβω ότι φρίκαρα λίγο.......... :o:o
Έλα, βρε Όλγα που το προτείνω!Για να δουν ορισμένοι τι παθαίνεις με το συνδυασμό αλκοόλ και χαπιών.Και στο κάτω κάτω που ήθελες να τα πω?
λογοψυχε εσυ που τα ξερεις ολα και κρινεις και που πουλας πνευμα...εχεις νιωσει ποτε να εχεις απογοητευτει και να μην την παλευεις αλλο αυτην την κατασταση?σου ευχομαι να την νιωσεις λοιπον γιατι ετσι θα καταλαβεις λιγο την arkto...ολγακι μου καλο μου παιδι αμα δεν καταλαβαινεις τι θελει να πει ρωτα και μην βγαζεις συμπερασματα γιατι ειναι ενοχλητικο!!!αρκτο εγω καταλαβαινω διοτι αυτην την φαση την περασα προσφατα και ειμουν απο το πρωι μεχρι το βραδυ μαστουρομενος.αλλα ενταξει αρχιζω και επανερχομαι παλι.θα περασει...προχωρα μπροστα και μην κοιτας πισω...
hello!η παρανοια δεν ειναι αυξημένη επίγνωση.ειναι απλα γνώση που δεν μπορείς να διαχειριστεις.υπερ υπερ λειτουργία εγκεφαλου που δεν ξερεισ πωσ να χρησιμοποιησεις κ σε τρελαινει.δωρο ειναι οχι καταρα.φιλια
Κάπου αλλού θα είμασταν χαρούμενοι. Κάπου αλλού αν φύγουμε. Κάπου κάποτε είμασταν χαρούμενοι.
αρκτε ευχαριστώ για το μήνυμα σου και θα το σκεφτώ. Κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά στα διάφορα καταθλιπτικά επεισόδια. Εσύ φαίνεται κάνεις κατάχρηση ουσιών (χάπια) και αλκοόλ. Η δική μου αντίδραση ήταν διαφορετική. Ανέπτυξα την μανία σαν ανίδραση στην κατάθλιψη έτσι ώστε μαζί με την βαθύτερη μελαγχολία είχα και την υπέρτατη ευφορία. Το πρόβλημα ήταν οι ιδέες μεγαλείου και η μεγαλομανία καθώς και ακουστικές και οπτικές ψευδαισθήσεις. Η αρρώστια μου ήταν αυστηρά προσωπικό θέμα και μόνο ένας φίλος υποψιάστηκε κάτι αόριστο. Ποτέ δεν πείραξα μέλος της οικογένειας και έχουμε πολύ καλές σχέσεις. Τα άτομα που κινδύνευσαν απο μένα ήταν παντα φίλοι ή φίλες. Γενικά προτείνω να αναθερμάνεις τις σχέσεις με την οικογένεια σου. Αγάπα τους.
Αυτο που εγραψες Αλεξανδρε θα μπορουσα καλλιστα να το εχω γραψει κι εγω.... Δεν ειναι λιγες οι φορες που αναπολω το \"τοτε\". Αλλα να φυγουμε απο που και, κυριως, απο ΠΟΙΟΝ;;; Απο τον ιδιο μας τον εαυτο προσπαθουμε να ξεφυγουμε γιατι τον μισουμε οπως ειναι τωρα. Αδυνατον να του ξεφυγεις και αυτο ειναι γνωστο σε ολους μας :(Quote:
Originally posted by alexandros3
Κάπου αλλού θα είμασταν χαρούμενοι. Κάπου αλλού αν φύγουμε. Κάπου κάποτε είμασταν χαρούμενοι.
Δεν ειμασταν \"καπου αλλου\". Εδω ειμασταν και τοτε. Με τη μονη διαφορα που ειμασταν εμεις διαφορετικοι. Ανεμελοι, χαρουμενοι, ευτυχισμενοι (ισως)...
Το μονο που μπορουμε να κανουμε ειναι να προσπαθησουμε με νυχια και με δοντια για να ξαναγινουμε καπως ετσι, η εστω να πλησιασουμε!
