Ακμή και κακή ψυχολογία....

Δεν αντέχω άλλο να ζω με την ακμή...Όσοι το έχουν περάσει ξέρουν πόσο δύσκολο είναι... Όλα απαίσια και πρέπει να παλεύω και με την ακμή... Κάνω εδώ και 3 μήνες την πιο δυνατή αγωγή που υπάρχει και ακόμη δεν βλέπω τα φοβερά αποτελέσματα. Και θα την κάνω για 3 μήνες ακόμη, μαζί με πολλή υπομονή, με προσοχή στη διατροφή και όχι γυμναστική.

Σήμερα ξύπνησα με ψυχολογία καλή από χθες βράδυ ότι θα πάρω τηλ. στις αγγελίες που βρήκα για δουλειά. Αλλά μόλις είδα το πρόσωπο μου στον καθρέφτη...πόνεσα... όπως πονάω κάθε φορά τα τελευταία 2,5 χρόνια που με βλέπω να είμαι έτσι που, από 2-3 σπυράκια της εφηβείας ανέπτυξα έντονη και επίμονη ακμή. Και δεν είναι τυχαίο ότι από τότε έχω έντονο άγχος και καταθλιπτικά στοιχεία αλλά αρνούμαι να πάρω φάρμακα. Ίσως να κάνω λάθος τελικά.
Γιατί είναι φαύλος κύκλος... Δεν είμαι καλά...βλέπω τα σπυράκια... γίνομαι χειρότερα... ο οργανισμός αντιδράει βγάζω σπυράκια...και φτου από την αρχή...
Το φάρμακο που παίρνω έχει πολλές σωματικές παρενέργειες όπως και κατάθλιψη. Από σωματικά δεν έχω κάτι από αυτά που λέει ότι επιφέρει (έχω τα δικά μου...) αλλά για την κατάθλιψη δεν αισθάνομαι διαφορά από την ψυχολογια που είχα πριν την αγωγή αυτή, τα ίδια χάλια... Μόνο που πετάγονται όλα τώρα και έχω γίνει κατακόκκινη και τα περισσότερα πονάνε πολύ, ενώ ένα τεράστιο φάτσα φόρα ματώνει και δεν καλύπτεται με τίποτα...

Κάποιοι υποτιμάνε το πρόβλημα μου (οι περισσότεροι) αλλά δεν καταλαβαίνουν πόσο κακό κάνει η ακμή στην ψυχολογία ενός ατόμου και επομένως στην ποιότητα ζωής του... Αποφεύγω δουλειές γιατί νιώθω άσχημη, αποφεύγω να βγαίνω έξω... έχω απομονωθεί...
Δεν αντέχω άλλο να βάφομαι για να βγω, δεν ειναι αυτή η ουσία...
Δεν μπορώ να αισθανθώ θελκτική...δεν πρόλαβα να χαρώ τη δροσιά και την ομορφιά της νέας γυναίκας και πήρα τον κατήφορο. Έχω ξοδέψει πολλά λεφτά σε κρέμες, λοσιόν, αντιβιώσεις...όλα χαμένος κόπος.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να το περνάω όλο αυτό; Νιώθω σαν κάποιος να με τιμωρεί...
Η υπομονή μου εξαντλείται...κοντεύω τα τρια χρόνια της έντονης ακμής και όλων όσων συνεπάγεται στην ψυχολογία μου...
Δε μπορώ να ζήσω από τα ηλίθια σπυράκια...δε μπορώ να ανέβω ψυχολογικά και να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου...
Και αρχίζω να σκέφτομαι τα αντι-καταθλιπτικά...
Δεν πάει άλλο...
Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ σκέφτομαι το επόμενο πρωί που θα σηκωθώ να δω ένα όμορφο, φωτεινό πρόσωπο όπως αυτό που είχα κάποτε...
Μακάρι στο τέλος της θεραπείας να φτάσω έστω το 50 % αυτού που ήμουν...έστω..
Αλλιώς να το πάρω απόφαση ότι έχω μία χρόνια πάθηση... όσο και να ακούγεται παράξενο...αυτή είναι η αλήθεια και είναι και δύσκολο να προσδιοριστεί και η αιτία της πάθησης...
Έχω κάνει όλες τις σχετικές εξετάσεις, ορμονικές κλπ. και τίποτα. Και μετά η ψυχοθεραπεύτρια μου όπως και κάποιοι δικοί μου μού λέει ότι έχω εμμονή με τους γιατρούς, με τόνο κοροιδευτικό ... Ναι έχω πάει σε 6 δερματολόγους επειδή μυρίστηκα ότι κάποιοι μου δίνανε την ίδια αναποτελεσματική θεραπεία για μήνες τη στιγμή που ήμουν χάλια για να "κόβουν" επισκέψεις στο βιβλιάριο... ενώ εγώ τους έλεγα να κάνω την θεραπεία αυτή που κάνω τώρα... μέχρι να βρω κάποιον σωστό. Ναι πήγα σε ορμονολόγους, γυναικολόγους για να ξεκαθαριστεί αν είναι κάτι παθολογικό...από τη μία δεν ήθελα να έχω κάτι...από την άλλη έλεγα "ας είναι κάτι για να ξέρω τί να πολεμήσω!". Όλο αυτό το τρέξιμο σε γιατρούς και εξετάσεις, με πολλές αντικρουόμενες απόψεις με έβαλε να ασχοληθώ με πράγματα που δεν ασχολιόμουν, παθήσεις, θεραπείες κλπ. Και δεν ήθελε και πολύ για να αποκτήσω και εγώ ένα βαθμό νοσο-εμμονής, που επίσης πονάει...

