ο ερωτας δεν ηρθε ποτε.....

καταρχιν θα ηθελα να σας χαιρετησω ολους και επειτα να σας περιγραψω και εγω το προβλημα μου.ειμαι 29 χρονων και πριν απο περιπου 31/2 χρονια ξεκινησα μια σχεση με κπ χωρις να τον γουσταρω πραγματικα! ημουν παρα πολλα χρονια μονη μου ειχα βαρεθει να περιμενω τον μεγαλο ερωτα και τον Μr perfect και αποφασισα να ξεκινησω κατι χαλαρα με καποιον που μου εδειξε πολυ ενδιαφερον! θα ηθελα να σημειωσω οτι εγω τοτε γουσταρα πολυ κπ αλλον με τον οποιο δεν ετυχε να γινει κατι.. αυτο που ξεκινησε τοτε χαλαρα τωρα ειναι μια σχεση που κλεινει σχεδον τα 4χρονια. ξερω τους δικους του και εκεινος τους δικους μου και μου εχει κανει αρκετες φορες προταση για επισημοποίηση της σχεσης μας. Το προβλημα μου ειναι οτι ποτε δεν τον ερωτευτηκα πολυ δν ενοιωσα παθιασμενη και δεν καταφερα να ξεπερασω κπ πραγματα τα οποια και θα αναφερω. εγω ειμαι πτυχιουχος με μεταπτυχιακο και εκεινος δουλευει περιστασιακα ως σερβιτορος και εχει τελειωσει μονο το λυκειο ενω και τα οικονομικα του ειναι πολυ μετρια.και παρολο που εκεινος ειναι 38 δεν μπορω να σκεφτω το μελλον μαζι του!το βλεπω μιζερο..τωρα τελευταια τον υποτιμω συνεχεια τον θεωρω χαζο ειμαι πολυ επικριτικη ενω αυτος ειναι πολυ καλος μαζι μου. οταν του μιλαω για χωρισμο λεει οτι ειμαι η γυναικα της ζωης του. μετα εγω το μετανοιωνω και η ιστορια συνεχιζεται!εμεινα μαζι του μονο και μονο επειδη μου φερεται αψογα αλλα πλεον εχω πολλα νευρα!τι να κανω?εγω ειμαι περιεργη ή ο συντροφος μου πλεον δε με καλυπτει και αυτο μου βγαινει σε επιθετικοτητα και νευρα??τον λυπαμαι να τον χωρισω..και απο την αλλη φοβαμαι την μοναξια.. βρισκομαι σε αδιεξοδο βοηθεια!!!

Καλησπέρα αγαπητή Μυρτώ93,
σίγουρα το "λυπάμαι να τον χωρίσω" για μένα λέει πολλά. Δεν σε καλύπτει και τον κρατάς γιατί έχει κάποια στοιχεία να σου προσφέρει που τα θεωρεί απλά καλά και ευγενικά.
Δεν είναι σε καμμία περίπτωση αρκετά ώστε να προχωρήσεις σε άλλο επισημοποιήσεις(αν και είναι για τον κόσμο αυτά). Μάθε καλύτερα τον εαυτό σου και έπειτα θα ξέρεις σε
ποια πράγματα μπορείς να κάνεις υποχωρήσεις ή όχι. Αυτό ξεκαθαρίζει το τοπίο. Σου προτείνω πάντως να είσαι ανοικτή στο να βλέπεις και άλλα σημαντικά θέματα εκτός μόρφωσης.
Αυτός που θα σε κερδίσει θα στο πει η καρδιά σου, τα άλλα είναι συμβατικά, προσπάθησε τα γιατί μπορεί εξαρχής να μην φανεί αλλά δεν θα σε καλύπτουν γενικά. Και ο Mr Perfect
δεν είναι άσπρο άλογο , ομορφιά και λεφτά, είναι αυτός που θα σε κοιτάζει στα μάτια και κατευθείαν στην καρδιά. Αυτό νομίζω ότι είναι ατράνταχτο σημάδι, να σε αγγίζει ο άλλος
στη ψυχή και το μυαλό. Όποιον και να τύχει να γνωρίσεις να του δίνεις χρόνο και να μην περιμένεις τίποτα..μόνο αυτό το συναίσθημα!