Εγω τουλαχιστον, κουτσα-στραβα, το παλευω...
Και οσο παει........
Κάποια θα μας κυνηγάνε μέχρι να γυρίσουμε και να τα κοιτάξουμε κατάματα....
Άλλα δεν θα σταματήσουν να μας στοιχιώνουν εκτός κι αν αλλάξουμε καταστάσεις.
Αυτό νομίζω...
Ας πούμε αν η arktos έπαιρνε την κορούλα της και την έκανε για κάπου αλλού, αν ξέφευγε από οικογένεια και όλα αυτά και έφιαχνε μια ζωή μόνο για κείνη και την κόρη της... Αν μπορούσε,πρακτικά.
Και παλι...αν επαιρνε την κορουλα της και εφευγε ( ολοι μας εχουμε τρομερες τασεις φυγης απ οτι εχω δει γενικα ), παλι δεν θα τη στοιχειωνε το παρελθον;
Πολλες φορες πηγαινα καπου, εμενα για λιγο και μετα αισθανομουν παλι ασχημα...Και ξαναφευγα με την ελπιδα πως καπου αλλου θα νιωσω καλυτερα...Και επαναλαμβανοταν συνεχως η ιδια ιστορια...
Ξερεις τι βγηκε απ ολο αυτο; Οτι τελικα το προβλημα ημουν εγω κι οχι τα μερη, οι ανθρωποι, οι χωροι που εμενα. ΕΓΩ δε με ενεκρινα ποτε και ειχα το θρασσος να με εγκρινουν οι αλλοι με τη μια. Τα ιδια πραγματα σκεφτομουν παντου, οπου κι αν ημουν. Τιποτα δεν με καλυπτε, δε με γεμιζε. οι σκεψεις ιδιες παντου...
Για πολλους ανθρωπους, ισως και για την arktos, η φυγη ειναι λυτρωση. Η αλλαγη περιβαλλοντος. Σε μενα μαλλον δεν ισχυει κατι τετοιο, αν κρινω απο τη μεχρι τωρα πορεια μου.
Φαυλος κυκλος μου φαινεται...Αλλα οπως ειπα ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΠΟΛΥ να το παλεψω, εστω κι αν η μαχη ειναι ανιση...
Προσωπικά έχω φύγει και μαζί είχε φύγει και το 90% των πραγμάτων που με κρατούσαν πίσω. Το 90% των σκέψεων. Τώρα αν αυτό ήταν ανθυποβολή... αν νόμιζα δηλαδή ότι το μέρος ήταν που είχε κάτι το μαγικό και \'γω αφηνόμουνα στη μαγεία του... δεν με πείραζε καθόλου. Αλλά πάντα φεύγεις για λίγο... πάντα ξαναγυρνάς. Αυτή είναι η δική μου εμπειρία. Συμφωνώ μαζί σου ότι τα \"βασικά\" δεν φεύγουνε και σε κυνηγάνε... και πρέπει να γυρίσεις και να τα κοιτάξεις κατάματα και να προσπαθήσεις να τα παλέψεις.
Πέρασα ίσως τη πιο δύσκολη περίοδο των τελευταίων χρόνων τις προηγούμενες ημέρες. Ένα αίσθημα ότι πνιγόμουνα. Κοιτάω τώρα πίσω και λέω ωραίος μαλάκας ήσουνα. Ξέχασα και πήρα πράγματα πολύ στα σοβαρά.
Sorry ρε συ Arktos ..........αλλά ψιλοφρίκαρα ρε παιδί..............:(:(
Να λες για γιορτές και παράλληλα μαστούρα με χάπια σε τόσο ευχάριστο γεγονός , μου ήρθε κάπως ρε συ........
Σκέφτηκα αμέσως το εξής..........δηλαδή σε κάποιο χοντρό θλιβερό γεγονός τί θα γίνονταν????
Λογικός ο προβληματισμός μου ρε συ.............:o:o