Αλλά θα μου είναι τόσο μα τόσο δύσκολο αν αποτύχει κι αυτή η θεραπεία να το αποδεχτώ και να συνεχίσω να ζω με την ακμή...
Και να ξέρω ότι το αληθινό μου πρόσωπο κρύβεται κάτω απο αυτή την αντιαισθητική πάθηση... Θα ήθελα τη συμβουλή σας για τα αντι-καταθλιπτικά. Ψυχολόγος και ψυχίατρος που με παρακολουθούν συνεργάζονται και πιστεύουν ότι πρέπει να πάρω, αλλά δε με πιέζουν. Για τα σεροξατ μου είπανε...

σε καταλαβαινω απολυτα, ειχα ακμη σε ολη την εφηβεια και μου εφυγε περισυ με πολυ ισχυρα χαπια. ειχα στην πλατη,στο θωρακα και στο προσωπο. δεν ολοκληρωσα την θεραπεια ομως γιατι συνεπεσε με εντονη αγχωδη διαταραχη και μου συνεστησαν να διακοψω. μου εφυγε η ακμη αλλα εχω το φοβο οτι θα ξαναερθει παλι οταν βρει ευκαιρια. να μην κανεις αυτες τισ σκεψεις, το προβλημα εσυ το μεγενθυνεις μεσα στο μυαλο σου. οι αλλοι μπορει να μην το παρατηρουν καν οσο εσυ. οταν μια κοπελα ειναι ομορφη, εξακολουθει να ειναι ακομα και με ακμη :) εξαλλου με τη θεραπεια που κανεις σε 3 μηνες δεν θα γνωριζεις το προσωπο σου, θα σου φυγουν σιγουρα.. δεν ειναι αυτος λογος να σκας.. καθε φορα που εκλαιγα και εγω μπροστα στον καθρεφτη βλεποντας με σκεφτομουν οτι θα μπορουσα να εχω κατι πολυ χειροτερο και μακαρι ολα μου τα προβληματα να περιοριζονταν στην ακμη. μην κανεις τον εαυτο σου να νιωθει ασχημα για κατι για το οποιο δεν φταιει..

Σανυ,

Κατά την εφηβεία μου αντιμετώπισα το "πρόβλημα" της έντονης ακμής αλλά παρήλθε με τον χρόνο. Το ίδιο "πρόβλημα", οξυμένο, αντιμετωπίζει σήμερα και ο μικρότερος αδερφός μου και αποφάσισε να ακολουθήσει μια εξάμηνη θεραπεία, δεν ξέρω αν πρόκειται για την ίδια.

Απ όσο γνωρίζω εφόσον ακολουθηθεί πιστά το πρόγραμμα της θεραπείας ξεμπερδεύεις με το "πρόβλημα" μια και έξω. Το έχω δει να πετυχαίνει σε συγγενικό πρόσωπο. Απλά είναι χρονοβόρα, δημιουργεί ξηροδερμία, δερματόπτωση κλπ κλπ...

