Είμαι 19 χρονών. Έχω μια σχέση εδώ και δύο χρόνια. Πρόσφατα επανασυνδεθήκαμε μετά από χωρισμό που είχε προκαλέσει ο ίδιος.
Εκείνος ήταν πολύ καλός μαζί μου τις πρώτες μέρες, όπως δεν τον είχα ξαναδεί παλιά. Εμένα όμως με πιάνουν κρίσεις πανικού, θυμώνω με τον εαυτό μου και μαζί του. Με αποτέλεσμα τώρα να μην είναι τόσο καλός μαζί μου. Δεν ξέρω τι κάνω λάθος, πιέζομαι πολύ μέσα σε αυτήν την κατάσταση, πιέζομαι να είμαι καλά με έναν τρόπο ξένο από μένα.
Δεν ξέρω αν την πίεση την δημιουργώ εγώ ή εκείνος. Πάντως δεν είμαι καλά εδώ πέρα. Είμαι όμως πολύ δεμένη μαζί του. Ακόμα και στη σκέψη να φύγω τιμωρώ τον εαυτό μου με το να έχω κρίσεις νεύρων και θλίψη έντονη που τη βγάζω σε εκείνον. Γενικά είμαι ένα αυτοκαταστροφικό άτομο και πέρυσι αυτοτραυματιζόμουν.
Είχα να το κάνω πάνω από ένα χρόνο όμως χθες πάνω σε έναν καβγά μας στο τηλέφωνο, όπου έπρεπε να απολογηθώ με σωστό και ήρεμο τρόπο για κάτι που δεν ίσχυε καν ως λόγος, αλλιώς θα θύμωνε πάρα πολύ μαζί μου, έκοψα το χέρι μου με το ξυράφι. Αυτό με έχει τρομάξει. Εννοείται δεν του το είπα όμως θέλω πολύ να το πω. Απλά θα θυμώσει κι άλλο μαζί μου, φοβάμαι. Δεν θέλω να μείνω, πιέζομαι. Δεν θέλω να φύγω, φοβάμαι. Σας παρακαλώ βοηθήστε με.
(Δεν χρειάζεται να μου πείτε για βοήθεια από ειδικό. Είμαι αποδεδειγμένα ψυχικά υγιής και βλέπω ψυχολόγο)