Μυρτώ εάν αυτό που αντιμετωπίζεις εσύ λέγεται "αδιέξοδο" τότε ο φίλος σου τι θα έπρεπε να πει που είναι με μια γυναίκα που τον θέλει μόνο για να μην είναι μόνη της, που ποτέ δεν τον ερωτεύτηκε πραγματικά, που τον θεωρεί κατώτερο, αμόρφωτο, με μέτρια οικονομικά, που τον υποτιμάει...α μην ξεχάσω τον θεωρεί και χαζό!
Ποιο αδιέξοδο ακριβώς?
Άστον ελεύθερο τον άνθρωπο, να βρει κάποια γυναίκα που θα τον εκτιμά γι'αυτό που είναι και όχι με μοναδικό κριτήριο τα πτυχία του και τα λεφτά του.
Έλεος δηλαδή...αλλά κι αυτός καλός μ....ας.
Τόσες γυναίκες μόνες, με τόσα να δώσουν σε έναν αντρα, και πήγε και κόλλησε μαζί σου, λες και δεν καταλαβαίνει τι αισθάνεσαι γι'αυτόν.

Κοίτα να τα βρεις με τον εαυτό σου Μυρτώ και να κατέβεις λίγο από το θρόνο σου διότι τα προσόντα που έχεις εσύ τα έχει η μισή Ελλάδα..
Από πτυχιούχους να φαν και οι κότες φιλενάδα..από επιφάνεια άλλο τίποτα.
Με την ουσία κάπου το έχουμε χάσει το παιχνίδι.

μπραβο void εχεις δικιο! και εγω του τα εχω πει αυτα αλλα εκεινος επιμενει να με θεωρη τελεια..εγω φταιω? ολα αυτα που λες εχω εκτιμησει και εγω σ εκεινον και γι αυτο εμεινα τοσα χρονια.. υπαρχουν στιγμες που απορω και εγω με τον ευατο μου γιατι φερομαι ετσι τρελα?θα ηθελα να αναφερω οτι το τελευταιο μισο χρονο εχουμε σχεση απο αποσταση και αυτο μου προκαλει πολλα νευρα..επισης ανθρωπος ειμαι και εγω και επηρεαζομαι απο το περιβαλλον μου..οταν τους βλεπω ολους τελεια φτιαγμενους με συντροφους που εχουν ανεση οικονομικη φτιαχνουν σπιτια κανουν οικογενειες επηρεαζομαι..και εγω δεν μπορω ουτε να συγκατοικησω οχι να κανω οικογενεια..επισης πιστευω οτι ο οταν ο αντρας γινεται χαλι να τον πατησεις τοσο πιο πολυ δεν του δινεις σημασια..ισως και αυτο να παιζει ρολο στο οτι δεν τον ερωτευτηκα..παντως ειναι αδιεξοδο οταν απο τη μια σκεφτεσαι οτι δεν μπορεις να ζησεις μακρια του και λες αυτος ειναι και δεν θα υπαρξει αλλος και την επομενη μερα ξυπναω με νευρα και θελω να τον χωρισω...

επισης παρολο που ειναι τοσο καλος σπανια καταφερνει να με αγγιξει με τα λογια του...μου βγαζει μια αδιαφορια λεει σ αγαπω αλλα το λεει για να το πει..σπανια το νιωθω..