Διαβάζοντας τις παρενέργειες και τις αντενδείξεις των φαρμάκων θα διαπιστώσεις ότι μπορείς να πάθεις τα πάντα, από μια κοινή ασθένεια, μια εξωτική γρίπη εως αιφνίδιο θάνατο... Ακόμα και με κοινά αναλγητικά... :D. Το συγκεκριμένο βέβαια φάρμακο, όπως και κάθε άλλο φάρμακο, άποψή μου είναι, να χρησιμοποιείται ως εσχάτη λύση.

Βάζω τη λέξη πρόβλημα εντός "" για να σου επισημάνω ότι δεν είναι τόσο σοβαρό και τόσο πρόβλημα όσο πιστεύεις. Το πρόβλημα που αισθάνεσαι το δημιουργείς εσύ στο μυαλό σου. Είναι αναμενόμενο να μειώνει την αυτοπεποίθηση σου αλλά κανένας νοήμων άνθρωπος δεν θα σε κρίνει βάση αυτού, ακόμα και σε επίπεδο σχέσεων.

Ακολούθησε πιστά την θεραπεία (ε, βασικά τις ώρες που παίρνεις τα φάρμακα και την δίαιτα που πρέπει να ακολουθήσεις), σκέψου θετικά για τον εαυτό σου και χαμογέλασε.

Η ακμή δεν "κρύβει" τα προσωπικά σου χαρίσματα.

Παιδιά ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Σίγουρα πρόκειται για την ίδια θεραπεία, τη γνωστή έσχατη λύση στην ακμή που γίνεται για έξι μήνες...Απο τη θεραπεία έχω κι εγώ ξηρότητα έντονη σε χείλια και γενικά η επιδερμίδα είναι τραβηγμένη και βάζω συνέχεια ενυδατικές για να μην απολεπιστεί πολύ. Γενικά στην αρχή ήμουν πολύ αισιόδοξη αλλά και ανυπόμονη να δω τα καλά αποτελέσματα και επειδή 2 μήνες μετά (τώρα βρίσκομαι στις αρχές του 3ου) δεν βλέπω κάτι και απελπίστηκα πάλι.

'Οπως κάθε καταθλιπτικός, ναι μεγεθύνω το πρόβλημα, γιατί αν ήμουν αισιόδοξη και υγιής ψυχικά θα ήμουν έξω με φίλους, με αγόρι ίσως, με δουλειά, αντέχοντας τα και τα δύσκολα και ας είχα σπυράκια παντού.Ξέρω ότι η ακμή δεν είναι η πηγή όλων των προβλημάτων μου αλλά είναι ο κατασταλτικός παράγοντας για πολλά πράγματα. Μου ρίχνει καλύτερα και από κάθε άλλη απαξιωτική σκέψη την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση και αυτό με τη σειρά του με κάνει αδρανή.... Η ακμή συνδυαστικά με την κατάθλιψη, τη μοναξιά, τα άτομα που μου γύρισαν την πλάτη, τις ατυχίες, την αλλαγή τόπου κατοικίας και την επιστροφή στο πατρικό έχουν πέσει πάνω μου σαν ταφόπλακα και δεν ξέρω πως να σηκωθώ. Πολεμάω με αυτό το βαρύ πράγμα που λέγεται άγχος και κατάθλιψη και νιώθω ώρες ώρες μυρμηγκάκι μπροστά του. Πραγματικά ποτέ δεν είχα φανταστεί από παιδί αλλά και μέχρι πριν 3-4 χρόνια όταν θα έφτανα να νιώθω ότι ζω στην κολάση πάνω στη γη. Ότι θα προτιμούσα να είχα πεθάνει. Από που να πιαστώ όταν μέχρι και το προσωπό μου είναι σημαδεμένο...; Είχα πάρει μία κατηφόρα αλλά ο πάτος ήρθε με την ακμή...
Γι αυτό σκέφτομαι τα αντικαταθλιπτικά και άμεσα. Να μάθω μόνο αν συνδυάζονται με την αγωγή θέλω.... Εσύ chesire διέκοψες για να πάρεις φάρμακα για το άγχος;;;

Σανυ δες το μν για να τα τακτοποιήσουμε όλα κ να φύγει κ η κατάθλιψη κ το άγχος κ αν ενδιαφέρεται κ κάποιος άλλος μπορει να μου το πει δεν χρειάζονται αυτές οι ισχυρές αντιβιώσεις θα σας μιλήσου ιατροί

Στο πρώτο σου μνμα είπες ότι οι περισσότεροι υποτιμάνε το πρόβλημα σου αυτό, εσύ γιατί το μεγεθύνεις? μήπως τελικά αυτοί ειναι οι αντικειμενικοί?
μήπως οι άλλοι αυτό που έχεις δεν το θεωρούν καθόλου σημαντικό για να υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα στις σχέσεις τους μαζί σου ενώ εσύ απεναντίας όχι απλά το θεωρείς σημαντικότατο, έχεις απομακρύνει λόγω του προβλήματος τον εαυτο σου απ αυτούς και σου στερεις πολύ ωραίες στιγμες που θα ζούσες στην παρεα τους?

Γεια σου Σανυ :)

Είχα κι εγω ξαφνικά ακμή που έμεινε ένα χρόνο και. Και παράλληλα είχα και κατάθλιψη. Όσο έβλεπα το πρόσωπο μου έτσι έλεγα πως αν ποτέ κατάφερνα να ξεφορτωθώ τα σπυριά τότε θα μπορούσα και να ζήσω επιτέλους. Πολλές φορές πίστεψα ότι το πρόβλημα μου ήταν μόνο τα σπυριά. Τα σπυριά έφυγαν αλλά η όρεξη για ζωή δεν επανήλθε... Αυτό που θέλω να σου πω είναι να μην κολλάς σε αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα για να εκφράσεις όλο σου τον πόνο, η ακμή δυστυχώς δεν είναι το πρόβλημα. Είναι απλά μια αφορμή για να βρεις ένα ακόμη εμπόδιο μέσα στην καταθλιπτική ατμόσφαιρα... Αυτή είναι η δική μου γνώμη, ελπίζω όταν θα απαλλαγείς απο την ακμή να ανακτήσεις πραγματικά τις δυνάμεις σου, σε αντίθεση με εμένα :)

σανυ οταν τα διεκοψα δεν πηρα αντικαταθλιπτικα, παροτι ειχα χοντρο προβλημα, μονο ψυοχθεραπεια εκανα. απλως μου ειπε η γιατρος να τα σταματησω επειδη επιδεινωνουν τα προβληματα αγχους και καταθλιψης. ρε συ μην τρελαινεσαι, σου μιλαει ενα ατομο υπερβολικα απαισιοδοξο και μιζερο τωρα. οσο ειχα ακμη και επαιρνα χαπια και το προσωπο μου ηταν σκασμενο και ξεφλουδιζε, μπορω να σου πω πως εξακολουθουσα να αερεσω στα αγορια, λες και δεν το παρατηρουσαν. και δεν ημουν 15 να πεις οτι δικαιολογειται, ημουν 20. ολα θεμα εγκεφαλου ειναι, μην βαζεις στο νου σου αλλο ενα λογο να σε κανει να νιωθεις ασχημα. σε 4 μηνες θα εισαι μια χαρα, ειναι σχεδον σιγουρο. επισης να προσεξεις λιγο και τον τροπο διατροφης σου καθως και την εκθεση στον ηλιο και το καπνισμα. μου μειωθηκε αισθητα η ακμη οταν εβαζα αντηλιακο το καλοκαιρι και δεν καθομουν πολλες ωρες στον ηλιο και οταν εκοψα το τσιγαρο. παιζει πολυ ρολο (δεν ξερω αν καπνιζεις)

σάνυ σου έστειλα ένα πμ (προσωπικό μήνυμα)!:)

Ευχαριστώ Έμυ!!! we keeping in touch!
:)