Γεια σου Μυρτω.
Απο αυτα που γραφεις καταλαβαινω οτι ξερεις τι πρεπει να κανεις.Ξερεις οτι θελεις -και κατα την γνωμη μου πρεπει-να χωρισεις.
Εχεις αναρωτηθει γιατι δεν κανεις αυτο το βημα?
Ποιοι ειναι οι λογοι πως σε κρατανε με εναν ανθρωπο που ποτε δεν ερωτευτηκες και που δεν σε καλυπτει συναισθηματικα και πνευματικα?

Δεν υπάρχει λόγος να κα΄νεις υπομονή με κάποιον από τα 29 σου. Χωρισε και βρες κάποιον άλλο με τα προσόντα που αναφερεις αλλά να σε αγαπαει κιόλας και να κανει πράγματα για σένα. Πάλεψε το τουλάχιστον για να μη λες ότι δε το παλεψες.

...Μυρτώ καλησπέρα..:)
Να σε ρωτήσω κάτι? Εμφανισιακά πως είσαι? Θεωρείς πως έχεις πάνω σου κάτι που επιδέχεται διόρθωση?

καλησπερα! δεν καταλαβαινω την ερωτηση αλλα εμφανισιακα ειμαι μια χαρα δεν εχω κατι που χρειαζεται διορθωση..γιατι? παντως αισθανομαι τυψεις που γραφω για τα συναισθηματα μου για εκεινον εν αγνοια του..
blue1 εχεις δικιο και εγω αυτο σκεφτομαι..αν εκει εξω υπαρχει κατι που θα με καλυπτει περισσοτερο αλλα απο την αλλη εχω και ενα φοβο για το αν θα ξαναβρω κπ να με αγαπαει ετσι..η λογικη μου λεει να χωρισω αλλα η καρδια δεν ειναι σιγουρη ακομα...

Quote:

---

Originally Posted by μυρτω93

καλησπερα! δεν καταλαβαινω την ερωτηση αλλα εμφανισιακα ειμαι μια χαρα δεν εχω κατι που χρειαζεται διορθωση..γιατι? παντως αισθανομαι τυψεις που γραφω για τα συναισθηματα μου για εκεινον εν αγνοια του..
.

---

...σε ρώτησα γιατί συνήθως μια κοπέλα εμφανίσιμη και όταν δεν είναι και ερωτευμένη με αυτόν που είναι μαζί, έχει πιο ανοιχτά τα μάτια της και σίγουρα έχει διάφορες προτάσεις και από άλλους άντρες.
Μήπως ξεκίνησες αυτή τη σχέση φοβούμενη μη γίνει σχέση επειδή ο φίλος σου δεν πληροί τις προυποθέσεις των ονείρων σου αλλά κατά βάθος νιώθεις εντελώς διαφορετικά?
Μου κάνουν πολύ ξένα όλα αυτά τύπου, "τον λυπάμαι και δεν χωρίζω" κλπ.

οπως προανεφερα υπαρχει μια συγκρουση μεταξυ καρδιας και λογικης...ξεκινησα αυτη τη σχεση σκεπτομενη οτι θα περνουσα καλα και στο διμηνο θα χωριζα αλλα μετα το ανεβαλα συνεχεια γιατι σιγουρα υπηρχαν στιγμες που περνουσα ωραια..απλα παντα υπηρχε το διαβολακι που μου υπενθυμιζε ολα αυτα που δεν μου αρεσουν σε εκεινον και με χαλουσε..
η αληθεια επισης ειναι οτι σταματησα να πολυβγαινω και ξεκοψα ακομα και με αυτον που μου αρεσε πολυ(ο οποιος συνεχιζει να ασκει μια μικρη γοητεια πανω μου) γενικοτερα κανονιζαμε φιλοι σε σπιτια (δεν με τρελαινε ποτε η νυχτερινη ζωη σε clubs κτλ) οποτε εχει σταματησει το παιχνιδι με αλλους αντρες το οποιο μου χει λειψει..

Μυρτω συγνώμη για την ερώτηση , τον αγαπάς ?