Γεια σου Σάνυ κι από μένα είχα και γω πρόβλημα ακμης στο παρελθόν αλλά σε πολύ νεαρή ηλικία. Γύρω στα 11 άρχισαν να βγαίνουν τα πρώτα και στα 17 είχαν κιόλας σταματήσει. Είχα κάνει φυσικά κ γω όλες αυτές τις ανούσιες θεραπείες με λοσιόν κ.τ.λ χωρις αποτέλεσμα και στα 17 δοκίμασα και φάρμακα τα όποία λόγω υπερβολικής ξηρότητας με κούρασαν και τα παράτησα. Τρόμαξα κι από αυτά που έγραφαν οι οδηγίες χρήσης (μέχρι και για τερατογένεση μιλούσαν εάν μείνεις έγκυος σε διάστημα μικρότερο από 2 χρόνια) :eek: Σου έχει πει ποτέ κάποιος γιατρός ότι μπορεί να είναι κληρονομική πάθηση; γιατί εγώ τα πήρα από τον μπαμπά που δεν του άφησαν σημάδια κιόλας ενώ σ' εμένα αφησαν και για ένα πράγμα που δεν συγχωρω τον εαυτό μου είναι που τα πείραζα. ΣΟΣ μην τα πειράζεις καθόλου γιατί τα σημάδια δεν φεύγουν εύκολα ίσως να μην φύγουν και ποτέ.




Αφού ο γιατρός σου συνέστησε φάρμακα για την κατάθλιψη καλά θα κάνεις να τα πάρεις. Τι συμπτώματα παρουσιάζεις;

Quote:

---

Originally Posted by chesire

σανυ οταν τα διεκοψα δεν πηρα αντικαταθλιπτικα, παροτι ειχα χοντρο προβλημα, μονο ψυοχθεραπεια εκανα. απλως μου ειπε η γιατρος να τα σταματησω επειδη επιδεινωνουν τα προβληματα αγχους και καταθλιψης. ρε συ μην τρελαινεσαι, σου μιλαει ενα ατομο υπερβολικα απαισιοδοξο και μιζερο τωρα. οσο ειχα ακμη και επαιρνα χαπια και το προσωπο μου ηταν σκασμενο και ξεφλουδιζε, μπορω να σου πω πως εξακολουθουσα να αερεσω στα αγορια, λες και δεν το παρατηρουσαν. και δεν ημουν 15 να πεις οτι δικαιολογειται, ημουν 20. ολα θεμα εγκεφαλου ειναι, μην βαζεις στο νου σου αλλο ενα λογο να σε κανει να νιωθεις ασχημα. σε 4 μηνες θα εισαι μια χαρα, ειναι σχεδον σιγουρο. επισης να προσεξεις λιγο και τον τροπο διατροφης σου καθως και την εκθεση στον ηλιο και το καπνισμα. μου μειωθηκε αισθητα η ακμη οταν εβαζα αντηλιακο το καλοκαιρι και δεν καθομουν πολλες ωρες στον ηλιο και οταν εκοψα το τσιγαρο. παιζει πολυ ρολο (δεν ξερω αν καπνιζεις)

---

το κάπνισμα τι σχέση έχει;

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Στο πρώτο σου μνμα είπες ότι οι περισσότεροι υποτιμάνε το πρόβλημα σου αυτό, εσύ γιατί το μεγεθύνεις? μήπως τελικά αυτοί ειναι οι αντικειμενικοί?
μήπως οι άλλοι αυτό που έχεις δεν το θεωρούν καθόλου σημαντικό για να υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα στις σχέσεις τους μαζί σου ενώ εσύ απεναντίας όχι απλά το θεωρείς σημαντικότατο, έχεις απομακρύνει λόγω του προβλήματος τον εαυτο σου απ αυτούς και σου στερεις πολύ ωραίες στιγμες που θα ζούσες στην παρεα τους?

---

Γεια σου ioanni, ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Το ξέρω ότι το μεγεθύνω... Με την έννοια ότι το χρησιμοποιώ για να βάζω τρικλοποδιά στον ίδιο μου τον εαυτό. Φυσικά και δεν ενοχλεί τους άλλους ότι εγώ κουβαλώ τα σπυράκια μου, όπως δε με ενοχλούσαν και εμένα όλα τα χρόνια κάποιες φίλες μου με πρόβλημα βάρους. Εγώ τις είχα φίλες και τις αγαπούσα και ποτέ, ποτέ δεν είπα ούτε εξυπνάδα για αυτές και κοιτούσα να τις ανεβάσω. Αυτές όμως; Αν κάποια τους παρ' όλο που είχε και μία και δέκα άτομα να την αποδέχονται και να μη την κατακρίνουν, μέσα της υπέφερε γιατί δε μπορούσε να ταυτιστεί με την εξωτερική της εικόνα, παρ 'όλες τις προσπάθειες που έκανε; Λόγω χαρακτήρα, λόγω ευαισθησίας, λόγω στρεσογόνων καταστάσεων που την έσπρωχναν στο να ασχοληθεί με αυτό παραπάνω απ' ότι θα έπρεπε... Δεν ένιωθε αδικημένη; Δεν ανέπτυσσε αισθήματα μειονεξίας; Και μετά αυτό έβγαινε στη συμπεριφορά, αυτοκαταστροφική ή επιθετική...
Με αυτό το παράδειγμα θέλω να σου δείξω ότι το πρόβλημα είναι δικό μου και δε μου είπε κανείς τίποτα για να με διώξει εκτός από κανα δυο μαλ*** που δεν τους συνερίζομαι και από κανα δυο φίΔες που αφού τους άνοιξα την καρδιά μου και είπα τον πόνο μου, το χρησιμοποίησαν για να με δουλέψουν λίγο και πάλι δεν με πείραξε.
Με πειράζει αυτό καθ΄αυτό που μου συμβαίνει. Γιατί; σκέφτομαι. Γιατί τόσα χρόνια; Γιατί τόσα λεφτά, τόσος κόπος και τίποτα; ΄Εκοψα και κάπνισμα, απίστευτα δυσκολο αλλά τα κατάφερα, γιατί σκεφτόμουν ότι πρέπει να είμαι όσο πιο υγιής και χωρίς τοξικότητες μέσα μου γίνεται.
Όταν λέω ότι οι άλλοι δε με καταλαβαίνουν εννοώ ότι με αποδέχονται φυσικά, αλλά δεν καταλαβαίνουν τον πόνο που περνάω. Δε διανοούνται ότι μπορεί να πονάω τόσο γι΄αυτό το πράγμα. Ότι ναι, μπορεί και να κλάψω γι αυτο! :( Και τότε θέλω μια αγκαλιά... Αυτό. Και μετά θα χαμογελάσω, θα το ξεχάσω. Εδω δεν παραδέχονται ότι μπορεί να χρειάζομαι αντι-καταθλιπτικά θα μου πεις...
Γιατί τι είναι και η ακμή; Κυρίως στο άγχος οφείλεται στην περιπτωση μου... Και το άγχος οφείλεται σε όλα τα άλλα...

Quote:

---

Originally Posted by Ναταshα

Γεια σου Σανυ :)

Είχα κι εγω ξαφνικά ακμή που έμεινε ένα χρόνο και. Και παράλληλα είχα και κατάθλιψη. Όσο έβλεπα το πρόσωπο μου έτσι έλεγα πως αν ποτέ κατάφερνα να ξεφορτωθώ τα σπυριά τότε θα μπορούσα και να ζήσω επιτέλους. Πολλές φορές πίστεψα ότι το πρόβλημα μου ήταν μόνο τα σπυριά. Τα σπυριά έφυγαν αλλά η όρεξη για ζωή δεν επανήλθε... Αυτό που θέλω να σου πω είναι να μην κολλάς σε αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα για να εκφράσεις όλο σου τον πόνο, η ακμή δυστυχώς δεν είναι το πρόβλημα. Είναι απλά μια αφορμή για να βρεις ένα ακόμη εμπόδιο μέσα στην καταθλιπτική ατμόσφαιρα... Αυτή είναι η δική μου γνώμη, ελπίζω όταν θα απαλλαγείς απο την ακμή να ανακτήσεις πραγματικά τις δυνάμεις σου, σε αντίθεση με εμένα :)