Quote:

---

Originally Posted by μυρτω93

μπραβο void εχεις δικιο! και εγω του τα εχω πει αυτα αλλα εκεινος επιμενει να με θεωρη τελεια..εγω φταιω?


Νομίζω δεν κατάλαβες ακριβώς τι σου είπε η Βόιντ :)
Εσύ του τα λες, ναι, αφου εσύ μέσα απο αυτόν βλέπεις εναν "τέλειο" εαυτό σου.Απλό είναι, γι αυτό κάθεσαι.

ολα αυτα που λες εχω εκτιμησει και εγω σ εκεινον και γι αυτο εμεινα τοσα χρονια..

Ναι, αλλά τι να την κανει την εκτίμηση ο άνθρωπος;Να τον αγαπας θελει, όπως σε αγαπάει αυτός.

υπαρχουν στιγμες που απορω και εγω με τον ευατο μου γιατι φερομαι ετσι τρελα?θα ηθελα να αναφερω οτι το τελευταιο μισο χρονο εχουμε σχεση απο αποσταση και αυτο μου προκαλει πολλα νευρα..επισης ανθρωπος ειμαι και εγω και επηρεαζομαι απο το περιβαλλον μου..οταν τους βλεπω ολους τελεια φτιαγμενους με συντροφους που εχουν ανεση οικονομικη φτιαχνουν σπιτια κανουν οικογενειες επηρεαζομαι..και εγω δεν μπορω ουτε να συγκατοικησω οχι να κανω οικογενεια.

Εσύ θέλεις "συντροφους που εχουν ανεση οικονομικη φτιαχνουν σπιτια κανουν οικογενειες".Ο σύντροφος να έχει οικονομική άνεση, εσύ ή και οι δυο;Αν δεν σε πειράζει ποιος απο τους δυο, απόκτησε εσύ οικονομική άνεση και το πρόβλημα λυθηκε :).
Αν ο σύντροφός σου ειχε οικονομική άνεση και δουλευε σερβιτόρος για χόμπι, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα;


.επισης πιστευω οτι ο οταν ο αντρας γινεται χαλι να τον πατησεις τοσο πιο πολυ δεν του δινεις σημασια..ισως και αυτο να παιζει ρολο στο οτι δεν τον ερωτευτηκα..
Δηλαδή σε απώθησε το γεγονός ότι ο άνθρωπος σε ερωτευτηκε/αγάπησε και το έδειξε;

παντως ειναι αδιεξοδο οταν απο τη μια σκεφτεσαι οτι δεν μπορεις να ζησεις μακρια του και λες αυτος ειναι και δεν θα υπαρξει αλλος και την επομενη μερα ξυπναω με νευρα και θελω να τον χωρισω...

Μήπως σκέφτεσαι ότι δεν μπορεις να ζήσεις μακρια του, επειδή φοβάσαι ότι δεν θα υπάρξει άλλος;

---

Επίσης, απο την αρχή δεν ησουν πολύ τίμια, η ίδια παραδεχτηκες ότι έκανες μαζί του σχέση για να περασεις καλα κανα δυο μηνες.Του το είπες αυτό;

Διάβασε αυτό που σου έγραψε η Βόιντ και σκέψου και αυτά που σου γράφω εγώ.
Όσο πιο γρήγορα ξεκαθαρίσει το τοπίο, τόσο πιο γρήγορα θα αισθανθεις καλυτερα.Το ξέρω ότι τον νοιάζεσαι και δεν θες να τον πληγώσεις, αλλά θα είναι καλύτερα και για τους δυο σας.

το λεω με παρρησια και υπο τον κινδυνο του μπαν,μυρτω δεν σου αξιζει αυτος ο ανθρωπος.αν τον εκτιμας εστω και λιγο πες του την αληθεια και φυγε.σε βλεπω στα πενηντα ανυπαντρη και υστερικη με τα μυαλα που κουβαλας.

τελικα εδω μεσα οτι λεμε στους αλλους ειναι ο καθρεφτης της ψυχης μας..