---

Γεια σου Nατasha μου. Με βρίσκεις τόσο σύμφωνη...τα λόγια περιττά...
Μερικές φορές αναρωτιέμαι... είναι η ακμή που γεννάει το πρόβλημα της κατάθλιψης ή η κατάθλιψη που μαζί με όλο αυτό το εσωτερικό άγχος φέρνει και την ακμή; Καταλήγω μάλλον στο δεύτερο γιατί άσχημες ψυχολογικές στιγμές είχα και προ κατάθλιψης (δεν έχω μείζονα αλλά μια κατάσταση που είναι γενικευμένη εδώ και χρόνια...). Αλλά είναι φαύλος κύκλος το ότι έχω και την ακμή παράλληλα με μία χρόνια και ύπουλη καταθλιπτική τάση...
Μακάρι να βγω από αυτό το σκοτάδι πάνω απ' όλα και τα σπυράκια ας κάνουν ότι θέλουν ! Αντε γιατί πολυ ασχολούμαι Nατasha μου, καλά τα μου τα λες κι εσύ. :)

Quote:

---

Originally Posted by chesire

σανυ οταν τα διεκοψα δεν πηρα αντικαταθλιπτικα, παροτι ειχα χοντρο προβλημα, μονο ψυοχθεραπεια εκανα. απλως μου ειπε η γιατρος να τα σταματησω επειδη επιδεινωνουν τα προβληματα αγχους και καταθλιψης. ρε συ μην τρελαινεσαι, σου μιλαει ενα ατομο υπερβολικα απαισιοδοξο και μιζερο τωρα. οσο ειχα ακμη και επαιρνα χαπια και το προσωπο μου ηταν σκασμενο και ξεφλουδιζε, μπορω να σου πω πως εξακολουθουσα να αερεσω στα αγορια, λες και δεν το παρατηρουσαν. και δεν ημουν 15 να πεις οτι δικαιολογειται, ημουν 20. ολα θεμα εγκεφαλου ειναι, μην βαζεις στο νου σου αλλο ενα λογο να σε κανει να νιωθεις ασχημα. σε 4 μηνες θα εισαι μια χαρα, ειναι σχεδον σιγουρο. επισης να προσεξεις λιγο και τον τροπο διατροφης σου καθως και την εκθεση στον ηλιο και το καπνισμα. μου μειωθηκε αισθητα η ακμη οταν εβαζα αντηλιακο το καλοκαιρι και δεν καθομουν πολλες ωρες στον ηλιο και οταν εκοψα το τσιγαρο. παιζει πολυ ρολο (δεν ξερω αν καπνιζεις)

---

Σε ευχαριστώ για το κουράγιο που μου δίνεις για άλλη μία φορά chesire ( και πολύ ωραίο nick, γατίσιο ;) )
Εχεις δίκιο ότι βάζω άλλη μία σκοτούρα στο μυαλό μου, αλλά δεν θα είχα φτάσει εδώ που είμαι αν δεν είχα περάσει κοντά 4 χρόνια ταλαιπωρίας -βγάζω εκτός τα χρόνια γυμνασίου λυκείου που έβγαζα 3-4 σπυράκια και κάτι μπιμπικάκια και πλενόμουν με κάτι σαπούνια, ας πουμε ότι τα ξεχνάω, αν και πάλι στις παρέες είχα το πιο εμφανές προβλημα και γκρίνιαζα απο τότε , η αχάριστη. Που να ξερα...!
Είναι το γεγονος ότι έχω κάνει τόσες προσπάθειες και έχω δώσει λεφτά χαμένα, με έχουν ταλαιπωρήσε άσχετοι γιατροί και έκανα ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν. Έμαθα κι εγώ παρα πολλά γύρω από την υγεία του δέρματος. Φοράω αντιλιακή, αποφεύγω τον ήλιο, τρωω καλύτερα και έκοψα και το κάπνισμα γιατί δεν ξέρω αν σχετίζεται άμεσα (που δε νομίζω) αλλά έμεσσα σίγουρα, καθώς ως καπνίστρια δε θα είχα τόσο καλή απορρόφηση βιταμινών που κάνουν καλό στο δέρμα.
Όλα τα έχω κάνει... μόνο στην Παναγιά της Τήνου δεν έχω πάει γονατιστή (χωρίς ειρωνία, το σκεφτόμουν) Ωστόσο κανένα αποτέλεσμα. Ευτυχώς που στα νεύρα μου επάνω δεν κάπνισα κανένα τσιγαράκι και βγήκε και κάτι καλό! χαχαχαχ

Chesire, καλή δύναμη και σε σένα, για την ακμή και για όλα. :)